piątek, 22 września 2017

Inwentarze Dóbr


Najstarsze inwentarze dóbr kościelnych i królewszczyzn pochodzą z przełomu XV i XVI wieku. Inwentarze dóbr szlacheckich w tym okresie są jeszcze rzadkością. Kolejne wieki przynoszą coraz większą liczbę opisów posiadłości. Uwłaszczenia chłopów powoduje ostateczny upadek systemu pańszczyźnianego. Od tej chwili zanika tradycja inwentaryzacji dóbr.
Ze względu na znaczenie inwentarzy dóbr jako bogatego źródła dającego bezpośredni wgląd w stan majątkowy dóbr i relacje między właścicielem a ludnością zamieszkującą i wykonującą różnego rodzaju powinności na rzecz tegoż, z tego też powodu dodaje kolejną kategorię do bloga pod tytułem: 
Inwentarze dóbr.
Natomiast spis inwentarzy wraz z linkami do opisów znajdować się będzie w etykiecie o nazwie:
Indeks Inwentarzy Dóbr.
Informacje związane ze szczegółowymi opisami dóbr czerpie między innymi z ksiąg notarialnych, pochodzących z XIX wieku.
Ze względu na to, że szczególnie interesuję mnie substancja nieruchoma, czyli  przede wszystkim opisy budynków i zabudowań dworskich, zabudowań folwarcznych i t. p. w opisach dóbr pomijać będę część opisującą dobra ruchome. 
Poniżej dodaję linki do opisów poszczególnych dóbr. W nawiasie podaję nazwy innych miejscowości, wchodzących w skład dóbr, ale nie ujętych w tytule nazwy dóbr.

INWENTARZE DÓBR

 
 
BAŁDRZYCHÓW - 1828 r.

 

BLIŹNIEW - 1831 r. 
 
 


BOREK PAUZEW - 1814 r.
 
BRODY - 1820 r. 
 
BROŃCZYN - 1839 r.
 
BRUDZEW (Bugaj) - 1822 r.
 
BRUDZEW -1876 r.

BRZESKI - 1813 r. 

BRZESKI - 1816 r.

 
 
 
 
 
 
 
CHRUSTY ZAWADY - 1835 r. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
DRUŻBIN - 1867 r. 
 
DRWALEW - 1828 r.

DYBÓW SUCHORZYN - 1817 r.
 
DZIADKOWICE - 1833 r. 
 
DZIADKOWICE - 1834 r. 
 
 
 
GLINNO - 1841 r.
 
GŁANISZEW - 1836 r. 

GŁANISZEW - 1873 r.
 
GOLKÓW - 1840 r. 
 

 
GRABINA - 1830 r.

 
GRÓJEC WIELKI - 1868 r.

 
 
 
 
JARZĄB - 1821 r.
 
 
 

 
KAŁÓW - 1824 r. 
 
 
KĘPA młyn -1843 r.

 
KLONÓW (Klonówek) - 1840 r.

KOBIERZYCKO - 1832 r. 
 
KOBIERZYCKO - 1835 r. 

KOBYLNIKI - 1834 r.
 
 
KOCINA - 1845 r.
 
KOMORNIKI - 1820 r.
 
 
 
 
LIGOTA - 1851 r.

LIPICZE (Folwark Gozduwek) - 1819 r.

LUBOLA - 1817 r.
 
 
 
 
 


 
MORAWKI - 1828 r. 
 
 
 
OPOJOWICE (Brody) - 1864 r.

ORZEŻYN - 1813 r.
 
OSMOLIN - 1873 r.

OSOWIEC PRZYWIDZ - 1817 r.
 
OSTRÓW (Sudajew) - 1869 r. 

 
 
 

PLATOŃ - 1875 r.

 
 
PONIATÓW - 1841 r.
 
PONIATÓWEK - 1867 r.
 
POPÓW (Łęg) - 1824 r. 
 
POPÓW (Łęg) - 1827 r.

PORADZEW - 1815 r.
 
PRAŻMÓW - 1832 r.
 
PRAŻMÓW - 1866 r. 

 
PRUSZKÓW - 1826 r. 
 
PRZYGOŃ - 1849 r. 


 
PSTROKOŃSZCZYZNA - 1836 r. 

 

RAKOWICE - 1870 r.


 
ROGÓŹNO - 1829 r. 
 
ROGÓŹNO - 1832 r. 
 
 
 
 
RUDA MŁYN - 1873 r. 
 
 
 
RYBNIK (Gozdy) - 1867 r.
 
 
SADOKRZYCE - 1839 r.

SARNÓW (Korablew) - 1816 r.
 
 
 
 
 
 

 

 


 
 
 
 
 
 
ŚWIERZYNY - 1836 r. 
 


 

 
TYCZYN (Redzeń) - 1841 r. 
 
 
URBANICE (Tumidaj) - 1851 r.

WANIA - 1817 r.

WĄGŁCZEW (Wygoda) - 1813 r.
 
 
 
WILCZKÓW - 1839 r. 

 
WILKSZYCE - 1822 r. 
 
 


 
 
 
 
WOLA KLESZCZOWA - 1832 r.
 
 
 
WOŹNIKI młyn - 1853 r.
 
 
 
 
 
WYDRZYN gm. Czarnożyły - 1868 r.

ZABŁOCIE (Bród Widawski) -1813 r.
 
 
 
 
 
 
 
 
ŻEROSŁAWICE - 1825 r.


SŁOWNICZEK  

Słowniczek pochodzi z artykułu Pani Haliny Studzińskiej o dworze w Zaspach Miłkowskich (http://milkowice.pl.tl/Historia-dworu.htm)

Antaba - stały lub ruchomy uchwyt z metalu umieszczany na drzwiach, bramie, klamka
Bieguny (zawiasy), drzwi na biegunie drewnianym rodzaj zawiasów u drzwi i wrót w starych budynkach. Czopy obracały się w otworach zwanych stępkami. Pierwotnie wszystkie drzwi i wrota we dworach i chałupach wiejskich obracały się na biegunach drewnianych. Z biegiem lat, w miarę upowszechniania się wyrobów stalowych i wzrostu zamożności właścicieli, miejsce biegunów drewnianych zajęły bieguny stalowe, a następnie zawiasy stalowe.Wrota podwójne miały dwa bieguny – prawy i lewy.

Czynszownik - w okresie pańszczyźnianym: chłop dzierżawiący grunt, zwolniony od odrabiania pańszczyzny za roczną opłatą.
Darmocha - bezpłatna, przymusowa praca chłopów na rzecz właściciela ziemskiego w zamian za uzyskany nadział gruntu
Dymnik (wyglądek) – małe okienko albo otwór w dachu lub w szczycie pod kalenicą. Jego zadaniem było odprowadzanie dymu z domów pozbawionych komina. Jednocześnie doświetlało poddasze.
Folwark - daw. duże, samodzielne gospodarstwo rolne wraz z kompleksem budynków gospodarczych i mieszkalnych należące do dworu lub do właściciela ziemskiego, także budynek zamieszkały przez służbę folwarczną.

Komornik – chłop nie posiadający ziemi i zabudowań, obciążony był wykonywaniem darmowej pracy na rzecz pana.
Kopizna – pobierane żyto, jęczmień, groch, owies, tatarka w zamian za pracę na rzecz dworu
Oficyna - oznacza służbówkę, skrzydło budynku lub odrębny budynek nieopodal pałacu lub dworu świadczący usługi bezpośrednio dla budynku głównego (pralnie, kuchnie, piekarnie, pomieszczenia służby), stanowiący nieraz bok dziedzińca gościnnego (wjazdowego). Oficyny miały architektoniczne ukształtowanie elewacji skromniejsze niż budynek główny. Oficyny wznoszono często z gorszych materiałów niż główny budynek.

Ordynaria - część zarobków oficjalistów dworskich i stałych robotników rolnych w folwarku wypłacana w naturze
Ordynaryjny – dawniej normalny, zwyczajny, aktualny

Popręg – regulowana podpórka drzwi

Półrolnik – kmieć lub rolnik posiadający od 12 mórg ziemi do pół włóki.
Przycieś - w budownictwie: podstawa wykonana z odpowiednio spojonych belek, na której opiera się ściana
Sabatnik - rodzaj pieca do pieczenia mięsa lub ciasta
Sień - duży przedpokój, hol 
Sklep –obmurowana piwnica
Tarcica - deska, asortyment drzewny powstały w wyniku przetarcia drewna okrągłego. Używano ich do robienia podłóg, które po wygładzeniu woskowano.
Obrzucana ściana – wyrównywana, tynkowana

Włodarz – chłop nadzorujący wykonujących pańszczyznę, zwolniony z innych obowiązków wobec dworu.
Włóka – około 30 mórg ziemi, taka przestrzeń roli, którą można było parą wołów zaorać przez dzień od rana, to włóka oznaczała większe pole, które po zoraniu lub posiewie potrzeba było włóczyć czyli bronować także cały dzień.
Wrzeciądz – okucie budowlane, zamknięcie drzwi lub bramy, element w formie sztaby (lub płaskownika) z otworem współpracujący ze skoblem służący wraz z nim do mocowania kłódki, czasem (szczególnie w przeszłości) w formie krótkiego łańcucha, służącego do zamykania drzwi od wewnątrz.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz