Wilkowice

Zajączkowski:

Wilkowice-pow. poddębicki
1) 1386 PKŁ I, 32, 43, 44, 46, 250: Wilkowicze, Wilkouicze, Noua Wilcouice - Thomko et Pelka fratres de W., Thomco de N. W. 2) 1387 PKŁ I, 493, 523, 532, 546: Wilcouice - Tomco de W., Pelca de W. 3) 1389 PKŁ I, 1459: Wilcouice - Pelca et Tomco de W. 4) 1390 PKŁ I, 1762, 1768: Wilcouice - Tomco de W. 5) 1393 PKŁ II, 77: Vilcouicze - Victor de V. 6) 1394 PKŁ I, 3407, 3421: Wilcouice, Vilcouice - Pelca de W., de V. 7) 1398 PKŁ I, 5535, 5536, 5673: Wilkouice, Vilkovice, Wilkowice-Thomco de W., de V. 8) 1399 PKŁ I, 5854, 5907, 5940, 6042, 6073, 6082, 6198, 6225, 6316: Wilkowice, Wilkowicze, Wilkouicze, Wylkowice - Pelca de W., Thomco de W.; Pelka de W.... et Bartholomeus de Male (v.) alias de Sodowo (Sędów, v.) zeznają o zawarciu ugody w sprawie pola położonego między W. i Sędowem in rivulo Czarni Strumen (I, 6073); Bartholomeus de Malye cum Pelka de W. habent terminum... pro limitibus faciendis inter villas Sodowo et W. (I, 6316).
9) XVI w. Ł. II, 366: Wilkovice, Vilkovice - villa, par. Tur, dek. szczawiński, arch. łęczycki. 10) 1576 P. 68: Wilkovicze- wł. szl., par. jw., pow. i woj. łęczyckie. 11) XIX w. SG XIII, 480: Wilkowice - wś, folw. i mł. nad Nerem, par. jw., gm. Gostków, pow. jw.  

Czajkowski 1783-84 r.

Wilkowice, parafia tur, dekanat łęczycki, diecezja gnieźnieńska, województwo łęczyckie, powiat łęczycki, własność: Dzierzbicka (wdowa po Antonim Dzierzbickim, podstolim inowłodzkim), podst. inowł.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Wilkowice, województwo Mazowieckie, obwód Łęczycki, powiat Zgierski, parafia Tur, własność prywatna. Ilość domów 12, ludność 114, odległość od miasta obwodowego 2.

Słownik Geograficzny:  

Wilkowice, wś, folw. i młyn nad rz. Ner, pow. łęczycki, gm. Gostków, par. Tur, odl. od Łęczycy 19 w.; wś ma 12 dm., 85 mk., 18 os., 63 mr.; folw. 3 dm., 36 mk., 291 mr.; młyn 1 dm., 9 mk. W r. 1827 było 12 dm., 114 mk. Na początku XVI w. łany kmiece dawały dziesięcinę dziekanowi kollegiaty łęczyckiej, folw. zaś plebanowi w Turze (Łaski, L. B., II, 336). Według reg. pob. pow. łęczyckiego wś W., własność Byszewskiego, miała łan 1, os. 6 (Pawiński, Wielkop., II, 68).

Spis 1925:

Wilkowice, wś, osada., folw., pow. łęczycki, gm. Gostków. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne wś 11, osada 1, folw. 2. Ludność ogółem: wś 61, osada 8, folw. 67. Mężczyzn wś 30, osada 5, folw. 37, kobiet wś 31, osada 3, folw. 30. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego wś 61, osada 8, folw. 67. Podało narodowość: polską wś 61, osada 8, folw. 67.

Wikipedia:

Wilkowice-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Tur. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego. Ostatnimi właścicielami Wilkowic (do 1939 roku) byli Ścibor-Bogusławscy herbu Ostoja.

1992 r.

Gazeta Warszawska 1815 nr 95

Uwiadomienia o wyieżdżaiących za Granicę. Po pierwszy Raz.

I.) Sebastyian Starzyński Notaryiusz Publiczny Powiatu Zgierskiego, we wsi Wilkowicach zamieszkały, wyieżdża do Poznania w inter: prawnym, bryczką w trzy konie, na tygodni dwa.

Gazeta Warszawska 1821 nr 64

Sprzedaż publiczna dóbr Wilkowice i Tobolice.

Pisarz Aktowy Powiatu Łęczyckiego niżey podpisany, w Mieście Obwodowem Łęczyca, w domu przy ulicy Wodney pod liczbą 113 Kancellaryią i zamieszkanie maiący, obwieszcza ninieyszem, że Dobra Ziemiańskie z dwóch wsi Wilkowice i Tobolice swanych składaiące się, w Parafii Turskiey, w Powiecie Zgierskim, Woiewództwie Mazowieckiem położone, znaczną obszerność gruntów ornych, łąk, pastwisk, boru, tudziez pańszczyznę dostarczaiącą i młyn wodny na rzece Ner maiące; od miasta Warszawy mil 18, od Kalisza. mil 8, od Łęczycy mil 2, od Lutomierska mil 3 odległe, teraz prawem spadku do W W. Ignacego Mateusza i Onufrego Szamowskich, oraz do Sukcessorów niegdy Karola Chmieleckiega przeszłe i należące, z własney ich woli iako też na fundamencie zobopolnego porozumienia się i iednomyślnego zezwolenia, przez publiczną licytacyią sprzedane zostaną. — Do sprzedaży takowey iest wyznaczony termin pierwszy przedstanowczy dnia 23 Maia roku bieżącego o godzinie trzeciey po południu w Kancellaryi Notaryusza podpisanego, iako przez właścicieli dóbr rzeczonych do odbycia i prowadzenia licytacyi upoważnionego. — W czasie więc tym i mieyscu, chęć kupna maiący, również Sukcessorowie dziedzice stawić się raczą. — Protokół obiaśnień i warunki licytacyi każdego czasu u Notaryusza sprzedaż prowadzącego, bądź tez w Kancellaryi Podsędka Powiatu-Łęczyckiego W. Turowskiego przeyrzeć można; tu tylko nadmienia się, iż szacunek dóbr na przedaż wystawionych, ustanowiony na złotych Polskich sto dziesięć tysięcy i od tey summy licytacyią rozpoczętą będzie, do którey każdy przystępuiący pretendent złoży na Vadium złotych Polskich 12,000 w gotowych pieniądzach.

— Dan w Łęczycy dnia 10 Kwietnia 1821 r. Floryan Stokowski

Powiatu Łęczyckiego Pisarz Aktowy.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1859 nr 66

(N. D 2174) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Warszawie.

Po śmierci:

4. Karoliny z Lechman Sierakowskiej wierzycielki rs. 1500 na dobrach Wilkowice Ogu Zgierskiego; (…) ogłaszam toczące się postępowania spadkowe, z terminem sześcio miesięcznym, a najpóźniej na dzień 15 (27) Września r. b. wyznaczającym się, w którym spadkobiercy, wierzyciele legataryusze prawa swoje meldować winni pod prekluzyą.

Warszawa dnia 11 (23) Marca 1859 r.

Stępowski.

Łódzkie Ogłoszenia (Łodźer Anzeiger) 1864 nr 55

OBWIESZCZENIE

Rejent Kancellaryi Okręgu Zgierskiego.

Na żądanie SSów Pelagii Sulimierskiej odbywać się będzie przedaż przez publiczną licytacyą we wsi Wilkowicach Okręgu Zgierskim , we dworze, w dniu 22 Czerwca (4 Lipca) r. b. i dni następnych od godziny 9 z rana, koni, wołów, krów, jałowizny, owiec, trzody chlewnej, drobiu sprzętów i narzędzi gospodarskich, młockarni, sieczkarni, mebli, bielizny, miedzi, szkła, porcelany i t. p. a to za gotowe pieniądze. Ferdynand Szlimm.

Dziennik Warszawski 1864 nr 260

(N. D. 5687) Rejent Kancelarji Ziemiańskiej Guberni Warszawskiej w Warszawie.

Z powodu nastąpionej śmierci: 1. Anastazego Sulimierskiego właśoiciela dóbr Wilkowice w Ogu Zgierskim położonych, 2. Pelagji z Chlebowskich Sulimierskiej wdowy wierzycielki sumy rs. 2970 na tychże dobrach Wilkowice w dziale IV. pod Nr. 8 wykazu zabezpieczonej, (...) otworzyły się spadki, do regulacji których wyznaczam termin na dzień 1 (13) Lutego 1865 r. w Kancelarji hypotecznej w Warszawie.

Hipolit Truszkowski. (N. 1637)

_________________________________________________________________________________

Kaliszanin 1886 nr. 10

_________________________________________________________________________________

Kurjer Warszawski (dodatek poranny) 1896 nr 214

+ Kradzieże koni.

W okolicach Łęczycy na porządku dziennym są znów kradzieże koni.

W tych dniach p. Bogusławskiemu z Wilkowic skradziono parę koni za 300 rs., zaś p. Skrzyńskiemu z Nowej Wsi za 800 rs.

Przypuszczają, ża złodzieje kryją się w lasach pomiędzy Gostkowem a Poddębicami.

Kurjer Warszawski (dodatek poranny) 1897 nr 13

Kradzieże koni.

Piszą do nas:

„W obrębie gminy Gostków, na pograniczu powiatów łęczyckiego i tureckiego, kradzieże koni są na porządku dziennym skutkiem czego mieszkańcy są w ustawicznej obawie o całość swojego mienia.

W przeciągu ostatnich trzech miesięcy w obrębie tej gminy skradziono: dwa konie p. Skrzyńskiemu z Nowejwsi, dwa konie p. Bogusławskiemu z Wilkowic, dwa konie p. Juszyńskiemu z Tura, dwa konie p. Radoszawskiemu z Nera, dwa konie p. Dzierzbickiemu z Biernacic i dwa konie z Upala.

Były to konie powozowe, a więc drogie.

Prócz tego w owym czasie usiłowano dopuścić się kradzieży koni: u p. Łaszczyńskiego w Spendorzynie, u p. Dąbrowskiego w Kraskach, u p. Wehra w Golicach i u innych ziemian.

Obszar terenu działalności zuchwałych koniokradów nie jest większy od dwóch mil kwadratowych,a jednak dotąd na ślad rabusiów nie wpadnięto.”

Kurjer Warszawski ( z dodatkiem porannym) 1899 nr 74

Ś. † P.

Józef Lochman,

obywatel ziemski,

zmarł w 80-ym roku życia w majątku

swoim Wilkowice, w pow. łęczyckim.

Odprowadzenie zwłok na wieczny spoczynek z kościoła parafjalnego w Turze odbędzie się w d. 17-ym b. m., na które pozostała rodzina krewnych i przyjaciół zaprasza. 

 

Gazeta Kaliska 1902 nr. 150

29 kwietnia we wsi Wilkowice, pow. Łęczyckiego, z przyczyny niewiadomej powstał pożar, od którego zgorzał młyn wodny Wincentego Leśniewskiego, ubezpieczony na rb. 3.500.

Goniec Łódzki 1903 nr 342

Zbliska i zdaleka

§ Łęczyca. Przed rejentem Balickim podpisany został akt pierwszej w pow. łęczyckim spółki włościańskiej, którą zakłada trzydziestu włościan z proboszczem par. Tur, w gm. Poddębice, ks. Burakowskim i właścicielem majątku Grajówka p. Stanisławem Wehrem na czele. Włościanie wnieśli udziały po 20 rb. Celem spółki jest zakup maszyn i narzędzi rolniczych, nawozów sztucznych, nasion i hodowla inwentarza. Do spółki należy też trzech obywateli ziemskich z okolicy pp. Gabryel Skrzyński z Nowej Wsi, Stanisław Gorzeński z Turu i Stanisław Bogusławski z Wilkowic.

Gazeta Świąteczna 1904 nr 1200

Spółka w powiecie łęczyckim. Za namową i staraniem pana Stanisława Wera, właściciela majątku Golic, powstała spółka gospodarsko-handlowa w okolicy Poddębic w powiecie łęczyckim, guberńji kaliskiej. Oprócz pana Wera należą do niej: ksiądz Burakowski, proboszcz w Turze, trzej właściciele majątków: Gabrjel Skrzyński z Nowej Wsi, Stanisław Gorzeński z Turu i Stanisław Bogusławski z Wilkowic, i trzydziestu włościan. Udział w spółce wynosi 20 rubli. Umowę spólnicy zawarli 17 grudnia u rejenta w Łęczycy.

Obwieszczenia Publiczne 1926 nr 102a

Do rejestru handlowego, Działu A i B, sądu okręgowego w Łodzi wnie­siono następujące wpisy pod Nr. Nr.:

10569 A. „Józef Burski". Młyn wodny. Firma istnieje od 1 stycznia 1924 r., z siedzibą w Wilkowicach, gm. Gostków, pow. łęczycki. Właśc. Józef Burski, Wilkowice, gm. Gostków, pow. łęczycki.

Echo Tureckie 1929 nr 28

Pomysłowy kmiotek.

Józef Nadoszyński ze wsi Wilkowice pow. Łęczyckiego wybrał się w dniu 31-go maja na jarmark do Uniejowa gdyż słyszał że w pow. Tureckim można niedrogo nabyć inwentarz żywy. I rzeczywiście krów i koni było mnóstwo w cenie całkiem przystępnej. Wytargował więc od gospodarza ze wsi Wilanów Romana Adamczyka ładną 3 let­nią krowę za 298 zł. a ponieważ Adam­czyk gwarantował że krowa niema żadnych wad, ani zewnętrznych, ani wewnętrznych przeto uszczęśliwiony tak udatną tranzakcją pieniądze zapłacił i z krową poszedł do domu. Kiedy nazajutrz zaprowadził ją na pastwisko zauważył, że krowa jeść nie chce wygląd ma zbolały. Zaczął więc szczegó­łowo oglądać i badać jej nogi, aż wre­szcie dostrzegł, iż z pod ogona wydobywają się nici ciemne. Po dalszem badaniu stwierdził, ze zgrozą, że krowa miała sztucz­ny ogon przyszyty nićmi, który miał imito­wać naturalny. Pobiegł więc niezwłocznie do asystenta kontroli obór w Wartkowicach p. Strolina prosząc o radę i pomoc. Niestety nic się nie dało zrobić, gdyż krowa z natury ogona nie posiadała, a nigdy przyprawiony od innej krowy nie zrósł by się. Porozcinał więc biedny nabywca nici i ogon krowy padł na ziemię ku zadowole­niu zbolałej krowy. Nadoszyński zdawał sprawę dokładnie że jak się sąsiedzi do­wiedzą o wypadku, to będzie pośmiewis­kiem całej wsi gdyż mieć krowę bez ogo­na jest dużą stratą na honorze gospodarza. Podniósł więc z ziemi ogon i jako dowód rzeczowy zaniósł do policji w Uniejowie dla pociągnięcia Adamczyka do odpowie­dzialności karnej o oszustwo, ponieważ krowa z ogonem w pojęciu Adamczyka była warta 168 zł. a bez ogona 100 zł. Prze­prowadzone dochodzenie ustaliło, iż istotnie Nadoszyśki padł ofiarą podstępu Adamczy­ka który chcąc uzyskać większą sumę pieniędzy przyszył krowie ogon i sprzedał ją jako z własnym ogonem.

Sprawa znajduje się w Sądzie Grodzkiem w Turku i wkrótce zostanie rozpatrywana. 

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 18 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/9/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Łęczyckiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23 III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

III. Obszar gminy wiejskiej Gostków dzieli się na gromady:

21. Tur, obejmującą: wieś Tur, wieś Tur- Poduch., kol. Tur, os. Tur, wieś Wilkowice, os. Wilkowice, folw. Wilkowice, os. Feliksów.

§ 2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łęczyckiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
w z. (—) A. Potocki
Wicewojewoda.

Obwieszczenia Publiczne 1933 nr 36

Wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi, na zasadzie art. 1777-3 U. P. C., oraz zgodnie z decyzją z dnia 8 lipca 1932 r. ogłasza, że na skutek podania Marjanny Muchowej, zamieszkałej w Wilkowicach, gm. Gostków, pow. łęczyckiego, wdrożone zostało postępowanie celem uznania Józefa Muchy za zmarłego i z mocy art. 1777-8 U. P. C. wzywa tegoż Józefa Muchę, męża petentki, a syna Franciszka i Anny z Michalaków, urodzonego we wsi Krzepocin, gm. Topola, pow. łęczyckiego, w dniu 3 stycznia 1891 roku, ostatnio zamieszkałego w folwarku Nowa- Wieś, gm. Gostków, obecnie powołanego w grudniu 1911 r. do wojska ros., niewiadomego z miejsca pobytu, aby w terminie 6-miesięcznym, od daty opublikowania niniejszego, stawił się w kancelarji wydziału cy­wilnego sądu okręgowego w Łodzi, przy PI. Dąbrowskiego Nr. 5, albowiem po tym czasie nastąpi uznanie go za zmarłego.

Nadto wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi wzywa wszystkich, którzy o życiu lub śmierci pomienionego Józefa Muchy posiadają wiadomości, by o znanych sobie faktach zawiadomili sąd najpóźniej w oznaczonym wyżej terminie do sprawy Z. 584/32.

Obwieszczenia Publiczne 1934 nr 39

DYREKCJA GŁÓWNA TOWARZYSTWA ZIEMSKIEGO W WARSZAWIE

na zasadzie artykułów 218 i 219 Ustawy Towarzystwa zawiadamia właścicieli i wie­rzycieli hipotecznych dóbr następujących:

OKRĄG ŁÓDŹ.

66.WILKOWICE, powiatu łęczyckiego :Tomasza-Stefana Stożkowskiego.

_________________________________________________________________________________

 Orędownik 1936 nr. 32

_________________________________________________________________________________

Obwieszczenia Publiczne 1936 nr 100

Wydział Hipoteczny Sądu Okręgowego w Łodzi, Sekcja Ziemska, niniejszym obwieszcza, że po niżej wymienionych zmarłych toczą się postępowania spadkowe:

12) Stanisławie-Juliuszu Bogusławskim, zmarłym w dniu 15 czerw­ca 1936 r., właścicielu niepodzielnej połowy dóbr Wilkowice, pow. łę­czyckiego, rep. nr 813 oraz właścicielu reszty działki nr 19, czyli 78 m 89 pr. gruntu, uregulowanego w dziale II pod nr 9 księgi wieczystej Folwark Małe, pow. łęczyckiego, rep. ni 396;

Termin zamknięcia powyższych postępowań spadkowych wyzna­czony został na dzień 19 marca 1937 r. w tutejszym Wydziale Hipo­tecznym.

We wskazanym terminie osoby zainteresowane osobiście lub przez pełnomocników winny zgłosić swoje prawa, pod skutkami pre­kluzji, 374/36.

_________________________________________________________________________________

 Orędownik 1937 nr. 84

_________________________________________________________________________________

Gazeta Świąteczna 1938 nr 2986

Rada na biedę. Ze wsi Wilkowic w łęczyckiem piszą do nas: Choć dziś każdego z nas bieda gniecie, przemódz niedolę możemy przecie: wszystkich, by złemu spólnie zaradzić, do rolniczego kółka sprowadzić. Gdy tam będziemy razem pracować, zaraz się z nami zaczną rachować. Rolnik narzeka, że nastał „kryzys”, lecz od swych synów sam cierpi wyzysk. Gospodarz nie ma dzisiaj na odzież, a jak się bawi ta nasza młodzież? Ciągle zabawy, trzeba gotówki, a ojcu trudno o te złotówki. Więc syn ukradkiem idzie do żyda, ojcowskie żyto Mośkowi wyda. Gdy ojcu później żyta brakuje, to na przednówku żyd mu „borguje”. Zarobi na tem Mosiek przechera: metr dziś pożyczy, a dwa odbiera. By lepsze czasy nastały wszędy, trza wpierw poprawić szkodliwe błędy. Do stowarzyszeń niech uczęszczają ci, co po kątach bąki zbijają, niech się zabiorą raźno do pracy, by nie słynęli zawsze Polacy z złej gospodarki i zaniedbania, co nam dostatek osiągnąć wzbrania. Mietek z Wilkowic.

Dziennik Łódzki 1962 nr 211

Nieostrożne obchodzenie się z ogniem spowodowało w dniu 1 bm. około godz. 1.30, w Wilkowicach pow. Poddębice, pożar szopy należącej do Jana Glapskiego. Straty — ok. 20 tys. zł.

( Kat)

Dziennik Łódzki 1967 nr 184

W Wilkowicach pow. Poddębice od wyładowań atmosferycznych wybuchł pożar w zabudowaniach Władysława Gasińskiego. Spłonęła stodoła ze zbiorami oraz dwie sztuki bydła. Straty wynoszą około 50 tys. złotych.

Dziennik Łódzki 1968 nr 30

W Wilkowicach pow. Poddębice spłonął warsztat stolarski należący do Alojzego Skoweryndy. Straty wynoszą 100 tys. zł. Przyczyna pożaru — wadliwa instalacja elektryczna. 

Dziennik Łódzki 1971 nr 201

W Wilkowicach, pow. Łęczyca spłonęły 3 zabudowania wartości ok. 120 tys. zł.