-->
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Gmina Konopnica. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Gmina Konopnica. Pokaż wszystkie posty

środa, 13 kwietnia 2022

Inwentarz Kamyk (1875)

Źródło inwentarza:
Dowody majątku Kamyk. Księgi i akta hipoteczne Sądów w Wieluniu 824/228. (Archiwum Państwowe w Łodzi, oddział w Sieradzu)
Tekst z oryginalnego inwentarza przepisał Piotr Tameczka.

"Działo się na gruncie dóbr Kamyk Powiecie Łaskim Gubernii Petrokowskiej dnia 18 / 30 października 1875 roku."

Dobra ziemskie Kamyk z wyłączeniem pustkowia Piaski od tych dóbr odłączonego, składające się z dominialnego folwarku Kamyk, realności Zakurów, karczmy przy wsi Piaski i karczmy przy wsi Kamyk, leżące w Gubernii Piotrkowskiej, Powiecie Łaskim, gminie Dąbrowa Rusiecka, parafii Brzyków, należące do Ignacego Jakuba dwóch imion Szaniawskiego, zajęte zostały przez Komornika Romualda Pinowskiego na rzecz i na żądanie Lejzera Gliksman na sprzedaż publiczną w drodze przymuszonego wywłaszczenia w poszukiwaniu sumy rubli srebrem 375, kopiejek 35 z procentem, plus pozostałe koszty.


Opis zabudowań folwarku Kamyk

1. Dwór mieszkalny z drzewa w słupy z bali zbudowany, gontami kryty, o dwóch kominach murowanych. W tym mieszka wyż rzeczony dzierżawca Kamil Szaniawski, oraz właściciel tychże dóbr z familją.

2. Kuchnia równiez z drzewa w słupy z bali budowana, gontami kryta, o 1 kominie murowanym. Pod kuchnią są piwnice murowane.

3. Ogród, częścią owocowy, częścią warzywny, po za powyższemi domami położony, pod drogą przez folwark przechodzącą, ciągnący się, płotem w słupy i deski urządzonym, ogrodzony.

4. Dom dawniej czyli stary dwór, z drzewa w słupy z bali budowany, gontami kryty, o dwóch kominach murowanych, jak obecny właściciel dóbr podał łącznie z dzierżawcą wyexcypowany przez właściciela dla służby leśnej, a obecnie przez służbę dworską dzierżawcy zajęty, w zamian czego później tenże właściciel dóbr wyexcypował zajmowane przez siebie obecnie mieszkanie w części dworu pod pozycyą 1 opisanego.

5. Gorzelnia przy powyższym starym dworze, z drzewa w słupy z bali zbudowana, gontami kryta, obecnie nieczynna, gdyż w niej niemasz apparatu gorzelniannego. Przy tej gorzelni jest dobudowany w ziemi i po nad poziom ziemi z drzewa, gontami kryty, skład gorzelniany, oraz drwalnik.

6. Chlewy i kurniki z drzewa w słupy z bali zbudowane, gontami kryte.

7. Stajnie i wolarnia w prostej lini powyższego budynku z drzewa w słupy z bali zbudowana, także gontami kryte.

8. Obora po za powyższy budynek uważając podobnież z drzewa w słupy z bali zbudowana, gontami kryta.

9. Wozownie, porządkarnia i szopy na narzędzia rolnicze pod jedym dachem, w poprzek powyższych zabudowań, z drzewa w słupy z bali wybudowane, gontami kryte.

10. Owczarnia po za powyższe budynki uważając, z drzewa w słupy z bali zbudowana,  gontami kryta, w której urządzoną jest sieczkarnia do której kierat konny zmieszczony jest w urządzonej przy tejże wozowni szopa z drzewa i desek zbudowanej, gontami krytej.

11. Stodoła, z drzewa w słupy z bali zbudowana, od okapu gontem, a dalej słomą kryta, o dwóch klepiskach.

12. Stodoła druga, podobnież z drzewa w poprzek powyższej, a czołem na powyżej pod pozycyą 10 opisaną owczarnią zbudowana, deskami kryta, o jednym klepisku.

13. Stodoła trzecia, również z drzewa w słupy z bali w poprzek poprzedniej, a czołem na stodołę pod pozycyą jedynastą opisaną, o dwóch klepiskach zbudowana, słomą kryta.

Wszystkie powyższe trzy stodoły oraz pod pozycyą 10 opisana owczarnia postawione są w czworobok, zaś pomiędzy wszystkiemi powyżej opisanemi zabudowaniami poprzeprowadzane są płoty w słupy z desek urządzone tak iż takowe okalają podwórze folwarczne, wśród którego jest:

14. Dzwonek na słupie drewnianym w ziemie wkopanym urządzony oraz

15. Gołębnik podobnież na słupie drewniannym w ziemie wkopanym z desek urządzony, gontami kryty.

Po za budynki od pozycyi 4 do 10 włącznie uważając jest:

16. Ogród owocowy mieszczący w sobie drzewa rodzajne, grusze, jabłonie, śliwki, tereśnie, krzewy agrestu, pożyczek i t.p. Ogród ten jest w około płotem w słupy i deski urządzonym ogrodzony.

Dalej naprzeciw folwarku Kamyk powyż opisane zabudowania składający to jest po drugiej stronie traktu przez tenże folwark przechodzącego są:

17. Dom koszary wraz z stajnią zajezdną pod jednym dachem, z drzewa w słupy z bali, o dwóch kominach murowanych, zbudowany, gontami kryty, w którym także mieści się karczma.

18. Kuźnia stara, zdezelowana, w słupy z bali zbudowana, gontami kryta.

19. Studnia przy rzeczonym wyżej trakcie położona, z drzewa to jest balami ocembrowana, z żurawiem i wiadrem okutem do wydobywania wody.

Wreszcie przy Pustkowiu czyli wsi Piaski to jest przy trakcie tam przechodzącym jest:

20. Dom karczma Numerem Tabeli 3 oznaczona, z drzewa w słupy z bali zbudowana, gontami kryta, o jednym kominie murowanym.

21 Stajnia zajezdna przy powyższej karczmie, podobnież z drzewa w słupy i z bali zbudowana, gontami kryta.

22. Chlewik od tyłu powyższej karczmy, z drzewa dobudowany, słomą kryty.

W ostatku przy Pustkowiu Zakurów to jest przy trakcie tam prowadzącym jest:

23. Dom karczma wraz z zajazdem, z drzewa w słupy z bali budowana, gontami kryta, o jednym kominie murowanym.




poniedziałek, 31 grudnia 2018

Julin

Julin, miasto lub zamek znajdujące się rzekomo na gruntach wsi Strobin, na wzniesieniu po prawej stronie rzeki Warty, nie odnalezione na mapach.

Kaliszanin 1873 nr 20

MAPPY
topograficzno-archeologiczne.
(Ciąg ósmy).
Legendy miejscowe opiewają, że święty Wojciech (9) przechodząc z Krakowa do Gniezna przez ziemię Rudzką, znużony podróżą zasnął przy dro­dze w pobliżu dzisiejszego miasta Wielunia, ocu­cony wszakże zimnem jakowemsiś ciałem przez twarz jego przesuniętem, zrywa się na równe no­gi, a widząc się otoczonym chmarą wężów i temiż przerażony, rzuca na oneż przekleństwa, sku­tkiem którego wszystkie do koła w kamienie się poprzekształcały, i od owego to czasu wykopy­wane tamże bywają, z ziemi rozmaitej wielkości węże (10), okolica zaś na milę w okrąg Wielunia ma być zupełnie wolną od takowychże żywych gadów. Kiedy w dalszej swojej podróży tenże święty ku Kaliszowi, na gruncie osady zwanej Zawodzie, niewywczasem utrudzony zasnął, a rękawiczkę tegoż jeden z mieszkańców miejscowych zabrał, przebudzony mąż, zgorszony takowy nie­gościnnością i kradsieżą miał westchnąć do nie­bios, ażeby żaden z potomków rodu tak chciwego nie dostąpił godności kapłańskiej, co się aż dotąd; podług wieści, ma sprawdzać *). Głosi wreszcie legenda, że po prawej stronie rzeki Warty, na gruntach wsi Strobina, do parafii Osjakowa nale­żącej, w miejscach piaszczysto-wzgórzystych, stało przed wiekami jakoweś miasto czy zamek pod mianem Julin.
Lubo wiele znakomitych grodów i osad z czasów przedchrześcijańskich pochodzących, do wia­domości naszej ani z nazw, ani z położenia swo­jego nie doszło, wyczytujemy znowu w kronikach, iż pewne miasta w wiekach średnich, dla niedo­godnego położenia, czy to z powodu częstych wy­lewów rzek, czy to z braku wody, gdzieindziej poprzenoszono. Miasto Kalisz, przyborem rzek Prosny i Swędrni coraz bardziej podmielane i cią­gle zalewane, przeniesiono, pomimo wystawionej z kamienia tamże kollegjaty Ś-go Pawła, a w niej i grobów książąt kaliskich, tudzież zamku obronnego, po nastąpionym srogim pożarze w środku XIII stulecia, z miejsc bagnistych na wznioślejsze. To samo zaszło i co do Konina, czego ślady pozo­stały aż do dnia dzisiejszego w nomenklaturach bliskich Starego Miasta. W jednymże prawie cza­sie gród na płonnem wzgórzu i wody pozbawionem stojący, od którego ziemia Rudzka nazwę przybrała, oblegany przez książąt sąsiednich szląskich z domu Piastów, istnieć w Rudzie przestał, a w żyznej dolinie, przy najpiękniejszych źródłach wytryskującej wody założono miasto Wieluń, jako stolicę ziemi Wieluńskiej. Sieradz atoli przy le­wym wzniosłejszym brzegu rzeki Warty w cza­sach jeszcze przedhistorycznych wzniesiony, nie zmienił bynajmniej swojej posady, czego dowo­dzą odkrywane przy kopaniu fundamentów po trzy nawet bruki nad sobą w ziemi ułożone.
9) Święty Wojciech z dostojnej familji Czeskiej Sławników pochodzący, biskupem Pragskim od roku 983 mianowany, wykorzeniając gorliwie wzmagające się w Czechach bałwochwalstwo zniechęcił przeciwko so­bie zamożną rodzinę Werszowiczów, która lud podbu­rzywszy na biskupa, zmusiła go do opuszczenia po raz drugi w r. 995 stolicy, a rodzinę jego na pastwę mor­dów wydała. Mąż ten bogobojny udał się do cesarza Ottona III, a od niego przez Węgry w roku 996 do Pol­ski, gdzie w podróży od Krakowa przez Gniezno mie­wając po wsiach i miastach długie kazania w języku zrozumiałym, w ubiorze mnicha, odwiedził Bolesława Chrobrego, w którego wojsku brat jego służył, i bawił czas pewien na dworze tegoż, aż przy nawracani u Pru­saków w krainie tychże, w dniu 23 kwietnia 997 roku śmierć męczeńską poniósł. Braćmi jego byli Spitymir, Poraj i inni. Niektórzy z nich, śmierci uniknąwszy, zna­leźli przytułek u walecznego Monarchy, który ich do­brami uposażył. Oni to bardzo prawdopodobnie dali początek w ziemi Sieradzkiej osadzie Spicymierza, tu­dzież rodzinie Poraitów w okolicy Bużenina. Rozsze­rzyła się cześć tego męża po całej Lechji, do najstarożytniejszych u nas kościołów możnaby te zaliczyć, które pod wezwaniem świętego Wojciecha lub świętego Idzie­go założone zostały.
10) Nie daleko miasta Wielunia, to jest na gruntach wsiów Dąbrowy i Gaszyna znajdują się kopalnie wapna, a w nich natrafiają w znacznej ilości i rozmaitej wiel­kości, bo od cala jednego do kilku stóp średnicy ma­jące przedpotopowe ślimaki, czyli tak zwane ammonity, które dać mogły początek wzmiankowanej legendzie, przy których to mniemanych wężach, w krąg zwiniętych lud nigdy głowy wystającej dopatrzyć się nie może.
*) W zeszłym roku pierwszy kapłan z tej osady zo­stał wyświęcony. (Przyp. Redak.)
(Dalszy ciąg nastąpi).

piątek, 11 sierpnia 2017

Urocze leśniczówka

Urocze, leśniczówka leżąca w gminie Konopnica, nie odnaleziona na mapach.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 19

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO
z dnia 16 września 1933 r. L. SA. II. 12/15/33
o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Wieluńskiego na gromady.
Po zasiągnięciu opinij rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 15 września 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23. III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:
§ 1.
VIII. Obszar gminy wiejskiej Konopnica dzieli się na gromady:
10. Szynkielów, obejmującą: pustk. Krzywko, wieś Szynkielów, kol. Szynkielów A., leśniczówkę Urocze.
§2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Wieluńskiemu.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
(-) Hauke - Nowak
Wojewoda.

wtorek, 26 listopada 2013

Dziadki

Słownik Geograficzny:
Dziatki, Dziadki, młyn, pow. wieluński, gm. Konopnica, par. Rychłocice, ma 1 dm., 7 mk., należy do Rychłocic. W...r

1915 r.

1992 r.

środa, 17 lipca 2013

Wrzesień

Słownik Geograficzny:  
Września,  por. Rychłocice.

Wrzesień, obecnie część wsi Rychłocice w gminie Konopnica.

1965 r.

sobota, 15 czerwca 2013

Pod Groblą

Pod Groblą, osada w gminie Konopnica. Obecnie nie występuje na mapach.

Pod Groblą 1934 r. 

1992 r.


Pieńki

Pieńki, osada w gminie Konopnica. Obecnie nie występuje na mapach.

Pieńki 1934 r. 

1992 r.


Dąbrowa

Dąbrowa, część wsi Szynkielów w gminie Konopnica.

  Dąbrowa 1934 r. 

Dąbrowa  1992 r.   

Majorat

Majorat, część wsi Szynkielów w gminie Konopnica.

 Majorat 1934 r. 

 Majorat  1992 r.   

Dąbrówka

Dąbrówka, część wsi Bębnów w gminie Konopnica.

Dąbrówka 1934 r. 

Dąbrówka 1992 r. 

Niwka

Niwka, część wsi Bębnów w gminie Konopnica.

 Niwka (Niwki) 1934 r. 

 Niwka 1992 r. 

Mieścisko

Mieścisko, część wsi Strobin w gminie Konopnica.

Mieścisko 1934 r.


Mieścisko 1992 r.

Doły

Doły, część wsi Strobin w gminie Konopnica.

Doły 1934 r.

Doły 1992 r.

Zamczysko

Zamczysko, część wsi Strobin w gminie Konopnica.

Zamczysko 1934 r.


1992 r.

GRODZISKO NAD RZEKĄ WARTĄ