Celinówek

Celinówek, część wsi Lasek w gminie Warta.

 Celinówek 1929 r. 

 Celinówek 1992 r. 

Olszynki

Olszynki, część wsi Gruszczyce w gminie Błaszki.

Olszynki 1929 r. 

 1992 r. 

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

VII. Obszar gminy wiejskiej Gruszczyce dzieli się na gromady:

3. Gruszczyce, obejmującą: przysiółek Aleksandrja, wieś Gruszczyce, folwark Gruszczyce, Gruszczyce-Poduchowne, Gruszczyce-Karczemne, przysiółek Olszynki.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

wz. (—) A. Potocki

Wicewojewoda

Echo Łódzkie 1935 lipiec

TRZEJ ZAMOŻNI WIEŚNIACY ZASIEKLI KOSAMI STARCA i CHŁOPCA. Oburzona ludność usiłowała zlinczować zbrodniarzy. Łódź 18 lipca. Terenem krwawej, makabrycznej wprost zbrodni, stały się wczoraj pola wsi Olszynki Gruszyckie, gminy Gruszczyce, powiatu sieradzkiego. W rowie granicznym pokrytym bujną trawą pasł krowę miejscowy wyrobnik — 52-letni Tomasz Grzegorczyk. W pewnej chwili podeszło do Grzegorczyka trzech innych wieśniaków zdążających z kosami w pole. Byli to Stanisław Karasiński i dwaj jego synowie — Wacław i Stanisław. Karasińscy zwrócili się do Grzegorczyka z żądaniem opuszczenia terenu. Grzegorczyk nie zareagował na to żądanie a wówczas Karasińscy zaczęli go w okropny sposób siec kosami. Rozwścieczeni wieśniacy tak długo znęcali się nad Grzegorczykiem, że ten padł trupem pod ich ciosami. Świadkiem tej makabrycznej zbrodni był przechodzący w tym czasie 17-letni chłopak —Stanisław Ludwiczak, który przybiegłszy na miejsce zbrodni zadał Karasińskim pytanie: "Za co żeście go zabili?" W odpowiedzi Karasińscy poczęli się w ten sam sposób znęcać nad młodym chłopakiem, który pod razami kos, zbroczony krwią padł nieprzytomny na ziemię. Po dokonaniu zbrodni Karasińscy ukrywszy się w domu zaczęli z pośpiechem przygotowywać się do ucieczki. W międzyczasie jednak na miejscu krwawej zbrodni znalazła się zaalarmowana policja, która zbrodniczą trójkę aresztowała. Policjantom na miejscu krwawej zbrodni ukazał się okropny widok. Na zbroczonej krwią murawie leżały dwa ciała ludzkie. Zajęto się przedewszystkiem ratowaniem dającego jeszcze słabe oznaki życia 17-letniego Stanisława Ludwiczaka, którego przewieziono niezwłocznie do szpitala w Sieradzu. Zwłoki zamordowanego 52-letniego Tomasza Grzegorczyka, przedstawiały jedną krwawą miazgę. Ciało nieszczęśliwego, któremu oprawcy zadali kilkadziesiąt ciosów było dosłownie posiekane ostrzami kos. Zwłoki Grzegorczyka zabezpieczone zostały na miejscu do czasu zejścia komisji sądowo - lekarskiej. Karasińscy zostali osadzeni w więzieniu sieradzkiem do dyspozycji władz sądowych. Potworna zbrodnia dokonana przez bogatych wieśniaków wywołała w całej okolicy zrozumiałe wrażenie. Karasińskich w chwili przewiezienia do więzienia usiłowano zlinczować. Energiczna postawa konwojentów zapobiegła temu. Jak się dowiadujemy stan przebywającego w szpitalu Stanisława Ludwiczaka jest groźny.

Zorza 1937 nr 43

List z Gruszczyc, pow. sieradzki.

Przed laty, bardzo wielu laty, za borów i pogaństwa nie było tu, jak później, znacznie później nie tylko dworu jaśnie państwa, ale i nawet kmieciej chaty. Tylko wśród podszycia różnorakich drzew olbrzymów, beztrosko i swobodnie używały życia miłe sarny sarenki.

I te psotnice wciągnęły tu w zasadzkę ze swawoli myśliwca na swoją niedolę, ale i jego niewolę w jaką każdego myśliwego oddaje jego łowca namiętność. Czuł się on tu samotnik—jak samotna leśna gruszka, to też tak go i zaczęto nazywać i potąd nazywano, pokąd z woli Bożej nie zaczęło mu przybywać tych gruszek, wtedy bowiem zaczęto mawiać, że tu mieszkają już Gruszczyce, czyli synowie Gruszki.

Przybywało ich za łaską Bożą, przybywało, więc i osiedli przybywało i dostatku i ambicji Pobudowano tedy on „kasztel" czyli zamek, na mokradłach nadrzecznych powstało wprost niego (miasteczko za rzeczką, dwór i wieś ku Zachodowi od zamku, Gruszczyce Górne i kościół ku południowi. Ale na świecie dziwnie się plecie: zmieniają się czasy, zmieniają się ludzie. Byli tu Gruszczyce, Gruszczyńscy, Krzykowscy, Grodziccy, Neugebauerowie, Paciorkowscy i odeszli; był zamek pozostała tylko po nim kupa ziemi i wzmianka w Aktach parafialnych, było miasteczko, a dziś usłyszysz o niem zaledwie czasem w miejscowej pogwarce przeczytasz w starych aktach; gdzie karczmą była czas jakiś szkoła, to sklep spółkowy, to sklepik, znów karczma i nazwisko Kaczmarek. I inne nazwy i nazwiska przypomną ci dawne czasy, jak Cienia Wielka, Cienia Mała, Olszynka, Sarny Zaborów, lub—Kołodziej, Olszewski, Wyrębski. A Gruszczyce? O nazwisku i nazwie wsi pouczy cię uczony ks. Kozierowiski, że Gruszczyce to dziś zarówno nazwa wsi, parafii, jak i gminy. A kościół w Gruszczycach? zabytkową legendą osnuty. Przypisują jego fundację Gruszczyńskiemu Janowi i Grodzickiemu Kajetanowi. Pierwszego zostawimy w spokoju bo nie masz pewnych danych zarówno o fundatorze, jak i o przypisywanej mu fundacji — natomiast jest dowód autentyczny, że nie K. Grodzicki był fundatorem istniejącego kościoła w Gruszczycach, a zbudował go z drzewa modrzewiowego ks. Stan. Miedziński, ówczesny proboszcz przez rok 1753. W tym kościele na baczną uwagę zasługuje obraz św. Walentego, zdawien dawna i na całą okolicę łaskami słynący. Tych łask doznawali możni tego świata i prostaczkowie, składali wota dziękczynnie jedni i drudzy, dziś zaś już tylko prosi o łaskę wyzdrowienia do swoich dzieci sam lud okoliczny.

W Gruszczycach jest sklepik spożywczo-wędliniarski, ale już trzeci raz zmienia właściciela, 2 stelmachów, 2 kowali, 3 szewców, prywatny skup zboża, no i karczma oczywiście, 2 braci, stolarzy, z których jeden zarazem pszczelarz i ogrodnik, parę krawcowych. Żyda nie masz w całej parafii ani jednego.

Gruszczyce mają szosę do Błaszek i Kalisza, do Sieradza i Łodzi i 2 stacje kolejowe: do Błaszek w stronę Kalisza i Sędzic w stronę Łodzi.

Gruszczyce, kwiecień 1937 r.

Znajomek.

Aleksandria

Aleksandria, część wsi Gruszczyce w gminie Błaszki.

 Aleksandria 1929 r. 

1992 r. 

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

VII. Obszar gminy wiejskiej Gruszczyce dzieli się na gromady:

3. Gruszczyce, obejmującą: przysiółek Aleksandrja, wieś Gruszczyce, folwark Gruszczyce, Gruszczyce-Poduchowne, Gruszczyce-Karczemne, przysiółek Olszynki.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

wz. (—) A. Potocki

Wicewojewoda

Świergiel

Świergiel, część wsi Sadokrzyce w gminie Wróblew.

Świergiel 1929 r.

 Świergiel 1992 r.

Obwieszczenia Publiczne 1921 nr 46

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

6) Walerji Gogolewskiej, współwł. 9 mórg 270 pr. gruntu z majątku Sadokrzyce-Świergiel, pow. Sieradzkiego,

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony zostali w kancelarji hipotecznej w Kaliszu, na d. 2 stycznia 1921 r.

Obwieszczenia Publiczne 1928 nr 88

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

2) Janie Łatka, właśc. 5 dzies. 34 sąż. z maj. Sadokrzyce-Świergiel, pow. sieradzkiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 20 maja 1929 roku, w którym to dniu osoby interesowane winny zgłosić swoje prawa w tymże wydziale hipotecznym, pod skutkami prekluzji.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

XVI. Obszar gminy wiejskiej Wróblew dzieli się na gromady:

13. Sadokrzyce, obejmującą: kolonję Podoraczew Sadokrzyce, kolonję Podgorzochy, wieś Sadokrzyce, kolonję Sadokrzyce, kolonję Świergieł.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

wz. (—) A. Potocki
Wicewojewoda

Wola Szczawińska

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Wola szczawińska, województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Sieradzki, parafia Burzenin, własność prywatna. Ilość domów 1, ludność 14, odległość od miasta obwodowego 2.

Słownik Geograficzny:
Szczawińska Wola,  folw. i kol., pow. sieradzki, gm. Majaczewice, par. Burzenin, odl. 18 w. od Sieradza. Folw. ma 27 mk., 200 mr. roli or., 30 mr. lasu, 20 mr. łąk; kol. zaś 109 mk. samych ewang., 36 mr., roli or. Por. Szczawno. Według reg. pob. pow. sieradzkiego z r. 1553 wś Sz. Wola miała 81 łan., sołtys 11 łanu (Pawiński, Wielkp., II, 215). J. K.

Słownik Geograficzny:
Wola Szczawińska,   w XVI w. Szczawieńska Wola, wś i kol., pow. sieradzki, par. Burzenin, ob. Szczawińska Wola i Szczawno. W 1827 r. 1 dm., 14 mk. Na początku XVI w łany km. dawały dziesięcinę kapitule gnieźn., zaś pleb. w Burzeninie tylko kolędę. Folw. dawał plebanowi (Łaski, L. B., I, 427).

Spis 1925:
Szczawińska Wola, kol., pow. sieradzki, gm. Majaczewice. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 5. Ludność ogółem: 30. Mężczyzn 11, kobiet 19. Ludność wyznania ewangelickiego 30. Podało narodowość: niemiecką 30.

________________________________________________________________________________

 Wola Szczawińska (Wola Szczawieńska) 1934 r.

1992 r.

________________________________________________________________________________

Obecnie nie występuje na mapach. Folwark Wola Szczawińska znajdował się według mapy z 1839 r. tam gdzie obecnie jest wieś Wola Majacka.

 _______________________________________________________________________________ 

Fol. Wola Szczawińska 1839 r.

1992 r. 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1834 nr 46

Właścicielka Dóbr Burzenińskich w Obwodzie Sieradzkim położonych, Maryanna Kobierzycka zagubiła kwity Magazynowe, na odstawione produkta do Magazynu Łowickiego dla Woysk Cesarsko-Rossyiskieh w roku 1831 z rozpisu byłego Rządu Tymczasowego w Łowiczu, a mianowicie:
I. z Dominium Majaczewice: na przenicy korzec 1. garcy 2. na żyta korcy 5. garcy 8. na grochu garcy 19. worków 2. — 2. z Dominium Witowa: na przenicy korzec l garcy 3. żyta korcy 5 garcy 18. grochu garcy 18. Worków 2. — 3. z Dominium Burzenina na przenicy korzec I. garcy 6. żyta korcy 5 garcy 30. grochu garcy 20. worków 2.—4. z Dominium Wola Szczawińska: na przenicy garcy 18. żyta korcy 2 garcy 28. grochu garcy 10. worek I. — 5. z Dominium Biadaczewa: na Pszenicy garcy 10. żyta korcy 2 garcy 16. grochu garcy 9. worek I. — 6. z Dominium Szczawno: na przenicy korzec I. garcy 2. żyta korcy 5. garcy 13. grochu garcy 19. worków 2. 7. z Dominium Strzałki: na pszenicy korzec I, garcy I. żyta korcy 5 garcy 8. grochu garcy 19. worków 2.
Kommissya Woiewódzka podaiąc o tem do wiadomości powszechney wzywa każdego, któby rzeczone kwity znalazł, aby ie naydaley w ciągu 6 tygodni Kommissyi Woiewódzkiey nadesłał, lub też na ręce dziedziczki Maryanny Kobierzyckiey złożył, żaden bowiem obcy z tych kwitów korzystać nie będzie i mógł, chociażby kiedykolwiek z niemi produkował się.
w Kaliszu dnia 23 Października 1834 r.
Prezes SZMIDECKI. Sek. Jlny Przedpełski. 

 

Kaliszanin 1873 nr 24

Wypadki śmierci: (...) dnia 6 lutego, we wsi Woli Szczawińskiej, gm. Majaczewice, pow. Sieradzkim, włościanin August Pa­ter, przygnieciony został na śmierć drzewem w le­sie; (...).

Gazeta Kaliska 1895 nr. 12

Majaczewice z folwarkiem Wola Szawińska, zawierają włók Nowo-polskich 57, w tym lasu włók 16 pod urządzeniem, z tego 4 włóki zagaju wycięto a 12 średniego lasu, łąk włók około 4, reszta grunta orne dobrej gleby i szczerki, pastwiska i zarośla. Serwituty leśne nie urządzone bez pastwiska. Sprzedaż dóbr bez inwentarza lub za umową z tymże, bez pośrednictwa osób trzecich. O cenę i warunki umówić się można z właścicielem na miejscu. 

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

X. Obszar gminy wiejskiej Majaczewice dzieli się na gromady:

15. Ręszew, obejmującą: wieś Ręszew, Strzałki Stol. Huba, wieś Wola-Szczaw.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

wz. (—) A. Potocki
Wicewojewoda

Ugoda

Ugoda, osada w gminie Siemkowice. Obecnie nie występuje na mapach.

Ugoda 1934 r. 

1992 r.