Truskawiec

Taryfa Podymnego 1775 r.

Trzuskawiec, wieś, woj. łęczyckie, powiat łęczycki, własność szlachecka, 3 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.

Trużkawiec, parafia tur, dekanat łęczycki, diecezja gnieźnieńska, województwo łęczyckie, powiat łęczycki, własność: (Grzegorz) Czarnecki, wojski większy inowłodzki.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Trzuskawiec, województwo Mazowieckie, obwód Łęczycki, powiat Zgierski, parafia Tur, własność prywatna. Ilość domów 6, ludność 70, odległość od miasta obwodowego 2 1/2.

Słownik Geograficzny:

Trzuskawiec, w XVI w. Truskavyecz, wś i folw., pow. łęczycki, gm. Gostków, par. Tur, odl. od Łęczycy 18 w.; wś ma 10 dm., 64 mk.; folw. 2 dm., 39 mk. W 1827 r. 6 dm., 70 mk. Na początku XVI w. łany kmiece dawały, na mocy dawnej zamiany, za dziesięcinę snopową po 6 gr. z łanu pleban. w Turze. Altarya św. Trójcy przy kościele w Turze posiadała w tej wsi dwa łany, z których kmiecie dawali czynszu po seksagenie (Łaski, L. B., II, 366, 368). W r. 1576 Mikołaj Truskawski płacił tu od 21 łan., łan. pustych, 9 osadn. (Pawiński, Wielkp., II, 68). Br. Ch.

Spis 1925:

Truskawiec, wś i folw., pow. łęczycki, gm. Gostków. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne wś 20, folw. 2. Ludność ogółem: wś 140, folw. 35. Mężczyzn wś 69, folw. 18, kobiet wś 71, folw. 17. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego wś 140, folw. 35. Podało narodowość: polską wś 140, folw. 35.

Wikipedia:

Truskawiec-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

1992 r.

Gazeta Korrespondenta Warszawskiego y Zagranicznego 1825 nr 30

Gdy przez nastąpioną w dniu 8 Września 1822 r. śmierć niegdy Kaźmierza Dąbrowskiego spadek się otworzył, celem przeto przepisania własności prawa zastawy z powodu wierzytelności zastawney 120,000 złop: niemniey summ 120,000 złop: i 30,553 zło: na dobrach Nowa wieś z częścią na Plewniku Truszkawice i części Uiazdu lit: B. w Powiecie Zgierskim, Woiewództwie Mazowieckiem leżących, zabezpieczonych, na imie Sukcessorów tegoż spadkodawcy Kaźmierza Dąbrowskiego, oznacza się termin na dzień dziewiętnasty Lutego 1826 r. na godzinę 10 zrana w Kancellaryi Hypoteczney Woiewództwa Mazowieckiego.

w Warszawie d. 19 Lutego 1825 r.

Reient Kancellaryi Ziemiańskiey

Woiewództwa Mazowieckiego

Wincenty Połczyński.

Powszechny Dziennik Krajowy 1831 nr 148

Reient Powiatu Zgierskiego. Zawiadomia publiczność, 1mo iż dobra Nawa, wieś Truszkawiec, Uiazd i Plewnik,. 2do dobra Różyce, Chrząstowek i część w Rozycach szlacheckich, w powiecie tuteyszym, obwodzie Łęczyckim położone, dobra pierwsze w dniu 31 miesiąca maia r. b. o godzinie 9 z rana, dobra drugie w tem że samym dniu o godzinie 3 z południa w trzechletnią dzierzawę od dnia 24 czerwca r. b. poczynać się maiącą przez publiczną licytacyą w kancellaryi podpisanego Reienta wypuszczone będą i w teyże kancellaryi o warunkach do licytacyi każdy chęć maiący dowiedzieć się może, i co do dobr pierwszych w vadium 2000 złp. zaopatrzyć się winien, przeto chęć licytowania maiących na powyżey oznaczony termin wzywa. Ozorków dnia 14 kwietnia 1831 Józef Stokowski.

Zorza 1879 nr 5

= List (spóźniony). „Donoszę Sz. Redakcyi o jednem zdarzeniu, które nie zawadziłoby w Waszem Piśmie zamieścić, jako ostrzeżenie ludu przed podstępnemi działaniami rzezimieszków. Lud nasz wiejski, doświadczony licznemi wypadkami, jest dość ostrożny: w drodze będąc najętym, nie chce pić żadnych trunków od nieznanych mu ludzi. Otóż ci biorą się znów na inny sposób.

I tak: do wsi Turkowice, do mojej parafii należącej, w roku zeszłym przybył jakiś człowiek nieznany, porządnie ubrany, mieniący się być handlarzem czy kupcem skopów, i u jednego włościanina średniej zamożności, Pawła Rybki, mającego dobre konie, najął furmankę do wsi Gostkowa w powiecie łęczyckim, odległej od Turka mil 5, i zgodził ją za rs. 3, obiecując zapłacić na miejscu.

Przyjechawszy do Wartkowic, pod samym Gostkowem, mniemany kupiec chciał go wysłać z listem do poblizkiej wsi Neru, do dworu. Włościanin nasz, uchodzący u siebie za dość roztropnego, odmówił mu, twierdząc, że może mu konie zabrać. Następnie pojechał do Gostkowa, tam kazał wjechać w dworskie podwórze i poszedł do Rządcy kupować skopy. Po niejakim czasie wyszli obadwa i na podwórzu jeszcze traktowali. Wtem ów nieznajomy odszedłszy na bok, daje list Rybce, każe mu iść do Neru, mówiąc, że tu dość długo się zabawi, a konie dostaną obrok. Włościanin nasz, list ten wziąwszy, poszedł; odchodząc, prosił jednak pracujących tamże ludzi, aby zostawionych koni nikomu brać nie pozwolili.

Ponieważ skopy, o które traktował ów rzezimieszek, znajdowały się na przyległym folwarku Truchawiec, więc wobec Rządcy i ludzi wsiadł na wóz i pojechał niby zobaczyć skopy, mówiąc: że zaczem przyjdzie furman z odpowiedzią, to on tymczasem wróci. Lecz jakież było zdziwienie naszego włościanina, kiedy z zaniesionego listu przekonał się, że został wywiedziony w pole, a powróciwszy czemprędzej, już nie zastał swych koni! Biegnąc więc za śladem, dowiedział się, iż złodziej ów pojechał ku osadzie Poddębice, lecz zgubiwszy ślad i niemogąc się dalej nic dowiedzieć, zmartwiony i zgłodniały wrócił do domu. Straty poniósł przeszło rs. 200.

X. Gruszczyński.

_________________________________________________________________________________

Kaliszanin 1885 nr. 27

_________________________________________________________________________________

Gazeta Kaliska 1895 nr. 80

Koń bez właściciela. We wsi Truskawce, gm. Gostków powiatu łęczyckiego przybłąkal się ogier 3-letni maści skarogniadej.

Gazeta Kaliska 1899 nr. 54

Dnia 8 lutego b. r., na folwarku Truskawice pow. łęczyckiego, 4-letnia Józefa Januszewska zmarła wskutek poparzeń.

Zorza 1905 nr 19

Z listów do „Zorzy”.

Zpod Poddębic (w gub. kaliskiej).

Przemysł domowy w naszej okolicy smutno się przedstawia; wyroby domowe w zaniedbaniu, a stąd pochodzi, że i ubrania swojej roboty nie noszą tu. Dopiero w ciągu ostatnich dwóch lat podjęto usiłowania, zmierzające do wskrzeszenia dawnych ubiorów ludowych, a co zatem idzie wyrobu tkanin wełnianych i lnianych.

Hodowla owiec także u nas upadła, a jeżeli dziś robi kto coś z wełny, to przeważnie z kupnej, którą zwożą na jarmarki.

Że włościanie tutejsi nie trzymają owiec, to tłumaczą to brakiem odpowiednich pastwisk choć to nie jest wymówka słuszna, przyczyną główną jest niechęć do strojów domowych.

W parafji naszej Tur, za namową proboszcza ks. Burakowskiego wiele starszych kobiet, a także i młodsze, z pomiędzy nich pościągały z kołków barwne wełniaki i okrywki i przywdziewają je coraz częściej, jak na rozumne wieśniaczki przystało. Temi dniami zdarzyło mi się rozmawiać o tej sprawie z licznem gronem gospodyń ze wsi okolicznych. Mówiły mi one, że w ubraniu swojej roboty chodziły do 20-tu lat i ubranie takie kosztowało dwadzieścia rubli, kiedy dziś kupowana tandeta kosztuje wprawdzie tylko dziesięć rubli, ale wystarcza zaledwie na jeden rok, a w dodatku po kilkurazowem użyciu wygląda to szkaradnie, bo i barwę traci i rozłazi się prędko. Nie potrzeba więc tęgiej głowy do rachunków, żeby sobie obliczyć, ile się ponosi straty na zaniedbaniu samodziałów.

Lnu także mało u nas siewają; tyle tylko, żeby wystarczyło na płótno na swój użytek. To też włościanie płótno mają swoje i kupują go bardzo mało. Na sprzedaż jednak prawie go nie mają. Powiadają, że nie opłaci się tkać płótna na sprzedaż. A ciekawość, ile nie jedna z takich kobiet zarobi, gdy—przez zimę zwłaszcza—naprawdę nic nie robi?

Na skutek otrzymanej w tych dniach odezwy Sekcji przemysłu domowego, zarząd spółki „Nadnerskiej” w Golicach z przykrością pisze o braku w naszych stronach jakiegokolwiek przemysłu domowego. Szczęście tylko, że budzi się tu pewna ochota do dawnych ubiorów; daje to nadzieję, że wkrótce wrócimy i do wełniarstwa i do tkactwa.

A teraz przechodzę do tego, co się dzieje w naszej spółce, która już cały rok istnieje.

Rok istnieje nasza spółka, a już nauczyliśmy się wiele, powiększyliśmy nasz fundusz dość znacznie, byliśmy zachętą dla dalszych sąsiadów, którzy potworzyli u siebie spółki, a nam przybyło w ciągu roku ledwie dwóch wspólników tylko! Jest nas obecnie 32-ch z udziałowym kapitałem sześćset czterdzieści rubli.

Z tej sumy 363 rubli wydatkowaliśmy na: młocarnię, wialnię, kultywatorek i na książki rolnicze. Resztującą sumę obróciliśmy kilka razy na kupno ziarna siewnego, żelaza, nafty i soli. Z tych obrotów i za wynajem maszyny i narzędzi otrzymaliśmy 102 ruble i 47 kopiejek, co stanowi nasz czysty zysk, czyli że udział każdego uczestnika powiększyły się o trzy ruble i 20 kopiejek. Zebrań miesięcznych odbyło się u nas 12, na których załatwione zostały pilniejsze interesa spółki. Omawialiśmy na nich przedewszystkiem te prace gospodarcze, które w porze naszych zebrań przypadały; wzajemnie pouczaliśmy się również w chodzeniu koło roli i inwentarza; mówiliśmy o płodozmianach, nawozach sztucznych, o postępowaniu z obornikiem, o zmianie ziarna siewnego, o postępowaniu z narzędziami i maszynami rolniczemi, o zakładaniu sadów, o pszczelnictwie itd. Rozbudziła się też wśród naszych członków ochota do lepszej gospodarki, do zakładania sadów i do wielu pożytecznych rzeczy.

W nauce o pszczelnictwie dopomaga nam sz. ksiądz Padkowski z sąsiedniej parafji. Będziemy też mieli z wiosną ul wzorowy z pszczołami, na którym będziemy się uczyli praktycznie, a zysk ze sprzedaży miodu z tego ula, pójdzie na dobro spółki.

Kilku włościan naszej spółki robiło próby ze sztucznymi nawozami a to pod dozorem zarządu i kierownika stacji doświadczalnej w Łęczycy. Tej stacji właśnie spółka nasza jest członkiem i od czasu do czasu włościanie spólnicy biorą udział w zebraniach stacji łęczyckiej.

Zawsze w każdą pierwszą niedzielę w miesiącu od godz. 5-ej do 9-ej, szybko nam upływa czas na ciekawych naradach i pogadankach, a co mówimy i co robimy to sobie spisujemy w książce naszych czynności. Na jednem z zebrań, upamiętniliśmy w książce sprawozdań rozumne przemówienie spólnika naszego Józefa Króla z Turu. Przemówił on w te słowa: „My co należymy do spółki, zróbmy przyrzeczenie, że nie będziemy palili tytuniu, a przekonamy się wkrótce, ile dobrego z tego będzie!”

Król mówił: „Według mego obliczenia, z naszej parafji rozchodzi się 3 tysiące rubli ze śmierdzącym dymem tytuniowym. Gdyby więc zaoszczędzić te pieniądze, możnaby założyć kasę pożyczkowo-oszczędnościową, urządzić ochronę i nawet stałą pomoc lekarską, której nam bardzo na wsi potrzeba... Nie myślcie —mówił dalej — że nie można się odzwyczaić od tego szkodliwego nałogu; niedawno był u mnie wielki palacz, taki, co nie dojadł, ale popalić machorki musiał. A kiedym się z nim rozmówił i kiedym go przekonał, ile sobie i swej rodzinie szkody robi, zrozumiał to i rzucił przebrzydłą machorkę, więcej nie pali i dobrze mu z tem. Tam, gdzie jest dużo biedy, nieuctwa, gdzie brak wielu dobrych urządzeń, gdzie zaniedbane są gospodarki, gdzie brak ogrodów, a drogi i mosty są złe, gdzie ludzie żałują wydać parę złotych na pouczające książki i pisma, tam się wydaje aż trzy tysiące rubli rocznie na marny tytuń! A ile razy to się zdarza, że nierozważny człowiek pali w stodole, w oborze i przez to puszcza swój i sąsiadów dobytek z ogniem? — A kiedy już większość w naszej parafji wyrzekła się wódki, za wpływem naszego Proboszcza, to dlaczego nie możemy się wyrzec i palenia tytuniu?!” Dodaję teraz od siebie, że ów gospodarz Król ma sklep swój w Turze i sprzedaje także wyroby tytuniowe; oświadcza jednak, że chętnie zrzeknie się dochodu z tej sprzedaży, byle tylko ludzie przestali palić. Widocznie dobro ogółu przeważa u niego nad dobrem osobistego interesu.

Nie mogę jeszcze przemilczeć, o jednym skutku naszej pracy w spółce, a tym jest, że kilku z naszych spólników postanowiło wysłać swoich synów na naukę do Pszczelina, a jeden z nich, Gulikowski z Truskowca, chciałby to uczynić niezwłocznie; ze smutkiem jednak odkłada to do jesieni, ponieważ syn jego nie ma jeszcze lat 16-tu a młodszych w Pszczelinie nie przyjmują.

Tyle dobrego lub złego mam do podania w Zorzy z naszej okolicy. Niech i to będzie na pożytek ogólny.

St. Wehr.

_________________________________________________________________________________

Echo Łódzkie 1928 grudzień

_________________________________________________________________________________

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 18 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/9/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Łęczyckiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23 III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

III. Obszar gminy wiejskiej Gostków dzieli się na gromady:

22. Truskawiec, obejmującą: wieś Truskawiec, kol. Truskawiec.

§ 2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łęczyckiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
w z. (—) A. Potocki

Wicewojewoda.

Światonia

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Swiatunia, województwo Kaliskie, obwód Kaliski, powiat Wartski, parafia Wielenin, własność prywatna. Ilość domów 11, ludność 65, odległość od miasta obwodowego 8 1/2.

Słownik Geograficzny:
Światonia  al. Swiatunia, wś włośc., pow. turecki, gm. Zelgoszcz, par. Wielenin, odl. od Turka 29 w., ma 9 dm., 63 mk. W 1827 r. 11 dm., 65 mk.

Spis 1925:
Światonia, wś, pow. turecki, gm. Zelgoszcz. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 22. Ludność ogółem: 162. Mężczyzn 70, kobiet 92. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 148, ewangelickiego 14. Podało narodowość: polską 153, niemiecką 9.

Wikipedia:
Światonia-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

1992 r.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1849 nr 12

(N. D. 268) Pisarz Trybunału Cywilnego I. Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Dobra ziemskie Zelgoszcz składające się z wsi i folwarku Zelgoszcz, z wsi i folwarku Wulka, z wsi zarobnej Swiatunia, z folwarku Hippolitów, przyległości Pągów Klekoty A. Pągów Klekoty B. a, Pągów Klekoty B: b, w Okręgu Wartskim, Powiecie Kaliskim, Guberni Warszawskiej położone, Hipolita Nassalskiego w 2j3 a Franciszka Nassalskiego w 1j3 części, obydwóch w Zelgoszczy mieszkających, własne, na rzecz Józefa Fleming Naczelnika nadzwyczajnego Pocztamptu Warszawskiego i jego żony Apolonii z Kossowskich Fleming czyli obojga małżonków Fleming w Warszawie mieszkających, a zamieszkanie prawne u Cypryana Gorczyckiego Patrona Trybunału w Kaliszu obrane mających, aktem Józefa Sikorskiego Komornika Trybunału w dniu 8 (20) Grudnia 1848 r. na gruncie zdziałanym, na sprzedaż publiczną w drodze przymuszonego wywłaszczenia odbyć się mającą zostały zajęte.

Rozległość dóbr tych wedle rozmiaru w roku 1822 sporządzonego, tak w gruntach ornych należących do klassy 2, 3, i 4, łąkach pastwiskach, borach, ogrodach, wynosi morg 1896 prętów kwadratowych 106 i pół czyli włók 63, morg 6, pr. kw. 6 i pół miary nowopolskiej, do której wchodzi kontrowers boru morg 92 prętów 132 z dobrami Biernacice w sporze będący, fabryk ani zakładów w dobrach tych niemasz, a inwentarz do gruntu przywiązany jest następny: koni fornalskich 10. źrebaków 6, wołów 16, krów 20, jałowizny 8, i oprócz tego porządki gospodarskie, Bogumił Czerecki młynarz z wiatraka płaci rocznie czynszu rs. 8 k.10 a Stanisław Wesołowski owcarz z utrzymywanych na letniej i zimowej paszy owiec płaci rs. 75. W wsi Zelgoszczy jest: zagrodników 3 robiących w tydzień sprzężajem po dni 3, a zagrodników 3 robiących w tydzień ręcznie po dni 3, chałupników robiących ręcznie po dniu jednym jest również 3. W wsi Wulce chałupników 2 robiących po dniu jednym w tydzień. W Swiatuni zagrodnikow 6 robiących ręczno lub bydłem po dni 3. Zabudowania w wsi Zelgoszczy: dwor drewniany obejmujący pięć pokoi, garderubkę, schowaniem i kuchnią, stodoły 2, owczarnia, obora, chlewy, kurniki, gorzelnia i browar oraz szpichrz.

Włościańskich chałup z stosownemi zabudowaniami jest 13. Bogumił Gzerecki młynarz posiada prawem wieczystej dzierżawy dom mieszkalny z zabudowaniami i wietrak zwyczajnej konstrukcyi. Zabudowania folwarczne w wsi Wulce: dom folwarczny drewniany, stodoła, stajnie obory i wozownia pod jednym dachem, owczarnia, chlewy, szopa, włościańskich jest chałup 5. W folwarku Hippolitów dom folwarczny, kuchnia, obora, stajnia oraz dwie chałupy. W wsi Swiatunia: chałup włościańskich 7 z potrzebnemi gospodarskiemi zabudowaniami.

Folwark i wieś Zelgoszcz oraz wieś zarobna Swiatunia, niemniej grunta stanowiące nomenklatury Pągów Klekoty do gruntów folwarku Zelgoszcz wcielone ma w owym posiadaniu Hippolit i Franciszek Nassalscy jako dziedzice. Wieś i folwark Wulka jest w Zastawnym posiadaniu Józefa Nassalskiego, a folwark nowo erygowany Hippolitów również prawem zastawy posiada Henryk Pstrokoński.

Szczegółowe opisanie dóbr tych obejmuje powołany protokół Komornika Sikorskiego, któren w dniu 9 (21) Grudnia 1848 r. Franciszkowi Nassalskiemu jako dozorcy a Szymonowi Gutkowskiemu Wójtowi Gminy Zelgoszcz a zaś w dniu 10 (22) Grudnia 1848 roku Gontramowi Myszkowskiemu Pisarzowi Sądu Pokoju Okręgu Wartskiego, został doręczony. W dniu 18 (30) Grudnia 1848 roku do księgi hypotecznej dóbr Zelgoszcz wniesiony, wreszcie w dniu tym samem do księgi zaregestrowań Pisarza Trybunału Cywilnego I-ej Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu wpisany.

Sprzedaż dóbr tych odbędzie się na audyencyi publicznej Trybunału Cywilnego I. Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu w miejscu zwykłych posiedzeń tegoż Trybunału.

Warunki pod jakiemi sprzedarz nastąpi oraz zbiór objaśnień przejrzeć można w biurze Pisarza Trybunału w Kaliszu i u Gorczyckiego Patrona.

Pierwszo ogłoszenie warunków sprzedaży, oraz ułożonego zbioru objaśnień na audyencyi publicznej Trybunału Cywilnego I. Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu w dniu 25 Stycznia ( 6 Lutego; 1840 r. o godzinie 10 z rana nastąpi.

Kalisz d. 22 Grudnia (8 Stycznia) 1848j9 r.  

J. Migórski.

Dziennik Warszawski 1869 nr 19

N. D. 380. Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Kaliszu.

Podaje do powszechnej wiadomości, iż na zasadzie art. 7 postanowienia b. Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego z dnia 28 Czerwca (10 Lipca) 1860 r. i upoważnień przez Dyrekcję Główną Towarz. Kred. Ziemskiego udzielonych, następujące dobra ziemskie za zaległość w ratach Towarzystwu należnych, wystawione są na sprzedaż pierwszą przymusową przez licytację publiczną, która odbędzie się w mieście Kaliszu w pałacu sądowym przy ulicy Józefiny w Kancelarjach Hypotecznych poniżej wymienionych.

50. Zelgoszcz, z przyległościami, Wólka, Pągów, Klekoty A, Pągów, Klekoty Ba, Bb, i Holendry Swiatunie zwane, z wszystkiemi przynależytościami, lecz z wyłączeniem uwłaszczonych gruntów włościańskich, w Okręgu Wartskim położone, raty zaległe w chwili zarządzenia sprzedaży wynoszą rsr. 141 kop. 56, vadium do licytacji rsr. 375, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 1,825, termin sprzedaży dnia 7 (19) Listopada 1869 r., przed Rejentem Kanc. Ziem. Teofilem Józefem Kowalskim.

Sprzedaże wzmiankowane odbędą się w terminach powyżej oznaczonych, poczynając od godziny 10 z rana w obec delegowanego Radcy Dyrekcji Szczegółowej, gdyby zaś Rejent, przed którym sprzedaż ma się odbywać był przeszkodzony, licytacja odbędzie się przed innym Rejentem który go zastąpi.

Vadium do licytacji złożyć się mające, winno być w gotowiźnie, lub listach zastawnych z właściwemi kuponami.

Warunki licytacyjne są do przejrzenia w właściwych księgach wieczystych i w biurze Dyrekcji Szczegółowej Kaliskiej.

W razie niedojścia do skutku powyższej sprzedaży dla braku licytantów, druga i ostateczna sprzedaż od zniżonego szacunku, odbytą będzie bez dalszych nowych doręczeń, w terminie jaki Dyrekcja Szczegółowa oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi, (art. 25 Postanowienia Rady Administracyjnej z dnia 28 Czerwca (10 Lipca) 1860 r.). (…)

Kalisz dnia 10 (22) Grudnia 1868 roku.

Prezes, Chełmski.

Pisarz, R. Bierzyński.

Dziennik Warszawski 1871 nr 127

N. D. 3246. Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Kaliszu.

Zawiadamia wszystkich interesowanych, a głównie wierzycieli hypotecznych nie mających obranego zamieszkania prawnego, a z pobytu niewiadomych, poniżej przy każdych dobrach na których ich wierzytelności, prawa lub ostrzeżenia są zamieszczone, imiennie wyszczególnionych, że dobra takowe jako zalegające w opłacie rat Towarzystwu Kredytowemu Ziemskiemu należnych, wystawione są na pierwszą przymusową sprzedaż przez licytację publiczną w mieście Kaliszu w Gmachu sądowym przy ulicy Józefiny położonym, w Kancelarji Rejenta wyznaczonego, lub jego zastępcy odbyć się mającą, a w szczególności co do dóbr:  

21. Zelgoszcz, z przyległościami Wulka, Pągów. Klekoty A, Pągów Kokoty Ba, Bb i Holendry Światunie zwane, z wszystkiemi przynależytościami, w Okręgu Wartskim położonych; zalegających w opłacie rat Towarzystwu Kredytowemu Ziemskiemu należnych rs. 160 kop. 81; sprzedaż odbywać się będzie, przed Rejentem Wilhelmem Grabowskim d. 13 (25) Listopada 1871 r., vadium do licytacji oznaczone zostało na rs. 350, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 1,825. Zawiadomienie to ogłasza się dla niewiadomego z pobytu i niemającego w hypotece obranego zamieszkania prawnego, wierzyciela hypotecznego dóbr Zelgoszcz Rocha Gnoińskiego.

Sprzedaż wzmiankowane odbędą się w terminach powyżej oznaczonych, poczynając od godziny 10-ej z rana, w obec delegowanego Radcy Dyrekcji Szczegółowej.

Gdyby zaś Rejent przed którym sprzedaż ma się odbywać był przeszkodzonym, licytacja rozpocznie się przed innym Rejentem który go zastąpi.

Vadium do licytacji złożyć się mające winno być w gotowiźnie, która wszakże zastąpioną być może Listami Zastawnemi lub Likwidacyjnemi, lecz w takiej ilości, jaka podług kursu Giełdowego wyrównywać będzie cyfrze gotowizną oznaczonej.

Warunki licytacyjne są do przejrzenia w właściwych księgach wieczystych i w biurze Dyrekcji Szczegółowej Kaliszskiej.

W razie niedojścia do skutku powyższej sprzedaży, dla braku licytantów, druga i ostatnia sprzedaż od zniżonego szacunku, odbytą będzie bez dalszych nowych doręczeń, w terminach jakie Dyrekcja Szczegółowa oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi. (artyk. 25 Postanowienia Rady Administracyjnej z dnia 28 Czerwca (10 Lipca) 1860 roku).

Kalisz dnia 3 (15) Maja 1871 roku.

Prezes, Chełmski.

Pisarz, Bierzyński.

Dziennik Warszawski 1872 nr 101

N. D. 2959. Pisarz Trybunału Cywilnego w Kaliszu.

W zastowaniu się do art. 682 K P. S. wiadomo czyni, iż na żądanie Rocha Gnoińskiego właściciela dóbr Leśniczki w tychże dobrach powiecie Łęczyckim zamieszkałego, a zamieszkanie prawne co do tego interesu u Romana Mrozowskiego Patrona Trybunału w mieście Kaliszu z urzędowania zamieszkałego, obrane mającego w poszukiwaniu sumy rs. 1 500 z procentem i kosztami od Alfonsa Truszkowskiego właściciela dóbr Zelgoszczy we wsi Zelgoszczy okręgu Wartskim zamieszkałego, protokółem Komornika Wiktora Lipskiego w d. 14 (26) Lutego 1872 r. zajęte zostały na przymuszone wywłaszczenie

DOBRA ZIEMSKIE

Zelgoszcz, składające się z przyległościami Wólka Zelgoszska, Pągów, Klekoty A. Pągów, Klekoty B. a. Pągów B. b., Holeodry Światunie, folwark Światunie, folwark Hipolitów, dobra zajęte graniczą od wschodu słońca z dobrami Mrowno. od zachodu z kolonją Wielinin od południu z Bronowem, Bronówkiem i Biernacicami, od północy z Ładawami, położone są w gubernji Kaliszskiej pod jurisdykcją Sądu Pokoju w Warcie, powiecie Turekskim, gminie Zelgoszcz, parafji Wielinin, odległe są od miasta gubernjalnego Kalisza mil 10, od miasta powiatowego Turku mil 4, miasta okręgowego Warty mil 5, od miasta Łęczycy mil 3, od szosy wiorst 2, są w posiadaniu dzierżawnym Nepomuceny z Kokcińskich po Cyryllim Truszkowskim pozostałej wdowy, oraz Leopolda i Augusty z Wildów małżonków Kek.

Na folwarku Zelgoszcz znajdują się następujące zabudowania: dwór o 7 pokojach i schowaniu, oficyny, obory o 4 przedziałach, kloaki jednej, obory drugiej, 2 stodół, brogu, owczarni, obory z wrotniami, obory, chlewów i kórników, stajni i wozowni, starej gorzelni, sieczkarni, pompy przy gorzelni wszystko z drzewa, spichrza, figury murowanej, skład na żelazo z cegły palonej, sklepu przy gorzelni z kamienia. We wsi Zelgoszczy znajdują się zabudowania do dworu należące: ośmiorak, czworak, 3 domy oraz domy, w których to dwóch w połowie mieszkają ludzie dworscy a w połowie uwłaszczeni. Na folwarku Wólka Zelgoszska dzierżawionym przez małżonków Kek znajduje się dom z przystawką przez dzierżawców zamieszkały, sklep z kamienia, stodoła o 3 klepiskach, obora i stajnia pod jednym dachem, przystawka do obory, owczarnia i czworaki wszystko z drzewa. Na folwarku Hipolitów jest owczarnia, sklep, stodoła o 3 klepiskach i dom przez służbę zamieszkały, oraz studnia balami ocembrowana z żurawiem, w dobrach zajętych jest wiatrak wraz z zabudowaniami, należy do młynarzu Ferdynanda Cereckiego który opłaca czynszu do dworu corocznie złp. 54 i wszelkie mlewo do dworu bezpłatnie. Propinację rząd wypuszcza na swoją korzyść, w łąkach dóbr zajętych znajduje się ogród owocowy i warzywny, dwie sadzawki w części zarybione.

Wysiew w wsi Zelgoszczy i Hipolitowie jest następujący: żyta korcy 90, pszenicy kor. 15, jęczmienia kor. 10, grochu kor. 10, owsa kor. 50, tatarki kor 1, rzepaku korcy koniczyny kor. 1, mieszaniny kor. 10, wyki kor. 10, kartofli wysadza się kor. 100, siana sprząta się wozów półtoraków 50.

Na folwarku Wólka-Zelgoszska i Światunie: żyta kor. 63, pszenicy kor. 7, rzepaku kor. 1, jęczmienia kor. 5, owsa korcy 75, koniczyny garncy 50, kartofli wysadza się korcy 50.

Grunta na tych dobrach należą do klasy II, III i IV.

Rozległość zajętych dóbr przybliżonym sposobem około włók 55 mórg 19 prętów 218 czyli dziesiatyn 835.

Podatki opłacają się do kasy w Turku rocznie rs. 334 kop. 17.

Na innych przyległościach do dóbr zajętych należących niema żadnych zabudowań, zresztą protokół zajęcia bliżej objaśnia szczegółowy stan dóbr.

Protokół zajęcia doręczony został Pisarzowi Sądu Pokoju w Warcie Ludwikowi Henrych pod d. 9(21) Marca 1872 r. Wójtowi gminy Zelgoszcz we wsi Świnicach Nepomucenowi Kosickiemu w d. 14 (26) Lutego 1872 r.

Zajęcie dóbr zaregestrowanem zostało w księdze wieczystej dóbr Zelgoszcz w d. 6 (18) Kwietnia 1872 r. a w księdze przez Pisarza Trybunału utrzymywanej w d. 20 Kwietnia (2 Maja) t. r.

Pierwsza publikata zbioru objaśnień i warunków licytacyjnych odbędzie się na audjencji Trybunału Cywilnego w Kaliszu w dniu 3 (15) Czerwca 1872 r. o godzinie 10 z rana.

Asesor Kolegjalny, J. Migórski.

Obwieszczenia Publiczne 1927 nr 95a

Wpisy do rejestru handlowego.

Do rejestru handlowego, Działu A, sądu okręgowego w Kaliszu wciągnięto następujące firmy pod Nr. Nr.:

dn. 8 września 1927 r.

8224 „Adam Szczur" — sprzedaż artykułów spożywczych we wsi Światonia, gm. Zelgoszcz, pow. tureckiego. Istnieje od stycznia 1927 roku. Właśc, Adam Szczur, zam. we wsi Światonia.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 17 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/8/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Tureckiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) — postanawiam co następuje:

§ 1.

 XIX. Obszar gminy wiejskiej Zelgoszcz dzieli się na gromady:

8. Światonia, obejmującą: wieś Zelgoszcz, wieś Światonia, wieś Bronówek, folw. Bronówek.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Tureckiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

w z. (—) A. Potocki

Wicewojewoda.

Echo Tureckie 1937 nr 51

Szczęśliwe pudła

W dniu 7 bm. nad wieczorem w lesie majątku Biernacice rozegrała się oryginal­na scena. Niej. Kośla Józef lat 27, z Czekaja, gm. Orzeszków wracał od narzeczonej ze wsi Światonia, gm. Świnice. W lesie za­trzymał go gajowy Górka, podejrzewający Koślę o kłusownictwo i zaczął go rewido­wać w poszukiwaniu fuzji. Kośla wyrwał się i rzucił się do ucieczki, w pewnym momen­cie odwróciwszy się, strzelił do Górki z brauninga.

Górka odpowiedział 4 strzałami z pisto­letu. Szczęściem dla obydwu, żaden strzał nie był trafny.

Sucha Dolna i Górna

Zajączkowski:

Sucha-pow. poddębicki
1) 1389 PKŁ I, 1421: Sucha - Sithco de Baba uzyskuje sądownie od Przybka z Szamowa (v.) hereditatem S. 2) 1390 PKŁ I, 1776: Szucha - villa. Wzm. o wsi S. 3) 1398 PKŁ I, 4378; II, 5948: Sucha - Jan Liska de S. 4) 1399 PKŁ I, 4506; II, 6136, 6171: Sucha - domina Dorothea de S.; Jaronyowa de S. contra Tholiba de Leznicza (v.) primo termino pro quatuor marcis seultecie in S. contumax.
5) XVI w. Ł. II, 359-360: Ssucha, Ssucha maior et minor - villa, par. Leźnica Wielka, dek. szczawiński, arch. łęczycki. 6) 1576 P. 70: Sucha Podliesna, Sucha Gorna - wł. szl., par. jw., pow. i woj. łęczyckie. 7) XIX w. SG XI, 525: Sucha Dolna – wś i folw., Sucha Górna - wś i folw., par. jw., gm. Gostków, pow. jw.
Uwagi: obecnie S. Dolna i S. Górna, Spis 1104.

Taryfa Podymnego 1775 r.

Sucha górna, wieś, woj. łęczyckie, powiat łęczycki, własność szlachecka, 7 dymów.

Taryfa Podymnego 1775 r.

Sucha podleśnin, wieś, woj. łęczyckie, powiat łęczycki, własność szlachecka, 8 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.

Sucha Dolna, parafia leznica wielka (leźnica wielka), dekanat łęczycki, diecezja gnieźnieńska, województwo łęczyckie, powiat łęczycki, własność: (Stefan) Ostrowski.

Czajkowski 1783-84 r.

Sucha Gorna, parafia leznica wielka (leźnica wielka), dekanat łęczycki, diecezja gnieźnieńska, województwo łęczyckie, powiat łęczycki, własność: (Stefan) Ostrowski.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Sucha dolna, województwo Mazowieckie, obwód Łęczycki, powiat Zgierski, parafia Leźnica, własność prywatna. Ilość domów 5, ludność 59, odległość od miasta obwodowego 1.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Sucha górna, województwo Mazowieckie, obwód Łęczycki, powiat Zgierski, parafia Leźnica, własność prywatna. Ilość domów 5, ludność 55, odległość od miasta obwodowego 1.

Słownik Geograficzny:

Sucha  Dolna, wś i fol. i S. Górna, wś i fol., w XVI w. Ssucha major i minor al. S. Górna i Podleśna, pow. łęczycki, gm. Gostków, par. Leźnica Wielka, odl. od Łęczycy 9 w. S. Dolna, wś, ma 10 dm., 65 mk.; folw. 3 dm., 3 mk. S. Górna, wś, 5 dm., 55 mk.; fol. 3 dm. 44 mk. W 1827 r. S. Górna 5 dm., 55 mk. S. Dolna, 5 dm., 59 mk. W 1888 r. S. Górna al. Wyższa fol. rozl. mr. 254: gr. or. i ogr. mr. 225, łąk mr. 25, past. mr. 2, nieuż. mr. 2; bud. drewn. 12; płodozm. 8-pol. Wś S. Górna os. 10, mr. 27. Fol. S. Niższa rozl. mr. 253: gr. or. i ogr. mr. 199, łąk mr. 27, past. mr. 18, nieuż. mr. 9; bud. drewn. 9. Na początku XVI w. obie wsi dawały z łanów km. dziesięciną prepozyturze łęczyckiej, z dworskich zaś pleb. w Leźnicy a kmiecie tylko kolędę po gr. z łanu (Łaski, L. B., II, 360). Według reg. pob. pow. łęczyckiego z r. 1576 we wsi S. Górne Szymon Suski płacił od 2 łan., 1 zagr., 4 osad. We wsi S. Podleśna Małgorzata Suska od 1 łanu, 2 zagr., karczmy, 3 osad.; Rozicki i Bolkowski od 1 łanu, pustej karczmy (Pawiński, Wielkp., II, 70).

Spis 1925:

Sucha Dolna, wś i folw., pow. łęczycki, gm. Gostków. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne wś 12, folw. 3. Ludność ogółem: wś 73, folw. 60. Mężczyzn wś 41, folw. 27, kobiet wś 32, folw. 33. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego wś 73, folw. 60. Podało narodowość: polską wś 73, folw. 60.

Spis 1925:

Sucha Górna, wś i folw., pow. łęczycki, gm. Gostków. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne wś 4, folw. 3. Ludność ogółem: wś 29, folw. 49. Mężczyzn wś 16, folw. 20, kobiet wś 13, folw. 29. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego wś 29, folw. 38, mojżeszowego folw. 11. Podało narodowość: polską wś 29, folw. 49.

Wikipedia:

Sucha Dolna-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice. Miejscowość wraz z sąsiednią wsią Sucha Górna współtworzy sołectwo Sucha. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.

Wikipedia:

Sucha Górna-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.

1992 r.

1792*

Do Urzędu Ksiąg nijniejszych Ziemskich Łęczyckich osobiście przyszedłszy Wielmożny Stefan Ostrowski, Wojski Łęczycki, dóbr Suchej Górnej i Dolnej dziedzic, swym i pracowitego Walentego z Górnej Suchy poddanego imieniem czyniący niniejsze z pilności naprzeciw Jaśnie Wielmożnemu Tomaszowi Byszewskiemu, Rejentowi Ziemskiemu i Konsyliarzowi Konfederacji Województwa Łęczyckiego, dóbr Wierzbowy Derszlaj i innych dziedzicowi, Panu i pracowitemu, Urbanowi poddanemu zanosi zażalenie w ten sposób:
Pracowity bowiem Urban Jaśnie Wielmożnego Byszewskiego poddany, pracowitemu Walentemu z Suchy Górnej poddanemu do Wierzbowej pod dług swój do Kazimierza Krupy przybyłemu i na arendę do żyda zaprowadzonemu, gdy z wdzięczności, poczęstnym wynadgrodzony, w tymże browarze u żyda zasnął, wieczorną porą złotych trzynaście tajemnym sposobem z kieszeni wziął. Postrzegłszy uszkodzenie swoje Walenty ogłosił je przytomnym, którzy tegoż pracowitego Urbana o wziętej tych pieniędzy obwinieli. Poszukiwał więc u niego pracowity Walenty swej krzywdy a uczciwości[?] od Urbana zyskiwać nie mogąc, udał się do JWznego Obżałowanego, który po inwestygacji interessu uznawszy rzetelność powrócenie pieniędzy nakazał, a gdy potem do dworu Walenty przybył nie z rąk Urbana, lecz z rąk brata jego niecałkowicie na stole złożone widział w ów czas Walenty od JWgo Obżałowanego złajany, na dziedziniec po odebranie plag wyprowadzony i w prędce do dworu cofnięty, po dwakroć od JWgo Obżałowanego własną ręką w gębę uderzonym. został, z tym do datkiem, nieposądzaj moich ludzi i pieniądze dobrze chowaj. Żalący się w takowym postępowaniu znasię bydź pokrzywdzonym, ponieważ nie Walentego, o własność swą upominającego się, lecz Urbana krzywdę czyniącego, i to w przytomności strony ukarać należało, gdyż niepowciągnięty zbrodzień na podobną poważy się niecnotę, ile kiedy widzi, że mu to bezkarnie uchodzi i owszem niewinni karę odbierają, śmiało rzuci się nutę bezprawia, które wszelkiemi są zawarowane prawami. Dla czego żalący się o te niesłuszne poddanego swego ukaranie skarżąc się z JW Obżałowanym Byszewskim prawnie rozeprzeć się ofiarując, o ściągnienie im kar, za pobicie poddanego swego, i ekspensa prawne, oraz o osobną karę na pracowitym Urbanie za występek upomnić się oświadcza mocą niniejszej zaskargi.
Stefan Gożymała Ostrowski.

*Agad, Księgi Łęczyckie Ziemskie, Protokoły inskrypcji, relacji i dekretów 66-163, Karty 507,508

 

Gazeta Warszawska 1805 nr 38

Podaie się P. Publiczności do wiadomości, iż ktoby sobie życzył kupna dobr dziedzictwem w Woiewodztwie Łęczyckim Kreysie Zgierskim Dep: Warszawskim leżących, tych dostać i kupić za pomierną cenę można: Nazwiska tych dobr są: wieś Golice , Małe, Tarnow , Mrowiczna , Sucha gorna, Sucha dolna. Zyczący sobie więc zrobić tęż Tranzakcyą, może się prosto udać do dziedzica tu w Warszawie mieszkaiącego w Pałacu Mennicy w Pawilonie na Ulicy Wierzbowey i tam traktować z W. JP. Sulimierskim właścicielem tych dobr, lub też z J P. Maxymilianem Krąmkowskim Plenipotentem specyalnym tamże w Golicach mieszkaiącym.

Gazeta Warszawska 1816 nr 46

Komornik Powiatu Łęczyckiego Woiewództwa Mazowieckiego ma honor donieść, iż wsie Kałow w Powiecie Zgiersko Łęczyckim, w parafii Kałowskiey, oraz i wieś Sucha Górna w Powiecie tymże, w parafii Leznica położone, iako przez tradycyią zaięte,—-pierwsza na interes W. Antoniego Cyganskiego na lat trzy po sobie idących —druga, na interes W. Juliianny z Rosieckich Krąkowskiey, podobnież na lat trzy przez publiczną Licytacyią w dniu 18 Czerwca r. b. z rana o godzinie 10tey w mieście Piątku w Izbie Sądowey, w przytomności Sądu Podsędkowskiego Powiatu Zgierskiego w dzierżawę więcey daiącemu, przez opłatę z góry dzierżawy trzechletniey wypuszczonemi zostaną z warunkiem, iż kaucyią Licytant ma bydź opatrzony 12000 Zł. Pol. — szczegóły wsi wyż wzmiankowanych, przy licytacyi i odzzytanemi zostaną. — Dnia 26 Maia 1816 roku w Łęczycy. Białecki, K. P.Ł. W. M.

Akta metrykalne (Parafia Niewiesz) 1817

Wieś Sucha, parafia Leźnica Duża. Wielmożnych Maksymiliana Krąkowskiego i Nepomuceny ze Szczuckich.

Roku tego samego, dnia piątego stycznia. Ja jak wyżej, ochrzciłem urodzoną dnia pierwszego listopada, dziewczynkę nadając jej imiona Kamila i Bertolda, córkę Wielmożnych Maksymiliana syna nieżyjącego Wielmożnego Macieja Krąkowskiego z Wielmożnej Heleny z Truszkowskich Krąkowskiej, małżeństwa rodziców syna i Nepomuceny córki Wielmożnego Stanisława Szczuckiego z Katarzyny z Su[c]horskich małżeństwa rodziców córki, prawowitych małżonków. Rodzicami chrzestnymi byli Wielmożny Kazimierz Wstowski posesor dóbr Niewiesza i panna Honorata Zboińska z ...

Gazeta Korrespondenta Warszawskiego y Zagranicznego 1821 nr 195

Pisarz Trybunału Cywilnego I. Instancyi Woiewództwa Mazowieckiego.

Podaie do publiczney wiadomości, iż dobra nieruchome Sucha górna Podleśne, czyli Sucha niższa zwane w dniu 25 Lipca r. b. przez Antoniego Grasińskiego Komornika Trybunału cywilnego Woiewód: Maz: w Warszawie pod liczbą 118 mieszkaiącego zaięte, i na przedaż publiczną w drodze wywłaszczenia wystawione zostaią. - Przedaż nastąpi na żądanie Maryanny z Niniewskich Charchowskiey, po Bogumile Charchowskim pozostałey wdowy, w dobrach Zadąbrowie Powiecie Wartskim Woiewództwie Kaliskim mieszkaiącey, przez Józefa Wolińskiego Adwokata Sądu Appellacyynego w Warszawie przy ulicy rynek, Starego Miasta pod liczbą 46 zamieszkałego czyniącey, przeciwko Maxymilianowi Krąkowskiemu tychże dóbr dziedzicowi i woytowi gminy, na mocy wyroków w Trybunale cywilnym Woiewodztwa Mazowieckiego na dniu 21. Listopada 1816 i w Sądzie Appellacyynym Królestwa Polskiego na dniu 15maia. 1820 zapadłych. Dobra te leżą w Woiewództwie Mazowieckim w Obwodzie Łęczyckim, Powiecie Zgierskim w własney gminie. Sucha wyższa obeymuiąca folwark i wieś Zarobną, tudzież wysiew roczny podług podania dziedzica oziminy, korcy 75 i tyleż iarzyny, niemniey gay olszowy, zostaie w dzierżawnem posiadaniu Jana Łachockiego. Sucha dolna czyli niższa, obeymuiąca zabudowania dworskie bez mieszkania, tudzież wieś zarobną i pole pod wysiew, stosownie do podania dziedzica, oziminy korcy 60 i tyleż iarzyny, zostaie w posiadaniu dzierżawnem Michała Krąkowskiego, uprawa tych dóbr praktykuie się w trzy pola. Protokoł zaięcia doręczony został w dniu 25 lipca 1821 Maxymilianowi Krąkowskiemu woytowi gminy wyższey i niższey Suchy do rąk własnych, tudzież Kommissarzowi delegowanemu w Obwód Łęczycki , i na ręce Landowicza kancelisty, niemniey Jaworowskiemu zastępcy Burmistrza miasta Piątek, iako też Pawłowskiemu Pisarzowi Sądu pokoiu powiatu Zgierskiego. Tenże protokół na dniu 18 Sierpnia 1821 wypisany iest w xięgę wieczystą hipoteczną za świadectwem Formankiewicza Pisarza, kancellaryi hipoteczney Woiewództwa Mazowieckiego, tudzież na dniu 25 sierpnia 1821 roku w księgę zaaresztowań w kancellaryi Trybunału cywilnego Woiewództwa Mazowieckiego za świadectwem niżey podpisanego Pisarza. Pierwsza publikacya zbioru obwieszczeń i warunków przedaży odbędzie się na audyencyi publiczney Trybunału cywilnego Woiewództwa Mazowieckiego w Warszawie w officynie pałacu Rządowego Krasińskich zwanego pod liczbą 495 przy ulicy Długiey stoiącego w dniu 4 Października r. 1821 o godzinie 9 ranney. Prowadzi przedaż Jozef Woliński Adwokat Sądu Appellacyynego Królestwa Polskiego w Warszawie w rynku Starego miasta pod liczbą 46 mieszkaiący. Działo się w Warszawie w kancellaryi Trybunału cywilnegoWoiewództwa Mazowieckiego dnia 27 Sierpnia 1821:

Woytowicz. Pisarz.

Po trzechkrotnem ogłoszeniu zbioru obwieszczeń i warunków kupna przedaży na terminie dnia 5 listopada r. b. Patron przedaż popieraiący podał za szacunek tychże dóbr summę ził. 60000, iako iednę trzecią część szacunku w aktach hipotecznych ustanowionego. Wyrokiem tegoż d. zapadłym termin do przygotowawczego przysądzenia na dzień 19 grudnia r. b. 1821; godzi; 10 ranną na audyencyi tegoż Trybunału wyznaczonym został. Działo się w kancellaryi Tryb. Cyw. Woiew. Maz: dnia 6 listopada 1821.

Woytowicz Pisarz.  

Gazeta Warszawska 1823 nr 142

OBWIESZCZENIA.

Kommissyia Rządowa Sprawiedliwości.

W myśl Art: 118 Kodexu Cywilnego ogłasza, iż Trybunał Cywilny Woiewództwa Mazowieckiego wyrokiem w dniu 20 Grudnia r. z. na powództwo Rozalii Magnuskiey, w mieście Kaliszu zamieszkałey, przedstanowczo wydanym, nakazał śledzenie nieprzytomney Konstancyi z Magnuskich Szczerbińskiey wdowy, która oddaliwszy się przed sześciu laty ze wsi Suchy Górney, w Powiecie Łęczyckim, odtąd żadney o sobie, ani o mieyscu teraźnieyszego swego pobytu nie daie wiadomości. — Uskutecznienie rzeczonego śledztwa Sądowi Pokoiu Powiatu Zgierskiego poruczone zostało.

W Warszawie d. 1 Września 1823 r.

Minister Prezyduiący:

M. Badeni.

Za Sekretarza Jeneralnego:

K. Hoffman.

Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego 1827 nr 604

NRO 48954/5269— WYDZIAŁ OŚWIECENIA.

KOMMISSYA WOIEWODZTWA MAZOWIECKIEGO.

Kapitał Złłp: 2000. po PP. Norbertankach Łęczyckich na fundusz Ogólno Religiyny przeszły, pierwiastkowym zapisem na Dobrach Sucha górna i Podleśna, czyli Sucha niższa i wyższa oparty, z powodu że nie był w czasie właściwym do hipoteki wniesionym, stał się długiem osobistym Stefana i Kazimierza Ostrowskich byłych dziedziców Dóbr tychże w Obwodzie Łęczyckim położonych, którzy kontraktem zastawy na dniu 12. Czerwca 1792. zawartym, procent od Summy w mowie będącey opłacać przyrzekli, a przy sprzedaży Dóbr, nowemu nabywcy obowiązku takowego nie przekazali.

Celem przeto wywindykowania kapitału rzeczonego, poleca Wóytom i Burmistrzom Woiewództwa tuteyszego, aby iak naystaranniéy śledzili zamieszkanie i maiątek nie tylko dwóch wyżey iuż wskazanych dłużników, ale nadto Albina syna Stefana i ich Sukcessorów i wrazie wyśledzenia, właściwemu Kommissarzowi Obwodu donieśli. Niezdaiący w ciągu Miesięcy trzech od daty ninieyszego rozporządzenia rapportu Wóyci i Burmistrze, uważani będą, że w ich Gminach powyżéy wymienione osoby ani też Sukcessorowie i ich maiątek nie znayduią się.

w Warszawie dnia 31. Mca Sierpnia 1827 roku.

Za Radcę Stanu, Prezesa

Referendarz Stanut Kommis: Wdzki KOŻUCHOWSKI Za Sekr: Jener: Komierowski.  

Dziennik Powszechny 1833 nr 292

Po niegdy Michale Piotrowskim, dnia 25 Grudnia 1826 r. zmarłym, otworzył się spadek, do którego należą kapitały, mianowicie: a 14,000 złp. na dobrach Sucha niższa pod N. 3 i Sucha górna pod N. 2, w Powiecie Zgierskim, b 5000 złp. na dobrach Kuchary lit. A, B, pod N. 2, i 5000 złp. na dobrach Rybitwy lit. A, B, pod N. 1, 2, B. w Powiecie Łęczyckim, wszystkich w Woiewództwie Mazowieckiem leżących, w Dziale IV zabezpieczone; celem przepisania własności takowych na kogo z prawa należy wyznaczonym iest termin nadzień 18 Kwietnia 1834 r. na który wzywaią się wszyscy interessowani, iżby naydaley w tym dniu do kancellaryi hypoteczney z dowodami zgłosili się i prawa swoie w właściwych księgach wieczystych obiawili; inaczey ulegną prekluzyi. Warszawa dnia 10 Października 1833 r. Andrzey William Reient.

Kurjer Warszawski 1849 nr 271

Postanowieniem Rady Administracyjnej Królestwa z d. 1/13 Września r.b., dwanaście realności wiejskich, mianowicie; 1) Gozdów i Gozdówek; 2) Wrzask; 3) Jasionna; 4) Osiennice; 5) Piaski; 6) Lezayna; 7) Pludwiny; 8) Witów; 9) Gatka; 10) Konarzew; 11) Błonia Pustkowie; 12) Podgórzyce folwark, już poprzednio z Ptu Rawsk:, do Ptu Łęczyckiego oddzielone, wcielone zostają do Okrę: Zgierskiego.—Temże postanowieniem, dwadzieścia cztery gmin z sześćdziesięcią wsiami i osadami, jako to: 1) Borszyn; 2) Białogóra; 3) Bronno; 4) Czechów; 5) Gostków; 6) Krzepocinek; 7) Leźniczka; 8) Łażki; 9) Mniszki; 10) Powodów; 11) Psary, 12) Prusinowice; 13) Rużyce Żmijowe; 14) Rużyce Grochowe; 15) Sniatowa; 10) Sucha górna; 17) Starzyny; 18) Trojany; 19) Wróblew; 20) Wierzbowa; 21) Woźniki; 22) Zduny; 23) Tkaczew. i 24) Leźnica Wielka, obecnie do Okręgu Zgierskiego należące, dla dogodności mieszkańców i dla dobra służby Rządowej, odłączają się od tegoż Okręgu, a wcielają do Okręgu Łęczyckiego.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1860 nr 61

(N. D. 1376) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Łęczyckiego.

Zapozywa Mikołaja Gołembiewskiego kowala ostatecznie we wsi Suchy Dolnej Ogu Łęczyckim zamieszkałego, a obecnie z pobytu niewiadomego, aby w dniach 30 od daty niniejszego zapozwu zgłosił się do Sądu tutejszego w celu wysłuchania ostatecznego wyroku Sądu Kryminalnego Gubernii Warszawskiej z d. 30 Grudnia (11 Stycznia) 1858j9 r., po upływie bowiem powyższego czasu wyrok ten względem niego stanie się prawomocnym.

Łęczyca d. 27 Lutego (10 Marca) 1860 r.

Sędzia Prezydujący,

Assesor Kollegialny M Grabowski.

Dziennik Powszechny 1862 nr 83

(N. D. 954) Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Gubernii Warszaskiej w Warszawie. Podaje do powszechnej wiadomości, iż na zasadzie artykułu 7 Postanowienia Rady Administracyjnej z dnia 27 Czerwca (10 Lipca) 1860 r. i upoważnień przez Dyrekcję Główną udzielonych, następujące dobra ziemskie jako zalegające w ratach Towarzystwu Kredytowemu Ziemskiemu należnych, wystawione są na sprzedaż przymusową, przez licytację publiczną, które odbywać się będą w Warszawie przy ulicy Miodowej pod Nr. 487 w Kancelarjach Rejentów niżej wyrażonych.

9. Sucha, gorne podleśne czyli Sucha wyższa i niższa z wszystkiemi ich przyległościami i przynależytościami w Okręgu Zgierskim Powiecie Łęczyckim, raty zaległe w chwili zarządzenia przedaży wynoszą rs. 96 k. 55, vadium do licytacji rs. 500, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 2377, termin przedaży dnia 14 (26) Sierpnia 1862 r., przód Rejentem Kancelarji Ziemiańskiej, Janem Jasińskim. Ziemiańskiej. Napoleonem Stępowskim.

Przedaże wzmiankowane odbędą się w terminach wyżej oznaczonych, poczynając od godziny 10 z rana w obec Radcy Dyrekcji Szczegółowej, gdyby zaś Rejent przedktórym przedaż ma się odbywać był przeszkodzony, przedaż odbędzie się w jego kancelarji przed innym Rejentem, który go zastąpi. Warunki licytacyjne są do przejrzenia w właściwych księgach wieczystych i w biurze Dyrekcji Szczegółowej. Warszawa dnia 10 (22) Stycznia 1862 r. Rzeczywisty Radca Stanu, Prezes w z. Ewaryst Mejer. Pisarz Dyrekcji, w z. Asesor Kolegjalny, J. Turski.

Dziennik Warszawski 1865 nr 20

(N. D. 565) Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Gubernji Warszawskiej w Warszawie.

Podaje do powszechnej wiadomości, iż na zasadzie art. 7 Postanowienia Rady Administracyjnej z dnia 28 Czerwca (10 Lipca) 1860 r. i upoważnień przez Dyrekcję Główną udzielonych, następujące dobra ziemskie jako zalegające w ratach Towarzystwu Kredytowemu Ziemskiemu należnych, wystawione są na sprzedaż przymusową przez licytacją publiczną które odbywać się będą w Warszawie przy ulicy Miodowej pod N. 487 w Kancelarjach Rejentów niżej wyrażonych.

29. Sucha Niższa z wszystkiemi ich przyległościami i przynależytościami w Okręgu Zgierskim powiecie Łęczyckim, raty zaległe w chwili zarządzenia sprzedaży wynoszą rs. 88 kop. 35, vadjum do licytacji rs. 660, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 2377 kop. 50, termin przedaży dnia 8 (20) Października 1865 r. przed Rejentem Kanc. Ziem. Hipolitem Truszkowskim.

30. Sucha górne podleśne czyli Sucha wyższa z wszystkiemi ich przyległościami i przynależytościami w Okręgu Zgierskim, Powiecie Łęczyckim, raty zaległe w chwili zarządzenia przedaży wynoszą rs. 88 kop. 35, vadjum do licytacji rs. 660, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 2377 kop. 50, termin przedaży dnia 8 (20) Października 1865 r. przed Rejentem Kanc. Ziem. Hipolitem Truszkowskim.

Sprzedaże wzmiankowane odbędą się w terminach wyżej oznaczonych, poczynając od godziny 10 z rana w obec Radcy Dyrekcji Szczegółowej; gdyby zaś Rejent przed którym sprzedaż ma się odbywać był przeszkodzony, przedaż odbędzie się w jego kancelarji przed innym Rejentem który go zastąpi.

Warunki licytacyjne są do przejrzenia w właściwych księgach wieczystych i w biurze Dyrekcji Szczegółowej.

Warszawa d. 8 (20) Stycznia 1865 r.

za Prezesa, Zabokrzecki.

Pisarz, Suski.

Dziennik Warszawski 1867 nr 204

(N. D. 5456). Pisarz Trybunału Cywilnego w Warszawie.

Stosownie do art. 682 K. P. S. wiadomo czyni, iż na żądanie Józefa Katarzyńskiego Doktora Medycyny w Warszawie pod Nr. 1535, zamieszkałego, a zamieszkanie prawne do tego interesu i całego postępowania subhastacyjnego u Stanisława Rotwand Patrona przy Trybunale Cywilnym w Warszawie, w Warszawie pod Nr. 1779 zamieszkałego, obrane mającego, w poszukiwaniu sumy rs. 7,500 z procentem prawnym od dnia 1 Lipca n. s. 1865 roku i kosztów od Edwarda Suchockiego obywatela, właściciela dóbr ziemskich Sucha Górne, Podleśne czyli Sucha Wyższa i Sucha Górne Podleśne, czyli Sucha Niższa w Okręgu Łęczyckim, Gubernji Warszawskiej położonych, tamże zamieszkałego, protokułem Ludwika Wichrowskiego Komornika przy Sądzie Apelacyjnym Królestwa Polskiego w dniu 24 Lipca (5 Sierpnia) 1867 r. sporządzonym, w drodze Sądowej przymuszonego wywłaszczenia zajęte i zaaresztowane zostały:

DOBRA ZIEMSKIE

Sucha, Górne Podleśne czyli Sucha Wyższa, z folwarku i wsi tegoż nazwiska, oraz Sucha górne Podleśne, czyli Sucha niższa, również z folwarku i wsi tegoż nazwiska, składające się, w gminie Gostków, parafji Leznica; w jurisdykcji Sądu Pokoju w Łęczycy, Powiecie Łęczyckim, pod Kassą Okręgową Łęczycką, pod względem sądowym w Gubernji Warszawskiej a pod względem administracyjnym w Gubernji Kaliskiej położone, dwie oddzielne księgi wieczyste mające, poszukiwaną wierzytelnością hypotecznie obciążone. Dobra Sucha, Górne Podleśne czyli Sucha Wyższa, prawem własności do egzekwowanego dłużnika Edwarda Sąchockiego należące, w dzierżawnem posiadaniu Dezyderjusza Kawieckiego za kontraktem urzędowym d. 12 (24) Czerwca 1864 roku przed Kurzykowskim Rejentem w Łęczycy zawartym, za sumę rs. 450 rocznie na lat sześć od d. 12 (24) Czerwca 1864 r., zaś dobra Sucha Górne Podleśne, czyli Sucha Niższa w dzierżawnem posiadaniu Honoraty Borzęckiej od dnia 1 Lipca n. s. 1863 r. do dnia tegoż i miesiąca 1866r. za dopłatą po rs. 390 rocznie po potrąceniu procentu od wypożyczonej sumy rs. 4,500, przez Borzęcką Suchockiemu, a to stosownie do aktu urzędowego przed Wojciechem Śliwińskim w Warszawie zawartego, zostające.

Na gruncie dóbr Sucha, Górne Podleśne czyli Sucha Wyższa są następujące zabudowania:

a) Folwark Sucha Górna, Podleśne czyli Sucha Wyższa:

1. Dom (dwór) z drzewa w węgieł postawiony parterowy, z facjatą mieszkalną, słomą poszyty, komin murowany mający.

2. Podwórze z kląbem kwiatowym.

3. Piwnica z cegły surówki murowana, słomą poszyta, pod dachem której urządzone są kurniki.

4. Sadzawka.

5. Ogród warzywny płotem z żerdzi ogrodzony, w którym znajduje się drzew lubaszek około sztuk 30, nadto znajduje się pasieka pszczół.

6. Staw.

7. Piwnica drzewem wyłożona, ziemią pokryta.

8. Stodoła z drzewa, słomą poszyta.

9. Stodoła z drzewa słomą poszyta.

10. Obora z drzewa słomą poszyta.

11. Owczarnia z drzewa słomą poszyta.

12. Sieczkarnia z drzewa słomą poszyta.

13. Zabudowanie mieszczące w sobie stajnię i chlewy z drzewa słomą poszyte.

14. Sadzawka.

15. Dom (czworak) z drzewa słomą poszyty. z dwoma kominami murowanemi.

16. Chlewów trzy z drzewa słomą poszytych.

W domu tym Nrem policyjnym 5 oznaczonym, dwie izby należą do uwłaszczonych włościan to jest Wawrzeńca Łabęckiego i Józefa Kowalskiego, a sześć izb należy do dominium, w których zamieszkują słudzy dworscy.

17. Lasek olszowy młody, w środku którego jest sadzawka.

18. Studnia drzewem cembrowana.

19. Podwórze gumienne płotem z żerdzi ogrodzone.

20. Ogrodzenia z żerdzi przy drogach w bliskości zabudowań będące.

W około ogrodu i pola przy zabudowaniach folwarcznych powysadzane są wierzby.

b) Wieś sucha Górne Podleśne czyli Sucha Wyższa.

Włościan w tej wsi osiadłych jest dziesięciu z imion i nazwisk, oraz ilość gruntu posiadających, po szczególe w akcie zajęcia wymienionych. Najwyższym Ukazem obdarowanych.

Na gruncie wsi Sucha Górna egzystują następujące zabudowania:

21. Chałup z drzewa słomą poszytych z kominami murowanemi trzy.

22. Stodół i drzewa słomą poszytych dwie.

23. Obór z drzewa słomą poszytych pięć.

24. Chlewów z drzewa słomą poszytych pięć.

Wszystkie te zabudowania są wyłączną własnością powołanych wyżej włościan.

II. Dobra ziemskie Sucha Górne Podleśne czyli Sucha Niższa (Dolna).

Dobra te mają ogólnej rozległości około mórg 321 prętów kwadr. 131 miary nowopolskiej, czyli dziesiątym 164 sażeni 1742 miary rosyjskiej, z której to ogólnej rozległości, grunta włościańskie łącznie z ogrodami i siedliskami obejmują razem mórg 63 pręt. kwadr. 240, czyli dziesiatyn 32 sażeni 1668 i ta rozległość z pod zajęcia i sprzedaży subhastacyjnej wyłącza się.

A. Folwark Suche Górne Podleśne,

czyli Sucha Niższa.

25. Dom (Dwór) z drzewa w węgieł na podmurowaniu z kamieni polnych gontami kryty, komin murowany mający.

26. Kuchnia z drzewa gontami kryta, z kominem murowanym.

27. Ogród owocowy, w którym znajduje się drzew owocowych sto i pięć uli obsadzonych pszczołami.

28. Studnia drzewem cembrowana.

29. Chlewy z drzewa słomą poszyte.

30. Podwaliny z drzewa przygotowane pod nowy budynek.

31. Owczarnia z drzewa na podmurowaniu z kamieni polnych słomą poszyta.

32. Stajnia i wozownia z drzewa, słomą poszyte.

33. Stodoła z drzewa słomą poszyta.

34. Stodoła z drzewa słomą poszyta, w której znajduje się młocarnia z kieratem dolnym na zewnątrz ustawionym i ta ma być własnością dzierżawczyni.

35. Podwórze płotem z żerdzi ogrodzone.

36. Sadzawka w podwórzu.

37. Staw za ogrodem.

38. Staw drugi przy drodze.

39. Sadzawka.

40. Kuźnia z pomieszkaniem dla kowala z drzewa, gontami kryta, o jednym kominie murowanym i w tej mieszka Jakób Piotrowski kowal; który wykonywa roboty kowalskie swemi porządkami i bierze ordynarje.

41. Karczma z drzewa słomą poszyta, z kominem murowanym.

Połowa tej karczmy to jest jedna izba należy do dominium i w takowej utrzymywany jest wyszynk trunków przez Łukasza Zarzyckiego propinatora, który płaci dworowi za propinację rs. 75 i dodane ma gruntu mórg 2. Druga zaś połowa tej karczmy ma należeć do Franciszka Saganiak wywłaszczonego włościanina, pod dachem tej karczmy jest zarazem obora.

42. Obora z drzewa słomą poszyta.

43. Chlew z drzewa słomą poszyty.

44. Chlewek z drzewa słomą poszyty.

45. Zrąb na budę dla stróży z drzewa,

b) Wieś Sucha Górna Podleśne czyli Sucha Niższa (Dolna).

Włościan uwłaszczonych w tej wsi osiadłych, grunta łącznie z ogrodami i z siedliskami około mórg 63 pręt. kwadr. 240 posiadających jest dwunastu, z imion i nazwisk w akcie zajęcia wymienionych. Obszerniejsze opisanie powyż zajętych i zaaresztowanych dóbr znajduje się w akcie zajęcia u sprzedażą dyrygującego Stanisława Rotwand, Patrona przy Trybunale Cywilnym w Warszawie, w Warszawie pod Nr. 1779 zamieszkałego, zaś zbiór objaśnień i warunki sprzedaży w Kancelarji Trybunału Cywilnego tutejszego w wydziale I-ym złożone, przejrzane być mogą.

Zajęcie w kopjach doręczone:

1. Edwardowi Hulanickiemu, Pisarzowi Sądu Pokoju w Łęczycy tamże urzędującemu i zamieszkałemu, na ręce własne.

2. Andrzejowi Biernackiemu wójtowi gminy Gostków, do k tórej to gminy dobra Sucha należą, we wsi Gostkowie Okręgu Łęczyckim Gubernji Kaliskiej urzędującemu, na ręce własne.

Obudwom d. 14(26) Sierpnia 1867 r.

Wniesiono do księgi wieczystej powyż zajętych i zaaresztowanych dóbr w Warszawie dnia 15 (27) Sierpnia 1867 r., a w dniu dzisiejszym do księgi zaaresztowań w Kancelarji Trybunału tutejszego Wydziału I, na ten cel utrzymywanej wpisane zostało.

Pierwsza publikacja zbioru objaśnień i warunków sprzedaży odbędzie się na audjencji jawnej Trybunału Cywilnego w Warszawie w wydziale I, w miejscu zwykłych posiedzeń przy ulicy Długiej pod Nr. 549 o godzinie 10 z rana, d. 7 (19) Listopada 1867 roku.

Sprzedażą dyrygować będzie Stanisław Rotwand, Patron przy Trybunale Cywilnym w Warszawie, którego zamieszkanie jest wyżej wskazane.

Warszawa, d. 28 Sierp. (9 Września) 1867 r.

w z. Podpisarz Trybunału,

Juljan Świerczewski.

Wywieszono na tablicy w sali ustępowej Trybunału Cywilnego w Warszawie.

Warszawa, d. 28 Sierp. (9 Września) 1867 r.

w z. Podpisarz Trybunału,

Juljan Świerczewski.

Dziennik Warszawski 1869 nr 208

N. D 7039. Pisarz Kancelarji Ziemiańskiej w Warszawie.

Z powodu nastąpionej śmierci:

2. Elżbiety z Radziątkowskich Latalskiej wdowy wierzycielki sum: a) rs. 450 na dobrach Sucha niższa; b) rs. 300 na dobrach Wierzbowa Woźnicka z Okręgu Zgierskiego (…) z Okręgu Łęczyckiego zabezpieczonych; (…) otworzyły się spadki, do regulacji których wyznaczam termin na dzień 1 (13) Kwietnia 1870 roku w Kancelarji Ziemiańskiej w Warszawie.

Kuczyński.

Gazeta Kaliska 1894 nr. 13

Długowieczność. Dnia 8 b. m. zmarł niegdyś właściciel dóbr Sucha, położonych w gubernji kaliskiej, Franciszek Jankowski; zmarły żył lat 101, pozostawiwszy żonę Annę z Kochanowskich, w wieku lat 90.

Kurjer Warszawski ( z dodatkiem porannym) 1894 nr 40

=Długowieczność.

W dniu wczorajszym otrzymano telegraficzną wiadomość o nagłym zgonie ś. p. Franciszka Jankowskiego, niegdyś właściciela dóbr Sucha w gub. kaliskiej, ostatnio przy synu w Zalesiu zamieszkałego.

Ś. p. Jankowski, urodzony w r. 1793-im, po ukończeniu szkół pijarskich, studjował agronomję w Halli, a następnie służył wojskowo.

Przez lat blizko 30 sprawował później, jako właściciel Suchej, obowiązki sędziego pokoju, zawsze jednomyślnie przez ziemian na ten urząd powoływany.

Sędziwy starzec, który przed kilku tygodniami obchodził 101-szą rocznicę urodzin, pozostawił żonę

Annę z Kochanowskich, dobiegającą 90 lat wieku.  

Gazeta Kaliska 1906 nr 322

Z Łęczycy. (Kor. wł.) W ubiegły wtorek było u nas zebranie przewodniczących kółek włościańskich, na którem wybrano patronem (prezesem nad prezesami) kółek włościańskich pana Ignacego Kazimierza Śliwińskiego, właściciela folwarku Sucha Dolna powiatu łęczyckiego.

Rozwój 1910 nr 237

Epizootya. W majątku Sucha-Dolna, gminy Gostków, wśród bydła rogatego i trzody chlewnej grasuje choroba pyska i racic. Zarządzono środki zaradcze.

Rozwój 1922 nr 33

ś. p.

Florentyna ze Skotnickich

Goszczyńska

obywatelka ziemi łęczyckiej

po krótkich, lecz ciężkich cierpieniach, zmarła dnia 31 stycznia 1922 r., w wieku lat 75.

Wyprowadzenie zwłok do kościoła w Leźnicy Wielkiej z domu żałoby w Suchej Dolnej odbędzie się w piątek, dnia 3 lutego o godz. 4-ej po poł., pogrzeb zaś w sobotę, dnia 4 lutego o godz. 10-ej rano, o czem zawiadamiają rodzinę i znajomych pogrążeni w głębokim smutku

Córka, zięć, wnuki, i prawnuki.

Obwieszczenia Publiczne 1927 nr 83

Dyrekcja Główna Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w War­szawie na zasadzie artykułów 218 i 219 Ustawy Towarzystwa zawia­damia:

I. Okrąg Kaliski:

13. Właściciela i wierzycieli hipotecznych dóbr Sucha Górne Pod­leśne czyli Sucha Wyższa, powiatu łęczyckiego, a mianowicie: 1) Stani­sława Jezierskiego, 2) Benjamina Kropidłowskiego, 3) Franciszka Kluskę.

Warunki licytacyjne dołączone zostały do odnośnych ksiąg hipo­tecznych i mogą być przejrzane w odpowiednich kancelarjach hipo­tecznych lub też w biurze Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie.

Vadium licytacyjne winno być złożone w gotowiźnie lub w listach zastawnych Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, licząc po cenie oznaczonej przez Dyrekcję Główną, wraz z bieżącymi kuponami, oraz z upoważnieniem do sprzedaży rzeczonych listów zastawnych.

W razie niedojścia do skutku sprzedaży dla braku licytantów, dru­ga i ostateczna sprzedaż od zniżonego szacunku odbędzie się bez dal­szych nowych zawiadomień, w terminie jaki Dyrekcja Główna oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi.

W razie niedojścia do skutku 2-ej sprzedaży z powodu braku licy­tantów dobra te na zasadzie art. 234 Ustawy przechodzą na własność Towarzystwa.

Gdyby w dniu do licytacji wyznaczonym przypadło święto kościel­ne, lub gdyby w dniu tym czynności w sądzie były zawieszone, sprze­daż odbędzie się w dniu następnym w kancelarji tego samego notarjusza.

Obwieszczenia Publiczne 1927 nr 96

Notarjusz przy wydziale hipotecznym sądu okręgowego w Kaliszu, Stanisław Bzowski, niniejszem obwieszcza, że zostały otwarte postę­powania spadkowe po zmarłych:

4) Uszerze Szykierze, wierzyc. sumy 5.000 rb. z kaucją na 500 rb., zabezpieczonej pod Nr. 19 w dziale IV wyk. hip. majątku Sucha Górne Podleśnie czyli Sucha Wyższa, w pow. łęczyckim.

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony zo­stał na dz. 1 czerwca 1928 roku w kancelarji notarjusza Stanisława Bzowskiego w Kaliszu.

Obwieszczenia Publiczne 1929 nr 30

Dyrekcja Główna Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w War szawie na zasadzie artykułów 218 i 219 ustawy Towarzystwa zawiadamia

I. Okrąg Kaliski.

19. Wierzycieli hipoteczn. dóbr Sucha Górne Podleśne czyli Sucha Wyższa, powiatu łęczyckiego, a mianowicie: 1. Nieujawnionych spadko­bierców Uszera Szykiera, 2. Berka Szykiera. 3. Esterę Dwojrę Szykier, 4. Ruchlę Szykier, 5. Hejnocha Szykiera, 6. Abrama Szykiera i 7. Po­wszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych.

jako mających wpisy hipoteczne, bez obranego miejsca zamieszka­nia z księgi hipotecznej wiadomego, że dobra poniżej wymienione, na zasadzie art. 221 tejże Ustawy obciążone pożyczkami Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, za zaległe raty będą sprzedawane w kancelar­iach niżej wymienionych notarjuszów: (...).

Warunki licytacyjne dołączone zostały do odnośnych ksiąg hipotecz­nych i mogą być przejrzane w odpowiednich kancelarjach hipotecznych, lub też w biurze Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego Ziemskie­go w Warszawie.

Vadium licytacyjne winno być złożone w gotowiźnie lub w listach zastawnych Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, licząc po cenie ozna­czonej przez Dyrekcję Główną — wraz z bieżącemi kuponami, oraz z upoważnieniem do sprzedaży rzeczonych listów zastawnych.

W razie niedojścia do skutku sprzedaży dla braku licytantów, druga i ostateczna sprzedaż od zniżonego szacunku odbędzie się bez dalszych no­wych zawiadomień w terminie, jaki Dyrekcja Główna oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi.

W razie niedojścia do skutku drugiej sprzedaży z powodu braku li­cytantów — dobra te na zasadzie art. 234 Ustawy przechodzą na własność Towarzystwa.

Gdyby w dniu do licytacji wyznaczonym przypadło święto kościelne, lub gdyby w dniu tym czynności w sądzie były zawieszone, sprzedaż odbę­dzie się w dniu następnym w kancelarji tego samego notarjusza.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 31

Dyrekcja Główna Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w War­szawie, na zasadzie art. 218 i 219 Ustawy Towarzystwa zawiadamia:

I. Okrąg Kaliski.

24. Właściciela i wierzycieli hipotecznych dóbr Sucha Górne Po­dleśne czyli Sucha Wyższa, powiatu łęczyckiego, a mianowicie: 1) Stani­sława Walewskiego, 2) nieujawnionych spadkobierców Uszera - Lajba Szykiera, 3) Berka Szykiera, 4) Esterę Dwojrę Szykier, 5) Ruchlę Szykier, 6) Hejnocha Szykiera, 7) Abrama Szykiera, 8) St. Mateusza Pigowskiego, 9) Tomasza Chojnę, 10) Jana Twardowskiego, 11) Franciszka Andrzejczaka, 12) Antoniego Pietrusiaka, 13) Władysława Ciechowskie­go, 14) Józefę Ciechowską, żonę Władysława, 15) Stanisława Majew­skiego, 16) Katarzynę Majewską, żonę Stanisława, 17) Andrzeja Stefań­skiego, 18) Marjannę Stefańską, żonę Andrzeja, 19) Józefa Gulaka, 20) Jana Kaweckiego, 21) Marjannę Kawecką, żonę Jana, 22) Jana Florcza­ka, 23) Wojciecha Cieciorskiego, 24) Mariannę Cieciorską, żonę Wojcie­cha, 25) Jacentego Andrzejczaka, 26) Marjannę Andrzejczak, żonę Ja­centego, 27) Wawrzyńca Rutte, 28) Ewę Rutte, żonę Wawrzyńca, 29) Franciszka Jakubowskiego, 30) Stanisława Saganiaka, 31) Józefa Duniaka, 32) Walentego Piserę, 33) Antoninę Piserę, żonę Walentego, 34) Ada­ma Barańskiego, 35) Antoniego Pabjańczyka, 36) Sabinę Pabjańczyk, żonę Antoniego, 37) Antoniego Jóźwiaka, 38) Józefa Kluskę, 39) Mar­jannę Kluskę, żonę Józefa, 40) Pawła Majchrzaka, 41) Marjannę Majch­rzak, żonę Pawła, i 42) Franciszka Bartczaka;

Warunki licytacyjne dołączone zostały do odnośnych ksiąg hipo­tecznych i mogą być przejrzane w odpowiednich kancelarjach hipotecz­nych lub też w biurze Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie.

Wadjum licytacyjne winno być złożone w gotowiźnie lub w listach zastawnych Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, licząc po cenie ozna­czonej przez Dyrekcję Główną — wraz z bieżącemi kuponami, oraz z upoważnieniem do sprzedaży rzeczonych listów zastawnych.

W razie niedojścia do skutku sprzedaży dla braku licytantów, dru­ga i ostateczna sprzedaż od zniżonego szacunku odbędzie się bez dal­szych nowych zawiadomień, w terminie, jaki Dyrekcja Główna oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi.

W razie niedojścia do skutku drugiej sprzedaży z powodu braku licytantów — dobra te, na zasadzie art. 234 ustawy przechodzą na wła­sność Towarzystwa.

Gdyby w dniu do licytacji wyznaczonym przypadło święto kościel­ne, lub gdyby w dniu tym czynności w sądzie były zawieszone, sprzedaż odbędzie się w dniu następnym w kancelarji tego samego notarjusza.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 104

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu, sekcja I, obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

1) Berku vel Bernardzie Szykierze, właścicielu maj. Sucha - Górna, pow. łęczyckiego;
Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 5 kwietnia 1932 roku. W powyższym terminie osoby zainteresowane winny zgłosić swoje prawa w wydziale hipotecznym w Kaliszu, pod skutkami prekluzji. 

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 18 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/9/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Łęczyckiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23 III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

III. Obszar gminy wiejskiej Gostków dzieli się na gromady:

20. Sucha-Dolna, obejmującą: wieś Sucha-Dolna, folw. Sucha-Dolna, wieś Sucha- Górna, kol. Sucha-Górna.

§ 2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łęczyckiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
w z. (—) A. Potocki
Wicewojewoda.

Obwieszczenia Publiczne 1933 nr 66

Wdrożenie postępowań w sprawie uznania zaginionych za zmarłych.

Wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi, na zasadzie art. 1777-3 u. P. c. oraz zgodnie z decyzją z dnia 29 grudnia 1932 r., ogłasza, że na skutek podania Józefa i Marjanny małż. Saganiak, zamieszkałych w Suchej-Dolnej, gm. Gostków, pow. łęczyckiego, wdrożone zostało postępo­wanie celem uznania Andrzeja Ambroziaka za zmarłego i z mocy art. 1777-8 U. P. C. wzywa tegoż Andrzeja Ambroziaka, syna Feliksa i Magdaleny z Tomczyków, urodzonego we wsi Wartkowice, gm. Gostków, w dniu 1/13 listopada 1892 roku, ostatnio zamieszkałego na terenie gmi­ny Gostków, pow. łęczyckiego, obecnie, po powołaniu do wojska rosyj­skiego w r. 1913, niewiadomego z miejsca pobytu, aby w terminie 6-cio miesięcznym, od daty opublikowania niniejszego, stawił się w kancelarji wydziału cywilnego sądu okręgowego w Łodzi, przy PI. Dąbrowskiego Nr. 5, albowiem po tym czasie nastąpi uznanie za zmarłego.

Nadto wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi wzywa wszyst­kich, którzy o życiu lub śmierci pomienionego Andrzeja Ambroziaka posiadają wiadomości, by o znanych sobie faktach zawiadomili sąd naj­później w oznaczonym wyżej terminie do sprawy Z. 1765/32.

Zorza (Zorza, Wieniec i Pszczółka) 1934 nr 50

ŁUBIN SŁODKI.

W Zorzy była wzmianka o słodkim łubinie z nadmienieniem, jakoby w Polsce tej odmiany nie było. Przeciwnie, ja np. mam ten łubin z zaświadczeniem oryginalności i procentu przez Poznańską Izbę Rolniczą: zawiera ona zaledwie niecałe 0,7% alkaloidów t. j. ślady tylko, gdy zwyczajny 3,0 do 4,0%. Nabywając go płaciłem za 1 kg. 10 zł. Dla czytelników Zorzy mogę sprzedać loco Sucha bez przesyłki i opakowania po 2 zł. za 1 kg. ziarna tego łubinu, dla innych nabywców po 5 zł. Łączy wyrazy wysokiego szacunku i pozdrowienia.

K. I . Śliwiński.

Sucha Dolna pod Łęczycą (woj. łódzkie)

11-XI -34. Skp. 24

NB. Wysyłka ziarna w lutym i początku marca 1935.

Zorza (Zorza, Wieniec i Pszczółka) 1934 nr 50

ODPOWIEDZI REDAKCJI I ADMINISTRACJI.

K. J. Śliwiński w Suchej-Dolnej. Kartę szanownego Patrona Dobr. z wiadomością o łubinie słodkim otrzymaliśmy i treść zawiadomienia drukujemy w dzisiejszym numerze gazety. Z ziemi łęczyckiej i z gospodarstwa w Suchej niejedno przydałoby się dla wiadomości czytelników Zorzy. Głos szanownego Patrona Dobr. zawsze będzie chętnie witany w naszej gromadzie redakcyjnej.

Dziennik Łódzki 1972 nr 164

Kronika wypadków

Wczoraj w miejscowości Sucha Dolna poniósł śmierć jadący na motocyklu 17-letni B. G. Motocyklista, nie posiadający prawa jazdy, w pewnym momencie stracił panowanie nad kierownicą i uderzył w drzewo.