Powodów

Zajączkowski:

Powodów-pow. poddębicki
1) 1386 PKŁ I, 139: Powodowo - Bernardus de P. 2) 1387 PKŁ I, 373: Pouodouo - Bernardus de P. 3) 1388 PKŁ I, 964, 979: Pouodouo, Powodouo - Bernardus de P. 4) 1389 PKŁ I, 1207, 1209, 1210, 1375, 1471, 1511: Powodowo, Pouodouo - Bernardus de P. 5) 1390 PKŁ I, 1776, 1839: Ponodowo, Pouodouo - Wszeporius de P., Petrus scultetus de P. 6) 1391 PKŁ I, 2090: Pouodouo - Bernardus de P. 7) 1393 PKŁ I, 2841: Powodowo - nobilis vir Bernardus heres de P. 8) 1394 PKŁ I, 3380, 3389, 3497, 3500: Pouodouo - Bernardus de P. 9) 1395 PKŁ I, 3584: Pouodouo - Bernardus de P. 10) 1398 PKŁ I, 5393, 5413, 5510, 5620, 5621: Powodowo - Bernardus de P. 11) 1399 PKŁ I, 6182, 6187, 6188, 6237: Powodowo, Powodow - Bernardus de P.
12) XVI w. Ł. II, 359-360: Povodovo - villa, par. Leźnica Wielka, dek. szczawiński, arch. łęczycki. 13) 1576 P. 70: Povodovo - wł. szl., par. jw., pow. i woj. łęczyckie. 14) XIX w. SG VIII, 894: Powodów - wś i folw., par. jw., gm. Gostków, pow. jw.
Uwagi: obecnie P. (I-III) i P. Stary, Spis 914.  

Taryfa Podymnego 1775 r.

Powodów, wieś, woj. łęczyckie, powiat łęczycki, własność szlachecka, 18 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.

Powodow, parafia leznica wielka (leźnica wielka), dekanat łęczycki, diecezja gnieźnieńska, województwo łęczyckie, powiat łęczycki, własność: Dąbrowscy.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Powodów, województwo Mazowieckie, obwód Łęczycki, powiat Zgierski, parafia Leźnica, własność prywatna. Ilość domów 20, ludność 170, odległość od miasta obwodowego 1 1/4.

Słownik Geograficzny:  

Powodów, dawniej Powodowo, wś. i fol., pow. łęczycki, gm. Gostków, par. Leźnica Wielka, odl. od Łęczycy 10 w.; wś. ma 12 dm., 151 mk.; fol. 8 dm., 74 mk. W 1877 r. fol. P. rozl. m. 1104: gr. or. i ogr. mr. 713, łąk mr. 90, pastw. mr. 92, lasu mr. 175, nieuż. mr. 34; bud. mur. 7, z drzewa 15; las nieurządzony. Wieś P. os. 36, z gr. m. 67. Na początku XVI w. łany folwarczne dawały dziesięcinę plebanowi w Leźnicy, kmiecie zaś tylko kolędę po groszu z łanu. Dziedzicem wsi był Aron Powodowski, zapewne dziad głośnego kaznodziei Hieronima Powodowskiego (Łaski, L. B., II, 359, 360). Według reg. pob. pow. łęczyckiego w r. 1576 wś Powodowo, w par. Lieznica major, należąca w części do Anny Skotnickiej, miała 81 łan., 3 zagr., 1 karczmę, 1 łan pusty, 1 laniator, 2 fabri., 6 osad. Część Michała Powodowskiego i brata tegoż miała 21 łan., 3 zagr., pustą karczmę (Pawiński, Wielkp., II, 70). Br. Ch.

Spis 1925:

Powodów, wś i kol., pow. łęczycki, gm. Gostków. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne wś 16, kol. 60. Ludność ogółem: wś 108, kol. 408. Mężczyzn wś 54, kol. 208, kobiet wś 54, kol. 200. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego wś 108, kol. 408. Podało narodowość: polską wś 108, kol. 408.

Wikipedia:

Powodów Pierwszy-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Łążki. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.

Wikipedia:

Powodów Drugi-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Łążki. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wikipedia:
Powodów Trzeci-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

1992 r.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1842 nr 80

(Ν. D. 1682) Wyrokiem Trybunału Сywilnego 1ej Instancyi Gubernii Mazowieckiej z dnia 3 (15) Czerwca 1838 r. między Bibianną z Dąbrowskich Starzyńską wdową w Swidnikach, Anastazyą i Florentynem Gotartoskiemi małżonkami w Parzęczewie Powiecie Zgierskim zamieszkałemi, jako powodami z jednej, a Franciszkiem Dąbrowskim w Prądzewie Powiecie Łęczyckim, Józefem Dąbrowskim w Chrząstowie Powiecie Zgierskim, oraz Stanisławem Perkoskim w imieniu własnym, oraz jako ojcem i opiekunem nieletnich: Konstancyi i Achillesa Perkowskich, niemniej Józefem i Alexandrem Perkowskiemi w Warszawie zamieszkałemi, wszystkiemi jako współsukcessorami zapadłym, nakazanym został dział majątku po Onufrym i Teodozyi z Wilkanoskich Dąbroskich małżonkach pozostałego, wyrokiem zaś tegoż Trybunału dnia 10 (22) Lutego 1840 r. nakazana została przedaż dóbr Powodowa i części Kwilna, własnością powyżej wymienionych współsukcessorów będących. Z tych część Kwilna już sprzedaną została, obecnie sprzedane zostaną

DOBRA POWODÓW

z przyległościami w Powiecie Zgierskim Obwodzie Łęczyckim Gubernii Mazowieckiej położone, składające się z wsi Powodowa i folwarku tegoż nazwiska, obejmujące z gruntem wspólnej possessyi Pastwiska z Nossalami włók 39, morgów 13, prętów 28 miary nowopolskiej.

Po odbyciu terminu przygotowawczego przysądzenia, termin do ostatecznego tychże dóbr Powodowa przysądzenia, wyznaczony został przez W. Potockiego Sędziego delegowanego na dzień 1 (13) Maja godzinę 4tą po południu, w miejscu posiedzeń Trybunału Cywilnego Gubernii Mazowieckiej Wydziału 2go w Warszawie pod Nr. 549. Licytacya zacznie się od summy złp103,162 gr. 23 3/4 czyli rubli sr. 15,474 kop. 41 3/4.

Sprzedażą dyryguje Wincenty Zaleski Adwokat w Warszawie przy ulicy Śto-Jerskiej nr 1779 zamieszkały, u którego jak niemniej u W. Pisarza Wydziału 2go warunki przejrzane być mogą. Warszawa d. 30 Marca (11 Kwietnia) 1842 r.

Wincenty Zaleski, Adwokat.

Warszawska Gazeta Policyjna 1845 nr 278

Dnia 4 września, w wsi Powodowie, w pow. Łę­czyckim, wynikł w chacie włościańskiej tak gwał­towny pożar, że włościanin Paweł Pawlik, zaledwie mógł unieść z takowego dwoje swoich dzieci, z których jedno dosyć mocno poparzonem było; żona zaś wspomnionego Pawlika, stała się pastwą płomieni.

Kurjer Warszawski 1849 nr 271

Postanowieniem Rady Administracyjnej Królestwa z d. 1/13 Września r.b., dwanaście realności wiejskich, mianowicie; 1) Gozdów i Gozdówek; 2) Wrzask; 3) Jasionna; 4) Osiennice; 5) Piaski; 6) Lezayna; 7) Pludwiny; 8) Witów; 9) Gatka; 10) Konarzew; 11) Błonia Pustkowie; 12) Podgórzyce folwark, już poprzednio z Ptu Rawsk:, do Ptu Łęczyckiego oddzielone, wcielone zostają do Okrę: Zgierskiego.—Temże postanowieniem, dwadzieścia cztery gmin z sześćdziesięcią wsiami i osadami, jako to: 1) Borszyn; 2) Białogóra; 3) Bronno; 4) Czechów; 5) Gostków; 6) Krzepocinek; 7) Leźniczka; 8) Łażki; 9) Mniszki; 10) Powodów; 11) Psary, 12) Prusinowice; 13) Rużyce Żmijowe; 14) Rużyce Grochowe; 15) Sniatowa; 10) Sucha górna; 17) Starzyny; 18) Trojany; 19) Wróblew; 20) Wierzbowa; 21) Woźniki; 22) Zduny; 23) Tkaczew. i 24) Leźnica Wielka, obecnie do Okręgu Zgierskiego należące, dla dogodności mieszkańców i dla dobra służby Rządowej, odłączają się od tegoż Okręgu, a wcielają do Okręgu Łęczyckiego.

Gazeta Codzienna 1853 nr 239

W tymże dniu (21 z. m.) mieszkańcy wsi Powodowa w pow. Łęczyckim, także skutkiem gradobicia ponieśli szkody, których wartość na rs. 2000 obliczoną została.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1855 nr 87

(N. D. 2098) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Łęczyckiego.

Zapozywa Józefa Usieleskiego porzednio w Ignacowie Parzęczewskim, potem w gm. Powodów Pcie Łęczyckim Gub. Warszawskiej ze służby utrzymującego się, obecnie z pobytu niewiadomego, aby do ogłoszenia mu wyroku Sądu Kryminalnego Gub. Warszawskiej z d. 11 (23) Sierpnia 1854 r. b. w ciągu dni 30 od daty niniejszego pozwu w tutejszym Sądzie stawił się pod skutkami prawa. Łęczyca d. 18 (30) Marca 1855 r.

Sędzia Prezydujący,

M. Grabowski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1855 nr 266

(N. D. 6358) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Łęczyckiego.

Wzywa wszelkie Władze cywilne i wojskowe nad bezpieczeństwem i spokojnością w kraju czuwające, aby Franciszka Zieleniewskiego gajowego z wsi Powodowa Powiatu Łęczyckiego, o kradzież obwinionego, zbiegłego, ściśle śledziły, a po wyśledzeniu ująć i do Sądu tutejszego, lub najbliższego odstawić raczyły pod strażą. Rysopis jego następujący: katolik, ma lat 44, wzrost mierny, krępy, oczy szare, włosy czarno kręcone, twarz okrągła pełna, nos duży, usta dość obszerne, ubrany w surdut granatowy i płaszcz szaraczkowy.

Łęczyca d. 7 (19) Listopada 1855 r.

Sędzia Prezydujący,

Assessor Kollegialny.

M. Grabowski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1857 nr 17

(N. D. 364) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Warszawie.

Po śmierci

2. Franciszka Dąbrowskiego właściciela dobr Powodowa i Prądzewa w Okręgach Łęczyckim i Zgierskim położonych,

(...)Ogłaszam toczące się postępowanie spadkowe z terminem sześciomiesięcznym a najpóźniej na d. 17 (29) Lipca 1857 r. oznaczającym się w którym spadkobiercy wierzyciele i legataryusze zgłosić się i prawa swe objawić winni pod skutkami prawa.

Warszawa d. 9 (21) Stycznia 1857 r.

Stępowski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1857 nr 121

(N. D. 2769) Pisarz Trybunału Cywilnego I. Instancyi Gubernii Warszawskiej w Warszawie. Stosownie do art. 682 K. P. S. wiadomo czyni iż na żądanie Michała Grochowskiego Emeryta, w Warszawie pod Nr. 1105 zamieszkałego, zamieszkanie zaś prawne do tego interessu i całego postępowania subhastacyjnego u Teodora Łąckiego Patrona przy Τrybunale tutejszym w Warszawie pod Nr. 1776 obrane mającego, w poszukiwaniu summy rs, 2250 z procentem od d. 9 (21) Października 1856 r. w monecie grubej srebrnej kurs w kraju mającej i kosztów exekucyjnych od sukcessorów Franciszka Dąbrowskiego to jest: Anny z Dąbrowskich Ignacego Mieszkowskiego obywatela małżonki, łącznie z mężem w dobrach Kraski Okręgu Wartskim, Zuzanny z Dąbrowskich Lucyana Karwosieckiego obywatela żony, łącznie z mężem we wsi Prądzewie Okręgu Łęczyckim, Teodoryi z Dąbrowskich Augusta Czarnowskiego obywatela małżonki, w dobrach Rgilewie Okręgu Łęczyckim łącznie z mężem zamieszkałej i Felixa Dąbrowskiego obywatela w dobrach Toporzyszewie Okręgu Radziejowskim, wszystkich w Gubernii Warszawskiej zamieszkałych, właścicieli dóbr ziemskich Powodów, z przyległościami dawniej w Okręgu Zgierskim, a teraz w Okręgu i Powiecie Łęczyckim Gubernii Warszawskiej położonych, protokułem Józefa Żbikowskiego Komornika przy Sądzie Appellacyjnym Królestwa Polskiego w dniach 1 (13) i 2 (14) Maja 1857 r. sporządzonym, w drodze Sądowej przymuszonego wywłaszczenia zajęte i zaaresztowane zostały

Dobra Ziemskie,

Powodów z przyległościami i przynależytościami dawniej w Okręgu Zgierskim a obecnie w Okręgu i Powiecie Łęczyckim Gubernii Warszawskiej, pod Okręgiem Sądu Pokoju Okręgu Łęczyckiego w gminie własnej Powodów, w parafii Leżnica Wielka położone, prawem własności do exekwowanych sukcessorów Franciszka Dąbrowskiego to jest: Anny z Dąbrowskich Ignacego Mieszkowskiego małżonki, Zuzanny z Dąbrowskich Lucyana Karwosieckiego żony, Teodozyi z Dąbrowskich Augusta Szamowskiego małżonki i Felixa Dąbrowskiego należących i w tychże posiadaniu zostające, poszukiwaną należnością hypotecznie obciążone, składają się z jednego kawała gruntu, żadną cudzą własnością nieprzeciętego, folwark Powodów stanowiącego, w sposobie przybliżonym około dziesiatyn 607 miary rossyjskiej rozległego, w której to rozległości mieszczą ogrody owocowe i warzywne, grunta orne klassy 1 i 2 żytniej, pastwiska, wody, błota, lasy, drogi i place pod zabudowaniami.

Na gruncie tych dóbr exystują następujące zabudowania:

1. Dom dworem zwany, z drzewa w węgieł pobudowany, gątami kryty z kominem murowanym,

2. Piwnica z drzewa w ziemi.

3. Kloaka z desek o 2ch sedesach.

4. Dom folwarczny z drzewa w węgieł postawiony, kuchnię angielską, dwie izby, spiżarnią i trzy komory obejmujący, gątami kryty z kominem murowanym.

5. Jędyczarnia w słupki drewniane, słomą kryta.

6. Chlewy z drzewa w słupy, słomą kryte.

7. Spichrz z drzewa w węgieł, słomą kryty.

8. Owczarnia z drzewa w słupy, słomą kryta.

9. Stodół cztery z drzewa w słupy postawionych, słomą krytych, z tych jedna z młockarnią.

10. Szopa bez ścian na 17 słupach drewnianych, słomą kryta; w tej jest maneż czterokonny do maszyny młockarni i sieczkarni, w jednej ze stodół powyższych umieszczonych zastosowany.

11. Brug do składu zboża bez dachu.

12. Dwie stajnie z drzewa w węgieł i słupy słomą kryte.

13. Dwie holendernie z drzewa w słupy słomą kryte.

14. Sześć studni drzewem cembrowanych.

15. Piwnica z drzewa w ziemi, ziemią kryta.

16. Dom massiv murowany słomą kryty z kominem murowanym.

17. Chałup 14 z drzewa częścią w węgieł częścią w słupy stawianych, słomą krytych z kominami murowanemi i w stożyny z tych jedna mieści w sobie kuźnią.

18. Osm chlewów częścią z drzewa częścią z chrustu postawionych słomą krytych.

19. Chlewek z chrustu słomą kryty.

20. Wzrąb z cegły surówki po byłej stodole.

21. Wzrąb nowy z drzewa w słupy na budującą się chałupę.

22. Obórka z drzewa w słupy postawiona słomą kryta.

23. Karczma z drzewa w węgieł postawiona słomą kryta z kominem murowanym, w tej Karol Wizner szynkuje trunki dworskie za dwudziesty garniec i ten z takowej oraz z dodanego ogrodu warzywnego płaci rocznie rs. 6.

W dobrach Powodów jest 9-ciu następujących kopiarzy.

1. Walenty Łuczak, 2. Piotr Geroski, 3. Wincenty Łuczak, 4. Józef Marszałek, 5. Andrzej Pisera, 6. Antoni Geroski. 7. Józef Kałuznv, 8. Floryan Tremkiewicz, 9 Sebestyan Owczarek.

Każdy z tych odrabia w tydzień od S-go Jakóba do S-go Michała po 4 dni pańszczyzny pieszej a od S-go Michała do S-go Jakóba po 3 dni takiejże pańszczyzny w tydzień i prócz tego każdy corocznie w lecie odrabia po 2 dni ręcznych, a za to corocznie otrzymuje od dominium zboża to jest żyta, jęczmienia, owsa, gryki i grochu po 3 składy stajwe, oraz gruntu na kartofle 3 takież składy. Stan zabudowań, ogrodzenia i inwentarze tak żywe jak i martwe oraz wysiew akt zajęcia obejmuje. Obszerniejsze opisanie powyż zajętych dóbr znajduje się w akcie zajęcia u sprzedażą dyrygującego Teodora Łąckiego Patrona przy Trybunale tutejszym w Warszawie pod Nr 1776 zamieszkałego, zaś zbiór objaśnień i warunki sprzdaży w Kancellaryi Trybunału tutejszego w Wydziale I. złożone przejrzane być mogą.

Zajęcie w kopjach doręczone:

1, Antoniemu Bader Pisarzowi Sądu Pokoju Okręgu Łęczyckiego, w mieście Łęczycy urzędującemu, na ręce własne d. 2 (14) Maja 1857 r.

2. Piotrowi Pisanek Wójtowi gminy Powodów w mieście Łęczycy zamieszkałemu i tamże urzędującemu na ręce własne d. 2 (14) Maja 1857 r.

Wniesione do księgi wieczystej powyż zajętych dóbr w Warszawie dnia 8 (20) Maja 1857 r. A w dniu dzisiejszym do księgi zaaresztowań w Kancellaryi Trybunału tutejszego na ten cel utrzymywanej wpisane zostało.

Pierwsza publikacya zbioru objaśnień i warunków przedaży odbędzie się na audyencyi publicznej Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiej w Warszawie w Wydziale I w miejscu zwykłych posiedzeń przy ulicy Długiej pod Nr. 549 o godzinie 10 z rana dnia 25 Czerwca (7 Lipca) 1857 r. Sprzedażą dyrygować będzie Teodor Łącki Patron Trybunału, którego zamieszkanie jest wyżej wskazane

Warszawa d. 14 (26) Maja 1857 r.

Radca Dworu, Zgórski.

Wywieszono na tablicy w sali ustępowej Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiej w Warszawie dnia 14 (26) Maja 1857 r.

Radca Dworu, Zgórski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1857 nr 127

(N. D. 2920) Pisarz Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Warszawie.

Z powodu śmierci Bibianny z Dąbrowskich Starzyńskiej wierzycieli summy złp. 21,386 gr. 20 pod N. 8 dz. IV wykazu hypotecznego dóbr Powodowa w Ogu Zgierskim położonych ubezpieczonej otworzył się spadek do regulacyi którego wyznaczam termin na d. 14 Grudnia n. s. b. r. w Kancellaryi hypotecznej dóbr ziemskich Gubernii Warszawskiej w Warszawie.

Warszawa d. 29 Maja (10 Czerw) 1857.

Truszkowski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1858 nr 15

(N. D. 372). Pisarz Aktowy Królestwa Polskiego.

Z powodu nastąpionej na dniu 16 Września 1857 r. śmierci Michała Grochowskiego wierzyciela summ a) rs. 2250, na dobrach Powodowa w Okręgu Zgierskim; (…) Otworzył się spadek do uregulowania którego i przepisania praw powyższych wyznacza się półroczny termin na dzień 10 (22) Kwietnia 1858 r. w Kancellaryi Hypotecznej w Warszawie.

Warszawa dnia 2 (14) Października 1857 r.

Józef Noskowski

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1859 nr 267

(N. D. 6586) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Warszawie.

Po śmierci:

2. Wojciecha Frydrychowskiego wierzyciela summ rs. 1200 na dobrach Powodowie w Pgu Zgierskim (…) Ogłaszam toczące się postępowanie spadkowe z terminem na d. 27 Maja (8 Czerwca) 1860 r. oznaczającym się, w którym spadkobiercy, wierzyciele i legataryusze zgłosić się i prawa swe meldować winni pod prekluzyą.

Warszawa d. 18 (30) Listopada 1859 r.

Stępowski.

Dziennik Warszawski 1869 nr 267

W dniu 5 (17) Listopada r. b., obok drogi zaoranej, położonej przy lasku brzozowym, należącym do wsi Powodowa w Powiecie Łęczyckim, śród pól między traktem, wiodącym z Łęczycy przez Leźnicę do Budzynka, a traktem idącym od Parzęczewa przez Powodów do Gostkowa. w dole piaskowym, przywalone burtą ziemi, znaleziono ciało mężczyzny, w tej okolicy nieznanego, mieć mogącego od 30 do 40 lat wieku, ubranego w koszulę cienką płócienną zapinaną na zwykłe koszulowe guziczki, kaftanik barchanowy szary, kamizelkę bronzową kortową z dwiema kieszonkami zwierzchniemi a jedną spodnią, o sześciu rogowych czarnych guzikach, z wykładanym kołnierzem, spodnie sukienne szaraczkowe, buty cienkie robione na jedną nogę, kute sztyfcikami drewnianemi a w obcasach żelaznemi, z niezbyt długiemi cholewami pasek ze sprzączką czarny rzemienny cal szerokości mający, którym spodnie w pasie przymocowane były wszystko prócz spodni w dobrym stanie, w kieszonce prawej kamizelki był grzebyk czarny rogowy, z obłamanemi brzegami.

Człowiek ten prawdopodobnie 6 do 10 tygodni temu był zamordowany przez niewiadomych dotąd sprawców; gdyż cztery żebra po lewej stronie piersi, gwałtownie miał złamane.

Rysopis jego, z powodu że twarz uległa uszkodzeniu, dokładny być nie może, dało się wszakże rozpoznać, że był on wzrostu więcej jak średniego, tuszy ciała szczupłej, łysy, że miał nos więcej orli jak prosty, włosy ciemne długie na tylnej części głowy, bródkę niewielką takiegoż koloru i wąsiki, oraz zęby białe i zdrowe. W lewem uchu jego znaleziono męzki złoty kolczyk.

Z ogólnej fizjognomji tego człowieka, kolczyka i wieści, że w tej okolicy był przed niewiadomym czasem węger z towarami, do niego nieco podobny, to jest łysy i z bródką, prawdopodobnie przypuszczać można, że zwłoki te przedstawiają węgra.

Ponieważ jednak o pochodzeniu jego i nazwisku nic do tąd wiadomem nie jest, przeto Sąd tutejszy wzywa każdego, mogącego mieć o nim jakąkolwiek wiadomość, aby w jak najprędszym czasie doniósł najbliższemu Sądowi.

Łęczyca d. 21 Listop. (3 Grud.) 1869 r.

Podsędek, Pawłowski.

Dziennik Warszawski 1870 nr 201

N. D. 7128. Rejent Kancelarji Ziemiańskiej w Warszawie.

Z powodu nastąpionych śmierci: 1. Karoliny z Mniewskich Dąbrowskiej, wierzycielki sumy rs. 2.700 na dobrach Powodowo, z Okręgu Zgierskiego w dziale IV. pod Nr 16 wykazu księgi wieczystej hypotekowanej.

Toczą się postępowania spadkowe i termin do regulacji tych spadków w Kancelarji hypotecznej wyznaczony został na dzień 19 (31) Marca 1871 roku.

Warszawa, dnia 12 (24) Września 1870 r.

Dziedzicki Adam.

Dziennik Warszawski 1872 nr 38

N. D. 1121. Rejent Kancelarji Ziemiańskiej Gubernji Warszawskiej w Warszawie.

Z powodu nastąpionej śmierci:

3. Karola Jana-Wilhelma 3-ch imion Wernera, właściciela dóbr ziemskich Puczniewa z przyległościami i przynależytościami. i osady fabrycznej cukrowni Puczniewo w dwóch oddzielnych księgach wieczystych uregulowanych, w Okręgu Zgierskim położonych oraz właściciela sum: a rs. 1,350 na dobrach Starzyny z wniosku Nr. 89.vol. II, b. rs. 1,800 na dobrach Powodowa, z wniosku Nr. 86 z tegoż Okręgu Zgierskiego, do zabezpieczenia podanych.  

(...) otworzyły się spadki, do regulacji których, wyznaczam termin nadzień 23 Sierpnia (4 Września) 1872 roku w kancelarji podpisanego Rejenta w Warszawie. Hipolit Truszkowski.

Dziennik Warszawski 1874 nr 77

N. D. 2210 Pisarz Trybunału Cywilnego w Warszawie.

Stosownie do przepisu art. 682 K. P. S. wiadomo czyni, iż na żądanie Icyka Rzepkowicza kupca, w mieście Ozorkowie powiecie Łęczyckim zamieszkałego, a zamieszkanie prawne do tego interesu i całego postępowania subhastacyjnego u Szymona Rodzyn Adwokata przy Sądzie Apelacyjnym Królestwa Polskiego w Warszawie pod Nr. 490/1 zamieszkałego, obrane mającego, w poszukiwaniu sumy rs. 2,700 z procentem 5% od d. 1 Października n. s. 1870 roku i kosztów od Teodozji z Dąbrowskich 1-o voto Szamowskiej, obecnie Izydora Dąbrowskiego małżonki, właścicielki dóbr ziemskich Powodowa, w powiecie Łęczyckim gubernji Kaliskiej położonych, tamże zamieszkałej, protokółem Walentego Supryniewicza Komornika przy Sądzie Apelacyjnym Królestwa Polskiego w d. 28 Sierpnia (9 Września) 1872 r. sporządzonym, w drodze sądowej przymuszonego wywłaszczenia zajęte i zaaresztowane zostały.

DOBRA ZIEMSKIE

Powodowa, z przyległościami i przynależytościami, w powiecie Łęczyckim pod jurisdykcją Sądu Pokoju okr. Łęczyckiego, gminie Gostków, parafji Leznica Wielka gubernji Kaliszskiej położone, prawem własności do egzekowanej dłużniczki Teodozji z Dąbrowskich 1-o voto Szamowskiej, obecnie Izydora Dąbrowskiego małżonki, należące i w tejże posiadaniu zostające, poszukiwaną wierzytelnością hypotecznie obciążone, ogólnej rozległości około włók miary nowopolskiej 38, w których jest około 3 włók lasu.

Na gruncie tych dóbr są następujące zabudowaniu:

1. Dwor z drzewa gontami kryty, dwa kominy mające.

2. Dom z drzewa mieszczący w sobie kuchnię i kurniki, o jednym kominie murowanym gontami kryty.

3. Kurniki i chlewki murowane gontami kryte.

4. Chlewki z drzewa słomą poszyte.

5. Chlewki z drzewa słomą poszyte.

6. Ogród fruktowy i warzywny, w którym znajduje się drzew różnych owocowych około sztuk 300, orzechów włoskich sztuk 6, brzoskwiń małych sztuk 10, niemniej krzewy wina, malin, agrestu i porzeczek, wreszcie urządzona jest szparagarnia i inspekta z 4 skrzyń składające się i 2 sadzawki w ogrodzie.

7. Kloaka z drzewa gontami kryta.

8. Wozownia i drwalnia w części z drzewa, a w części z surówki słomą poszyta.

9. Spichrz i porządkownia z drzewa słomą poszyta.

10. Owczarnia z drzewa słomą poszyta.

11. Szopa słomą poszyta.

12. Wołownia z drzewa słomą kryta.

13. Owczarnia murowana słomą kryta.

14. Stodoła z drzewa niewykończona słomą kryta.

15. Stodoła z drzewa słomą kryta.

16. Maneż murowany słomą kryty, w podwórcu wprost dworu.

17. Oficyna murowana słomą kryta, o jednym kominie murowanym.

18. Sklepów czyli parsków trzy, ziemią krytych.

9. Dzwonek na słupie.

20. Studnia.

21. Kuźnia murowana o 1 kominie gontami kryta.

22. Dom z drzewa słomą kryty z 1 kominem murowanym.

23. Dom z drzewa słomą kryty, komin murowany.

24. Chlewki z drzewa 2, słomą kryte.

25. Dom z drzewa słomą kryty, komin murowany.

26. Chlewik z drzewa słomą kryty.

27. Karczma murowana, o 2 kominach murowanych słomą kryta.

28. Ogrodzenia przy zabudowaniach żerdziane.

W dobrach tych jest 4 sadzawki i jest osiadłych i posiadających grunta na własność włościan 36 z imion i nazwisk w akcie zajęcia wymienionych.

Obszerniejsze opisanie powyż zajętych i zaaresztowanych dóbr, znajduje się w akcie zajęcia u sprzedażą kierującego Szymona Rodzyn Adwokata przy Sądzie Apelacyjnym Królestwa Polskiego w Warszawie pod Nr 490/1 zamieszkałego, zaś zbiór objaśnień i warunki sprzedaży w Kancelarji Trybunału tutejszego w Wydziale I złożone, przejrzane być mogą.

Zajęcie w kopiach doręczono:

1. Ignacemu Zabokrzeckiemu Pisarzowi Sądu Pokoju w Łęczycy, tamże urzędującemu, na ręce własne.

2. Feliksowi Rudnickiemu, Wójtowi gminy Gostków, do której dobra Powodowo z przyległościami należą, we wsi Gostkowie urzędującemu, na ręce własne.

Obudwom d. 6 (18) Września 1872 r.

Wniesiono do księgi wieczystej powyż zajętych dóbr w Warszawie, dnia 12 (24) Września 1872 r., zaś w dniu dzisiejszym do księgi zaaresztowń w Kancelarji Trybunału tutejszego na ten cel utrzymywanej, wpisanem zostało.

Pierwsza publikacja zbioru objaśnień i warunków sprzedaży, odbędzie się na jawnem posiedzeniu Trybunału Cywilnego w Warszawie w Wydziale I, w miejscu zwykłych posiedzeń przy ulicy Długiej pod Nr. 549 o godzinie 10 z rana dnia 13 (25) Listopada 1872 r.

Sprzedażą kierować będzie Szymon Rodzyn, Adwokat przy Sądzie Apelacyjnym Królestwa Polskiego, którego zamieszkanie jest wyżej wskazane.

Warszawa d. 26 Wrześ. (8 Paździer.) 1872 r.

Linowski.

Wywieszono na tablicy w Sali ustępowej Trybunału Cywilnego w Warszawie.

Warszawa d. 28 Wrześ. (8 Paździer.) 1872 r.

R. Linowski.

Następnie po odbyciu w terminach właściwych trzech publikacji zbioru objaśnień i warunków sprzedaży, Trybunał Cywilny w Warszawie wyrokiem w d. 11 (23) Grudnia 1872 r. wydanym, wyznaczył termin do przygotowawczego przysądzenia na d. 12 (24) Stycznia 1873 r. godzinę 10 z rana. W terminie rzeczonym na jawnem posiedzeniu Trybunału Cywilnego w Warszawie w Wydziale I w miejscu zwykłych posiedzeń przy ulicy Długiej pod Nr. 549 odbyć się mającym, licytacja zacznie się od sumy rs. 10,000, w terminie zaś ostatecznej sprzedaży od tejże sumy lub od 2/3 części szacunku taksą biegłych wykryć się mającego.

Warszawa d. 16 (28) Grudnia 1872 r.

R. Linowski.

W terminie powyższym dobra ziemskie Powodowa, przysądzone zostały Szymonowi Rodzyn Adwokatowi, za sumę rs. 10,000 i Trybunał Cywilny w Warszawie wyrokiem w tymże dniu 12 (24) Stycznia 1873 r. wydanym, wyznaczył termin do ostatecznej sprzedaży na d. 1 (13) Marca 1873 r. godzinę 10 z rana.

W terminie powyższym w miejscu zwykłych posiedzeń tegoż Trybunału w Warszawie przy ulicy Długiej pod Nr. 549 w Wydziale I odbyć się mającym, licytacja zacznie się od sumy rs. 54,258 jako 2/3* części szacunku taksą biegłych wykrytego.

Warszawa d. 17 (29)Stycznia 1873 r.

R. Linowski.

Termin powyższy z powodu sporów przez Izydora i Teodozję małżonków Dąbrowskich wymienionych, odbytym nie został. Gdy spory te wyrokiem Sądu Apelacyjnego Królestwa Polskiego z d. 8 (20) Lutego, 10 (22) Lutego i 8 (20) Marca r. b. zostały oddalone, Trybunał wyrokiem na illacją popierającego sprzedaż Rzepkowicza, w d. 18 (30) Kwietnia r. b. wydanym, wyznaczył nowy termin do ostatecznej sprzedaży na d. 18 (30) Maja r. b. godzinę 10 zrana.

W terminie rzeczonym na publicznej audjencji Trybunału Cywilnego w Warszawie w Wydziale I przy ulicy Długiej pod Nr. 549 odbyć się mającym, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 54,258 jako 2/3 części szacunku taksą biegłych wykrytego.

Warszawa d. 28 Kwietnia (2 Maja) 1873 r.

R. Linowski.

Termin powyższy z powodu skargi przez Izydora i Teodozję małżonków Dąbrowskich, na wyroki Sądu Apelacyjnego Królestwa z d. 10 (22) Lutego i 8 (20) Marca r. b. i Trybunału Cywilnego w Warszawie z d. 12 (24) Stycznia t. r. do Rządzącego Senatu wyniesionej, odbytym nie został. Gdy skarga ta wyrokiem Rządzącego Senatu z d. 8 (20) Listopada 1873 r. oddaloną została, Trybunał Cywilny w Warszawie wyrokiem na illację w d. 26 Grudnia 1873 r. (7 Stycznia 1874 r.) wydanym, nowy termin do ostatecznej sprzedaży na d. 1 (13) Lutego 1874 r. godzinę 10 zrana, na publicznej audjencji tegoż Trybunału w Wydziale I w miejscu zwykłych posiedzeń w Warszawie przy ulicy Długiej pod Nr. 549 wyznaczył.

W terminie tym licytacja rozpocznie się od sumy rs. 54,258 jako 2/3 części szacunku taksą biegłych wykrytego.

Warszawa d. 28 Grudnia (9 Stycznia) 1874 r.

R. Linowski.

Z powodu udzielenia przez Trybunał Cywilny w Warszawie wyrokiem z d. 22 Stycznia (3 Lutego) 1874 r. zwłoki dłużnikom, termin powyższy odbytym nie został. Gdy obecnie czas zwłoki upłynął, a wierzytelność egzekwowana uiszczoną nie została, Trybunał Cywilny w Warszawie wyrokiem na illację w d. 21 Marca (2 Kwietnia) 1874 r. wydanym, nowy termin do ostatecznej sprzedaży na d. 3 (15) Maja b. 1874 r. godzinę 10 z rana, na publicznej audjencji tegoż Trybunału w Wydziale I w miejscu zwykłych posiedzeń w Warszawie przy ulicy Długiej pod N. 549 odbyć się mający wyznaczył. W terminie tym, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 54258 jako 2/3 części szacunku taksą biegłych wykrytego.

Warszawa d. 6 (18) Kwietnia 1874 r.

R. Linowski.

*nieczytelne

Dziennik Warszawski 1875 nr 222

N. D. 6870. Pisarz Trybunału Cywilnego w Warszawie.

(…) Termin powyższy przez wierzyciela Icyka Rrzepakowicza wywołany odbytym nie został. Skutkiem tego Władysław Stokowski obywatel w Warszawie pod Nr. 1566 i Zacharjasz Polakiewicz obywatel w Ozorkowie zamieszkali, a zamieszkanie prawne u Juljusza Benzefa Patrona w Warszawie pod N. 1775 obrane mający, jako wierzyciele sum: pierwszy rs. 800, drugi rs. 2,800, z procentem na dobrach Powodowa zabiezpieczonych hypotecznie, uzyskali w d. 7 (19) Maja r. b. wyrok Trybunału Cywilnego w Warszawie podstawiający ich w miejsce Icyka Rrzepakowicza do dalszego popierania subhastacji. Następnie tenże Trybunał wyrokiem w d. 10 (22) Czerwca r. b. wyznaczył nowy termin do ostatecznego przysądzenia tychże dóbr Powodowa na d. 5 (17) Sierpnia 1874 r. godzinę 10 z rana.

W terminie tym który się odbędzie w miejscu zwykłych posiedzeń Trybunału Cywilnego w Warszawie w Wydziale feryjnym pod N-em 549 przy ulicy Długiej. Licytacja rozpocznie się od sumy rs. 54,258 jako 2/3 części szacunku taksą biegłych wykrytego. Vadium złożyć należy w sumie rs. 3,000.

Warszawa d. 11 (23) Czerwca 1874 r.

R. Linowski.

Termin powyższy przez wierzycieli Władysława Stokowskiego i Zacharjasza Polakiewicza wywołany odbytym nie został. Skutkiem tego Ludwik Glücksman obywatel w mieście Ozorkowie gubernji Kaliskiej zamieszkały, a zamieszkanie prawne u Jakóba Kirszrota Patrona w Warszawie pod Nr. 966 obrane mający, jako wierzyl sumy rs. 7181 kop. 44 z procentem i innych na dobrach Powodowo zabezpieczonych uzyskał w dniu 24 Października (6 Listopada) 1874 r. i 15 (27) Listopada t. r. wyroki Trybunału Cywilnego w Warszawie podstawiającego, oraz jego Obrońcę Jakóba Kirszrota Patrona w miejsce Władysława Stokowskiego i Zacharjasza Polakiewicza do dalszego popierania subhastacji. Następnie tenże Trybunał wyrokiem w dniu 9 (21) Stycznia 1875 roku, wyznaczył nowy termin do ostatecznego przysądzenia tychże dóbr Powodowa na dzień 24 Lutego (8 Marca) 1875 r. godzinę 10 z rana.

W terminie tym który odbędzie się w miejscu zwykłych posiedzeń Trybunału Cywilnego w Warszawie pod Nr. 549. Licytacja zacznie się od sumy rs. 54,258 jako 2/3 części szacunku taksą biegłych wykrytego. Vadium złożyć należy w sumie rs. 3,000.

Warszawa d. 9 (21) Stycznia 1875 r.

R. Linowski.

Z powodu zaszłych sporów termin powyższy odbytym nie został. Następnie wszakże Trybunał Cywilny wyrokiem w d. 2 (14) Lipca r. b. wydanym, nowy termin do ostatecznej sprzedaży dóbr Powodowa na d. 28 Lipca (9 Sierpnia) r. b. godzinę 10 z rana wyznaczył.

W terminie tym który odbędzie się w miejscu zwykłych posiedzeń Trybunału Cywilnego w Warszawie pod Nr. 549, licytacja zacznie się od sumy rs. 54,258 jako 2/3 części szacunku taksą biegłych wykrytego.

Wadium do licytacji w sumie rs. 3000 złożyć należy.

Warszawa d. 3 (15) Lipca 1875 r.

R. Linowski.

Gdy i powyższy termin z powodu zaszłych sporów nieprzyszedł do skutku. Trybunał Cywilny w Warszawie wyrokiem w d. 14 (26) Sierpnia r. b. wydanym, nowy termin do ostatecznego przysądzenia dóbr Powodowa na d. 5 (17) Września 1875 r. godzinę 10 z rana wyznaczył.

W terminie tym który odbędzie się w miejscu zwykłych posiedzeń Trybunału Cywilnego w Warszawie pod Nr. 549 w Wydziale I, licytacja zacznie się od sumy rs. 54,258 jako 2/3 części szacunku taksą biegłych wykrytego.

Vadium do licytacji w sumie rs. 3,000 złożyć należy.

Warunki przejrzane być mogą w Kancelarji Pisarza Trybunału i u Jakóba Kirszrota Patrona popierającego sprzedaż w Warszawie pod Nr. 966 zamieszkałego.

Warszawa d. 14 (26) Sierpnia 1875 r.

Fr. Betlej.

Termin powyżej wyznaczony spełzł bez kutecznie. Trybunał Cywilny w Warszawie wyrokiem w d. 9 (21) Września r. b. wydanym do dalszego popierania tej subhastacji podstawił napowrót wyżej wzmiankowanych Zacharjasza Polakiewicza i Władysława Stokowskiego, którzy Obrońcą swoim do działania w tym interesie,ustanowili Szymona Rodzyn Obrońce przy Warszawskich Departamentach Rządzącego Senatu, w Warszawie pod Nr. 490/1 zamieszkałego i u tegoż prawne zamieszkanie sobie obierających, następnie wyrokiem tegoż Trybunału w dniu 19 Września (1 Października) r. b. wydanym, nowy termin do ostatecznego przysądzenia dóbr Powodowa na d. 7 (19) Listopada 1875 r. godzinę 10 z rana wyznaczonym został. W terminie tym który odbędzie w miejscu zwykłych posiedzeń Trybunału Cywilnego w Warszawie w Wydziale I pod Nr. 549 przy ulicy Długiej, licytacja zacznie się od sumy rs. 54,258 jako 2/3 części szacunku taksą biegłych wykrytego. Wadium złożyć należy w sumie rs. 3,000.

Warszawa d. 23 Wrześ. (5 Paź.) 1875 r.

R. Linowski.

Kurjer Warszawski (dodatek poranny) 1897 nr 43

= Kronika myśliwska.

D. 30 go stycznia odbyło się palowanie w dobrach Powodów, w gub. kaliskiej u p. Konstantego Jannasza.

W 12 strzelb ubito 164 zajęcy i lisa.  

Gazeta Kaliska 1903 nr 227

W Łęczyckiem parcelacja majątków powiększa się stale. Ostatniemi czasy, majątek Powodów, w gminie Gostków, należący do s-rów Władysława Janasza, przy pomocy Banku włościańskiego został rozparcelowany pomiędzy miejscowych włościan; włókę ziemi płacono po 7,000 rb. i więcej.

Gazeta Kaliska 1904 nr 227

We wsi Powodów, pow. łęczyckiego, skrzydło wiatraka zabiło 2-letniego syna młynarza Leona Malinowskiego, pozostawionego bez dozoru.

Gazeta Świąteczna 1908 nr 1408

Ciekawe zjawisko. Przed kilku tygodniami była w Gazecie wiadomość z Ameryki, że nocą na 27 grudnia spadł tam w okolicy jednego miasta meteor czyli wielki kamień z nieba. Otóż w cztery dnie potem było i w naszym kraju podobne zjawisko. Piszę o niem jeden czytelnik Gazety Świątecznej z pod miasteczka Parzęczewa w Łęczyckiem (w guberńji kaliskiej) te oto słowa: "W poniedziałek 30 grudnia wróciłem wieczorem do domu, do wsi Powodowa. Przyniósłszy z sobą świeżą Gazetę Świąteczną, zasiadłem zaraz do czytania; niezadługo przyszedł do mnie sąsiad, Michał Pisera, na którego wypadała stróża nocną. Czytaliśmy Gazetę i sąsiad przesiedział u mnie do północy. Po jego wyjściu położyłem się spać. Ledwie jednak zasnąłem, aż tu budzi mnie ów sąsiad i pyta, która godzina. Dochodziła pierwsza. Dopiero opowiada, jakie przed chwilą zjawisko widział i słyszał. Chodzi drogą koło domów, wtem zaświeciło mu się w oczy. Patrzy, a tam na niebie, w stronie północnej, jakaś wielka jasność. Chwilkę to trwało i znikło. Sąsiad zrobił parę kroków, aż tu nagle o kilka staj we wschodniej stronie jak huknie coś w powietrzu, aż się przestraszył, bo huk był taki, jak z wielkiej armaty. Potem rozległ się jeszcze w powietrzu odgłos tego huku, jakby głos gromu wielkiego, i ten grom leciał powietrzem od miejsca huku na zachód słońca przez naszą wioskę Przydziałki ku wsi Woźnikom. Wreszcie wszystko ucichło. Michałowi Piserze można wierzyć, bo to jest człowiek stateczny i uczciwy. Zaraz też w Nowy Rok dowiedziałem się, że i w miasteczku Parzęczewie, co jest o sześć wiorst na zimowy wschód od nas, widziano tejże nocy takie samo światło, a potem słyszano huk. Nie rozumiemy tylko, co to za zjawisko. Mateusz Zd.

Był to właśnie meteor, podobny do tego, jaki spadł w Ameryce. Pędził sobie w przestworzu, tak samo jak tamten, wokoło słońca, aż spotkał się na swej drodze z naszą gałą ziemską i rozbił się o nią. Ta tylko różnica między meteorem spadłym w Ameryce a naszym, że tamten doleciał do ziemi cały i jeszcze szkodę wyrządził, bo dom rozwalił, a ten lecąc bardzo szybko przez powietrze, tak mocno się rozgrzał, rozpalił, że zanim dosięgnął ziemi, został sam rozsadzony przez uloty wytworzone od wielkiego gorąca w jego wnętrzu. Pękł więc w powietrzu z wielkim hukiem i rozsypał się na małe kamyki, albo może nawet w pył drobny, który opadł na ziemię. Sądząc z listu przypuszczamy, że pęknięcie meteoru nastąpiło gdzieś niezbyt daleko w północno-wschodniej stronie od Powodowa. Wartoby wiedzieć, w której stronie widziano światło i słyszano huk w Parzęczewie, i czy nie widział kto tego zjawiska, i w której również stronie, we wsiach Jankowie, Leżnicy, Tkaczewie, Solcy, wreszcie w Ozorkowie i Łęczycy.

Gazeta Świąteczna 1908 nr 1456

Dziwny ślad. Ze wsi Powodowa pod Łęczycą w guberńji kaliskiej pisze do nas jeden czytelnik: Dziwny znak na ziemi, na śniegu, zobaczyłem rano dnia 15 grudnia wracając do domu z rorat. Był to rowek jakby od kołopędu albo taczki, ale równiutki, jak pod sznur, a żadnych innych śladów obok nie było znać. Nazajutrz rano idąc do Łęczycy dowiedziałem się od napotkanego człowieka, że w niedzielę ponad ich wsią pędził nad dachami budynków jakby jaki budynek przez wiatr unoszony. Było to po północy, a więc pociemku, jednak ludzie poznawali, że to był balon. W koszu pod nim się świeciło, a lina wlekła się po ziemi. Poleciał z północnej strony na południową, jakby ku Częstochowie. Od liny pozostawił na śniegu znak. Otóż ten ślad właśnie i ja widziałem. M. Z.

Gazeta Świąteczna 1910 1539

 We wsi Powodowie pod Łęczycą spaliły się we wtorek 19-go lipca zagrody Stanisława Filipiaka, czytelnika Gazety, i Kazimierza Gluby. Obaj byli na jarmarku w Łęczycy, a tymczasem ogień pożarł całe ich mienie. Kiedy pożar z budynków Gluby przeniósł się na dom Filipiaka, niebezpieczeństwo zagrażało całej wsi. Rzucili się więc wszyscy bronić budynków Filipiaka, nie wiedząc, że w palącym się domu Gluby spało troje małych dzieci. Szczęściem zauważyła to sąsiadka Ryźlakowa, i wyrwawszy okno śpieszyła z pomocą, ale dzielnie ją w tem zastąpił przechodzący wówczas gospodarz z Wierzbówki Józef Trzeciak. Wskoczył przez okno do izby i z pod walącego się już pułapu szczęśliwie dzieci wyniósł. Gluba, mając już poprzednio ciężary na gospodarstwie, pozostał prawie w nędzy. Niepodobna, aby zamożniejsi sąsiedzi nie podźwignęli nieszczęśliwego. J. R.

Gazeta Świąteczna 1911 nr 1605

Przyjaźń dozgonna. We wsi Powodowie pod Łęczycą, w guberńji kaliskiej, umarła dnia 1-go października na tyfus młoda dziewczyna, Marjanna Górecka. Była to córka zamożnego gospodarza, który od kilku już lat nie żyje, ale przed śmiercią rozporządził majątkiem tak, że córka miała swoją część zabezpieczoną. Mieszkała u brata, który objął po ojcu gospodarstwo. Była to zacna, czysta dusza; niech jej Bóg da pokój wieczny! Brat sprawił jej wspaniały pogrzeb, na który zgromadziło się dużo ludzi. Brakło tylko wśród nich najserdeczniejszej przyjaciółki zmarłej, Helenki Chwiałkowskiej. Była to jej sąsiadka i rówieśnica. Oddawna przyjaźniły się z sobą te dziewczęta i bardzo się kochały. Gdy Mania umarła, Helenki nie było w Powodowie; kopała kartofle u krewnych, gdzieś pod Ozorkowem. Dowiedziawszy się o śmierci przyjaciółki, prosiła usilnie, aby ją odwieziono do domu, gdyż chciała koniecznie być na pogrzebie ukochanej Mani. Ale krewni widząc wielką żałość Helenki nie chcieli jej puścić, gdyż bali się, żeby jej na widok zmarłej co złego się nie stało. Helenka jednak z żalu i płaczu zachorowała tak, że trzeba było odwieźć ją do domu. Było już po pogrzebie. Chorej pogorszyło się bardzo. Ojciec przywiózł doktora, ale Helenka mówiła, że ją nic nie boli, tylko prosiła, żeby przyszedł do niej ksiądz z Panem Bogiem. — Mania jest już w niebie, — mówiła, — a ja jeszcze tu! I ja pójdę za nią!— I rzeczywiście w dniu 10-ym października zakończyła niewinne życie, a w dwa dnie potem pochowana została obok swej przyjaciółki. I śpią obie dzieweczki snem wiecznym na cmentarzu, gdzie nic spokoju nie zakłóca. Ale śpią tylko ich ciała, bo dusze niewinne uleciały do niebieskiej chwały. Mateusz Z.

Godzina Polski 1916 nr 240

Z Wartkowic

W pow. łęczyckim.

Wieś nasza wielu wsiom polskim być stawianą za przykład. Zawdzięczamy to okolicznemu obywatelstwu z proboszczem ks. Chrzanowskim na czele. Posiadamy sklep współdzieczy, straż ogniową ochotniczą, założoną staraniem obywatela p. Boettichera,

szkołę, ochronę, w której znajduje przytułek 60 dzieci, dom Ludowy z ładną scenką, kasę pożyczkową i t. d.

Rada opiekuńcza, której prezesem jest ks. Chrzanowski, organizuje Koło Macierzy Szkolnej, oraz kursy dla analfabetów.

Maślarnia pod nazwą ziemian łęczyckich rozwija się znakomicie, dając pracę znacznej liczbie osób.

Przed trzema tygodniami miejscowi amatorzy (pod reżyseryą p. Mazowieckiego nauczyciela z Powodowa) odegrali na dochód Straży ogniowej ochotniczej „Surdut i siermięgę".

Przed dwoma tygodniami odbyło się posiedzenie Rady opiekuńczej, na której omówiono projekt założenia łaźni dla przechodzących łodzian. Projektodawca, obywatel z Gostkowa p. Skrzyński złożył na ten cel 150 rb.

Założono staraniem proboszcza Chrzanowskiego szkoły we wsiach: Białej Górce, Niedźwiedziej Woli i ochrona w Sędowie, coraz więcej się rozwijają.

Zbiory tegoroczne przeszły wszelkie oczekiwania.

Gazeta Świąteczna 1918 nr 1956

Ze wsi Powodowa pod Łęczycą pisze do nas jeden czytelnik: Nasza wieś Powodów w parafji Leżnicy leży niedaleko od miasta Łęczycy. Mamy tu wygodę: tuż obok kościoła jest kółko rolnicze, lecz próżno ksiądz woła i prosi, by wszyscy się chcieli gromadzić, oświecać się samym, módz komuś doradzić. Ludziska tu u nas, ulituj się Panie! mówią, że to z kółka pańszczyzna powstanie. Znaleźli się tacy, co nie chcieli szkoły, „bo i bez nauki też ludzie nie woły”. A ile to ludzie nam nawymyślali, gdyśmy, młodzi, tutaj szkołę zakładali! Chcieliśmy założyć także oddział straży,— nie chcieli jej młodzi, nie chcieli i starzy; mówili: — Do czego nam ta straż ogniowa! jak dom się zapali, w kieszeń go nie schowa! — Młodzież o naukę nie troszczy się zgoła, za to butlę z wódką obstąpi dokoła. Żony zapasowców — a jest ich tu wiele, — na hucznych zabawach tańcują w niedzielę. Złodziejstwo okropnie szerzyć się zaczęło, — ileż w okolicy dobytku zginęło! Lecz teraz, niech Bogu będzie za to chwała, już banda złodziejska pod klucz się dostała. Słońce idzie w górę i ziemię ogrzewa, na polach i łanach zaczęły się żniwa; pszenica i żyto dobrze się udają, lecz owies i jęczmień mało deszczu mają. Spodziewam się ujrzeć w Gazecie te słowa, które tu skreśliłem. Zygmunt z Powodowa.

Obwieszczenia Publiczne 1924 nr16

Wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi, na zasadzie art. 1777-3 U. P. C., oraz zgodnie z decyzją z d. 21 stycznia 1923 r., zawiadamia, że na skutek podania Franciszki Witczak, zamieszkałej we wsi Powodów, gm. Gostków, pow. Łęczyckiego, wdrożone zostało postępowanie celem uznania Wincentego (Wojciecha) Witczaka za zmarłego i z mocy art. 1777-8 U. P. C., wzywa tegoż Wincentego (Wojciecha) Witczaka, męża petentki, syna An­drzeja i Juljanny, lat 39 mającego, ostatnio we wsi Powodów, gm. Gostków, pow. Łęczyckim zamieszk., obecnie, po zaciągnięciu w 1914 r. do wojska rosyjskiego, niewiadomego z miejsca pobytu, aby w terminie 6-miesięcznym, od daty opublikowania niniejszego ogłoszenia, stawił się w kancelarji wydziału cywilnego sądu okręgowego w Łodzi przy ul. Pańskiej 115, albo­wiem po tym czasie nastąpi uznanie go za zmarłego. Nadto wydział cy­wilny sądu okręgowego w Łodzi wzywa wszystkich, którzy o życiu lub śmierci pomienionego wyżej Wincentego (Wojciecha) Witczaka posiadają wiadomości, aby o znanych sobie faktach zawiadomili sąd najpóźniej w ozna­czonym powyżej terminie (Nr spr. Z. 698/23).

Obwieszczenia Publiczne 1926 nr 93

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

2) Józefie Jakubowskim, właśc. 7 dz. 1648 sąż. z maj. Powodów cz. I, pow. łęczyckiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został na dz. 6 czerwca 1927 r., w którym to dniu osoby interesowane winny zgłosić swoje prawa w tymże wydziale hipotecznym, pod skutkami prekluzji.

Obwieszczenia Publiczne 1929 nr 27

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

11) Walentym Jagieła, właścicielu 10 m. z maj. Powodów cz. III, pow. łęczyckiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony zo­stał na dzień 14 października 1929 r., w którym to dniu osoby interesowane winny zgłosić swoje prawa w tymże wydziale hipotecznym, pod skutkami prekluzji.

Rozwój 1929 nr 82

Czerwony kur w okolicach Łodzi

POŻARY NA PROWINCJI.

W dniu 18 b. m. we wsi Zagaj, w pow. łęczyckim powstał pożar w zagrodzie Kubiaka Marcina, na skutek czego spłonęły 2 stodoły waz z torfem, sianem, niemłóconą pszenicą i żytem, oraz wozem i różnemi narzędziami rolniczemi. Spłonęła również obora i chlewy. Ogólne straty wynoszą 6.478 zł. Pożar powstał wskutek nieostrożnego obchodzenia się z ogniem.

W nocy dnia 20 marca r. b. wybuchł pożar w zagrodzie Franciszka Jakubowskiego we wsi Powodów, pow. łęczyckiego. Spłonęła obora i znajdujące się w niej 3 świnie i narzędzia rolnicze. Straty wynoszę 2,132 zł. Również i w tym wypadku pożar powstał przez nieostrożne obchodzenie się z ogniem.

Obwieszczenia Publiczne 1930 nr 14

Komornik sądu grodzkiego w Łodzi, XVII rewiru, Alojzy Gałczyń­ski, urzędujący w m. Łodzi, przy ulicy Mielczarskiego Nr. 14, obwieszcza, że na żądanie Jana Wiktorowskiego, odbędzie się w dniu 16 kwietnia 1930 roku. od godziny 10 rano, w sali posiedzeń sądu okrę­gowego w Łodzi, przy ulicy Żeromskiego Nr. 115, sprzedaż z publicznej licytacji nieruchomego majątku Franciszka Jakubowskiego i Wiktorji Janickiej, znajdującego się we wsi Powodów I, gminy Gostków, powiatu łęczyckiego, woj. łódzkiego.

Nieruchomość ta stanowi w dwuch trzecich niepodzielnych czę­ściach własność Franciszka Jakubowskiego i w jednej trzeciej niepo­dzielnej części Wiktorji Janickiej i składa się z działki gruntu o prze­strzeni 7 dzies. 1648 sążni, oraz następujących budynków: 1) domu mieszkalnego, parterowego, murowanego; 2) stodoły drewnianej oraz 3) obory z gliny, szczegółowo wymienionych w opisie z dnia 12 paździer­nika 1929 roku.

Powyższa nieruchomość w zastawie nie znajduje się, zapisana jest w dziale II pod Nr. 34 księgi hipotecznej majątku "Powodów, część I", powiatu łęczyckiego, a przechowywanej w wydziale hipotecznym przy sądzie okręgowym w Kaliszu i obciążona jest długami 4.000 złotych, oraz ostrzeżeniami na 9.768 złotych 50 gr., w dziale III zapisane jest, że wdowie Apolonji Jakubowskiej, przysługuje prawo dożywocia na jednej czwartej części całkowitej działki gruntu. Powyższa nieruchomość zo­stanie sprzedana w całości.

Sprzedaż rozpocznie się od sumy szacunkowej 15.000 złotych, a za­mierzający wziąć udział w licytacji obowiązany jest złożyć wadjum w kwocie 1.500 złotych.

Akta sprawy licytacyjnej mogą być przejrzane w kancelarji II wydziału cywilnego sądu okręgowego w Łodzi. 

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 69

Wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi, na zasadzie art. 1777-3 U. P. C., oraz zgodnie z decyzją z dnia 16 czerwca 1931 roku, obwieszcza, że na skutek podania Romana Bartniaka, zamieszkałego we wsi Powodów Trzeci, gm. Gostków, pow. łęczyckiego, wdrożone zostało postępowanie, celem uznania Władysława Bartniaka, za zmarłego i, z mocy art. 1777-8 U. P. C., wzywa tegoż Władysława Bartniaka, brata petenta, a sy­na Jana i Józefy z Kubiaków, urodz. we wsi Piekacie, pow. łęczyckiego, w dniu 24 kwietnia (7 maja) 1900 roku, ostatnio zamieszkałego we wsi Budki, gm. Grabów, pow. łęczyckiego, obecnie, po powołaniu go do wojska polskiego w 1919 roku, niewiadomego z miejsca pobytu, aby w terminie 6-miesięcznym, od daty opublikowania niniejszego, stawił się w kancelarji wydziału cywilnego sądu okręgowego w Łodzi, przy ul. PI. Dąbrowskiego Nr. 5, albowiem po tym czasie nastąpi uznanie tegoż za zmarłego.

Nadto wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi, wzywa wszy­stkich, którzy o życiu, lub śmierci pomienionego, Władysława Bartnia­ka, posiadają wiadomości, aby o znanych sobie faktach zawiadomili sąd, najpóźniej w oznaczonym wyżej terminie do sprawy Z. 446/30.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 18 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/9/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Łęczyckiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23 III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

III. Obszar gminy wiejskiej Gostków dzieli się na gromady:

10. Łążki, obejmującą: wieś Łążki, kol. Łążki, wieś Powodów Stary.

14. Powodów III kol., obejmującą kol. Powodów III.

15. Powodów I kol., obejmującą: Powodów I kol., kol. Powodów II, os. Golczewo.

§ 2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łęczyckiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
w z. (—) A. Potocki
Wicewojewoda.

Rozwój 1933 nr 190 (Prąd)

Smierć w zgliszczach stodoły

2 osoby spaliły się, 2 ciężko poparzone

a) Nocy ubiegłej w zagrodzie Józefa Banasiaka we wsi Powodów, gminy Gostyń, powiatu Łęczyckiego, wybuchł groźny pożar.

Ogień powstał w stodole w porze nocnej. Pożar spostrzeżono względnie wcześnie i wspólnym wysiłkiem straży wiejskiej oraz okolicznej ludności udało się uratować dom mieszkalny, natomiast stodoła wraz ze zbiorami siana, oraz obora, maszyny i szopy spłonęły doszczętnie.

W czasie pożaru rozegrały się straszne sceny.

Oto wieczorem do zagrody Banasiaka przybyła rodzina Skorupskich powracających pieszo do Łodzi z letniska. Banasiak pozwolił zanocować im w stodole. Skorupscy zamknęli się w stodole na noc, następnie, zaś gdy wybuchł pożar oszołomieni dymem i czadem nie mieli już siły otworzyć wrót.

Rozpaczliwe wysiłki straży i wieśniaków doprowadziły do rozbicia wrót i zdołano wydobyć bardzo ciężko poparzone 50-letnią żonę Skorupskiego Stanisławę, oraz dwie córki 7-letnią Wandę i 9-letnią Wiktorję, wszystkie zamieszkałe stale w Łodzi, przy ulicy Wspólnej 9.

Wiktorja Skorupska w drodze do szpitala zmarła, pozostałe matkę i córkę umieszczono w szpitalu powiatowym w Łęczycy.

Najokrutniejszy los przypadł w udziale 65 letniemu ojcu rodziny Antoniemu Skorupskiemu. Strażacy nie zdołali go wydobyć albowiem w międzyczasie zapadł się dach stodoły, tak że wędrownik poniósł śmierć w zgliszczach i wydobyto zwęglone całkowicie zwłoki.

Straty spowodowane przez pożar obliczono na 10,000 zł. Dochodzenie policyjne ustaliło, że pożar został spowodowany najprawdopodobniej przez samego Skorupskiego który przed snem palił papieros i niedopałek z lekceważeniem cechującym niektórych mieszczan na wsi, porzucił go nieostrożnie w siano.

Wypadek ten zrobił w okolicy wstrząsające wrażenie.

_________________________________________________________________________________

Echo Łódzkie 1933 lipiec

_________________________________________________________________________________

Obwieszczenia Publiczne 1935 nr 104

Wydział hipoteczny sądu okręgowego w Łodzi, sekcja ziemska, niniejszem obwieszcza, że po niżej wymienionych zmarłych toczą się postępowania spadkowe:

4) Helenie Banasiakowiej, zmarłej 17 lipca 1929 r. w Powodowie, wierzycielce sumy 5.000 złotych z % % i kosztami zabezpieczonej pod Nr. 3 działu IV wykazu hipotecznego Dóbr Powodowo część III, pow. łęczyckiego, rep. hip. Nr. 529;

Termin zamknięcia powyższych postępowań spadkowych wyzna­czony został na dzień 5 kwietnia 1936 roku w: tutejszym wydziale hi­potecznym.

We wskazanym terminie osoby interesowane osobiście lub przez pełnomocników winne zgłosić swoje prawa pod skutkami prekluzji.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1937 nr 9

PLAN ODDŁUŻENIA

gminy wiejskiej Gostków, pow. Łęczyckiego.

Komisja Oszczędnościowo-Oddłużeniowa dla samorządu przy Urzędzie Wojewódzkim Łódzkim na posiedzeniu w dniu 31 marca 1937 r. W składzie:

przewodniczący: — p. Z. Chudzyński,

Członkowie: — p. Inż. J Jellinek,

— p. Inż. S Leopold,

— p. J. Nawrocki,

— p. Dr. H. Sand,

— p. Inż. W. Wojewódzki

po wysłuchaniu stron oraz po zapoznaniu się ze stanem gospodarczym i finansowym gminy wiejskiej Gostków i stwierdzeniu, że sytuacja gospodarcza gminy jest bardzo trudna, na podstawie 18 Rozporządzenia Prezydenta Rzplitej z dnia 24. X. 1934 r. w brzmieniu Dekretu Prezydenta Rzplitej z dnia 14. XI. 1935 r. (Dz. U. R. P. Nr. 82, poz. 506) postanawia do niżej wymienionych zobowiązań gm. w. Gostków powstałych przed dniem 1 kwietnia 1934 r. i wynoszących kwotę zł. 4.363,96 według zapodania zainteresowanej gminy, a kwotę zł. 4.091,36 według zapodania wierzycieli — zastosować następujące ulgi:

w stosunku do zobowiązań gminy wiejskiej Gostków wobec:

1) nauczycielstwa szkół publicznych z tytułu zaległych ryczałtów gospodarczych, a mianowicie:

Kmiecikowej Leokadii —

w wysokości zł. 382.—

Zróbkówny Heleny —

w wysokości zł. 280.—

Husarzówny Bronisławy —

w wysokości zł. 115.—

Michalskiego Bolesława —

w wysokości zł. 413.— zł. 1.190.—

umorzyć 50% należności, pozostały dług, wynoszący w sumie zł. 595.— rozłożyć na 3 równe raty roczne, płatne od 1. VII. 1937 r. przy oprocentowaniu w wysokości 3% rocznie, licząc od dnia 1. IV. 1937 r.,

2) Gertycha Czesława w wysokości zł. 272,60 za dostarczone druki

umorzyć całkowicie, ponieważ według oświadczenia wierzyciela należność do dnia 31. III. 1934 roku jest całkowicie uregulowana;
3) z tytułu czynszów komornianych, a mianowicie:Boruckiego Bolesława w

Łęczycy zł. 801,91

Gerlińskiego Czesława w

Łęczycy zł. 557,45

Pawłowskiego Stanisława

w Drwalewie zł. 200,—

Domu Gromadzkiego w zł. 160,—

Powodowie

Kołata J. w Turze zł. 275,—

Modrzejewskiego Stefana

w Wartkowicach zł. 670,—

Urbana Antoniego zł. 237,— zł. 2.901,36

umorzyć 50% wszystkich zobowiązań tych, natomiast spłatę pozostałego długu rozłożyć na 3 raty roczne, płatne od 1. VII. 1937 r. przy oprocentowaniu w wysokości 3% w stosunku rocznym, poczynając od 1. IV. 1937 r.

Od powyższego planu oddłużenia na podstawie art. 20 Rozporządzenia Prezydenta Rzplitej z dnia 24. X. 1934 r. w brzmieniu Dekretu Prezydenta Rzplitej z dnia 14. XI. 1935 r. oraz § 15 Rozporządzenia Ministrów: Spraw Wewnętrznych, Skarbu oraz Przemysłu i Handlu z dnia 16. IV. 1935 r. (Dz. U. R. P. Nr. 31 poz. 231) przysługuje wierzycielom wciągu 4 tygodni od daty ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim prawo odwołania się do Centralnej Komisji Oszczędnościowo-Oddłużeniowej dla samorządu przy Ministrze Skarbu za pośrednictwem Komisji Wojewódzkiej.

Przewodniczący Komisji:

(—) Z. Chudzyński

Sekretarz Komisji:

w/z. (—) J. Komorowski

Obwieszczenia Publiczne 1939 nr 42

Wydział Hipoteczny Sądu Okręgowego w Łodzi, Sekcja III Ziemska niniejszym obwie­szcza, że po niżej wymienionych zmarłych toczą się postępowania spadkowe:

10) Józefie Frontczaku, zmarłym w dniu 22 czerwca 1921 r., właścicielu działki nr 20, o pow. 10 dzies. 598 sąż. kw, uregulowanej w księdze wieczystej dóbr Powodów Część I, pow. łęczyckiego, rep. hip. nr 527;

Termin zamknięcia powyższych postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 30 li­stopada 1939 roku w tutejszym Wydziale Hipo­tecznym.

We wskazanym terminie osoby zaintereso­wane osobiście lub przez pełnomocników winny zgłosić swoje prawa, pod skutkami prekluzji. 466/39.

Dziennik Łódzki 1966 nr 137

W Powodowie I pow. Poddębice spłonęły 2 domy mieszkalne, 2 obory i stodoła. Straty wynoszą 50 tys. zł.

Dziennik Łódzki 1974 nr 226

Podpalacz skazany na 6 lat pozbawienia wolności

Przed sądem Wojewódzkim w Łodzi toczyła się sprawa, która dotyczyła wyjątkowo zdemoralizowanego, młodego człowieka: 25-letni Bogdan Kowalski oskarżony został o spowodowanie pożaru zagrażającego życiu i zdrowiu ludzi oraz mieniu — w znacznych rozmiarach.

2 sierpnia 1973 r. Eugeniusz Kowalski ze wsi Powodów (pow. poddębicki) poinformował MO o pożarze, który strawił jego i ojca stodołę pełną zbiorów i maszyn rolniczych. Podejrzewał podpalenie. Tego dnia po południu Eugeniusz Kowalski pojechał do Leźnicy Wielkiej. Tam spotkał pijanego kuzyna — Bogdana  Kowalskiego. Młody mężczyzna miał do niego pretensje o to, że rzekomo zameldował milicji o skradzionym przez Bogdana motocyklu. Zagroził Eugeniuszowi: „jeszcze popamiętasz".

W nocy wybuchł pożar. Widziano w pobliżu pijanego Bogdana. Wszczęto śledztwo. Młody mężczyzna znikł bez śladu. Dopiero w końcu września ujęto go w Ozorkowie. Był podejrzany o kradzieże mieszkaniowe. Przyznał się do podpalenia stodoły kuzynów. Jako motyw podał zemstę za to, że dokuczali mu. Potem zmienił wyjaśnienia i oświadczył, że Eugeniusz namówił go do podpalenia, żeby otrzymać odszkodowanie. Wyniki śledztwa, jak i rozprawa sądowa potwierdziły jednoznaczną winę oskarżonego. Nie było to jego pierwsze przestępstwo. Był już wielokrotnie karany, a w czasie odbywania kary pozbawienia wolności, jedenaście razy ukarano go dyscyplinarnie. Jest osobnikiem wyjątkowo zdemoralizowanym. Prowadził pasożytniczy tryb życia, nie podejmował stałej pracy, zmieniał miejsca zamieszkania (zameldowany na stale w Powodowie), pił, dokonywał kradzieży. Sąd skazał go na 6 lat pozbawienia wolności. (zt)