Sosnowa Góra

Sosnowa Góra, wzgórze  w gminie Pątnów. Wysokość 218.8 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1965 r.

Zbiór Wiadomości do Antropologii Krajowej 1880 tom 4

(...) Nie tak dawno jeszcze, od północno-wschodu dotykał prawie tej wioski las sosnowy; dziś wycięty, odsunął się on z pozostałą resztką drzew dalej o ćwierć mili i stanowi własność rządową. Od południo-zachodu, ku Warcie ciągnie się drugi pas lasu, jak o tem świadczą pozostałe gaje nad wąwozami tej rzeki i wspomnienia blizkiej góry Sosnowej, przed kilkudziesięciu jeszcze laty, pokrytej wyniosłym borem. Słowem, odgadnąć można, i dawny Pątnów znajdował się w tem malowniczo-smętnem położeniu, jakiem się odznaczały wszystkie okolice leśne ponad Wartą.(...)  

Grajkowa Góra

Grajkowa Góra, wzgórze  w gminie Pątnów. Wysokość ?

1965 r.

Góra Sachetna

Góra Sachetna, wzgórze  w gminie Pątnów. Wysokość 223.2 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1965 r.

Serafimów

Serafimów, zob. Bieniec w gminie Pątnów. (mapa 1915 r.)

Dobijacz

Dobijacz, karczma w gminie Pątnów. Zaznaczona na mapie z 1839 r.

Dobijacz (Dobiiacz) 1839 r.

1992 r.

Gazeta Warszawska 1826 nr 46

Trybunał Cywilny Pierwszey Instancyi Woiewództwą Kaliskiego.

Na skutek Postanowienia Nayiaśnieyszego Pana z daty 12/24 Stycznia r. b. Regulacyią Hypotek Dóbr Narodowych, z któremi Skarb Publiczny do Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego przystępuie, nakazuiącego, i na skutek Reskryptów Kommissyy Rządowych Sprawiedliwości i Przychodów i Skarbu d. d. 22 i 24 Lutego r. b. rozpoczynaiąc regulacyią takową hypotek, podaie do wiadomości publiczney, iż do przyymowania Aktów pierwiastkowego regulowania hypotek Dóbr i realności niżey wymienionych w Woiewództwie Kaliskiem położonych, wyznaczył termin (...)

Na dzień 9 Maia 1826 roku. — dla:

8. Dóbr Narodowych Ekonomii Mierzyce, składaiącey się z folwarku i wsi Mierzyce, z młyna i Osady Przywóz, z folwarku i wsi Łaszok, z młyna Strugała i z Osad Jayczaki i Sikora, z folwarku i wsi Kamion, z Pustkowiów Więcławy, Dziadaki i Ogroble, z wsi Toporów, Bobrowniki, z młyna Tasarz, z karczmy Jaśkowizna i Pustkowiów Sensowy, Tasarze, Węże, Młynki, Szczepany, Gligi, Cieśle, Troniny i Jarzębie, z folwarku Wóytostwo, z wsi Bobrowniki i Lisowice, z Pustkowiów Patoki, Kabały i Draby, z folwarku i wsi Raduszyce, z młyna Szyska, z wsi Drobnice, z młynów Łyko, Graczyk i Kaydow, z folwarku Cisow, z wsi Załęcze małe, z folwarku i wsi Szynkielow, z folwarku i wsi Bieniec, z młynem Molenda, z karczmy Dobiacz, z Pustkowia Jarząbek, z folwarku i wsi Pątnów, z Pustkowia Salamony, wszystkich w Powiecie i Obwodzie Wieluńskim położonych.

(...) W moc Art: 3 postanowienia powyższego Nayiaśnieyszego Pana, oznaymia Trybunał, iż ktokolwiek sądziłby mieć prawo do własności Dóbr wyżey wymienionych, lub iakie prawo rzeczowe ściągaiące się do tychże Dóbr, może i powinien się zgłosić w terminach oznaczonych, a naypóźniey do dnia 14 Cztrwca r. b., który się w skutek Art: z tegoż postanowienia, ze względu na czas do obwieszczeń potrzebny, iako ostateczny i prekluzyyny oznacza.

Nadto dodaie Trybunał wskutek Art: 4 postanowienia Nayiaśnieyszego Pana, iż żadne reklamacyie przeciw Inkameracyi Dóbr na mocy urządzeń, iakie nastąpiły za Rządu Pruskiego, Austryiackiego, oraz na mocy Prawa na Seymie Xięztwa Warszawskiego dnia 23 Grudnia 1811 roku uchwalonego, ani też kompetencyie do Hypoteki przyiętemi nie będą, rozpoznawaniu Sądowemu nie ulegaią, niemniey żadne inne pretensyie prócz wymienionych powyżey w Artykule 3 do Hypoteki przyymowanemi bydź nie maią.

Regulacyia takowa odbywać się będzie w Kaliszu w pałacu Sądowym przy ulicy Józefiny położonym, przed delegowanemi przez Trybunał wyznaczonemi, o których w Kancellaryi Hypoteczney dowiedzieć się będzie można. — Kalisz d. 4 Marca 1826 r.

Rembowski Prezes.

Karnecki Sekretarz.

Zorza 1879 nr 27

Różności.

KOZA ZACZAROWANA.

„Wojtek! pójdziesz jutro rano do Rudy, tam Gagatkowa ponoć ma bardzo dojną kozę, to ją kupisz i przyprowadzisz, bo w domu dużo mleka potrzeba.” Tak mówiła Wojtkowa z Pątnowa do swego męża. Ale mąż był trochę gap. Raniutko wziął swego chłopaka z sobą i kupił w Rudzie kozę, co miała bardzo ładne wymię, jak to sam własnemi oczyma widział. Było to w lipcu, słońce dopiekało, droga szła przez las około Karczmy; więc Wojtek wracając wstąpił na Dobijacz, by się ochłodzić i mleka, albo piwa się napić, a wprzód jeszcze przywiązał kozę na podwórku do płota. Kiedy był w karczmie, i raczył się gorzałką, zamiast mlekiem lub piwem, parobek miejscowy spłatał mu figla. —Do licha! mówił do siebie—z tym naszym kozłem rady sobie dać nie mogę, wszędzie wlézie, drzewka objada i ludzi bodzie; wezmę i zamienię go na kozę! I tak też zrobił, kozła cichaczem przywiązał do płota (jak to widzimy w obrazku N.1.), a kozę Wojtkową zamknął do obórki.

Wojtek z podchmieloną czupryną i zamglonemi oczami wyszedł z karczmy, i nie domyślawszy się niczego, odwiązał kozła od płota i każe go chłopcu popędzać (N. 2), by czas zmarnowany nagrodzić, bo bał się okrutnie, żeby go żona nie wykrzyczała.

Ale kiedy przyszedł do domu, żona patrzy, aż tu Wojtek nie kozę z wymieniem, ale upartego kozła przywiódł na powrozie.—„A, coś ty zrobił? ty gapo jakiś! poczęła krzyczeć na niego; abo ja ci to kazałam kozła kupować, niezdaro ty jakiś.”—,,W Imię Ojca i Syna—począł się chłop żegnać. —sam widziałem przecie, jak koza miała wymię, a tu jej znikło... Co by to było, w głowę zachodzę?”—„A cóż, wrzeszczała Wojtkowa, wyraźnie cię Gagatkowa okpiła. Idź mi zaraz napowrót z kozą i nawymyślaj, co się zmieści, za to oszustwo.”

Chłop poszedł, ale dopiero nazajutrz rano, bo to była mila drogi. Jak szedł drogą koło lasu, znowu go wzięła chętka na owym Dobijaczu po wstępce, czém się niby ochłodzić!.. Gdy wszedł do karczmy, parobek, co patrzył na niego z obory, pomyślał sobie:,.O! do djaska, widać się już rejwach o kozę zrobił, kiedy gospodarz ten wraca z kozłem. Gotowa być sprawa w Sądzie; trzeba mu chyba oddać jego kozę, a kozła wziąść napowrót.” Więc znowu cichaczem odwiązał kozła, a w jego miejsce przywiązał kozę. Chłop wyszedł z karczmy i rozdąsany, zajęty przykremi myślami, stanął niedługo przed chałupą Gagatkowej z owym, jak mniemał, kozłem.

— Bardzo uczciwie! bardzo pięknieście postąpili, wołał do Gagatkowej, co przed sienią stała. Czy to moje pieniądze szmaty czy wióry! Ja kupiłem od was kozę, a wyście mi ją przemienili na kozła! Weźcie go sobie, i dajcie mi kozę albo pieniądze.”

— Człowieku! co wy chcecie odemnie? rzekła zdumiona Gagatkowa (N. 3), Wam się w oczach chyba troi, czy co? A toć to najwyraźniejszą kozę z wymieniem macie, czegóż wy chcecie? Wojtek spojrzał na kozę i istotnie widzi, że ma ładne, duże wymię, jak dawniej. Począł się skrobać w głowę: Czy ona zaczarowana? szepnął dosiebie, przeprosił Gagatkowę i wrócił do żony, ale już nie szedł na kieliszek pod lasem. Jeżeli tego nie przeczyta, co tu piszemy, to do końca życia nie będzie wiedział jak się to wszystko stało.

Jarząbek

Jarząbek, osada w gminie Pątnów. Zaznaczona na mapie z 1839 r.

1839 r.

1992 r.

Gazeta Warszawska 1826 nr 46

Trybunał Cywilny Pierwszey Instancyi Woiewództwą Kaliskiego.

Na skutek Postanowienia Nayiaśnieyszego Pana z daty 12/24 Stycznia r. b. Regulacyią Hypotek Dóbr Narodowych, z któremi Skarb Publiczny do Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego przystępuie, nakazuiącego, i na skutek Reskryptów Kommissyy Rządowych Sprawiedliwości i Przychodów i Skarbu d. d. 22 i 24 Lutego r. b. rozpoczynaiąc regulacyią takową hypotek, podaie do wiadomości publiczney, iż do przyymowania Aktów pierwiastkowego regulowania hypotek Dóbr i realności niżey wymienionych w Woiewództwie Kaliskiem położonych, wyznaczył termin (...)

Na dzień 9 Maia 1826 roku. — dla:

8. Dóbr Narodowych Ekonomii Mierzyce, składaiącey się z folwarku i wsi Mierzyce, z młyna i Osady Przywóz, z folwarku i wsi Łaszok, z młyna Strugała i z Osad Jayczaki i Sikora, z folwarku i wsi Kamion, z Pustkowiów Więcławy, Dziadaki i Ogroble, z wsi Toporów, Bobrowniki, z młyna Tasarz, z karczmy Jaśkowizna i Pustkowiów Sensowy, Tasarze, Węże, Młynki, Szczepany, Gligi, Cieśle, Troniny i Jarzębie, z folwarku Wóytostwo, z wsi Bobrowniki i Lisowice, z Pustkowiów Patoki, Kabały i Draby, z folwarku i wsi Raduszyce, z młyna Szyska, z wsi Drobnice, z młynów Łyko, Graczyk i Kaydow, z folwarku Cisow, z wsi Załęcze małe, z folwarku i wsi Szynkielow, z folwarku i wsi Bieniec, z młynem Molenda, z karczmy Dobiacz, z Pustkowia Jarząbek, z folwarku i wsi Pątnów, z Pustkowia Salamony, wszystkich w Powiecie i Obwodzie Wieluńskim położonych.

(...) W moc Art: 3 postanowienia powyższego Nayiaśnieyszego Pana, oznaymia Trybunał, iż ktokolwiek sądziłby mieć prawo do własności Dóbr wyżey wymienionych, lub iakie prawo rzeczowe ściągaiące się do tychże Dóbr, może i powinien się zgłosić w terminach oznaczonych, a naypóźniey do dnia 14 Cztrwca r. b., który się w skutek Art: z tegoż postanowienia, ze względu na czas do obwieszczeń potrzebny, iako ostateczny i prekluzyyny oznacza.

Nadto dodaie Trybunał wskutek Art: 4 postanowienia Nayiaśnieyszego Pana, iż żadne reklamacyie przeciw Inkameracyi Dóbr na mocy urządzeń, iakie nastąpiły za Rządu Pruskiego, Austryiackiego, oraz na mocy Prawa na Seymie Xięztwa Warszawskiego dnia 23 Grudnia 1811 roku uchwalonego, ani też kompetencyie do Hypoteki przyiętemi nie będą, rozpoznawaniu Sądowemu nie ulegaią, niemniey żadne inne pretensyie prócz wymienionych powyżey w Artykule 3 do Hypoteki przyymowanemi bydź nie maią.

Regulacyia takowa odbywać się będzie w Kaliszu w pałacu Sądowym przy ulicy Józefiny położonym, przed delegowanemi przez Trybunał wyznaczonemi, o których w Kancellaryi Hypoteczney dowiedzieć się będzie można. — Kalisz d. 4 Marca 1826 r.

Rembowski Prezes.

Karnecki Sekretarz.

Zarobna

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Zarobno, województwo Kaliskie, obwód Wieluński, powiat Wieluński, parafia Dzietrzniki, własność rządowa. Ilość domów 3, ludność 28, odległość od miasta obwodowego 2.

Zarobna, osada w gminie Pątnów. Zaznaczona na mapie z 1839 r.

1839 r.

1992 r.

Pogody

Pogody, pustkowie w gminie Pątnów. Zaznaczone na mapie z 1839 r.

1839 r.

1992 r.

Konieczno

Konieczno, pustkowie w gminie Pątnów. Zaznaczone na mapie z 1839 r.

1839 r.

1992 r.

Osada Żmudomski

Osada Żmudomski, osada w gminie Pątnów. Zaznaczona na mapie z 1839 r.

1839 r.

1992 r.

Niwy

Niwa, pustkowie w gminie Pątnów. Zaznaczone na mapie z 1839 r.

1839 r.

1992 r.

Niwy. obecnie nazwa pola w gminie Pątnów.

Michniki

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Michniki, województwo Kaliskie, obwód Wieluński, powiat Wieluński, parafia Kadłub, własność rządowa. Ilość domów 3, ludność 11, odległość od miasta obwodowego 1.

Michniki, pustkowie w gminie Pątnów. Zaznaczone na mapie z 1839 r.

1839 r.

1992 r.

Józefów

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Józefów, województwo Kaliskie, obwód Wieluński, powiat Wieluński, parafia Kadłub, własność rządowa. Ilość domów 11, ludność 83, odległość od miasta obwodowego 3/4.

1839 r.

1992 r.

Strugi Pątnowskie

Strugi Pątnowskie stanowią część wsi Pątnów w gminie Pątnów.

Strugi Pątnowskie 1935 r.

1992 r.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 19

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 16 września 1933 r. L. SA. II. 12/15/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Wieluńskiego na gromady.

Po zasiągnięciu opinij rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 15 września 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23. III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

VII. Obszar gminy wiejskiej Kamionka dzieli się na gromady:

10. Pątnów, obejmującą: wieś Pątnów, parcele Pątnów, folw. Pątnów, Stacja kol., Strugi-Pątnowskie, folw. Pątnówek.
§2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Wieluńskiemu.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
(-) Hauke - Nowak
Wojewoda.

Obwieszczenia Publiczne 1933 nr 38a

Do rejestru handlowego sądu okręgowego w Kaliszu, Działu A, wciągnięte zostały następujące firmy pod Nr. Nr.:

dnia 10 lutego 1933 roku.

13068. „Antoni Sandak", sklep spożywczy we wsi Pątnów-Strugi, gminy Kamionka, powiatu wieluńskiego. Istnieje od 1932 roku. Wła­ściciel Antoni Sandak, zamieszkały we wsi Pątnów-Strugi.

Echo Sieradzkie 1933 18 styczeń

Kradzieże węgla nie ustają.

Niejednokrotnie już donosiliśmy o masowych kradzieżach węgla z wagonów pociągów towarowych. Kradzieże mimo wysokich kar i b. ostrych zarządzeń — nie ustają, a przeciwnie z chwilą nastania ostrzejszych mrozów wzmogły się — narażając dyr. P. K. P., na znaczne straty — gdyż na każdym niemal wagonie pociągu towarowego przebywającego drogę z kopalni do miejsca przeznaczenia brak jest po kilka, a nawet kilkanaście tonn węgla, różnice którego Dyrekcja zmuszona jest dopłacać dostawcy.

W tych dniach przytrzymani zostali dwaj zawodowi złodzieje węglowi — bracia Józef i Antoni Caban zam. we wsi Strugi gm. Kamionka, którym odebrano 800 kg. węgla pochodzącego z kradzieży kolejowych. Kradziony węgiel sprzedawali oni Raduckiemu Janowi i Kupcowi Michałowi z Toporowa, gm. Mierzyce, których również pociągnięto do odpowiedzialności sądowej za paserstwo.

Prusaki

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Prusaczyki, województwo Kaliskie, obwód Wieluński, powiat Wieluński, parafia Dzietrzniki, własność rządowa. Ilość domów 2, ludność 19, odległość od miasta obwodowego 2.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z wyrażeniem ich położenia i ludności alfabetycznie ułożona w Biurze Kommissyi Rządowey Spraw Wewnętrznych i Policyi " z 1827 wskazuje osadę Prudsaczyki, znajdującą się w województwie kaliskim, obwód i powiat Wieluń. Była własnością rządową. Według spisu znajdowały się tam dwa domy i 19 mieszkańców. Na mapach z około 1860 roku miejscowość zaznaczana jest już jako Prusaki Pustkowie. Kolejna wzmianką na temat Prusaków można odnaleźć w spisie miejscowości Guberni Kaliskiej z 1919 roku, gdzie określona została już jako wieś. Miejscowość nadal znajdowała się w powiecie wieluńskim i należała pod gminę Kamionka z okręgiem sądowym i pocztą w Praszce. Istnieją jednak pewne nieścisłości co do umiejscowienia Prusaków. Jedne źródła podają, iż znajdowały się około 1 kilometra od rzeki Warty, drugie natomiast lokalizują wioskę za obecną drogą krajową nr 43 w stronę Praszki.

Źródło: http://kaluzewies.tnb.pl

________________________________________________________________________________

Prusaki są częścią wsi Kałuże w gminie Pątnów.

Prusaki (Pust. Prusaki) 1839 r.

Prusaki 1935 r.

Prusaki 1992 r.

Żródełko Objawienie

Źródełko Objawienia - cud w 1856 roku

150 lat temu w sierpniu 1856 r. w lasach dzietrznickich zgromadziły się tłumy okolicznych mieszkańców. Podobno umysłowo chorej Franciszce Pęcherz objawiła się postać Matki Boskiej w konarach wysokiej sosny. Ludzie początkowo sceptycznie ustosunkowali się do owego cudu. Zaczęli z czasem pod wpływem zbiorowej sugestii wyraźnie widzieć to zjawisko. Już pierwszego dnia pojawił się pierwszy dokument w tej sprawie. Zaś finał domniemanego objawienia następuje dopiero we wrześniu 1857 r.W "Raporcie o zgromadzeniu się ludzi do lasu rządowego w Dzietrznikach" napisanym przez ks. Kanonika Kaniowskiego, proboszcza z Dzietrznik czytamy:
"Ludzie upatrzywszy jakieś widowisko w lesie dzietrznickim, rozgłoszone przez Franciszkę Pęcherz, zgromadzili się do tegoż miejsca dosyć licznie i niby widzą też rano widowisko, które ma mieć wyobrażenie jakiegoś obrazu. Lud ten jest przekonany, że to widowisko jest prawdziwym objawieniem Niepokalanego Poczęcia. Jeżeli jest to dzieło Boskie, to żadna siła ludzka nie potrafi tego zniweczyć Jeśli jest to dzieło natury lub ludzkie to samo z siebie upadnie ".
Sprawa objawienia cudownego obrazu zaczęła zataczać coraz szersze kręgi. Władze carskie zaniepokojone były wielkimi skupiskami ludności po lasach, jednocześnie jednak obawiały się zastosować jakieś radykalniejsze środki. Wysłani do Dzietrznik z polecenia gen. Panintyna, specjalni przedstawiciele duchowieństwa nakazali proboszczowi by „lud naukami oświecał, by rozkazał obrazki i inne ozdoby jak to kwiatki, krzyżyki pozawieszane na sośnie uprzątnąć z tejże sosny”.

Ks. Kanioski, starał się unikać wszelkiego surowego obejścia się z ludnością, które mogłoby wprowadzić lud w błąd.Sprawa cudu przycichła na kilka miesięcy. Ludność nadal gromadziła się w lesie. Władze carskie znów interweniowały, tym razem ostro u władz kościelnych. Jednak ani rozporządzenie biskupa, ani osobiste interwencje u ks. Kaniowskiego i okolicznych proboszczów nie dały skutków. Dowodem tego jest pismo ks. Kaniewskiego skierowane do diecezji z dnia 21 maja 1857 roku z prośbą o przeniesienie go do innej parafii. W tym piśmie ks. Kaniowski stwierdził, że przez cały czas starł się wypełniać dokładnie zlecenia swych władz, mimo to 21 maja, w dzień Wniebowzięcia, do lasu dzietrznickiego przybyło około 500 osób z krzyżem i chorągwiami na wspólne modlitwy. Ks. Kaniowski podkreśla, że przez 31 lat starał się lojalnie wypełniać swe obowiązki, w tym jednak przypadku jest bezsilny; prosi więc o rozkaz wycięcia „całej górki (lasu) gdzie lud wierzy w objawienie. Ostatni dokument dotyczący objawienia obrazu Matki Boskiej z września 1857 r. stwierdza, że [...] p. Stanisław Milasiewicz były major wojsk polskich, a nadleśniczy leśnictwa Wieluń wraz z Walentym Wyczyszkowiczem, wikarym z Wielunia ścięli sosny na górce w lesie dzietrznickim.Tradycja objawienia obrazu Matki Boskiej w lesie dzietrznickim jest wciąż jeszcze żywa. Mieszkańcy okolicznych wsi opowiadają, że wszystkie pielgrzymki idące do Częstochowy zatrzymywały się w lesie, strojąc sosnę z cudownym obrazem kwiatami i licznymi darami. Gdy w kościele w Dzietrznikach odbywała się msza, w lesie słyszano "organ granie" i śpiew jakby chórów anielskich. Według wierzeń sosnę ściął sam proboszcz Dzietrznik, który w cud nie wierzył, którego dosięgła za to kara boska. Nawet czterema końmi sosny tej nie dało się ruszyć, została więc w lesie, a ludzie rozebrali ją na drzazgi i kadzili nimi w chorobie. Obok górki, na której rosła niegdyś sosna, bije cudowne źródełko, którego woda uważana jest za niezawodne lekarstwo na chore oczy i wszelkie wyrzuty. Starzy opowiadają, że gdy wojsko koło tego źródełka przechodziło, żołnierz zostawił tam czapkę ; a kiedy po nią wrócił, wtedy znów cudowny obraz w sosnach stanął.

Legenda o skarbie.

Na przełomie XIV i XV wieku, pewien zakonnik uciekał przed Szwedami. Miał ze sobą drogocenny skarb, który zakopał w dzietrznickim lesie pod pewnym krzyżem. Po jakimś czasie słuch o nim zaginął. Ludzie wiedzieli o skarbie, ale bali się go szukać, ponieważ zakonnik rzucił na niego klątwę. Pewnego dnia znalazł się jeden śmiałek, który zaczął szukać skarbu. Wiedział o klątwie i o miejscu spoczynku skarbu. Wybrał się go szukać. Gdy wszedł do lasu zaczęło się ściemniać. Wykopał krzyż i przestawił go w inne miejsce. Zaczął wydobywać skarb. Kiedy widział już skarb zapadał się on głębiej. Przestraszony próbował uciec z lasu.Jednak zapadł zmrok. Nie umiał się on wydostać z lasu. Pewnie umarł z głodu lub ze strachu, a może ze starości. Tego nie wiadomo i pewnie nigdy się nie dowiemy. Ludzie mówią, że jego dusza dalej błąka się po lesie. Tylko człowiek o dobrej duszy i sercu znajdzie skarb.

Żródło: http://kaluzewies.tnb.pl

_______________________________________________________________________________

Źródełko Objawienie 1935 r.

Źródełko Objawienie na mapie współczesnej (geoportal)

Nosek

Słownik Geograficzny:

Nosek,   os. nad strum. Grabowa, pow. wieluński, gm. Kamionka, par. Pątnów, odl. od Wielunia 16 w., ma 2 dm. Ob. Załęcze Wielkie.

Na Mapie Topograficznej Królestwa Polskiego z 1839 r. zaznaczona jest osada młyńska o nazwie Nowki. Z pewnością jest to osada Nosek. Nowki leżą w sąsiedztwie Załęcza Wielkiego, nad strumieniem Grabową, co zgadza się z położeniem osady Nosek.

______________________________________________________________________________

Nosek (Mł. Nowki) 1839 r.

1992 r.

Powszechny Dziennik Krajowy 1831 nr 88

Kommissya Wdztwa Kaliskiego. Podaie do powszechney wiadomości, iż następne dobra rządowe wydzierżawiać będzie w drodze publiczney licytacyi od 1 czerwca 1831 r. a mianowicie.

1. W d. 11 kwietnia r. b. klucz Groiec W ielki, w ekonomii Męka w obwodzie Sieradzkiem położone na lat 6 pro 1831f37 czyniącej dotąd rocznego dochodu złp. 4036 gr. 25 do którego należą. a) folwark Groiec Wielki b) wsie Groiec Wielkie i Łagiewniki c) Wiatrak d) Propinacya.

2 W d. 18 kwietnia r. b. folwark Bugay w ekonomii Wieluń obwodzie Wieluńskim położone na lat 6 pro1831f37 czyniący dotąd rocznego dochodu złp. 659.

3 W d. 12 kwietnia r. b. naczelną dzierżawę w ekonomii Mokrsko w obwodzie Wieluńskim położone na ryzyko dotychczasowego naddzierżawcy na lat 2 pro 1831f33 czyniącą dotąd rocznego dochodu złp. 26,664 gr. 27 do którey należą. a) folwark Kowale, Krzyworzeka, Mokrsko i Wróblew. b) wsie Gana, Kowale, Krzyworzeka, Mokrsko Stroiec, i Wróblew. c) Rybołówstwo. d) Propinacya.

5 W d. 14 kwietnia r. b. klucz Dzieczniki, w ekono. Wieluń obwodzie Wieluńskim położony na lat 6 pro 1831f37, czyniący dotąd rocznego dochodu złp. 5827 gr, 10 do którego należą. a) folwarki Dzieczniki, i Wieluń. b) wieś Dzieczniki. c) młyn Kępa zwany. d) Propinacya.

6. W d. 16 kwietnia r. b. dobra Łobudzice i Wola Łobudzka w ekono. Męka obwodzie Sieradzkiem położone, na lat 6 pro 1831f37 dochodu czyniące dotąd rocznego, złp. 4300.

7 W d. 18 kwietnia r. b. naczelna dzierżawę w ekonomii Wieluń w obwodzie Wieluńskim położono, na lat 6 pro 1831f37 , czyniącą dotąd rocznego dochodu złp. 17,265 gr. 12 do którey należą. a) folwarki Kamionka, Kadłup, Popowice, Starzeniec, Starościński w Wieluniu. b) wsie Kamionka, Kadłub, Grębin, Załęcze wielkie, Starzeniec, Sieniec, Popowice. c) Kolonia Józefów. d) Młyny w Załętku wielkim Nosek, i Kluska, i Zamkowy w Wieluniu. e) Propinacya. f) Rybołówstwo.

8. W d. 19 kwietnia r. b. klucz Szynkielów w ekono. Mierzyce w obwo. Wieluńskim położonych, na lat 6 pro 1931f37 czyniący dotąd rocznego dochodu złp. 3513 gr. 18, do którego należą. a) folwark Szynkielów. b) wieś Szynkielów. c) Propinacya.

9. W d. 15 kwietnia r. b. klucz Pontnów w ekono. Mierzyce w obwodzie Wieluńskim położony, na lat 6 pro 1831f37 czyniący dotąd rocznego dochodu złp. 5052 gr. 25. do ktorego należą. a) folwark Pontnów. b) wieś Pontnów. c) Młyn w Pontnów. d) Rybołówstwo. e) Propinacya.

Termina wtey mierze odbywać się będą na sali posiedzeń w Kommissyi wdzkiey popołudniu od godziny 3ciey, a o warunkach pod iakiemi wydzierżawienie dóbr wyżey wymienionych do skutku doprowadzonem zostanie, konkurenci w biórze sekcyi dóbr w godzinach służbowych poinformować się mogą. Jaką zaś kwalifikacyą, każdy z pretendentów przystępuiących do licytacyi mieć powinien, wpoprzednich numerach ninieyszego pisma iuż ogłoszono. Działo się w Kaliszu d.18 marca 1831 r Prezes Niemoiowski. Sekretarz Jlny Dziewulski.

Mątewki

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Montowna, województwo Kaliskie, obwód Wieluński, powiat Wieluński, parafia Pątnów, własność rządowa. Ilość domów 4, ludność 18, odległość od miasta obwodowego 1.

Słownik Geograficzny:  

Mątewna,  kol. nad strum. t. n., pow. wieluński, gm. Kamionka, par. Pątnów, odl. od Wielunia w. 9, dm. 4. Ob. Pątnów.

Spis 1925:

Mątewki, pustk., pow. wieluń, gm. Kamionka. Spisano łącznie z wsią i folwarkiem Pątnów.

Mątewki, obecnie część wsi Pątnów w gminie Pątnów.

Mątewki (Montowno) 1839 r.

1992 r.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1851 nr 166

(N. D. 2928) Sąd Policyi Prostej Okręgu Wieluńskiego.

Wzywa wszelkie Władze do których to należy aby Wojciecha Kocha rolnika Pustkowia Mosztewki Gminy Pątnów pochodzącego, o kradzież obwinionego przed zasłużoną karą ukrywającego się ściśle śledziły a po ujęciu bądź Sądowi tutejszemu bądź też Sądowi Policyi Poprawczej Wydziału Piotrkowskiego pod mocną strażą dostawic rozporządziły, rysopis Wojciecha Kocha jest następujący: ma lat 30, wzrostu dość dobrego, tuszy okrągłej gładkiej ocz niebieskich, nosa miernego, ust miernych, włosów na głowie bląd, tuszy średniej, nosi ubiór chłopski, kapotę z sukna ciemnego spodnie płócienne grube, na nogach bóty a na głowie czapkę sukienną czarną z siwym barankiem.

Wieluń d. 18 (30) Czerwca 1851 r.

Asses. Trybunału, Turchetti.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1852 nr 45

(N. D. 772) Sąd Policyi Prostej Okręgu Wieluńskiego.

Wzywa wszelkie Władze do których to należy, aby Grzegorza Babok v Lach rolnika z Pustkowia Montewski, Gminy Pątnow o kradzież i oszustwo obwinionego, przed zasłużoną karą ukrywającego się ściśle śledziły, a po ujęciu bądź Sądowi tutejszemu, bądź też Sądowi Policyi Poprawczej Wydziału Piotrkowskiego pod mocną strażą dostawić rozporządziły, rysopis Grzegorza Baboka v. Lacha jest następujący, lat ma 32, wzrostu niskiego, twarzy okrągłej, ocz burych, nosa i ust miernych, włosów ciemnych, nosi kapotę z sukna granatowego z guzikami rogowemi czarnemi, czapkę z takiegoż sukna okrągłą niską z czarnym barankiem, spodnie z płutna poczesnego białego, buty chłopskie podniszczone.

Wieluń d. 1 (13) Lutego 1852 r.

Assessor Kolegialny, Turchetti.

Ciele

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Ciele, województwo Kaliskie, obwód Wieluński, powiat Wieluński, parafia Dzietrzniki, własność rządowa. Ilość domów 1, ludność 8, odległość od miasta obwodowego 2.

Słownik Geograficzny:  

Ciele,  pustkowie, pow. wieluński, gm. Kamionka, par. Dzietrzniki, o 2 mile od Wielunia, u początku smutnej kilkomilowej okolicy wydm piasku i kamienistego pogórza, na rozgraniczu powiatów: wieluńskiego i częstochowskiego, niedaleko ujścia strugi Gręby do Warty. W pobliżu karczma Syberya. Zanim zbudowano szosę, na Rudniki, tędy szedł główny gościniec, a mianowicie też na Załęcze coroczna droga pątników z Wielkopolski do Częstochowy. W...r.

________________________________________________________________________________

Ciele 1839 r.

Ciele 1847 r.

1992 r.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1847 nr 173

(N. D. 3489) Sąd Policyi Prostéj Okręgu Wieluńskiego.

W dniu 16 (28) Maja r. b. w rzece Warcie, na pustkowiu Cielę, Gminie Dzietrzniki, znaleziono zwłoki zmarłego chłopca, około lat 14 mający, z imienia nazwiska, pochodzenia niewiadomego, ubranego w sukmanę chłopską, wełną modrą przerabianą, kamizelkę z sukna granatowego z metalowemi guzikami, koszulę i krótkie spodnie z zgrzebnego białego płótna, bez butów i czapki, wzrostu odpowiedniego wiekowi, twarzy okrągłej pełnéj, włosy na głowie ciemno-blond, oczy, puliczki, nos, usta, ręce i nogi obgniłe, i objedzone, zdaje się przez jakieś wodne zwierzęta, i nie wątpliwie rzeczony chłopak musiał się od kilku miesięcy utopić, kiedy takie znaki widocznie się na ciele jego okazały. Pomimo najtroskliwiéj wypowadzonego z wielu osób śledztwa, Sąd tak rzeczywistej przyczyny śmierci, jako téż imienia, nazwiska, stanu i pochodzenia z właściwego miejsca, wspomnionego chłopaka, wykryć nie był w możności. Ktoby więc posiadał wiadomość o przyczynie śmierci, pochodzeniu, zamieszkaniu, imieniu i nazwisku wzmiankowanego powyż człowieka, raczy wprost, lub za pośrednictwem najbliższej Władzy Policyjnéj, Sądowi Policyi Poprawczej Wydziału Piotrkowskiego udzielić wiadomość.

Wieluń dnia 9 (31) Maja 1847 roku.

Nalepa Podpisarz w z. Podsędka.

Tułacz

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Tułacz, województwo Kaliskie, obwód Wieluński, powiat Wieluński, parafia Działoszyn, własność rządowa. Ilość domów 1, ludność 5, odległość od miasta obwodowego 2.

Słownik Geograficzny:  

Tułacz,  w spisie urzęd. z r. 1881 Tumacz, os., pow. wieluński, gm. Kamionka, par. Czastary. Należy do wsi Załęcze. W 1827 r. 1 dm., 8 mk.

Tułacz 1889 r.

1992 r.