Kobierzec

Słownik Geograficzny: 

Komorniki, wś, folw., os., pow. wieluński, gm. Skomlin, par. Komorniki. Odl. 11 w. od Wielunia. Jest tu kościół par. murowany z XVII w. Gospodarstwo folwarczne starannie prowadzone. Obszar dóbr wynosi 1992 mr., w tem 1200 mr. lasu. W 1827 r. było to 42 dm. i 340 mk., obecnie wś ma 49 dm., 515 mk.; folw. 8 dm., 38 mk.; os. prob. 2 dm., 9 mk.; trzy osady 3 dm., 14 mk. Par. K. dek. wieluński 625 dusz (Łaski II, 140). Według Tow. Kred. Ziem. folw. Komorniki, z realnościami: Stanisławów, Zamyślona i Kobierzec, rozległe mr. 1787, grunta orne i ogrody mr. 579, łąk mr. 48, pastwisk mr. 21, lasu mr. 1090, nieużytki i place mr. 49. Bud. mur. 3, drew. 32. Płodozmian 7 i 8-polowy, młyn wodny, pokłady rudy żelaznej. Wś Komorniki osad 61, z gruntem mr. 1073.

Kobierzec, przyległość Komornik pow. wieluński. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Kobierzec, przyległość wsi Komorniki w obecnej gminie Mokrsko, nie odnaleziona na mapach.

 

Dziennik Powszechny 1832 nr 62

Z powodu zgonu Jana Gwalberta Karśnickiego; otworzyło się postępowanie spadkowe, o którem donosząc po raz 1 zawiadamia się, iż do przeniesienia tytułu własności dóbr Komorniki do których, należy łąka zwana Kobierce w Powiecie Wieluńskim, i dóbr Węgłęwice z przyległościami w Powiecie Ostrzeszowskim leżących, termin na dzień 27 Sierpnia 1832 r. w Kancellaryi Ziemańskiey Woiewództwa Kaliskiego iest wyznaczony. Kalisz dnia 23 Lutego 1832 r. Reient Kancellaryi Ziemiańskiey Woiewództwa Kaliskiego. F. Bajer.

Borek

Słownik Geograficzny: 

Chotów, wś, p. wieluński, gm. Mokrsko, par. Chotów. Posiada kościół par. murowany z wieżą, wystawiony w 1616 r. przez Grzegorza z Niedzielska, miejscowego proboszcza. W 1827 r. było tu 48 dm., 411 mk. Par. Ch. dek. wieluńskiego 2690 dusz liczy. Dobra Ch., składające się z folw.: Ch., łąki, stawiska i nomenklatury Borek, tudzież wsi: Srebrnica i Górale, od Podzamcza w. 28, od rzeki Warty w. 17, nabyte w 1864 za rs. 49,500. Powierzchni ogólnej m. 670 a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 609, łąki m. 82, pastwiska m. 19, place i nieużytki m. 24, płodozmian 21-polowy. Budowli murowanych 11, drewnianych 8, wiatrak; wś Ch. osad 58, gruntu m. 298; wś Srebrnica osad 11, gruntu m. 145; wś Górale osad 3, gruntu m. 38. Słownik Geograficzny: Chotów wś, pow. wieluński. Kościół par. p. w. św. Marcina istnieje tu już w połowie XV w. Znajdował się tu także szpital dla ubogich. (Łaski, L. B. II, 138).

Borek, miejsce na Chotowie pow. wieluński. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Borek, nomenklatura dawniej w dobrach Chotów, w obecnej gminie Mokrsko, nie odnaleziona na mapach.

Pilica rzeczka

Słownik Geograficzny: 

Wola Bałucka, wś i fol. nad rz. Pilicą, pow. łaski, gm. Bałucz, par. Borszewice, odl. 5 w. od Łasku. Wś ma 8 dm., 31 mk., 101 mr.; fol. 3 dm.,44mk. W 1827r. 13 dm., 55 mk. Fol. Wola Bałucka rozl. mr. 438: gr. or. i ogr. mr. 304, łąk mr. 29, pastw. mr. 63, lasu mr. 29, nieuż. mr. 13; bud. mur. 2, drew. 7. Na początku XVI w. dziesięcinę dawano na stół arcybiskupi, plebanowi zaś tylko kolędę po groszu z łanu (Łaski, L. B., I. 444).

Pilica, rzeczka o długości 10,70 km. (pomiar autora bloga). Wypływa w lesie za Małymi Błotami, koło wsi Borszewice Cmentarne. Przepływa przez Borszewice Kościelne, Wolę Bałucką, Mikołajówek i w okolicy Okupa wpada do rzeki Grabi. W całości; od źródła do ujścia, przepływa przez gminę Łask.

Rzeczka Pilica (czerwony kolor) 1992 r.

Grzybowiec

Słownik Geograficzny: 

Dobroń, wś i folw., pow. łaski, gm. Wymysłów, par. Dobroń. Leży przy drodze bitej z Pabianic, do Łasku. R. 1827 było tu 54 dm., 439 mk. Par. D. liczy 2120 dusz. Wieś D. należała dawniej do Pabianic, posiadłości kapituły krakowskiej, dzisiaj jest własnością prywatnej osoby. D., jak również inne wsie tej parafii, należał pierwotnie do jurysdykcyi proboszcza łaskiego aż do r. 1780, w którym nowa parafia w Dobroniu założona została przez bisk. Ant. Ostrowskiego. Kościół drewniany w formie krzyża r. 1779 kosztem kapituły krakowskiej wybudowany został pod tyt. Ś-go Wojciecha męczennika i biskupa. Cmentarz kościelny, okrążony palisadami, drugi zaś do grzebania ciał zmarłych, na nowo ogrodzony został w r. 1875 staraniem obecnego probosz. Walentego Mruka. Kościół r. 1872 zewnątrz i 1878 wewnątrz cały wyrestaurowany i upiększony został. Dobra D. składają się z folw. D., attynencyj Mogilna i Grzybowiec, tudzież wsi D.; od Piotrkowa w. 42, od Łasku w. 7, droga bita przechodzi przez terrytoryum, od Łodzi w. 22, od rzeki Warty w. 33, Rozl. dworska wynosi m. 1376, a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 642, łąk m. 153, lasu m. 480, nieużytki i place mr. 100. Płodozmian 5, 8 i 10-polowy, Bud. mur. 12, drewn. 27, cegielnia i wiatrak. Wieś D. osad 105, gruntu m. 1501. St. Ch.

Grzybowiec, przysiółek pod Dobroniem pow. łaski. Nazw. Grzyb, Grzybek. Ob. KBP Grzyb­no. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Grzybowiec, dawniej przyległość wsi Dobroń, w obecnej gminie Dobroń, nie odnaleziony na mapach.

Karnica

Słownik Geograficzny: 

Witów, wś i fol. nad rzeką Wartą, pow. sieradzki, gm. Majaczewice, par. Burzenin, odl. 15 w. od Sieradza, ma 17 dm., 217 mk., wraz z os. Zamłynie i Karnicą. Pokłady wapienia. W 1827 r. było 22 dm., 143 mk. W r. 1889 fol. W. rozl. mr. 932: gr. or. i ogr. 487, łąk mr. 12, past. mr. 66, lasu mr. 266, nieuż. mr. 101; bud. mur. 8, drew. 7; las nieurządzony. Wś W. os. 21, mr. 147. Na początku XVI w. pleban w Burzeninie pobierał dziesięcinę z łanów dwor. a od kmieci kolędę, po groszu z łanu. Kmiecie zaś płacili dziesięcinę kanonii gnieźnieńskiej (Łaski, L. B., I, 426). Według reg. pob. pow. sieradzkiego z r. 1553 wś W., w par. Burzenin, miała łan. 41 i łan sołtysi (Pawiński, Wielkop., II, 215). W r. 1745 Eleonora z hr. Schliebenów księżna d'Aschen, której matką była Pstrokońska, córka Macieja, wojew. brzesko-kujawskiego sprzedaje dobra Witów, Prażmów i Ligotę Antoniemu Grudzieckiemu, podwojewodzemu sieradzkiemu, za 65000 złp. Paweł z Lubrańca Dąmbski, pojąwszy za żonę Eleonorę z hr. Schliebenów 1-o voto Morsztynową, 2-o księżnę d'Aschen, odkupił dobra te od Grudzieckiego lecz wkrótce zastawił je Wawrzyńcowi Wierzchlejskiemu. W r. 1753 Witów i Prażmów przeszły w ręce Walentego Wewiórowskiego, cześnika Kołomyjskiego. Zamienił on Witów w r. 1757 na wieś Ligotę w Wieluńskiem z Ignacym z Mikorzyna Węgierskim. Pomimo to Stefan Wiewiorówski w r. 1764 powrócił do dziedzictwa Witowa. Od Wewiorówskich nabył wś Maksymilian Zadora Łączkowski, od tego zaś około r. 1827 Józef Kobierzycki, do którego potomków należy. Dwór ma 700 mr. roli or., 150 mr. lasu, 52 mr. łąk; wś 120 mr. roli or., 27 mr. łąk.

Karnica, osada parafia Burzenin pow. sieradzki. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Karnica, dawniej osada w dobrach Witów, w obecnej gminie Burzenin, nie odnaleziona na mapach.

Dąbie

Słownik Geograficzny:

Stefanów, kol. i fol. nad rz. Żegliną, pow. sieradzki, gm. Barczew, par. Brzeźno, odl. od Sieradza 13 w., Kol. ma szkołę początkową, 48 dm., wraz z os. młyn. Dąbie 421 mk. (26 ewang.), 843 mr. Fol. ma 2 dm., 668 mr., należy do dóbr Ruszków.

Dąbie, dawniej osada młynarska przy Stefanowie (Barczewskim?), w dobrach Ruszków, prawdopodobnie w obecnej gminie Brzeźnio, nie odnaleziona na mapach.