Buki wzgórze

Buki, wzgórze w gminie Działoszyn. Wysokość  237.9 m. (według mapy w skali 1:10 000 z 1992 r.)  

Góra Buki (237.9 m n.p.m.) to ciekawy ostaniec wapieni górnojurajskich położony, na Wyżynie Wieluńskiej, w granicach Załęczańskiego Parku Krajobrazowego (ZPK), w sąsiedztwie wsi Węże i Draby (gmina Działoszyn, powiat pajęczański), wyróżniający się pięknymi skałkami i interesującymi formami rzeźby krasowej.
Pod szczytem Góry Buki znajdują się dwa wapienniki - piece do wypalania wapna, a na południowym zboczu - dziś już nieczynne kamieniołomy. W tych ostatnich zaobserwować można odkrywki wapieni skalistych i uławiconych, a także odnaleźć skamieniałości z okresu jury górnej.
W północnej części wzgórza znajdują się niewielkie skałki, zbudowane z nieuławiconych wapieni górnojurajskich. Na skałkach tych występuje bogata roślinność wapieniolubna, a na grzbiecie - murawy kserotermiczne.
W kamieniołomie po zachodniej stronie wzgórza znajduje się niewielka Jaskinia Buki. Po Górze Zelce Góra Buki jest najcenniejszym i najładniejszym ostańcem w parku.
http://lodzkie.travel/?kat=ochrona_przyrody&sub=7&id=11

1992 r.

Biała Góra

Biała Góra, wzgórze w gminie Wierzchlas. Wysokość 200,6 m. (według mapy w skali 1:10 000 z 1992 r.)

1992 r.

Górki wzgórze

Górki, wzgórze  w gminie Sieradz. Wysokość ? Ma tutaj swą siedzibę Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji zaopatrujące Sieradz w wodę. Wokół wyniosłości rozciągają się pola uprawne. Przez szczyt przechodzi droga prowadząca do wsi Kłocko. Górki są doskonałym punktem widokowym na Sieradz. 

1965 r.

1. Widok na północ.

2. Widok na północ z drogi prowadzącej do Kłocka.

3. MPWiK Sieradz.

4. Widok na południe.

Fot. Piotr Tameczka

Kłocka Górka

Kłocka Górka, wzgórze w gminie Sieradz. Wysokość 148.1 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r. Wzniesienie leży na zachód od wsi Kłocko. Porasta je w znacznej mierze las mieszany. Zachodni szczyt wzgórza zniszczony jest wskutek wybierania piasku. Na południe od Kłockiej Górki przepływa rzeka Myja na której powstał zbiornik retencyjny "Smardzew". Przebiega tędy droga z Sieradza i Kłocka do Charłupi Wielkiej.

1965 r.

1. Kłocka Górka widok na stronę południowo-zachodnią.

2. Dół po wybieraniu piasku.

3. Droga do zbiornika retencyjnego "Smardzew".

4. Zalew "Smardzew".

5. Droga prowadząca na ul. Reymonta.

Fot. Piotr Tameczka

Góra Solwińska

Góra Solwińska, wzgórze  w gminie Wróblew. Wzniesienie znajduje się w południowej części wsi Wągłczew. Wyniosłość pokryta jest w minimalnym stopniu lasem sosnowym. Większość obszaru pokrywają pola uprawne, a także cmentarz. Przez wzgórze przechodzi linia energetyczna. Na szczycie są doły po wydobywaniu piasku. Niezły punkt widokowy na okolicę. Wysokość?

1965 r.

1. Widok na górę od strony południowo-zachodniej.
2, 3, 5, 6. Widok z góry na okoliczne pola.
4. Ogrodzenie cmentarza.
7, 8. Szczyt.
9. Widok na stronę północną.

Fot. Piotr Tameczka

Góra Topielnia

Góra Topielnia, wzgórze  w gminie Zapolice. Wysokość 188.2 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.). Na wzniesienie można dostać się jadąc przez wieś Zygmuntów. Na drodzę skręcajacej do zakładu drobiarskiego należy przejść kilkadziesiąt metrów polem aż do podnóża wzniesienia. Widok na okolicę utrudniony ze względu na drzewa porastające w całości Górę  Topielnią. Obok przepływa bezimienny ciek wodny.

1965 r.

Fot. Piotr Tameczka

 

Winna Góra

Winna Góra(?), wzgórze zaznaczone na mapie Czajkowskiego z 1789 r.

1798 r.

1992 r.

Smolana Góra

Smolana Góra, wzgórze zaznaczone na mapie Czajkowskiego z 1789 r.

1798 r.

1992 r.

Dziwcza Góra

Dziwcza Góra, wzgórze w gminie Warta. Wysokość 154.8 m. (wg. mapy w skali 1: 25 000 z 1965 r.). Wzniesienie w przeważającej części zajęte jest przez pola uprawne. Mała część pokryta jest krzakami. Środek góry zniwelowany jest wskutek wybierania piasku. Ze wzgórza widać północną część Wzniesień Małkowskich, zabudowania wsi Jakubice, Koloni Baszków i okoliczne pola. Na południe od Dziwczej Góry, przy drodze do Baszkowa stoi murowana kapliczka.

1965 r.

Gazeta Świąteczna 1891 nr. 570

  

(...).Za wsią Jakubicami na zachód, o wiorstę drogi, leży góra stożkowa, którą lud tamtejszy nazywa „Dziewczą", zapewne dlatego, że na niéj za czasów pogańskich dziewice musiały ofiary składać.(...).

Echo Sieradzkie i Zduńskowolskie 1933 5 grudzień

Wieś budzi się do życia społecznego

Echa uroczystości 15-lecia Niepodległości w Jakubicach.

Z terenu gminy Bartochów, jedna tylko wieś Jakubice łącznie z kol. Baszków (stanowiącą z tą kol. jakby jedną całość) zajęła się uroczystym obchodem 15 rocznicy Niepodległości w dniu 11 listopada r. b. Uroczystość odbyła się w następującym porządku 11 listopada. wieczorem, przy remizie miejscowej straży zebrała się straż, dziatwa szkolna i starsi z orkiestrą wiejską, skąd w pochodzie, ze śpiewem, udano się poza wieś, na tak zwaną "Panieńską Górę", gdzie rozpalono ognisko.

Przy świetle ogniska odśpiewano "Jeszcze Polska nie zginęła" i „Brygadę". Przemówienie pełne patriotyzmu wygłosił miejscowy nauczyciel p. Ignacy Bogdański. Nie zapomniano też uczcić pamięci poległych za Ojczyznę. Po zatem śpiewano pieśni żołnierskie i legionowe do czasu zgaśnięcia ogniska.

Zebrani przy ognisku, w takim samym porządku jak przyszli, również ze śpiewem odeszli na plac zbiórki, a następnie do domów.

Dnia następnego, w miejscowej szkole odbyła się uroczysta akademja, urządzona staraniem miejscowego nauczycielstwa przez dziatwę szkolną.

Należy podkreślić, że wieś Jakubice nie pozostaje w tyle jeżeli chodzi o inne dziedziny życia społecznego. Nie wszystko kończy się na wysłuchaniu przemówień i na śpiewie. Mieszkańcy Jakubic biorą się również do czynu. W niezadługim czasie powstaną już organizacje „Strzelec" dla młodzieży męskiej i żeńskiej, gdzie ta młodzież, szczególniej męska, uczyć się będzie w jaki sposób stać się dobrym żołnierzem w czasie wojny i dobrym obywatelem w czasie pokoju.

Niezadługo i Kółko Rolnicze rozwinie szerzej swoją pracę, bo obecnie jakoś za mało się obraca.

Trzeba również dodać, że wieś czyni poważne starania aby na właściwym poziomie postawić straż ogniową. W toku jest również organiz. spółdzielni mleczarskiej ze zbiornicą jaj. Gospodarze myślą również jak zaczerpnąć wiadomości z gazet co się w świecie dzieje i jak żyją inne narody. By jednak nie czytać jedynie tylko gazety ma powstać kółko, którego członkowie za minimalną składkę miesięczną będą mieli różne pisma, które czytać będą narazie w domu, a później w świetlicy.

Legenda o Dziewczym Wzgórzu

           Migotliwym światłem łuczywa jarzyły się okna jakubickiej karczmy dzierżawionej przez Żydka warckiego ostatniego z rodu Rossenbachów. Cały budynek liczący sobie ze dwa wieki, jakby rozkraczył się od pohukiwań, tańców, wiwatów, pijatyk i bójek ostatnich dni owego karnawału, który tego wieczoru dobiegł końca.
             Jeszcze tańczono, wiwatowano ile tylko mogła wydołać chłopska dusza, kiedy nagle nocny stójka co wieś od pożaru i złodziei chronił, kołatką oznajmił, że nadeszła północ, a z nią początek popielcowej środy.
            Większość roztańczonych i pijanych szybko opamiętała się i co rychlej w powadze jaką przystoi w okresie Wielkiego Postu, opuściła karczmę udając się do swoich zagród. To samo uczynili parobcy wiejscy i dziadowie co resztki żebranego przeznaczyli na płukanie gardła.
             Kilka dziewcząt, którym gorzała w głowach mocno szumiała, dzierżawca karczmy długo nakłaniał do opuszczenia karczemnej izby, a kiedy opuściły ją, miast iść do swych chat wzięły się pod ręce i wśród śpiewu, śmiechów i krzyków szły, niewiadomo po co, w kierunku sąsiedniej wioski Gołuchy, budząc starych i młodych w całej wsi. Ludzie złorzecząc im, obudzili swe domostwa i uspokajali rozszczekane psy.
            Kiedy dziewczęta minęły ostatnie zabudowanie napotkały starca wracającego ze wsi Łabędzie. Wbrew jego woli ujęły go pod ręce i zaczęły z nim tańczyć, śpiewając przy tym sprośne śpiewki. Starzec protestował i błagał o pozostawienie go w spokoju z racji jego wieku i Wielkiego Postu, ale dziewczęta nie uległy jego prośbom, a nawet niektóre z nich zaczęły mu ściągać spodnie. Wtedy starzec rozgniewany do ostatniego , rzucił na nie klątwę, życząc im w niej, aby je piekło pochłonęło. Na klątwę starca dziewczęta odpowiedziały pustym śmiechem, a jedna z nich dodała, że i w piekle z dziadkiem nie będzie i m źle.
- I stało się . Mroźną ugwieżdżoną noc od wschodu ku zachodowi przecięła błyskawica, a uśpionym światłem wstrząsnął głuchy grzmot. - Otworzyło się wnętrze ziemi, w którym rozpustne dziewczęta znalazły swój grób.
             Po latach nad dołem jaki powstał w tym miejscu wzniesiono krzyż, który przetrwał tam do pierwszej wojny światowej. Pod nim w głuche zimowe noce niektórzy z przechodniów widywali grupkę rozhulanych dziewcząt.

              Ku przestrodze młodych, starzy ludzie jeszcze wspominają o losie rozpustnych dziewcząt. Miejsce, w którym zapadły się dziewczęta, nazwano Dziewczym Wzgórzem. Znajduje się ono tuż za wsią. Kim był starzec?...Dołek jako znak po zapadlisku, pozostał do dziś.

 Na podstawie opowieści dzieci szkolnych z Jakubic spisał p. Krajewski nauczyciel Sz.P. w Jakubicach dnia 2 grudnia 1976r.

Źródło:http://www.szkolajakubice.neostrada.pl/pliki/legendadg.html

Fot. Piotr Tameczka

Śmietna Góra

Śmietna Góra, wzgórze  w gminie Sieradz. Wysokość 152.8 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.). Wzgórze porośnięte jest lasem. Na zachód od Śmietnej Góry znajduje się Ośrodek Wypoczynkowy Męka. Wzgórze wykorzystywane jest przez rowerzystów jako miejsce treningowe.

1992 r.

 Fot. Piotr Tameczka

1. Wjazd na wzgórze.
2, 4. Zachodni, stromo opadający stok.
3. Szczyt widziany z podnóża góry.
5,6,7. Rowerowy "poligon".

Piotrowskie Góry

Piotrowskie Góry, wzgórze  w gminie Sieradz. Wysokość 144.4 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.). Wzniesienie nieznacznie wyróżnia się w krajobrazie pól uprawnych. Od zachodu opiera się o drogę prowadzącą z Kościerzyna do Warty. Przez wzniesienie przechodzą liczne śródpolne drogi. W miejscu kulminacyjnym, gdzie przecinają się drogi  znajdował się dawniej wiatrak, a przy drodze asfaltowej (na mapie poniżej, u wylotu drogi polnej, przy punkcie 140,6) stała kiedyś karczma. (zob. Topograficzna karta Królestwa Polskiego)

 1965 r.

 Fot. Piotr Tameczka

1. Piotrowskie Góry od drogi Kościerzyn-Warta.

2. Zdjęcie z drogi Biskupice-Jakubice, widok na zachód. 

3. Zdjęcie z drogi Biskupice-Jakubice, widok na wschód.  

4. Polna droga do Charłupi Małej.

5,6. Rolniczy krajobraz.

Góra Patrolka

Góra Patrolka, wzgórze  w gminie Burzenin. Wysokość 201.4 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.). Jest to jedno z bardziej malowniczych wzniesień w okolicy. Pokryte częściowo borem sosnowym i polami uprawnymi. W południowo-wschodniej części wydobywany jest żwir. Obok Patrolki przebiega droga z Witowa w kierunku Brzeźnia. Jadąc od Witowa czeka nas ponad 2 kilometrowy wjazd, mający swoją kulminację w okolicach Patrolki. Z obu stron szosy roztaczają się widoki na piękny, burzeniński krajobraz.

1965 r.

 Fot. Piotr Tameczka

1,2,3. Strona południowa wzgórza.

4. Wjazd od strony południowej.

5,7,8. Widok w kierunku północnym.

6. Krajobraz zachodni.

9. Żwirownia.

10, 11. Krajobraz południowy.

Lisia Góra

Wysokość 164.24 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.). Wzniesienie jako wystająca wśród pól kępa drzew wyróżnia się w terenie nie swą wysokością, ale zielonością. Od południowej strony Lisiej Góry przechodzi droga z Dębołęki do Stefanowa Ruszkowskiego. Wzniesienie jest rozkopane i zniwelowane. Północno-zachodnie obrzeże tworzy wał ziemny, zapewne powstały przez wybieranie piasku. W środku znajduje się woda. Obszar wzgórza służy okolicznym brudasom jako miejsce składowania śmieci.

 

1965 r.

Fot. Piotr Tameczka

Kowalowa Górka

Kowalowa Górka, wzgórze  w gminie Sieradz. Wysokość(?). Wzniesienie znajduje się na południe od wsi Bogumiłów, w sąsiedztwie pól uprawnych. Zachodnia część wzgórza została rozkopana, wschodnia pokryta jest lasem sosnowym z domieszką brzozy. Dobry punkt widokowy na okoliczne pola i miasto Sieradz.   

1965 r.

Fot. Piotr Tameczka

1. Widok na stronę północną wzgórza.
2,3. Widok ze wzgórza na południe i południowy zachód.
4,5,6,7. Rozkopana, zachodnia część Kowalowej Górki.
8. Widok ze wzgórza na południe.
9. Brzozy i sosny porastające wierzchołek.

Góra Madełowa

Góra Madełowa, wzgórze  w gminie Wróblew. Wysokość 156.9 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.). Wzniesienie opływa od strony południowej i zachodniej rzeczka Myja. Wzgórze pokryte jest częściowo lasem i polami uprawnymi.

1965 r.

Fot. Piotr Tameczka

1, 2. Strona południowo-wschodnia wzgórza.

3. Miejsce do wypoczynku na szczycie.

4. Widok na południowy-zachód.

5, 6. Zjazd do Józefowa.

7. Widok na południowy stok wzniesienia.

Kobierzycka Góra

Kobierzycka Góra, wzgórze  w gminie Wróblew. Wysokość 175.6 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.). Góra w przeważającej części zajęta jest przez pola uprawne. Środkiem wzgórza przechodzi linia przesyłowa prądu, droga krajowa nr. 12, oraz droga gminna do Kobierzycka. Na wzgórze można dostać się niemalże od każdej strony drogami polnymi. Ze wzniesienia można zjechać malowniczym wąwozem do Olendrów. Na wierzchołku znajdują się wieża GSM oraz przystanek autobusowy, oraz kilka budynków mieszkalnych należących do Olendrów (część wsi Kobierzycko).

1965 r.

Fot. Piotr Tameczka

1. Kobierzycka Góra, widok od strony południowo-zachodniej.
2. Wjazd na wzniesienie od strony południowo-zachodniej.
3. Widok ze wzgórza na południowy-zachód.
4. Droga nr. 12 przechodząca przez Kobierzycką Górę.
5. Wieża GSM.
6. Widok na południe.
7. Zbliżenie na kościół we Wróblewie.
8. Pola rozciągające się po zachodniej części wzgórza.
9. Zabudowania Olendrów.
10. Pola rozciągające się po północno-zachodniej części wzgórza.
11. Północny zjazd do Olendrów.
12. Wjazd na wzgórze od strony Kobierzycka.

Goniec Sieradzki 1928 nr 52

— (s) W dniu 27 bm. o godzinie 1 w Górce Kobierzyckiej spalił się wiatrak stojący przy szosie., Ubezpieczony na 9380 zł.
Energiczne dochodzenie w toku.

Tajwan wzgórze

Tajwan, wzgórze  w gminie Warta. Wysokość 169.8 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

Najłatwiej dostać się na wzgórzę przez wieś Jakubice, a następnie Kolonie Baszków. Dojeżdżamy do kapliczki przy Dziwczej Górze. Obieramy drogę północną (niewidoczna na niżej zamieszczonej mapie). Około 700 m od kapliczki jest dróżka polna, która zaprowadzi nas na zachodni, rozkopany wierzchołek góry Tajwan. Na wzniesieniu znajdują się 3 wiatraki, stoki zajmują pola uprawne. Ze wzgórza podziwiać można okoliczne wzniesienia, wśród nich Łysą Górę.

1992 r.

Gazeta Świąteczna 1891 nr. 570

(...).Za wsią Jakubicami na zachód, o wiorstę drogi, leży góra stożkowa, którą lud tamtejszy nazywa „Dziewczą", zapewne dlatego, że na niéj za czasów pogańskich dziewice musiały ofiary składać. Daléj, trocha na północ, leży druga góra, większa, podługowata, gdzie się wyorują urny i różne naczynia, ponieważ widocznie było tam przed przyjęciem chrześćjaństwa cmentarzysko; dotychczas nikt tam jednak poszukiwań nie robił. (...).

Fot. Piotr Tameczka

1. Góra Tajwan, widok od dróżki z Koloni Baszków.

2. Wjazd od strony południowej.

3. Rozkopany zachodni wierzchołek.

4. Widok na zabudowania Koloni Gołuchy.

5. Jeden z wiatraków.

6. Rozdzielnia.

7. Widok na południowy zachód.

8. Widok  na Łysą Górę.

9. Strona północno-zachodnia.

10. Południowo-wschodni stok.

11. Wschodni wierzchołek.

Góra Mantycka

Góra Mantycka, wzgórze  w gminie Wróblew. Wysokość 172.2 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

Wzgórze jest sukcesywnie eksploatowane przez Kopalnie Kruszyw Mantyki. Złoże piasku i żwiru Mantyki ocenia się na 144 tyś ton.  Posiada wyznaczony obszar górniczy o powierzchni 11 856m 2 i teren górniczy o powierzchni 16 180 m 2. Złoże piasku Mantyki I  posiada wyznaczony teren górniczy o powierzchni 26 660 m2. (zob. Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Wróblew 2010 r.).
Obok wzniesienia przepływa bezimienny dopływ rzeczki Myji. Od strony wschodniej biegnie droga polna od Koloni Wróblew do Tworkowizny Oraczewskiej. Część wzgórza zajmują pola uprawne. Wskutek eksploatacji przez Kopalnie Kruszyw zniknęła znaczna część Góry Mantyckiej.  W przyszłości należy liczyć się z całkowitą zagładą tego wspaniałego punktu widokowego. 

1965 r.

Fot. Piotr Tameczka

1. Góra Mantycka od strony Tworkowizny Oraczewskiej.
2. Wjazd od strony wschodniej. 
3, 4, 5, 6 Wyeksploatowana część wzgórza. 
7. Szczyt, strona północno-zachodnia. 
8. Widok na północny-wschód. 
9. Widok na wschód. 
10. Widok na północ. 
11. Szczyt, strona północno-zachodnia. 
12.  Zjazd zachodni. 
13. Dróżka od strony zachodniej. 
14. Zabudowania Zgniłej. 
15. Góra Mantycka od strony północnej.

Żarnowa Góra

Słownik Geograficzny:  

Żarnowska Góra, obrąb leśny na obszarze Charłupi Wielkiej, w pow. sieradzkim.

Żarnowa Góra, wzgórze w gminie Wróblew. Wysokość 160.1 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.). Od strony południowej okala je bezimienna stróżka. Od strony zachodniej przebiega piaszczysta droga z Charłupi Wielkiej do Tumidaja. Schodząc w kierunku północnym i wschodnim wychodzi się na pola wsi Drzązna. Żarnowa Góra nie jest mocno wyeksponowana w terenie. Porastający ją bór sosnowy uniemożliwia obserwację okolicy, stąd wzgórze jest mało atrakcyjne dla zwiedzających.

1992 r.

Żarnowa Góra, widok na wierzchołek. Fot. Piotr Tameczka

Biała Góra

Biała Góra, wzgórze w gminie Sieradz. Wysokość ?

1965 r.

Na wzgórzę można się dostać najszybciej jadąc drogą prowadzącą ze wsi Woźniki do Zapolic. Tuż przed nowo wybudowanym wiaduktem, po lewej stronie rośnie młody las sosnowy. Przez młodnik prowadzi dróżka aż po sam szczyt wzgórza. Wzniesienie porośnięte jest borem sosnowym. Przed linią lasu należy pokonać wysokość licząc od podnóża do szczytu pagórka około 8 m.  Podziwianie okolicy uniemożliwiają gęsto rosnące sosny. Schodząc niżej, opuściwsz teren leśny można zobaczyć pola ciągnące się do rzeki Warty, wieś Woźniki oraz miasto Sieradz.

fot. Piotr Tameczka 

Opis zdjęć zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
1. Biała Góra, widok z drogi Woźniki-Zapolice
2. Wjazd przez młodnik
3. Podnóże
4.Widok na pola ku rzece Warcie.
5. Szczyt wzgórza
6. Wejście na szczyt