Żurzewica

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Żurzewica, województwo Kaliskie, obwód Wieluński, powiat Wieluński, parafia Rudlice, własność prywatna. Ilość domów 1, ludność 4, odległość od miasta obwodowego 2.

1859 r.

Agnieszówka

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Agniszkowka, województwo Kaliskie, obwód Wieluński, powiat Wieluński, parafia Chotów, własność prywatna. Ilość domów 2, ludność 8, odległość od miasta obwodowego 1.

1859 r.

Łysa Góra

Łysa Góra, wzgórze  w gminie Warta. Wysokość 189.4 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1992 r.

Łysa Góra fot. Piotr Tameczka

Jan Piotr Dekowski, Strzygi i Topieluchy

Złodziej-pokutnik na Łysej Górze

Nie opodal miasta Warty znajduje się bardzo wysokie wzgórze, którego szczyt z daleka wygląda jak wielka Łysa Góra, toteż zapewne dlatego całe wyniosłe wzgórze nazwano Łysą Górą. Wiele jest tu wzniesień, wszystkie one z jednej strony mają łagodne zbocze, skierowane na las i pola uprawne, z drugiej strony ich zbocza są spadziste i zarosłe krzewami, paprocią i mchem.

Starzy ludzie powiadają, że na wierzchołku tej góry od bardzo wielu, wielu lat pokutuje wielki grzesznik, a właściwie to jego biedny duch. A jak to się stało, proszę, posłuchajcie.

Było to, zdaje się wtedy, gdy panował król Kazimierz Wielki. W tym czasie w Warcie budowano okazały kościół farny. Robociznę prowadził majster, który dopuścił się świętokradztwa. Ukradł on kilka kóp groszy, które były przeznaczone na tę właśnie budowę.

Skradzione pieniądze majster schował do skórzanego worka, wziął szpadel i nocą, kiedy księżyc rozświetlał ziemię, wlazł na samiuteńki szczyt Łysej Góry, aby tam je głęboko ukryć w ziemi. Kiedy już pieniądze zakopał i dla oznaczenia przywalił jeszcze wielkim głazem, pojawił się nagle, o zgrozo! olbrzymi i straszny potwór. Miał on zęby ostre jak noże, a ślepia jego ziały ogniem, którego płomienie były całkiem zielone.

Złodziej przeraził się, zaczął tłumaczyć i przyrzekać, że zrabowane pieniądze zaraz zwróci. Potwór , był nieubłagany. Swoją łapą wcisnął w ziemię grzeszne ręce złodzieja, po czym rzekł mu, że tyle lat będzie pilnował ukrytych przez niego skarbów, ile kóp groszy zrabował. To jest jego pokuta.

I tak też się stało.

Odtąd w noce ciemne i wietrzne można oglądać, jak na szczycie Łysej Góry, w blasku ognia, gdy palą się pieniądze, toczy zawziętą walkę ów złodziej pokutnik

ze straszliwym potworem.

Przekazała Maria Kaźmierczak, ur. w 1906 r., farmaceutka z Łodzi; opowieść zasłyszana od swojej babki, która mieszkała w mieście Warta.

Kocia Góra

Kocia Góra, wzgórze  w gminie Brzeźnio. Wysokość 180.1 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1992 r.

Fot. Piotr Tameczka

1. Kocia Góra  z oddali  

2. Droga na szczyt  

3. Rozkopane serce góry 

4. Panorama  

5. Zabudowania Kociej Góry 

6. Śródpolne drzewo 

7. Misz-masz natury i cywilizacji   

8. Przekrój   

Zielona Góra

Zielona Góra, wzgórze  w gminie Sieradz. Wysokość 125.3 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1965 r.

Zaprzężna Góra

Zaprzężna Góra, wzgórze  w gminie Wierzchlas. Wysokość 173.8 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1965 r.

Wisielak wzgórze

Wisielak, wzgórze  w gminie Działoszyn. Wysokość 224.5 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1965 r.

Wiatrakowa Góra

Wiatrakowa Góra, wzgórze  w gminie Działoszyn. Wysokość 231.20 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

Góra Wiatraczna (231 m n.p.m.) położona w pobliżu wschodniej granicy Załęczańskiego Parku Krajobrazowego jest fragmentem zespołu pagórów żwirowo-piaszczystych, wyznaczających maksymalny zasięg stadiału Warty zlodowacenia środkowopolskiego.
W dniu 3 września 1939 r. żołnierze polscy broniący linii rzeki Warty ostrzeliwali stąd ogniem artyleryjskim oddziały niemieckie nacierające od strony Raciszyna.
Ze szczytu Góry Wiatracznej rozciąga się rozległy widok na Działoszyn, miejscową cementownię a na dalszym planie, w kierunku południowym na dolinę rzeki Warty z Raciszynem.
http://lodzkie.travel/?kat=ochrona_przyrody&sub=7&id=5

1965 r.

Topikrówka wzgórze

 Topikrówka, wzgórze  w gminie Buczek. Wysokość ?

1992 r.

Świńska Górka

Świńska Górka, wzgórze  w gminie Pątnów. Wysokość 178 m. (wg. mapy w skali 1: 25 000 z 1965 r.)

1965 r.

Sosnowa Góra

Sosnowa Góra, wzgórze  w gminie Pątnów. Wysokość 218.8 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1965 r.

Zbiór Wiadomości do Antropologii Krajowej 1880 tom 4

(...) Nie tak dawno jeszcze, od północno-wschodu dotykał prawie tej wioski las sosnowy; dziś wycięty, odsunął się on z pozostałą resztką drzew dalej o ćwierć mili i stanowi własność rządową. Od południo-zachodu, ku Warcie ciągnie się drugi pas lasu, jak o tem świadczą pozostałe gaje nad wąwozami tej rzeki i wspomnienia blizkiej góry Sosnowej, przed kilkudziesięciu jeszcze laty, pokrytej wyniosłym borem. Słowem, odgadnąć można, i dawny Pątnów znajdował się w tem malowniczo-smętnem położeniu, jakiem się odznaczały wszystkie okolice leśne ponad Wartą.(...)  

Psia Górka wzgórze

Psia Górka, wzgórze  w gminie Podddębice. Wysokość 135.36 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1992 r.

Piątkowa Górka

Piątkowa Górka, wzgórze  w gminie Wierzchlas. Wysokość 220.35 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)  

1965 r.

Obserwator wzgórze

Obserwator, wzgórze  w gminie Wierzchlas. Wysokość 216.53 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1965 r.

Fot. Piotr Tameczka

Łysa Góra

Łysa Góra, wzgórze  w gminie Widawa. Wysokość ?

1992 r.

Łysa Góra

Łysa Góra, wzgórze  w gminie Goszczanów. Wysokość ?

1965 r.

Łysa Góra

 Łysa Góra, wzgórze  w gminie Wróblew. Wysokość ?  

1992 r.

Łysa Góra

 Łysa Góra, wzgórze  w gminie Konopnica. Wysokość ?

1992 r.

Łyczkowa Góra

Łyczkowa Góra, wzgórze  w gminie Wierzchlas. Wysokość 200.5 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1992 r.

Liścienna Góra

Liścienna Góra, wzgórze  w gminie Sędziejowice. Wysokość 209.2 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1992 r.

Lisie Jamy wzgórze

  Lisie Jamy, wzgórze  w gminie Klonowa. Wysokość 173.8 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1992 r.

Lisia Góra

 Lisia Góra, wzgórze  w gminie Działoszyn. Wysokość 245.88 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

Lisia Góra (248 m n.p.m.) to najwyższy szczyt Gór Bugajowych, na niektórych mapach zwany Wielką Górą, położony na północny zachód od wsi Węże (gmina Działoszyn, powiat pajęczański ), na Wyżynie Wieluńskiej, w granicach Załęczańskiego Parku Krajobrazowego (ZPK).
Na zachodnim stoku Lisiej Góry znajdują się stare, nieczynne już dzisiaj żwirownie z widocznymi odsłonięciami, umożliwiającymi poznanie budowy geologicznej wzgórza. Zaobserwować tu można, nachylone pod znacznym kątem warstwy utworów czwartorzędowych, w tym głazów, żwirów i piasków - efekt bezpośredniej akumulacji materiału pochodzącego z topniejącego lądolodu.
Pasmo Gór Bugajowych i pobliskich Gór Gliżyńskich uważane jest za morenę czołową zlodowacenia środkowopolskiego Warty.

 http://lodzkie.travel/?kat=ochrona_przyrody&sub=7&id=10

1965 r.

Dziennik Łódzki 1952 nr 298

"Węże"

Klejnot przyrody łódzkiej

Przed trzema tygodniami odkryto na wzgórzu Zelce na terenie gromady Węże w powiecie wieluńskim grotę stalaktytową.

Nazwy miejscowości ,,Węże" i „Zelce" położonych w odległości sześciu kilometrów na zachód od miasteczka Działoszyna brzmią dość egzotycznie. Jakkolwiek z prawdziwymi wężami i egzotyką niewiele mają wspólnego, mimo to są to istotnie miejscowości ze wszech miar ciekawe.

Wspomniane wzgórze Zelce leży po lewej stronie Warty w odległości około 0,5 km od brzegu rzeki i wznosi się dość stromo nad terasą rzeczną Zbudowane jest ono ze skały wapiennej, na której znać głębokie ślady erozyjne. Na przełomach i wśród okruchów skał spotyka się dużą ilość skamielin i odcisków po zaginionych zwierzętach, które żyły tu na dnie dawnego morza. Są to głowonogi, małże, jeżowce i inne, a na podstawie tych szczątków ustalono, że wapień ten, podobnie zresztą jak na całym wzgórzu krakowsko-wieluńskim, utworzył się w epoce jurajskiej przed około 160 milionów lat.

Przez wzgórze to przed wielu tysiącami lat przesunął się lodowiec ostatniego zlodowacenia ziem polskich pozostawiając opodal po stronie południowej wał moreny czołowej utworzony ze żwirów i piasków.

Wzgórza te fantastycznym układem skałek przypominają w miniaturze przedpole Pienin, gdzie w miejsce Dunajca przepływa rzeka Warta.

Wierzchołki wzgórz posiadają liczne spękania i szczeliny, przez które woda deszczowa przedostając się w ciągu wielu milionów lat rozpuszczała skałę, drążąc wewnątrz wzgórza liczne większe i mniejsze o ciekawych kształtach komory, jaskinie i groty. Wewnątrz komór grot kropla po kropli z tych wód osadzały się cienkie warstewki wapienia, z których potworzyły się po wielu latach piękne nacieki zwane stalaktytami. W szczelinach skał wytwarzał się wapień krystaliczny. Nacieki na ścianach tworzą tu i ówdzie ciekawe układy krystaliczne, mieniące się w promieniach sztucznego światła brylantowym blaskiem.

Ile grot kryją wzgórza w swym wnętrzu dotychczas nie wiadomo. Są one obecnie eksploatowane, wydobywa się tu kalcyt (wapień krystaliczny) dla hut szklanych — i w czasie postępujących robót, drążąc skałę w poszukiwaniu żył kalcytu, natrafia się ciągle na coraz to nowe komory i groty połączone wspólnymi korytarzami.

Powierzchnia wzgórza posiada liczne zagłębienia zwane lejkami krasowymi, które w okresie trzeciorzędowym wypełniły się szczątkami kości żyjących w tym czasie zwierząt. Kości te częściowo uległy zmineralizowaniu, dzięki czemu możemy oznaczyć do jakich gatunków zwierzęta te należały. Dotychczas na tej podstawie określono około 160 gatunków zwierząt ssących od małych gryzoni aż do dużych zwierząt kopytnych; istnieją przypuszczenia, iż w tym okresie żyły tu również liczne zwierzęta drapieżne, a kości zgromadzone tu, są to resztki ich biesiad.

Klimat panujący w okresie trzeciorzędu był prawdopodobnie podobny do klimatu współcześnie panującego w okolicach podzwrotnikowych, gdyż znaleziono tu także czaszki małp z doskonałym odlewem wapiennym mózgu, z zachowaną wyraźną rzeźbą zwojów mózgowych.

Poza tym spotyka się tu ciekawe ślady działania erozji, wydmy piaszczyste, a cały teren pokryty jest roślinnością na ogół mało jeszcze poznaną.

Z najwyższych wzniesień tych wzgórz jak np. tzw. "Wielkiej Góry*", która swoim 246 metrów wysokim szczytem dominuje nad całą okolicą, roztacza się w dnie pogodne piękny widok na zakola rzeki Warty, okoliczne wsie, pola i lasy, a w sprzyjających warunkach dojrzeć można nawet wieże starożytnych kościołów i ratusza odległego prawie o 30 km od miasta Wielunia.

Wzgórza wapienne zawierają wiele jeszcze zagadek nie wykrytych i naukowo nie zbadanych, toteż spodziewać się należy licznych odkryć o charakterze niejednokrotnie wprost sensacyjnym — zwłaszcza zaś na zboczu północnym Zelc od strony Warty.

Węże i Zelce zatem wraz z okolicami stanowią niezwykle ciekawy obiekt przyrodniczy i krajobrazowy. Poszczególne formy geologiczne występują tu w postaciach tak różnorodnych a często typowych, że zainteresować mogą nie tylko naukowców, miłośników przyrody, ale i szersze rzesze publiczności.

Cały ten teren jest równocześnie jakby przebogatym muzeum, a to tym cenniejszym, że utworzony został siłami natury.

W okresie przedwojennym bezplanowej i rabunkowej gospodarki, tereny te uległy silnemu zniszczeniu, czego ślady widzimy do dziś dnia.

Obecnie projektuje się wzięcie tych terenów pod ochronę i założenie na powierzchni około 215 ha rezerwatu przyrodniczo-krajobrazowego z przeznaczeniem go dla celów naukowych i jako terenu dla zbiorowych wycieczek turystyczno-krajoznawczych.

EDWARD POTĘGA

wojewódzki konserwator przyrody

*Najwyższe wzniesienie w tej okolicy nosi nazwę Lisiej Góry, i liczy niespełna 246 metrów, jest to zapewne wymieniona w artykule Wielka Góra. Przypis autora bloga.

Kuźnicka Góra

 Kuźnicka Góra, wzgórze  w gminie Rusiec. Wysokość ?

1992 r.

WIDOK NA SZCZYT

 

Kulik wzgórze

 Kulik, wzgórze  w gminie Widawa. Wysokość 172.9 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)  

1965 r.

Kościółek wzgórze

Kościółek, wzgórze  w gminie Widawa. Wysokość ?.

1992 r.

Korycisko wzgórze

Korycisko, wzgórze  w gminie Sędziejowice. Wysokość 196 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1965 r.

Kickie Góry

Kickie Góry, wzgórze  w gminie Wodzierady. Wysokość ?

1965 r.

Karbanów wzgórze

 Karbanów, wzgórze  w gminie Wieluń. Wysokość ?

 1965 r. 

Fot. Piotr Tameczka

Kamienna Góra

Kamienna Góra, wzgórze  w gminie Działoszyn. Wysokość 218.9 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1965 r.

Grajkowa Góra

Grajkowa Góra, wzgórze  w gminie Pątnów. Wysokość ?

1965 r.

Góra wzgórze

Góra, wzgórze  w gminie Burzenin. Wysokość 167.6 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1965 r.

Wapno / Wapiennik wzgórze

Wapno, wzgórze  w gminie Działoszyn. Wysokość 198 m.

Góra Wapiennik położona na Wyżynie Wieluńskiej, na zachód od wsi Bobrowniki (gmina Działoszyn, powiat pajęczański), na południowym skraju Załęczańskiego Parku Krajobrazowego to wznoszący się na lewym brzegu rzeki Warty ostańcowy pagór meandrowy.
W stronę rzeki Góra Wapiennik opada stromym, skalistym zboczem, porosłym murawami oraz zaroślami. W kierunku wysoczyzny przechodzi w płaski, zalesiony grzbiet. Na szczycie znajdują się wychodnie wapieni porośnięte rzadką roślinnością wapieniolubną. Niewielki kamieniołom w obrębie wzgórza ukazuje profil geologiczny wapieni górnojurajskich.
Z Góry Wapiennik rozciąga się malowniczy widok na położoną po przeciwnej, prawej stronie rzeki Górę Świętej Genowefy.
Niegdyś oba wzgórza stanowiły jedną całość, jednak wody odpływające w czwartorzędzie z topniejącego lądolodu przebiły tu istniejącą po dzień dzisiejszy charakterystyczną bramę skalną.

http://lodzkie.travel/?kat=ochrona_przyrody&sub=7&id=15

1965 r.

Góra Sachetna

Góra Sachetna, wzgórze  w gminie Pątnów. Wysokość 223.2 m. (wg. mapy w skali 1: 10 000 z 1992 r.)

1965 r.

Góra Krzemionka

Góra Krzemionka, wzgórze w gminie Działoszyn. Wysokość 228 m.

Góra Krzemionki (228 m n.p.m.) to ostaniec wapieni górnojurajskich położony na Wyżynie Wieluńskiej, w granicach Załęczańskiego Parku Krajobrazowego (ZPK). Na zboczach Góry Krzemionki rozłożyły się zabudowania wsi Węże (gmina Działoszyn, powiat pajęczański).
W obrębie Góry Krzemionki znajdują się liczne, nieczynne już kamieniołomy, w tym 2 najciekawsze: kamieniołom południowy (przy piecu wapienniczym) oraz kamieniołom na grzbiecie wzgórza.
W skarpie pierwszego z kamieniołomów widać odkrywkę silnie spękanych i skrasowiałych wapieni skalistych. Można tu odnaleźć skamieniałe amonity, gąbki i małże morza jurajskiego.
Niezwykle ciekawym miejscem jest fragment zawalonej jaskini, wypełnionej utworami trzeciorzędowymi. Występują tu białe i żółte piaskowce kwarcowe o kalcytowym lepiszczu oraz czerwone piaskowce z laminami terra rossy, zawierającej szczątki drobnych kręgowców lądowych z epoki pliocenu.
W niewielkich kamieniołomach na grzbiecie wzgórza można również zaobserwować silnie spękane i skrasowiałe nieuławicone wapienie skaliste, w obrębie których odnaleźć można skamieniałości zwierząt morskich okresu jurajskiego. Tu również - we fragmentach zawalonych jaskiń można zobaczyć resztki namulisk i szaty naciekowej jaskini.
W kamieniołomach na grzbiecie natrafić można na "szczotki" kalcytowe, zbudowane z kryształów kalcytu o wielkości do 15 cm, o biało - miodowej barwie. Od nich właśnie wzgórze bierze swoją nazwę. Skały porośnięte są roślinnością wapieniolubną.

http://lodzkie.travel/?kat=ochrona_przyrody&sub=7&id=12

1992 r.

Góra (Górka) Krzemienna

Góra (Górka)  Krzemienna, wzgórze w gminie Osjaków. Wysokość ?

1965 r.

Góra Błaszczykowa

Góra  Błaszczykowa, wzgórze w gminie Osjaków. Wysokość ?

1965 r.

Fot. Piotr Tameczka

Góra Lotkowa

Góra  Lotkowa, wzgórze w gminie Wróblew. Wysokość 177.6 m. (wg. mapy w skali 1: 25 000 z 1965 r.)  

1965 r.

Góra Lotkowa fot. Piotr Tameczka

Bolińska Góra

Bolińska Góra, wzgórze w gminie Wierzchlas. Wysokość 191.4 m.  (wg. mapy w skali 1: 25 000 z 1965 r.)

1965 r.

Babiniec wzgórze

Babiniec, wzgórze w gminie Brzeźnio. Wysokość 175.6 m. (wg. mapy w skali 1: 25 000 z 1965 r.)

1992 r.

Sieradzkie wzgórza

Mimo, że na terenie regionu sieradzkiego nie ma wzniesień o wysokości powyżej 300 metrów, które według definicji można byłoby określić mianem góry, to pospolicie przyjęło się nazywać nasze wzgórza górami. Na tle nizinnego krajobrazu wyróżniają się one swoja wysokością i są często doskonałym punktem obserwacyjnym i widokowym.

Nazwy wzgórz urzekają pięknem i oryginalnością. Brzmieniem zachwyca Liścienna Góra, znaczeniem budzi grozę Topikrówka i Wisielak, przywodzi myśl o dalekich podróżach Góra Tajwan, na Łysych Górach zlatują się wiedźmy aby wchodzić w konszachty z diabłami. Pełne magii i tajemnic skrywają w sobie podania o skarbach, zaklętych rycerzach, czarownicach itd.

Przed wiekami wzniesienia były jeszcze wyższe niż widzimy je obecnie. Najpierw działalność rolnicza niwelowała ich wysokość. Obecnie największym zagrożeniem są wszelkie żwirownie i wysypiska, i te dzikie, i te legalne. Wzgórza są rozpruwane od wewnątrz, zagrabiane od zewnątrz, i rozwożone jako materiał budowlany lub zamieniane na składowiska odpadów. Wiele z nich przestanie wkrótce istnieć lub zatraci swoja naturalna formę. Cenny krajobraz jak choćby pasmo wzgórz w okolicach Małkowa zmienia sie na naszych oczach. Z uwagi na to, że nic nie trwa wiecznie zdecydowałem się poświęcić im miejsce na moim blogu. Być może jest to epitafium wzgórz sieradzkich, przynajmniej niektórych. Zilustruje każdy wątek zdjęciem, a w miarę możliwości jakąś opowieścią.

Góry opisane wcześniej:

Charlawa (gm. Burzenin), Dziwcza Góra (gm. Warta), Góra Św. Genowefy (gm. Wierzchlas), Grodzisko (zob. Strońska Góra gm. Zapolice), Jama (gm. Działoszyn), Kotelki (gm. Klonowa), Ostrochodza (gm. Rusiec), Pecherzyna (gm. Zapolice), Rzerzuchowa Góra (gm. Warta), Srebrna Góra (gm. Zapolice), Starościńskie  (gmina Zapolice), Strońska Góra (gm. Zapolice), Święta Góra (gm. Wróblew), Tatarskie Góry (gm. Sieradz), Zelce (gm. Działoszyn), Złota Górka (gm. Brzeźnio), Żarnowa Góra (gm. Wróblew)

Nowe posty:
Babiniec (gm. Brzeźnio), Biała Góra (gm. Wieluń), Biała Góra (gm. Sieradz), Biała Góra (gm. Wierzchlas), Bolińska Góra (gm. Wierzchlas), Buki (gm. Działoszyn), Byłek (gm. Sędziejowice), Chodakowskie Góry (gm. Zadzim), Dobrońskie Góry (gm. Dobroń), Góra (gm. Burzenin), Góra Błaszczykowa (gm. Osjaków), Góra Draby (gm. Działoszyn), Góra Kapliczna (gm. Działoszyn), Góra Korzenna (gm. Wierzchlas), Góra Krzemienna (gm. Osjaków), Góra Krzemionka (gm. Działoszyn), Góra Lotkowa (gm. Wróblew), Góra Madełowa (gm. Wróblew), Góra Mantycka (gm. Wróblew), Góra Mogiła (gm. Wierzchlas), Góra Patrolka (gm. Burzenin), Góra Piaskowa (gm. Poddębice), Góra Raciszyn (gm. Działoszyn), Góra Sachetna (gm. Pątnów), Góra Solwińska (gm. Wróblew), Góra Tajwan (gm. Warta), Góra Topielnia (gm. Zapolice), Góra Wapno / Wapiennik (gm. Działoszyn), Górka Kłocka (gm. Sieradz), Górki (gm. Sieradz), Góry Bugajowe (gm. Działoszyn), Góry Garczarka (gm. Zadzim), Góry Gliżyńskie (gm. Działoszyn), Góry Golickie (gm. Poddębice), Góry Łyse (gm. Biała), Góry (gm. Pęczniew), Góry (gm. Wróblew), Grajkowa Góra (gm. Pątnów), Jamia Góra (gm. Mokrsko), Jankus (gm. Mokrsko), Kamienna Góra (gm. Działoszyn), Karbanów (gm. Wieluń), Kickie Góry (gm. Wodzierady), Kobierzycka Góra (gm. Wróblew), Kocia Góra (gm. Brzeźnio), Korycisko (gm. Sędziejowice), Korzenica (gm. Czarnożyły), Kościółek (gm. Widawa), Kowalowa Górka (gm. Sieradz), Kulik (gm. Widawa), Kuźnicka Góra (gm. Rusiec), Lisia Góra (gm. Brzeźnio), Lisia Góra (gm. Działoszyn), Lisia Góra (gm. Sędziejowice), Lisie Jamy (gm. Klonowa), Liścienna Góra (gm. Sędziejowice), Łyczkowa Góra (gm. Wierzchlas), Łysa Góra (gm. Burzenin), Łysa Góra (gm. Goszczanów), Łysa Góra (gm. Konopnica), Łysa Góra (gm. Mokrsko), Łysa Góra (gm. Ostrówek), Łysa Góra (gm. Lutomiersk), Łysa Góra (gm. Poddębice), Łysa Góra (gm. Warta), Łysa Góra (gm. Widawa), Łysa Góra (gm. Wróblew), Niemiecka Góra (gm. Poddębice), Obserwator (gm. Wierzchlas), Piątkowa Góra (gm. Wierzchlas), Piotrowskie Góry (gm. Sieradz), Psia Górka (gm. Poddębice), Solowa Górka (gm. Mokrsko), Sosnowa Góra (gm. Pątnów), Sowińska Góra (gm. Lutomiersk), Śmietna Góra (gm. Sieradz), Świńska Górka (gm. Pątnów), Topikrówka (gm. Buczek),Wiatrakowa Góra (gm. Działoszyn), Wisielak (gm. Działoszyn), Wzgórze Zamkowe (gm. Sieradz), Zaprzężna Góra (gm. Wierzchlas), Zielona Góra (gm. Sieradz), Złote Góry (gm. Sieradz) 

Taryfa podymnego i regestr Franciszka Czajkowskiego

Opracowałem obydwie wyżej wymienione pozycję.

1.  "Regestr Diecezjów" Franciszka Czaykowskiego, czyli właściciele ziemscy w Koronie 1783-84 w opracowaniu Sławomira Górzyńskiego.

Strona tytułowa

Jest to wykaz właścicieli i posesorów dóbr ziemskich zawierający informacje o nazwiskach i posesorach kościelnych, oraz strukturze administracyjnej państwa i Kościoła po I rozbiorze.

Parafie z obszaru województwa sieradzkiego, które zostały opuszczone w "Regestrze Czaykowskiego":
Działoszyn, Iwanowice, Rząśnia, Siemkowice.

Autorzy opracowania podali w wykazie parafii opuszczonych również parafię Marzenin. Ta informacja jest pomyłką, ponieważ parafia Marzenin jest opisana u Czaykowskiego pod nazwą parafia Marzynin.

2. Taryfa podymnego z 1775 r.  na podstawie "Verzeichniß aller adelichen, geistlichen und königlichen Oertern in Polen, nach den Woiwodschaften und Districten, und mit Bemerkung der Anzahl der Rauchfänge in jedem Orte." (pisownia oryginalna)

Pierwsza strona spisu.

W tłumaczeniu na j. polski: Spis wszystkich miejscowości w Polsce, będących własnością szlachecką, kościelną i królewską, wedle województw i dystryktów (powiatów), z zapisaniem liczby kominów w każdej miejscowości. 

Artykuł pochodzi z roku 1788 i zamieszczony został w 22 tomie magazynu:  Magazin für die neue Historie und Geographie, wydawanego przez  Anton'a Friderich'a Büsching'a. 

Ówczesny podatek od nieruchomości, czyli tzw. podymne, został wprowadzony w 1629 r. zastępując poradlne. Pobierano go od każdego domu mieszkalnego. Płacony był przez wszystkie stany. Od 1775 r. pobierano podymne od każdego komina na dachu. Podymne zniknęło po upadku I  Rzeczypospolitej.

Na książkę trafiłem przypadkiem pół roku temu używając narzędzia do szukania książek, czyli google book.

Strona tytułowa 

Ze względu na dużą ilość materiału, dane z obu opracowań będą wprowadzane stopniowo. Wcześniej opracowałem i wprowadziłem informacje ze spisu: Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego.