Reduchów

Taryfa Podymnego 1775 r.

Raduchów, wieś, woj. sieradzkie, powiat szadkowski, własność szlachecka, 8 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.

Reduchow, parafia korczow (korczew), dekanat szadkowski, diecezja gnieźnieńska, województwo sieradzkie, powiat piotrkowski, własność: Tarnawski.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Reduchów, województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Szadkowski, parafia Korczew, własność prywatna. Ilość domów 8, ludność 64, odległość od miasta obwodowego 3.

Słownik Geograficzny:  

Reduchów,  w XVI w. Raduchow, wś i fol., pow. sieradzki, gm. Szadek, par. Korczew, odl. od Sieradza 14 w.; wś ma 7 dm., 72 mk.; fol. 3 dm., 4 mk. Dobra wraz z Boczkami miały 2062 mr. obszaru (1224 mr. lasu). W XVI w. łany kmiece dają dziesięcinę pieniężną na stół arcybiskupi a pleban. w Korczewie kolędę po groszu z łanu. Łany sołtysie dawały za dziesięcinę pleban. w Korczewie po fertonie. Folwarku nie było (Łaski, L. B., I, 481). Według reg. pob. pow. Szadkowskiego z r. 1552 i 1553 wś Raduchów, w par. Korczów, miała 10 osad., 3 łany (Pawiński, Wielkp., II, 230).

Spis 1925:

Reduchów, kol. i folw., pow. sieradzki, gm. Szadek. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne kol. 26, folw. 2. Ludność ogółem: kol. 157, folw. 20. Mężczyzn kol. 76, folw. 12, kobiet kol. 81, folw. 8. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego kol. 157, folw. 20. Podało narodowość: polską kol. 157, folw. 20.

Wikipedia:

Reduchów-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Szadek. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Elżbieta Halina Nejman Majątki (Szlachta Sieradzka XIX wieku Herbarz)

REDUCHÓW par. Korczew, p. zduńskowolski, w 1552 było tu 10 osad na 3 łanach.. Ma 7 domów i 72 mieszkańców, a folwark3 domy. Należy do dóbr Boczki. w 1783 roku należał do Tarnawskich. (SGKP t.9, s.587)

1992 r.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1854 nr 212

(N. D. 4812) Pisarz Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po zgonie.

1. Wilhelma Neugebauer, właściciela dóbr ziemskich Gruszczyce w Ogu Sieradzkim, i Chociszewa, w Ogu Wartskim niemniej współwłaściciela dóbr Chabierowa, w tymże Ogu położonych i wierzyciela summy 3120 rs. na dobrach Raduchowie w Ogu Szadkowskim, w dziale IV wykazu pod N. 15 zapisanej.  

(...) Otworzyły się spadki do regulacyi których wyznacza się termin prekluzyjny, przedemnie Pisarza na d. 25 Marca (6 Kwietnia) 1855 r.  

Kalisz d. 8 (20) Września 1854 r.

J. N. Zengteller.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1856 nr 263

(N. D. 6177) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Piotrkowskiego.

Wzywa wszelkie Władze nad bezpieczeństwem i porządkiem w kraju czuwające, iżby na Elżbietę Głąbine, lat 28 mieć mogącą, katoliczkę, ostatecznie we wsi Raduchowie, gminie Boczki zamieszkałą, wyrobnicę, baczne oko zwracały, a w razie ujęcia Sądowi tutejszemu lub najbliższemu dostawić raczyły.

Piotrków d. 18 (30) Października 1856 r.

Sędzia Prezydujący,

Assessor Kollegialny, Chmieleński.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1860 nr 107

(N. D. 2491) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po śmierci:

2. Wilhelma Nenckiego właściciela dóbr Bruss z przyległościami: Kobyla Chmielowa z przyległościami Raduchów, Sikucin, wszystkich z Okręgu Szadkowskiego i Ostrów z przyległościami z Ogu Wartskiego (…) otworzyły się spadki, do regulacyi których, oznaczam termin przed sobą na d. 16 (28) Listopada 1860 r. w Kancellaryi hypotecznej w Kaliszu.

Kalisz d. 21 Kwietnia (3 Maja) 1860 r.

Emilian Ordon.

Kurjer Warszawski 1866 nr 254

Komisja Likwidacyjna w Królestwie Polskiem, podaje do powszechnej wiadomości, iż wynagrodzenia likwidacyjne: w ilości rs. 814 kop. 72, przypadające na mocy rozporządzenia Komisji z dnia 24 Października (5 Listopada) r. b., nieletniemu Leonowi Nęckiemu, właścicielowi dóbr Raduchów, położonych w Gubernji Warszawskiej, Powiecie Sieradzkim, Gminie Starostwo-Szadek, wysłane zostało do Kassy Powiatu Kaliskiego, celem wypłaty komu należy.

Kaliszanin 1872 nr 94

Podaje się do publicznej wiadomości, że na porębie Raduchów, odległym od miasta Zduńskiej Woli wiorst 7 od Sie­radza wiorst 12, od Warty i Szadku wiorst 8, są do nabycia: sążnie, tarcice, bale, łaty, gonty, do­my gotowe, za stosunkowo niższą cenę jak w la­sach sąsiednich. Interesanci zechcą, zgłaszać się do Administracji lasów w dobrach Boczki, w Bocz­kach przez Szadek.

Kaliszanin 1886 nr. 62

Kupno i sprzedaż majątków ziemskich. Niedawno donosiliśmy o zbyt często powtarzających się w naszej okolicy, przymusowych sprzedażach majątków ziemskich i o niesłychanie nizkich cenach, za jakie nabywają je wierzyciele hypoteczni. Potwierdzenie tej naszej wiadomości stanowi niedawny fakt sprzedaży w sieradzkiem majątku Kobyła - Chmielowa z folwarkiem Boczki, rozległości 33 włók. a w tem łąk 101, lasu 139 i zagaju 115 mórg. Majątek ten sprzedano za 23,002 rs.

Charakterystycznem jest to, iż długów ciężyło na nim 98.891 rs. a jeszcze w roku zeszłym dawano zań 90 000 r. s.

Kaliszanin 1886 nr. 62

Kupno i sprzedaż majątków ziemskich. Niedawno donosiliśmy o zbyt często powtarzających się w naszej okolicy, przymusowych sprzedażach majątków ziemskich i o niesłychanie nizkich cenach, za jakie nabywają je wierzyciele hypoteczni. Potwierdzenie tej naszej wiadomości stanowi niedawny fakt sprzedaży w sieradzkiem majątku Kobyła - Chmielowa z folwarkiem Boczki, rozległości 33 włók. a w tem łąk 101, lasu 139 i zagaju 115 mórg. Majątek ten sprzedano za 23,002 rs.
Charakterystycznem jest to, iż długów ciężyło na nim 98.891 rs. a jeszcze w roku zeszłym dawano zań 90,000 rs.
Drugi majątek Raduchów, 36 1/2 rozległości mający, sprzedano za 21,010 rs. a długów na nim było 90.000 rs.; można więc łatwo obliczyć ilu wierzycieli spadło ze swojemi summami.
Oba majątki sprzedane zostały w drodze subhastacji sądowej.

Kaliszanin 1886 nr. 80

Sprzedaże dóbr. Liczne sprzedaże w ostatnich czasach majątków ziemskich w naszej gubernji w drodze przymusowej, a więcej jeszcze niezwykle nizkie summy za jakie nabyte zostały, wywołały trwogę wśród sfer najwięcej interesowanych, budząc słuszne obawy o przyszłość wielu ziemian, jeżeli stosunki nie zmienią się.

Na szczęście, nie każda taka sprzedaż, która pozornie groziła ruiną właścicielowi i krzywdziła wierzycieli hypotecznych, spadających ze swemi summami, była tem czem się wydawała; w kilku wypadkach właściciele ułożyli się z wierzycielami, którzy chociaż na licytacji nie utrzymali się ze swojemi summami, nie ponieśli jednak straty, gdyż albo zabezpieczono ich summy na hypotece dóbr innych, albo wypłacono im należność gotowizną.

Podobny wypadek miał miejsce przy sprzedaży majątku Kobyła-Chmielowa z folwarkiem Boczki i wsi Raduchów; sprzedaż ta narobiła w swoim czasie niemało wrzawy z powodu nader nizkiej w stosunku do wartości summy sprzedażnej, mianowicie 23,002 rs., podczas gdy długów ciążyło na hypotece 98.891 rs., i 21,010 rs. przy 90.000 rs. długów hypotecznych. Tymczasem w rzeczywistości wierzyciele szkody nie ponieśli, bo ich należności zabezpieczono na hypotekach innych majątków, a niektórych spłacono.

Gazeta Kaliska 1896 nr. 92

Sprzedaże. W tych dniach sprzedane zostały w drodze licytacji, dopełnionej na żądanie tutejszej dyrekcji szczegółowej t-wa kredytowego ziemskiego następujące dobra:

1) Raduchów, w powiecie sieradzkim, za sumę rs. 4446. Nabywcą je st p. Władysław Żychliński.

Kurjer Warszawski (dodatek poranny) 1896 nr 336

— Sprzedaż dóbr.

Za raty, zaległe Towarzystwu kredytowemu ziemskiemu, w obrębie dyrekcji szczegółowej kaliskiej, sprzedano majątki następujące:

Radenków* w pow. sieradzkim nabył p. Władysław Żychliński za 4,446 rs.

*Reduchów, przyp. autora bloga.

Goniec Łódzki 1903 nr 20

Korespondencye.

Zduńska Wola.

Pan X. obywatel z sąsiedztwa podaje nam interesujące dane dotyczące wytwórstwa w Zduńskiej Woli i projektuje sposoby ulepszenia go. Oto co pisze:

„Miasto nasze, liczące kilkadziesiąt tysięcy ludności (biorąc w rachubę i tkaczy z okolicznych wsi, wyrabiających towar dla fabrykantów w Zduńskiej Woli) zbyt wolno się rozwija. Ujemne warunki wzrostu są następujące:

Miasto utrudniony ma kredyt, nie posiadając Towarzystwa kredytowego i hypoteki w miejscu.

Najgłówniejsze jednakże złe wynika z następującej przyczyny:

Zduńska Wola i sąsiednie wsie wyrabiają tygodniowo około 30,000 sztuk surowego towaru, który dla wykończenia musi być oddany do farbiarni—apretury. Przecięciowo, średnia apretura wykończa tygodniowo 2,000 sztuk towaru, czyli Zduńska Wola, ażeby mogła swój towar przerobić w miejscu, potrzebuje 5 apretur. Tymczasem, z powodu braku wody, Zduńska Wola nie posiada ani jednej apretury i zmuszona jest surowy towar oddawać do odpowiednich farbiarni w Łodzi, Tomaszowie i Białostoku, tracąc naturalnie na transporcie i zwłoce. W ostatnich czasach, z powodu ściślejszego stosowania prawa o zanieczyszczaniu wód, nie wszystkie istniejące apretury będą mogły egzystować, a nawet część takowych zaprzestała już funkcyonować i Zduńska Wola znalazła się w przykrem położeniu. Powstał więc projekt założenia apretur w środku miasta i za miastem ponad rzeką Brodnicą, płynącą równolegle, o kilkadziesiąt zaledwie kroków obok kolonii: Labelew, Rembieskie, Zamłynie i Raduchów.

Nie sądzę, ażeby apretura w środku miasta była możliwą, a to nie tylko z uwagi na nosy i zdrowotność mieszkańców, lecz i obowiązujące prawo. Woda musi być oddaną sąsiadowi czystą, musi być filtrowaną, a na filtrowanie potrzeba odpowiedniej miejscowości i znaczniejszej przestrzeni.

Gdyby droga 3 rzędu z Izabelewa ku Ra- duchowowi nie była tak piaszczystą, lecz — szosą, to stanowczo po nad Brodnicą miejscowość byłaby najwłaściwszą do założenia kilku nawet apretur.

Wiem, że czynione są w tym kierunku starania, a to nietylko ze względu na farbiarnie, lecz i dlatego, że okolica położona za

Izabelowem, do przecięcia się z traktem i budującą się szosą z Szadku do Warty w Boczkach, jest główną spiżarnią Zduńskiej Woli. Przeciwna bowiem strona miasta produkty swoje woli odstawiać do Pabianic i Łodzi. Za izabelewem znajdują się kopalnie torfu: w Raduchowie, Boczkach, Rososzycy, Miłobędziu, Chorążce, Woli Flaszczynej; lasy z Wojsławic, Rososzycy, Rożdżał, Ralewic, Prusinowic i Zadzimia, lasy rządowe i majorackie, dostarczają opału do Zduńskiej Woli. Ta okolica, drogą na Izabelew, dostarcza kamieni tak pod budowę domów, jak i reperacyę dróg I rzędu z Łodzi do Kalisza, a wskutek nasypu kolei żelaznej, dowóz długiego budulcowego drzewa z tej strony miasta jest tylko możliwy pod tunelem, przy końcu wsi Izabelew. Jest więc koniecznem, ażeby z uwagi na dalsze istnienie miasta, dobrobyt mieszkańców miasta i okolicy, starania o budowę drogi szosowej przez Izabelew w stronę Zamłynia, uwieńczone zostały pomyślnym skutkiem.

Zarząd kolei kaliskiej nie obliczył się z interesami i ruchem mieszkańców naszego miasta. Dziś już z powodu szczupłej budowy dworca kolejowego, podróżni w większej połowie wyczekiwać muszą na dworze, a będzie gorzej, gdy otwarty zostanie ruch prawidłowy i przewóz towarów"

Jak się dowiadujemy w ostatniej chwili, uchwałą gminy Wojsławice z dnia 12 stycznia, droga ta za nr. 4 przez Izabelew w stronę Zamłynia została przyjętą w poczet dróg II rzędu i budowa szosy ma się niezwłocznie rozpocząć. Nadto dodać możemy, że w Raduchowie znajduje się odpowiednia miejscowość do założenia apretury, tem więcej, że na miejscu jest bogaty pokład torfu na opał.

Zainteresowani w budowie apretury bliższe szczegóły mieć mogą udzielane przez sędziego gminnego w Szadku i adw. przs. Aleksandra Mogilnickiego w Łodzi.

Gazeta Świąteczna 1910 nr. 1513

Sprzedaje się ziemię na działy za gotówkę i przez bank z folwarku Raduchowa pod Sieradzem w guberńji kaliskiej.

Przegląd Leśniczy 1926 kwiecień

Spis wszystkich lasów prywatnych, komunalnych, kościeln. i fundacyjnych w województwie Śląskiem, Poznańskiem, Pomorskiem i Łódzkiem o powierzchni ponad 50 ha według stanu z 1924 r. Zestawił W. Przybylski.

240. Nazwa majątku leśnego: Raduchów, powiat Sieradz. Właściciel: N. N. Fabrykant z Łodzi. Obszar ha: około 300.

Obwieszczenia Publiczne 1927 nr 72

Postępowania spadkowe.

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwiesz­cza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

8. Ignacym Filipiaku, właśc, 12 dzies. 1786 sąż. z maj. Raduchów A., pow. sieradzkiego.

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony zo­stał na dz. 20 marca 1928 r., w którym to dniu osoby interesowane win­ny zgłosić swoje prawa w tymże wydziale hipotecznym pod skutkami prekluzji.

Ziemia Sieradzka 1930 maj

W dniu 23 kwietnia 1930 roku około godziny 19 m. 30 wybuchł pożar w zabudowaniach gospodarza Józefa Snowarskiego, zamieszkałego we wsi Raduchów, gminy Szadek, podczas którego spaliła się: stodoła drewniana, kryta słomą oraz różne drobne narzędzia gospodarskie wartości 2,450 — złotych. W czasie pożaru wypadku z ludźmi żadnego nie było. Jak ustalono drogą przeprowadzonego dochodzenia, to pożar powstał z podpalenia.

Dochodzenie w toku.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 40

Wydział hipoteczny, sekcja II, przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że zostały otwarte postępowania spadkowe po zmarłych:

13) Władysławie Fraszczyńskiej, współwłaścicielce działki Nr. 12, obszaru 6 dziesięcin 31 sążni z maj. Raduchów A, powiatu sieradzkiego i wierzycielce sumy 650 złotych, zabezpieczonej pod Nr. 25 działu IV wykazu hip. tegoż maj. Raduchów A;

Termin zamknięcia tego postępowania spadkowego wyznaczony zo­stał na dzień 21 listopada 1931 roku, w którym to terminie osoby in­teresowane winny zgłosić się do kancelarji wymienionego wyżej wydziału hipotecznego w celu ujawnienia swoich praw, pod skutkami prekluzji.

Obwieszczenia Publiczne 1932 nr 82

DYREKCJA GŁÓWNA TOWARZYSTWA KREDYTOWEGO ZIEMSKIEGO W WARSZAWIE

na zasadzie artykułów 218 i 219 Ustawy Towarzystwa zawiadamia:

Okrąg Kaliski (II Sekcja)

69. Wierzyciela hipotecznego dóbr RADUCHÓW, powiatu sieradzkiego, a mianowi­cie: Oswalda Kretzmera.

Echo Sieradzkie 1933 26 sierpień

NIEFORTUNNY WYSTĘP KOTA NA KOŃSKIM TARGI.

Gospodarz wsi Raduchy Pokorski przyprowadził do Zduńskiej Woli na targowisko końskie swego ulubionego konia i zażądał zań 180 złotych gotówką. Handlarze końscy z Pabjanic Kot Andrzej i Zagórski Kazimierz z ceny tej, gospodarza i konia poczęli kpić. Od słowa do słowa, a potem do kłonicy. Wybuchła ogólna gorąca walka ręczna, na kije, kłonice i t. p. w obronie honoru konia, honoru Kota i honoru właściciela konia.

Zajście zmuszona była zlikwidować energicznie policja.

Kot, Zagórski i Pokorski zostali mocno poturbowani i opatrzeni w szpitalu, koń wyszedł z zajścia zdrów i cało.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

XIII. Obszar gminy wiejskiej Szadek dzieli się na gromady:

8. Reduchów, obejmującą: wieś Reduchów, osadę Reduchów, kolonję Reduchów A, folwark Reduchów.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

wz. (—) A. Potocki
Wicewojewoda

Obwieszczenia Publiczne 1933 nr 68

Wydział hipoteczny sekcja II przy sądzie okręgowym w Kaliszu, niniejszem obwieszcza, że zostały otwarte postępowania spadkowe po zmarłych:

1) Adamie-Feliksie Pieniążku, współwłaścicielu osady młynar­skiej Raduchów, powiatu sieradzkiego i współwierzycielu sumy 10.000 rubli z pod Nr. 3 p.4 i 16.000 marek z pod Nr. 14 działu IV wykazu hipotecznego majątku Kobyla Chmielowa, powiatu sieradzkiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 28 lutego 1934 roku, w którym to terminie osoby zain­teresowane winne zgłosić się do kancelarji wymienionego wyżej wy­działu hipotecznego w celu ujawnienia swoich praw pod skutkami prekluzji.

Obwieszczenia Publiczne 1938 nr 100

Wydział Hipoteczny, Sekcja III, przy Sądzie Okręgowym w Kali­szu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

4) Gustawie-Fryderyku Lemanie, właścicielu maj. Raduchów i maj. Las Raduchów-Żywica, pow. sieradzkiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych, wyznaczony zo­stał na dzień 21 czerwca 1939 roku, w którym to terminie osoby zainte­resowane winny zgłosić swoje prawa w kancelarii wyżej wymienionego Wydziału Hipotecznego, pod skutkami prekluzji. 275/38.  

_______________________________________________________________________________

Biuletyn Szadkowski  2002/2

_______________________________________________________________________________

 

Jacek Nalewajko*

ZRÓŻNICOWANIE PRZESTRZENNE CECH

ŚRODOWISKA GEOGRAFICZNEGO

SOŁECTWA REDUCHÓW W GMINIE SZADEK**

Geograficzne badania najmniejszych jednostek terytorialnych, jakimi w przypadku polskiej przestrzeni administracyjnej są sołectwa, pozwalają na poznanie, nie tylko aktualnego stanu ich środowiska przyrodniczego, określenie podstawowych problemów społeczno-demograficznych, czy ustalenie faktycznego zagospodarowania badanego obszaru. Stanowić także powinny podstawę dla dobrego opracowania planów przestrzennego zagospodarowania, bądź strategii rozwoju większych jednostek administracyjnych, jak gmina lub powiat.

Położenie i cechy środowiska przyrodniczego

Sołectwo Reduchów tworzą cztery wsie: Reduchów, Babiniec, Reduchów Kolonia i Reduchów Leśniczówka, położone w południowo-zachodniej części gminy Szadek. Pod względem powierzchni jest przeciętnym sołectwem, gdyż jego obszar tylko nieznacznie przekracza 6 km2. Ponieważ jest najbardziej na południowy-zachód wysuniętym fragmentem gminy, graniczy nie tylko z sołectwami wchodzącymi w skład tej jednostki administracyjnej (Boczki i Sikucin), ale od południa, zachodu i północnego-zachodu, również z trzema sołectwami gminy Warta (Mogilno, Zamłynie i Zborowskie).

Obszar sołectwa, podobnie jak ogromna większość gminy Szadek, położona jest na Równinie Szadkowskiej, natomiast wyróżnia się przede wszystkim ze względu na budowę geologiczną starszego, podczwartorzędowego podłoża. W kredzie (około 70–75 mln lat temu) oraz na początku trzeciorzędu (62–68 mln lat temu) teren ten, podobnie jak niektóre regiony naszego kraju, podlegał alpejskim ruchom górotwórczych. Procesy te spowodowały stopniowe podnoszenie obszaru. Osady kredowe, które budowały ówczesną powierzchnię terenu — głównie wapienie, margle i opoki – podlegały od początku trzeciorzędu silnym procesom wietrzenia i erozji rzecznej, efektem czego było powstanie rozległych dolin, które dzisiaj mają charakter form kopalnych.1 W warunkach panującego w trzeciorzędzie klimatu, zbliżonego do dzisiejszego równikowego (wysokie temperatury i duże opady), oprócz wspomnianych wyżej procesów, w istniejących dolinach akumulowane były piaski i mułki, a miejscami powstawały nawet pokłady węgla brunatnego. Taki właśnie przebieg miały zdarzenia we wschodniej i północnej części Reduchowa, gdzie stwierdzono występowanie kopalnej doliny, która jest dziś wypełniona piaskami mułkowatymi o grubości od kilku do kilkunastu metrów, przykrytymi prawie półmetrową warstwą węgla brunatnego.

* Jacek Nalewajko jest starszym wykładowcą w Zakładzie Zagospodarowania Środowiska i Polityki Przestrzennej Uniwersytetu Łódzkiego.

** w artykule wykorzystano m.in. część danych liczbowych z badań ankietowych zawartych w pracy licencjackiej Pawła Kopcia, Monografia sołectwa Reduchów w gminie Szadek, wykonanej w Zakładzie Zagospodarowania Środowiska i Polityki Przestrzennej Uniwersytetu Łódzkiego (promotor: prof. dr hab. T. Marszał)

Skały przedczwartorzędowe tworzą strop, który na terenie gminy Szadek występuje na różnych wysokościach : od około 150 m n.p.m. w południowo-wschodniej części terenu, do około 90–100 m n.p.m. w północno-wschodniej (rejon Krokocic) i właśnie we wspomnianej dolinie kopalnej w okolicach Reduchowa.2 Dzisiejszą powierzchnię sołectwa, która wznosi się na wysokość 155–165 m n.p.m., a najwyższe wartości osiąga w południowo-zachodniej części (176 m n.p.m.), budują osady czwartorzędowe. Są to głównie gliny, piaski i mułki lodowcowe oraz niezbyt grube serie materiałów glacifluwialnych (piaski i żwiry). Łączna miąższość osadów bezpośrednio lub pośrednio związanych z działalnością lądolodu skandynawskiego wynosi około15–20 m.

1 H. Klatkowa, Objaśnienia do Szczegółowej Mapy Geologicznej Polski w skali 1:50 000, arkusz Łask, Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa 1988

2 W. Baliński, Objaśnienia do Szczegółowej Mapy Geologicznej Polski w skali 1:50000, arkusz Lutomiersk, Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa 1992; J. Czyż, J. Forysiak, Budowa geologiczna i rozwój rzeźby okolic Szadku, [w:] Biuletyn szadkowski, t.1, red. T. Marszał, Łódź — Szadek 2001

Najmłodszymi skałami są piaski tworzące przede wszystkim w środkowej i zachodniej części sołectwa cienkie (1–2 m) pokrywy eoliczne oraz występujące w części wschodniej, w dolinie Brodni, piaski i namuły rzeczne wytworzone w ostatnich okresach plejstocenu i w holocenie.

Wspomniane procesy geologiczne i morfologiczne, zwłaszcza te, które decydowały o kształtowaniu się osadów tworzących dzisiejszą powierzchnię terenu, miały znaczący wpływ także na formowanie się współcześnie występujących pokryw glebowych. Na przeważającej części analizowanego terenu (około 60%), głównie w jego środkowej części, można spotkać gleby zaliczane do III i IV klasy bonitacyjnej, które stanowią kompleks pszenny dobry i żytni bardzo dobry. Są to najczęściej bielice i pseudobielice rozwinięte na glinach morenowych lub piaskach gliniastych. Znacznie słabsze gleby (V i VI klasy bonitacyjnej) występują we wschodnich i zachodnich częściach sołectwa i zaliczane są do kompleksu żytniego słabego lub dobrego. Obszary te w znacznej części są zalesione.

Cały obszar gminy Szadek, a co za tym idzie również teren badanego sołectwa, należy do zlewni Odry.We wschodniej części analizowanego obszaru płynie Brodnia (zwana też Pichną), ciek III rzędu, uchodzący już poza terenem sołectwa do Warty. Rzeka ta należy niestety do najbardziej zanieczyszczonych w całym województwie łódzkim, jako że normom nie odpowiadała większość z badanych wskaźników.3 O tak złej jakości wód decydują przede wszystkim ścieki odprowadzane ze Zduńskiej Woli i Janiszewic, ale także tzw. zanieczyszczenia obszarowe pochodzenia rolniczego, na co wskazuje duża zawartość w wodzie związków azotu i fosforu.

Hydrologiczne obiekty powierzchniowe reprezentowane są przez dwa niewielkie zbiorniki usytuowane w porośniętej lasem, południowej części sołectwa. Jeden z nich to naturalne, prawdopodobnie wytopiskowe oczko polodowcowe, natomiast drugi z akwenów jest zbiornikiem sztucznym i pełni funkcję przeciwpożarową.

3 A. Nowak, Zasoby a jakość wód powierzchniowych gminy Szadek, [w:] Biuletyn szadkowski, t.1, red. T. Marszał, Łódź — Szadek 2001

Gruntowe wody podziemne zalegają na różnych głębokościach, czego przyczyn należy upatrywać zarówno w różnicach ukształtowania powierzchni terenu, jak i różnej przepuszczalności skał budujących tę powierzchnię. Na terenach pagórkowatych i nieco wyżej położonych pierwszy poziom wodonośny spotyka się na głębokości 2–3 m, a nawet głębiej. Najpłycej wody te występują we wschodniej części obszaru, w dolinie Brodni, gdzie można je spotkać już 0,5–1 m. poniżej powierzchni.

Na terenie sołectwa Reduchów występuje stosunkowo dużo lasów. Większe kompleksy spotkać można zwłaszcza we wschodniej części obszaru oraz na zachodzie i południowym zachodzie. Lasy stanowią ponad 65% powierzchni omawianej jednostki, co jest wartością ponad dwukrotnie wyższą niż średnia krajowa (28,4%) i trzykrotnie większą od średniej dla województwa łódzkiego (21,5%). W ogromnej większości drzewostan, którego wiek wynosi przeciętnie 50–60 lat, tworzą tu sosny, czasami z domieszką - nie przekraczającą 5–10% - dębu szypułkowego, dębu czerwonego, brzozy, świerka czy jodły. Na terenach podmokłych i bagiennych spotyka się także olsy.

Układ przestrzenny i użytkowanie ziemi

Jak wspomniano poprzednio, sołectwo Reduchów należy do średnich pod względem powierzchni w gminie, jako że zajmuje obszar 6,08 km2, a to stanowi dokładnie 4% jej powierzchni.

Historia wsi Reduchów i jej rozwój przestrzenny wiąże się ściśle z przeszłością położonej na północ wsi Boczki. O obszarze obu dzisiejszych jednostek osadniczych, jako należącym do parafii Korczew, wspomina już w początkach XVI wieku w Księdze Uposażeń (Liber Beneficiorum) Jan Łaski. Na terenie Boczków znajdował się folwark w skład którego wchodziły 3 budynki zamieszkiwane przez 4 osoby, natomiast w rejonie dzisiejszego Reduchowa istniało 7 domów, w których żyło 72 mieszkańców.

Wieś powstała na terenach wykupionych od dziedzica z Boczków, ale mimo że stanowiła osobną przestrzennie jednostkę, przez prawie 400 lat wszelkie opracowania i przekazy ustne traktują obie wsie jako jeden obszar. Pod koniec XIX wieku łączna powierzchnia dóbr wynosiła blisko 750 ha (1257 mórg), z czego około 620 ha należało do właścicieli folwarku, a blisko 85 ha do włościan.

Ważnym momentem w rozwoju przestrzennym analizowanego obszaru było powstanie w roku 1909, we wschodniej części Reduchowa, osady i młyna wodnego, który rocznie produkował około 24 ton mąki. Jest to dziś najstarsza część sołectwa, nosząca nazwę Babiniec.

Ostateczny podział obu dzisiejszych sołectw nastąpił wiosną 1945 roku, kiedy to na podstawie reformy rolnej doszło do parcelacji dóbr folwarku Boczki, a ziemia została przyznana pracownikom dworu oraz rolnikom, których pola sąsiadowały z terenami folwarku. Od tego momentu wieś Reduchów stanowi odrębną jednostkę administracyjną i osadniczą. Na najgorszych jakościowo glebach, w południowo-zachodniej części sołectwa posadzono lasy i utworzono leśnictwo, którego częścią jest dzisiejszy Reduchów Leśniczówka.

Główna wieś sołectwa, Reduchów, położona w centralnej części obszaru była w pierwszej połowie XIX wieku przysiółkiem ulicowym, a więc wsią o niewielkich rozmiarach, składającą się z kilku domostw usytuowanych z reguły po jednej stronie drogi, wzdłuż której następował jej rozwój. Wsie tego typu charakteryzował szachownicowy układ pól, a drogi które je łączyły były z reguły kręte, o przebiegu uwarunkowanym głównie cechami środowiska przyrodniczego.

W wyniku reform rolnych prowadzonych w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku, związanych również z procesem uwłaszczenia chłopów, nastąpiły zmiany w analizowanym układzie przestrzennym wsi. Wskutek komasacji gruntów, oddzielenia terenów folwarcznych od chłopskich oraz rozbudowy wsi, doszło do jej przekształcenia w tzw. ulicówkę. Procesom tym towarzyszyła także zmiana układu pól z szachownicowego na pasowy.

Dzisiejszy układ przestrzenny nie odbiega w sposób znaczący od przedstawionego wyżej. Zabudowa wsi jest regularna i odznacza się, zwłaszcza w środkowej części sołectwa, znacznym skupieniem. Wieś rozwinięta jest wzdłuż biegnącej równoleżnikowo nieutwardzonej drogi, przy czym widać, że po stronie południowej budynki są w mniejszych od siebie odległościach, natomiast po północnej stronie drogi zabudowania oddalone są nieco bardziej.

Znacznie większe rozproszenie występuje w Reduchowie Kolonii usytuowanej w północno-zachodniej części sołectwa, gdzie zaledwie cztery z 9 budynków są zamieszkałe, a odległości pomiędzy nimi wynoszą kilkadziesiąt–kilkaset metrów. Niektóre z obiektów, np. leśniczówka, mają nawet charakter zagród samotniczych. Podobnie wygląda sytuacja w Babińcu (wschodni fragment sołectwa), gdzie obecnie istnieją jedynie dwa budynki zamieszkałe przez cztery osoby.

Spośród 35 istniejących na terenie sołectwa budynków mieszkalnych na stałe zamieszkanych jest 28, a pozostałych siedem wykorzystywanych jest okresowo, jako że stanowią one obiekty letniskowe, w większości zakupione przez mieszkańców Łodzi. Na podstawie badań Kopcia można stwierdzić, że większość domostw, choć nie jest nowa, ma dobry stan techniczny. Tylko pięć ze wspomnianych budynków powstało przed II wojną światową, natomiast zdecydowana większość powstała w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. W ostatnim dziesięcioleciu zbudowano zaledwie dwa obiekty, a jeden jest jeszcze w budowie.

Większość z istniejących na terenie sołectwa obiektów mieszkalnych stanowią budynki jednokondygnacyjne i tylko 13 (około 37%) ma więcej niż jedną kondygnację. Ponad 2/3 domów jest zbudowanych z cegły, kilka z pustaków i tylko jeden jest drewniany.

W stosunku do wielu wsi położonych na terenie gminy Szadek struktura użytkowania ziemi w Reduchowie jest znacząco różna (tab.1).

Największy udział mają tu lasy, które pokrywają ponad 65% powierzchni sołectwa, podczas gdy w wielu innych jednostkach administracyjnych gminy wartości te często nie przekraczają średniej krajowej (28,4%).

Stosunkowo niewielką część zajmują użytki rolne (30,1%), wśród których grunty orne stanowią 70%; jest to zaledwie niecała 1/4 terenów całego sołectwa. Koncentrują się one przede wszystkim w środkowej części analizowanego terenu, podczas gdy użytki zielone są rozmieszczone w pobliżu gospodarstw domowych lub w najniżej położonych rejonach sołectwa.

Bardzo zróżnicowana jest także wielkość gospodarstw rolnych (rys.1). Średnia powierzchnia gospodarstwa wynosi około 8 ha, a aż 80 % z nich zajmuje powierzchnie od 5 do 14 ha, podczas gdy tylko jeden z gospodarzy ma ponad 20 ha użytków rolnych.

Niestety równie niekorzystnie przedstawia się na analizowanym obszarze sprawa rozdrobnienia gruntów. Jedynie 15% gospodarstw posiada pole „w jednym kawałku”, a aż 45% ma pola składające się z 4 i więcej działek. W dodatku część rolników gospodaruje na terenach położonych poza granicami sołectwa (m.in. w Boczkach i Sikucinie).

Tereny zajęte pod infrastrukturę techniczną (tereny komunikacyjne i osadnicze) stanowią nieco ponad 2,5% powierzchni sołectwa.

Jak już wspomniano, wieś rozwinęła się wzdłuż biegnącej równoleżnikowo drogi o nieutwardzonej nawierzchni (piaszczysta), która prowadzi do wsi Zborowskie w gminie Zduńska Wola (na zachód) oraz do Sikucina (na wschód). W odległości około 0,5 km od Reduchowa na wschód przecina ona, biegnącą południkowo drogę asfaltową ze Zduńskiej Woli przez Boczki, która dalej łączy się z drogą wojewódzką nr 710 Łódź–Szadek–Warta. Oprócz wymienionych dróg na terenie sołectwa występują liczne dukty i drogi leśne i śródpolne, które w skali lokalnej odgrywają bardzo istotną rolę, gdyż to właśnie dzięki nim skraca się czas dotarcia do kilku sąsiednich wsi i przysiółków.

Z pozostałych elementów infrastruktury liniowej należy wymienić sieć energetyczną i wodociągową. Pierwsza z nich reprezentowana jest przez sieć niskiego napięcia, doprowadzoną do sołectwa na początku lat sześćdziesiątych w związku z potrzebami energetycznymi istniejącego w Prusinowicach Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Proces elektryfikacji zakończył się w roku 1976, kiedy to zostało podłączone do sieci ostatnie gospodarstwo reduchowskie.

Proces wodociągowania wsi zakończył się na przełomie 1999 i 2000 roku, kiedy to sieć została doprowadzona do wszystkich zabudowań mieszkalnych. Woda czerpana jest z górnokredowej serii wodonośnej ujmowanej przez studnię głębinową zlokalizowaną przy szosie Uniejowskiej w Szadku i doprowadzana do wsi przy wykorzystaniu rur o średnicy160 mm.

Niestety sołectwo pozbawione jest sieci kanalizacyjnej, co powoduje, że od momentu zwodociągowania wsi wzrasta znacząco (nieraz 7–10-krotnie) ilość ścieków komunalnych. Jak stwierdza J. Burchard,4 rozwiązania indywidualne, oparte przede wszystkim na wykorzystywaniu z reguły źle wykonanych i bardzo niewłaściwie eksploatowanych odbiorników ścieków w postaci szamb czy dołów chłonnych, prowadzą do powstania zagrożeń dla jakości wód powierzchniowych i podziemnych. W przypadku tych ostatnich, przemieszczaniu zanieczyszczeń w głąb może sprzyjać lokalnie występowanie między powierzchnią terenu a pierwszym poziomem wodonośnym osadów przepuszczalnych (piaski, żwiry, pospółki) bądź istnienie tzw. kontaktów hydraulicznych między czwartorzędowymi i kredowymi seriami wodonośnymi.

Wydaje się, że problem budowy sieci kanalizacyjnej jest jednym z najistotniejszych dla mieszkańców sołectwa, o czym może świadczyć fakt, że złożyli oni wniosek w tej sprawie do Rady Gminy Szadek. Szanse na jego realizację są niestety niewielkie, a głównym argumentem przeciw finansowaniu tej inwestycji jest jej duży koszt związany m.in. z rozproszoną zabudową sołectwa.

Ostatnim z elementów struktury liniowej, którego brakuje na analizowanym obszarze jest sieć telekomunikacyjna. We wsi znajduje się tylko jeden ogólnodostępny aparat telefoniczny, założony niedawno przez TP S.A. Według wywiadów przeprowadzonych przez P. Kopcia, część mieszkańców jest żywo zainteresowana przyłączeniem sołectwa do sieci, dzięki której można byłoby korzystać z internetu.

4 J. Burchard, Środowiskowe uwarunkowania rozwoju miasta i gminy Szadek, [w:] Biuletyn szadkowski, t.1, red. T. Marszał, Łódź — Szadek 2001

Cechy społeczno - demograficzne i funkcje gospodarcze

Badania ankietowe przeprowadzone przez P. Kopcia oraz informacje uzyskane w Urzędzie Gminy i Miasta pozwalają na określenie kilku podstawowych cech społeczno-demograficznych społeczności sołectwa Reduchów.

Na analizowanym obszarze zamieszkuje na stałe 110 osób. Ich rozmieszczenie jest bardzo nierównomierne, gdyż aż 83,7% skoncentrowanych jest we wsi Reduchów, a pozostałe osoby mieszkają w jednostkach osadniczych: Reduchów Kolonia (11,8%), Babiniec (3,6%) i Reduchów Leśniczówka (0,9%). Średnia gęstość zaludnienia jest dwukrotnie niższa niż przeciętna wartość dla gminy Szadek (odpowiednio: 18,3 i 35,6 osób/km2), a także mniejsza w porównaniu z sąsiednimi wsiami, takimi jak Boczki czy Sikucin.

Liczba ludności kształtowana jest zawsze przez dwa główne czynniki: przyrost naturalny i procesy migracyjne. Pierwszy z nich na badanym terenie jest nieznacznie dodatni, jako że w ostatnim dziesięcioleciu liczba urodzeń żywych wyniosła 20, podczas gdy w tym samym okresie zmarło 16 osób. W tym samym czasie saldo migracji było jednak ujemne, co oznacza, że liczba emigrujących była, co prawda nieznacznie, ale jednak większa od liczby imigrujących na ten teren. Głównymi przyczynami migracji były zawarcia związków małżeńskich lub znalezienie lub zmiana miejsca pracy. Efektem działania obu czynników jest praktycznie niezmienna w ciągu ostatnich dziesięciu lat liczba mieszkańców sołectwa.

Struktura wiekowa społeczności reduchowskiej (tab. 2) nie odbiega w sposób znaczący od wartości przeciętnych dla terenów wiejskich województwa łódzkiego. Według standardów demograficznych przyjmowanych przez ONZ, ludność o podanych powyżej cechach traktuje się jako tzw. starą, gdyż udział grupy w wieku poprodukcyjnym (powyżej 65 roku życia) przekracza 7% (w Reduchowie wynosi 13,4%).

Wskaźnik feminizacji jest tu podobny jak na innych terenach rolniczych w Polsce i wynosi 103,7. W poszczególnych grupach wiekowych jego wartości są zdecydowanie różne w porównaniu z odpowiednimi wartościami średnimi w gminie Szadek; na uwagę zasługuje zwłaszcza jego wielkość dla grupy poniżej 15 roku życia (w Reduchowie: 78,7, Szadek: 102,0) oraz dla grupy osób powyżej 65 roku (Reduchów: 75,0, Szadek: 94,0). Wśród mieszkańców Reduchowa powyżej 16 roku życia aż 40% stanowią osoby w stanie wolnym (panny, kawalerowie, wdowcy itd.).

Ważnym dla rozwoju społeczno-gospodarczego wsi jest struktura wykształcenia jej mieszkańców. Według badań ankietowych przeprowadzonych w styczniu 2001 roku, spośród 25 osób pobierających naukę, szesnaścioro najmłodszych uczęszczało do szkoły podstawowej w Sikucinie oraz gimnazjach w Szadku i Zduńskiej Woli, pięcioro, do różnego typu szkół średnich w Zduńskiej Woli i Wojsławicach, a dwie osoby studiowały na uczelniach wyższych w Łodzi i Sieradzu. Dojazdy dzieci do szkół podstawowychi gimnazjalnych w Sikucinie i Szadku realizowane są przy użyciu gimbusów.

Wśród dorosłych mieszkańców sołectwa aż 80% stanowią osoby z wykształceniem niepełnym podstawowym, podstawowym i zawodowym, a jedynie 2 osoby (jedna kobieta i jeden mężczyzna) mają wykształcenie wyższe (rys. 2).

Zdecydowanie lepiej wykształcona jest młodsza część społeczności wsi, na co wskazuje fakt, że wszystkie osoby z wykształceniem średnim i wyższym nie ukończyły 45 roku życia. W tej grupie zdecydowaną przewagę mają kobiety (na 17 osób z takim wykształceniem jest ich 12).

Ludność w wieku produkcyjnym stanowi blisko 2/3 społeczności omawianego sołectwa, ale zaledwie połowa tej grupy jest czynna zawodowo (32% ludności). Spośród 35 osób pracujących, 16 zatrudnionych jest w rolnictwie i leśnictwie (45,7% zawodowo aktywnych), 10 w przemyśle, 3 w handlu, a pozostałe w oświacie, służbie zdrowia, administracji samorządowej itd. Wskaźnik bezrobocia jest tu nieco wyższy niż średnio w gminie, jako że liczba bezrobotnych w stosunku do łącznej liczby ludności sołectwana początku 2001 roku wynosiła 6,4%, podczas gdy średnia statystyczna w gminie Szadek około 5,5%.

Jeśli chodzi o źródła utrzymania ludności w wieku produkcyjnym i poprodukcyjnym, to dominowały niezarobkowe źródła (emerytura, renta, stypendium, alimenty itp.), z których korzystała blisko połowa tej grupy osób (47,5%). Drugim ze źródeł jest praca najemna poza rolnictwem (26,5% mieszkańców). W tej grupie najwięcej osób pracowało w zakładach włókienniczych w Zduńskiej Woli i tylko cztery zatrudnione były w Szadku i Przatowie. Większość z tych osób dojeżdżała własnymi środkami transportu, a jedynie nieliczni korzystali z komunikacji autobusowej PKS.

Dopiero na trzecim miejscu jest grupa ludności utrzymująca się z pracy we własnym gospodarstwie rolnym. Takie źródło dochodów deklarowało zaledwie 21% mieszkańców w wieku produkcyjnym. Należy zaznaczyć, że pewna część tych osób jest dwuzawodowcami, a więc oprócz pracy we własnym gospodarstwie rolnym uzyskuje dochody także poza rolnictwem.

Stosunkowo dobre warunki naturalne (gleby, ukształtowanie powierzchni terenu oraz korzystny klimat) oraz tradycje kulturowe powodują, że nadal podstawowym działem gospodarki jest rolnictwo, choć jego udział w dochodach mieszkańców sołectwa systematycznie zmniejsza się. Niestety sprzyja temu, o czym już wspomniano, znaczne rozdrobnienie gospodarstw i ich niewielka średnia powierzchnia. W ogromnej większości uzyskane zbiory zaspokajają własne potrzeby rolników i tylko niewielka ich część trafia na lokalny rynek szadkowski lub zduńskowolski bądź do najbliższego młyna, mieszalni pasz i gorzelni.

Struktura upraw nie odbiega w sposób znaczący od tradycyjnej dla rolniczych obszarów Polski środkowej, choć podobnie jak w sąsiednich Boczkach zwraca uwagę nieco wyższy udział powierzchni zajętych pod pszenicę i mniejsze obszary obsadzone ziemniakami (rys. 3).

Pszenica i ziemniaki uprawiane są na lepszych glebach (klasa III i IVa), natomiast na terenach o gorszych cechach morfologiczno-glebowych spotyka się głównie żyto, owies oraz mieszanki zbożowe.

Hodowla zwierząt gospodarskich wygląda podobnie jak w innych sołectwach gminy. Przeważa chów trzody chlewnej (169 sztuk), co wyraża się dość wysokim wskaźnikiem nasycenia na 1 gospodarstwo (około 10,5 szt.) oraz hodowla bydła, którego pogłowie wynosiło w styczniu 2001 roku 53 sztuki (nieco ponad 3 zwierzęta w jednym gospodarstwie).

Tradycyjnie w każdym z gospodarstw spotkać można po kilka–kilkanaście sztuk drobiu (łącznie 228 szt.). W związku z niską opłacalnością hodowli zwierzęcej, na terenie sołectwa nie obserwuje się większego zainteresowania tym działem rolnictwa, co powoduje, że większość produktów zwierzęcych (mięso, mleko, jaja itd.) przeznaczana jest na własne potrzeby, a jedynie część trzody chlewnej sprzedawana jest do pobliskich masarni i zakładów mięsnych.

Mimo znacznych terenów zajętych przez lasy (64% powierzchni sołectwa), gospodarka leśna nie odgrywa tu większej roli. Według informacji tutejszego leśniczego na potrzeby okolicznej ludności sprzedaje się rocznie niewielką ilość grubizny. Średnia zasobność grubizny w lasach analizowanego terenu wynosi średnio 152 m3/ha lasu.

Na obszarze sołectwa nie spotyka się działalności przemysłowej ani usług handlowych. Jedynym obiektem usługowym jest zlokalizowany tu punkt wymiany butli gazowych. Sezonowo, głównie latem, na teren sołectwa przybywa kilku– kilkunastu „letników”, w ogromnej większości pochodzący z Łodzi.

Brak podstawowych usług powoduje konieczność korzystania z nich przez mieszkańców Reduchowa w okolicznych wsiach i miastach. Zaopatrzenie w podstawowe artykuły spożywcze i sanitarne realizowane jest w najbliższym sklepie w Boczkach (aż 86% ankietowanych) lub w oddalonej o 12 km Zduńskiej Woli, z kolei zakupy odzieży i obuwia dokonywane są przede wszystkim w Szadku (60% respondentów), Zduńskiej Woli (37%) oraz w Sieradzu (3%).

Jeśli chodzi o usługi medyczne, to prawie 3/4 mieszkańców sołectwa, a zwłaszcza ludność w wieku poprodukcyjnym i znaczna część społeczności w wieku produkcyjnym, korzysta z placówek opieki zdrowotnej zlokalizowanych w Szadku; jedynie nieco ponad 20% osób wskazało na Zduńską Wolę, motywując tę decyzję możliwością konsultacji specjalistycznych.

Tereny objęte granicami sołectwa Reduchów wydają się być nie mniej atrakcyjne niż inne rejony gminy. Duży udział powierzchni leśnych, urozmaicona rzeźba terenu, występowanie we wschodniej części niedużej rzeki (oby jak najszybciej osiągnięto w niej właściwą jakość wody) i niezłe gleby, tworzą atrakcyjny potencjał przyrodniczy. Jego wykorzystanie w dużym stopniu zależy od ludzi, którzy posiadając odpowiednią wiedzę, wykazując duże zaangażowanie w swych działaniach oraz właściwie rozumiany „patriotyzm lokalny” potrafią poprawić warunki bytu mieszkańców tej części gminy Szadek

Literatura
Baliński W., Objaśnienia do Szczegółowej Mapy Geologicznej Polski w skali 1:50000, arkusz Lutomiersk, Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa 1992

Burchard J., Środowiskowe uwarunkowania rozwoju miasta i gminy Szadek, [w:] Biuletyn szadkowski, t.1, red. T. Marszał, Zarząd Gminy i Miasta w Szadku, Ośrodek Europejskiej Polityki Przestrzennej i Rozwoju Lokalnego UŁ, Łódź — Szadek 2001

Czyż J., Forysiak J., Budowa geologiczna i rozwój rzeźby okolic Szadku, [w:] Biuletyn szadkowski, t.1, red. T. Marszał, Zarząd Gminy i Miasta w Szadku, Ośrodek Europejskiej Polityki Przestrzennej i Rozwoju Lokalnego UŁ, Łódź — Szadek 2001 Klatkowa H., Objaśnienia do Szczegółowej Mapy Geologicznej Polski w skali1:50 000, arkusz Łask, Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa 1988

Milewska K., Sołectwo Kromolin Stary w gminie Szadek - użytkowanie ziemi i układ przestrzenny [w:] Biuletyn szadkowski, t.1, red. T. Marszał, Zarząd Gminy i Miasta w Szadku, Ośrodek Europejskiej Polityki Przestrzennej i Rozwoju Lokalnego UŁ, Łódź — Szadek 2001

Molenda J., Użytkowanie ziemi, zabudowa i infrastruktura techniczna sołectwa Górna Wola w gminie Szadek, [w:] Biuletyn szadkowski, t.1, red. T. Marszał, Zarząd Gminy i Miasta w Szadku, Ośrodek Europejskiej Polityki Przestrzennej i Rozwoju Lokalnego UŁ, Łódź — Szadek 2001

Zróżnicowanie przestrzenne cech środowiska 132 sołectwa Reduchów Nalewajko J., Przyrodnicze i społeczno-ekonomiczne cechy przestrzeni geograficznej sołectwa Boczki w gminie Szadek [w:] Biuletyn szadkowski, t.1, red. T. Marszał, Zarząd Gminy i Miasta w Szadku, Ośrodek Europejskiej Polityki Przestrzennej i Rozwoju Lokalnego UŁ, Łódź — Szadek 2001

Nowak A., Zasoby a jakość wód powierzchniowych gminy Szadek, [w:] Biuletyn szadkowski, t.1, red. T. Marszał, Zarząd Gminy i Miasta w Szadku, Ośrodek Europejskiej Polityki Przestrzennej i Rozwoju Lokalnego UŁ, Łódź — Szadek 2001

_______________________________________________________________________________

Przybyłów

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Przybyłów, województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Szadkowski, parafia Szadek, własność prywatna. Ilość domów 2, ludność 7, odległość od miasta obwodowego 3.

Słownik Geograficzny:  

Przybyłów, kol. i os., pow. łaski, gm. Bałucz, par. Szadek; kol. ma 8 dm., 77 mk., 54 mr. ziemi włośc.; os. 1 dm., 2 mk., 9 mr. dwors. W 1827 r. 2 dm., 7 mk.

Spis 1925:

Przybyłów, wś, pow. łaski, gm. Bałucz. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 10. Ludność ogółem: 69. Mężczyzn 35, kobiet 34. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 69. Podało narodowość: polską 69.

Przybyłów, obecnie wieś w gminie Szadek.

1992 r.

Dziennik Warszawski 1870 nr 78

Kronika Sądowa.

Mali rozbójnicy.

Roch Woźniak, chłopiec 14-letni i Józef Dzieciątkowski lat 13 wieku mający, pierwszy przy bracie, a drugi przy matce we wsi Przybyłowie, okręgu szadkowskim zamieszkali, jednozgodnemi wyrokami sądu kryminalnego w Warszawie i sądu apelacyjnego z mocy art. 925, 924, 146, 141 i innych związkowych K. K. G. i Р., za usiłowane zabójstwo trzynastoletniego Jakóba Bryk, wyznania mojżeszowego, skazani zostali na pozbawienie wszelkich praw i na zesłanie na osiedlenie w Syberji ze skutkami tych kar, a nadto pierwszy skazany został do robót w twierdzach przez lat sześć miesięcy ośm.

Smutny to widok, gdy człowiek dojrzały zbacza z drogi prawości i cnoty, a puszczając wodze swym namiętnościom, pogrąża się w zepsuciu i występkach; lecz kiedy przed kratkami sądowemi stają dzieci obciążone zarzutami strasznych zbrodni, których miana nawet jeszcze znać nie powinny; gdy widziemy te młode dusze w samem zaraniu życia oddane na pastwę złych skłonności i żądz potwornych, wtedy zaiste boleśniejsze ogarnia nas wrażenie. Takie uczucie wywołuje właśnie sprawa obecna, której szczegóły tu podajemy.

Trzynastoletni żydek Jakób Bryk, syn handlarza drzewa, w miesiącu styczniu 1868 roku znajdując się w lesie przatawskim, spotkany i zapytany został przez dwóch znanych mu od niejakiego czasu chłopaków, czy prędko wraca do domu, albowiem chcieliby kupić u niego soli. Na to Bryk im odpowiedział, że zaraz idzie, skutkiem czego chłopcy ci poczekawszy, razem z nim się udali. W drodze jeden z nich namawiał Bryka, ażeby iść po nad wodą, gdy przecież na propozycję nie przystał, poszli wszyscy razem inną drogą. Szli kawałek spokojnie, aż naraz młodszy z chłopców chwycił Bryka z tyłu za kołnierz, przewrócił na ziemię, starszy zaś złapał go za ręce i niebawem obaj zaczęli go bić kamieniami po głowie i dusić za szyję. Szczekanie jakiegoś psa spłoszyło chwilowo napastników, puścili pokrzywdzonego, który zebrawszy wyczerpane siły począł uciekać; wkrótce jednak dogonili go owi chłopcy i znów kamieniami bić po głowie i dusić zaczęli dotąd, dopóki przytomności nie stracił. Nim doszedł do stanu bezprzytomności Bryk słyszał jak młodszy chłopiec żałował, iż niema noża. Po niejakim czasie Bryk odzyskawszy przytomność znalazł się w jakiejś kałuży, silnie zakrwawiony i w takim stanie dowlókł się do karczmy w Remiszewie, gdzie zaledwie go poznano. W czasie pobicia mali napastnicy obrabowali i wyjęli mu z kieszeni gotówkę rs. 13 kop. 86.

Takie protokólarne zadyktowanie faktu przez pokrzywdzonego, podany przez niego przybliżony rysopis napastników, obdukcja lekarska wykazująca liczne rany na głowie i miejscowe okoliczności odrazu potępiły 14-letniego Woźniaka i 13-letniego Dzieciątkowskiego.

Woźniak tłumaczył się, że na kilka dni przed napadem, podmówiony przez Dzieciątkowskiego, zgodził się na zamiar zabicia Jakóba Bryk i zabrania mu pieniędzy, że w tym celu zmówił się z Dzieciątkowskim, że widok u żydka pieniędzy jeszcze bardziej rozbudził ich łakomstwo; że przez trzy dni chodzili do boru obadwaj dla wykonania swego zamiaru, lecz zawsze natrafiali na ludzi po kupno drzewa przyjeżdżających. Dnia pewnego dopiero wieczorem, upatrzywszy, że Bryk wraca sam do domu, zamówili się, że chcą u niego kupić soli i w tym celu szli z nim razem. W jaki sposób mieli oni czyn zabójstwa spełnić, jeszcze nie wiedzieli; Dzieciątkowski jednak widać nad tem się już zastanowił poprzednio, bo koniecznie chciał, aby Bryk z nim szedł po nad wodą, Dzieciątkowski postępujący za nim, chwycił go naraz za kołnierz i przewrócił na ziemię, a wtedy Woźniak złapał przewróconego za ręce, i dusić go zaczął; żydek usiłował się bronić, lecz że ich dwóch było, przemogli go nareszcie, a gdy po uderzeniu go przez Dzieciątkowskiego, bity, znaków życia nie dawał, pewni byli, że już nie żyje, obrawszy go więc z pieniędzy, zaciągnęli z drogi w bór, sami zaś wrócili do domu; drugiego dnia zeszli się znowuż i pieniędzmi zabranemi podzielili się, a które to pieniądze dotąd były u Dzieciątkowskiego, wynosiły one rs. 12 i pół.

Dzieciątkowski w tłomaczeniu się swoim przywiódł podobne szczegóły, przyznając nadto, że widok u żydka pieniędzy, obudził jego chciwość i że on pierwszy, o ile mu się zdaje, powiedział do Woźniaka: „trzeba będzie zabić owego żyda, a dopiero potem można go będzie obrać z pieniędzy,” przyznał również, że on proponował iść żydowi po nad wodą i że on pierwszy rzucił się na niego, schwycił za kołnierz, przewrócił na ziemię, bił rękami po głowie, i dusił, podczas gdy Woźniak trzymał go za ręce; żydek mimo to im się wyrwał i uciekać począł, dognany przecież, przez Woźniaka przewrócony został i wtedy obadwaj razem bili go dotąd i dusili, dopókąd dawał ślady życia, poczem obrali go z pieniędzy i wciągnęli w bór; pieniądze zabrał Dzieciątkowski i podzielił się niemi z Woźniakiem.

Dowodem jest także rzadkiego w tak młodym wieku zepsucia i przebiegłości, że jak w śledzwie artykulowanem wykryto, mali przestępcy w zmowach przeciw żydkowi, aby nie byli zrozumiani przez nikogo, używali wyrażeń umówionych, a między innemi „pójdziem na suchniał i przerzniemy go na dwoje” co znaczyć miało, że pójdą zabić żyda i zabranemi pieniędzmi się podzielą. (Suchniałem w tamtej okolicy nazywają suche drzewo).

W takim stanie śledztwa i stanowczych dowodów, sądy dwóch niższych instancij zawyrokowały karę na wstępie wymienioną.

Skazani, przy gorliwej obronie mecenasa Prejssa, odwołali się do rządzącego senatu z prośbą o jej złagodzenie; po wysłuchaniu atoli wniosków pomocnika naczelnego prokuratora radcy stanu Hube i z uwagi, że sądy czyn odwołujących się do właściwych odniosły artykułów; że uwzględniły nieletność i niedokonane zabójstwa, i że wreszcie stopień kary jest odpowiednim, senat odwołanie się podsądnych jako bezzasadne oddalił.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 20

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 28 września 1933 r. L. SA. II. 12/13/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu łaskiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinij rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 15 września 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23 marca 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

I. Obszar gminy wiejskiej Bałucz dzieli się

na gromady:

6. Przatów, obejmującą: wieś Przatów, wieś Przybyłów, kolonję Przatów Nr. 1, kolonję Przatów Nr. 2, kolonję Przatów Nr. 3, kolonję Przatów Nr. 4, kolonję Przatów Nr. 5, kolonję Przatów Nr. 6, kolonję Przatów Nr. 7, kolonję Przatów Nr. 8, kolonję Przatów Nr. 9, parcelację majątku Przatów (drobni nabywcy).

 § 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łaskiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

(—) Hauke-Nowak

Wojewoda.

Wola Przatowska

Taryfa Podymnego 1775 r.

Wólka Przatowska, wieś, woj. sieradzkie, powiat szadkowski, własność szlachecka i królewska, 15 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.

Wola Przatowska, parafia szadek, dekanat szadkowski, diecezja gnieźnieńska, województwo sieradzkie, powiat szadkowski, własność: Stokowski, podstoli. (może Faustyn Stokowski, stolnik orłowski)

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Wola przałowska, województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Szadkowski, parafia Szadek, własność prywatna. Ilość domów 17, ludność 119, odległość od miasta obwodowego 3.

Słownik Geograficzny:  

Przatowska Wola, wś, fol. i młyn, pow. sieradzki, gm. i par. Szadek, odl. 29 w. od Sieradza. Wś ma 15 dm., 68 mk.; fol. 2 dm., 12 mk.; os. młynarska 1 dm., 6 mk. W XVI w. wś i folw. dawały dziesięcinę na stół arcybiskupi, plebanowi zaś w Szadku tylko kolędę (Łaski, Lib. Ben., II, 441). Według reg. pob. pow. Szadkowskiego z r. 1552-1553 wś Wola Przatowska w par. Szadek, miała w części Nicków 6 osad, 7 łan.; część Laur. Victor 7 osad (Pawiński, Wielkp., II, 229).

Słownik Geograficzny:  

Wola Przatowska, wś, fol. i os. młyn., pow. sieradzki, gm. i par. Szadek (odl. 21 w.) ob. Przatowska Wola. W r. 1827 było 17 dm., 119 mk. W r. 1886 Wola Przat. rozl. mr. 222: łąk mr. 15, lasu mr. 8, nieuż. mr. 11; bud. mur. 3, drew. 3. Wś Wola Przat. os. 28, mr. 90, wś Remiszew os. 47, mr. 431, wś Piaski os. 16, mr. 209.

Spis 1925:

Wola Przatowska, wś i folw., pow. sieradzki, gm. Szadek. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne wś 6, folw. 3. Ludność ogółem: wś 43, folw. 56. Mężczyzn wś 23, folw. 29, kobiet wś 20, folw. 27. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego wś 43, folw. 56. Podało narodowość: polską wś 43, folw. 56.

Wikipedia:

Wola Przatowska-część wsi Piaski w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Szadek.W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego. Miejscowość położona jest na Wysoczyźnie Łaskiej. Wieś istniała już w XVI w. i liczyła wtedy 13 zagrodników na 7 łanach. Wieś i folwark dawały dziesięcinę na stół arcyb., a kolędę plebanowi w Szadku. W 1888 r. było tu 15 zagród i 68 mieszkańców, a na folwarku 2 zagrody i 12 mieszkańców. Zachował się opis założenia dworskiego z 1791 r. (Terr. Sirad. 102 b, s. 787-790, 1791). W obrębie wsi - cmentarz żołnierski z I wojny św., na którym pochowano 17 wymienionych z nazwiska i 21 n.n. żołnierzy niemieckich oraz 3 żołnierzy rosyjskich. Występują po obu stronach polskie nazwiska. Ostatnio istniejący tu dwór zbudowano w 1 poł. XIX w. Był zwrócony elewacją frontową na wsch., prowadziły do niego dwie aleje. Przestrzeń między nimi wypełniona była parkiem i ogrodem, który był także na tyłach dworu. Dalej był warzywnik i staw. Dwór był niewielki, parterowy, pokryty gontem, z jednym kominem, nie posiadał ganku. Ostatnim właścicielem przed wojną był Konstanty Cybulski. W czasie wojny zarządzał majątkiem Niemiec - Oberman. Po wojnie majątek rozparcelowano, lecz dwór wrócił do dawnego właściciela, następnie przejęły go córki: Wanda Gałęzowska i Jolanta Sieradzka. Po sprzedaży dworu osobie prywatnej zaczął się proces jego niszczenia. Obecnie we wsi jest tylko 10 gospodarstw. Z założenia dworskiego pozostał tylko spichlerz i wozownia. Z parku ocalało kilka drzew: jesion, brzozy, świerki.

1992 r.

_______________________________________________________________________________

Ruiny dworu z XVIII XIX w. w Woli Przatowskiej

Fot. Janusz Marszałkowski

_______________________________________________________________________________

Spichrz przy dworze

Fot. Janusz Marszałkowski

Akta metrykalne (Parafia Szadek) 1668

2 czerwca. Ja, Szymon Miłkowicz mansjonarz kościoła parafialnego szadkowskiego, ochrzciłem dziecko Wielmożnego Pana Hieronima Miaskowskiego i Wielmożnej Pani Konstancji [córki Jerzego Bykowskiego] Szlachetnych małżonków ze wsi Tarnówka, któremu nadalem imię Kazimierz. Rodzicami chrzestnymi byli Wielmożny Pan Stefan Wierzbowski starosta szadkowski i Katarzyna Gołebowska z Woli Piłatowskiej.

Akta metrykalne (Parafia Szadek) 1678

Sierpień

7 tego samego. Ja, ten sam, jak wyżej, ochrzciłem dziecko Szlachetnych Marcina Paczyńskiego i Anny Ponieckiej, prawowitych małżonków, obecnie przebywających we wsi Wola Przanowska, któremu nadałem imię Franciszek. Rodzicami jego chrzestnymi byli Urodzony Pan Jakub Gołębowski i Urodzona Zofia Kwiatkowska.

Akta metrykalne (Parafia Szadek) 1692

31 sierpień

Tego samego dnia. Ja, Mateusz Podgórski, wikary kościoła szadkowskiego, ochrzciłem dziecko Wielmożnych mieszkańców Pana Antoniego Potockiego i Ewy, prawowitych małżonków ze wsi Wola Przatowska, których dziecku nadałem imię Marianna. Rodzicami jej chrzestnymi byli Jan Tymiński rajca i Urodzona Pani Potocka.

Akta metrykalne (Parafia Szadek) 1700

Grudzień

14 tego samego. Ja, Jan Widawski, ochrzciłem dziecko Wielmożnych i Urodzonych Piotra Szulmirskiego i Marianny, prawowitych małżonków, mieszkańców i dzierżawców wsi Przatowska Wola, których dziecku nadałem imiona Anna Marianna. Rodzicami jej chrzestnymi byli Wielmożny i Urodzony Stefan Rozen i Marianna Grodzyńska.

Akta metrykalne (Parafia Szadek) 1701

Styczeń

17 tego samego. Ja, Albert Syliński, wikary tego kościoła szadkowskiego, ochrzciłem dziecko Wielmożnych i Urodzonych Szymona Kwiatkowskiego i Heleny Bronikowskiej, prawowitych małżonków, dzierżawców wsi JKM Wilamów, których dziecku nadałem imiona Anna Marianna. Rodzicami jej chrzestnymi byli Wielmożny i Urodzony Piotr Szulmirski ze wsi Wólka Przatowska i Marianna Bronikowska ze wsi Łobudzice.

Akta metrykalne (Parafia Szadek) 1702

20 lutego. Ja, Jan Widawski, prebendariusz przy św. Idzim, wikary kościoła, ochrzciłem dziecko Wielmożnych i Urodzonych Piotra Sulmirskiego i Marianny, prawowitych małżonków, dzierżawców wsi Wólka Przatowska, których dziecku nadałem imię Teofila. Rodzice chrzestni Wielmożny i Urodzony Konstanty Kossowski i Wielmożna i Urodzona Helena Stokowska z Przatowa.

Akta metrykalne (Parafia Szadek) 1736

2 lipiec

Tego samego dnia. Ja, Piotr Dawidowicz, wikary kościoła i zarządca, ochrzciłem dziecko Urodzonych Antoniego Dobrzelowskiego i Joanny Szulmierskiej, prawowitych małżonków, obecnie mieszkających w Woli Przatowskiej alias Browa?, których dziecku nadałem imiona Jan i Piotr. Rodzicami jego chrzestnymi byli Urodzony Michał Welecki skarbnik piotrkowski i Urodzona Konstancja Marszewska z Prusinowic.

Akta metrykalne (Parafia Szadek) 1741

Listopad

1-go listopada. Ja, Piotr Filanowicz, zarządca kościoła szadkowskiego, ochrzciłem dziecko Urodzonych Franciszka Stokowskiego i Madalińskiej, prawowitych małżonków, obecnie dzierżawców Wólki Przatowskiej, których dziecku nadałem dwa imiona Kunegunda i Zofia. Rodzicami chrzestnymi jego byli Urodzony Andrzej Glebocki ze swoją małżonką z Wrzeszczewic.

Akta metrykalne (Parafia Szadek) 1756

Wola Przatowska

Roku Pańskiego 1756, dnia 14 czerwca, Przewielebny Józef Olędzki, altarysta św. Różańca, ochrzcił dwoma imionami Justyna Petronela, dziecko Urodzonych Państwa Franciszka i Petroneli Stokowskich, prawowitych małżonków. Rodzicami chrzestnymi byli Urodzony Józef Ciepielowski żołnierz oddziału pancernego i Urodzona Pani Marianna Grabska podsędkowa łęczycka.

 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1819 nr 29

OBWIESZCZENIE.
Podaie się do publiczney wiadomości, iż Dobra Wola Pszatowska w Powiecie Szadkowskim Woiewodztwie Kaliskim leżące, według wyroku Pa. Trybunału Cywilnego Woiewodztwa Kaliskiego, na Audyencyi dnia 28 Czerwca r. b. zapadłego, w trzech letnią dzierżawną Possessyą, w Kaliszu w dniu 31. Lipca r. b. o godzinie 4. po południu, na Sali Audyencyonalney Trybunału Cywilnego Woiewodztwa Kaliskiego, przed niżey podpisanym Assessorem Trybunału, iako do tey czynności Delegowanym, na rzecz Leona Swidłowskiego wypuszczone zostaną. — Interessent o warunkach licytacyinych każdy u niżey podpisanego zainformować się może.
w Kaliszu dnia 19. Lipca 1819.
Antoni Glotz, A. T. D. 

Gazeta Warszawska 1821 nr 207

List Gończy.

Sąd Policyi Prostey Powiatu Szadkowskiego — Donosi Szanowney Publiczności że Woyciech Piekarski, rodem z Krzyżanowa, wzrostu średniego, lat około 25 mający, włosów blond, oczu niebieskich, pociągłey białey twarzy, iasnoblond, wąsy niewielkie maiący, w surducie kroiem liberyi z sukna iasno niebieskiego z czarnemi wyłogami, w kapeluszu okrągłym po bokach sznurkami wspiętym, służący wprzód u WW. Biskupskich w Wolo Przotowskiey za forszpana, a potem u woyskowego s igo* pułku strzelców konnych tu w Szadka konsystującego, obwinionego o kradzież, z aresztu detencyynego tuteyszego dnia wczorayszego u wieczora zbiegł. Wzywa się zatem wszelkie Władze kraiowe, do których należy, by na osoby podobnego opisu pilną dali baczność, i schwytanego pod ścisłą strażą Sądowi tuteyszemu dostawić poleciły. — W Szadku dnia 20 Listopada 1821 r. Roman Hubicki.

Tchorzewski.

* nieczytelne

 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1824 nr 15

OBWIESZCZENIE.
Pisarz Trybunału Cywilnego pierwszey Instatancyi
Woiewództwa Kaliskiego.
Podaie do publiczney wiadomości, iż Dobra Ziemskie Wola Przatowska, składaiąca się z Wsi Folwarczney Woli Przatowskiey, z Folwarku Remiszew, w Powiecie Szadkowskim Obwodzie Sieradzkim Woiewództwie Kaliskiem sytuowane, Aktem tradycji nieruchomości przez Komornika przy Trybunale Cywilnym Województwa Kaliskiego Leona Nowierskiego w dniu 26. Marca roku 1824 na gruncie tych Dóbr spisanym zaięte. Akt ten tradycyi w Biórze Pisarza Kancellaryi Ziemiańskiey Wdztwa Kaliskiego w dniu 7. Kwietnia r. b., a w księdze zaregestrowań Kancellaryi Trybunału Cywilnego Wdztwa Kaliskiego w dniu 9. Kwietnia r. b. 1824 podany i zaregestrowany został.—   
Dobra te dziedziczne Jana Stokowskiego w Woli Przatowskiey Powiecie Szadkowskim zamieszkałego, na rzecz Dyrekcyi Banku Głównego w Berlinie posiedzenia swe maiącey, zaięte; za którą Jan Miczke Patron przy Trybunale Cywilnym Wdztwa Kaliskiego w Kaliszu mieszkaiący stawa. Dobra Ziemskie Wola Przatowska z Folwarkiem Remiszew składaią Gminę, obeymuią rozległości gruntu ornego 1, 2, 3, i 4 klassy, z łąkami, borami, lasami, krzakami, stawami, ogrodami i zabudowaniami w ogóle około 2027 morg 66 []P. miary Magdeburgskiey. Administratorem tych Dóbr iest Piotr Korzydłowski z Wsi Przyrownicy zamieszkały, budynki wszystkie tak dworskie iako i wieyskie są wystawione z drzewa, słomą i gątami kryte, kto się chce o wszystkich szczegółach tych Dóbr, iako też o inwentarzach gruntowych obiaśnić może w Kancellaryi Trybunału i u Patrona popieraiącego zaięcie przeyrzeć, a kto chce Dobra widzieć może się udać na grunt.
Tradycya powyżey z daty wymieniona Janowi Stokowskiemu dziedzicowi w Woli Przatowskiey dnia 30 Marca 1824 roku, druga Kopia zastępcy Wóyta Gminy Woli Przatowskiey Franciszkowi Stokowskiemu w Woli Przatowskiey dnia 30. Marca r. 1824, trzecia Kopia Pawłowi Roiek Pisarzowi Sądu Pokoiu Powiatu Szadkowskiego w Szadku dnia 30. Marca r. b., czwarta Kopia Piotrowi Korzydłowskiemu Administratorowi dnia 30. Marca r. 1824 w Woli Przatowskiey wręczona.—
Sprzedaż tych Dóbr w Ps. Trybunale Cywilnym Wdztwa Kaliskiego w Kaliszu w Pałacu Sądowym posiedzenia swe odbywaiącym na Audyencyi publiczney nastąpi.   
Pierwsze ogłoszenie warunków licytacyi w dniu 28. Maia 1824 roku o godzinie 10 z rana przypada.
w Kaliszu dnia 9. Kwietnia 1824 roku.
Piątkiewicz.

 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1835 nr 50

Wydział i Sekcya Woyskowa.
Stanisław Pieczyński w Mieście Unieiowi zamieszkały Dziedzic Dóbr Wola Przatowska w Obwodzie Sieradzkim dostawił w roku 1831. z Rozpisu J. W. Jenerała Dąbrowskiego dla woyska Cessarsko Rossyiskiego do Magazynu w Łowiczu mianowicie z Dominium Wola Przatowska:   
1. Przenicy korcy ieden garncy cztery.
2. Żyta korcy pięć garcy dwadzieścia, w Workach czterech.
lecz kwit z pomienioney dostawy zagubił, usprawiedliwiaiąc przyczynę zagubienia tegoż iż zarządzaiący Gospodarstwem w zastępstwie Jan Gustowski Oyciec Jego Małżonki przez nastąpioną śmierć, kwit wzmiankowany zatracił, Kommissya Woiewódzka przeto podaiąc to do wiadomości, wzywa każdego ktoby rzeczony Kwit posiadał lub znalazł, iżby takowy naydaley w ciągu dwuch Miesięcy Kommissyi Woiewódzkiey złożył, lub na ręce Właściciela Stanisława Pieczyńskiego odesłał, żaden bowiem obcy z tego kwitu nie będzie mógł korzystać chociażby kiedykolwiek a mianowicie po upływie kwartału iednego od daty ogłoszenia ninieyszego z tymże kwitem się zaprodukował.
Kalisz dnia 11/23. Listopada 1835. roku.

Warszawska Gazeta Policyjna 1849 nr 49

Rozkaz do zarządu cywilnego królestwa Polskiego.

— w wydziale komisji rządowej sprawiedliwości mianowani: dziedzic dóbr Babice, magister prawa, Adam Jasiński, sędzią pokoju okręgu Warszawskiego wydz. I go; dziedzic dóbr Domaniewa Jan Żelazowski, sędzią pokoju okręgu Warszawskiego wydz. 3-go; dziedzic dóbr Biskupice Józef Siemiątkowski, sędzią pokoju okręgu Sieradzkiego; dziedzic dóbr Przyrównicy i Łobudzice Józef Maleszewski i dziedzic dóbr Zalesia i Woli Przatowskiej Bernard Pieczyński, sędziami pokoju okręgu Szadkowskiego;

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1853 nr 160

(N. D. 3205) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Podaje do wiadomości toczące się postępowania spadkowe po osobach zmarłych:

2. Franciszku Hałaczkiewiczu jako właścicielu dóbr Przatów i dóbr i Dziadkowice z Okręgu Szadkowskiego i wierzycielu summ na dobrach Woli-Przatowej z tegoż Okręgu zahypotekowanych jako to: rs. 1050, rs. 525, rs. 1200, rs. 600 z warunkami do nich przywiązanemi.  

(…) Do ukończenia tych postępowań spadkowych termin na dzień 15 (27) Stycznia r. b. 1854 w Kaliszu w kancellaryi hypotecznéj przed podpisanym Regentem wyznacza się.

Kalisz dnia 1 (13) Lipca 1853 r.

Nepom. Wojciechowski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1856 nr 199

(N. D. 3006) Pisarz Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po zgonie:

2. Bernarda Pieczyńskiego właściciela dóbr Woli-Przatowej i Zalesie z Ogu Szadkowskiego;

(...)otworzyły się spadki, do regulacyi których wyznaczam termin prekluzyjny na d. 28 Listop.(10 Grud.) 1856 r.

Kalisz d. 15 (27) Maja 1856 r.

J. N. Zengteller.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1857 nr 125 

(N. D. 2418) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Piotrkowskiego.

Wzywa wszelkie Władze tak cywilne jako i wojskowe nad bezpieczeństwem i porządkiem w kraju czuwające, aby na Wojciecha Głuszek włościanina we wsi Wulce Przatowskiej Okręgu Szadkowskim dawniej zamieszkałego, przed wymiarem sprawiedliwości ukrywającego się baczne oko zwracały a wrazie ujęcia Sądowi tutejszemu lub najbliższemu dostawić raczyły. Rysopis Wojciecha Głuszek następujący: ma lat 16, wzrostu niskiego, twarzy ścięgłej, nosa ściągłego, włosów ciemnych, oczu burych.

Piotrków d. 1 (13) Maja 1857 r.

Sędzia Prezydujący,

Assessor Kollegialny, Chmieleński.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1858 nr 50

(N. D. 979) Podpisany Patron przy Trybunale Cywilnym Gubernii Warszawskiej w Kaliszu w temże mieście Kaliszu zamieszkały, podaje do publicznej wiadomości, iż na skutek wyroku Trybunału Cywilnego I-ej Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu w dniu 18 (30) Stycznia 1857 r. pomiędzy Hipolitą z Pieczyńskich Leopold, współdziedziczką dóbr Woli Przatowej i Zalesia, Ignacego Leopold Dzierżawcy dóbr Łopatki żoną, tamże w wsi Łopatkach Ogu Szadkowskim wraz z swym mężem zamieszkałą, czyli obydwojgiem małżonkami Leopoldami przez podpisanego Patrona działającemi z jednej strony, a współsukcessorami ś. p. Bernarda Pieczyńskiego i zarazem współdziedzicami dóbr Woli Przatowej i Zalesia jako to: Opieką nieletnich, a ) Stanisława b) Wacława i c) Antoniego rodzeństwa Pieczyńskich to jest: Ludwiką z Szczawińskich Pieczyńską po ś. p. Bernardzie Pieczyńskim pozostałą wdową jako matką i główną powyżej wyrażonych nieletnich dzieci opiekunką w imieniu ich i swem własnem działającą w wsi Łopatkach Okręgu Szadkowskim zamieszkałą, tudzież Ignacym Pieczyńskim dziedzicem dóbr Czepowa średniego, tamże w Czepowie średnim Okręgu Wartskim zamieszkałym jako powyżej wyrażonych nieletnich przydanym opiekunem zapadłego, sprzedane zostaną przez publiczną licytacyą w drodze działów dobra Ziemskie. 1. Wola Przatowa z przyległościami 2. Zalesie z przyległościami Wólka Janowska czyli Zebrać w Okręgu Szadkowskim Powiecie Sieradzkim Gubernii Warszawskiej położone w dwóch oddziałach jako oddzielną hypotekę mające, a mianowicie:

Oddział I. dobra Wola Przatowa z przyległościami kolonią Remiszew do parafii miasta Szadek należące, składają się z folwarku dominalnego Wola Przatowa i kolonii Remiszew oraz wiatraka z prawem czynszowem w wieczystą dzierżawę wypuszczonym, rozległości ogółem posiadają mórg miary nowopolskiej 940 prętów kwadr. 128 dobra te oszacowane zostały przez biegłych przysięgłych na rs. 19306 kop. 30 od której to summy licytacya zaczynać się będzie.

Dobra te obecnie są w posiadaniu dzierżawnem Kostaneckiego Pawła do dnia 12 (24) Czerwca 1859 r.

Oddział II. dobra Zalesie z przyległościami Wólka Janowska czyli Żebrać należące do parafii Mikołajewice obejmują ogółem przestrzeni mórg miary nowopolskiej 1398 prętów kw. 28 są całkiem rozkolonizowane z prawem czynszowem z których koloności opłacają rocznie czynszu rs. 855 k. 93 i lau. demium 10-ty grosz dworowi przy odprzedażach. Dobra te oszacowane zostały przez biegłych przysięgłych na rs. 12848 k. 90 od której to summy licytacya dóbr tych zaczynać się będzie.

Тaху tak dóbr Woli Przatowej jako też i Zalesia wyrokiem Trybunału Kaliskiego w dniu 25 Czerwca (7 Lipca) 1857 r: zapadłym zatwierdzone zostały:

Warunki podług których sprzedaż dóbr Woli Przatowej i dóbr Zalesia odbywać się będzie oraz zbiór objaśnień i taxy znajdują się w Kancellaryi Trybunału Kaliskiego i u podpisanego Patrona które każdego czasu przejrzane być mogą.

Ogłoszenie warunków tych publicznie na audyencyi Trybunału przed W. Sędzią Trybunału Delegowanym w dniu 5 (17) Grudnia 1857 r. nastąpiło i termin do drugiej publikacyi warunków oraz przygotowawczego dóbr tych przysądzenia na dzień 6 (18) Lutego 1858 r. na godzinę 3 z południa oznaczony odbyty został, a po odbyciu terminu przygotowawczego przysądzenia, termin do ostatecznego dóbr tych przysądzenia na dzień 11 (23) Marca 1858 r. na godzinę 3 z południa oznaczony został, w którym to dniu wszyscy chęć licytowania mający opatrzeni w vadium zgłosić się zechcą.

Sprzedaż ta odbywać się będzie na audyencyi Trybunału Cywilnego 1ej Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu w miejscu posiedzeń Trybunału przed W. Radcą Dworu Bogumiłem Skotnickim Sędzią tegoż Trybunału.

Kalisz d. 10 (22) Lutego 1858 r.

Józef Brudzyński, Patron.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1858 nr 103

(N. D. 2115) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po śmierci: a) Gerszona Dreher:    

76. rs. 450 z procentem od d. 16 (28) Listopada 1851 r. i kosztami processu pod N. 22 sposobem ostrzeżenia na dobrach Zalesie z Ogu Szadkowskiego, zaś na dobrach Wola Przatowa także z Ogu Szadkowskiego, pod N. 21;  

(…) otworzyły się spadki do uregulowania których termin na dzień 12 (24) Listopada 1858 r. przed sobą wyznaczam.

Kalisz d. 23 Kwiet. (5 Maja) 1858 r.

Stanisław Rościszewski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1858 nr 227

(N. D. 3220) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po śmierci:

3. Gerszona Dreher co do summy rs. 600 na dobrach Wola Przatowa z Okręgu Szadkowskiego w dz. IV. pod N. 14 wykazu zapisanej.

(...) otworzyły się spadki, do uregulowania których termin na dzień 18 (30) Stycznia 1859 roku przed sobą oznaczam.  

Kalisz d. 28 Czerw. (10 Lipca) 1858 r.

Stanisław Rościszewski.

Dziennik Warszawski 1867 nr 64

(N. D. 1461). Naczelnik Powiatu Sieradzkiego.

Podaje do powszechnej wiadomości, iż z mocy upoważnienia Rządu Gubernialnego Kaliskiego z dnia 16 (28) Lutego r. b. Nr. 163 w biurze Naczelnika Powiatu Sieradzkiego o godzinie 11 z rana odbywać się będzie głośna in plus licytacja na wydzierżawienie dochodu propinacyjnego z gruntów włościańskich na lat dwa, poczynając od d. 20 Sierpnia (1 Września) 1866 r. do dnia 20 Sierpnia (1 Września) 1868 r. z obniżeniem o 1/4 część sumy dzierżawnej.

b. dnia 28 Marca (9 Kwietnia) 1867 r.

w dobrach Wola-Przatowska od sumy rocznej rs. 106 k. 50.

Mający chęć licytowania obowiązany zaraz przy licytacji złożyć vadium 1/4 części sumy do licytacji oznaczonej, a utrzymujący się dokompletować takowe do sumy wyrównywającej 1/4 części postąpionej ceny dzierżawnej. Inne warunki mogą być przejrzane w każdym czasie w Biórze Naczelnika Powiatu w godzinach służbowych.

Sieradz d. 21 Lutego (5 Marca) 1867 r.

Dziennik Warszawski 1868 nr 93

N. D. 2704. Rejent Kancelarji Ziemiańskiej w Kaliszu.

Z powodu nastąpionej śmierci:    

4. Wacława i Stanisława Pieczyńskich, współwierzycieli a. części sumy rs. 15,000 na dobrach Wola Przatowa z Okręgu Szadkowskiego pod Nr. 23, i b. części sumy rs. 12,000 na dobrach Zalesie z Okręgu Szadkowskiego pod Nr. 24 działu IV hipotekowanych, jak również wynagrodzenia likwidacyjnego w Banku Polskim deponowanego w ilości rsr. 1,050 w listach likwidacyjnych, ogłasza się postępowanie spadkowe, którego termin prekluzyjny na dzień 12 (24) Listopada 1868 r. w Kancelarji podpisanego Rejenta w Kaliszu został wyznaczony.  

Kalisz d. 19 Kwietnia (1 Maja) 1868 r.

A. Paszkowski.

Dziennik Warszawski 1872 nr 231

N. D. 6708. Rejent Kancelarji Ziemiańskiej w Kaliszu.

Po śmierci:  

6. Ferdynanda Hałaczkiewicza co do sumy rs. 234 kop. 20 na Wielgiej wsi Grzmiąca B. z okręgu Sieradzkiego w dziale IV Nr. 6 na dobrach Pyszkowie z okręgu Sieradzkiego pod Nr. 3 w Dziale IV co do rs. 1,800 na dobrach Branica z okręgu Szadkowskiego pod Nr. 29 w dziale IV rs. 1,500 wraz z rygorem w dziale III Nr. 13 na dobrach Dąbrówki z okręgu Sieradzkiego w dziale IV ad Nr. 6bbb. co do rs. 33 kop, 17 na dobrach Bukowcu z okręgu Sieradzkiego w dziale IV Nr. 3 rs. 1,800 na dobrach Woli Przatowej z okręgu Szadkowskim w dziale IV Nr. 2 rs. 4,500 na dobrach Dziadkowice, z tegoż okręgu w dziale IV Nr. 18 rs. 3,255 na dobrach Sędowie B. z okręgu Wartskiego w dziale IV Nr. 22 rs. 1,500 na dobrach, Woli Stryjowskiej z okręgu Szadkowskiego (…)

(…) otworzył się spadek do regulacji którego wyznaczony został termin przed podpisanym Rejentem na d. 30 Kwietnia (12 Maja) 1873 r.

Kalisz d. 19 (31) Października 1872 r.

Wilchelm Grabowski.

Kaliszanin 1886 nr. 45

14-letnia dziewczynka włościańska ze wsi Wulka-Przatowska, w powiecie sieradzkim, Marjanna Bryl, zobaczywszy, że bydło, które pasła, weszło w cudze zboże, zmarła nagle z bojaźni.

Kurjer Warszawski 1886 nr 162

Wypadki na prowincji.

We wsi Wólka przatowska, w pow. sieradzkim, 14-letnia dziewczynka, Marjanna Bryl, zobaczywszy, że bydło, które pasła, weszło w cudze zboże, zmarła ze strachu.  

Gazeta Kaliska 1896 nr. 49

4. Wola Przatowa p-tu sieradzk., przestrzeni przeszło włók 8. Nabywca p. Cybulski Konstanty za rs. 11000,

Kurjer Warszawski 1896 nr 178

Sprzedaż dóbr. Za raty zaległe Towarzystwu kredytowemu ziemskiemu w okręgu dyrekcji kaliskiej w maju r. b. sprzedane zostały majątki:

Wola Przatowa, w pow. sieradzkim, 8 włók, nabył p. Konstanty Cybulski za 11,000 rs. 

Gazeta Kaliska 1901 nr. 145

26 maja w Woli Przatowskiej. pow. sieradzkiego, utonęła w rowie 5-letnia Stanisława Prudka.

Tydzień Piotrkowski 1905 nr. 28

We wsi Wola-Przatowska pod Szadkiem nastąpiło, jak donoszą pisma, zatrucie się kilkunastu osób spirytusem skażonym, którym raczono się na weselu jednego z włościan.

Gazeta Kaliska 1905 nr 183

O strasznym wypadku, jaki miał miejsce na włoścjańskim weselu w Woli przetawskiej doniosły inne pisma. Trzech młodych włościan już zmarło, a reszta walczy ze śmiercią. Wielu otrutych, wskutek zwężenia źrenicy nie widzi wcale. Sprawa już jest wdrożona. Sprzedający denaturowany spirytus zbiegł, uniknąwszy tym sposobem doraźnej kary, jaką chcieli wymierzyć blizcy otrutych. Doktór tutejszy, wezwany na pomoc kategorycznie twierdzi, że przyczyną otrucia był denaturowany spirytus. Przechowywana butelka z płynem jako corpus delicti i pokazywana doktorowi napełniona inną cieczą, a beczułka w której był spirytus wypróżniona zupełnie wydaje zapach denaturowanego spirytusu i razowego chleba. Jest domniemanie zacierania śladów.

Gazeta Kaliska 1905 nr 184

Szadek. Silne wrażenie sprawił w naszej okolicy wypadek masowego otrucia na weselu wódką ze spirytusu skażonego. We wsi Wola Przatowska pod Szadkiem w poniedziałek dn. 26 czerwca r, b., odbywało się wesele wdowca Kosińskiego, zamożnego gospodarza tej wsi, z młodą dziewczyną. Uczta trwała dwa dni, tańczono i bawiono się doskonale i wszystko odbyłoby się w porządku, gdyby nie koniec tej zabawy, który się bardzo tragicznie zakończył. Drużba pana młodego nagle uczuł silny kurcz żołądka i w ciągu godziny zmarł a potem i inni goście zaczęli uczuwać boleści, zawrót głowy, mdłości i wymioty. Powstała ogólna panika między uczestnikami tego wesela, posłano na gwałt po lekarza do Zduńskiej Woli, który przybywszy, zaordynował odpowiednie środki, skonstatowawszy otrucie, ale czem na pewno stwierdzić nie mógł. Wypadkowo znalazł się tam jeden z lekarzy łódzkich, który przez całą noc ratował otrutych; mimo to drugi drużba, rodzony brat poprzedniego, w jakiś czas żyć przestał, a później jeszcze jeden z uczestników, ośm zaś osób walczy jeszcze z niebezpieczeństwem. Jak się okazało, spirytus skażony, a następnie odpowiednio rozcieńczony nabyto u niejakiego Zysmana Birkowskiego, który, dowiedziawszy się o strasznych skutkach zbiegł bez wieści.

Gazeta Świąteczna 1905 nr 1279

Trujący spirytus. We wsi Woli-Przatowskiej pod Szadkiem, w guberńji kaliskiej, odbywało się 26 czerwca wesele zamożnego gospodarza, wdowca Kosińskiego. Zabawa trwała dwa dnie, aż skończyła się nieszczęściem. Oto drużba pana młodego uczuł nagle mocne boleści w żołądku i, pomęczywsy się z godzinę, umarł. Niebawem i inni goście dostali takichże boleści, zawrotów głowy, mdłości i wymiotów. Sprowadzono co prędzej lekarza ze Zduńskiej-Woli. Zanim przybył, już prawie wszyscy weselnicy byli chorzy. Dwóch jeszcze umarło, a ośmioro pozostało w ciężkiej niemocy. Pokazało się, że gospodarz kupił na wesele spirytusu „skażonego" czyli zapaskudzonego tak, żeby był niezdatny do picia, a dobry tylko do innego użytku, naprzykład do palenia, aby na jego ogniu gotować. Taki „skażony" spirytus jest tańszy, bo rząd nie pobiera od niego podatku akcyzy.

Obwieszczenia Publiczne 1918 nr 19

Sąd pokoju w Szadku, pow. Sieradzkiego, w myśl art. 846 i 847 U. P. K poszukuje Władysława Stempnia, ostatnio zamieszkałego w Lutomiersku, pow. Łaskiego, oskarżonego z art. 581 K. K. o kradzież krów u Antoniego Kaźmierczaka we wsi Woli Przatowskiej, gm. Szadek.

Rysopis Stempnia nieznany.

Osoby, którym znane jest miejsce pobytu Stempnia, winny niezwłocznie zawiadomić o niem policję lub sąd niniejszy do akt N° 186/17 r.

Ziemia Sieradzka 1919 grudzień

MAJĄTEK ZIEMSKI

Wola Przatowska, poczta Szadek, do sprzedania w całości lub na działy. Ziemia dobra, częściowo drenowana.

Warunki na miejscu.

 

Gazeta Kaliska 1922 nr 278

POŻARY.   
We wsi Wólka-Przatowska gm. Szadek pow. Sieradzkiego jeden z domowników włościjanina Smulczyńskiego będąc na strychu ze światłem zaprószył ogień, którego pastwą padło znajdujące się na strychu zboże, bielizna oraz dach na domu
Straty wynoszą 1,100,000 mk.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1923 nr 48

Zawiadomienie.

Okręgowy Urząd Ziemski w Piotrkowie zawiadamia wierzycieli sum hipotecznych, oraz osoby, mające ujawnione swe prawa w dziale III wykazu hipotecznego dóbr ziemskich: Wola Przatowska, Kliczków-Wielki, Wola-Krokocka, Ostrów, Wilamów, Dąbrówka położonych w powiecie Sieradzkim, Wrońsko, Łask w powiecie Łaskim, Chwalęcice w powiecie Kaliskim, Sławsk w powiecie Konińskim, Cielętniki w powiecie Radomskowskim, Gałkowice w powiecie Piotrkowskim, Bolków i Okalew w powiecie Wieluńskim że w dniu 4-go stycznia 1924 roku o godzinie 9 rano na posiedzeniu Okręgowej Komisji Ziemskiej w Piotrkowie (w lokalu tejże Komisji ulica Bykowska Nr. 77) rozpoznawane będą sprawy przymusowej likwidacji serwitutów, obciążających dobra: Wola-Krokocka, Ostrów, Sławsk, Łask, Cielętniki, Dąbrówka, Gałkowice, Bolków i Okalew oraz sprawy dobrowolnej likwidacji serwitutów, obciążających dobra: Wola Przatowska, Kliczków Wielki, Wrońsko, Chwalęcice, Wilamów, Bolków i Okalew.

Wymienione osoby o ile życzą sobie brać udział w akcji likwidacji łącznie ze stronami, winny zawiadomić Okręgowy Urząd Ziemski w Piotrkowie o miejscu zamieszkania, oraz stawić się na posiedzenie Komisji Ziemskiej.

Piotrków, dnia 14 grudnia 1923 r.

Prezes (—) Podpis.

Obwieszczenia Publiczne 1928 nr 91a

Dnia 13 września 1928 r.

9426. „Wojciech Nowak", sklep kolonjalno-spożywczy ze sprzedażą wyrobów mięsnych we wsi Wola-Przatowska, gm. Szadek, pow. sieradzkie­go. Istnieje od 1926 roku. Właśc. Wojciech Nowak, zam. tamże.

Obwieszczenia Publiczne 1929 nr 26

Wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi, na zasadzie art. 1777-3 U. P. C., oraz zgodnie z decyzją z dnia 9 listopada 1928 roku niniejszem obwieszcza, że na skutek podania Teodozji Kolat, zamieszkałej w Ło­dzi, przy ul. Brzezińskiej Nr. 70, wdrożone zostało postępowanie, celem uznania Walentego Kolata za zmarłego, i z mocy art. 1777-8 U. P. C. wzywa tegoż Walentego Kolata, męża petentki, syna Andrzeja i Józefy z Durków, urodzonego w 1882 r. w Przatowskiej Wólce, gm. Szadek, star. sieradzkie, ostatnio zamieszkałego w Łodzi, przy ul. Brzezińskiej Nr. 70, obecnie, po zaciągnięciu w 1914 r. do wojska rosyjskiego, nie­wiadomego z miejsca pobytu, aby w terminie 6-miesięcznym od daty opu­blikowania niniejszego ogłoszenia, stawił się w kancelarji wydziału cywilnego sądu okręgowego w Łodzi przy ul. Stef. Żeromskiego 115, albo­wiem po tym czasie nastąpi uznanie go za zmarłego.

Nadto wydział cywilny wzywa wszystkich, którzy o życiu lub śmier­ci pomienionego Walentego Kolata posiadają wiadomości, aby o zna­nych sobie faktach zawiadomili sąd najpóźniej w oznaczonym wyżej terminie do sprawy Z.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

XIII. Obszar gminy wiejskiej Szadek dzieli się na gromady:

7. Piaski, obejmującą: wieś Piaski, osadę młyńską Piaski, wieś Wola Przatowska, folwark Wola Przatowska, kolonję Wola Przatowska A.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

wz. (—) A. Potocki
Wicewojewoda

Echo Sieradzkie i Zduńskowolskie 1934 7 czerwiec

DOBRANA RODZINA

Za kradzież pszenicy z dworskiej stodoły Bolesław Paliński, lat 32, z Woli Przatowskiej, gminy Szadek skazany został na 6 miesięcy więzienia, Marjanna Palińska, lat 65, na 3 miesiące aresztu i Marjan Paliński, lat 16, wobec niejednokrotnego już ujawnienia jego przestępczego życia na umieszczenie w domu wychowawczo-poprawczym.

Prawda Pabjanicka 1935 nr 13

Człowieka, którego chce się ganić, lub chwalić, trzeba poznać.

Człowieka którego chce się ganić lub chwalić, trzeba poznać.

Przychylając się do życzeń na­szych Sz. Czytelników, a przedewszystkiem podzielając zdanie naszego „Sympatyka, który nie będzie głoso­wał", — że jednak należy podać ży­ciorysy kandydatów na posłów, aby ich poznać dla wielu powodów, — zasięgliśmy informacji i narazie ogłasza­my życiorys jednego z nich:

Czołowym kandydatem na posła w naszym okręgu jest:

STANISŁAW LEOPOLD, rolnik urodził się 1884 r. w b. zabo­rze austryjackim, jako wnuk emigranta Ignacego Leopolda, właściciela majątku Wólka Przatowska pod Szadkiem, członka Rządu Narodowego 1863 r.

Szkołę normalną ukończył w Gor­licach, Gimnazjum w Samborze absolutorjum na wydziale mierniczym Politechniki Lwowskiej w 1912 r.

Po amnestji rosyjskiej uzyskał obywatelstwo ros. i przeniósł się w ro­ku 1913 do b. Królestwa Kongresowego, — w strony rodzinne, gdzie kupił folwark Dziektarzew, gminy Lutomiersk, powiatu Łaskiego.

Od 1913 do 1923 r. prowadził meljorację rolną, organizując 3 spół­ki drenerskie wśród mniejszej własności.

Od 1913 r. opiekuje się także ma­jątkiem rodzinnym w powiecie sieradz­kim.

Za czasów gimnazjalnych był członkiem Komitetu składek na Ma­cierz Szkolną Cieszyńską i Koła T.S.L. oraz tajnego Koła Samopomocy kształ­cenia młodzieży polskiej. Na Politechni­ce pracował w Sokole i Macierzy, a następnie drużynach Strzeleckich. Był naczelnikiem Sokoła w Tarnowie oraz w drużynie robotniczej w Zagórzu. Jako członek i mąż zaufania P. O. W (Psuedonim Mazur) organizował Koła sympatyków P. O. W. — brał czynny udział w rozbrajaniu Niemców w 1918 r. i był mianowany przez Komisarza Rządu w Łodzi hr. Pnińskiego, nastę­pnie wojewodę Poznańskiego Komen­danta Milicji Obywatelskiej na 4 gmi­ny. Podczas okupacji niemieckiej stał na czele Komitetu Obywatelskiego żywnościowego oraz Rady Opiekuńczej gmin Lutomiersk, Wodzierady, Puczniew i Babice. Od 1916 do 1918 r. był członkiem Komisji Rejestracyjnej strat wojennych na powiat łaski i łódzki. W 1920 r. nie mogąc po wy­padku samochodowym pójść na front, pełnił obowiązki pełnomocnika Oby­watelskiego Komitetu Wykonawczego Rady Obrony Państwa.

Od 1922 do 1928 roku był pre­zesem organizacji „Piasta", z którą przeszedł gremjalnie do B.B.W.R. i był prezesem Rady Powiatowej tejże B. B.W.R. w Łasku.

Przez cały czas był i jest człon­kiem i prezesem wielu organizacji społeczno-gospodarczych. Trzeba przy­znać, że wielką rolę odegrał jako pre­zes Rady Nadzorczej Spółdzielni Rolniczo-Handlowej „ROLNIK" w Łasku, uzyskując składnicę soli i dając samo­rzutnie gwarancję hipoteczną na swoim majątku w wysokości 60 tys. złotych.

Jest radcą Łódzkiej Izby Rolniczej oraz przewodniczącym Komisji Finansowo-Budżetowej tejże Izby. Od 1933 roku jest członkiem Komitetu i Urzędu Rozjemczego do spraw Finansowo- Rolnych w Łodzi a następnie tegoż Urzędu na powiat Łaski. Jest również prezesem Ochot. Straży Pożarnej oraz opiekunem Związku Strzeleckiego w Lutomiersku.

Pozatem jest członkiem Zw. Strze­leckiego, L.O.P.P., L.M.R. i K.

Posiada odznakę OS i POS oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodz. Polski.

_______________________________________________________________________________

Na Sieradzkich Szlakach 2005/1

_______________________________________________________________________________

_______________________________________________________________________________

Pichna struga

Słownik Geograficzny:
Pichna, struga pod Szadkowicami, pow. sieradzki.

Piaski strumień

Słownik Geograficzny:  

Piaski, strumień przepływający przez wieś Lichawa.