Słownik Geograficzny:
Ubojeńce, pustka przy wsi Grójec Wielki, w pow. sieradzkim, gm. Złoczew.
Spis 1925:
Obojęcie, osada, pow. sieradzki, gm. Złoczew. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 1. Ludność ogółem: 10. Mężczyzn 5, kobiet 5. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 10. Podało narodowość: polską 10.
Wikipedia:
Obojęcie-przysiółek w Polsce położony w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Złoczew. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Grójec Wielki. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Na terenie obecnego przysiółka znajdował się las Lubojęcie wykarczowany przez poddanych z Grójca Wielkiego i zamieniony na łąki. Pierwotna nazwa podlegała z czasem różnym zmianom językowym przyjmując ostatecznie obecną formę Obojęcie.
1965 r.
1786
Źródło:
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-172, karta 458.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
Do Urzędu i Xiąg Grockich Sieradzkich Starościeńskich osobiście przyszedłszy Wielmożny Jmosc Pan Kazimierz z Widawy Wężyk Cześnik Dobrzeński, dóbr Starców dziedzic swym i wielmożnej Jmosc Pani Magdaleny z Dzierbickich Wężykowej matki swej Pani dożywotni za której bespieczeństwo wedłuk prawa ostrzega i zapisuje się imieniem ażeby przez milczenie w gruntach, borach, lasach dóbr Starców dziedzicznych a przez poddanych wsi Grójca Wielkiego wdzierających się nie ponieśli szkody przychylając się do dawniejszych protestacji i wzwyż uczynionych przeciwko tymże poddanym wsi Grójca Wielkiego osobliwie Wawrzeńcowi Lasocie, Walentemu Borowemu, Grzeli Wduwikowi, Błażejowi Konieczniakowi, Sobestianowi Kowalowi i innym, ciosy przez grunt Starczewski po drzewach różnych Luboincie, Zadroże i Kępiste zwane czyniącym jako i całej pominionej wsi Grójca Wielkiego gromadzie, którzy nie tylko przez też grunta Starczewskie zwane Luboięcie, Zadroże i Kęmpiste Jmo scitu tegoż Wiel. Wężyka śmieli czynić ale i granice, czyli ścianę Owieczkowską dzielącą z Starcami od narożników zwanych Unków aż do Wisielców [...] poczynieli, który tenże zwyż wyrażony Jmość pan Wężyk jak najsolenniej przed niniejszemi Xięgami Grockiemi Sieradzkiemi manifestuje się i protestuje oświadczając się, iż o pominioną krzywdę gruntu swego dziedzicznego Starczewskiego jako wiolencją jemuż uczynioną i ciosów bezprawnie przez grunt Starczewski poczynionych prawem tam, gdzie będzie należało czynić salwę sobie do umniejszenia lub przyłożenia zostawują.
Kazimierz z Widawy Wężyk mpprio
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-172, karta 458.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
Do Urzędu i Xiąg Grockich Sieradzkich Starościeńskich osobiście przyszedłszy Wielmożny Jmosc Pan Kazimierz z Widawy Wężyk Cześnik Dobrzeński, dóbr Starców dziedzic swym i wielmożnej Jmosc Pani Magdaleny z Dzierbickich Wężykowej matki swej Pani dożywotni za której bespieczeństwo wedłuk prawa ostrzega i zapisuje się imieniem ażeby przez milczenie w gruntach, borach, lasach dóbr Starców dziedzicznych a przez poddanych wsi Grójca Wielkiego wdzierających się nie ponieśli szkody przychylając się do dawniejszych protestacji i wzwyż uczynionych przeciwko tymże poddanym wsi Grójca Wielkiego osobliwie Wawrzeńcowi Lasocie, Walentemu Borowemu, Grzeli Wduwikowi, Błażejowi Konieczniakowi, Sobestianowi Kowalowi i innym, ciosy przez grunt Starczewski po drzewach różnych Luboincie, Zadroże i Kępiste zwane czyniącym jako i całej pominionej wsi Grójca Wielkiego gromadzie, którzy nie tylko przez też grunta Starczewskie zwane Luboięcie, Zadroże i Kęmpiste Jmo scitu tegoż Wiel. Wężyka śmieli czynić ale i granice, czyli ścianę Owieczkowską dzielącą z Starcami od narożników zwanych Unków aż do Wisielców [...] poczynieli, który tenże zwyż wyrażony Jmość pan Wężyk jak najsolenniej przed niniejszemi Xięgami Grockiemi Sieradzkiemi manifestuje się i protestuje oświadczając się, iż o pominioną krzywdę gruntu swego dziedzicznego Starczewskiego jako wiolencją jemuż uczynioną i ciosów bezprawnie przez grunt Starczewski poczynionych prawem tam, gdzie będzie należało czynić salwę sobie do umniejszenia lub przyłożenia zostawują.
Kazimierz z Widawy Wężyk mpprio
1786
Źródło:
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-172, karta 694.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
My niżej na podpisach wyrażeni będąc proszeni od Wiel. Pana Kazimierza z Widawy Wężyka Cześnika Dobrzyńskiego, dóbr Starców z attinencjami dziedzica do zobaczenia borów i lasów na gruncie Starczowskim rzeczonym Lubojęcie, Zadroże i Kęmpiste podług nam dokumentów okazanych, a przez poddanych wsi Grójca Wielkiego J.K.M. wyciętych, na którego rekwizycją przybrawszy sobie woźnego przysięgłego i authentycznego uczciwego Andrzeja Blachoszczaka ze wsi Starców na tenże grunt rzeczony Lubojęcie, Zadroże i Kęmpiste zjechaliśmy, i widzieliśmy tam znaczną [...] na kilkanaście staj wzdłuż i wszerz w tychże borach i lasach nazwanych Lubojęcie, Zadroże i Kęmpiste w pień wyciętą, na którym miejscu i przezwisku są teraz łąki, których ciż poddani wsi Grójca Wielkiego J.K.M. używają. W innych zaś miejscach widzieliśmy jako to Kęmpistym rzeczonym przez tychże poddanych role poorane i zbożem oziminym i jarym posiane, które to bory i lasy wycięte, tako rzetelnie widzieliśmy, nasze to świadectwo wspomnionemu Jmci Panu Wężykowi dziedzicowi dajemy i rękoma podpisu naszego dla lepszej wiary i wagi ztwierdzając podpisujemy.
Działo się na gruncie Starczowskim dnia miesiąca czerwca roku pańskiego 1786go.
Onufry Wierzchlejski
Mateusz Kossakowski
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-172, karta 694.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
My niżej na podpisach wyrażeni będąc proszeni od Wiel. Pana Kazimierza z Widawy Wężyka Cześnika Dobrzyńskiego, dóbr Starców z attinencjami dziedzica do zobaczenia borów i lasów na gruncie Starczowskim rzeczonym Lubojęcie, Zadroże i Kęmpiste podług nam dokumentów okazanych, a przez poddanych wsi Grójca Wielkiego J.K.M. wyciętych, na którego rekwizycją przybrawszy sobie woźnego przysięgłego i authentycznego uczciwego Andrzeja Blachoszczaka ze wsi Starców na tenże grunt rzeczony Lubojęcie, Zadroże i Kęmpiste zjechaliśmy, i widzieliśmy tam znaczną [...] na kilkanaście staj wzdłuż i wszerz w tychże borach i lasach nazwanych Lubojęcie, Zadroże i Kęmpiste w pień wyciętą, na którym miejscu i przezwisku są teraz łąki, których ciż poddani wsi Grójca Wielkiego J.K.M. używają. W innych zaś miejscach widzieliśmy jako to Kęmpistym rzeczonym przez tychże poddanych role poorane i zbożem oziminym i jarym posiane, które to bory i lasy wycięte, tako rzetelnie widzieliśmy, nasze to świadectwo wspomnionemu Jmci Panu Wężykowi dziedzicowi dajemy i rękoma podpisu naszego dla lepszej wiary i wagi ztwierdzając podpisujemy.
Działo się na gruncie Starczowskim dnia miesiąca czerwca roku pańskiego 1786go.
Onufry Wierzchlejski
Mateusz Kossakowski
Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21
ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO
z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33
o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.
Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
wz. (—) A. Potocki
Wicewojewoda
Wicewojewoda
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz