Kołoszyn

Zajączkowski:

Kałoszyn -pow. łódzki
1) 1392 PKŁ I, 2464; II, 55, 4338, 4395: Coloszino, Colosino, Colesino - Petrassius de.C, Petrus de C, Paulus de C, Nicolaus de C. 2) 1396 PKŁ I, 3880, 3884, 3935; II, 5293, 5297, 5348: Coloszino, Koloszino - Florianus de C, Nicolaus de C., Petrassius de K. 3) 1397 PKŁ I, 4159; II, 5574: Colosino - Petrassius de C. 4) 1399 PKŁ I, 6188: Koloszino - Nicolaus de K.
5) XVI w. Ł. II, 375-376: Koloschyn, Coschyn - villa, par. Dalików, dek. szczawiński, arch. łęczycki. 6) 1576 P. 67: Kolosino - wl. szl., par. jw., pow. i woj. łęczyckie. 7) XIX w. SG IV, 287: Kołoszyn - wś, par. jw., gm. Puczniew, pow. łódzki.  

Czajkowski 1783-84 r.

Kołoszyn, parafia dalików, dekanat łęczycki, diecezja gnieźnieńska, województwo łęczyckie, powiat łęczycki, własność: (Antoni) Szołowski.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Kołoszyn, województwo Mazowieckie, obwód Łęczycki, powiat Zgierski, parafia Dalików, własność prywatna. Ilość domów 8, ludność 74, odległość od miasta obwodowego 3.

Słownik Geograficzny:

Kołoszyn, wś włośc., pow. łódzki, gm. Puczniew, par. Dalików; 22 dm., 140 mk., 256 mr. (245 ornej) rozl.

Spis 1925:

Kołoszyn, wś, pow. łódzki, gm. Puczniew. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 18. Ludność ogółem: 121. Mężczyzn 57, kobiet 64. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 121. Podało narodowość: polską 121.

Wikipedia:

Kołoszyn (do 2008 Kałoszyn)-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Dalików. Do 2007 roku wpisana była w rejestry jako Kałoszyn, choć od dawna funkcjonowała pod obecną nazwą. Kołoszyn to miejsce, na które składają się głównie gospodarstwa rolne, pola uprawne, łąki oraz ogródki działkowe. Leży w bezpośrednim sąsiedztwie z wsią Kuciny. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

1992 r.

Akta metrykalne (Parafia Dalików) 1765 

Kołoszyn dnia 19. sierpnia 1765

Ja S. Lorkiewicz, ochrzciłem z wody święconej trzema imionami Bogumił Dominik i Wincenty, dziecko Wiemożnego Pana Antoniego Szołoskiego łowczego malborskiego i Wielmożnej Rozalii z Rupniewskich, prawowitych małżonków. Rodzicami chrzestnymi byli Wielmożny Pan Józef Szołoski cześnik bracławski i Wielmożna Pani Eleonora Rupniewska podstolina inowłodzka z Malanowa. Rok Pański 1765.

Akta metrykalne (Parafia Dalików) 1766

Kołoszyn dwór

Roku 1766, dnia 6. stycznia. Znakomity Przewielebny Jan Pietrzykoski kanonik later?, prepozyt u św. Kazimierza, dopełnił dnia 19. sierpnia roku bieżacego, ceremonię w moim kościele parafialnym, przeze mnie ochrzczonego dziecka Wielmożnych Antoniego ? i Rozalii Szołoskich łowczych malborskich. Rodzicami chrzestnymi byli Wielmożny Pan Dominik Rupniewski stolnik inowłodzki i Helena z Gałeckich Mączeńska stolnikówna[?] brzesin?, Wielmożny Pan Michał Radoszewski starosta szadkowski i Wielmożna Pani Dorota Szołowska cześnikowa bracławska, Wielmożny Pan Jan Wiewioroski stolnik liw? z Parzniowa? i Wielmożna panna Ludwika Mączeńska córka Heleny.

 

1771

 

Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-144, karty 274-275.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.

Do Urzędu i Xiąg Grodzkich Starościńskich tutejszych Sieradzkich stanąwszy osobiście JmPan Maciej Cybulski niegdyś dóbr Złotnik, a teraz dóbr Kołoszyna według swoich kontraktów arendowny posessor przed tymże Urzędem i Xięgami swym i Jejmość Pani Ewy z Imiełkowskich małżonki swojej imieniem solenne uskarżenie w swoich dolegliwościach przeciwko WWJchmość Panom Janowi starszemu, Józefowi młodszemu, bracią rodzonym Kossobudzkim Przeswiętnej Konfederacji Wdztwa Łęczyckiego Rothmistrzom, czyli innej rangi officerom czyni uskarżenie i manifestuje się w ten niżej opisany sposób. 
Iż ciż pomienieni Jchmość nie mając względu na żadne prawa ale teraźniejszych czasów bez prawa ziemskiego wielowładnością postępując sobie w roku 1769 w Wigilią Swięta Swiętego Michała Archanioła bez żadnego dania okazji na kontempt nieoszacowanego równego swemu szlachetskiego imienia Jejmość Panią Cybulską z wózka zwlekli, plag kańczugiem kilkaset zacząwszy od stopy do głowy wyliczyli i ledwie dusza w ciele zostać się mogła i zatrzymawszy w arescie swojej wielowładności też Jejmość zbitą tamże na drodze w boru przy ludziach[?] swoich niektórych, sami zaś z innemi pojechali do dóbr Złotnik do posessji Jchmość Państwa Cybulskich. Tam szukali Jmci samego na każdym miejscu, bespieczeństwem prawa obwarowanym we dworze po wsi, i polu szukali, ludzi przynaglając koniecznie gdzie się manifestant znajdować by miał, lżąc go i podobne pohańbienie i karę jak z małżonką uczynili oświadczając o którą tak niesłychaną nie tylko narodowi szlachetskiemu ale najpodlejszej kondycji /ile bez okazji czyli zasłużenia do zniesienia cięszką krzywdę ciż Jchmość Państwo Cybulscy Jejmość w asystencji męża teraz manifestującego się małżonka odpocząłszy cokolwiek sobie po tak strasznym skatowaniu pospieszyła do własnego Grodu Łęczyckiego chcąc to teraźniejsze [praecedente obductionem iussronum?]/ uczynic zaskarżenie, gdzie zastałszy na ten czas Jmci Pana Kazimierza Piędzickiego przy aktach zostającego dopraszała się podług dyspozycji prawa opisania niezwyczajnych razów, przyjęcia obdukcji i manifestów, lecz tenże JmcPan Piędzicki, czyli ujęty jakową szczodrobliwością i przyjaźnią, czyli przerażony z cudzego nieszczęścia podobnym postrachem nie dufając niebespieczeństwa prawa, które przy swojej powadze osoby zostające na każdego rekwizycją skłonne mieć chce. Ten zaś JmcPan suscypient żadnym sposobem na obligacją słuszną i do prawa przyzwoitą pomienionych Jchmc Państwa Cybulskich do pióra i protokułu opisania przyzwoicie nakłonić się nie chciał i tak bez żadnego dla siebie według prawa uskarżenia Jchmość Państwo Cybulscy do domu posessji swojej powrócieli. Potymże rzeczeni Jchmość Panowie Kossobudzcy po tylekroć razy tak przez subordynowane osoby jako i sami przez siebie usilnie na honor życie nieustanne i substancją czynili zamachy o co dla bespieczeństwa swojego w domu a dopieroż w drodze kędy gdyby się byli mieli skarżyć przed Aktami Jchmość Państwo Cybulscy, a że i Kancellaria sama bardziej od tego unikała musieli milczeć w swoich dolegliwościach przeto większą Jchmość zaskarżeni do większych a większych ponowienia krzywd i umartwienia śmiałość brali. Gdzie w roku pirwszym 1770 w czasie podobnym pierwszego traktatu około Swięta Swiętego Michała Archanioła cisz Jchmość Panowie Kossobudzcy przybyłszy do dóbr Kołoszyna na tenczas ad praesens possesji Jchmość Państwa Cybulskich czuwający zawsze na oppresją tychże Jchmościów Cybulskich dla jakowegoś zamachu i wywabienia ich z domu psa kundla szacownego stróża podwórza zabili, i teraz nieprzestannie jakie tylko według swojej wielowładności i powodzenia czasów umyślić mogą zamachy, uciążenia honoru, substancji i niebespieczeństwa życia czynią i czynić nie przestają.
Dla czego pomieniony manifestujący się widząc, że cierpliwość jego w tak cięszkich oppresjach niekontentuje i niemiękczy zawziętości próżnej, ale większy pochob i śmiałość do excessów bezprawnych absolutnym daje, spieszy do Xiąg tutejszego Grodu tak w pomienionych, ale nieistotnie ze wszystkim opisanych okoliczności oppresji swoich przeciwko tymże WJchmc Panom Kossobudzkim i innym complicitatem pełniącym teraz niewyrażonym, ale do wyrażenia ostrzeżonym, tudziesz Kancellarii Łęczyckiej, czyli wspomnionemu suscypientowi z racji nieprzyjęcia obdukcji i manifestu, czyni to zaskarżenie ostrzegając sobie i małżonce swojej windykowanie wszelkich krzywd honoru substancji i nadwerężenia zdrowia przy salwie dostateczniejszego w potoczniejszych opisania i zaskarżenia przestępców prawa absolutności. 
Macie Cybulski mp 

 

1772

 

Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-145, karty 833-34.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.

Do Urzędu Ksiąg Grodzkich Sieradzkich Starościńskich osobiście przyszedłszy JPan Maciej Cybulski nie bez małego żalu i zaskarżenia solenny zanosi manifest przeciwko JPanu Tomaszowi Kawieckiemu w ten sposób. 
Iż wspomniony JPan Kawiecki uformowawszy sobie jakiś pretext niesłuszny do manifestanta dawniejszym czasem różnych szukał okazji kłótni i różnie manifestanta szkalował, co manifestant wiedząc i nie oczekiwał zupełniejszej wiadomości, gdzie tenże JPan Kawiecki zwaśniwszy się swemi płochymi i bajecznemi dyskursami szerzy co raz rozpościera się z dyzgustami imienia i honoru manifestanta, jakoż nie kontentując się tym włodarza służącego pretextem kradzieży obwiniwszy żadnej rekwizycji nie czyniąc do manifestanta i tego nie próbując na drodze publicznej gwałtownie pojmał i związać kazał, i onegoż więził manifestanta słowy uszczypliwemi, honor i sławę czarniejącemi /:co się inkwizycją próbować będzie:/ lżył, dyfamował i jak się podobało kalwakował. Zaczym manifestant [...]jąc podciwość, szacunek imienia i charakteru swego nienotowany będąc w życiu swoim i nieoczerniony żadną skazą sprawiedliwość do Xiąg niniejszych uciekając się i to wszystko oświadczając prawnie z tymże Jmc Panem Kawieckim o to czynić przyrzeka zostawując sobie moc poprawy manifestu tego jeżeli będzie potrzeba. Salvis de jure salvandis. 
Maciej Cybulski 

Akta metrykalne (Parafia Dalików) 1776

Kołoszyn dwór.

Roku 1776, dnia 8. maja Przewielebny Bazyli z zakonu Braci Mniejszych Obserwantów św. Franciszka konwentu lutomierskiego, ochrzcił z wody święconej dziecko Wielmożnego Pana Kacpra i Łucji Stokoskich cześników lubaczowskich, któremu nadałem imię Franciszek. Rodzicami chrzestnymi byli Urodzony Antoni Sromocki z Futek i Urodzona panna Petronela Stokoska z dworu Kołoszyna.

Akta metrykalne (Parafia Dalików) 1778

Kołoszyn.

Roku 1778, dnia 2. czerwca. Ja Szymon Lorkiewicz kapłan kościoła dalikow?, ochrzciłem dziecko Wielmożnych Kacpra i Łucji z Ociesialskich Stokowskich, małżonków cześników imielni?, której nadałem [imię] Joanna. Rodzicami chrzestnymi byli Wielmożny Antoni Szołowski łowczy malborski z Wielmożną Rozalią z Rupniewskich żoną z Sarnowa.

Akta metrykalne (Parafia Dalików) 1779

Kołoszyn

Roku 1779, dnia 9 lutego, zgodnie z indultem tu dołączonym 5. lutego 1779 roku, wydanym Wielmożnemu Janowi Lubiatowskiemu podstolemu łęczyckiemu i Petroneli Stokowskiej także podstolanką bracławską przez Znakomitego Stanisława Skrzyńskiego kanonika łęczyckiego, ? zapytałem obydwojga, a mając ich wzajemną zgodę przez uroczyste słowa przysięgi, połączyłem ich według zasad św. Matki kościoła i błogosławiłem w obecności Wielmożnych Antoniego Szołowskiego łowczego marienburskiego, Józefa Skrzyńskiego cześnika inowłodzkiego, Kacpra Stokowskiego cześnika mielnic? i innych z parafii.

Akta metrykalne (Parafia Dalików) 1789

Kołoszyn

Roku 1789, dnia 5. kwietnia oddała ducha Bogu córka Apolonia lat trzy Urodzonych Antoniego i Barbary Konopków dzierżawców, pochowana w grobowcu przed ołtarzem Jezusa Ubiczowanego.

Akta metrykalne (Parafia Dalików) 1802

Dwór Sarnowski.

Roku Pańskiego tysięcznego osiemsetnego drugiego, dnia dziesiątego października. Ja Urban Szpakiewicz jak wyżej, ochrzciłem urodzone dnia drugiego października o godzinie szóstej wieczorem, dziecko płci żeńskiej nadając imiona Aniela Teresa, córkę Wielmożnych Deograta Szołowskiego sędziego ziemskiego i małżonki Elżbiety z Rakowieckich, dziedziców dóbr Sarnowa, prawowitych małżonków. Rodzicami chrzestnymi byli Wielmożny Pan Franciszek Mączyński stolnik łęczycki, dziedzic dóbr lutomierskich z krewną? Wielmożną Panią Rozalią z Rupniewskich Szołowską łowczynią ?, dziedziczką dóbr Kołoszyna, asystenci Wielmożny Pan Antoni Szołowski łowczy malborski i Wielmożna Pani Teresa z Kossowskich Trzcińska łowczanka brzezińska, dziedziczka dóbr Popowa.

Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego 1823 nr 369

NRO 12,066. — WYDZIAŁ WOYJSKOWY.

KOMMISSYA WOJEWODZTWA MAZOWIECKIEGO.

Przedstawione Kommissyi Rządowéy Woyny z lat 1818. 1819. 1820. i 1821. rachunki nagród za uięcie dezerterów Woyskowych Mieszkańcom Woiewództwa należnych, tudzież kar za przechowywanie ich zebranych.

Których rezultat wykazywał niemożność dotychczasowego zaspokoienia nagród dla mnieyszéy ilości funduszu z kar zebranego, uzyskała Reskrypt, teyże Kommissyi Rządowéy pod d. 4 b. m. Nro 21/5 wydany, którym fundusz brakuiący na zaspokoienie takowych nagród oznaczyć raczyła, lecz za tych tylko dezerterów, których chwytaiący Mieszkańcy imiennie w wywodach słownych przez Zandermeryą sporządzonych wyrażonémi byli.

Nagrody takowe iako nieulegaiące iuż żadnéy wątpliwości uznane, wynoszą summę Złotych 6120. W ninieyszym Dzienniku Woiewódzkim ogłaszaią się ci, którzy ie za rok 1818 otrzymać maią, w trzech zaś następnych imiennie równie ogłoszą się ci, którym przypada taż należytość z lat 1819. 1820. i 1821.

Każdy przybywaiący po należytość, zgłosić się winien z kwitem na papierze stęplowym ceny groszy dziesięciu, formatu zwyczaynego, przez siebie zakupionym; podpis na kwicie ma bydź poświadczony przez właściwego Wóyta Gminy lub Burmistrza Miasta i pieczęcią gminną opatrzony.

Jeżeli zgłaszaiący się posiada kwit Władzy Woyskowéy lub Cywilnéy któréy zbiega oddał, ma takowy kwit dołączyć iako dowód do kwitu na odbiór wynagrodzenia udzielonego. Urzędnik Gminny poświadczaiący podpis, mą nadmienić razem o nieodebraniu lub zagubieniu kwitu.

Gdyby obięty wykazem nie znaydował się w całym Obwodzie z którego kassy pobrać należność ma, w ówczas należność ta nikomu innemu wypłaconą bydź nie może.

Tam gdzie dwóch lub więcey mieszkańców iednego zbiega uięło, wszyscy wspólnie kwit podpisami swemi przez Urzędnika Gminnego poświadczony, opatrzyć i w równych częściach należnością podzielić się winni.

Do formalności tu wyrażonych, nayściśléy tak kassyerowie wypłacaiący należność, iak pobieraiący ie stosować się, są obowiązani.

Termin prekluzyiny do odbioru należności, oznacza się naypóźniéy do dnia 15. Maia r. b, po którego upłynieniu, usprawiedliwiony rachunek wypłat Kommissyi Rządowéy Woyny złożony bydź musi.

w Warszawie dnia 18 Mca Marca 1823.

Radca Stanu, Prezes Kommissyi

R. REMBIELIŃSKI Filipecki Sekr: Jener:

WYKAZ

Należytości przypadaiącey mieszkańcom Woiewództwa Mazowieckiego za zbiegów Woyskowych w ciągu roku 1818. uiętych.

Obwód Łęczycki.

Imie i Nazwisko uymuiącego i mieysce zamieszkania	Nazwisko uiętego Dezertera	Ilość wynagrodzenia Złote
Klaryk z Kałuszyna	Stanisław Rodak	30.

Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego 1825 nr 483

WYKAZ

Assygnowanych przez Dyrekcyą Jeneralną Towarzystwa Ogniowego Summ bonifikacyinych w drugim półroczu 1824. roku, za pogorzele w Wsiach, w latach 1817. 1818. 1819. 1820.

-1821. 1822. 1823. 1824. w Woiewództwie Mazowieckiem zdarzone.

Nazwisko		Dzień i Rok w którym pogorzel wydarzyła się	Data Assygnacyi	Ilość assygnowana				Na czyie ręce wypłata wskazana
Obwodu	Wsi			iako pierwsza połowa		iako druga połowa
Łęczycki	Kołoszyn	25 Maia 1824	5 Listopada 1824 r. Nro 4994	Złote 650	gr -	Złote -	gr -	Na ręce Dziedzica.

Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego 1825 nr 502

WYKAZ

Assygnowanych przez Dyrekcyą Jeneralną Towarzystwa Ogniowego Summ bonifikacyinych w Iszym półroczu 1825 R. za pogorzele w Wsiach, w latach od 1817 do 1824/25 w Woiewództwie Mazowieckiem zdarzone.

Nazwisko		Dzień i Rok w którym pogorzel wydarzyła się	Data Assygnacyi	Ilość assygnowana				Na czyie ręce wypłata wskazana
Obwodu	Wsi			iako pierwsza połowa		iako druga połowa
Łęczycki	Kołoszyn	25 Maia 1824	1 Czerwca 1825 r. N. 1798	Złote -	gr -	Złote 650	gr -	Na ręce Dziedzica.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1841 nr 206

OBWIESZCZENIA SPADKOWE.

(Ν. D. 4417.) Po śmierci Bogumiła Szołowskiego właściciela dóbr Sarnowa i Kołoszyna w Powiecie Zgierskim Obwodzie Łęczyckim Gubernii Mazowieckiej położonych dnia 30 Kwietnia 1841 r. nastąpionej otworzył się spadek, celem przeto uregulowania i przepisania tytułu własności tychże dóbr Sarnowo i Kołoszyna na kogo wypadać będzie, podpisany Rejent wzywa osoby interessowane, iżby się w terminie półrocznym, a mianowicie dnia 8 (20) Grudnia 1841 r. o godzinie 10tej z rana z prawami swemi w Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Mazowieckiej pod prekluzyą zgłosiły.

Wojciech Trojanowski R. K. Z.G. M.

Dziennik Warszawski 1867 nr 51

(N. D. 1189)

Podpisany Patron Trybunału w Warszawie pod N. 248/9 zamieszkały, jako obrońca Antoniego Szołowskiego zawiadamia i ogłasza, iż na podstawie dwóch wyroków:

jednego z d. 2 (14) Czerwca 1866 r., dział majątku pomiędzy niegdy Antonim Szołowskim pozostałego, oraz oszacowanie i udzielenie opinji co do niepodzielności nakazujacego.

drugiego z d. 2 (14) Listopada 1866 r. opinją o niepodzielności, oraz oszacowanie powyższych dóbr zatwierdzającego.

Obudwóch z powództwa Antoniego Szołowskiego obywatela w dobrach Kały O-gu Zgierskim zamieszkałego, przeciwko Marji z Ostrowskich po Antonim Szołowskim pozostałej wdowie we wsi Sarnów Okręgu Zgierskim zamieszkałej, w imieniu własnem, tudzież jako głównej opiekunce nieletnich: Marji i Bolesława rodzeństwa Szołowskich, — jak również Marcelemu Sulimierskiemu obywatelowi w Warszawie pod N. 600* AB. zamieszkałemu jako przydanemu Opiekunowi tychże nieletnich,— wszystkim przez Mieczysława Wyrzykowskiego bronionym, w Trybunale Cywilnym Gubernji Warszawskiej w Warszawie zapadłych, wystawiają się na publiczną sprzedaż w drodze działów:

DOBRA ZIEMSKIE SARNÓW,

w Okręgu Zgierskim, Gubernji Warszawskiej położone, żadną cudzą własnością nie przecięte prawem niepodzielnej własności do S-ów Antoniego Szołowskiego wyżej wymienionych należące, obejmujące ogólnej powierzchni, pod odseperowanie gruntów włościańskich włók 45, mórg 16, prętów 58, składające się z folwarków Sarnów i Romanów, z wsi Sarnów i kolonji Kołoszyn, wszystkie te części stanowią jedną nomenklaturą i jedną też posiadają księgę wieczystą.

Grunta kwalifikują się do klasy I i II, gospodarstwo w tych dobrach jest jedenestopolowe, wysiewa się rocznie pszenicy korcy 40, żyta ozimego korcy 80, jęczmienia korcy 20, owsa korcy 40, żyta jarego korcy 6, grochu korcy 27, tatarki korcy 3 1/2, kartofli korcy 600.

Dochody stanowią: młyn, ogród owocowy obejmujący przestrzeni morgów 6, prętów : 88, browar, gorzelnia, propinacja, las obejmujący przestrzeni włók 11, mórg 5, prętów 11, tudzież łąki, pastwiska i inwentarze. Zabudowania dworskie są w stanie średnim, dotąd czynią zadość miejscowej potrzebie dla pomieszczenia krestencji, inwentarzy, służby dworskiej i porządków gospodarskich, są one powiększej części murowane, w 1/2 zaś drewniane.

Obszerniejsze szczegółowe opisanie, relacja biegłych, wraz z taksą w dniu 20 Czerwca (2 Lipca) i następnych 1866 roku, przez biegłych przysięgłych sądownie dopełnione obejmuje.

Po odbyciu pierwszej publikacji zbioru objaśnień i warunków sprzedaży w dniu 12 (24) Stycznia 1867 r. termin do drugiej publikacji, a zarazem przygotowawczego przysądzenia dóbr ziemskich Sarnów, wyznaczony został na dzień 16 (28) Marca 1867 r. godzinę 9 1/2 z rana, który odbędzie się przed W-ym Felicjanem Lewandowskim Asesorem delegowanym, w miejscu zwykłych posiedzeń Trybunału Cywilnego Gubernji Warszawskiej w Warszawie przy ulicy Długiej pod Nr. 549.

Zbiór objaśnień i warunków licytacyjnych, przejrzeć można w Kancelarji W-go Pisarza Trybunału w Wydziale I, i u podpisanego Patrona sprzedażą dyrygującego w Warszawie, przy ulicy Freta Nr. 248/9 kancelarję utrzymującego.

Licytacja zacznie się od sumy rsr. 53,862 kop. 60, jako szacunku taksą przez biegłych wynalezionego.

Warszawa d. 31 Stycz. (12 Lutego) 1867 r.

Teodor Wedeman Patron.

*nieczytelne

 Strażak 1911 nr 8

We wsi Kałoszyn, gm. Puceniew, z niewiadomej przyczyny wynikł pożar, który strawił sześć zagród włościańskich. Straty wynoszą 8,000 rb.

Rozwój 1911 nr 144

Ospa zjawiła się w kilka domach wsi Kałoszyn, gminy Puczniew, pow. łódzkiego. Władze zarządziły środki zaradcze.

Rozwój 1911 nr 149

Epidemia ospy w okolicy. Przed kilka dniami zamieściliśmy na tem miejscu krótką wzmiankę, że we wsi Kałoszyn, gminy Puczniew, powiatu łódzkiego wybuchnęła epidemia ospy.

Jak się obecnie dowiadujemy, zaraza grasuje w tej wsi już od kilku tygodni. Ani sołtys jednak w którego domu zdarzyły się podobno pierwsze wypadki zasłabnięcia, ani urząd gminny, nie spieszyli z zawiadomieniem władz. Z tego powodu zaraza rozszerzyła się tak, że z całej wsi pozostały dotąd tylko 3 domy wolne od niej, a w 11 domach legło na łoże dwadzieścia kilka osób i to nietylko dzieci, ale i dorosłych nawet w wieku lat 30.

Z pośród chorych kilkoro zmarło. Oprócz tego jest jeszcze wiele osób ciężko chorych.

Zawiadomione o tak zastraszającem szerzeniu się epidemii władze powiatowe delegowały do Kałoszyna organa lekarskie, które zarządziły niezwłocznie usilne środki lecznicze, odkażające i zapobiegawcze i jest nadzieja że epidemia zostanie stłumiona.

Oprócz środków wspomnianych, felczer powiatowy p. Lenartowicz, dokonał w całej gminie masowego szczepienia ospy ochronnej zarówno dzieciom jak i dorosłym. W samej tylko wsi Kałoszynie poddano szczepieniu około 70 osób.

Rozwój 1911 nr 173

W tych dniach we wsi Kałoszyn, gm. Puczniew, pow. łódzkiego, z niewiadomej przyczyny wynikł pożar w zabudowaniach włościanina, Walentego Sikory. Ogień obejmował szybko budynek po budynku tak, że w kilkanaście minut dom mieszkalny; obory i dwie stodoły, napełnione zbożem, należące do Sikory, oraz stodoła włościanina Józefa Bugajskiego spłonęła doszczętnie. Straty w budynkach, ubezpieczonych na 680 rb. i w mieniu nieubezpieczonem, wynoszą z górą 3,000 rb.

Rozwój 1911 nr 188

Straszny wypadek zdarzył się w czwartek ubiegły we wsi Kołoszynie, gminy Puczniew, powiatu łódzkiego.

W zagrodzie włościanina tamtejszego, Walentego Sikory, wznoszono nowy żóraw przy studni. Podczas tej czynności, żóraw, opuszczony do dołu, nagle przechylił się i runął na Sikorę.

Uderzenie było tak silne, iż S., nie odzyskawszy przytomności, wyzionął ducha.

Dziennik Urzędowy dla Obwodu Administracyjnego Cesarsko-Niemieckiego Prezydjum Policji w Łodzi 1918 nr 102

Obwieszczenie.

Gospodarz wiejski Józef Bugajny we wsi Koloszyn - Kuciny, gminy Puczniew, został wybrany na sołtysa, zaś gospodarz wiejski Andrzej Zalasa we wsi Koloszyn-Kuciny, gminy Puczniew, na podsołtysa tejże wsi, które to wybory zostały przezemnie zatwierdzone.

Łódź, dnia 20-go czerwca 1918 r.

Cesarsko-Niemiecki Prezydent Policji

Loehrs.

Obwieszczenia Publiczne 1925 nr 15

Wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi, na zasadzie art. 1777-3 U. P. C., oraz zgodnie z decyzją z d. 26 marca 1924 r., zawiadamia, że na skutek podania Marji Bernyciak, zamieszkałej we wsi Kołoszyn, gm. Puczniew, pow. łódzkim, wdrożone zostało postępowanie celem uznania Mateu­sza Bernyciaka za zmarłego i z mocy art. 1777-8 U. P. C., wzywa tegoż Ma­teusza Bernyciaka, męża petentki, a syna Marcina i Antoniny, lat 40, osta­tnio zamieszkałego w Kołoszynie, obecnie, po zaciągnięciu w 1914 r. do wojska rosyjskiego, niewiadomego z miejsca pobytu, aby w terminie 6-miesięcznym, od daty opublikowania niniejszego ogłoszenia, stawił się w kancelarji wydziału cywilnego sądu okręgowego w Łodzi, przy ul. Pańskiej 115, albowiem po tym czasie nastąpi uznanie go za zmarłego. Nadto wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi wzywa wszystkich, którzy o życiu lub śmierci pomienionego Mateusza Bernyciaka posiadają wiadomości, aby o znanych sobie faktach zawiadomili sąd najpóźniej w oznaczonym wyżej terminie do sprawy Z. 131/24.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1927 nr 5

Ogłoszenie.

Wobec odmowy przyjęcia odpisu orzeczenia Okręgowej Komisji Ziemskiej w Piotrkowie z dnia 30 września 1926 roku w sprawie wdrożenia postępowania scaleniowego na gruntach wsi Kołoszyn, gminy Puczniew, powiatu Łódzkiego przez gromadę posiadaczy gruntów w rzeczonej wyżej wsi, Okręgowy Urząd Ziemski w Piotrkowie ogłasza i zawiadamia wyżej wymienionych posiadaczy gruntów we wsi Kołoszyn, że powyższy odpis decyzji został złożony w Urzędzie gminy Puczniew w dniu 10 stycznia 1927 r. i wywieszony na widocznem miejscu w lokalu tego urzędu, a to zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 11.VIII 1923 r. (Dz. Ust. R. P. Nr. 90/23 poz. 706) oraz poucza, że orzeczenie to może być zaskarżone przez niezadowolonych do Głównej Komisji Ziemskiej za pośrednictwem Okręgowej Komisji Ziemskiej w Piotrkowie w ciągu 30-tu dni, licząc od dnia następującego po dniu ukazania się niniejszego ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa

OKRĘGOWY URZĄD ZIEMSKI w PIOTRKOWIE.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1927 nr 13

Ogłoszenie.

Okręgowy Urząd Ziemski w Piotrkowie podaje do publicznej wiadomości, że Okręgowa Komisja Ziemska w Piotrkowie na posiedzeniu w dniu 30 września 1926 roku postanowiła:

1) wniosek włościan wsi Kołoszyn z dnia 3 września 1924 roku w przedmiocie scalenia ich gruntów zatwierdzić;

2) określić obszar scalenia w granicach: a) gruntów ukazowych i zaserwitutowych tejże wsi, za wyjątkiem gruntów osady tabelowej Nr. 21. o powierzchni około 162 ha, b) gruntów hipotecznych, nabytych z parcelacji majątku ziemskiego Dalków, należących do uczestników scalenia Stelmaszczyka Ludwika, Półrolnika Józefa i Stasiaka Rocha o powierzchni około 9 ha.

Orzeczenie to uprawomocniło się dnia 9-go marca 1927 roku.

OKRĘGOWY URZĄD ZIEMSKI w PIOTRKOWIE.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1931 nr 10

OGŁOSZENIE.

Wydział Hipoteczny na Łódź-Powiat obwieszcza, że grunta scalone wsi Kołoszyna, gminy Puczniew. powiatu i województwa Łódzkiego, składające się z pięćdziesięciu ośmiu (58) działek, oznaczonych i mających stanowić własność według rejestru pomiarowego jak następuje:

Nr. 1 działki 16.35.46, należące do Jakóba Kacprzaka o powierzchni 17 ha 4252 m2.

Nr. 2 działki 33.33.1, należące do Józefa Półrolnika o powierzchni 7 ha 3762 m2.

Nr. 3 działki 15.2, należące do Antoniego Kowalczyka o powierzchni 5 ha 5253 m2.

Nr. 4 działki 17.37, należące do Józefa Bugajnego o powierzchni 9 ha 7960 m2.

Nr. 5 działki 28.41.50.3, należące do Stanisława Zalasy o powierzchni 8 ha 5669 m2.

Nr. 6 działki 29.42.51.4, należące do Władysława Zalasv o powierzchni 11 ha 6012 m2.

Nr. 7 działki 18.47.5 należące do Jana Skonieczki o powierzchni 14 ha 1123 m2.

Nr. 8 działki 19.36.13.52 należące do Józefa Kowalczyka o powierzchni 9 ha 8952 m2.

Nr. 9 działki 21.38.14 należące do S-rów Walentego Sikory o powierzchni 9 ha 445

m2.

Nr. 10 działki 22.54 należące do Michała Adamusiaka o powierzchni 7 ha 9763 m2.

Nr. 11 działki 24.40.7.48 należące do Szczepana Stasiaka o powierzchni 7 ha 1137 m2.

Nr. 12 działki 31.6.49 należące do Rocha Stasiaka o powierzchni 5 ha 4293 m2.

Nr. 13 działki 39.57.9.23 należące do Ignacego Skonieczki, o powierzchni 6 ha 4189 m2.

Nr. 14 działki 45.8.53.25 należące do Jana Juraszczyka o powierzchni 18 ha 0079 m2.

Nr. 15 działki 20.10.58 należące do Józefa Sikory o powierzchni 3 ha 1849 m2.

Nr. 16 działki 27.43.55.11 należące do Walentego Zielińskiego o powierzchni 8 ha 1360 m2.

Nr. 17 działki 26.44.12.56 należące do Jana Jóźwiaka o powierzchni 8 ha 3983 m2.

Nr. 18 działki 30 należące do Ludwika Stelmaszczyka o powierzchni 3 ha. 2968 m2.

Nr. 19 działki 59 należące do Leona Słowińskiego o powierzchni 1 ha 5910 m2

wywołane zostały do pierwiastkowej regulacji hipoteki:

Nr. 1 i 2 na dzień 3 sierpnia 1931 roku

Nr. 3 i 4 na dzień 4 sierpnia 1931 roku

Nr. 5 i 6 na dzień 5 sierpnia 1931 roku

Nr. 7 i 8 na dzień 6 sierpnia 1931 roku

Nr. 9 i 10 na dzień 7 sierpnia 1931 roku

Nr. 11 i 12 na dzień 10 sierpnia 1931 roku

Nr. 13 i 14 na dzień 11 sierpnia 1931 roku

Nr. 15 i 16 na dzień 12 sierpnia 1931 roku

Nr. 17 i 18 na dzień 13 sierpnia 1931 roku

Nr. 19 na dzień 14 sierpnia 1931 roku

We wskazanych wyżej terminach osoby interesowane osobiście lub przez pełnomocników winny zgłosić swe pretensje pod skutkami prekluzji.

Pisarz Hipoteczny

na Łódź-Powiat.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 80

Wydział hipoteczny na Łódź - Powiat obwieszcza, że niżej wymie­nione nieruchomości zostały wywołane do pierwiastkowych regulacyj hipotek:

1) osada włościańska we wsi Kołoszyn, gminy Puczniew, pow. i woj. łódzkiego położona, składająca się z trzech działek, w rejestrze pomiarowym scalonych gruntów wsi Kołoszyn oznaczonych, Nr. Nr. 16, 35 i 46, a zapisana w tymże rejestrze pod Nr. 1, zawierająca powierzchni 17 ha 4252 mtr. kw. i mająca stanowić własność Jakóba i Marcjanny małż. Kacprzak na dzień 18 stycznia 1932 roku;

4) osada włościańska we wsi Kołoszyn, gminy Puczniew, pow. i woj. łódzkiego położona, składająca się z czterech działek, w rejestrze pomiarowym scalonych gruntów wsi Kołoszyn oznaczonych Nr. Nr. 45, 8, 53 i 25, a zapisana w tymże rejestrze pod Nr. 14, zawierająca po­wierzchni 18 ha 79 mtr. kw., mająca stanowić własność Jana Juraszczyka na dzień 22 stycznia 1932 roku.

W oznaczonych wyżej terminach wszystkie osoby zainteresowane winny osobiście lub przez pełnomocników zgłosić swoje pretensje, pod skutkami prekluzji.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 103

Wydział hipoteczny na Łódź - Powiat obwieszcza, że:

1) osada włościańska we wsi Kołoszyn, gminy Puczniew, pow. i województwa łódzkiego położona, składająca się z trzech działek, w rejestrze pomiarowym scalonych gruntów wsi Kołoszyn, oznaczonych Nr. Nr. 32, 33 i 1, a zapisana w tymże rejestrze pod Nr. 2, zawierająca powierzchni 7 ha 3762 mtr. kw., mająca stanowić własność Józefa Półrolnilka, została wywołana do pierwiastkowej regulacji hipoteki na dzień 8 kwietnia 1932 roku;

W powyższych terminach osoby interesowane osobiście lub przez pełnomocników winny zgłosić swoje pretensje, pod skutkami prekluzji.

Rozwój 1932 nr 304 (Prąd)

Zuchwały napad bandycki

Poszukiwania na terenie gminy Puczniew

(a) Nocy wczorajszej na powracających szosą z Aleksandrowa do Poddębic, Rosiaka Józefa ze wsi Sarnówek, gminy Puczniew, powiatu Łódzkiego i handlarza Stanisława Chościelaka z Aleksandrowa dokonano zuchwałego napadu bandyckiego.

W chwili gdy obaj wyżej wymienieni znaleźli się pod wsią Kołoszyn, gminy Puczniew, z krzaków przydrożnych wyskoczyli dwaj rabusie, którzy zbliżyli się do Rosiaka i Chościelaka i zagroziwszy im nożem oraz siekierą zażądali wydania pieniędzy.

Ponieważ na czatach stało jeszcze dwóch jakichś osobników, napadnięci zrezygnowali z oporu i pozwolili się obrewidować.

Bandyci zabrali Rosiakowi 44 zł, a Chościelakowi 29 zł, oraz różne drobiazgi, poczem nakazali milczenie i zbiegli do pobliskiego lasu.

Po oddaleniu się bandztów napadnięci udali się do posterunku policji i zameldowali o napadzie.

Niezwłocznie wdrożono poszukiwania, tudzież zarządzono obławę na terenie gminy Puczniew, jednak dotychczas sprawców napaści nie ujęto.

W czasie obławy zatrzymano kilku podejrzanych osobników, którzy zostali osadzeni w areszcie.

Echo Łódzkie 1932 listopad

4-ch zbójów ograbiło kupców. W Aleksandrowie niepokój... ŁÓDŹ, 13. 11. W dniu wczorajszym, około godz. 12 w nocy na odcinku szosy Aleksandrów — Poddębice, pod wsią Kołoszyn przejeżdżający wozem Józef Rosiak, mieszkaniec wsi Sarnówek, gminy Puczniew, powiatu łódzkiego i kupiec aleksandrowski Stanisław Kościelak napadnięci zostali przez czterech zamaskowanych i uzbrojonych w noże napastników. Bandyci po steroryzowania napadniętych zrabowali Rosiakowi 44 złote, zaś Kościelakowi 29 zł., poczem zbiegli w niewiadomym kierunku. Poszkodowani udali się do najbliższego posterunku policji powiatowej gdzie zameldowali o napadzie. Przeprowadzony przez policję natychmiastowy pościg przyczynił się do zatrzymania kilku podejrzanych osobników. Dalsze poszukiwania trwają.

Echo Łódzkie 1932 grudzień

Wczoraj rano Komenda Policji Powiatowej w Łodzi zaalarmowana została wiadomością o zuchwałym napadzie rabunkowym dokonanym pod wsią Kołoszyn gminy Puczniew, powiatu łódzkiego, na dwóch przejeżdżających wieśniaków: Józefa Rosiaka i Stanisława Koślę. Jechali oni wozem. Na drodze leśnej pod Kołoszynem wyskoczyło z za krzaków dwóch osobników z których jeden uzbrojony był w siekierę, a drugi w łom żelazny. Napastnicy kazali obu wieśniakom zejść z wozu, a następnie pod groźbą uśmiercenia zaczęli domagać się wydania pieniędzy. Gdy napadnięci odmówili żądaniu bandyci obrewidowali obu i zabrali Rosiakowi 34 złote, zaś Kośli — 39 złotych, poczem zbiegli w niewiadomym kierunku. Policja ujęła sprawców braci Leona i Jakóba Lenczerów zam. we wsi Dalików pow. Łęczyckiego.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18

ROZPORZĄDZENIE

WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 19 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/10/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Łódzkiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwalą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23. III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§1.

XIII. Obszar gminy wiejskiej Puczniew dzieli się na gromady:
4. Kuciny, obejmującą wsie: Dobrzań, Kuciny, Kołoszyn, Sarnówek, Sarnówek folw.

§ 2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łódzkiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
w z. (—) A. Potocki
Wicewojewoda.

Dziennik Łódzki 1967 nr 89

10 tys. zł strat spowodował pożar, jaki zniszczył dom mieszkalny Z. Stasiaka w Kołoszynie pow. Poddębice.