Remiszew

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Remis, województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Szadkowski, parafia Szadek, własność prywatna. Ilość domów 1, ludność 5, odległość od miasta obwodowego 3.

Słownik Geograficzny:  

Remiszew,  os. włośc., pow. łaski, gm. Bałucz, ma 1 dm., 9 mk., 16 mr.

Słownik Geograficzny:

Remiszew,   kol., pow. sieradzki, gm. i par. Szadek, odl. od Sieradza 30 w., ma 28 dm., 145 mk.

Spis 1925:

Remiszew, wś, pow. sieradzki, gm. Szadek. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 36. Ludność ogółem: 273. Mężczyzn 130, kobiet 143. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 273. Podało narodowość: polską 273.

Wikipedia:

Remiszew-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Łask. Miejscowość położona jest na Wysoczyźnie Łaskiej. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

1992 r.

Akta metrykalne (Parafia Szadek) 1686

25 sierpnia. Przewielebny Łukasz ? prepozyt kościoła parafialnego szadkowskiego, ochrzcił dziecko Urodzonych Franciszka z Romiszewic Stokowskigo i Marianny z Sarnowic Rokossowskiej, prawowitych małżonków, dzierżawców z Szadka, któremu nadałem imiona Antoni Stefan. Rodzicami chrzestnymi jego byli Urodzony Pan Stanisław z Romiszewic Stokowski i Urodzona Pani Elżbieta Stokowska z Marz?

Akta metrykalne (Parafia Szadek) 1687

16 marca. Ja, Tomasz Malarzewicz, mansjonarz i promotor Towarzystwa św. Różańca, ochrzciłem dziecko Szlachetnych Władysława Bykowskiego i Magdaleny Wilczyckiej, prawowitych małżonków ze wsi Tarnówka, ktoremu nadałem imię Antoni. Rodzicami chrzestnymi byli Szlachetny Stanisław z Romiszewic Stokowski dzierżawca starostwa szadkowskiego i Szlachetna Małgorzata Sarnowska z Przatowa.

 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1824 nr 15

OBWIESZCZENIE.
Pisarz Trybunału Cywilnego pierwszey Instatancyi
Woiewództwa Kaliskiego.
Podaie do publiczney wiadomości, iż Dobra Ziemskie Wola Przatowska, składaiąca się z Wsi Folwarczney Woli Przatowskiey, z Folwarku Remiszew, w Powiecie Szadkowskim Obwodzie Sieradzkim Woiewództwie Kaliskiem sytuowane, Aktem tradycji nieruchomości przez Komornika przy Trybunale Cywilnym Województwa Kaliskiego Leona Nowierskiego w dniu 26. Marca roku 1824 na gruncie tych Dóbr spisanym zaięte. Akt ten tradycyi w Biórze Pisarza Kancellaryi Ziemiańskiey Wdztwa Kaliskiego w dniu 7. Kwietnia r. b., a w księdze zaregestrowań Kancellaryi Trybunału Cywilnego Wdztwa Kaliskiego w dniu 9. Kwietnia r. b. 1824 podany i zaregestrowany został.—   
Dobra te dziedziczne Jana Stokowskiego w Woli Przatowskiey Powiecie Szadkowskim zamieszkałego, na rzecz Dyrekcyi Banku Głównego w Berlinie posiedzenia swe maiącey, zaięte; za którą Jan Miczke Patron przy Trybunale Cywilnym Wdztwa Kaliskiego w Kaliszu mieszkaiący stawa. Dobra Ziemskie Wola Przatowska z Folwarkiem Remiszew składaią Gminę, obeymuią rozległości gruntu ornego 1, 2, 3, i 4 klassy, z łąkami, borami, lasami, krzakami, stawami, ogrodami i zabudowaniami w ogóle około 2027 morg 66 []P. miary Magdeburgskiey. Administratorem tych Dóbr iest Piotr Korzydłowski z Wsi Przyrownicy zamieszkały, budynki wszystkie tak dworskie iako i wieyskie są wystawione z drzewa, słomą i gątami kryte, kto się chce o wszystkich szczegółach tych Dóbr, iako też o inwentarzach gruntowych obiaśnić może w Kancellaryi Trybunału i u Patrona popieraiącego zaięcie przeyrzeć, a kto chce Dobra widzieć może się udać na grunt.
Tradycya powyżey z daty wymieniona Janowi Stokowskiemu dziedzicowi w Woli Przatowskiey dnia 30 Marca 1824 roku, druga Kopia zastępcy Wóyta Gminy Woli Przatowskiey Franciszkowi Stokowskiemu w Woli Przatowskiey dnia 30. Marca r. 1824, trzecia Kopia Pawłowi Roiek Pisarzowi Sądu Pokoiu Powiatu Szadkowskiego w Szadku dnia 30. Marca r. b., czwarta Kopia Piotrowi Korzydłowskiemu Administratorowi dnia 30. Marca r. 1824 w Woli Przatowskiey wręczona.—
Sprzedaż tych Dóbr w Ps. Trybunale Cywilnym Wdztwa Kaliskiego w Kaliszu w Pałacu Sądowym posiedzenia swe odbywaiącym na Audyencyi publiczney nastąpi.   
Pierwsze ogłoszenie warunków licytacyi w dniu 28. Maia 1824 roku o godzinie 10 z rana przypada.
w Kaliszu dnia 9. Kwietnia 1824 roku.
Piątkiewicz.

 

Akta notariusza Kajetana Szczawińskiego w Szadku z roku 1845, akt nr 118. (Archiwum Państwowe w Łodzi, oddział w Sieradzu).

W 1845 roku Bernard Pieczyński dziedzic dóbr Wola Przatowa (Przatowska) postanowił sprzedać ziemię wraz z borem o powierzchni czterech i trzy czwarte włók miary chełmińskiej w miejscu zwanym Remiszew. Kontrakty wieczysto-dzierżawne zostały zawarte z mieszkańcami wsi Wola Przatowska, byli to:
Kazimierz Bryll, Roch Karolczak, Jan Tamecki, Roch Mikołajczyk, Jan Mikołajczyk, Józef Bzdurski, Francziszek Arbajter, Roch Kolender, Grzegorz Pawlak, Mikołaj Tomczyk, Teodor Nowicki, Antoni Gapiński, Wawrzeniec Włodarzyk.
Wszyscy włościanie opłacili połowę wkupnego z całkowitej sumy 11875 złotych polskich. Resztę mieli dopłacić do 11/23 kwietnia 1847 roku. Czynsz wynosił 96 zł. polskich płacone każdego roku. Osadnicy mieli opłacać podatki rządowe, świadczyć powinności na rzecz rządu, przestrzegać prawa dziedzica do propinacji, polowania i dziesiątego grosza. Nabyty bór nie mógł być sprzedany przez kolonistów (chyba że dziedzic wyraził na to zgodę, wtedy należały się mu pieniądze za drzewo) dopóki nie wystawili oni na gruncie domu mieszkalnego, stodoły, obory i innych budynków potrzebnych dla inwentarza i sprzętu zboża. Urząd Wójta Gminy pozostał na zawsze przy dziedzicu, dopóki nie byłyby wprowadzone przez rząd zmiany w tej kwestii. Urząd sołtysa miał być finansowany przez włościan.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1851 nr 183

(N. D. 3377) Sąd Pokoju Okręgu Szadkowskiego Wydział Hypoteczny.

Z powodu żądanej nowej regulacyi Hypoteki:

2. Ćwierci huby gruntu z zabudowaniami pod N. 39 na kolonii Remiszew sytuowanej do własności Jakóba Kwiecińskiego należącej.

(…) Zawiadamia Interessentów, iż takowe odbędą się mianowicie pierwsze dwie w d. 23 Października (4 Listopada) r. b. (…)

Nie zgłaszający interessenci ulegną prekluzyi art 154 i 160 prawa Hypotecznego z roku 1818 przepisanej.

Nie zgłaszający się właściciel nieruchomości skazany zostanie na żądanie interessenta na karę rs.1 i pół do rs. 7 i pół.

Decyzye co do powołanych regulacyi zapadną dnia 27 Października (8 Listopada) r. b. i w tymże dniu ogłoszonemi będą.

Szadek d. 11 (23) Lipca 1851 r.

J. Sztaudynger, Podsędek.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1852 nr 217

(N. D. 4181) Sąd Pokoju Okręgu Szadkowskiego. Wydział Hypoteczny.

Z powodu żądanej regulacyi nowej hypoteki:

1. Cwierci huby gruntu z zabudowaniami pod Ν. 11, własnością Mikołaja i Anastazyi małżonków Kozłów.

2. Cwierci huby gruntu z zabudowaniami pod N. 32 własnością Andrzeja Majchrzak.

3. Pół huby gruntu z zabudowaniami pod N. 33 i 34 własnością Wawrzeńca i Anny małżonków Leszczyńskich.

4. Pół huby gruntu z zabudowaniami pod N. 18 i 33 własnością Grzegorza Pawlak.

5. Cwierci huby gruntu z zabudowaniami pod Nr. 12 własnością Jana Tameckiego.

6. Cwierci huby gruntu z zabudowaniami pod N. 21 własnością Teodora Nowickiego.

7. Cwierci huby gruntu z zabudowaniami pod N. 15 własnością Piotra Mikołajczyk.

8. Trzy ćwierci huby gruntu z zabudowaniami pod N. 9, 10 i 13 własnością Józefa i Wiktoryi małżonków Bzdurskich.

9. Ćwierci huby gruntu z zabudowaniami pod N. 24 własnością Marcina Tameckiego będących wszystkich nieruchomości w nowej kolonii Remiszew do dóbr Woli Przatowskiej należącej położonych.

Zawiadamia interessentów że takowe odbędą się a mianowicie. 1, 2, i 3 d. 5 (17) Stycznia 1853 r. 4, 5 i 6 d. 6 (18) t. m. i r. a 7 8 i 9 d. 7 (19) t. m. i r.

Niezgłaszający się interessenci ulegną prekluzyi art. 154 i 160 prawa hypotecznego z r. 1818 przepisanej.

Niezgłaszający się w terminie do regulacyi właściciele nieruchomości skazani zostaną na żądanie interessenta na karę od rs. 1 k. 50 do rs. 7 k.50.

Decyzye jakie w tym przedmiocie zapadną ogłoszonemi będą w d. 10 (22) Stycznia 1853 r.

Szadek dnia 6 (18) Września 1852 r.

Uziębło, Pisarz.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1852 nr 252

(N. D. 4789) Sąd Pokoju Okręgu Szadkowskiego.

Wydział Hypoteczny. Z powodu żądania nowej regulacyi hypotek:

2. Gruntu morg trzy prętów kwad. 136 pod N. 41 z zabudowaniami Andrzeja Kamińskiego.

3. Pułtory ćwierci huby gruntu z zabudowaniami pod Nr. 6 i 7 Mateusza i Tekli małżonków Mikołajczyków.

4. Ćwierci huby gruntu z zabudowaniami pod N. 14 Antoniego Ziemby.

5. Pułchuby gruntu z zabudowaniami Jędrzeja Klimeckiego, i—

6. Puł trzeci cwierci huby gruntu z zabudowaniami pod N. 7, 8 i 16 własnością sukcessorów Jana Mikołajczyka będących, wszystkich nieruchomości od pozycyi 2 do 6 w kolonii Remiszew położonych.

Zawiadamia interessentów że takowe odbędą się mianowicie 1, 2 i 3 dnia 6 (18) Lutego a 4 5 i 6 dnia 7 (19) t. m.1853 r.

Niezgłaszający się interessenci ulegną prekluzyi art. 154 i 160 prawa hypotecznego z r. 1818 przepisanej.

Niezgłaszający się w terminie do regulacyi właściciele nieruchomości skazani zostaną na żądanie interessenta na karę od rs. 1 kop. 50 do rs. 7 kop. 50. Decyzye jakie w tem przedmiocie zapadną ogłoszonemi będą dnia 10 (22) Lutego 1853 r.

Szadek d. 18 (30) Października 1852 r.

F. Uziębło.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1858 nr 50

(N. D. 979) Podpisany Patron przy Trybunale Cywilnym Gubernii Warszawskiej w Kaliszu w temże mieście Kaliszu zamieszkały, podaje do publicznej wiadomości, iż na skutek wyroku Trybunału Cywilnego I-ej Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu w dniu 18 (30) Stycznia 1857 r. pomiędzy Hipolitą z Pieczyńskich Leopold, współdziedziczką dóbr Woli Przatowej i Zalesia, Ignacego Leopold Dzierżawcy dóbr Łopatki żoną, tamże w wsi Łopatkach Ogu Szadkowskim wraz z swym mężem zamieszkałą, czyli obydwojgiem małżonkami Leopoldami przez podpisanego Patrona działającemi z jednej strony, a współsukcessorami ś. p. Bernarda Pieczyńskiego i zarazem współdziedzicami dóbr Woli Przatowej i Zalesia jako to: Opieką nieletnich, a ) Stanisława b) Wacława i c) Antoniego rodzeństwa Pieczyńskich to jest: Ludwiką z Szczawińskich Pieczyńską po ś. p. Bernardzie Pieczyńskim pozostałą wdową jako matką i główną powyżej wyrażonych nieletnich dzieci opiekunką w imieniu ich i swem własnem działającą w wsi Łopatkach Okręgu Szadkowskim zamieszkałą, tudzież Ignacym Pieczyńskim dziedzicem dóbr Czepowa średniego, tamże w Czepowie średnim Okręgu Wartskim zamieszkałym jako powyżej wyrażonych nieletnich przydanym opiekunem zapadłego, sprzedane zostaną przez publiczną licytacyą w drodze działów dobra Ziemskie. 1. Wola Przatowa z przyległościami 2. Zalesie z przyległościami Wólka Janowska czyli Zebrać w Okręgu Szadkowskim Powiecie Sieradzkim Gubernii Warszawskiej położone w dwóch oddziałach jako oddzielną hypotekę mające, a mianowicie:

Oddział I. dobra Wola Przatowa z przyległościami kolonią Remiszew do parafii miasta Szadek należące, składają się z folwarku dominalnego Wola Przatowa i kolonii Remiszew oraz wiatraka z prawem czynszowem w wieczystą dzierżawę wypuszczonym, rozległości ogółem posiadają mórg miary nowopolskiej 940 prętów kwadr. 128 dobra te oszacowane zostały przez biegłych przysięgłych na rs. 19306 kop. 30 od której to summy licytacya zaczynać się będzie.

Dobra te obecnie są w posiadaniu dzierżawnem Kostaneckiego Pawła do dnia 12 (24) Czerwca 1859 r.

Oddział II. dobra Zalesie z przyległościami Wólka Janowska czyli Żebrać należące do parafii Mikołajewice obejmują ogółem przestrzeni mórg miary nowopolskiej 1398 prętów kw. 28 są całkiem rozkolonizowane z prawem czynszowem z których koloności opłacają rocznie czynszu rs. 855 k. 93 i lau. demium 10-ty grosz dworowi przy odprzedażach. Dobra te oszacowane zostały przez biegłych przysięgłych na rs. 12848 k. 90 od której to summy licytacya dóbr tych zaczynać się będzie.

Тaху tak dóbr Woli Przatowej jako też i Zalesia wyrokiem Trybunału Kaliskiego w dniu 25 Czerwca (7 Lipca) 1857 r: zapadłym zatwierdzone zostały:

Warunki podług których sprzedaż dóbr Woli Przatowej i dóbr Zalesia odbywać się będzie oraz zbiór objaśnień i taxy znajdują się w Kancellaryi Trybunału Kaliskiego i u podpisanego Patrona które każdego czasu przejrzane być mogą.

Ogłoszenie warunków tych publicznie na audyencyi Trybunału przed W. Sędzią Trybunału Delegowanym w dniu 5 (17) Grudnia 1857 r. nastąpiło i termin do drugiej publikacyi warunków oraz przygotowawczego dóbr tych przysądzenia na dzień 6 (18) Lutego 1858 r. na godzinę 3 z południa oznaczony odbyty został, a po odbyciu terminu przygotowawczego przysądzenia, termin do ostatecznego dóbr tych przysądzenia na dzień 11 (23) Marca 1858 r. na godzinę 3 z południa oznaczony został, w którym to dniu wszyscy chęć licytowania mający opatrzeni w vadium zgłosić się zechcą.

Sprzedaż ta odbywać się będzie na audyencyi Trybunału Cywilnego 1ej Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu w miejscu posiedzeń Trybunału przed W. Radcą Dworu Bogumiłem Skotnickim Sędzią tegoż Trybunału.

Kalisz d. 10 (22) Lutego 1858 r.

Józef Brudzyński, Patron.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1858 nr 205

(N. D. 4282) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Piotrkowskiego.

Zapozywa Jana Kosińskiego lat 20 mieć mogącego, syna Piotra i Małgorzaty we wsi Przatowie Okręgu Szadkowskim urodzonego ostatnio w Kolonii Remiszew gminie Wólka Przatowska, w służbie zostającego, a dziś z pobytu niewiadomego, aby się wciągu dni 30 od daty niniejszego wezwania w Sądzie tutejszym stawił do ogłoszenia postanowienia w drodze odwołania się jego do Łaski wydanego, pod skutkami z prawa wypływającemi.

Piotrków d. 18 (30) Sierpnia 1858 r.

Sędzia Prezydujący,

Assesor Kollegialny, Chmieleński.

Dziennik Warszawski 1870 nr 78

Kronika Sądowa.

Mali rozbójnicy.

Roch Woźniak, chłopiec 14-letni i Józef Dzieciątkowski lat 13 wieku mający, pierwszy przy bracie, a drugi przy matce we wsi Przybyłowie, okręgu szadkowskim zamieszkali, jednozgodnemi wyrokami sądu kryminalnego w Warszawie i sądu apelacyjnego z mocy art. 925, 924, 146, 141 i innych związkowych K. K. G. i Р., za usiłowane zabójstwo trzynastoletniego Jakóba Bryk, wyznania mojżeszowego, skazani zostali na pozbawienie wszelkich praw i na zesłanie na osiedlenie w Syberji ze skutkami tych kar, a nadto pierwszy skazany został do robót w twierdzach przez lat sześć miesięcy ośm.

Smutny to widok, gdy człowiek dojrzały zbacza z drogi prawości i cnoty, a puszczając wodze swym namiętnościom, pogrąża się w zepsuciu i występkach; lecz kiedy przed kratkami sądowemi stają dzieci obciążone zarzutami strasznych zbrodni, których miana nawet jeszcze znać nie powinny; gdy widziemy te młode dusze w samem zaraniu życia oddane na pastwę złych skłonności i żądz potwornych, wtedy zaiste boleśniejsze ogarnia nas wrażenie. Takie uczucie wywołuje właśnie sprawa obecna, której szczegóły tu podajemy.

Trzynastoletni żydek Jakób Bryk, syn handlarza drzewa, w miesiącu styczniu 1868 roku znajdując się w lesie przatawskim, spotkany i zapytany został przez dwóch znanych mu od niejakiego czasu chłopaków, czy prędko wraca do domu, albowiem chcieliby kupić u niego soli. Na to Bryk im odpowiedział, że zaraz idzie, skutkiem czego chłopcy ci poczekawszy, razem z nim się udali. W drodze jeden z nich namawiał Bryka, ażeby iść po nad wodą, gdy przecież na propozycję nie przystał, poszli wszyscy razem inną drogą. Szli kawałek spokojnie, aż naraz młodszy z chłopców chwycił Bryka z tyłu za kołnierz, przewrócił na ziemię, starszy zaś złapał go za ręce i niebawem obaj zaczęli go bić kamieniami po głowie i dusić za szyję. Szczekanie jakiegoś psa spłoszyło chwilowo napastników, puścili pokrzywdzonego, który zebrawszy wyczerpane siły począł uciekać; wkrótce jednak dogonili go owi chłopcy i znów kamieniami bić po głowie i dusić zaczęli dotąd, dopóki przytomności nie stracił. Nim doszedł do stanu bezprzytomności Bryk słyszał jak młodszy chłopiec żałował, iż niema noża. Po niejakim czasie Bryk odzyskawszy przytomność znalazł się w jakiejś kałuży, silnie zakrwawiony i w takim stanie dowlókł się do karczmy w Remiszewie, gdzie zaledwie go poznano. W czasie pobicia mali napastnicy obrabowali i wyjęli mu z kieszeni gotówkę rs. 13 kop. 86.

Takie protokólarne zadyktowanie faktu przez pokrzywdzonego, podany przez niego przybliżony rysopis napastników, obdukcja lekarska wykazująca liczne rany na głowie i miejscowe okoliczności odrazu potępiły 14-letniego Woźniaka i 13-letniego Dzieciątkowskiego.

Woźniak tłumaczył się, że na kilka dni przed napadem, podmówiony przez Dzieciątkowskiego, zgodził się na zamiar zabicia Jakóba Bryk i zabrania mu pieniędzy, że w tym celu zmówił się z Dzieciątkowskim, że widok u żydka pieniędzy jeszcze bardziej rozbudził ich łakomstwo; że przez trzy dni chodzili do boru obadwaj dla wykonania swego zamiaru, lecz zawsze natrafiali na ludzi po kupno drzewa przyjeżdżających. Dnia pewnego dopiero wieczorem, upatrzywszy, że Bryk wraca sam do domu, zamówili się, że chcą u niego kupić soli i w tym celu szli z nim razem. W jaki sposób mieli oni czyn zabójstwa spełnić, jeszcze nie wiedzieli; Dzieciątkowski jednak widać nad tem się już zastanowił poprzednio, bo koniecznie chciał, aby Bryk z nim szedł po nad wodą, Dzieciątkowski postępujący za nim, chwycił go naraz za kołnierz i przewrócił na ziemię, a wtedy Woźniak złapał przewróconego za ręce, i dusić go zaczął; żydek usiłował się bronić, lecz że ich dwóch było, przemogli go nareszcie, a gdy po uderzeniu go przez Dzieciątkowskiego, bity, znaków życia nie dawał, pewni byli, że już nie żyje, obrawszy go więc z pieniędzy, zaciągnęli z drogi w bór, sami zaś wrócili do domu; drugiego dnia zeszli się znowuż i pieniędzmi zabranemi podzielili się, a które to pieniądze dotąd były u Dzieciątkowskiego, wynosiły one rs. 12 i pół.

Dzieciątkowski w tłomaczeniu się swoim przywiódł podobne szczegóły, przyznając nadto, że widok u żydka pieniędzy, obudził jego chciwość i że on pierwszy, o ile mu się zdaje, powiedział do Woźniaka: „trzeba będzie zabić owego żyda, a dopiero potem można go będzie obrać z pieniędzy,” przyznał również, że on proponował iść żydowi po nad wodą i że on pierwszy rzucił się na niego, schwycił za kołnierz, przewrócił na ziemię, bił rękami po głowie, i dusił, podczas gdy Woźniak trzymał go za ręce; żydek mimo to im się wyrwał i uciekać począł, dognany przecież, przez Woźniaka przewrócony został i wtedy obadwaj razem bili go dotąd i dusili, dopókąd dawał ślady życia, poczem obrali go z pieniędzy i wciągnęli w bór; pieniądze zabrał Dzieciątkowski i podzielił się niemi z Woźniakiem.

Dowodem jest także rzadkiego w tak młodym wieku zepsucia i przebiegłości, że jak w śledzwie artykulowanem wykryto, mali przestępcy w zmowach przeciw żydkowi, aby nie byli zrozumiani przez nikogo, używali wyrażeń umówionych, a między innemi „pójdziem na suchniał i przerzniemy go na dwoje” co znaczyć miało, że pójdą zabić żyda i zabranemi pieniędzmi się podzielą. (Suchniałem w tamtej okolicy nazywają suche drzewo).

W takim stanie śledztwa i stanowczych dowodów, sądy dwóch niższych instancij zawyrokowały karę na wstępie wymienioną.

Skazani, przy gorliwej obronie mecenasa Prejssa, odwołali się do rządzącego senatu z prośbą o jej złagodzenie; po wysłuchaniu atoli wniosków pomocnika naczelnego prokuratora radcy stanu Hube i z uwagi, że sądy czyn odwołujących się do właściwych odniosły artykułów; że uwzględniły nieletność i niedokonane zabójstwa, i że wreszcie stopień kary jest odpowiednim, senat odwołanie się podsądnych jako bezzasadne oddalił.

Obwieszczenia Publiczne 1918 nr 19

Sąd pokoju w Szadku, pow. Sieradzkiego, w myśl. art. 846 — 847 U. P. K., poszukuje Antoniego Wiecławka, mieszkańca m. Łodzi, ostatnio zamieszkałego przy ul. Franciszka, róg ul. Zofji, oskarżonego o kradzież butów u Marcina Bzowskiego we wsi Remiszew, gm. Szadek.

Rysopis poszukiwanego nieznany.

Osoby, którym znane jest miejsce pobytu Więcławka, winny niezwłocznie zawiadomić o niem policję lub Sąd do akt N° 10/18 r.

Ziemia Sieradzka 1919 sierpień

W dniu 20 sierpnia we wsi Remiszew, gm. Szadek, 3 bandytów napadło na dom Józefa Sowińskiego. Bandyci, zabiwszy Sowińskiego i zrabowawszy 1,300 mk., zbiegli.

Rozwój 1921 nr 272

Z SYNDYKATU ROLNICZEGO.

W ubiegłą sobotę w sali przy ul. Kilińskiego 50. odbyło się organizacyjne ogólne zebranie łódzkiego Syndykatu Rolniczego. Przewodniczył inż. Gerlicz w obecności przeszło 30 zebranych, którzy reprezentowali przeszło połowę kapitału akcyjnego.

Głównym punktem obrad było utworzenie Łódzkiego Syndykatu Rolniczego Tow. Akc. na miejsce dotychczas istniejącego w Łodzi Tow. Rolniczo-Handlowego.

Zebrani jednomyślni uchwalili utworzyć Towarzystwo Akcyjne pod nazwą Syndykat Rolniczy Łódzki i załatwienie wszelkich związanych z organizacją Towarzystwa Akc. czynności powierzyli nowo wybranemu Zarządowi.

Z wyborów powołano do zarządu: inż. Gerlicza (przewodniczący), p. Władysława Wężyka z Bełdowa (zastępca przewodniczącego), p. Wojciechowskiego z Remiszewa (sekretarz) i na członków: pp. Kostaneckiego z Charbic, Kostrzeńskiego z Rudzik, Walickiego z Krześlewa, Suligowskiego z Popienia, Malkarczyka z Przatowa, Zacherta z Nakielnicy i Kulczyckiego z Wodzieradów i do kom. rewizyjnej pp. sędziego Horodyńskiego z Wiskitna, Wernera z Puczniewa Malcza z Olszowej, Leopolda z Dziechtarzewa i Długoszewskiego ze Zgierza.

Jako dyrektor główny powołany został p. Stamowski, wicedyrektor p. Stef. Chąciński i rachmistrz p. Bernard Gertner.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 5a

Do rejestru handlowego, Działu A, sądu okręgowego w Kaliszu wciągnięto następujące firmy pod Nr. Nr.:

dnia 19 listopada 1930 roku

11942. „Antoni Kowalski", sklep kolonjalno - spożywczy w Remiszewie, gm. Szadek, pow. sieradzkiego. Właśc. Antoni Kowalski w Remiszewie zamieszkały.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

XIII. Obszar gminy wiejskiej Szadek dzieli się na gromady:

9. Remiszew, obejmującą wieś Remiszew.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

wz. (—) A. Potocki
Wicewojewoda