Otrzymałem od Pana Jakuba Jarzyny ze wsi Klonowy materjały umożliwiające lokalizacje kolejnych toponimów. Dzięki temu dodaje posty dotyczące dwóch wzniesień w okolicy wsi Klonowa, mianowice Zielonej Góry i Makowej Góry. Z obiema nazwami wiążą się lokalne podania. Oby więcej takich osób jak Pan Jakub angażowało się w zbieranie materiałów i powiększanie zasobu wiedzy o ziemi sieradzkiej. Serdeczne podziękowania!!!
Zebranie tak wielkiego zasobu materiałów zajęło mnóstwo czasu. Przejrzałem i przeglądam wciąż dziesiątki tysięcy numerów czasopism i wszelkiego rodzaju publikacji. Możesz wesprzeć moją działalność po przez dokonanie darowizny na konto: Donate here! Spende hier! 32 1140 2004 0000 3302 6536 3122 Zakaz kopiowania i rozpowszechniania informacji zawartej na tej stronie bez wiedzy i zgody autora strony! All rights reserved
sobota, 14 marca 2015
czwartek, 26 lutego 2015
Kazek / Kuzek
Kuzek, młyn zaznaczony na mapie: Reymann D. G., Topographische Special-Karte von Mitteleuropa(
1806-1908).
W Muzeum Historii Miasta Zduńskiej Woli znajduje się podobno fotokopia fragmentu mapy starozakonnej z końca XVIII w, przedstawiająca okolice Zduńskiej Woli. Na stronie internetowej Muzeum jest bardziej szczegółowa informacja o stawie, nad którym znajdował się młyn. W artykule Jerzego Chrzanowskiego: Nasze miasto na mapie z XVIII w., wspomniany jest staw Kazek i wyżej wymieniony młyn (Kasa M.).
".....natomiast drugi, większy, przy którym umieszczono napis Kasa M. znajdował się w okolicy dzisiejszej ulicy Sieradzkiej, po jej lewej stronie, tuż przed złączeniem się jej z dzisiejszą ulicą Łódzką. Jest tam dziś jeszcze niewielkie wgłębienie, które jest pozostałością po tym dawnym dużym zbiorniku wodnym, zwanym też kiedyś stawem Kazek."
Mapa Reymann'a
1992 r.
Poniższą mapę osady młynarskiej i stawu Kazek otrzymałem od Pani Elżbiety Nejman, autorki cennych publikacji związanych z ziemią sieradzką. Link do książki:
http://tpzw.zdunskawola.pl/?cztery-pokolenia-rodu-zlotnickich,58
Notariusz Jan Kobyłecki Szadek 1821b akt nr. 267
Pustkowie Kazek zostaje odłączone od parafii Korczew i przyłączone do parafii Zduńska Wola.
Powszechny Dziennik Krajowy 1831 nr 133
Dyrekcya Szczegółowa Towarzystwa
Kredytowego Ziemskiego Woiewództwa Kaliskiego. Uwiadamia
publiczność, iż dobra ziemskie Zduńska Wola zprzyległościami,
tudzież Kawenczyn część A. i B. i pustkowie Kaczek w pcie
Szadkowskim, parafii Zduńska Wola Wdztwie Kaliskiem położone,
Towarzystwu Kredytowemu Ziemskiemu zastawione, na satysfakcyą
zaległych procentów Towarzystwu Kredytowemu przypadaiących, z mocy
art. 86 i 87 prawa seymowego w dniu 1f13 czerwca 1825 toku zapadłego,
w trzechletnią dzierzawę poczynaiąc od dnia 24 czerwca r. b. 1831
do tegoż dnia 1834 r. przez publiczną licytacyą w dniu 21 czerwca
r. b. o godzinie 10 z rana w Kaliszu w mieście posiedzeń Dyrekcyi
Szczegółowey Woiewództwa Kaliskiego odbyć się maiącą, więcey
daiącemu i przybicie otrzymuiącemu, wypuszczone zostaną pod
następuiącemi głównemi warunkami. 1. Dzierzawca obowiązany
będzie opłacać corocznie ciężary gruntowe i podatki publiczne,
iako to: ofiary złp. 454 gr. 8, kontyngent liwerunkowy złp. 162 gr.
27, niemniey zamiast dziesięciny wytyczney co rocznie a) kościołowi
w Karczewie złp. 10 b) kościołowi w Borzewicach złp. 44. 2.
Winien będzie przed obięciem dzierzawy złożyć monetą srebrną
kurs w kraiu maiącą całkowitą zaległość Towarzystwu
Kredytowemu Ziemskiemu od udzieloney pożyczki należącą, łącznie
z karami za miesięcy 6 na złp. 1079 gr. 9 obrachowaną i ratę
czerwcową r. b. złp. 1023 wynoszącą. 3. Przyiąć obowiązek
dalszego regularnego przez ciąg dzierzawy wnoszenia opłat z dóbr
tych Towarzystwu Kredytowemu należnych w dwóch półrocznych
ratach, a mianowicie od 1 do 12 czerwca i od 1 do 12 grudnia każdego
roku, które to wypłaty półrocznie wynoszą złp. 1023. 4. Oddać
dobra po wyyściu kontraktu w takim stanie, w iakim ie obeymuie. 5.
Zrzecze się wszelkich pretensyy przez czas dzierzawy za iakie bądź
nakłady gruntowe. 6. Co do uchybień opłat, dzierzawca podać się
winien exekucyi administracyyney i uledać decyzyom władz
Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Reszta warunków licytacyynych,
przez chęć dzierżawienia maiących, w każdym czasie w kancellaryi
Dyrekcyi Szczegółowey przeyrzaną bydź może. Kalisz dnia 7 maia
1831. roku. Prezes Biernacki. Pisarz Chrystowski.
Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego
1852 nr 5
(N. D. 96) Sąd Policyi Prostej Okręgu
Szadkowskiego.
Uwiadamia publiczność że dnia 14/26
b. m. i r. w M. Zduńskiej Woli w stawie Karnej a obok szosse
będącego, przy pomostku na wodzie do płókania wełny urządzony,
znaleziono pod niegłębokiem brzegiem w wodzie w garnku prostem, już
poprzednio do przyżądzenia pokarmów używanym plod płci męzkiej
około 7 miesięcy mieć mogący któren miał przyjść na świat,
wedle relacyi lekarza, nieżywe, dziecie to było owinięte w szmaty
z koszuli cienkiej; że śledstwo Matki wykryć niezdołało przeto
Sąd każdego wzywa, aby po powzięciu wiadomości o rodzicielce
zatopionego dziecięcia, o jej nazwisko i pochodzeniu, Sąd tutejszy
lub Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Piotrkowskiego zawiadomić
zechciały.
Szadek d. 1/13 Grudnia 1851 r.
J. Sztandynger.
Dziennik Warszawski 1868 nr 178
N. D. 5295. Pisarz Trybunału Cywilnego
w Kaliszu.
Wiadomo czyni, iż na żądanie
Aleksandra Epsztein, Obywatela z własnych funduszów się
utrzymującego w Warszawie pod Nr. 1778 zamieszkałego a zamieszkanie
prawne do tego interesu u Franciszka Modrzejewskiego Patrona
Trybunału w Kaliszu obrane mającego od którego tenże Patron za
Obrońcę jest ustanowiony i sprzedaż dóbr ziemskich Miasto Zduńska
Wola z przyległościami, w drodze przymuszonego wywłaszczenia w
poszukiwaniu sumy rsr. 12000 z, procentem od d. 1 Lipca n. s. 1866 r.
od Juliusza Złotnickiego jako Właściciela w wsi Ptaszkowicach,
mieszkającego, zajętych popiera. Protokułem Komornika przy Sądzie
Apelacyjnym Ludwika Wichrowskiego 23/6 24/7 27/9 28/11 29/12 Lutego
(12 Marca) i 1 (13) Marca 1868 r. sporządzonym, zajęte zostały w
drodze przymuszonego wywłaszczenia
DOBRA ZIEMSKIE
Miasto Zduńska Wola składające się
z wsi Zduńska-Wola vel Jurydyka, z kolonii Zduny, Ogrodzisko i
kolonii Poremby, z wszystkiem tem co do właściciela dóbr należy,
z wszelkiemi dochodami i użytkami w dobrach tych przez ich
właścicieli ciągnąć się mogącemi z wyłączeniem gruntów i
zabudowań własność mieszkańców miasta i kolonistów
stanowiących, tak jak w protokule zajęcia poszczególe jest
opisane, które odległe są od miast: Szadku wiorst 9, Sieradza 13,
Łasku wiorst 14, Pabianice 30, Łodzi 45, Widawy 17, a Warszawy 168,
przez które przechodzi Trakt I rzędu zwany fabryczny.
Składają się podług osnowy wykazu
hypotecznego z miasta fabrycznego Zduńskiej Woli, do którego wieś
Kawenczynek v. Kawenczyn A. i B. i pustkowie Kart** wcielone, niemniej
z wsi Zduńskiej Woli v. Jurydyki, kolonii Zduny, Ogrodzisko i
Poremby, zaś podług zaprowadzonego obecnie na gruncie gospodarstwa
z miasta Zduńska Wola, z wsi Zduńska Wola v. Jurydyka, kolonii
Zduny, Ogrodziska i Poremby składające się, położono są w
Gminie Magistratu miasta Zduńska wola co do samego miasta, co zaś
do innych nomenklatur wiejskich w Gminie Zduńska Wola w parafiach:
Zduńska Wola, oddzielnej dla wyznawców rzymsko katolickich i
ewangelicko augsburgskich w jurysdykcji Sądu Pokoju w Szadku,
powiecie Sieradzkim Gubernii Kaliskiej, których hypotecznym
właścicielem jest Juljusz Złotnicki w wsi Ptaszkowicach
zamieszkały.
W dobrach tych znajdują się
obowiązani dawniej opłacać czynsze dworowi, obecnie w poborze
zawieszone, a mianowicie w Mieście Zduńskiej Woli: 481. Leopold
Wolf, 482 Wilchelm Below, (…) 485. Henryk Rysman, 486. Fryderyk
Wajk, 487. August Krauze, 488. Daniel Vajk, 489. Fryderyk Rysman,
490. Karol Kunkel, 491, Lorentz Kolbe. Od Nr. 485 do 491 włącznie,
tudzież z pod nr. 481 i 482 zamieszkują w kolonji Stęszyce
przyległej miastu Zduńska Wola i grunt nabyli od niektórych
mieszkańców tegoż miasta. (…)
We wsi Jurydyka włościanie czyli
osadnicy posiadają w ogóle mórg 70 prętów 72, których nazwiska
są: 1. August Filip, 2. Gotlib Puppe, 3. Emanuel Рuрре, 4. Jan
Rotwald, 5. Antoni Jakubowicz, 6. SS. Antoniego Miller, 7. Fryderyk
Streken, 8. Edward Klauze, 9. Antonina Wysocka, 10 Florjan Golfeld,
11. SS. Jana Jensch, 2. SS Majzners, 13. Ferdynand Tryszke, 14.
Ignacy Buterlich, 15. Ignacy Herbych, 16. Antoni Keller, 17. SS.
Franciszka Winklera, 18. SS. Jana Weldhauzera, 19 Karol Puppe, 20.
Ignacy Kryte, 21. Edward Kun dawniej Weldhauzer, 22. Piotr Geryng,
23. SS. Józefa Lisner, 24. Józef Król, 25. Franciszek Gallert, 26.
Zygmunt Julian, 27. Franciszek Strobza, 28. Marjanna Förster. 29.
Franciszek Krolof, 30. Ignacy Jeger, 31. Aleksander Mazurkiewicz 32.
Rudolf Antoni, 33. Burda Benjamin, 34. Józef Klinger, 35. Franciszek
Dyzner, 36. Lorentz Hibner, 37. Antoni Pelc, 38. SS. Antoniego
Klinger, 39. Wencel Szeller, 40. Gotlib Fiszer dawniej Alojzy Buder,
41. Juljusz Zajdel dawniej Józef Michel, 42. Antoni Fiszer, 43. SS.
Antoniego Plemińskiego, 41. Karol Bajk. 45. Marcin Arlet, 46. Edward
Ρitza, 47. Benedykt Szall, 48. Ernest Beutner, ostatni płacił
dawniej czynszu rs. 3 kopiejek 45.
Kolonja Zduny. Położona w obrębie
głównych dóbr, które zawiera ogólnej rozległości powierzchni
gruntu morgów 509, prętów 171, czyli dziesiatyn 260, sażeni 2732
miary rosyjskiej. Grunta te jak równie zabudowania na nich
znajdujące się są własnością uwłaszczanych kolonistów
następujących: 1. Bartłomiej Król, 2. Owczarek Wawrzeniec, 3.
Kauze Edward, 4. Półgrabiak Antoni, 5. Skiba Tomasz, 6. Bajer Jan,
7. SS. Andrzeja Majcher, 8. Andrzej Wendlich. 9. Kujawski Szymon, 10.
Kmiecik Jan, 11. Rail* Antoni, 12. Krystjan Sztorek*, 13. Jan
Światowy, 14. Fogel Franciszek, 15. Wencel Ferdynand, 16. Wencel
Jarosz, 17. Zygmunt Ferdynand, 18. Stefan Karolina, 19. Grabia
Michał, 20. Stefan Filip, 21. Fogel Leopold, 22. Kunce Józef, 23.
Kunce Ignacy, 24. Kunce August, 25. Adryańczyk Jan, 26. Jakubowski
Szymon, 27. Kujawski Paweł, 28. Stasiak Tomasz, 29. Piotr Rachwalak
dawniej Paweł Rosiak, 30. Król Józefa, 31. Traszczak Tomasz, 32.
Nowak Wojciech. 33. Staniewski Walenty, 34. Rachwalak Piotr, 35. Brok
Wilhelm, 36. Karol Kant, 37. Szewczyk Józef, 38. Wicha Jan, 39.
Graif Michał, 40. Król Antoni, 41. Półgrabiak Stanisław, 42.
Rezler Karol, 43. Brendler lgnacy, 44. Mewald Jan, 45. Kubiak Łukasz,
46. Półgrabiak Wawrzeniec, 47. Ignaczak Jakób, 48. Antosiak
Tomasz, 49. Kubiak Andrzej, 50. Kubiak Andrzej, 51. Kubiak Paweł,
52. Olejnik Józef, 53. Dyzner Antoni, 54. SS Grobelnego Michała i
wdowa Antonina, 55. SS. Grobelnego Jakóba Piotr syn, 56. Oluszczyk
Antoni, 57. Kubiak Piotr, 58. Kulikowski Stanisław, 59. Klimkiewicz
Mikołaj, 60. Klimkiewicz Antoni, 61. Grzesiochna Jan, 62. Ejtner
Fryderyk, 63. Blobel* Gotfrid, 64. Błaszczyk Michał, 65. Stasiak
Grzegorz, 66. Rosiak Tomasz, teraz Wojciech Rosiak, 67. Kubiak
Andrzej, 68. Półgrabiak Jan, 69. Ignasiak Jakób, 70. SS.
Domagalskiego Jana, teraz Grabowski Maciej, 71. Półgrabiak Piotr,
72. Witczak Wojciech, 73. Ziółkowski Szymon, 74. Mikołajczyk
Walenty, 75. Jakubowski Jan, 76. Wal Karol, 77. Staniewski
Wawrzeniec, 78. Półgrabiak Józef, 79. Fajge Jan, 80. Czywczyński
Kaźmierz, 81. Kowalski Tomasz, 82. Kujawiak Michał, obecnie
Światowy, 83. Witczak Stefan, 84. Neuman Ignacy, 85. Adamiak
Wawrzeniec, 86. Mikołajczyk Antonina, 87. Matusiak Tomasz, 88.
Półgrabiak Kaźmierz, 89. Jentsz Karol, 90. Przetacznik Kacper vel
Walczak, 91. Beata Milhausen vel Graif, 92. Sztorch Karol, 93. Stefan
Maciej, 91. Wahzer Michał, 95. SS Brikner Karola, 96. Wagner Józef,
97. Szybiski* Franciszek, 98. Kaliński Konstanty i Tum Józef, 99.
SS. Kubiaka Antoniego, 100. Andrzej Wendlig dawniej Gotlib Macke*,
101. Fischer Karol, 102. Hilbert Alojzy, 103. Pawlak Józef, 104.
Mikołajczyk Wawrzeniec 105. SS. Pawlak Wojciecha, 106. Oluszczyk
Marjanna, 107. Zimoszczyk Paweł, 108. Brzeziński Józef, 109.
Czarnecki August, 110. Sochalski Józef, 111. Unglaube Józef, 112.
Pawlak Józef, 113. Karczmarek Wawrzeniec, 114. Karczmarek Feliks.
115. Ulrych Józef, 116. Majer Frydrych, 117. Раcelt Karol, 118.
Waldhauser Jan, 119. Giller Franciszek, 120. Langu Jan, 121. SS.
Frencel Józefa, 122. Bajer Antoni, 123. SS. Fogel Antoniego,
Franciszek syn, 124. Puppe Salomea, 125. Skrzypińaki Jan, 126.
Frankowski Józef, 127. Ogólne Pastwisko, 128. Kowacz Józef, 129.
Kolac Piotr, 130. Zwierzyna Piotr, 131. Jawiczka Jan.
Kolonja Ogrodzisko.
Również położona jest w obrębie
głównych dóbr zawiera ogólnej rozległości powierzchni gruntu
morgów 271, prętów 235, czyli dziesiatyn 139 sażeni 672. Grunt
ten niemniej jak wszelkie zabudowania są własnością uwłaszczonych
kolonistów następujących: 1. Kazek Tomasz, 2. SS-wie Kubiak
Antoniego, 3. Sadowski Jan, 4. Sadowski Stanisław, 5. Kubiak Tomasz,
6. Draber Gotlib, 7. Fafler Antoni, 8. Miller Paweł, 9. Jakubowski
Jan, 10. Krzyżanski Leon, 11. Unglaube Gotlieb, 12. Engel Andrzej,
13. Dorenfeld Karol, 14. Belof Gotlieb, 15. Bandler Józef, 16.
Fester Charlota, 17. Hernich Franciszek, 18. Juljusz Architekt,
dawniej Grzegorz Architekt, 19. Libilski Andrzej, 20. Kujawski
Szczepan, 21. Architekt Grzegorz dawniej Klauze Jan, 22 Henke Samuel,
23. Domagalski Andrzej, 24. Szubert Daniel, 25. Roze Georg, 26. Roze
Mikołaj, 27. Szubert Juliusz, 28. Hejna Rozalja, 29. Krab Georg, 30.
Haił Józef, 31. Fryderyk Herman, 32. Wencell Rajnn, 33. Aszport
Marjanna dawniej Arendt August, 34. Unglaube Karol, 35. Tajfel
Franciszek, 36. Szymon Kujawiak v. Bartosiak, 37. Kubiak Łukasz, 38.
Kubiak Piotr, 39. Witczak Antoni, 40. Grobelny Michał, 41. Kubiak
Wojciech, 42. Wojewoda Antoni, 43. SS-wie Grün Jana, 44. Lucych
Fryderyk, 45. Dremer Jan, 46. Grum Henryk, dawniej Matzke Gotlieb,
47. Matzke Wilchelm, 48. Antoniak Tomasz, 49. Antoniak Majcher, 50.
Mikołajczyk Wojciech, 51. Karczmarek Feliks, 52. Oluszczyk Antoni,
53. Skiba Tomasz. 54. SS-wie Oluszczyk Mikołaja, 55. Koziróg
Silwester, 56. Ignaczak Jakób, 57. Stasiak Tomasz, 58. Kubiak Paweł,
59. Półgrabiak Piotr, 60. Kubiak Andrzej, 61. Półgrabiak Antoni,
62. Węgielski Marcin.
Kolonja Poręby.
Także w obrębie głównych dóbr
położona, ma ogólnej rozległości powierzchni gruntu morgów 156
prętów 124, czyli dziesiatyn 80 sażeni 389. Grunta te zostały
uwłaszczone i nadane następnym kolonistom: 1. Poprytz Antoni, 2.
Zajfel Katarzyna, 3. Djabeł Franciszek dawniej Gotlib Belów, 4.
Fester Szarlota, 5. Rytt Michał, 6. Hertz Walenty. 7. Szeler
Mikołaj, 8. Engel Andrzej, 9. Szubert Karol, 10. SS. Reuzler
Ferdynanda, 11. Unglaube Elżbieta, 12. Zygmund Ludwik, 13. Dreszer
Jan, dawniej Andrzej Szultais, 14. Wilhelm Ludwik, dawniej Her
Michał, 15. Tajfel Antoni, 16. Geryng Piotr. 17. Copf Barbara,
dawniej Karczmarek Wawrzeniec, 18. Frydrych Lydwik, 19 Łukaszewicz
Józef, 20. Drab Gotlib, 21 Gerhatowski Franciszek, 22. Gincel Fajt,
23. Hampel Wemel, 24. Swendzikiewicz Józef, 25. Grendler Ignacy, 26.
Mikołajczyk Walenty, 27. Domagalski Wincenty, 28. Sumler August
dawniej Urbański Karol, 29. Pusch Gotfrid, 30. Teacer* Ferdynand,
31. Mechwald Jan, 32. Witczak Wojciech, 33. Pawlak Józef. 34. Miller
Paweł, 35. Nieużytki, 36. Zamb Michał, Leon Sikorski lekarz za
kontraktem pod dniem 21 Sierpnia 1867 r. prywatnie zawartym
wydzierżawił od Juljusza Złotnickiego cały dom pod Nr. 2, oraz
zabudowanie pod Nr. 7 opisane z podwórzem przyległym na lat 3,
licząc od ś. Michała 18..7* r. za czynsz dzierżawny rs. 375 z
góry zapłacony, Wilhelm Majmon za kontraktem prywatnym pod dniem 13
Maja 1866 roku wydzierżawił od Juljusza Złotnickiego na lat 2,
licząc od 29 Września 1866 roku ogród pod Nr. 22, z przyległym
gruntem i łąka oraz staw pod Nr. 23 opisane za czynsz rs. 135 z
góry zapłacony. Aron Szteinberg płaci czynszu Juljuszowi
Złotnickiemu za całe pierwsze piętro w domu pd Nr 3 za
dzierżawione rocznie rsr. 75, umowa ta kończy się z dniem
ekspiracji dzierżawy propinacji. Podatki z tych dóbr opłacają się
włącznie z innemi dobrami Stęszyce. Opiesin, Pulkop i Cechy
oddzielne księgi wieczyste mającemi, które nie są zajęte,
segregacja więc tych dóbr podatków dotąd nie nastąpiła, które
z całych dóbr wedle świadectwa kasy wynoszą rs. 2,089 kop. 9 1/2.
Szczegółowy opis dóbr zajętych
Zduńskiej-Woli i wszelkich szczegółów do zajęcia tego
odnoszących się, znajduje się w protokule zajęcia u popierającego
sprzedaż Franciszka Modrzejewskiego Patrona i w biurze Pisarza
Trybunału, gdzie równie zbiór objaśnień i warunków przejrzane
być mogą.
Protokół zajęcia doręczony jest w
kopjach Pisarzowi Sądu Pokoju Okręgu Szadkowskiego Juljanowi
Otockiemu, Franciszka Lewkowicza jako zastępcy Pisarza, Adamowi
Sarneckiemu Burmistrzowi miasta Zduńskiej Woli i Feliksowi
Piotrowskiemu Wójtowi gminy Zduńska Wola, tym ostatnim do rąk
własnych dnia 22 Czerwca (4 Lipca) 1868 r. Następnie do księgi
wieczystej dóbr ziemskich Zduńska Wola w Kancelarji Ziemiańskiej
dnia 16 (28) Lipca r. b. wniesiony i wpisany, zaś do księgi
zaregestrowań na ten cel w biurze Pisarza utrzymywanej, dnia 31
Lipca (12 Sierpnia) roku bież. wpisany i zaregestrowany został.
Sprzedaż dóbr tych odbywać się
będzie na audjencji Trybunału Cywilnego w Kaliszu w miejscu
zwykłych posiedzeń w pałacu sądowym przy ulicy Józefina
stojącym. Pierwsze ogłoszenie warunków licytacyjnych i sprzedaży
na audjencji wspomnionego Trybunału w dniu 17 (29) Września 1868
roku o godzinie 10 z rana nastąpi.
Kalisz dnia 2 (14) Sierpnia 1868 roku.
Asesor Kolegjalny, J. Migórski.
* nieczytelne
**Kazek?
Dziennik Warszawski 1874 nr 7
N. D. 305. Pisarz Trybunału Cywilnego
w Kaliszu.
(…) Po odbyciu trzech publikacji
warunków termin do temczasowego przysądzenia na dzień 3 (15)
Grudnia 1868 oznaczono w którym dobra* te Patronowi Modrzejewskiemu
za rs 18,000 zasądzono, a termin do stanowczego przysądzania na
dzień 21 Maja (3 Czerwca) 1870 r. wyrokiem z illacji oznaczone który
jak i następnie dla zaszłych sporów do skutku nie doszły, w
trakcie tego Alexknder Epstejn przez akt cesji 15 (27) Lipca 1873
przed Markiewiczem Rejentem sporządzony, wierzytelność swoją rs.
12.000 z procentem i kosztami odstąpił Dawidowi Rozenblum
bankierowi w Warszawie pod N. 590 zamieszkałemu, a zamieszkanie
prawne u Franciszka Modrzejewskiego Patrona w Kaliszu obrane mającemu
który od niego dalej subhastacją popiera, gdy w terminie na d. 7
(19) Listopada 1873 oznaczonym licytacja dla braku licytantów do
skutku nie przyszła, Trybunał wyrokiem z dnia 20 Listopada (2
Grudnia) t. r. obniżając szacunek taksą ustanowiony, po raz drugi
postanowił, że licytacja od rs. 49,500 rozpocząć się ma, a
następnie przez wyrok illacyjny z dnia 27 Grudnia (8 Stycznia)
1873/4 r. termin do stanowczego przysądzenia na dzień 8 (20) Lutego
r. b. godzinę 10 z rana wyznaczył, w którym sprzedaż nastąpi.
Kalisz d. 2 (14) Stycznia 1874 r.
Skoczyński.
*Miasto Zduńska Wola składające się
z wsi Zduńska-Wola vel Jurydyka,z kolonii Zduny, Ogrodzisko i
kolonii Poremby, wieś Kawenczynek v. Kawenczyn A. i B. i pustkowie
Kart wcielone. W tekście wzmiankowana jest także kolonia Stęszyce.
Gazeta Handlowa, Przemysłowa i Rolnicza
Gazeta Handlowa, Przemysłowa i Rolnicza, wydawana w Warszawie drukiem Banku Polskiego, dołączana co tydzień, bezpłatnie do Gazety Codziennej.
Na łamach tygodnika ukazywały się korespondecje z Widawy:
1847-Widawa (16, 30, 41, 49)
1848-Widawa (15, 43)
poniedziałek, 23 lutego 2015
Dziennik Warszawski (1825-1829)
Dziennik Warszawski – miesięcznik o charakterze naukowo-literackim ukazujący się w Warszawie od 1825 do 1829 roku. Początkowo był wydawany przez Michała Podczaszyńskiego i Maurycego Mochnackiego, później przez Ordyńca. Stanowił kontynuację „Pamiętnika Warszawskiego”. Redakcja miesięcznika była związana z romantyzmem; w piśmie ukazywały się więc publikacje istotnie dla literatury romantycznej: w drugim numerze tego pisma zamieszczono rozprawę O duchu i źródłach poezji w Polszcze, a także Myśli o literaturze polskiej Michała Grabowskiego, poezje Adama Mickiewicza, utwory Seweryna Goszczyńskiego, Józefa Bohdana Zaleskiego, rozprawy Joachima Lelewela.
Od roku 1829 pismo traciło na popularności. Próbowano je kontynuować, wydając „Dekameron Polski”, nie przyniosło to jednak oczekiwanych skutków.
Od roku 1829 pismo traciło na popularności. Próbowano je kontynuować, wydając „Dekameron Polski”, nie przyniosło to jednak oczekiwanych skutków.
źródło:http://pl.wikipedia.org/wiki/Dziennik_Warszawski_(1825-1829)
W miesięczniku odnalazłem informację o jednej miejscowości:
1829-Stolec (44)
Ponadto w numerze 55 z roku 1829 znajduje się ciekawy artykuł pt: "O Polszczę za Jana Kazimirza,Wyjątek z opisu podróży P. Alberta
Jouvin de Rochefort." Podróżujący przez Polskę obywatel francuski pokonując drogę w kierunku Śląska, przejeżdża również przez obszar sieradzkiego. W tekście wspomniana jest Widawa, Konopnica i Złoczew. Poniżej ciekawy opis okolicy i ludzi.
Dziennik Warszawski 1829 nr 55
O Polszczę za Jana Kazimirza,
Wyjątek z opisu podróży P. Alberta
Jouvin de
Rochefort.
(...)Niemając czego długo bawić w
Piotrkowie siadłem na mego konia i pojechałem brzegiem téj
rzeczki, grunt jest żwirowaty, dalej las długi na dwie lub trzy
godziny drogi, za lasem bagno, na lewo za wsią wielki zamek, dalej
znowu las nad brzegiem jakiejś mały rzeczki lecz bardzo wielkie
bagna mającej w około. Daléj znowu grunt żwirowy i dosyć bystra
rzeczka na bok; ta rzeczka o ćwierć mili od Widawy rozdziela się
na dwa ramiona. Widawa dzieli się na dwie części, na nową i
starą. Przenocowawszy tam wyjechałem równo ze świtem, i tak
gdzieś na lewo zabłądziłem, że przez cały dzień musiałem
drogi szukać. Przejechałem przez Konopniki (Canopintza), potem zaś
brnąć z koniem moim przez bagno byłem prawie w takim samym
przypadku jak pod Górą kiedym wjeżdżał do Polski, gdyż tylko co
mi koń w tręsawicach nieutonął. Szczęściem przecie wybrnąłem
cały zawalany , i wjechałem w wielki las , tam dopiero takem się
zabłąkał, że niewidziałem już gdzie się obrócić, a na
nieszczęście jeszcze nigdzie wioski nie było widać. Chcąc
niechcąc tedy musiałem być cierpliwym, i wciąż jechałem przez
las jak mnie koń mój prowadził , sądziłem bowiem że przecie
kogoś napotkam co mi drogę wskaże. Wreszcie zaczął się las
rozwidniać, postrzegłem wieś; ale to było napróżno, ponieważ
każdy kto mnie zobaczył uciekł i jeszcze drzwi za sobą zamykał
sądząc żem rozbojnik; przymuszony tedy byłem znów dalej jechać
przez groblę po nad kilką stawami ciągnącą się. Przy jednym z
nich widziałem pięć czy sześć wężów dłuższych jak moja
szpada, a prawie tak grubych jak ręka. Bardzo to mnie zadziwiło ,
bo kraj jest chłodny a tak ogromne gady w południowych tylko
strefach żyć mogą. Te węże spały na brzegu pozwijane w
pierścienie; jednego z nich szpadą zabiłem. Po długim wreszcie
oczekiwaniu postrzegłem w końcu grobli dziesięć czy dwanaście
domów. Wieśniak jakiś lemieszem pracujący wskazał mi drogę
przez Złoczów (Schloszow), gdzie nim się dostałem znowu musiałem
przejeżdżać lasy i bagna, któremi prawie cala Polska jest okryta,
co czyni drogi tym niebespieczniejsze, że łotry mają się gdzie
kryć po tych labiryntach. Nic jeszcze gdyby tylko obdzierali, ale
gorzéj że zabijają podróżnych i cudzoziemców; dla tego téż
drogi w Polszczę zawsze były i są niebespieczne. Dodać zaś do
tego potrzeba , że wioski tak są od siebie daleko, iż nim się do
ktoréj przyjedzie już nie czas ścigać rabusia. Ale za to wielce
są wygodne w tym kraju małe bryczeczki parokonne, któremi można
tanio i prędko wielkie nawet podróże odbywać, i ani niezabłądzi
jadący ani się narazi na niebespieczeństwo rozboju. Stanąwszy w
Złoczowie (Sclozow) pytałem o drogę do Wrocławia, ale nikt mnie
nieumiał zainformować: jeden tylko był szlachcic którego radzono
mi zapytać jako świadomego. Pytałem tedy tego szlachcica po
łacinie , bo lepiej znam ten język jak polski. Potem opowiedziałem
mu jak wiele przykrości doświadczyłem w méj podróży, nieraz
będąc przymuszony prawie z głodu umierać, gdyż nawet chleba po
wsiach nieznajdowałem. Bardzo mnie to dziwiło, bo Polska uchodzi za
kraj nader obfitujący w zboże: ale trzeba na to mieć wzgląd że
wiele ziemi okrytej lasami i bagnami, leży odłogiem. Nie tylko ja
doświadczyłem głodu , ale nawet dla konia mego, często nie mogłem
dostać owsa, tak że przymuszony byłem puszczać go przez noc na
paszę ; prawdę bowiem powiedziawszy, Polska w wielu miejscach
bardzo jest uboga i pusta , a szczególniej w lesitych okolicach.
Szlachcic, o którym mówiłem, dał mi na piśmie kartę drożną aż
do Wrocławia. (...)
poniedziałek, 16 lutego 2015
Gazeta Sądowa Warszawska
Gazeta Sądowa Warszawska, tygodnik, wyd. 1872–1939 w Warszawie przez Tow. Popierania Wiedzy Prawniczej; zawierała prawnicze artykuły fachowe, orzecznictwo sądów, ogłoszenia sądowe, niekiedy artykuły publicystyczne.
(źródło: http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Gazeta-Sadowa-Warszawska;3904438.html)
1873-Gajewniki (23), Pasie (gm.
Brąszewice? 13), Poręby (gm. Zduńska Wola 22), Stęszyce (23), Strońsko (4), Walków
(4)
1874-Korablew (41), Krobanów (22)
1875-Czechy (27), Małków (52)
1876-Buczek (41), Pęczniew (48),
Rembieszów (39)
1877-Bugaj (gm. Wieluń 35), Lichawa
(gm. Szadek 4)
1879-Niemysłów (29)
1880-Rusiec (40)
1881-Skomlin (42)
1883-Bartochów (9), Majaczewice (35),
Ustków (46)
1884-Małków (5)
1886-Mierzyce (26), Stok (13)
1887-Domaniew (gm. Dalików10)
1888-Charłupia Mała (39), Nowa Wieś
(gm . Wartkowice 2), Wartkowice (2)
1889-Cielce (48)
1891-Będków (19), Lipicze Gozdówek
(Gozdówek gm. Goszczanów 13), Mokrsko (17), Wojsławice (gm. Zduńska Wola
46)
1893-Bębnów (37)
1894-Popów (44)
1899-Strachanów (42), Wola Wiązowa
(36)
1900-Bujnów (5), Wola Wiązowa (5)
1902-Biskupice (21)
1903-Chociw (35), Łazów (35)
1906-Klonów (37), Niewiesz (37)
1911-Mokrsko (33, 34), Wilczkowice (5)
1913-Wymysłów (gm. Dobroń 33, 34)
1918-Niedzielsko (11), Rożdżały (13)
1927-Zygry (38)
1928-Borysławice (51), Bukowina (51)
1930-Rudniki (gm. Pęczniew 18)
1932-Borysławice (37), Bukowina (37)
sobota, 14 lutego 2015
Tygodnik Rolniczo Technologiczny
Tygodnik Rolniczo-Technologiczny, wychodził w Warszawie od 1835 do 1940 roku. Był pierwszym pismem programowym. Zawierał informacje o postępie, ulepszeniach, płodozmianach, uprawie roślin (koniczynie, łubinie) nawozach zielonych. Wydawanie pisma zostało zawieszone z powodu współzawodnictwa bezpłatnych dodatków rolniczych przy pismach codziennych prasy zakordonowej.
źródło:http://www.cbr.edu.pl/rme-archiwum/2009/rme32/dane/3_1.html
Dla uzupełnienia powyższych informacji w ostatnim numerze (52) z roku 1840 jest obwieszczone, że od przyszłego roku tygodnik będzie wychodził pod nazwą Ziemianina. Tygodnik z roku 1848 nosi pierwotną nazwę Tygodnika Rolniczo-Technologicznego.
Przejrzałem czasopismo z lat 1835-1840 i rok 1848.
W tygodniku ukazał się bardzo ciekawy artykuł o kużnicach żelaznych i rudach, napisany przez Antoniego Pstrokońskiego. W oparciu o dokumenty zebrane przez Antoniego Pstrokońskiego tzw. Teki Pstrokońskiego przedstawiony został pobieżnie ten temat na łamach kwartalnika " Na Sieradzkich Szlakach" (O budowlach obronnych i kuźnicach w dawnym Sieradzkiem 2004 r., nr. 2) przez sieradzkiego archeologa Pana Marka Urbańskiego.
Poniżej wklejam cały artykuł nieznacznie przeze mnie edytowany (wyciąłem powtarzające się nagłówki) i jednocześnie wstawiam poszczególne części do odpowiednich postów.
Tygodnik Rolniczo-Technologiczny 1836 nr. 36, 37, 38, 39
WIADOMOŚCI KRAJOWE. Panie
Redaktorze! Wykaz fabryk w kraju naszym istniejących, wpoprzednich
Nrach Tygodnika zamieszczony, skłania mię do przesłania Redakcyi
następnego artykułu, który, przedstawiając porównanie między
dawnemi a dziś istniejącemi kuźnicami żelaza, nie będzie bez
interesu, a może i do nowych poszukiwań da powód.Proszę przyjąć
zapewnienie i t. d.Sieradz Antoni Pstrokoński Rejent17 Lipca 1836
r.Kuźnice żelazne i Rudy w byłem WojewództwieSieradzkiem i w jego
okolicy; z dawnych ksiąg Grodzkich i Ziemskich Sieradzkich zebrane.
1. Brąszewice (w Powiecie i Obwodzie
Sieradzkim), mil 3 od Sieradza.1425 r. Kuźnica w Brąszewicach zwana
Zagrzebska , na rzece Oleśnicy.1427. Kuźnica (Minera)
Brąszewske.1441. 1443. Fabryka Brąszewska.1444. Kuźnica
Zagrzebska.14.59. Jan Zaremba Starosta Wieluński, dzierżawca
Brąszewic, pozwolił zbudować młyn mącznyna stawie, Circumspecto
Bartosie Fox, Magistro minerae Brąszoviensis inferioris. — Oblata
w GrodzieSieradzkim 1555 folio 248.—A gdy kuźnica żelazna
spustoszała, przeto Król Zygmunt dał przywilej w Piotrkowie r.
1528 Sławet. Marcinowi Klobarowi, aby tą kuźnicę odnowił,
potrzebne domywystawił, dając mu do tego role i łąki, dawniej juz
do niej przywiązane. — Oblata w Grodzie Sieradzkim r. 1530, folio
231.1570 w Brąszewicach, kuźnicy Błonie zwanej,przez Klobera na
rzecz brata sprzedaż.1554. Dział kuźnicy Brąszewskiej i drugiej
Przegockiej.— Że była niedawno kuźnica jedna i druga w
Starostwie Klonowskiem ( bo Brąszewice doniego należały), wyraźnie
mówi X. Osiński 1782,pag. 19, a o Rudzie, że kasztanowata, str.
40, 45.Do dzisiaj nazywają się te kuźnice jedna Błońska,druga
Zagrzebska, mające pełno zuzli.
2. Bukowiec pod Kliczkowem, w Powiecie
i Obwodzie Sieradzkim, mil 2 od Sieradza. Tu jestwoda żelazna
czysta, musi przeto być ruda.
3. Cienia Wielka nad rzeką Cienią, w
Powieciei Obwodzie Sieradzkim, mil 2 od Sieradza. Ma wodę żelazną.
4. Chocieszów pod Łaskiem, w Powiecie
i Obwodzie Piotrkowskim, mil 5 od Sieradza. Tu byłа kuźnica
żelazna r. 1441.
5. Godynice nad rzeczką Oleśnicą, w
Powiecie i Obwodzie Sieradzkim, mil 3 od Sieradza. Ta wieśmiała na
tej rzeczce kuźnicę żelazną 1624 r.
6. Grabów nad rzeką Prosną, w
Powiecie Ostrzeszowskim) mil 4 1/2 od Sieradza. Kuźnice żelazneprzez
X. Osińskiego wspomniane, dotąd będące.
7. Głuszyna w Starostwie Grabowskiem,
w Powiecie Sieradzkim, teraz Ostrzeszowskim, mil 5 od Sieradza.
Kuźnica żelazna, na którą Zygmunt III Król dał przywilej Ur.
Wawrzyńcowi Rostodze i jego żonie 20 Marca r. 1590. Wzmianka o
kuźnicy, że była r. 1654, w Grodzie Sieradzkim.
8. Jaworzno, w Powiecie Wieluńskim,
mil 9 odSieradza. Ruda żelazna.
9. Jeżów nad rzeką Nerem, w Powiecie
Szadkowskim, Obwodzie Sieradzkim, mil 4 od Sieradza. Kuźnica
żelazna, była tam, gdzie teraz wieś Ruda 1424 r. Zapis zaręczenia
na tej kuźnicy 1545 r. Ta kuźnica położona była w ścianie
granicznej między Górą i Jeżowem. 1580 r. kuźnica
spustoszała.1652 r. kuźnica żelazna, gdzie stoi Pustkowia Ruda nad
rzeką Nerem.
10. Kaszewice, w Obwodzie Piotrkowskim,
mil 6 od Sieradza. Kuźnica żelazna zastawiona Plebanowi z Sieradza
w długu jego roku 1430. Pierwsza wzmianka o tej kuźnicy r. 1419,
która do dzisiaj egzystuje.
11. Kliczków Wielki, w Powiecie i
Obwodzie Sieradzkim, mil 2 od Sieradza. Kuźnica żelazna zastawiona
z folwarkiem r, 1580; dla tego też jestwoda żelazna w poblizkości
w Bukowcu.
12. Klizin, w Powiecie Radomskim, mil
11 od Sieradza. Roku 1459 Rudnik z Klizina mający tam kuźnicę,
założył inną w Lubcu.
13. Kostrzyna, w Powiecie Lelowskim,
teraz Wieluńskim, mil 11 od Sieradza. Roku 1563 założona kuźnica
przy rzece Kostrzynie na Dankowicach., od tej rzeki wzięła nazwisko
wieś Kostrzyna. Dotąd kuźnica egzystuje.(Dalszy ciąg w następnym
Nrze.)
14. Kraszewice, w Powiecie Sieradzkim,
teraz Ostrzeszowskim, w byłem Starostwie Grabowskiem, mil 4 od
Sieradza. Roku 1423 Król Władysław nadał prawo Długoszowi na
utworzenie nowej kuźnicy na rzece Oleśnicy, z której ma płacić
co rok po 7 grzywien, po 1 wozie i po 2 pługi żelaza i piwa
Kaliskiego wiertelowego po 3 beczki. Ten przywilej Zygmunt Król r.
1546 dla Wojciecha Rostogi potwierdził. Roku l556 ta kuźnica synom
dwom tego Wojciecha Rostogi prawem dożywocia nadana. Roku 1648
skarga włościan, że są bardzo uciążeni wożeniem rudy do
kuźnicy. X. Osiński w dziele swojem r. 1782 pag. 43, 45 wspomina o
tej kuźnicy.
15. Krzepice nad rzeką Liczwartą
(Liswarta, Iswarta), w Powiecie Lelowskim, teraz Częstochowskim, mil
10 od Sieradza; gdzie teraz wieś Kuźnica, była założona kuźnica,
o niej wspomina wyrokAssessoryi Koronnej r. 1782.
16. Kuźnica Błońska i kuźnica
Zegrzebska, na dziedzinie Brąszewie w Starostwie, teraz Ekonomii
Klonowśkiej położone, w Powiecie i Obwodzie Sieradzkim, mil 3 od
Sieradza. Tu były kuźnice dwie żelazne od r. 1425 do r. 1782 i
dalej, które zostały do dzisiaj w nazwiskach tylko wsi bez fabryk.
Patrz Brąszewice.
17. Konopnica nad rzeką Wartą, w
Powiecie i Obwodzie Wieluńskim, mil 4 1/2 od Sieradza. Tu była
kuźnica żelazna, ale zniesiona r. 1578. Folie 417 w Grodzie
Sieradzkim.
18. Lubiec pod Szczercowem, w Powiecie
i Obwodzie Piotrkowskim, mil 6 od Sieradza. Roku 1459 dany przywilej
Andrzejowi Rudnikowi z Klisina, na założenie fabryki żelaznej.
1500 r. wzmianka o tej kuźnicy. 1560 r. brano rudę do tej kuźnicy
z Przeczni wsi pod Widawą będącej.
19. Młodawin Wygiełzów nad rzeczką
Sowiną,w Powiecie Szadkowskim, Obwodzie Sieradzkim, mil 2 od
Sieradza. Ruda dziurkowata krucha w tych miejscach gdzie smugi; gdy
kopano studnię na wsi głęboką aż do źródła r. 1826 w
Sierpniu, znaleziono kawałki bursztynu i torf w stawie wielkim.
20. Mojaczowice nad rzeką Wartą, w
Powiecie i Obwodzie Sieradzkim, mil 2 1/2, od Sieradza. Tu była
kuźnica żelazna r. 1682, którą dotąd znać za młynem nad rzeką
pod gorą; podczas powietrza, a bardziej wojny Szewedzkiej 1705, 1706
r. Znikła.
21. Mojkowice nad rzeką Pilicą, w
Powiecie i Obwodzie Piotrkowskim, mil 12 od Sieradza. Kuźnica
żelazna w działach r. 1491 wyrażona.(Dalszy ciąg w następnym
Nrze.)
22. Myślniów, w powiecie
Ostrzeszowskim, mil 8 od Sieradza. Kuźnica żelazna ze wsią
przedana r. 1632 przez Dobrogosta Węgierskiego, SędziegoGrodzkiego,
Jaroszowi Bąkowskiemu.
23. Osiaków nad rzeką Wartą, w
Powiecie i Obwodzie Wieluńskim, mil 5 od Sieradza. Kuźnica żelazna
zastawiona przez Jana Koniecpolskiego Wojewodzica Stanisławowi
Pstrokońskiemu r. 1630 w Grodzie Sieradzkim.
24. Pabianice nad rzeką Nerem, w
Powiecie i Obwodzie Sieradzkim, mil 5 od Sieradza. Ruda żelazna
koloru brudnopiaskowego. (Osiński 1782, pag. 42.)
25. Panki, w Powiecie Lelowskim, teraz
Częstochowskim, mil 12 od Sieradza. Roku 1664 już była kuźnica
żelazna, która w dzisiejszych czasachjest bardzo znaczna.
26. Pątków, w Powiecie i Obwodzie
Wieluńskim, mil 8 od Sieradza. Ruda żelazna, którą kopią i wożą
do Panków.
27. Płuzna, w Powiecie Konińskim,
kuźnica żelazna między Sarbicami, Posoką i Podłużycami położona
1615 r.
28. Przecznia nad rzeczką Dębowolec,
w Powiecie i Obwodzie Sieradzkim, mil 4 od Sieradza. Roku 1428
Mikołaj z Przeczni Stanisława z Zalesia pozwał, iżby przysiągł,
że nie przyrzekł płacić1 grzywny majstrowi fabryki.— 1560 r.
areszt woza na rzecz Hieronima Przecznia zabranego przez Kobyłeckich
przy grobli stawu Krupy za młynem,wtenczas, gdy Rudnik (Minerator) z
Lubca rudę na Przeczniach kopał.
29. Przestań nad granicą Szlązką. w
PowiecieLelowskim, teraz Częstochowskim, Obwodzie Wieluńskim, mil
11 od Sieradza; miała 3 kuźnice żelazne 1419, 1463, 1560, 1606.
Jednę na Warchałowiznie nad rzeczką Kostrzyna (teraz Kuźnica
Stara), drugą na kuźnicy nowej Podłęzkiej, trzecią na Stanach.
30. Radoszewice, w Powiecie Radomskim i
Wieluńskim, mil 4 od Sieradza. Kuźnica żelazna roku1620, fol. 48 w
Grodzie Sieradzkim.
31. Rudniczysko wieś, z wsi Mikorzyna
lokowana przed r. 1555, w Powiecie Ostrzeszowskim, mil 8 od Sieradza.
Kuźnica żelazna na stawie Zaleśnym, przez który rzeka Dobra
przechodzi; r. 1602 akta Ziemskie Ostrzeszowskie.(Dokończenie w
następnym Nrze.)
32. Ruda nad rzeką Wartą, w Powiecie
Szadkowskim, Obwodzie Sieradzkim, pół mili od Sieradza. Roku 1440
postawienie młyna z foluszem.Nazwisko pokazuje, że tam musiała być
ruda lub kuźnica przed r. 1358, w czasie, kiedy ta wieś należała
do klasztoru Męckiego, do Kalisza przeniesionego.
33. Ruda nad rzeczką Widawką, w
Powiecie i Obwodzie Sieradzkim, mil 3 1/2 od Sieradza. Z nazwiska
znać, że była ruda, może i kuźnica żelazna.
34. Ruda wieś, w Powiecie i Obwodzie
Wieluńskim, mil 6 od Sieradza. Stolica Ziemi Rudzkiej czyli potem
Wieluńskiej. Podobnież musiała być ruda w dawnych czasach.
35. Rudniki nazwane od rudy, w Powiecie
Szadkowskim, mil 4 od Sieradza. Tu była kuźnica żelazna, zuzle, w
ogrodzie za dworem będące, okazują byt jej.
36. Rudniki pod Krzepicami, w Powiecie
i Obwodzie Wieluńskim, mil 9 od Sieradza. Nazwisko okazuje byt rudy.
37. Rudlice, w Powiecie i Obwodzie
Wieluńskim, mil 4 od Sieradza. Kuźnica zelazna 1585 r., dotąd
nawet będące nazwisko wioski Kuźnicy okazuje byt kuźnicy.
38. Rusiec nad rzeczką Nieczeć, w
Powiecie i Obwodzie Sieradzkim, mil 4 od Sieradza. Roku1453 z
rezygnacyi Rusca przez Borlha na rzecz Jana Koniecpolskiego,
Kanclerza Koronnego, Starosty Sieradzkiego, zeznanej, widać: że na
Ruscu były dwie kuźnice żelazne, jedna do wsi Sarnowa przedana,
druga ku Broszęcinu, którą dotąd zuzle, wielkie pokazują. Znowu
o tem 1462, 1544 r.
39. Stolec nad rzeczką Oleśnicą, w
Powiecie i Obwodzie Sieradzkim, mil 4 od Sieradza. W rezygnacyjach i
działach dóbr r. 1464, 1518, 1568,1627, 1629, 1602, w Grodzie
Sieradzkim zeznanych, wyrażono: że była kuźnica żelazna (Minera
ferraria).
40. Strobin nad rzeką Wartą, w
Powiecie i Obwodzie Wieluńskim, mil 4 1/2 od Sieradza. Była kuźnica
na rzece Wieczyńca zwanej, przedana roku 1558.
41. Szczerców nad rzeką Widawką, w
Powiecie i Obwodzie Sieradzkim, mil 5 od Sieradza. Dokument z roku
1427 w Grodzie Sieradzkim, wypisuje kuźnicę żelazną.
42. Stany nad rzeczką Liswartą,
Idzwartą (Czarną rzeką od Ślązaków nazywaną), w Powiecie
Lelowskim, teraz Częstochowskim, Obwodzie Wieluńskim, mil 12 od
Sieradza. Kuźnica żelazna roku 1568. Jan Zabicki przedał kuźnicę
żelazną na Przystajni Stanisławowi Stanowi, od którego imienia
nazwaną została Stanowską, który w miejsce czynszu obowiązał
się dziedzicowi dawać 30 wozów żelaza i drobne żelazo na
potrzebę domową dworu. 1620 r. jeszcze była kuźnica.
43. Wręczyca w Starostwie Krzepickiem,
w Powiecie Lelowskim, teraz Częstochowskim. Roku1531 Zygmunt Król
Błażejowi Łojkowi. Rudnikowi z Ławów Wręczyckich, prawo do
kuźnicy tej żelaznej przez Starostów dawno nadane zatwierdził, z
obowiązkiem płacenia co rok po 8 grzywien. Co Zygmunt August
potwiedził znowu r. 1549.
Oblata w Grodzie Sieradzkim 1553 r. Roku 1554, 1576
wspomniano: że tę kuźnicę żelazną jeszcze posiadali Łojkowie,
ale już szlachtą mianowani.
44. Zamoście, w Powiecie Radomskim,
Obwodzie Piotrkowskim, mil 10.od Sieradza. Roku 1450: kuźnica
żelazna, z której roku 1647 już tylko młyn został nazwany Ruda.
Sieradz dnia 17 Października 1835
roku. A. Pstrokoński.
Subskrybuj:
Posty (Atom)