Wsie regionu sieradzkiego

czwartek, 2 maja 2013

Jastrzębice

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Jastrzębice, województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Sieradzki, parafia Rusiec, własność prywatna. Ilość domów 17, ludność 147, odległość od miasta obwodowego 5.

Słownik Geograficzny:

Jastrzębice, wś i kol., nad rz. Widawką, pow. łaski, gm. Dąbrowa Rusiecka, par. Rusiec. W 1827 r. było tu 17 dm., 147 mk.; obecnie wś ma 24 dm., 220 mk., 190 mr. obszaru, zaś kol. 4 dm., 24 mk., 561 mr., w tem tylko 100 ornej roli. J. kol. lit. A. zaś 5 dm , 73 mk., 304 mr. (178 ornej). Według Tow. Kred. Ziems. folw. Jastrzębiec lit. A z wsią J. i Blas, od Piotrkowa w. 52, od Łasku w. 28, od Szczercowa w. 7. Rozl. wynosiła mr. 304, grunta orne i ogrody mr. 195, łąk mr. 16, pastwisk mr. 54, lasu mr. 12, zarośli mr. 13, nieużytki i place mr. 14. Bud. mur. 1, drewn. 5. Wieś Jastrzębice osad 25, z gruntem mr. 192; wś Blas osad 3, z gruntem m. 53. Br. Ch.

Spis 1925:

Jastrzębice, wś, pow. łaski, gm. Dąbrowa Rusiecka. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 49. Ludność ogółem: 266. Mężczyzn 141, kobiet 125. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 253, mojżeszowego 13. Podało narodowość: polską 253, żydowską 13.

Wikipedia:

Jastrzębice -wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Rusiec.W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Elżbieta Halina Nejman Majątki (Szlachta Sieradzka XIX wieku Herbarz)

JASTRZĘBICE par. Rusiec, p. bełchatowski, nad Widawką, dobra Jastrzębice: f-k Antonina, wsie; Zalasy, Demby, Justkowice, Błaś, Władysław Walewski sprzedaje Magdalenie z Chabielskich Wąsowiczowej - teściowej za 61 tys. zł, a ta odstępuje córce Wenancji, żonie Władysława Walewskiego. W 1827 roku 17 domów 147 mieszkańców w końcu 19 wieku 24 domy, ziemi 220 mieszkańców, 190 mg. Kolonia 4 domy, 24 mieszkańców 561 mg ziemi w tym ornej 100 mg, kolonia A 5 domów 73 mieszkańców 304 mg ziemi w tym ornej 178 mg.(Kobyłecki 1833 k.428, SGKP t 3, s.502)

1992 r.

OSP

BUDYNEK PO DAWNEJ SZKOLE

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1843 nr 178

(N. D. 3849 ) — Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Kaliskiej.

Z powodu zgonu:

2. Jana Michalskiego Sędziego Trybunału właściciela summy 6000 złp. z prowizyą 5j100 i z karą konwencyonalną 900 złp. na większym kapitale 38,188* złp. w dziale IV. pod Nr. 8 na dobrach Jastrzębice w Okręgu Sieradzkim położonych lokowanym subintabulowanéj, ogłasza się wiadomość otwarcia postępowania spadkowego, z wyznaczeniem terminu do regulacyi spadków tych w Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Kaliskiej przed podpisanym Rejentem na dzień 10 (22) Lutego 1844 r. z wezwaniem interessentów prawo do spadków tych mających pod skutkami prekluzyi.

Kalisz d. 29 Lipca (10 Sierpnia) 1843 r.

F. Bajer.

*nieczytelne

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1845 nr 128

(N. D 2821) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiéj w Kaliszu.

Po zgonie Stanisława, Florentyny Fellcyi dwóch imion, i Zusanny z Brodzkich, trojga Walewskich, toczy się po nich postępowanie spadkowe co do służących im części, mianowicie części zastrzeżonego, prawa względem niepodzielności borów i lasów pomiędzy dobrami Wolą Więzowa, Broszęcinem, Leśniakami z Dąbrówką, oraz części prawa wolnego wrębu i wspólnego pastwiska służącego dobrom Wola Więzowa, Jastrzębice, Rusiec i Dąbrowa, obojga praw na dobrach Broszęcinie i Leśniaki w Okręgu Sieradzkim leżących w dziale III. pod Nr. 1 i 2 zahypotekowanych, do ukończenia tego postępowania spadkowego, termin na dzień 8 (20) Grudnia r. b. w Kaliszu w Kancellaryi Ziemiańskiej się wyznacza.

Kalisz d. 25 Maja (6 Czerwca) 1845 r.

Nepomucen Wojciechowski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1847 nr 91

(N. D. 1949) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiéj w Kaliszu.

Wiadomo się czyni o toczących się postępowaniach spadkowych po osobach zmarłych:

2, Macieju Oszkowskim właścicielu dóbr Jastrzębice z przyległościami z okręgu Sieradzkiego, połowy dóbr Wrzosiny z przyległościami z okręgu Szadkowskiego, i wierzycielu summy rs. 2130 na dobrach Wola Czarniska z tegoż okręgu hypotecznie ubezpieczonej;

(…) Do ukończenia tych postępowań spadkowych wyznaczony jest termin na dzień 18 (30) Października r. b. w Kaliszu w Kancellaryi Ziemiańskiej.

Kalisz dnia 5 (17) Kwietnia 1847 r.

Nepomocen Wojciechowski.

Warszawska Gazeta Policyjna 1847 nr 360

Ważniejsze zdarzeniu zaszłe w Królestwie.

We wsi Jastrzębice powiecie Sieradzkim, dom włościański na rs. 225 ubezpieczony. Przyczyna pożaru niewiadoma.

Gazeta Codzienna 1848 nr 296

Na mocy rozkazu Wyższej Władzy, fundusze i majątek do Antoniego Oszkowskiego, syna dziedziczki wsi Jastrzębic w pow. Sieradzkim położonej, który potajemnie wydalił się za granicę, w myśl art. 340 i 341 Kodeksu karnego, na rzecz Skarbu zabezpieczone być mają.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1851 nr 200

(N. D. 3905) Rząd Gubernialny Warszawski. (Dalszy Ciąg listy imienej zbiegłych z Królestwa za granicę.)

809, Oszkowski, Antoni, przy rodz. zbiegł z Jastrzębic, pow. Sieradzkiego.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1852 nr 127

(N. D. 2518) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Ogłasza toczące się postępowania spadkowe po osobach zmarłych następujących:

1. Po Józefie Katarzynie z Malewskich Oszkowskiej, Wiktoryi z Oszkowskich Karśnickiej i Honoracie Oszkowskiej jako współwiérzycielkach summy rs. 2130 z procentem na dobrach Wola Czarniska z Ogu Szadkowskiego zahypotekowanej, i współwłaścicielkach dóbr Wrzesiny i Stypuły z przyległościami z tegoż Ogu niemniej po tych samych Wiktoryi z Oszkowskich Karsnickiej i Honoracie Oszkowskiej jako współwierzycielkach summy rs. 1375 k. 69 1/2 z procentem na dobrach Jastrzębice z Ogu Sieradzkiego ubezpieczonej.

(...) Do ukończenia tych postępowań spadkowych termin na d. 1 (13) Grudnia r. b. w Kaliszu w Kancellaryi Ziemiańskiej wyznacza się.

Kalisz d. 21 Maja (2 Czerwca) 1852 r.

Nepomucen Wojciechowski.

Gazeta Rolnicza, Przemysłowa i Handlowa 1853 nr 11

Dobra JASTRZĘBICE w powiecie Sieradzkim gub. warszawskiej położone, mające 37 włók chełm., w tem 14 włók lasu, 100 korcy ozimego wysiewu, szesnastu gospodarzy, z wygodnym domem mieszkalnym i dobremi zabudowaniami, dwoma stawami, są z wolnej ręki do sprzedania , po 3 tysiące za włókę; chcący traktować, zgłosi się do właściciela w mieście Widawie mieszkającego W. Kosseckiego. Są drugie Dobra mające 211 włók, wielkich, 3 folwarki, 3 wsie zarobne, 4 młyny, w tem lasu 109 włók, wysiewu do 300 korcy Wiadomość w Kantorze Informacyjnym p. Orłowskiego, przy ulicy Długiej w Hotelu Polskim.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1855 nr 272

(N. D. 6559) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Kaliskiego.

Zapozywa Rafała Młynczak, ostatnio we wsi Jastrzębnikach w Powiecie i Okręgu Sieradzkim Gubernii Warszawskiej w obowiązkach włodarza zostającego, a teraz z pobytu niewiadomego, aby najdalej w dni 30 od daty niniejszego ogłoszenia w Sądzie tutejszym do wysłuchania wyroku Sądu Appellacyjnego Królestwa stawił się, gdyż w razie przeciwnym Sąd według prawa obowiązującego postąpi.

Tyniec pod Kaliszem d. 14 (26) Listopada 1855 r.

Sędzia Prezydujący,

Radca Kollegialny, Swierczyński.

Dziennik Warszawski 1866 nr 171

(N. D. 4299). Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Gubernji Warszawskiej w Kaliszu.

Podaje do powszechnej wiadomości, iż na zasadzie art. 7 postanowienia Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego z d. 23 Czerwca (10 Lipca) 1860 roku i upoważnień przez Dyrekcją Główną Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego udzielonych, następujące dobra ziemskie za zaległość w ratach Towarzystwu należnych wystawione są na 1-szą sprzedaż przymusową przez licytację publiczną w mieście Kaliszu w pałacu sądowym przy ulicy Józefiny w Kancelarjach hypotecznych poniżej wymienionych.

18. Jastrzębice z pustkowiem Błaś i wszystkiemi przyległościami i przynależytościami w Okręgu Sieradzkim położone, raty zaległe w chwili zarządzenia sprzedaży wynoszą rs. 202 k. 53, vadium do licytacji rs. 750, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 3,138, termin sprzedaży d. 9 (21) Maja 1867 r., przed Rejentem Edwardem Milewskim.

Sprzedaże wzmiankowane odbędą się w terminach powyżej oznaczonych poczynając od godziny 10 z rana w obec delegowanego Radcy Dyrekcji Szczegółowej, gdyby zaś Rejent przed którym sprzedaż ma się odbywać był przeszkodzony, licytacja odbędzie się w jego Kancelarji przed innym Rejentem który go zastąpi.

Warunki licytacyjne są do przejrzenia w właściwych księgach wieczystych i w biurze Dyrekcji Szczegółowej. Wreszcie Dyrekcja Szczegółowa uprzedza interesowanych, że gdyby w dniu do licytacji oznaczonym przypadło święto kościelne lub też uroczystość dworska galowa, sprzedaż przez odroczenie odbędzie się w dniu następnym i przed Rejentem do jej odbycia właściwym. Kalisz d. 1 (13) Lipca 1866 r.

Prezes Chełmski.

Pisarz Roman Bierzyński.

Dziennik Warszawski 1869 nr 54

Zapozywa Antoniego Potockiego, czasowo we wsi Jastrzębicach, gminie Dąbrowa Rusiecka, Powiecie Sieradzkim zamieszkałego, obecnie z pobytu niewiadomego, ażeby w ciągu dni 30, licząc od daty niniejszego wezwania doniósł o miejscu swego zamieszkana, albo osobiście stawił się w Sądzie tutejszym dla wysłuchania wyroku Sądu tutejszego w jego sprawie wydanym, w przeciwnym bowiem razie Sąd postąpi podług przepisów prawa.

Petrokow, 24 Lutego (8 Marca) 1869 r.

Sędzia Prezydujący, Chmieleński.

Dziennik Warszawski 1874 nr 211

19 (27) września we wsi Jastrzębicach, w gminie Dąbrowie Rusieckiej, w tymże powiecie, włościanin Sebastjan Plito, podczas kłótni z włościaninem Łukaszem Pilarczykiem, ciosem zadanym siekierą, w głowę, zabił tego ostatniego na miejscu.

Dziennik Łódzki 1891 nr. 131

We wsi Jastrzębice gm. Dąbrowa Rusiecka od pioruna spalił się w dniu 21 b. m. dom drewniany i dwie obory Wojciecha Karczmarka, ubezpieczone na rs. 150.

Gazeta Świąteczna 1924 nr 2249

Jadwiga Plucina z Jastrzębic (gm. Dąbrowa-Rusiecka w pow. łaskim, poczta Szczerców) poszukuje swego męża Bartłomieja Pluty, który będąc w roku 1918 w niewoli austrjackiej zaginął.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 20

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 28 września 1933 r. L. SA. II. 12/13/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu łaskiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinij rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 15 września 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23 marca 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

IV. Obszar gminy wiejskiej Dąbrowa-Rusiecka dzieli się na gromady:

8. Jastrzębice, obejmującą: wieś Jastrzębice, wieś Błaś.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łaskiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

(—) Hauke-Nowak
Wojewoda.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1935 nr 14

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 2 lipca 1935 r. L. SA. II. 15/2/35

o zmianie granic gromad Jastrzębica i Kuźnica, gminy Dąbrowa Rusiecka, powiatu

łaskiego.

Zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 26 czerwca 1935 r. na zasadzie art. 16 p. 1 ustawy z dnia 23 marca 1933 roku o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) na wniosek Wydziału Powiatowego Łaskiego i po wysłuchaniu opinji organów uchwalających interesowanych gromad i rady gminnej postanawiam, co następuje:

§ 1.

Z obszaru gromady Kuźnica wyłącza się kolonję Sówki i włącza się ją do obszaru gromady Jastrzębice, gminy Dąbrowa Rusiecka.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Staroście Powiatowemu Łaskiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

w z. (—) A. Potocki

Wicewojewoda.

Dziennik Łódzki 1966 nr 143

10 pożarów zanotowała wczoraj wojewódzka Komenda Straży Pożarnych. W większości powstały one na skutek nieostrożnego obchodzenia się z ogniem. Najgroźniejszy pożar miał miejsce we wsi Jastrzębice pow. Pajęczno, gdzie spłonęły 2 domy mieszkalne, 2 stodoły i obora. Straty poniesione przez Stanisława Pilarczyka i Walerię Kubiak wynoszą w przybliżeniu 80 tys. zł. (kl)

Fajnów / Fanin

Słownik Geograficzny:

Fanin, wś, pow. łaski, gm. Dąbrowa Rusiecka, par. Rusiec.

Spis 1925:

Fajnów, wś, pow. łaski, gm. Dąbrowa Rusiecka. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 10. Ludność ogółem: 66. Mężczyzn 33, kobiet 33. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 66. Podało narodowość: polską 66.

Wikipedia:

Fajnów -wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Rusiec. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim.

1992 r.

Notariusz Antoni Pstrokoński 1843 r.

W 1843 roku Julian vel Juliusz Pstrokoński właściciel dóbr Głuchowa zamieszkały w tej wsi 75 morgów miary nowopolskiej ziemi (po wyciętym kilka lat temu lesie) zwanej Poręba pokrytej teraz zapustami osiczyny i brzeziny sprzedaje kolonistom. Kupującymi są:
Tomas Chudowski, rolnik z Głuchowa.
Szymon Stachurski, rolnik z Siemiechowa.
Jakub Mikoś, rolnik z Siemiechowa
Mikołaj Głuszyński, kolonista z dóbr Pożdżenice.
Tomasz Kempa, rolnik z wsi Buczek.
Maciej Kuzia, rolnik z gminy Łask.

Sprzedana ziemia graniczy z polem należącym do egzystującej tu karczmy Fanin (Fajnów). Od niej kolonia otrzymuje nazwę kolonia Fanin (obecnie zwana Fajnów). Do aktu zostaje dołączona mapa.

Opis mapy (kliknij)

źródło: AP w Łodzi oddział w Sieradzu. Notariusz Antoni Pstrokoński Sieradz Sieradz, sygn. 39/36 akt nr. 50.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1924 nr 12

Zawiadomienie.

Okręgowy Urząd Ziemski w Piotrkowie zawiadamia wierzycieli sum hipotecznych, oraz osoby, mające ujawnione swe prawa w dziale III wykazu hipotecznego dóbr ziemskich Głuchów, położonych w powiecie Łaskim, że w dniu 27 marca 1924 roku o godz. 9-ej rano na posiedzeniu niejawnem Okręgowej Komisji Ziemskiej w Piotrkowie (w lokalu przy ul. Bykowskiej Nr. 77) rozpoznawane będą sprawy dobrowolnej likwidacji serwitutów, obciążających powyższe dobra na rzecz włościan wsi Fanin, Głuchów i Sabinów.

Wymienione osoby o ile życzą sobie brać udział w akcji likwidacji łącznie ze stronami, winny zawiadomić Okręgowy Urząd Ziemski w Piotrkowie o miejscu zamieszkania, oraz stawić się na posiedzenie Okręgowej Komisji Ziemskiej.

Piotrków, dnia 12 marca 1924 r.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 20

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 28 września 1933 r. L. SA. II. 12/13/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu łaskiego na gromady.

§ 1.

IV. Obszar gminy wiejskiej Dąbrowa-Rusiecka dzieli się na gromady:

18. Zakurowie, obejmującą: kolonję Fajnów, kolonję Salomejów.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łaskiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

(—) Hauke-Nowak

Wojewoda.

Janów

Spis 1925:

Janów, kol., pow. łaski, gm. Dąbrowa Rusiecka. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 10. Ludność ogółem: 95. Mężczyzn 48, kobiet 47. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 74, mojżeszowego 21. Podało narodowość: polską 95.

Janów, obecnie część wsi Wola Wiązowa w gminie Rusiec.

1992 r.

Tydzień Piotrkowski 1890 nr. 14

Sprzedaże przymusowe. Na odbytej w dniu 1 kwietnia r. b. licytacyi w sądzie okręgowym sprzedano następujące majątki:

6) Dobra Wola-Więzowa w powiecie łaskim, składające się z 6-iu oddzielnych folwarków, jako to: Wola-Więzowa, Janów, Annolesie, Dęby, Wincentów i Stanisławów, ogólnej przestrzeni mórg 2812 i 184 pręty—nabył Wincenty Maleszewski za rs. 58,260

Gazeta Kaliska 1900 nr. 146

Do sprzedania z powodu słabości właściciela Dobra WOLA WIĘZOWA z folwarkiem Janów położone przy szosie, w gub. Piotrkowskiej, powiecie Łaskim, składające się z 18 włók ziemi ornej, z inwentarzem żywym i martwym, kompletnemi budynkami, kilkoma budynkami niepotrzebnemi do rozebrania, i dwoma ogrodami owocowemi, dającemi 500 rubli rocznego dochodu. FOLWARK JANÓW składa się z 5-ciu włók ziemi, przeważnie pszennej, w tem łąk dwukośnych 82 morgi, bez nieużytków, oraz stawy zarybione, dające 2,000 rb. dochodu. Folwark Janów ma oddzielną hypotekę. Serwitutów niema żadnych na całym majątku. Towarzystwa Kred. Ziemskiego 17,000 rb. Cena za włókę 2,800 rb. Gotówki potrzeba 20,000 rb., resztująca suma może pozostać na hypotece; procent od umowy. Wszystkie budynki murowane. Bliższych informacji udzieli właściciel Hotelu Warszawskiego w Sieradzu.

Zaranie 1913 nr 39

Listy do „Zarania". Zpod Szczercowa. „Napiszesz zaraz list do redakcji „Zarania", żeby ci wstrzymali wysyłanie pisma, pomimo, że masz je opłacone do Nowego Roku. A gdyby dalej przysyłali, to przyniesiesz mi przysłane ci numery tego pisma do mnie, a ja będę już wiedział, jaki zrobić z tego użytek. Do tego niewolno ci mówić i pisać dlaczego zaprzestajesz czytać „Zaranie", boby oni tam w całym obozie bezwyznaniowym narobili wielkiego hałasu". Bez złożenia mi tego przyrzeczenia, niedostaniesz rozgrzeszenia, a także i ślubu". Taki usłyszałem wyrok w dniu 14-ym lipca r. b. od ks. Władysława Kochanowskiego w parafji mojej Wola-Wiązowa, gdy zajechałem z narzeczoną moją i zaproszonemi gośćmi do kościoła, do ślubu... Przy konfesjonale przeszło godzinę wytrzymał mnie ksiądz, a cały czas mordował, żebym nie czytał tego „bezbożnego" pisma; kazał mi palić przysłane numera w piecu i t. d ., aż w końcu wydał ostateczny taki wyrok jak go wyżej podałem, to jest: nie dostaniesz rozgrzeszenia i ślubu, jeżeli nie zgodzisz się na zaniechanie czytania „Zarania". Po długim bardzo namyśle, choć miałem już odejść od konfesjonału bez rozgrzeszenia i ślubu, tylko przez wzgląd na narzeczoną i jej ojców, a także i swoje położenie, wydatek bowiem po kilkadziesiąt rubli na zabawę weselną stanowi dla nas dużo, a do tego w gospodarce bez żony obejść się nie można, a trzymać gospodynie, jak księża, nie stać mnie, więc zgodziłem się w końcu na to, co żądał ksiądz. Dzisiaj po kilku tygodniach doszedłem do przekonania, że ksiądz nie miał prawa wtrącać się do tego, jakie ja pismo czytam, tylko wysłuchać moich grzechów i o grzechach jedynie mówić i upominać. A czytanie gazety, która szczerze, po Bożemu ludowi służy, nie może być grzechem, tymbardziej, że w „Zaraniu" niema żeby kraść, zabijać, pić, krzywdzić kogokolwiek, lub coś innego złego lub obłudnego czynić; ono to tylko uczy, żeby żyć uczciwie i żebyśmy my, chłopi, przez tyle wieków gnębieni i prześladowani przez rozmaitych panów i księży, dziś nareszcie zrzucili to jarzmo i pozbyli się dusz pańszczyźnianych i sami sobie byli gospodarzami w swoim kraju, tembardziej, że panowie i księża kiepsko krajem rządzili, bośmy dziś w niedoli. Niedość tego jeszcze, chcąc mi narobić wstydu i nauczyć posłuchu innych, moją narzeczony zaczął przeciw mnie burzyć przy spowiedzi, mówiąc do niej: „jakby ludzi na świecie nie było że idziesz za takiego... całe życie twoje będziesz płakać i żałować, żeś za niego wyszła"... Dodać muszę, że za czytanie „Zarania" już mnie niejedna spotkała przykrość od księdza, a ja nic sobie z tego nie robię i „Zaranie" czytać będę tak długo, jak długo będzie ono wiernie służyć ludowi a z takich zakazów nic sobie nie robię, i różnych opiekunów co to dziś tu, rok, najwyżej dwa posiedzi i już szuka więcej dusz i rubli—słuchać nie myślę. Proszę Szanowną Redakcję o umieszczenie tego listu w „Zaraniu". Niech wiedzą wszyscy, kto kogo prześladuje-czy „Zaranie" księży, czy też przeciwnie. Proszę zarazem o radę: po polach naszych ciągle się kręcą jakieś panki i urzędniki po polowaniu, a w tym roku z powodu opóżnionych żniw jeszcze są zboża na polu, oni nie zważają na nic, ale po zbożach tych chodzą. Proszę o radę, jak postąpić z nimi, bo nieraz się zdarza, gdy gospodarz zwróci uwagę, to zostanie od chamów zezwany, a czasem to i pogrożą strzelaniem. Zygmunt Jasiński, Janów, pocz. Szczerców, gub. Piotrk.

Zaranie 1914 nr 6

Z Woli-Wiązowej (list). W tych dniach, „sami sobie" zorganizowaliśmy kasę oszczędnościowo-pożyczkową; na założycieli zapisało się 22-u członków, udziały oznaczono na 20 rubli, wszelkie dowody i podpisy odesłaliśmy właściwym władzom do zatwierdzenia, druki i wskazówki otrzymaliśmy z Komisji Współdzielczej. O kasie tej dziwne rozpuszczane są pogłoski, że jest zaraniarska, staszicowska, że służyć będzie nie ludowi, a tylko popierać będzie „Zaranie" i tym podobne głupie brednie, co dowodzi wielkiej głupoty tych, co to głoszą. W ostatnim numerze „Gazety Świątecznej" z dnia 25-go stycznia tyd. 4 jakiś nibyto „parafjanin Adrjan" w liście pełnym krętactwa i łgarstwa, napada na mnie. Na to odpowiadam, że wszystko, co pisałem i pisać będę, jest prawdą (patrz Nr. 89 i 51 „Zarania"). Odpowiednie wyjaśnienie wysłałem do „Gazety Świątecznej" w dniu 29-ym stycznia w liście poleconym, wartoby abyście czytelnicy przeczytali list „Adrjana" no i moje wyjaśnienie, jeżeli je redakcja „Gazety Świątecznej" wydrukuje, a zapewne to uczyni w najbliższym numerze. Zygmunt Jasiński, Janów, poczta Szczerców, gub. Piotrkowska.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1932 nr 17

II OBWIESZCZENIE WYDZIAŁU HIPOTECZNEGO SĄDU OKRĘGOWEGO W PIOTRKOWIE

z dnia 18. V. 1932 r. Nr. 739 o postępowaniu spadkowem.

Wydział Hipoteczny Sądu Okręgowego w Piotrkowie obwieszcza, że po śmierci niżej wymienionych osób toczy się postępowanie spadkowe, a mianowicie po zmarłych:

7) Stanisławie Mielczarku, synu Grzegorza, właścicielu działków gruntu 1) 3 dziesięciny 2.024 sążni kw. w dobrach „Kolonja Wincentów Nr. II" i 2) trzech działków, po 2 dziesięciny 1.100 sążni kw. każdy działek w dobrach „Folwark Janów", pow. Łaskiego.

Termin do regulacji powyższych postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 12 grudnia 1932 roku co do punktów 1. 2, 3, 4 i 5 w kancelarji Wydziału Hipotecznego Sądu Okręgowego w Piotrkowie, co do punktu 6 w kancelarji Marjana Byczkowskiego, zaś co do punktu 7 w kancelarji Seweryna Żarskiego, notarjuszy przy tymże Wydziale Hipotecznym, w którym to dniu osoby zainteresowane winny się stawić osobiście lub przez swych pełnomocników i zgłosić swoje prawa pod skutkami prekluzji.

Pisarz Hipoteczny

(—) J. Moldenhauer.

Obwieszczenia Publiczne 1932 nr 43

Wydział hipoteczny sądu okręgowego w Piotrkowie obwieszcza, że po śmierci niżej wymienionych osób toczą się postępowania spadkowe, a mianowicie po zmarłych:

7) Stanisławie Mielczarku, synu Grzegorza, właścicielu działek gruntu: 1) 3 dzies. 2.024 sąż. kw. w dobrach „Kolonja Wincentów Nr. II" i 2) trzech działek po 2 dzies. 1.100 sąż. kw. każda działka w dobrach „Folwark Janów", pow. łaskiego.

Termin do regulacyj powyższych postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 12 grudnia 1932 roku co do punktów 1, 2, 3, 4 i 5 w kancelarji wydziału hipotecznego sądu okręgowego w Piotrkowie, co do punktu 6 w kancelarji Marjana Byczkowskiego, zaś co do punktu 7 w kancelarji Seweryna Żarskiego, notarjuszy przy tymże wydziale hipotecznym, w którym to dniu osoby zainteresowane winny się stawić osobiście lub przez swych pełnomocników i zgłosić swoje prawa pod skutkami prekluzji.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 20

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 28 września 1933 r. L. SA. II. 12/13/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu łaskiego na gromady.

§ 1.

IV. Obszar gminy wiejskiej Dąbrowa-Rusiecka dzieli się na gromady:

17. Wola - Wiązowa, obejmującą: wieś Wola Wiązowa, wieś Bolesławów, kolonję Janów.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łaskiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

(—) Hauke-Nowak

Wojewoda.

Dębina

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Dębina, województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Sieradzki, parafia Rusiec, własność prywatna. Ilość domów 6, ludność 57, odległość od miasta obwodowego 4.

Słownik Geograficzny:

Dębina, wś, pow. łaski, gm. Dąbrowa Rusiecka, par. Rusiec. R. 1827 6 dm. i 57 mk.

Spis 1925:

Dębina, wś i folw., pow. łaski, gm. Dąbrowa Rusiecka. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne wś 18, folw.1. Ludność ogółem: wś 81, folw. 6. Mężczyzn wś 48, folw. 4, kobiet wś 33, folw. 2. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego wś 81, folw. 6. Podało narodowość: polską wś 81, folw. 6.

Wikipedia:

Dębina -wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Rusiec. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.

1992 r.

Dziennik Powszechny 1834 nr 102

Kommissya Woiewództwa Kaliskiego. Podaie do powszechney wiadomości, iż w zastosowaniu się do ogólnych przepisów rządu względem dalszego zarządzenia dobrami sekwestrowi lub konfiskacie uległemi, dobra poniżey wy mienione,a do tey kategoryi należące, w drodze publiczney licytacyi wydzierzawiać będzie w dniu 28 Kwietnia r. b. na lat 3 od d. 1 Lipca r. b. oraz z inwentarzami żywemi i martwemi, iakie na gruncie znayduia się, a mianowicie:

1. Dobra Dąbrowa Rusiecka, położone Obwodzie Sieradzkim, do których należą: a) Folwark i wieś Dąbrowa. b) Folwark i wieś Magdalenów. c) Pustkowie Dębina. d) Gorzelnia i propinacya z dwoma karczmami. Podług wyciągu intraty, cena dzierzawna po potrąceniu wydatków gruntowych wynosi zł. 8490 gr 5. Z czego potrąca się 5% na utrzymanie budowli i tyleż na ogólne straty z risico zł. 849 —. Pozostaie czysty dochód do licytacyi pro praetio fisci zł. 7651 gr. 5 (…) Licytacya w powyżey oznaczonym terminie odbywać się będzie na sali posiedzeń Kommissyi Woiewódzkiey z południa o godzinie 2giey. O warunkach pod iakiemi wydzierzawienie tych dóbr nastąpi, pretendenci (którzy w przepisane postanowieniem Namiestniku Królewskiego z dnia 24 Stycznia 1818 r. świadectwa kwalifikacyi zaopatrzyć się zechcą) w biurze Sekcyi dóbr w godzinach służbowych poinformowani bydź mogą. w Kaliszu dnia 3 Kwietnia 1834 r. Prezes, Szmidecki. Sekretarz Jeneralny, Przedpełski. N. D. 23,657.

Dziennik Urzędowy Gubernii Kaliskiej 1840 nr 7

Pisarz Trybunału Cywilnego Iey Jnstancyi Gubernij Kaliskiej.

W zastosowaniu się do Artykułu 682 Kod. Post Sądowego, wiadomo czyni: iż na żądanie Wielmożnego Józefa Błeszyńskiego, Kommissarza Obwodu Krasnostawskiego, w Mieście Krasnymstawie Gubernii Lubelskiej zamieszkałego, zamieszkanie prawne co do tego Interressu u Roberta Chrystowskiego Patrona Trybunału Cywilnego Gubernii Kaliskiej w Kaliszu zamieszkałego, iako swego Pełnomocnika obrane maiącego, w poszukiwaniu Summy Złotych Polskich 19,000. — w Dziale IV. pod Numerem 4. litera b. na Dobrach Dąbrowy Rusieckie hypotekowianej (zastrzegaiąc poszukiwaniu zaległych procentów), — z Układu Urzędowego na dniu 1. Marca 1830 roku, przed Antonim Pstrokońskim Rejentem Kancellaryi Powiatu Sieradzkiego, zawartego należnej, a przez wspomnionego Józefa Błeszyńskiego Aktem dnia 4/16 Września 1839 roku przed Rejentem Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Lubelskiej Xawerym Chełmickim spisanym nabytej. — Dobra wspomnione Dąbrowy Rusieckie z przyległościami w Powiecie Sieradzkim Gubernii Kaliskiej położone, Wielmożnego Felixa Walewskiego dziedziczne, tamże w Dobrach Dąbrowy Rusieckie mieszkaiącego i mieszkanie prawne co do własności tychże Dóbr obrane maiącego Aktem przez Komornika Trybunału Kaliskiego Marcina Drzewieckiego w dniu 19/31 Stycznia roku bieżącego 1840 rozpoczętym, a na zaiutrz dnia 20 Stycznia (1 Lutego) tego roku ukończonym, celem przymuszonego wywłaszczenia w drodze Sądowej zaięte i zaaresztowane zostały.

Dobra Ziemskie Dąbrowy Rusieckie składaiące się z Wsi Zarobnej i Folwarku tegoż nazwiska oraz z przyległościami Dębina i Magdalenów stanowią iedne Gminę pod nazwiskiem Dąbrowy Rusieckie,— należą do Parafii Rusiec, położone są w Powiecie i Obwodzie Sieradzkim Gubernii Kaliskiej, maią iedno folium hypoteczne, prawem własności należy do wspomnionego wyżej Wielmożnego Felixa Walewskiego.

Dobra te znajduią się w Dzierzawnej Possessyi Wielmożnego Jana Bielskiego, która Mu expiruie na Święty Jan Chrzciciel roku 1842 któremu to Bielskiemu zarazem przy zaięciu powierzoną została Administracya Dóbr w mowie będących.

Rozległość Dóbr sposobie przybliżonym iest następna:

1. Grunta orne dominialne na folwarku

Dąbrowy Rusieckie klassy III IV V i VI około morg 240 prkw. —

2. Grunta i ogrody włościańskie w wsi

zarobnej Dąbrowy Rusieckie morg 90— —.

3. Bory i Zarośle. —120 — —.

4. Łąki Dominialne — 40— —.

5. Nieużytki — 40— —.

6. Drogi i rowy — 30— —.

7.Place pod zabudowania dworskie, ogrody i podwórze dworskie — 35 — —.

8. Place pod zabudowania włościański — 40 — —.

9. Grunta orne i place pod zabudowania dworskie w przyległościach Dębiny i Magdalenów — 49 — —.

10. Pastwiska dworskie i wiejskie — 45 — 150.

Razem około morg 729 prkw. 150.

Czyli hub 24 morg. 9 prętów kwadratowych 150, a to na miarę Warszawską.

Grunta iak powiedziano wyżej są Klassy III. IV. V. i VI.

Zabudowania w tych Dobrach są następuiące:

I. Folwarczne i Dworskie w Wsi Dąbrowy Rusieckie.

Dwór z starym browarem, kuchnią, i studnie dwie, kurniki, obora, stodoła o dwóch klepiskach, stodoły dwie o jednym klepisku, stajnia, wozownia z wolarnią i szopą, gołębnik, officyna o dwóch przedziałach, owczarnia, sklep do kartofli, zrąb z chałupy starej, suszarnia, chałupa z kuźnią, stodoła z oborką i karczma z stajnią wjezdną, wszystkie z drzewa.

Wiejskie w tejże wsi Dąbrowy Rusieckie Chałup 16. Zrębów od różnych starych zabudowań zwalonych 4. Stodoł 9, obor 4, obok których przyniektórych stodołach także znajduią się oborki wszystkie z drzewa.

II. w Przyległości Dębina Zabudowania Dworskie.

Stodoła o iednym Klepisku, Owczarnia i Studnia, wszystkie z drzewa.

w Przyległości tejże Dębina Zabudowania Wiejskie Chałup 7, oborek 4, Stodoł 4 i studnia.

III. w Przyległości Magdalenowie Zabudowania dworskie Dom, Stodoła, Obora i Studnia z drzewa, oraz szczątki fundamentu pod Budynek wzniesionego.

Stan Zabudowań tych iest w małej części dobry w większej średni, a wreszcie zupełnie zły:

Posada włościan w tych Dobrach iest następuiąca.

a) w Wsi Zarobnej Dąbrowy Rusieckie Zagrodników 3, Komorni ków 8.

b) w Przyległościach Dębina i Magdalenowie, Zagrodnikaw 8, w Dobrach tych iest karczmarzy 2 którzy szynkuią dworskie trunki i zato pobieraią Święto Jankę czyli 21 grosz. Czynszowników stałych niemasz żadnych. Zaś z czynszowników niestałych iest tylko ieden Wojciech Rymarczyk Szewc, który rocznie płaci złtp 40.

Inwentarzy gruntowych żywych i martwych iako też zakładów fabrycznych niemasz żadnych.

Obszerniejsze Opisanie Zabudowań, wyszczególnienie granic powinności włościańskich, ilość opłacaiących się podatków i ciężarów, oraz wszelkie inne szczegóły Są zawarte w akcie zaięcia, któren to akt (wraz z warunkami przedarzy w terminie właściwym złożyć się maiącemi) tak w Kancellaryi Pisarza Trybunału iako też u Roberta Chrystowskiego Patrona

przejrzany bydź może.

Akt zaięcia powyższy w dwóch kopiach Janowi Bielskiemu iako ustanowionemu Administratorowi Dóbr zaiętych i Wójtowi Gminy Dąbro wy Rusieckie dnia 20 Stycznia (1 Lutego) 1840 roku, w trzeciej kopii Felixowi Walewskiemu iako Dziedzicowi Dóbr Dąbrowy Rusieckie dnia tegoż Miesiąca i roku, w Czwartej kopii Jakubowi Boiemskiemu Pisarzowi Sądu Pokoiu Powiatu Sieradzkiego dnia 22 Stycznia (3 Lutego) 1840 roku doręczony został.

Wreszcie akt powyższy zaięcia w księdze wieczystej Dóbr Dąbrowy Rusieckie dnia 29 Stycznia (10 Lutego) a w księdze w Kancellaryi Trybunału tutejszego na ten cel utrzymywanej dnia 30 Stycznia (11 Lutego) 1840 roku zareiestrowany został.

Pierwsza Publikacya zbiorów obiaśnień i przedarzy odbędzie się na Audyencyi Trybunału Cywilnego Gubernii Kaliskiej w miejscu zwykłych iego posiedzeń dnia 5/17 Marca 1840 roku o godzinie 10 z rana.

Przedarzą w mowie będącą dyryguie Robert Chrystowski Patron Trybunału tutejszego, którego mieszkanie iest wyżej wskazane, iako ustanowiony pełnomocnik Extrahenta Józefa Błeszyńskiego.

w Kaliszu dnia 31 Stycznia (12 Lutego) 1840 roku.

Franciszek Salezy Wołowski, Pisarz Tryb.

Dziennik Warszawski 1874 nr 158

Dnia 4 (16) lipca we wsi Dębinie, w gminie Dąbrowie-Rusieckiej, w powiecie Łaskim, włościanin Tomasz Pluta, przy budowie stodoły został zabity belką, która na niego spadła.

Tydzień Piotrkowski 1895 nr. 43

Potworna zbrodnia i poprzednie anonimy.

W niedzielę, dnia 13 bież. mies., leśnik dóbr Dąbrowy Rusieckie, w powiecie łaskim położonych, niejaki Antoni Pawelski, odznaczający się niezwykle uczciwą służbą i starannem pilnowaniem lasów, po zdaniu dziedzicowi tygodniowego raportu, powracał do domu, do którego mu jednak nie sądzonem było powrócić!.. Nazajutrz bowiem nad ranem, drugi leśnik, przechodząc tą samą drogą, znalazł Pawelskiego, leżącego bez przytomności, pokrytego strasznemi ranami. Głowa jego była prawie zupełnie odarta ze skóry, żebra połamane, uszy poobrywane... Widocznie pastwiono się nad nieszczęśliwym wtedy nawet, gdy sądzono, że już nieżyje!..

Spiesznie sprowadzona i umiejętnie zastosowana pomoc lekarska, zdołała ofiarę mordu przywrócić chwilowo do przytomności. Dzięki też temu, odkryto morderców. Umierający zeznał wobec miejscowego proboszcza, wójta gminy i strażników, że byli niemi dwaj włościanie sąsiedniej wsi Dębina, w towarzystwie trzeciego, którego poznać nie mógł. W kilka godzin po tem zeznaniu, Pawelski skonał.

Jako ilustrujące powyższą straszną zbrodnie, podajemy tu dwa znamienne fakty:

1) że w obronie, prowadzonych do aresztu gminnego w Dąbrowach Rusieckich, zbrodniarzy, stanęli włościanie tejże wsi z sołtysem na czele, przyczem z konwojującą łotrów policyją przyszło do formalnej bójki;

2) że zamordowanie Pawelskiego poprzedziły wielokrotne anonimy, adresowane do dziedzica, oskarżające Pawelskiego jakoby o systematyczną kradzież leśną, a mające na celu podkopanie opinii wyjątkowo wiernego sługi, w celu wysadzenia go z miejsca. Anonimów tych autorem, jak się teraz okazało, był jeden ze złodziei, a następnie morderców!..

Obu zbrodniarzy odstawiono do więzienia w Piotrkowie: trzech zaś hersztów oporu, stawionego władzom policyjnym, z polecenia naczelnika straży ziemskiej, aresztowano.

Śledztwo sądowe w toku.

Kurjer Warszawski (dodatek poranny) 1895 nr 299

Straszna zbrodnia.

D. 16-go b. m . leśnik dóbr Dąbrowy Rusieckie, w pow. łaskim Antoni Pawelski, odznaczający się starannem pilnowaniem lasów, po złożenia właścicielowi raportu tygodniowego, powracał do domu.

Nazajutrz drugi leśnik, przechodząc tą samą drogą, znalazł Pawelskiego, leżącego bez przytomności, okrytego strasznemi ranami.

Głowa jego była prawie zupełnie odarta ze skóry, żebra połamane, uszy poobrywane.

Widocznie pastwiono się nad nieszczęśliwym nawet wówczas, kiedy sądzono, że już nie żyje.

Spieszna pomoc lekarska zdołała przywrócić Pawelskiemu przytomność.

Umierający zeznał wobec miejscowego proboszcza, wójta gminy i strażników, że napadli na niego dwaj włościanie ze wsi Dębina, w towarzystwie trzeciego, którego poznać nie mógł.

W kilka godzin po zeznaniu, Pawelski umarł.

Tydzień donosi, iż w obronie prowadzonych do aresztu gminnego w Dąbrowach Rusieckich zbrodniarzy, stanęli włościanie z tej wsi z sołtysem na czele, przyczem z konwojującą policją przyszło do formalnej bójki, oraz że zamordowanie Pawelskiego poprzedziły anonimy, oskarżające leśnika przed właścicielem dóbr o systematyczną kradzież w lesie.

Autorem anonimów był jeden z morderców, który poprzednio dopuszczał się kradzieży w lesie.

Obu zbrodniarzy odstawiono do więzienia w Piotrkowie, zaś trzech przewódców oporu, stawionego władzom policyjnym, z polecenia naczelnika straży ziemskiej, aresztowano.

Śledztwo sądowe w toku.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 20

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 28 września 1933 r. L. SA. II. 12/13/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu łaskiego na gromady.

§ 1.

IV. Obszar gminy wiejskiej Dąbrowa-Rusiecka dzieli się na gromady:

5. Kolonja Dąbrowa-Rusiecka, obejmującą: kolonję Dąbrowa-Rusiecka, wieś Dębina.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łaskiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

(—) Hauke-Nowak
Wojewoda.

Obwieszczenia Publiczne 1934 nr 57

Wydział I cywilny sądu okręgowego w Łodzi, na zasadzie art. 1777-3 U. P. C. oraz zgodnie z decyzją z dnia 8 listopada 1933 r. ogłasza, że na skutek podania Stanisława Wójcikowskiego, zamieszkałego we wsi Dębina, gm. Dąbrowa-Rusiecka, pow. łaskiego wdrożone zostało postępowanie celem uznania Franciszka Wójcikowskiego za zmarłego i z mocy art. 1777-8 U. P. C. wzywa tegoż Wójcikowskiego, Franciszka, brata petenta, a syna Michała i Jadwigi z Pacholików, urodzonego we wsi Dębina, gm. Dąbrowa Rusiecka, w dniu 23 czerwca 1892 r., ostatnio zamieszkałego w gm. Dąbrowa Rusiecka, pow. łaskiego, który w roku 1912 wyjechał do Niemiec, obecnie niewiadomego z miejsca pobytu, aby w terminie 6-miesięcznym od daty opublikowania niniejszego, stawił się w kancelarji wydziału cywilnego sądu okręgowego w Łodzi, przy ul. Plac Dąbrowskiego Nr. 5, albowiem po tym czasie nastąpi uznanie go za zmarłego.

Nadto I wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi wzywa wszystkich, którzy o życiu lub śmierci pomienionego Franciszka Wójcikowskiego posiadają wiadomości, aby o znanych sobie faktach zawiadomili sąd najpóźniej w oznaczonym wyżej terminie, do sprawy Nr. Co. 958/33.

Obwieszczenia Publiczne 1934 nr 57

Wydział I cywilny sądu okręgowego w Łodzi, na zasadzie art. 1777-3 U. P. C. oraz zgodnie z decyzją z dnia 8 listopada 1933 r. ogłasza, że na skutek podania Stanisława Wójcikowskiego, zamieszkałego we wsi Dębina, gm. Dąbrowa-Rusiecka, pow. łaskiego, wdrożone zostało postępowanie, celem uznania Tomasza Wójcikowskiego za zmarłego i z mocy art. 1777-3 U. P. C., wzywa tegoż Tomasza Wójcikowskiego, brata petenta, a syna Michała i Jadwigi z Pacholików, urodzonego we wsi Dębina, gm. Dąbrowa Rusiecka, pow. łaskiego, w dniu 20 października 1889 roku, ostatnio zamieszkałego w gm. Dąbrowa-Rusiecka, pow. łaskiego, w roku 1914 powołanego do wojska rosyjskiego, obecnie niewiadomego z miejsca pobytu, aby w terminie 6-miesięcznym od daty opublikowania niniejszego, stawił się w kancelarji wydziału cywilnego sądu okręgowego w Łodzi, przy ul. Plac Dąbrowskiego Nr. 5, albowiem po tym czasie nastąpi uznanie go za zmarłego.

Nadto I wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi wzywa wszystkich, którzy o życiu lub śmierci pomienionego Tomasza Wójcikowskiego posiadają wiadomości, by o znanych sobie faktach zawiadomili sąd najpóźniej w oznaczonym wyżej terminie, do sprawy Nr. Co. 958/33.

Orędownik 1937 nr. 143

Pożar. W nocy na 20 bm. we wsi Dębina, gm. Dąbrowa-Rusiecka na szkodę Stefana Drzazgi spaliła się cała zagroda gospodarska. Straty wynoszą około 2700 zł. Przyczyną pożaru była prawdopodobnie wadliwa budowa komina.

Obwieszczenia Publiczne 1939 nr 13

Wydział Hipoteczny przy Sądzie Grodzkim w Łasku obwieszcza, że na dzień 16 maja 1939 r., na godz. 10 rano wyznaczony został termin pierwiastkowych regulacyj hipotek dla:

1) gruntów państwowych linii kolejowej Herby-Nowe — Gdynia, nabytych i wywłaszczonych na rzecz Skarbu Państwa przez Francusko-Polskie Towarzystwo Kolejowe w Bydgoszczy u poszczególnych właścicieli w obrębie powiatu łaskiego, a mianowicie we wsiach: Zalasy — 1 ha 9313 m kw, Rusiec — 4 ha 5539 m kw, Żary — 4353 m kw, Dąbrowa Rusiecka — 2 ha 6251 m kw, Dębina — 2 ha 2100 m kw, Lucjanów — 1 ha 2510 m kw, Wincentów — 3457 m kw, Sewerynów — 4557 m kw, Klęcz — 1 ha 3681 m kw, Chociw — 1 ha 1864 m kw, Ruda (wysiedle Pająk) — 1 ha 3007 m kw, Ruda — 4 ha 8459 m kw, Rogoźno — 4 ha 6424 m kw, Siedlce — 4 ha 2117 m kw, Osiny — 1 ha 4435 m kw, Kozuby Stare — 4 ha 0821 m kw, Sędziejowice — 8 ha 3523 m kw, Lichawa — 6 ha 1612 m kw, Kustrzyce — 4960 m kw, Dobra — 2 ha 6636 m kw, Marzenin — 3 ha 1218 m kw;

Osoby interesowane winny zgłosić się w oznaczonym terminie z prawami swoimi, pod skutkami prekluzji. 32/39.

Dąbrówki Kobylańskie

Czajkowski 1783-84 r.

Dąbrowki, parafia oszyakow (osjaków), dekanat rudzki, diecezja gnieźnieńska, województwo sieradzkie, ziemia wieluńska, własność: (Ksawery) Walewski, chorąży ostrzeszowski.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Dąbrówka kobylań, województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Sieradzki, parafia Rusiec, własność prywatna. Ilość domów 21, ludność 159, odległość od miasta obwodowego 6.

Słownik Geograficzny:

Dąbrówka Kobylańska, wś rozkolonizowana, pow. łaski, gm. Dąbrowa Rusiecka, par. Rusiec; w 1827 r. było tu 21 dm. 189 mk. Folw. miał 1866 r. 780 m.; włościanie zaś, osad 31, m. 326.

Słownik Geograficzny:

Kobylańska Dąbrowa, wś, kol., pow. łaski, gm. Dąbrowa Rusiecka. Wieś ma 29 dm., 232 mk., 310 mr. obszaru; kol. zaś 26 dm., 164 mk., 685 mr.; w tem 487 ornej ziemi. Nie zamieszczona pod nazwą Dąbrowa.

Spis 1925:

Dąbrówka Kobylańska, wś, pow. łaski, gm. Dąbrowa Rusiecka. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 37. Ludność ogółem: 212. Mężczyzn 105, kobiet 107. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 212. Podało narodowość: polską 212.

Wikipedia:

Dąbrówki Kobylańskie -kolonia w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Rusiec. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim.

1789 r.

1992 r.

KOŚCIÓŁ

OSP

BUDYNEK PO DAWNEJ SZKOLE

Akta metrykalne (Parafia Osjaków) 1764

Dąbrówki

11 lutego. Roku jak wyżej ochrz[cił] syna Walentego Szlachetnego Franciszka Bobowskiego i Marianny z Bielskich prawowitych małżonków. Rodzicami chrzestnymi byli Szlachetny Kazimierz Grabiński z Osjakowa i Szlachetna panna Zabłocka.

Gazeta Warszawska 1799 nr 40

Avertissement. Ninieyszym pismem uwiadomia się Publiczność , iż Dobra Wola Więzowa, Broszęcin i Dąbrówka małoletnim po ś. p . Xawerze Kolumnie Walewskim należące , w kreysie Sieradzkim położone , na dzień 3ci Czerwca r. b . w Woli-Więzowey od 24. Czerwca zaczynaiąc, w czteroletnią Dzierżawę puszczone , i ku końcu wspomnionego miesiąca Sądownie tradowane bydź maią. Dla wiadomości do Dzierżawy ochotę maiącym , oświadcza się, iż Taxa Dobr tych u podpisanego do przeyrzenia wolna , tudziesz iż pensya dzierżawna w poł-rocznych Ratach praenumerando w grubey monecie do depositum Pupillarnego Franco płacona bydź musi. Zapraszaią się zatym wszyscy do Dzierżawy ochotę maiący na dzień wspomniony do Woli Więzowey rano o godzinie 9. końcem podania ofiary ich. Dat w Piotrkowie dnia 29 Kwietnia 1799. — Konsyliarz Sprawiedliwości Jachmann Vigore Commilsionis.

Gazeta Warszawska 1820 nr 170

Na mocy wyroku Trybunału Woiewództwa Kaliskiego w dniu 21 Października r. b. wydanego, niżey podpisany w imieniu W. Franciszka Kobylańskiego dziedzica wsi Dąbrowek Powiatu Sieradzkiego, wzywa każdego pretensyie z urzędowania do Mikołaia Kobylańskiego, tak z czasów pełnionych przez niego obowiązków Burgrabiego przy Sądzie Pokoiu Powiatu Wieluńskiego, iako i późniey Komornika przy tymże składzie sądowym. — Niemniey wzywa wszystkich pretensyie do Joachima Obnińskiego Komornika przy Trybunale Woiewództwa Kaliskiego, z epoki iego urzędowania mieć mogących, ażeby tak pierwsi iako i drudzy w przeciągu trzech miesięcy od dnia ninieyszego obwieszczenia z pretensyiami swoiemi, iakie do obudwóch powyżey rzeczonych Urzędników mieć mogą, w Sądzie lub u Prokuratora Królewskiego przy Trybunale Woiewództwa Kaliskiego popisywali się; w przeciwnym razie W. Franciszek Kobylański wnosić będzie, by wyrokiem Trybunału extabulacyia kaucyi na dobrach Dąbrowki w summie respective za Mikołaiem Kobylańskim dziewięć tysięcy złotych, za Joachimem Obnińskim w summie sześć tysięcy złotych była nakazana. — Kalisz dnia 18 Listopada 1820 r. Mikołay Kobyłecki Patron Trybun.

Kurjer Warszawski 1839 nr 137

Z Wielunia.Wdniu 11 b.m.zeszła z tego świata ś. p . W . Salomea z Psarskich Kobylańska, w 74 roku życia swego, w dobrach swych dziedzicznych Dąbrówki w Powiecie Sieradzkim. Podawać do wiadomości publi: szla- chetne przymioty duszy i chlubne zalety życia człowieka, iest przyiemną rzeczą dla każdego tkliwego serca i użyteczną dla moralności. Postępowanie ś. p. W. Salomei z Psarskich Kobylańskiej w całym biegu życia swego będąc oparte na czystej moralności i rzadkim rozsądku, umiała zjednać serca wszystkich, którzy ią tylko znali. Będąc iuż w wieku podeszłym, umiała ona zachować tę starodawną otwartość i szczerość z obyczaiami iakie wiek czasu sprowadza. Każdy stan, każda osoba znalazła w iej domu miłe dla siebie i stosowne do swego położenia przyięcie. Chociaż była bezdzietna, słusznie iednakowoż mogła być nazwaną Matką wielu sierot i wielu nieszczęśliwych osób, którym staranną, troskliwą i dobroczynną dawałaopiekę. Pełne moralności i czystej Religji serce, chwytało każdą okoliczność w której by swoie dobroczynne i szlachetne uczucia wylać mogła, wspierać nieszczęśliwych, podawać rękę uciśnionym, było najmilszym celem iej zatrudnień, baczne maiąc oko na nieszczęśliwych, rozpościerała ona szczególniejszą swoią opiekę nad ludem wieśniaczym, który wspierała rozmaitemi środkami, i dla którego ukształcaiąc ile tylko mogła swoie wiadomości, częstokroć miejsce lekarza zastępowała. Dobra Obywatelka, szczera przyiaciołka, przyiemna sąsiadka, czuła i przywiązana Małżonka, zostawiła męża swego o 10 lat starszego w nieutulonym żalu, przeżywszy z nim blisko lat 50. Na okazały pogrzeb zjechali się, prócz licznej familji, bardzo wielu Obywateli, lud prosty z okolicznych nawet wiosek gromadził się, bo każdy chętnie chciał oddać Ostatnią usługę cnotliwemu życiu.

Gazeta Codzienna 1844 nr 206

Z Wielunia. — W dniu 22 lipca r. b. zszedł z tego świata ś. p . Wny Franciszek Kobylański, przeżywszy lat 92, w dobrach swych dziedzicznych Dąbrówki w pow. Sieradzkim. — Skromne i w zaciszu domowem prowadzone życie tego zacnego obywatela, jaśniało przecież pięknemi czynami i szlachetnemi duszy przymiotami. Od lat dziecinnych ugruntowany w prawdziwej religii i czystej moralności, zachowywał prawidła obojga aż do swego zgonu. Oddany gospodarstwu wiejskiemu, a tyle, ile toż wymagało przemysłowi handlowemu i obronie prawnej, postępował w tych wszystkich zawodach z godnością prawego obywatela, sumiennie, rzetelnie i uczciwie. Skutkiem naturalnego rozsądku i stałej pracowitości przyszedł do dosyć znacznego majątku, i mógłby go był o wiele powiększyć, ale pogardzał zawsze nastręczającemi się z ubliżeniem sumienia widokami zysku, pomny na to, że celem życia człowieka nie są tylko same doczesne dobra. Tak szlachetnie zebranym majątkiem nie sam tylko chciał się cieszyć, dobre jego serce przychodziło na pomoc nieszczęśliwym: jednym dopomagał do zrobienia losu, innych w nieszczęściu dźwigał. Dla włościan swych był łagodnym i sprawiedliwym panem. W życiu zaś towarzyskiem bardzo przyjemny, słodki i uprzejmy, ludzki, gościnny, w przyjęciu wylany, starał się gościa swego jaknajwięcej bawić, doczego mu dopomagała naturalna wesołość, to znamię cnotliwego życia i spokojnego sumienia, a która, można mówić, nie opuszczała go do grobowej deski. Dom jego będzie w długiej pamięci tych wszystkich, którzy doń uczęszczali. Od sąsiadów i wszystkich obywateli poważany, którzy też przez szczególne uszanowanie dla tak godnego Nestora swego, trumnę zwłoki jego obejmującą , własnemi ramionami dźwigali podczas obrzędu pogrzebowego, który się odbył z wszelką okazałością w mieście parafialnem Ossyakowie. — Przed 5 laty pochował ś. p . zgasły Kobylański w temże samem mieście, żonę swoją, z którą przykładnie blizko lat 50 przeżył; pozbawiony zaś przyjemności pozostawienia potomstwa, pozostałym majątkiem podzielił przez testament licznych sukcessorów swoich. — Oto jest krótki rys życia i zasług ś. p . Franciszka Kobylańskiego, może niedostateczny, ale prawdziwy i sprawiedliwy, który przyjaźń i obywatelskie uczucie skreśliły. A. W.

Kurjer Warszawski 1844 nr 208

Lat temu 5, czcigodny Właściciel maiętności Dąbrówka w Powiecie Sieradzkim, W. Franciszek Kobylański, miał obchodzić rzadki obrzęd swego złotego wesela, lecz ieszcze przed doczekaniem tej błogiej chwili, BÓG zabrał iego szanowną Małżonkę, a odtąd pozostały Mąż w głębokim smutku zostawał; w zeszłym miesiącu doczekawszy 92go roku życia, przeniósł się do wieczności, powszechnie żałowany przez licznych Przyiacioł, Sąsiadów, Domowników i Włościan. Na to uwielbienie zasłużył przez swą dobroć, litość dla nieszczęśliwych, gościnność, i mnogie przymioty serca. L.

Gazeta Codzienna 1844 nr 220

Sieradz 13 sierpnia. — Wiele rzeczy można powetować, lecz niestety ! utrata prawdziwego przyjaciela i drogiego, niczem wynadgrodzoną być nie może. Na dniu 22 lipca, po kilko-miesięcznej chorobie, przeżywszy lat 92, w dobrach swoich dziedzicznych Dąbrówki , w powiecie Sieradzkim, w gub. Kaliskiej, Zamknął usta na wieki Franc. Kobylański. Nie będę wspominał o jego zaletach, bo te były zbyt jawne, nie powiem o cnocie nieskażonej, bo ta dawała dowody. Jeżeli kiedy prawo w zupełnem blasku jaśnieje, to prawdziwie nad grobem człowieka , nim zdatniejsze pióro określić i wyrazić może wszystkie domowe cnoty, które łączyły się w duszy Franciszka Kobylańskiego, niechże i mnie będzie wolno zatknąć cyprysu gałązkę na twym grobie zroszonym łzami przyjaciół i krewnych. Ja, który tyle dowodów odbierałem twojej dla mnie niezłomnej przyjaźni, cóż mi zostaje jak tylko uczcić kilka wyrazami te szanowne popioły? Widok jest smutny, przerażający, w Bogu zgromadzeni bracia, patrzyć na zwłoki martwe człowieku żyjącego niegdyś pośród nas; czujemy jak się to śmiertelne życie nasze kończy, tracimy ze społeczeństwa tego, z którym przestawaliśmy, słyszem płacz dzisiaj i narzekanie sierot, krewnych, domowników, włościan , których on był panem, a zarazem nie zapomniał nawet o wyznania Mojżeszowem , którem też wiele dobrego świadczył; pomoc, lekarstwo, wszystko było w jego domu dla ubogich. Każda nieszczęśliwa wdowa otarła łzy w progach jego , każdy stary wojownik o jednej nodze lub ręce, zaledwo się przywlekł do jego skromnego mieszkania , był opatrzony, co ludzkość kazała. Zebrawszy najgodniejszjni sposobem i przemysłem handlu i rolnictwa piękny majątek, a nie zostawiwszy po sobie potomka , rozdzielił pomiędzy rodzinę swoją swój dobytek , nie zapominając także o kościołach. Żegnam cię drogi serca mego przyjacielu , niezadługo ja się z tobą połączę. Przyjaciel prawdziwy zmarłego.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1845 nr 61

(N. D. 1211) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Kaliskiej.

Po zejściu Salomei z Psarskich Kobylańskiéj w dniu 11 Maja 1839 r. i Franciszka Kobylańskiego w dniu 22 Lipca 1844 roku toczą się po nich postępowania spadkowe w szczególności,

1. Po Salomei Kobylańskiéj jako wierzycielce summy rs. 6;000 n dobrach Dąbrówki w Okręgu Sieradzkim w dziale IV. pod Nr. 6 zahypotekowanéj.

2. Po Franciszku Kobylańskim jako właścicielu tychże dóbr Dąbrówki, i wierzycielu summ następujących, rs. 7500 pod Nr. 7 na dobrach Pągów w Okręgu Radomskim rs. 1950 pod Nr. 5 na dobrach Głuchów w Okręgu Sieradzkim rs. 240 pod Nr. 7 lit. b. rs 1650 kop. 8 pod Nr. 11, rs. 1155; pod Nr. 12, rs. 1373 k. 70 pod Nr. 14 rs 900 pod Nr. 19 na dobrach Konopnicy w Okręgu Wieluńskim, wszystkich w dziale IV. wykazu hypotecznego zabespieczonych (...) do ukończenia tych postępowań spadkowych termin na dzień 6 (18) Czerwca 1845 r. w Kaliszu w Kancellaryi Ziemiańskiej wyznacza.

Kalisz d. 28 Listop. (10 Grudnia) 1844 roku.

Nepomucen Wojciechewski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1845 nr 128

(N. D 2821) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiéj w Kaliszu.

Kalisz d. 25 Maja (6 Czerwca) 1845 r.

Nepomucen Wojciechowski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1850 nr 147

(N. D 1486) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po śmierci:

1. Jana Nepomucena Góreckiego wierzyciela 1/3 części summy złp. 3750 czyli rs. 562 kop.50 w dziale IV. ad 6 ad b) dalej wykazu hypotecznego dóbr Dąbrówki z Okręgu Sieradzkiego zabespieczonéj.

(...) Otworzyły się spadki do regulacyi których wyznacza się termin na dzień 2 (14) Października 1850 r. w Kancellaryi hypotecznéj w Kaliszu.

Kalisz dnia 16 (28) Marca 1850 roku.

Jan Niwiński.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1851 nr 244

(N. D. 4997) Pisarz Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po zgonie:

4, Hipolita Psarskiego współwłaściciela summy rs. 562 kop. 50 na dobrach Dąbrówki w Okręgu Sieradzkim w dziele IV. pod Nr. 6 c c* zabezpieczonej, otworzyły się spadki do regulacyi których wyznacza się termin prekluzyjny na dzień 2 (14) Maja r. 1852.

w Kaliszu dnia 16 (28) Paździer. 1851 r.

Zengteller.

*nieczytelne

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1853 nr 190

(N. D. 2265) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po śmierci wierzycieli:

3. Kolety Salomei dwóch imion Puławskiej rs. 281 kop. 26 na dobrach Dąbrówki z Okręgu Sieradzkiego w dziale IV, ad 6, ad b. ad hh.

(...) otworzyły się spadki, do uregulowania których wyznaczony jest termin w Kancellaryi Ziemiańskiej Gub. Warszawskiej w Kaliszu przed podpisanym Rejentem na d. 30 List. (12 Grudnia) 1853 r.

Kalisz d. 9 (21) Maja 1853 r.

J. Białobrzeski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1856 nr 168

(N. D. 4044) Sąd Policyi Prostej Okręgu Sieradzkiego.

W dniu 4 (16) Grudnia r. z. przybył do wsi Dąbrówki Kobylańskiego w Powiecie Sieradzkim położonej, człowiek z nazwiska niewiadomy, lat około 50 mieć mogący, ubrany był w nędzną odzież i podarte buty, miał on zarost na brodzie długi oczy ciemne. Ponieważ człowiek ów nagle życie zakończył; wzywa przeto każdego, ktoby o nazwisku jego lub pochodzeniu wiedział, iżby takową wiadomość Sądowi tutejszemu lub Sądowi Policyi Poprawczej w Kaliszu udzielić zechciał. Sieradz d. 3 (15) Lipca 1856 r.

Podsędek,

Radca Honorowy, Biernacki.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1859 nr 282

(N. D. 6926) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po śmierci: 3. Jana Swieżyńskiego co do kwoty rs. 300 na dobrach Dąbrówki z Ogu Sieradzkiego w dziale IV. pod N. 8 zahypotekowanej, otworzyły się spadki do regulacyi których wyznacza się termin na d. 20 Czerwca (2 Lipca) 1860 r. w Kancellaryi Hypotecznej w Kaliszu.

Kalisz d. 3 (15) Grudnia 1859 r.

Jan Niwiński.

Dziennik Powszechny 1862 nr 66

(N. D. 1422) Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Gubernii Warszawskiej w Kaliszu. Podając do powszechnej wiadomości, iż na zasadzie art. 7 Postanowienia Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego z dnia 28 Czerwca (10 Lipca) 1860 r. i upoważnień przez Dyrekcją Główną Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego udzielonych następująco dobra ziemskie, za zaległość w ratach Towarzystwu należnych wystawione są na pierwszą sprzedaż przymusową przez licytacją publiczną w mieście Kaliszu w pałacu sądowym przy ulicy Józefiny w Kancelarjach hypotecznych poniżej wymienionych. Termin sprzedaży d. 12 (24) Listopada 1862 r.

5. Dąbrówki z wszystkiemi przyległościami i przynależytościami w Okręgu Sieradzkim położone, raty zaległe w chwili zarządzenia sprzedaży wynoszą, rs. 130 k. 51, vadium rs. 600, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 3340 przed Rejentem Kancelarji Ziemiańskiej Janem Niwińskim.

Sprzedaże wzmiankowanе odbędą się w terminach powyżej oznaczonych poczynając od godziny 10 z rаnа w obec delegowanego Radcy Dyrekcji Szczegółowej, gdyby zaś Rejent przed którym sprzedaż ma się odbywać był przeszkodzony licytacja odbędzie się w jego Kancelarji przed innym Rejentem który go zastąpi. Warunki licytacyjne są do przejrzenia w właściwych księgach wieczystych i w biurze Dyrekcji Szczegółowej.

Ostrzeżenie: Wrazie nie dojścia do skutku powyższych sprzedaży dla braku licytantów, druga i ostateczna przedaż od zniżonego szacunku odbytą będzie bez dalszych nowych doręczeń w terminach jakie Dyrekcja Szczegółowa oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi (art. 25 роstanowieniа Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego z dnia 28 Czerwca (10 Lipca) 1860 r.) Kalisz dnia 3 (15) Marca 1862 r. Prezes, Szymanowski, Pisarz, Janczewski.

Dziennik Powszechny 1862 nr 121

(N. D. 2692) Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Gubernii Warszawskiej w Kaliszu. Do niewiadomych z imion i nazwisk i pobytu SSów niegdy Jana Swierzyńskiego mającego wierzytelność na dobrach Dąbrówkach Sieradzkich zabezpieczoną w dziale 4 pod Nr. 8 wykazu hypotecznego. Na zasadzie art. 7 Postanowienia Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego z d. 28 Czer. (10 Lipca) 1860 r. zawiadamia wszystkich interesowanych a głównie powyżej wymienionych, iż dobra ziemskie Dąbrówki z wszystkiemi przyległościami i przynależytościami w Okręgu i Powiecie Sieradzkim Gubernii Warszawskiej położone jako zalegające w ratach Towarzystwu Kredytowemu Ziemskiemu należnych sumę rs. 130 kop. 51 z mocy upoważnienia Dyrekcji Głównej z dnia 9 (21) Lutego 1862 r. Nr. 1710, są wystawione na przymusową sprzedaż przez licytację publiczną, która odbywać się będzie w obec delegowanego Radcy Dyrekcji Szczegółowej Kaliskiej w dniu 13 (25) Listopada 1862 r. poczynając od godziny 10 zrana w Kancelarji hypotecznej przed Janem Niwińskim Rejentem miejscowej Kancelarji Ziemiańskiej lub jego prawnym zastępcą, w mieście Kaliszu przy ulicy Józefiny w gmachu Sądowym vadium do licytacji oznaczone jest w kwocie rs. 600 w gotowiźnie lub Listach Zastawnych z właściwemi Kuponami. Licytacja rozpocznie się od sumy rs. 3340. Warunki tej przedaży są do przejrzenia w właściwej księdze wieczystej i w biurze Dyrekcji Szczegółowej Kaliskiej.

Ostrzeżenie. Wrazie niedojścia do skutku powyższej sprzedaży dla braku licytantów, druga i ostateczna sprzedaż od zniżonego szacunku odbytą będzie bez dalszych nowych doręczeń w terminie jaki Dyrekcja Szczegółowa oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi wedle art. 25 powołanego na początku postanowienia Rady Administracyjnej. Kalisz d 19 (31) Marca 1862 r. za Prezesa, Zyganowski. Pisarz, Janczewski.

Kurjer Warszawski 1866 nr 123

Komisja Likwidacyjna w Królestwie Polskiem, podaje do powszechnej wiadomości, iż wynagrodzenia likwidacyjne: w ilości rs. 4,086 kop. 36, przypadające na mocy rozporządzenia Komisji z d. 18 (30) Maja r. b., Xaweremu Wyganowskiemu, właścicielowi dóbr Dąbrówka-Kobylańska, położonych w Gubernji Warszawskiej, Powiecie Sieradzkim, Gminie Dąbrówka Rusiecka, wysłane zostało do Kassy Ptu Kaliskiego, celem wypłaty komu należy.

Dziennik Warszawski 1867 nr 218

N. D. 5862. Pisarz Trybunału Cywilnego w Kaliszu.

Zawiadamiam, iż w dniu 18(30)Października 1867 r. w godzinach przedpołudniowych na audjencji Trybunału Cywilnego w Kaliszu w miejscu zwykłych posiedzeń wydz. I. ogłoszone zostaną po raz pierwszy warunki licytacyjne ułożone do sprzedaży dóbr Ziemskich Dąbrówki z przyległościami położonych w Okręgu Sieradzkim w Powiecie dawniej Sieradzkim, teraz w Łaskim w Gubernji Kaliskiej a należących do Gminy Dąbrowa Rusiecka.

Dobra te na żądanie Bolesława Kłokockiego właściciela dóbr Smaszewa w tychże zamieszkałego, a zamieszkanie zaś obrane mającego u Daniela Wojciechowskiego Patrona przy Trybunale Cywilnym w Kaliszu który jako Obrońca Bolesława Kłokockiego przymuszoną sprzedażą dóbr Dąbrówki kieruje, zajęte zostały wywłaszczonemu dłużnikowi Juljanowi Miłkomskiemu, tychże dóbr właścicielowi i w nich zamieszkałemu, przez akt komornika przy Trybunale Cywilnym w Kaliszu urzędującego Franciszka Roweckiego rozpoczęty w dniu 19 Kwietnia (1 Maja) 1867 r., a ukończony w dniu 21 Kwietnia (3 Maja) tegoż roku. Doręczony w kopiach Władysławowi Porczyńskiemu Pisarzowi Sądu Pokoju w Sieradzu w dniu 10 (22) Maja 1867 r. zaś Juljanowi Miłkowskiemu dłużnikowi i Mikołajowi Pluta Wójtowi Gminy Dąbrowy Rusieckie w dniu 11 (23) Maja 1867 r. Wpisany do księgi wieczystej dóbr Dąbrówki w dniu 14 (25) Sierpnia 1867 r. do księgi zaś przez Pisarza Trybunału Cywilnego w Kalisza utrzymywanej w dniu 21 Sierpnia (2 Września) 1867 r.

Tak zajęte dobra celem ich przymuszonej sprzedaży, składają się z wsi i folwarku Dąbrówki, stanowią jedną gospodarską całość, rozległość ich przybliżonym sposobem oznaczona wynosi włók 26 morgów 22 prętów kw. 50 miary nowopolskiei, czyli na miarę rosyjską dziesiątym 405. W przestrzeń tej jest lasu włók 4 morgów 20 prętów 150 gruntów ornych włók 16 morgów 5 łąk włók 3 morgów 20 prętów 100, reszte zajmują pastwiska, ogród owocowy i warzywny, zagajniki, nieużytki i pod zabudowaniami dworskiemi.

Karol Kochcicki dzierżawi w dobrach tych propinacją z karcmą, kuźnie zajmuje Jakób Uciński kowal, nadto Wojciech Łuczywek opłaca dworowi czynsz z zajmowanego domu i gruntu.

Razem z dobrami nieruchomemi zajęty został pod sprzedaż inwentarz żywy i martwv.

Kalisz d. 22 Sierpnia (3 Września) 1867 r.

Hałaczkiewicz.

Dziennik Warszawski 1872 nr 231

N. D. 6708. Rejent Kancelarji Ziemiańskiej w Kaliszu.

Po śmierci:

6. Ferdynanda Hałaczkiewicza co do sumy rs. 234 kop. 20 na Wielgiej wsi Grzmiąca B. z okręgu Sieradzkiego w dziale IV Nr. 6 na dobrach Pyszkowie z okręgu Sieradzkiego pod Nr. 3 w Dziale IV co do rs. 1,800 na dobrach Branica z okręgu Szadkowskiego pod Nr. 29 w dziale IV rs. 1,500 wraz z rygorem w dziale III Nr. 13 na dobrach Dąbrówki z okręgu Sieradzkiego w dziale IV ad Nr. 6bbb. co do rs. 33 kop, 17 na dobrach Bukowcu z okręgu Sieradzkiego w dziale IV Nr. 3 rs. 1,800 na dobrach Woli Przatowej z okręgu Szadkowskim w dziale IV Nr. 2 rs. 4,500 na dobrach Dziadkowice, z tegoż okręgu w dziale IV Nr. 18 rs. 3,255 na dobrach Sędowie B. z okręgu Wartskiego w dziale IV Nr. 22 rs. 1,500 na dobrach, Woli Stryjowskiej z okręgu Szadkowskiego (…)

(…) otworzył się spadek do regulacji którego wyznaczony został termin przed podpisanym Rejentem na d. 30 Kwietnia (12 Maja) 1873 r.

Kalisz d. 19 (31) Października 1872 r.

Wilchelm Grabowski.

Tydzień Piotrkowski 1890 nr. 28

W południowej stronie powiatu, grad znaczne poczynił szkody w ozimych zasiewach; w miejscowości „Dąbrówki Kobylańskie" straty obliczone zostały na rs. 18,000;

Dziennik Łódzki 1890, nr. 160

W południowej stronie powiatu łaskiego spadły w ostatnich czasach grady, które bardzo znaczne szkody wyrządziły w oziminie. Na gruntach miejscowości „Dąbrówki Kobylańskie" straty obliczono na rs. 18,000.

Obwieszczenia Publiczne 1922 nr 11

Sąd pokoju w Widawie, pow. Łaskiego, na mocy art. 581 i 3091 U. P. C., wzywa Franciszka i Katarzynę rodzeństwo Breśla, niewiadomych z miejsca pobytu, ażeby w ciągu 4 miesięcy, licząc od dnia wydrukowania niniejszego wezwania, zawiadomili powyższy sąd pokoju o swoim miejscu zamieszkania lub stawili się osobiście lub za pośrednictwem pełnomocnika w charakterze spadkobierców w sprawie cyw. (Nr 351/21), wytoczonej przez Zofję Jabłońską o podział majątku, pozostałego po Elżbiecie Pietras vel Pietrasiu we wsi Dąbrówka-Kobylańska, gm. Dąbrowa- Rusiecka, składającego się z osady włośc., przestrzeni 7 mórg 257 pręt. z zabudowaniami.

W razie niestawienia się wezwanych w oznaczonym wyżej terminie, albo nie przedstawienia piśmiennego objaśnienia, sprawa będzie osądzona w ich nieobecności.

Obwieszczenia Publiczne 1928 nr 98

Wydział hipoteczny sądu okręgowego w Piotrkowie obwieszcza, że po śmierci niżej wymienionych osób toczą się postępowania spadkowe, a mianowicie, po zmarłych:

7) Samuelu Pahlu, synu Wilhelma, właścicielu 30 morg. gruntu w dobrach Dąbrówki, pow. łaskiego;

Termin do regulacyj powyższych postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 18 czerwca 1929 roku, w kancelarji wydziału hipotecznego sądu okręgowego w Piotrkowie, w którym to dniu osoby interesowane winny się stawić, pod skutkami prekluzji.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 20

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 28 września 1933 r. L. SA. II. 12/13/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu łaskiego na gromady.

§ 1.

IV. Obszar gminy wiejskiej Dąbrowa-Rusiecka dzieli się na gromady:
1. Kolonja Aleksandrów, obejmującą: kolonję Aleksandrów, wieś Dąbrówki-Kobylańskie.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łaskiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

(—) Hauke-Nowak

Wojewoda.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1936 nr 22

OGŁOSZENIE STAROSTWA POWIATOWEGO

ŁASKIEGO

z dn. 15 października 1936 r. Nr. RR. IV-2/44 o wdrożeniu postępowania scaleniowego we wsi Dąbrówka Kobylańska.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 31 lipca 1923 r. o scalaniu gruntów (Dz. U. R. P. z r. 1927 Nr. 92, poz. 833) w brzmieniu ustalonem rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 67, poz. 622) oraz art. 14 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 85, poz. 635), podaje do publicznej wiadomości, że w dniu 25 września 1936 r. uprawomocniło się orzeczenie Starosty Pow. 31 sierpnia 1936 r., dotyczące wdrożenia postępowania scaleniowego i ustalenia obszaru scalenia, na gruntach wsi Dąbrówka Kobylańska położonej w gminie Dąbrowa Rusiecka powiecie łaskim

Za Starostę :

(—) T. Bielski

Komisarz Ziemski.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1939 nr 3

OGŁOSZENIE STAROSTWA POWIATOWEGO ŁASKIEGO

z dnia 24 stycznia 1939 roku Nr. RR. I-1/2-44

o zamknięciu postępowania scaleniowego we wsi Dąbrówka Kobylańska.

Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 31 lipca 1923 roku o scalaniu gruntów (Dz. U. R. P. z 1927 roku Nr. 92, poz. 883) w brzmieniu ustalonym rozporządzeniem Prezydenta Rzplitej z dnia 11 lipca 1932 roku (Dz. U. R. P. Nr. 67, poz. 622) oraz art. 14 rozporządzenia Prezydenta Rzplitej z dnia 27 października 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 85, poz. 635) podaje do publicznej wiadomości, że w dniu 23 lutego 1938 roku uprawomocniło się orzeczenie Starosty Powiatowego Łaskiego z dnia 31 stycznia 1938 roku, dotyczące zatwierdzenia projektu na obszarze scalenia wsi Dąbrówka Kobylańska, gminy Dąbrowa Rusiecka, powiatu łaskiego.

W związku z powyższym ogłasza się o zamknięciu postępowania scaleniowego na wymienionym wyżej obszarze.

Za starostę

(—) Z. Rozengart

Komisarz Ziemski.