Pierzchnia Góra

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Pietrolina góra, województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Szadkowski, parafia Rossoszyca, własność prywatna. Ilość domów 1, ludność 4, odległość od miasta obwodowego 2.

Słownik Geograficzny:  

Pierzchnia Góra,  os., pow. sieradzki, gm. Dzierżązna Wielka, par. Rossoszyca, odl. od Sieradza 19 w., ma 5 dm., 50 mk.

Spis 1925:

Pierzchnia Góra, wś, pow. sieradzki, gm. Dzierżązna. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 10. Ludność ogółem: 47. Mężczyzn 21, kobiet 26. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 47. Podało narodowość: polską 47.

Wikipedia:

Pierzchnia Góra-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Warta. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Lasek. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

1992 r.

______________________________________________________________________________

Mogiła 499 pacjentów szpitala w Warcie zamordowanych 2-4.04.1940 r. w Pierzchniej Górze 

Fot. Janusz Marszałkowski

______________________________________________________________________________

Mogiła żołnierza radzieckiego z 1945 r. koło Pierzchniej Góry

Fot. Janusz Marszałkowski

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1847 nr 46

(Ν. D. 962) Adwokat Sądu Appelacyjnego przy Trybunale Cywilnym I Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu urzędujący.

Niniejszem podaje do publicznéj wiadomości, że na powództwo Ferdynanda Cieleckiego współdziedzica dóbr Rososzycy i spadku po Rafale Pstrokońskim właścicielu tych samych dóbr i innych pozostałego, a potem jego praw nabywców to jest Adama Pstrokońskiego dziedzica dóbr Woli Grzymalinéj, tamże W Okręgu Radomskim i Ferdynanda Pstrokońskiego właściciela dóbr Ustkowa w tychże dobrach Okręgu Wartskim Gubernii Warszawskiej mieszczących, od których podpisany Adwokat stawa, przeciwko współsukcessorom tegoż Rafała Pstrokońskiego mianowicie: 1, Ignacemu Pstrokońskiemu posiadaczowi wsi Ustkowa tamże; 2, sukcessorom Felixa Pstrokońskiego to jest: a. Kajetanowi Pstrokońskiemu, z własnych funduszów się utrzymującemu, w wsi Osinach Ogu Radomskim, b. Julianowi Pstrokońskiemu także z własnych funduszów się utrzymującemu w wsi Grzymalinéj woli Okręgu Radomskim, c. Tekli z Tarnowskich po Felixie Pstrokońskim, pozostałej w dowie jako matce i naturalnéj opiekunce nie letniej swéj córki Honoraty Pstrokońskiéj w wsi Bukowie Okręgu Sieradzkim, nakoniec: d, Andrzejowi Stawiskiemu jako ojcu i naturalnemu opiekunowi nieletnich swych dzieci Felixa i Anieli Stawiskich, z Anielą Pstrokońską spłodzonych w wsi Rembieszowie Okręgu Szadkowskim, Gubernii Warszawskiej mieszkającym rozwinięte, Trybunał Cywilny I Instancyi, Gubernii Warszawskiéj w Kaliszu w dniach 13 (25) Sierpnia 1840 i 6 (18) Kwietnia, 1845, wydał wyroki oczne mocą których, obok nakazania Działów całego spadku po Rafale Pstrokońskim pozostałego, nakazaną została także sprzedaż publiczna dóbr Rososzycy, z wszelkiemi przyległościami i przynależytościami do tegoż spadku należących.

Na skutek przeto tych wyrokow, oraz podopełnieniu wszelkich formalności postępowaniem Sądowem na ten koniec wskazany, dobra Rososzyca składające się, z wsi i folwarku Rososzyca, z wsi i folwarku Rozdziały, z wsi zarobnéj Lipiny, z kolonii Józefka, z folwarków Bednarzec Chorążka, Lasek, i Lipiny, z pustkowiów: Pierzchnia góra, Miłobądź, Gozdy, Raszelki, Skęczno, Szczawno, Utrata, Ulesie i Bronilas, w Okręgach Szadkowskim i Wartskim Gubernii Warszawskiéj położonych, dostateczne bory, lasy, łąki, pastwiska i pańszczyznę mające, całej przestrzeni włók 251 morgów 3 pr. 162, miary nowopolskiéj obejmujące, przez biegłych przysięgłych na summę rs. 61,683 kор. 64 1/2 oszacowane, sprzedane będą w drodze działów przed W. Kazimierzem Szumańskim Sędzią Trybunału, jako powyżej z dat powołanemi wyrokami tym końcem delegowanym. Taxę zbiór obiaśnień i warunki pod któremi sprzedaż ta nastąpi, chęć kupna mający przejrzeć mogą nie tylko w biurze Pisarza Trybunału, lecz i u podpisanego jako popierającego sprzedaż. Termin pierwszego czyli przygotowawczego przysądzenia dóbr w mowie będących odbędzie się w dniu 16 (28) Kwietnia r. b. 1847 godzinie 3 po południu przed rzeczonym Sądzią delegowanym w sali audiencyonalnej Trybunału w Kaliszu.

Kalisz dnia 12 (24) Lutego 1847 r.

Mateusz Rubach Adwokat.

Dziennik Powszechny 1861 nr 67

zob. Rossoszyca

Dziennik Warszawski 1870 nr 173

N. D. 6195. Pisarz Trybunału Cywilnego w Kaliszu.

Stosownie do art. 682 K. P. S. wiadomo czyni, iż na żądanie Krossy z Pregerów Dreher wdowy, oraz Hai z Arkuszów Mamelok, wdowy, z własnych funduszów utrzymujących się w m. Kaliszu zamieszkałych, zamieszkanie prawne do tego interesu u Józefa Brudzyńskiego Patrona Trybunału, w m. Kaliszu obrane mających od których tenże Patron subhastacją dóbr ziemskich Rossoszyce z przyległościami w okręgu Szadkowskim leżących, popierał, w poszukiwaniu dla Krossy z Pregerów Dreher sumy rs. 6,000 a dla Hai z Arkuszów Mamelok sumy rs. 4,500 z procentem protokółem Komornika przy Trybunale Cywilnym w Kaliszu Franciszka Roweckiego, w d. 17 (29) Lipca 1861 r. rozpoczętym a w d. 21 Lipca (2 Sierpnia) t. r. ukończonym, zajęte zostały na przymuszone wywłaszczenie Władysława Cieleckiego dłużnika własne

DOBRA ZIEMSKIE

Rossoszyca z przyległościami składające się z wsi zarobnej i folwarku tegoż nazwiska, oraz przyległości Pierzchia Góra, Miłobądz, Chorążka, Ulesie, Lipiny, Budy, Pinki, zwane i Pinki, z wszelkiemi zabudowaniami dworskiemi i wiejskiemi, gorzelnią i w tejże aparatami gorzelnianemi, rolami, łąkami, pastwiskami, borami, propinacją, czynszami, rybołóstwem, robocizną włościan, z inwentarzem żywym i martwym do gruntu przywiązanym, z cegielnią i z tem wszystkiem co całość tych dóbr stanowiło, położone w okręgu Sieradzkim, powiecie Sieradzkim, gubernji Kaliskiej, składające jednę gminę pod nazwiskiem Rossoszyca, graniczące na wschód z wsią boczkami na zachód z wsią Włynie. Właścicielem dóbr zajętych jest Władysław Cielecki, w tychże dobrach mieszkających i zamieszkały, i dobra te zostają w posiadaniu naturalnem tegoż Władysława Cieleckiego, a raczej żony jego Adaminy z Pstrokońskiej Cieleckiej.

W dobrach zajętych, mianowicie w wsi Rossoszycy znajdują się zabudowania dworskie. Pałac z facjatą o pierwszem piętrze cały murowany z cegły palonej dachówką kryty, oficyna.

Staw zarybiony ogrody owocowe, stajnie, obórki i chlewiki. Spichrz z cegły palonej szkudłami kryty.

Stodoły dwie, przy jednej szopa z drzewa, w której jest urządzona młockarnia kompletna. Na drodze do m. Szadku i wsi Rozdżały aleje z wyrosłych topoli.

Stajnie i obory, kurniki, owczarnia, szopa, z drzewa. Gorzelnia i browar, z cegły palonej dranicami kryta.

W dobrach zajętych Rossoszycy znajdują się zabudowania wiejskie. Chałupa gościniec, z stajnią wjezdną, z cegły palonej, w niej mieszkał Stanisław Wiśniewski szynkarz, płacił rocznie dzierżawy rs. 67 kop. 50, chałupa w której mieszkał pachciarz i piekarz Icek Sodokowicz. Chałupa w której mieszkał, kowal i bednarz Piotr Stanisławski, który z pomieszkania obowiązany był reperować statki do gorzelni i browaru. Kuźnia o jednym kominie, w pruski mur, w tej kowal Wojciech Brzeziński mieszkał który odrabia dworowi wszelką robotę nową i starą, za co pobierał rocznie pieniędzy rs. 22 kop. 50 i ordynarją, kowadło w kuźni jest własnością dworu, inne zaś porządki własnością kowala.

Chałupa o czterech izbach, z drzewa w słupy z cegły palonej, w tej mieszkał Franciszek Popławski w procencie.

Wedle wykazu hypotecznego Henryk Lauterbach ma prawo wycięcia i wybrania drzewa z lasów, do dóbr Rossoszycy należących za sumę rs. 36,000 wierzycielom jednak pozostawia się wolność zabronienia lub ograniczenia takowego jeżeli to ich prawom ma szkodzić.

Gorzelnia przerobiona na mieszkanie dla Komorników dworskich.

Inwentarz żywy i martwy do gruntu przywiązany znajduje się w protokóle zajęcia dóbr szczegółowo opisany który na teraz nie istnieje.

Szczegółowy opis dóbr zajętych Rossoszycy pod względem klasyfikacji gruntów dworskich i włościańskich, zabudowań dworskich i włościańskich i innych szczegółów, znajduje się w protokule zajęcia w biórze Pisarza Trybunału, gdzie także zbiór objaśnień i warunków przejrzane być mogą.

Protokół zajęcia dóbr Rossoszyce doręczony był w kopjach.

1. Władysławowi Cieleckiemu właścicielowi dóbr Rossoszycy.

2. Józefowi Kowalewskiemu ustanowionemu dozorcy.

3. Władysławowi Cieleckiemu Wójtowi gminy Rossoszyce, a w niebytności Szymonowi Kowalczyk Sołtysowi tejże gminy wszystkim w wsi Rossoszycy okręgu Szadkowskim zamieszkałym, w d. 4 (16) Października 1861 r.

4. Konstantemu Rozwadowskiemu Pisarzowi Sądu Pokoju okręgu Szadkowskiego, w mieście Szadku zamieszkałemu i w d. 4 (16) Października 1861 r. protokół zajęcia wniesionym i zarejestrowanym został do księgi wieczystej zajętych dóbr Rossoszycy w d. 16 (28) Listopada 1861 r. a do księgi zaregestrowań Trybunału Cywilnego w Kaliszu na cel utrzymywanej w d. 30 Listopada z (12 Grudnia) 1861 r.

Po odbyciu trzech publikacji warunków w d. 16 (28) Stycznia 30 Stycznia (11 Lutego) i 13 (25) Lutego 1862 r. i temczasowego przysądzenia w d. 21 Marca (2 Kwietnia) t. r. dobra te Rossoszyca z przyległościami Józefowi Brudzyńskiemu Patronowi Trybunału temczasowego na własność, za sumę rs. 50,000 przysądzone zostały.

Po czem odbyło się w d. 29 Czerwca (11 Lipca) 1867 r. stanowcze przysądzenie dóbr Rossoszyce, na którym dobra te zalicytował Patron Brudzyński według złożonej deklaracji dla Józefa Nenckiego. Gdy jednak tenże z dopełnienia warunków licytacyjnych dotąd nie usprawiedliwił się Adam Nencki przedsięwziął relicytacją.

Nadmienia się, że od kupna dóbr tych przez Józefa Nenckiego zaszły w nich znaczne zmiany, a w szczególności wszyscy koloniści w osadach Pierszchnia Góra, Miedza, Lasek, Pustkowia, Lipiny, Lipiński Borek zostały właszczone na gruntach rozległości 652 mórg, 241 prętów.

Obok tego uwłaszczonym służy prawo pasania inwentarzy po lasach dworskich.

Popierający relicytacją Adam Nencki licytu podaje rs. 15,000.

Pierwsza publikacja warunków odbędzie się d. 26 Sierpnia (7 Września) 1870 r.

Kalisz d. 24 Lipca (5 Sierpnia) 1870 r.

Asesor Kolegjalny, J. Migórski.

 

Gazeta Kaliska 1902 nr. 171

Dnia 27 maja we wsi Pierznia-Góra, pow. sieradzkiego, utonął w rowie 3-letni Antoni Kozioł.

Ziemia Sieradzka 1930 lipiec

W dniu 28 czerwca 1930 roku o godzinie 12-ej wybuchł pożar w zabudowaniach gospodarza Józefa Piaseckiego, zamieszkałego we wsi Pierzchnie-Góra, gminy Rossoszyca, podczas którego spaliło się: dom mieszkalny stary kryty słomą, stodoła kryta słomą, drewniane, obora z gliny, kryta słomą, narzędzia rolnicze, trzy ule z pszczołami, dwie krowy i jedno ciele, wartości ogólnej na sumę 5,282 złote. Spalone zabudowania były ubezpieczone. W czasie pożaru wypadku z ludźmi żadnego nie było. Jak ustalono, to pożar powstał skutkiem nieostrożnego obchodzenia się z ogniem.

 Echo Sieradzkie 1931 maj

ŻONA OTRUŁA MĘŻA.

Potworna zbrodnia w sieradzkiem.

Do szpitala w Sieradzu został przywieziony ciężko chory mieszkaniec wsi Pyszna Góra gm. Dzierzązna Bolesław Bieluński, lat 29. Po kilku dniach chory zmarł.

Rodzina zmarłego, która opiekowała się nim, twierdziła, że Bielański został otruty przez żonę, wobec czego przeprowadzono sekcję zwłok, która wykazała ślady otrucia. — Dla dokładnego stwierdzenia wysłano próbę do analizy do Łodzi. Ś.p. Bielański ożenił się w 1928 roku w Błaszkach z 18-letnią Janiną. Pożycie ich było bardzo nieszczęśliwe, gdyż żona jego Janina była osobą lekkiego prowadzenia się i nie licząc się z ciężko zapracowanym groszem męża doprowadzała go do ruiny.

Bielański, który przed rokiem założył mleczarnię w Sieradzu przy ulicy Kościuszki nr. 21, zmuszony był z powyższych powodów zamknąć ją.

Ostatnio mieszkał sam w swem 13-morgowem gospodarstwie w Pysznej Górze, zaś żona która uciekła od męża mieszkała u swego ojca w Błaszkach. Ponieważ pisała do niego smutne listy, przyjechał po nią i zabrał ją wraz z dziećmi do siebie. W domu jednakże Janinie nie wierzył. Przyrządzone przez nią potrawy, Janina musiała wpierw próbować, oczywiście w jego obecności.

W dniu 10 maja Janina przygotowała wieczerzę, a sama położyła się do łóżka. Po spożyciu tej wieczerzy Bielański dostał silnych boleści tak że na drugi dzień musiano go odwieźć do szpitala.

 Echo Sieradzkie 1931 czerwiec

Echa śmierci Bielańskiego.

Swego czasu pisaliśmy że mieszkaniec wsi Piszna-Góra gm. Dzierzązna Bolesław Bielański lat 29 po spożyciu kolacji nagle zachorował. Po przewiezieniu do szpitala sieradzkiego zmarł. Początkowo przypuszczano, że zatruła go jego żona z którą nie żył w zgodzie, po nadejściu analizy która ustaliła, że po spożyciu starego mięsa zostały otrute przewody pokarmowe. Nie uzyskawszy natychmiast pomocy — zmarł.

Echo Sieradzkie 1932 26 sierpień

POD KOŁAMI AUTOBUSU.

Władysław Baranowski lat 30 zam. w Pierzchni Góry gm. Rossoszyca wracając wraz z Zofią Szymczak lat 23 z odpustu w Rossoszycy byli do tego stopnia zajęci rozmową, że nie zwrócili uwagi na jadący samochód komunikacyjny Warta—Łódź, to też rychło znaleźli się pod autobusem. Nadobnej Zosi koła wozu połamały obie nogi zaś jej towarzyszowi jedną nogę.

Ofiary w stanie ciężkim tymże autobusem przewieziono do szpitala sejmikowego w Sieradzu.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

 XII. Obszar gminy wiejskiej Rossoszyca dzieli się na gromady:

4. Lasek, obejmującą: folwark Chorążka, kolonję Józefów-Wiktorów, kolonję Lasek B. i C., folwark Miłobądź, wieś Pierzchnia-Góra, leśn. Włyń-Polesie.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

wz. (—) A. Potocki
Wicewojewoda

Echo Łódzkie 1935 styczeń

Łodzianin fabrykantem pięciozłotówek

6 osób aresztowano

Sieradz, 29.1 Policja w Rossoszycy pow. sieradzkiego wpadła na trop fabryki fałszywych 5-cio złotowych monet.

Okazało się, że swego czasu przybył z Łodzi do wsi Pierzchnia-Góra gm. Rossoszyca Józef Mizera z żoną. Zamieszkał on u zamożnego gospodarza Józefa Piaseckiego z którym przystąpił do fabrykacji monet. Podczas rewizji znaleziono dużo materiału, i znaczną ilość gotowych 5-cio złotowych monet.

Podrabiane monety były nieco lżejsze dość udatne. Policja aresztowała Mizerów i Piaseckich w liczbie 6 osób.

Wszystkich osadzono w więzieniu w Sieradzu.