Panaszew

Taryfa Podymnego 1775 r.

Panoszew, wieś, woj. łęczyckie, powiat łęczycki, własność szlachecka, 4 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.

Panoszow, parafia kałow (kałów), dekanat łęczycki, diecezja gnieźnieńska, województwo łęczyckie, powiat łęczycki, własność: Garczynski.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Panoszew, województwo Mazowieckie, obwód Łęczycki, powiat Zgierski, parafia Kałów, własność prywatna. Ilość domów 6, ludność 46, odległość od miasta obwodowego 4.

Słownik Geograficzny:

Panoszew,   w dokum. Panoszova i Panossevo, wś i fol., pow. łęczycki, gm. Poddębice, par. Kałów, odl. od Łęczycy 21 w.; wś ma 13 dm., 104 mk.; fol. 5 dm., 21 mk. Rozl. mr. 455: gr. or. i ogr. mr. 418, łąk mr. 17, lasu mr. 12, nieuż. mr. 8; bud. mur. 2, z drz. 13; płodozmian 9-polowy. Na początku XVI w. P. był pustką. Lib. Ben. Łask. (II, 373, 4) zwie tę wieś „Panoszova deserta". Poprzednio włościanie dawali dziesięcinę na stół arcybiskupi a plebanowi w Kałowie kolędę, zaś łany folwarczne dziesięcinę plebanowi. Według ksiąg pobor. z 1576 r. P. należało w części do Mikołaja Bratkowskiego, który miał 2 łany i 2 osadn. i Anny Tomuskiej, mającej 2 łany i 2 osadn. (Pawiński, Wielkop., II, 66). Br. Ch.

Spis 1925:

Panoszew, wś i kol., pow. łęczycki, gm. Poddębice. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne wś 27, kol. 4. Ludność ogółem: wś 187, kol. 27. Mężczyzn wś 91, kol. 10, kobiet wś 96, kol. 17. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego wś 176, kol. 27, ewangelickiego wś 11. Podało narodowość: polską wś 176, kol. 27, niemiecką wś 11.

Wikipedia:

Panaszew-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Poddębice. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

1992 r.

Gazeta Warszawska 1827 nr 73

Gdy przez śmierć Pawła Wyrzykowskiego dziedzica wsi Panoszewa w Pow: Zgierskim Woiew: Mazowieckiem położonych, niemniey wierzyciela kapitału 7500 zł: Pol. hypotecznie na Dobrach Brudnów zabezpieczonego, na dniu 4 Grudnia 1822 r. nastąpioną otworzył się spadek; przeto wyznacza się termin roczny na dzień 26 Marca 1828 r. o godzinie 3ciey z południa w Kancellaryi Hypoteczney Woiew: Mazowieckiego; w terminie więc tym wszyscy Interessenci prawa do tego maiący z prawami swemi realnemi stawić się maią.

W Warszawie dnia 7 Marca 1827 r.

Rudnicki Rejent.

Dziennik Urzędowy Gubernii Kaliskiej 1841 nr 15

Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Łęczyckiego.

Zapozywa Piotra Piojerskiego kowala w r. 1840 we wsi Punoszewie Powiecie Zgierskim zamieszkałego, iżby się w Sądzie tutejszym najdalej w ciągu dni 30 do posłuchania wyroku stawił, w razie gdyby tego uczynić zaniedbał, wyrok stanie się prawomocnym, a niestawający jako unikający wymiaru sprawiedliwości śledzionym będzie. — Łęczycy d. 28 Lut. (12 Marca) 41 r.

Skwarski: Sęd. Prez.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1845 nr 216

(N. D. 4953) Pisarz Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiéj w Warszawie.

Stosownie do artykułu 682 K. P. S wiadomo czyni: iż na żądanie Jana Willand Urzędnika Heroldyi w Warszawie pod Nr. 582 zamieszkałego, zamieszkanie zaś prawne do tego interessu subhastacyjnego u Xawerego Karasińskiego Patrona w Warszawie pod Nr. 1790 mieszkającego, obrone mającego w poszukiwaniu summy złp. 5000 czyli rs. 750 z procentem po 5 od sta od d. 16 (28 )Marca 1844 r. liczącym się oraz kosztów exekucyjnych od Zofii z Skrzypińskich Wyżykowskiej Józefa Wyżykowskiego małżonki w assystencyi tegoż męża działającej, właścicielki dóbr Panoszew i dłużniczki w tychże dobrach Okręgu Zgierskim Powiecie Łęczyckim Gubernii Warszawskiej z tymże swym mężem zamieszkałej, aktem Komornika Trybunału tutejszego Walentego Supryniewicza daty14 (26) Czerwca 1845 r. w drodze Sądowej przymuszonego wywłaszczenia zajęte i zaaresztowane zostały:

DOBRA ZIEMSKIE.

Panoszew z przyległościami w Gminie Panoszew i Kałów w Okręgu Zgierskim, Powiecie Łęczyckim Gubernii Warszawskiej pod jurisdykcyą Sądu Pokoju Okręgu Zgierskiego położone składają się z jednego i ciągłego kawała ziemi żadną cudzą własnością nieprzedzielonego i stanowią jedną całość, mają ogólnej rozległości włók chełmińskich miary nowopolskiéj około 17 z tych grunta оrnе zajmują włók około 10 lasy włók około 4. Ogrody około włóki jednej, łąki pastwiska i nieużytki około włók 3. Grunt jest klassy II i III żytni, prawem własności do exekwowanéj dłużniczki Zofii z Skrzypińskich Wyżykоwskiéj Józefa Wyżykowskiego małżonki należące i w jej posiadaniu zostające wierzytelnością poszukiwaną hypotecznie obciążone, składają się z następujących zabudowań:

1. Z domu z drzewa w węgieł zbudowanego, gątami krytego, o jednym kominie murowanym o dwojgu drzwiach wschodnich za którym jest ogród fruktowy i warzywny mieszczący w sobie drzew owocowych różnego gatunku około sztuk 100: ulów dla pszczół 48 z których 11 tylko znajduje się pni pszczół;

2. Z piwniczki w ziemi wykopanej z drzwiami ;

3. Z studni z pompą i korbą;

4. Z stodoły z drzewa w węgiel słomą krytej pod którą jest piwniczka;

5. Z owczarni z drzewa w węgieł słomą krytej;

6. Z obory z drzewa w węgieł słomą krytéj;

7. Z komórek z drzewa w słupy słomą krytych;

8. Z obory z drzewa w węgieł zbudowanej słomą krytéj;

9. Z stajni i wozowni z drzewa w węgieł słomą krytej;

10. Z budynku z drzewa w węgieł gontami krytego dawniéj na gorzelnie a teraz na olearnią przeznaczonego,

11. Z chlewka z drzewa słomą krytego w tyle którego przy trakcie jest sadzawka zarybniona;

12. Z karczmy z drzewa w węgieł słomą krytego z kominem murowanym z zajazdem w części otrynkowanéj;

13. Z chlewka z z drzewa słomą krytego;

14. Z kuźni z drzewa dranicami krytéj;

15. Z chałup czworaków czterech z drzewa słomą krytych z kominami murowanemi, z stodoły podwójnej jednej i pojedyńczych dwóch z drzewa słomą krytych przy których są obórki po obu bokach i to wszystkie zabudowania są własnością dworską.

W dobrach powyższych są Jan i Maryanna z Sadów małżonkowie Hoffmanowie sposobem wieczystej dzierżawy posiadacze klucza lasu około włóki jednej, przez których wystawiona jest chałupka dla dozorcy wycinających drzewo, Wilchelm Tchórz karczmarz, Antoni Kamiński kowal, Franciszek Pietrzak, Franciszek Kużnicki, Marcin Bieniar, Bogumił Boroski, Maciej Pandygnał, Michał Prośniak, Mikołaj Lisik i Tomasz Zawadzki wszyscy jako zagrodnicy.

Obszerniejsze opisanie powyż zajętych i zaaresztowanych dóbr znajduje się w akcie zajęcia u sprzedaż popierającego Xawerego Karasińskiego Patrona Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiéj w Warszawie przy ulicy Sto-Jerskiéj pod Nr. 1790 zamieszkałego, zaś zbiór objaśnień i warunki sprzedaży rzeczonych dóbr w Kancellaryi Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiej w Warszawie w Wydziale I złożone przejrzane być mogą.

Zajęcie w kopjach doręczone zostało:

1. Romualdowi Kosobudzkiemu Pisarzowi Sądu Pokoju Okręgu Zgierskiego w mieście Okręgowem Zgierzu Gubernii Warszawskiej zamieszkałemu i urzędującemu na ręce jego własne dnia 9 (21) Sierpnia 1845 r. i

2. Józefowi Wyrzykowskiemu Wójtowi Gminy Panoszew i kałów w Okręgu Zgierskim Gubernii Warszawskiej położonych we wsi Panoszewie zamieszkałemu i urzędującemu na ręce jego własne d. 10 (22) Sierpnia 1845 r.

Wniesiono do księgi wieczystéj wyż zajętych i zaaresztowanych dóbr w Warszawie d. 23 Sierpnia (4 Września) 1845 r. w d. zaś dzisiejszym wpisane zostało do księgi zaaresztowań w Kancellaryi Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiej w Warszawie na ten cel utrzymywanéj.

Pierwsza publikacya zbioru objaśnień i warunków sprzedaży powyż rzeczonych dóbr odbędzie się na audyencyi publicznéj Trybunału Cywilnego Guberni. Warszawskiej w Warszawie przy ulicy Długiej pod Nr 549 w miejscu zwykłych jego posiedzeń d. 19 (31) Października 1845 r. Sprzedażą dyrygować będzie Хawerу Karasiński Patron którego zamieszkanie powyżej jest wskazane.

w Warszawie d. 5 (17) Września 1845 r.

Wójtowicz, Pisarz.

Wywieszono na tablicy w sali ustępowej Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiéj w Warszawie d. 7 (19) Września 1845 roku.

Wojtowicz.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1848 nr 169

(N. D. 4001) Pisarz Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiej w Warszawie.

Stosownie do art. 682 K. P . S . wiadomo czyni, iż na żądanie Adolfa Mateusza Karwowskiego Komornika przy Trybunale Cywilnym Gubernii Warszawskiej w Warszawie pod Nr. 587 zamieszkałego, zamieszkanie zaś prawne co do tego interessu u Teodora Łąckiego Patrona Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiéj w Warszawie przy ulicy Święto Jerskiej pod Nr. 1776 zamieszkałego, obrane mającego, w poszukiwaniu summy rs. 2250 z procentem po 5 od sta od dnia 22 Października (3 Listopada) 1847 r. jako daty uchybionego terminu liczyć się winnym, oraz kwoty rs. 225 tytułem kosztów i strat, i kosztów exekucyjnych od Zofii z Skrzypiński Wyrzykowskiej Józefa Wyrzykowskiego małżonki właścicielki dóbr Panoszewa w Okręgu Zgierskim Powiecie Łęczyckim Gubernii Warszawskiéj położonych, i tamże wraz z mężem swym zamieszkałej, w assystencyi tegoż swego męża działającéj, aktem Komornika Sądowego Edwarda Maryewskiego daty 6 (18) Maja 1848 r. w drodze Sądowej przymuszonego wywłaszczenia zajęte i zaaresztowane zostały

DOBRA ZIEMSKIE

Panoszew z przyległościami i przynależytościami w Okręgu Zgierskim Powiecie Łęczyckim Gubernii Warszawskiej, Gminie Panoszew Kołów w parafii Kołów pod jurisdykcyą Sądu Pokoju Okręgu Zgierskiego położone, składają się z jednego ciągłego kawała ziemi żadną cudzą własnością nie przedzielonego i stanowią jedną całość, prawem własności do exekwowanej dłużniczki Zofii z Skrzypińskich Wyrzykowskiej Józefa Wyrzykowskiego obywatéla małżonki należące, w jéj posiadaniu zostające, wierzytelnością poszukiwaną hypotecznie obciążone, ogólnéj rozległości włók chełmińskich miary Nowo-polskiej około 17 mające, w której mieści się; lasu około włók 4-ch resztę zajmują grunta orne, ogrody, łąki, pastwiska i nieużytki, grunt jest w 2/3 klassу II. a w 1/3 kl. III.żytni.

W dobrach tych znajdują się następujące zabudowania:

1. Dom z drzewa w węgieł zbudowany, dworem zwany, gontami kryty z kominem murowanym, w tyle jest ogród fruktowy i warzywny, mieszczący w sobie drzew owocowych różnego gatunku około sztuk 100 i ulów dla pszczół 48, z których 15 pni jest pszczół.

2. Piwniczka w ziemi wykopana z drzwiami.

3. Studnia z pompą i korbą.

4. Stodoła z drzewa w węgieł postawiona słomą kryta, pod którą, jest piwnica.

5. Owczarnia z drzewa w węgieł.

6. Obora z drzewa w węgieł.

7. Komórki z drzewa w słupy.

8. Obora z drzewa w węgieł, te są słomą kryte.

9. Kloaka z desek o jednym sedesie.

10. Stajnie i wozownie z drzewa w węgieł słomą kryte.

11. Budynek z drzewa w węgieł gontami kryty po gorzelni, a teraz olearnia.

12. Chlewek z drzewa słomą kryty, w tyle którego jest sadzawka obszerna zarybiona przy trakcie. 13. Bróg na słupach 10 bez ścian słomą kryty.

14. Karczma z drzewa w węgieł słomą kryta z kominem murowanym, w części otynkowana z zajazdem.

15. Chlewek z drzewa słomą kryty w karczmie mieszka Bartłomiéj Kuźmiński który za trzydziesty garniec, szynkuje trunek dworski, i odrabia do dworu robotę kowalską darmo z żelaza dworskiego za co dostaje kopiznę.

16. Kuźnia z drzewa dranicami kryta.

17. Chałupa obórka i stodółka z drzewa słomą kryte, na gruncie około włóki jednéj stojące, tytułem wieczystej dzierżawy przez Jakóba Paliwodę Szykiera starozakonnego posiadane za opłatą czynszu rocznego.

18. Chałup czworaków zwanych 4 z drzewa słomą krytych z kominami murowanymi, stodoła podwójna jedna i pojedynczych 2; z drzewa słomą krytych przy tych są obórki po obu bokach.

19. Chałupa z drzewa słomą kryta.

Prócz dziesięciu zagrodników żadnych innych gospodarzy nie masz, imiona i nazwiska osiadłych są po szczególe w zajęciu wymienione jak również ich obowiązki względem dworu, i dworu względem nich, załóg dworskich żadnych nie masz. Inwentarz jest następujący: koni roboczych 8, wołów 12, krów dojnych 10, owiec poprawnych sztuk 200, trzody chlewnéj sztuk 5, pługów 5, wozów szybowych 3, gospodarstwo jest сztero polowe, na wsi jest studnia z żurawiem, a druga przy olearni cembrowana balami, ku granicy południowej jest staw zapuszczony.

Obszerniejsze, opisanie powyż zajętych i zaaresztowanych dóbr znajduje się w akcie zajęcia u sprzedaż popierającego Teodora Łąckiego Patrona Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiej w Warszawie przy ulicy S. Jerskiéj pod Nr. 1776 zamieszkałego, zaś zbiór objaśnień i warunki sprzedaży w Kancellaryi Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiej w Warszawie w Wydziale I. złożone przy ulicy Długiej pod Nr. 549 przejrzane być mogą.

Zajęcie w kopiach doręczone zostało:

1. Romualdowi Kossobudzkiemu Pisarzowi Sądu Pokoju Okręgu Zgierskiego w M. Zgierzu Gubernii Warszawskiej urzędującemu, i tamże zamieszkałemu na ręce jego własne dnia 16 (28) Czerwca 1848 roku w Zgierzu.

2. Józefowi Wyrzykowskiemu Wójtowi Gminy Panoszewa we, wsi Panoszewie Okręgu Zgierskim Gubernii Warszawskiéj urzędowanie swe odbywającemu, i tamże zamieszkałemu na ręce córki jego Emili w Panoszewie dnia 14 (26) Czerwca 1848 r. którego oryginał Prokurator Królewski przy Trуbunale Cywilnym Gubernii Warszawskiéj w Warszawie dnia 18 (30) Czerwca 1848 r. na skutek art. 1039 K. P. S. zewidymował.*

Wniesione do księgi wieczystéj wyż zajętéj i zaaresztowanych dóbr w Warszawie dnia 24 Czerwca (6 Lipca) 1848 r.

A w dniu dzisiejszym wpisane zostało do księgi zaaresztowań w Kancellaryi Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiej w Warszawie na ten cel utrzymywanéj.

Pierwsza publikacya zbioru objaśnień i warunków sprzedaży odbędzie się na audyencyi publicznej Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiéj w Warszawie przy ulicy Długiej pod Nr. 549 w miejscu zwykłych jego posiedzeń dnia 3 (15) Września 1848 r.

Sprzedażą dyrygować będzie Teodor Łącki Patron przy Trybunale Cywilnym Gubernii Warszawskiéj w Warszawie, którego zamieszkanie jest powyżej wskazane.

w Warszawie dnia 7 (19) Lipca 1848 r.

Wójtowicz Pisarz.

Wywieszono na tablicy w sali ustępowej Trybunału Cywilnego Gubernii Warszawskiéj w Warszawie dnia 7 (19) Lipca 1848 r.

Wojtowicz Pisarz.

*nieczytelne

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1852 nr 191

(N. D. 3728) Pisarz Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Warszawie.

Z powodu zaszłej śmierci:

2. W dniu 10 Maja 1852 r. Zofii z Skrzypińskich Wyrzykowskiej właścicielki prawa odkupu dóbr Panoszew w Ogu Zgierskim położonych, otworzyły się spadki, do regulacyi których wyznaczam termin na dzień 8 Marca n. s . 1853 r. w Kancellaryi hypotecznéj dóbr ziemskich Gubernii Warszawskiej.

w Warszawie d. 13 (25) Sierpnia 1852 r.

Truszkowski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1854 nr 38

(N. D. 711) Pisarz Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Warszawie.

Z powodu śmierci.

2. Józefy z Osińskich Wyrzykowskiej wdowy właścicielki dóbr Panoszewa w O-gu Zgierskim położonych.

Otworzyły się spadki do regulacyi których wyznaczam termin na d. 26 Sierpnia n. s. b. r. w kancelleryi hypotecznej dóbr ziemskich Gub. Warszawskiej.

Warszawa 4 (16) Lutego 1854 r.

Truszkowski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1855 nr 7

(N. D. 142) Sąd Policyi Prostej Okręgu Zgierskiego.

W d. 12 (24) Grudnia 1854* r. zmarła przypadkowo, we wsi Panoszewie tutejszym Okręgu kobieta, wieku lat 20, twarzy okrągłej, włosów rudych, schorzała małego wzrostu, ubrana w suknią złożoną z łat grubego starego płótna żebraczka, niewiadomo jej nazwisko i pochodzenie, dlatego Sąd wzywa Władze Rządowe i osobу prywatne, aby wrazie posiadania o niej wiadomości Sądowi jej udzieliły.

Zgierz d. 17 (29) Grudnia 1854 r.

Podsędek J. Piasecki.

*nieczytelne

Dziennik Powszechny 1862 nr 171

(N D. 3902) Pisarz Aktowy Królestwa Polskiego. Do ukończenia postępowań spadkowych.

1. Po Janie i Marjannie z Sadów małżonkach Hoffan właścicielach prawa wieczystej dzierżawy jednej włóki boru czyli gruntu w dobrach Panoszew w Okręgu Zgierskim położonych będącej, w Dziale III wykazu z aktu folio 28 objawionej; (…) wyznacza się ostateczny termin w Kancelarji hypotecznej w Warszawie na dzień 22 Października (3 Listopada) 1862 r. pod prekluzją. Marcin Ciechanowski.

Dziennik Warszawski 1865 nr 183

(N. D. 4923) Pisarz Kancelarji Ziemiańskiej Gubernji Warszawskiej w Warszawie.

Z powodu nastąpionej śmierci:

2. Antoniego Dąbrowskiego wierzyciela sumy złp. 3,878 gr. 20 i złp. 232 z procentem ma dobrach Panoszew z Okręgu Zgierskiego, wnioskiem N. 74 do zabezpieczenia podanych, (...) otworzyły się spadki, do regulacji których wyznaczam termin na dzień 10 (22) Listopada 1865 r. w Kancelarji Hipotecznej Gubernji Warszawskiej w Warszawie.

Hipolit Truszkowski. (6702)

Kurjer Warszawski 1866 nr 190

Komisja Likwidacyjna w Królestwie Polskiem, podaje do powszechnej wiadomości, iż wynagrodzenia likwidacyjne: w ilości rs. 245, przypadające na mocy rozporządzenia Komisji z dnia 2 (14) Sierpnia r. b, Franciszkowi Xaweremu Ciesielskiemu, właścicielowi dóbr Panoszew, położonych w Gubernji Warszawskiej, Powiecie Łęczyckim, Gminie Kałów, wysłane zostało do Kassy Powiatu Warszawskiego, celem wypłaty komu należy.

Dziennik Warszawski 1868 nr 98

N. D. 2808. Rejent Kancelarji Ziemiańskiej Gubernji Warszawskiej w Warszawie.

Z powodu nastąpionej śmierci:

4. Józefy z Skrzyńskich Radoszewskiej, wierzycielki 3/8 części sumy złp. 3,878 gr. 20, albo rsr. 581 kop. 80 i rsr. 34 kop. 80. Wnioskiem Nr. 76 na dobrach Panoszew z Powiatu Łęczyckiego, do zabezpieczenia podanych, otworzyły się spadki, do regulacji których, wyznaczam termin na dzień 5 (17) Listopada 1868 r. w Kancelarji Hypotecznej w Warszawie.

Hipolit Truszkowski.

Dziennik Warszawski 1871 nr 82

N. D. 2358. Rejent Kancelarji Ziemiańskiej w Warszawie.

Po zaszłej śmierci: 2. Teresy z Szamowskich 1° voto Trzebuchowskiej 2° Mazowieckiej, wierzycielki sum: a) rsr. 1,950 na dobrach Panoszew z Powiatu Łęczyckiego, (…) ubezpieczonych, toczy się postępowanie spadkowe, do ukończenia którego termin na d. 2 (14) Sierpnia 1871 r. w Kancelarji hypotecznej oznaczony został.

Teofil Brzozowski.

Dziennik Warszawski 1872 nr 38

N. D. 1121. Rejent Kancelarji Ziemiańskiej Gubernji Warszawskiej w Warszawie.

Z powodu nastąpionej śmierci:  

4. Franciszka Ksawerego Ciesielskiego, właściciela sumy rs. 4,500 na dobrach Panoszew z Okręgu Zgierskiego w dziale IV pod Nr. 2 wykazu zabezpieczonej.

(...) otworzyły się spadki, do regulacji których, wyznaczam termin nadzień 23 Sierpnia (4 Września) 1872 roku w kancelarji podpisanego Rejenta w Warszawie. Hipolit Truszkowski.

Kaliszanin 1885 nr. 8

Dnia z 13 na 14 b. m. ze wsi Panoszew pow. łęczyckiego,

skradziono 3 konie

z bryczką i homontami. Ktoby takową kradzież wykrył i dał znać do właściciela W-go Raczyńskiego w Panoszewie przez Poddembice, otrzyma 100 rs. nagrody.

Rysopis koni: 1) ogier kary lat 6, łysy 2 nogi zadnie i jedna przednia do petliny białe; 2) wałach gniado-siwy lat 6, bez odmiany, na lewej nodze przedniej niżej kolana narość kostna wypalona; 3) wałaszek kary lat 3, bez żadnej odmiany.

Gazeta Kaliska 1899 nr. 31

 

Z sali sądowej. Sąd okręgowy kaliski na kadencji styczniowej w Łęczycy osądził 2 sprawy w d. 24 i 26 z. m.; nie pozbawione szerszego interesu ze względu niedawnej epoki grasowania band złoczyńców i energicznego ich ścigania. Przedmiotem pierwszej sprawy był rozbój. Przed kratką widzimy 4 młodych ludzi w kajdanach, najstarszy ma lat. 44, najmłodszy-23; obok nich młoda kobieta o rysach regularnych, choć niesympatycznych. Badania pierwiastkowe śledcze, streszczone w długim akcie oskarżenia i zeznania świadków przed sądem dały, następujący materjał faktyczny: D. 7 września 1897 r. przyszli do wsi Panaszewa trzej ludzie i zatrzymali się w domu Stachurskiego, niecieszącego się dobrą opinją w okolicy, z córką gospodarza, Jadwigą, poszli następnie na odpust do poblizkich Poddębic, wrócili razem i wieczór spędzili wesoło a gwarnie u Stachurskich, w towarzystwie przyjaciółki domu Józefy Konopczanki i 2 młodych kawalerów z sąsiedniej wioski Józefki, Jana i Franciszka Kurowskich, z których ostatni znalazł się na ławie oskarżonych w kajdanach, a pierwszy jest świadkiem, wezwanym do sprawy. Towarzystwo rozeszło się późnym wieczorem; trzej przybysze wyszli razem z Franciszkiem Kurowskim, z którym też gawędzili w osobnej izbie. Cała kompanja widocznie obcą sobie nie była.W nocy we wsi Adamowie, leżącej o jaką wiorstę od Panaszewa i Józefki, dokonano rozboju w domu zamożnego sołtysa Piotra Filipiaka. Dwaj złoczyńcy weszli do izby przez otwarte okno, zabrali pościel, ubranie i 72 rb. gotowizną, podając trzeciemu rzeczy te przez okno i fuzję, którą w szafie wskazał im sam sołtys, gdy mu zbrodniarz przyłożył rewolwer do piersi. Obudzili się śpiący w izbie: żona Filipiaka, syn i synowa, zerwali się z łóżek, a Filipiakowa jęła wołać ratunku; wtedy tenże strzelił do niej z rewolweru, trafił w głowę i zabił na miejscu; strzelał do syna i synowej, lecz chybił; młody Filipiak upadł i udał nieżywego, a żona jego zdołała ujść do kuchni. Złoczyńcy szybko uciekli, jeden zaś z nich rzekł nad leżącym po strzale synem sołtysa: „Napolowałeś się dosyć, więcej polować nie będziesz”. Od domu Filipiaka zauważono rankiem ślad czterech bosych ludzi w kierunku lasu sworawskiego (o pół wiorsty), gdzie nazajutrz znaleziono zrabowaną Filipiakom książkę do nabożeństwa, w parę zaś dni w lesie aleksandrowskim przylegającym do Adamowa,-ubranie sołtysa, zakopane w ziemi. Filipiakowie odrazu podejrzywali Franciszka Kurowskiego o naprowadzenie zbrodniarzy, gdyż z nim miał spór o tę samą zrabowaną fuzję młody Filipiak, a Jan Kurowski ostrzegał go przed pogróżkami brata. Policja poszukiwała Franciszka Szczerbickiego, poszlakowanego o szereg kradzieży i rozbojów. Na trop naprowadził policję śledczą towarzysz poszkodowanego, Edward Buczyński. Aresztowany Szczerbicki, powodując się zemstą i prawdopodobnie mając niewiele do stracenia, opowiedział agentom łódzkim z najdrobniejszemi szczegółami przebieg rozboju u Filipiaków w Adamowie, którego dokonał wspólnie z tym samym Buczyńskim i trzecim towarzyszem Franciszkiem Sobiepańskim; projekt napadu powstał 8-go września (dzień Narodzenia Matki Boskiej) w Panaszewie u Stachurskich, gdzie Sobiepański proponował „robotę" w okolicach Poddębic ze względu na zamożność włościan, a Franciszek Kurowski wskazał Szczerbickiemu jako kandydata do okradzenia sołtysa z Adamowa, za co atoli żądał zabrania fuzji ze szafy i oddania, jako własnej. Buczyński, badany oddzielnie i skonfrontowany ze Szczerbickim, powtórzył dokładnie to samo, jedynie strzelanie spędzali jeden na drugiego, aż w końcu przyznał się do tego Szczerbicki. Po takiem odkryciu żwawo i z powodzeniem przeprowadzono śledztwo. Opowieść Szczerbickiego, którą kilkakrotnie powtarzał bez najlżejszego przymusu, wypadła ściśle zgodnie z zeznaniami Filipiaków. Część rzeczy zrabowanych, które z Sobiepańskim miał sprzedać za 5 rb. „pani“ Kriegerowej we wsi Brudnówku, istotnie znaleziono u Kriegerowej, a ta po pewnem wahaniu powiedziała sama, że je kupiła za 5 rb., 50 kop. Od Szczerbickiego, którego znała dawno i Sobiepańskiego lub kogoś podobnego do niego. Rzeczy, znalezione w lesie sworawskim i pod lasem aleksandrowskim (książka i ubranie) leżały akurat na drodze, którą po rozboju, według Szczerbickiego, wracali z wyprawy. Nie mógł tylko trafić Szczerbicki do osady w Adamowie, gdzie zaraz w nocy po napadzie sprzedał zrabowaną fuzję; odszukano ją w obcej wsi u Kowalczyka, który dowiódł, że ją nabył od znajomego, Murzyniaka; Murzyniak twierdził, że ją nabył od Matysa, a Matys tymczasem umarł. Jan Kurowski, brat Franciszka, opowiedział o bytności trzech obcych, z których jeden miał rewolwer, u Stachurskiego w dniu rozboju, o nieznanej mu z treści rozmowie jednego z nich, w którym następnie poznał Szczerbickiego, z bratem i ich przyjaznem przywitaniu, jak wieczorem razem brat z nimi wyszedł i późno wrócił do domu. Zeznanie to stwierdzili częściowo Stachurski i obie kobiety z tegoż towarzystwa, poznały Szczerbickiego Jako jednego z całodziennych gości i jedna z nich widziała rewolwer. Teraz Franciszek Kurowski tłomaczył się nieco inaczej. Był wieczorem u Stachurskich, widział tam 3 obcych i na zapytanie, gdzie mieszka sołtys z Adamowa, u którego chcą nocować, pokazał im dom Filipiaka; przed agentem policji śledczej przyznał się jednak, że u Stachurskich nieznani 3 ludzie pytali go, gdzie można „dobry połów mieć"; wtedy wskazał im Filipiaka, jako pieniężnego człowieka i prosił o odebranie fuzji, gdyż ta jest jego własnością. Strzały u Filipiaków słyszał. Godnem było uwagi, jak wszyscy towarzysze wieczoru u Stachurskiego zgodnie cofnęli dane poprzednio zeznania: przyszli trzej ludzie, powiedzieli że idą z odpustu z Poddębic, żądali wody, napili się, poszli i już nic więcej, a przed sędzią śledczym musieli kłamać, bo się bali, bo ich straszył, niewiadomo kto i niewiadomo czem; żadnego z oskarżonych nie poznają, prócz Fr. Kurowskiego i bodaj, że nigdy ich nie widzieli. Trzej z oskarżonych mają bardzo wyraźną przeszłość: Szczerbicki 5 razy karany za kradzieże, Buczyński 3 razy za to samo i raz za ucieczkę z więzienia, Sobiepański 2 razy za kradzież. Ostatni wyrok zapadł przeciwko nim w sądzie okręgowym piotrkowskim 10 października 1898 r.: Szczerbicki skazany na Syberję, Buczyński do rot aresztanckich, Sobiepański uniewinniony. Oskarżał podprokurator Głagolew, obrony wnosili za trzema adw. przys. Chrempiński (z urzędu), za Kurowskim adw. przys. Łaganowski (z wyboru). Sąd okręgowy odrzuciwszy zeznania świadków, podanych przez Buczyńskiego i Sobiepańskiego na udowodnienie alibi, jako nie zasługujące na zaufanie, uznał wszystkich podsądnych za winnych rozboju połączonego z morderstwem, a Kriegerową za winną nabywania rzeczy kradzionych i skazał, po pozbawieniu wszelkich praw stanu: Kurowskiego na 8 lat do ciężkich robót, resztę po lat 12, z dożywotniem osiedleniem na Syberji; Kriegerową na 1 1/2 miesiąca do aresztu. Charakterystycznem jest, że jeden ze skazańców zamierza wstąpić w związki małżeńskie, a inny pragnie zabrać ze sobą żonę i 5 dzieci. Chyba nam żaden z tej czwórki spokoju nie zamąci. M.

Gazeta Świąteczna 1925 nr 2332

Wścieklizna. Z okolicy Poddębic w powiecie łęczyckim, województwie Łódzkiem, piszą do nas: Od wielu lat nie było tu słychać o wypadkach wścieklizny. Aż oto w tych dniach z niewiadomej przyczyny zaczęły się wściekać psy w kilku wsiach w gminie Poddębicach, mianowicie w Panaszewie, Józefce i Przekorze. Aby zapobiedz dalszemu szerzeniu się wścieklizny, nakazano zabić kilkadziesiąt psów. Razem z psami zabito też w Panaszewie dwie jałówki, gdyż zostały uznane za wściekłe. T. J. P.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 90

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu, I sekcja, obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

6) Wojciechu i Michale Miszczakach, właścicielach 52 1/2 m. z maj. Panoszew, pow. łęczyckiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony zo­stał na dzień 17 maja 1932 roku. W powołanym terminie osoby zain­teresowane winny zgłosić swoje prawa w powyżej wskazanym wvdziale hipotecznym, pod skutkami prekluzji.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 18 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/9/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Łęczyckiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23 III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

IX. Obszar gminy wiejskiej Poddębice dzieli się na gromady:

8. Panaszew, obejmującą: wieś Józefka, wieś Panaszew, kol. Panaszew, wieś Franki, wieś Przekora.
§ 2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łęczyckiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
w z. (—) A. Potocki
Wicewojewoda.

Dziennik Łódzki 1951 nr 59

Podanie leży — a pieniędzy nie ma

Koło ZMP w Panaszewie (gm. Poddębice) postanowiło urządzić własną świetlicę. Wystarano się o przydział domu i ponieważ jest on niewykończony, w porozumieniu z Zarządem Pow. ZMP wystąpiono do Pow. Zw. „Samopomocy Chłopskiej" w Łęczycy o kredyty.

Od tego czasu upłynęło przeszło miesiąc, a ZSCH w Łęczycy nie odpowiada na złożone podanie.

Bernard Stefański

Dziennik Łódzki 1972 nr 114

12 bm. w Panaszewie, pow. Poddębic na jezdnię wszedł nieostrożnie Henryk K. i potrącony został przez samochód osobowy. Z obrażeniami przewieziono go do szpitala.