Miłobądź

Słownik Geograficzny:  

Miłobądź,  folw., pow. sieradzki, gm. Dzierzązna Wielka, par. Rossoszyca, odl. od Sieradza w. 15, dm. 2, mk. 42. Folw. M. rozl. mr. 105: gr. or. i ogr. mr. 68, łąk mr. 17, past. mr. 17, nieuż. i place mr. 3; bud. mur. 1, z drzewa 2; są pokłady torfu. Br. Ch.

Spis 1925:

Miłobądź, folw., pow. sieradzki, gm. Dzierżązna. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 2. Ludność ogółem: 9. Mężczyzn 3, kobiet 6. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 9. Podało narodowość: polską 9.

Miłobądź, obecnie część wsi Pierzchnia Góra w gminie Warta.

1992 r.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1847 nr 46

(Ν. D. 962) Adwokat Sądu Appelacyjnego przy Trybunale Cywilnym I Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu urzędujący.

Niniejszem podaje do publicznéj wiadomości, że na powództwo Ferdynanda Cieleckiego współdziedzica dóbr Rososzycy i spadku po Rafale Pstrokońskim właścicielu tych samych dóbr i innych pozostałego, a potem jego praw nabywców to jest Adama Pstrokońskiego dziedzica dóbr Woli Grzymalinéj, tamże W Okręgu Radomskim i Ferdynanda Pstrokońskiego właściciela dóbr Ustkowa w tychże dobrach Okręgu Wartskim Gubernii Warszawskiej mieszczących, od których podpisany Adwokat stawa, przeciwko współsukcessorom tegoż Rafała Pstrokońskiego mianowicie: 1, Ignacemu Pstrokońskiemu posiadaczowi wsi Ustkowa tamże; 2, sukcessorom Felixa Pstrokońskiego to jest: a. Kajetanowi Pstrokońskiemu, z własnych funduszów się utrzymującemu, w wsi Osinach Ogu Radomskim, b. Julianowi Pstrokońskiemu także z własnych funduszów się utrzymującemu w wsi Grzymalinéj woli Okręgu Radomskim, c. Tekli z Tarnowskich po Felixie Pstrokońskim, pozostałej w dowie jako matce i naturalnéj opiekunce nie letniej swéj córki Honoraty Pstrokońskiéj w wsi Bukowie Okręgu Sieradzkim, nakoniec: d, Andrzejowi Stawiskiemu jako ojcu i naturalnemu opiekunowi nieletnich swych dzieci Felixa i Anieli Stawiskich, z Anielą Pstrokońską spłodzonych w wsi Rembieszowie Okręgu Szadkowskim, Gubernii Warszawskiej mieszkającym rozwinięte, Trybunał Cywilny I Instancyi, Gubernii Warszawskiéj w Kaliszu w dniach 13 (25) Sierpnia 1840 i 6 (18) Kwietnia, 1845, wydał wyroki oczne mocą których, obok nakazania Działów całego spadku po Rafale Pstrokońskim pozostałego, nakazaną została także sprzedaż publiczna dóbr Rososzycy, z wszelkiemi przyległościami i przynależytościami do tegoż spadku należących.

Na skutek przeto tych wyrokow, oraz podopełnieniu wszelkich formalności postępowaniem Sądowem na ten koniec wskazany, dobra Rososzyca składające się, z wsi i folwarku Rososzyca, z wsi i folwarku Rozdziały, z wsi zarobnéj Lipiny, z kolonii Józefka, z folwarków Bednarzec Chorążka, Lasek, i Lipiny, z pustkowiów: Pierzchnia góra, Miłobądź, Gozdy, Raszelki, Skęczno, Szczawno, Utrata, Ulesie i Bronilas, w Okręgach Szadkowskim i Wartskim Gubernii Warszawskiéj położonych, dostateczne bory, lasy, łąki, pastwiska i pańszczyznę mające, całej przestrzeni włók 251 morgów 3 pr. 162, miary nowopolskiéj obejmujące, przez biegłych przysięgłych na summę rs. 61,683 kор. 64 1/2 oszacowane, sprzedane będą w drodze działów przed W. Kazimierzem Szumańskim Sędzią Trybunału, jako powyżej z dat powołanemi wyrokami tym końcem delegowanym. Taxę zbiór obiaśnień i warunki pod któremi sprzedaż ta nastąpi, chęć kupna mający przejrzeć mogą nie tylko w biurze Pisarza Trybunału, lecz i u podpisanego jako popierającego sprzedaż. Termin pierwszego czyli przygotowawczego przysądzenia dóbr w mowie będących odbędzie się w dniu 16 (28) Kwietnia r. b. 1847 godzinie 3 po południu przed rzeczonym Sądzią delegowanym w sali audiencyonalnej Trybunału w Kaliszu.

Kalisz dnia 12 (24) Lutego 1847 r.

Mateusz Rubach Adwokat.

Dziennik Powszechny 1861 nr 67

zob. Rossoszyca

Dziennik Warszawski 1870 nr 173

N. D. 6195. Pisarz Trybunału Cywilnego w Kaliszu.

Stosownie do art. 682 K. P. S. wiadomo czyni, iż na żądanie Krossy z Pregerów Dreher wdowy, oraz Hai z Arkuszów Mamelok, wdowy, z własnych funduszów utrzymujących się w m. Kaliszu zamieszkałych, zamieszkanie prawne do tego interesu u Józefa Brudzyńskiego Patrona Trybunału, w m. Kaliszu obrane mających od których tenże Patron subhastacją dóbr ziemskich Rossoszyce z przyległościami w okręgu Szadkowskim leżących, popierał, w poszukiwaniu dla Krossy z Pregerów Dreher sumy rs. 6,000 a dla Hai z Arkuszów Mamelok sumy rs. 4,500 z procentem protokółem Komornika przy Trybunale Cywilnym w Kaliszu Franciszka Roweckiego, w d. 17 (29) Lipca 1861 r. rozpoczętym a w d. 21 Lipca (2 Sierpnia) t. r. ukończonym, zajęte zostały na przymuszone wywłaszczenie Władysława Cieleckiego dłużnika własne

DOBRA ZIEMSKIE

Rossoszyca z przyległościami składające się z wsi zarobnej i folwarku tegoż nazwiska, oraz przyległości Pierzchia Góra, Miłobądz, Chorążka, Ulesie, Lipiny, Budy, Pinki, zwane i Pinki, z wszelkiemi zabudowaniami dworskiemi i wiejskiemi, gorzelnią i w tejże aparatami gorzelnianemi, rolami, łąkami, pastwiskami, borami, propinacją, czynszami, rybołóstwem, robocizną włościan, z inwentarzem żywym i martwym do gruntu przywiązanym, z cegielnią i z tem wszystkiem co całość tych dóbr stanowiło, położone w okręgu Sieradzkim, powiecie Sieradzkim, gubernji Kaliskiej, składające jednę gminę pod nazwiskiem Rossoszyca, graniczące na wschód z wsią boczkami na zachód z wsią Włynie. Właścicielem dóbr zajętych jest Władysław Cielecki, w tychże dobrach mieszkających i zamieszkały, i dobra te zostają w posiadaniu naturalnem tegoż Władysława Cieleckiego, a raczej żony jego Adaminy z Pstrokońskiej Cieleckiej.

W dobrach zajętych, mianowicie w wsi Rossoszycy znajdują się zabudowania dworskie. Pałac z facjatą o pierwszem piętrze cały murowany z cegły palonej dachówką kryty, oficyna.

Staw zarybiony ogrody owocowe, stajnie, obórki i chlewiki. Spichrz z cegły palonej szkudłami kryty.

Stodoły dwie, przy jednej szopa z drzewa, w której jest urządzona młockarnia kompletna. Na drodze do m. Szadku i wsi Rozdżały aleje z wyrosłych topoli.

Stajnie i obory, kurniki, owczarnia, szopa, z drzewa. Gorzelnia i browar, z cegły palonej dranicami kryta.

W dobrach zajętych Rossoszycy znajdują się zabudowania wiejskie. Chałupa gościniec, z stajnią wjezdną, z cegły palonej, w niej mieszkał Stanisław Wiśniewski szynkarz, płacił rocznie dzierżawy rs. 67 kop. 50, chałupa w której mieszkał pachciarz i piekarz Icek Sodokowicz. Chałupa w której mieszkał, kowal i bednarz Piotr Stanisławski, który z pomieszkania obowiązany był reperować statki do gorzelni i browaru. Kuźnia o jednym kominie, w pruski mur, w tej kowal Wojciech Brzeziński mieszkał który odrabia dworowi wszelką robotę nową i starą, za co pobierał rocznie pieniędzy rs. 22 kop. 50 i ordynarją, kowadło w kuźni jest własnością dworu, inne zaś porządki własnością kowala.

Chałupa o czterech izbach, z drzewa w słupy z cegły palonej, w tej mieszkał Franciszek Popławski w procencie.

Wedle wykazu hypotecznego Henryk Lauterbach ma prawo wycięcia i wybrania drzewa z lasów, do dóbr Rossoszycy należących za sumę rs. 36,000 wierzycielom jednak pozostawia się wolność zabronienia lub ograniczenia takowego jeżeli to ich prawom ma szkodzić.

Gorzelnia przerobiona na mieszkanie dla Komorników dworskich.

Inwentarz żywy i martwy do gruntu przywiązany znajduje się w protokóle zajęcia dóbr szczegółowo opisany który na teraz nie istnieje.

Szczegółowy opis dóbr zajętych Rossoszycy pod względem klasyfikacji gruntów dworskich i włościańskich, zabudowań dworskich i włościańskich i innych szczegółów, znajduje się w protokule zajęcia w biórze Pisarza Trybunału, gdzie także zbiór objaśnień i warunków przejrzane być mogą.

Protokół zajęcia dóbr Rossoszyce doręczony był w kopjach.

1. Władysławowi Cieleckiemu właścicielowi dóbr Rossoszycy.

2. Józefowi Kowalewskiemu ustanowionemu dozorcy.

3. Władysławowi Cieleckiemu Wójtowi gminy Rossoszyce, a w niebytności Szymonowi Kowalczyk Sołtysowi tejże gminy wszystkim w wsi Rossoszycy okręgu Szadkowskim zamieszkałym, w d. 4 (16) Października 1861 r.

4. Konstantemu Rozwadowskiemu Pisarzowi Sądu Pokoju okręgu Szadkowskiego, w mieście Szadku zamieszkałemu i w d. 4 (16) Października 1861 r. protokół zajęcia wniesionym i zarejestrowanym został do księgi wieczystej zajętych dóbr Rossoszycy w d. 16 (28) Listopada 1861 r. a do księgi zaregestrowań Trybunału Cywilnego w Kaliszu na cel utrzymywanej w d. 30 Listopada z (12 Grudnia) 1861 r.

Po odbyciu trzech publikacji warunków w d. 16 (28) Stycznia 30 Stycznia (11 Lutego) i 13 (25) Lutego 1862 r. i temczasowego przysądzenia w d. 21 Marca (2 Kwietnia) t. r. dobra te Rossoszyca z przyległościami Józefowi Brudzyńskiemu Patronowi Trybunału temczasowego na własność, za sumę rs. 50,000 przysądzone zostały.

Po czem odbyło się w d. 29 Czerwca (11 Lipca) 1867 r. stanowcze przysądzenie dóbr Rossoszyce, na którym dobra te zalicytował Patron Brudzyński według złożonej deklaracji dla Józefa Nenckiego. Gdy jednak tenże z dopełnienia warunków licytacyjnych dotąd nie usprawiedliwił się Adam Nencki przedsięwziął relicytacją.

Nadmienia się, że od kupna dóbr tych przez Józefa Nenckiego zaszły w nich znaczne zmiany, a w szczególności wszyscy koloniści w osadach Pierszchnia Góra, Miedza, Lasek, Pustkowia, Lipiny, Lipiński Borek zostały właszczone na gruntach rozległości 652 mórg, 241 prętów.

Obok tego uwłaszczonym służy prawo pasania inwentarzy po lasach dworskich.

Popierający relicytacją Adam Nencki licytu podaje rs. 15,000.

Pierwsza publikacja warunków odbędzie się d. 26 Sierpnia (7 Września) 1870 r.

Kalisz d. 24 Lipca (5 Sierpnia) 1870 r.

Asesor Kolegjalny, J. Migórski.

Goniec Łódzki 1903 nr 20

Korespondencye.

Zduńska Wola.

Pan X. obywatel z sąsiedztwa podaje nam interesujące dane dotyczące wytwórstwa w Zduńskiej Woli i projektuje sposoby ulepszenia go. Oto co pisze:

„Miasto nasze, liczące kilkadziesiąt tysięcy ludności (biorąc w rachubę i tkaczy z okolicznych wsi, wyrabiających towar dla fabrykantów w Zduńskiej Woli) zbyt wolno się rozwija. Ujemne warunki wzrostu są następujące:

Miasto utrudniony ma kredyt, nie posiadając Towarzystwa kredytowego i hypoteki w miejscu.

Najgłówniejsze jednakże złe wynika z następującej przyczyny:

Zduńska Wola i sąsiednie wsie wyrabiają tygodniowo około 30,000 sztuk surowego towaru, który dla wykończenia musi być oddany do farbiarni—apretury. Przecięciowo, średnia apretura wykończa tygodniowo 2,000 sztuk towaru, czyli Zduńska Wola, ażeby mogła swój towar przerobić w miejscu, potrzebuje 5 apretur. Tymczasem, z powodu braku wody, Zduńska Wola nie posiada ani jednej apretury i zmuszona jest surowy towar oddawać do odpowiednich farbiarni w Łodzi, Tomaszowie i Białostoku, tracąc naturalnie na transporcie i zwłoce. W ostatnich czasach, z powodu ściślejszego stosowania prawa o zanieczyszczaniu wód, nie wszystkie istniejące apretury będą mogły egzystować, a nawet część takowych zaprzestała już funkcyonować i Zduńska Wola znalazła się w przykrem położeniu. Powstał więc projekt założenia apretur w środku miasta i za miastem ponad rzeką Brodnicą, płynącą równolegle, o kilkadziesiąt zaledwie kroków obok kolonii: Labelew, Rembieskie, Zamłynie i Raduchów.

Nie sądzę, ażeby apretura w środku miasta była możliwą, a to nie tylko z uwagi na nosy i zdrowotność mieszkańców, lecz i obowiązujące prawo. Woda musi być oddaną sąsiadowi czystą, musi być filtrowaną, a na filtrowanie potrzeba odpowiedniej miejscowości i znaczniejszej przestrzeni.

Gdyby droga 3 rzędu z Izabelewa ku Ra- duchowowi nie była tak piaszczystą, lecz — szosą, to stanowczo po nad Brodnicą miejscowość byłaby najwłaściwszą do założenia kilku nawet apretur.

Wiem, że czynione są w tym kierunku starania, a to nietylko ze względu na farbiarnie, lecz i dlatego, że okolica położona za

Izabelowem, do przecięcia się z traktem i budującą się szosą z Szadku do Warty w Boczkach, jest główną spiżarnią Zduńskiej Woli. Przeciwna bowiem strona miasta produkty swoje woli odstawiać do Pabianic i Łodzi. Za izabelewem znajdują się kopalnie torfu: w Raduchowie, Boczkach, Rososzycy, Miłobędziu, Chorążce, Woli Flaszczynej; lasy z Wojsławic, Rososzycy, Rożdżał, Ralewic, Prusinowic i Zadzimia, lasy rządowe i majorackie, dostarczają opału do Zduńskiej Woli. Ta okolica, drogą na Izabelew, dostarcza kamieni tak pod budowę domów, jak i reperacyę dróg I rzędu z Łodzi do Kalisza, a wskutek nasypu kolei żelaznej, dowóz długiego budulcowego drzewa z tej strony miasta jest tylko możliwy pod tunelem, przy końcu wsi Izabelew. Jest więc koniecznem, ażeby z uwagi na dalsze istnienie miasta, dobrobyt mieszkańców miasta i okolicy, starania o budowę drogi szosowej przez Izabelew w stronę Zamłynia, uwieńczone zostały pomyślnym skutkiem.

Zarząd kolei kaliskiej nie obliczył się z interesami i ruchem mieszkańców naszego miasta. Dziś już z powodu szczupłej budowy dworca kolejowego, podróżni w większej połowie wyczekiwać muszą na dworze, a będzie gorzej, gdy otwarty zostanie ruch prawidłowy i przewóz towarów"

Jak się dowiadujemy w ostatniej chwili, uchwałą gminy Wojsławice z dnia 12 stycznia, droga ta za nr. 4 przez Izabelew w stronę Zamłynia została przyjętą w poczet dróg II rzędu i budowa szosy ma się niezwłocznie rozpocząć. Nadto dodać możemy, że w Raduchowie znajduje się odpowiednia miejscowość do założenia apretury, tem więcej, że na miejscu jest bogaty pokład torfu na opał.

Zainteresowani w budowie apretury bliższe szczegóły mieć mogą udzielane przez sędziego gminnego w Szadku i adw. przs. Aleksandra Mogilnickiego w Łodzi.

Obwieszczenia Publiczne 1928 nr 29

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

4) Leokadji Nowakowskiej, współwł. fol. Miłobądź, pow. sieradz­kiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony zo­stał na dz. 15 października 1928 r., w którym to dniu osoby interesowa­ne winny zgłosić swoje prawa w tymże wydziale hipotecznym, pod skutkami prekluzji.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

 XII. Obszar gminy wiejskiej Rossoszyca dzieli się na gromady:

4. Lasek, obejmującą: folwark Chorążka, kolonję Józefów-Wiktorów, kolonję Lasek B. i C., folwark Miłobądź, wieś Pierzchnia-Góra, leśn. Włyń-Polesie.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

wz. (—) A. Potocki
Wicewojewoda