Zajączkowski:
Krzepocinek-pow. poddębicki
XI-XIII w. gr. pierśc. duże, lecz bardzo zniszczone, położone w widłach Gnidy i jej dopływu Zianu, otoczone z trzech stron łąkami podmokłymi i rzeczkami. Datowanie na podstawie ceramiki, wykrytej badaniem sondażowym, Kam. 54-55 oraz Poklewski, Badania wykopaliskowe na grodzisku wczesnośredniowiecznym w Krzepocinku, pow. Łęczyca 189-192.
1) 1362 oryg., KDW 1471: Crzepoczino - villa. Dziwisz, starosta łęczycki, zatwierdza zamianę wsi C. należącej do Bernarda i jego braci oraz stryja Gniewomira, proboszcza trzemeszeńskiego, za następujące posiadłości arcbpa Jarosława: 2 źrebia z karcz. w Różycach (v.), źreb w Leźnicy Wielkiej (v.) z zaroślami, 3 źrebią z łąkami w Zdunach (v.) i pola w Leźnicy Małej (v.) oraz 55 grz.
2) XVI w. Ł. II, 359, 389: Krzepoczyno duplex, Krzepoczynko, Krzepoczyn - villa, wł. kośc. w Zgierzu, par. Leżnica Wielka, dek. szczawiński, arch. łęczycki, 3) 1576 P. 52: Krzepoczino minor - wś duchowna, pow. i woj. łęczyckie. 4) XIX w. SG IV, 785: Krzepocinek-wś i folw., par. jw., gm. Gostków, pow. jw.
Uwagi: Koz. (I, 211) odnosi K. dok. do Krzepocina (v.) wym. w dok. konfirmacyjnym Kazimierza Wielkiego z 1357 r. Warężak (50) właśnie ze względu na wym. K. w tym dok. identyfikuje K. z 1362 r. z Krzepocinkiem, leżącym w sąsiedztwie tamtej miejscowości. Hipoteza ta wydaje się prawdopodobną, zwłaszcza że wizytacja klucza piątkowskiego z 1512 r. wym. wś arcbpią Krzepoczyno, którą -jak to wskazuje opis jej granic z Leźnicą Wielką, Topolą Kątową i Mniszkami (Ul VG 209-210) - musi się utożsamić z dzisiejszym Krzepocinem.
XI-XIII w. gr. pierśc. duże, lecz bardzo zniszczone, położone w widłach Gnidy i jej dopływu Zianu, otoczone z trzech stron łąkami podmokłymi i rzeczkami. Datowanie na podstawie ceramiki, wykrytej badaniem sondażowym, Kam. 54-55 oraz Poklewski, Badania wykopaliskowe na grodzisku wczesnośredniowiecznym w Krzepocinku, pow. Łęczyca 189-192.
1) 1362 oryg., KDW 1471: Crzepoczino - villa. Dziwisz, starosta łęczycki, zatwierdza zamianę wsi C. należącej do Bernarda i jego braci oraz stryja Gniewomira, proboszcza trzemeszeńskiego, za następujące posiadłości arcbpa Jarosława: 2 źrebia z karcz. w Różycach (v.), źreb w Leźnicy Wielkiej (v.) z zaroślami, 3 źrebią z łąkami w Zdunach (v.) i pola w Leźnicy Małej (v.) oraz 55 grz.
2) XVI w. Ł. II, 359, 389: Krzepoczyno duplex, Krzepoczynko, Krzepoczyn - villa, wł. kośc. w Zgierzu, par. Leżnica Wielka, dek. szczawiński, arch. łęczycki, 3) 1576 P. 52: Krzepoczino minor - wś duchowna, pow. i woj. łęczyckie. 4) XIX w. SG IV, 785: Krzepocinek-wś i folw., par. jw., gm. Gostków, pow. jw.
Uwagi: Koz. (I, 211) odnosi K. dok. do Krzepocina (v.) wym. w dok. konfirmacyjnym Kazimierza Wielkiego z 1357 r. Warężak (50) właśnie ze względu na wym. K. w tym dok. identyfikuje K. z 1362 r. z Krzepocinkiem, leżącym w sąsiedztwie tamtej miejscowości. Hipoteza ta wydaje się prawdopodobną, zwłaszcza że wizytacja klucza piątkowskiego z 1512 r. wym. wś arcbpią Krzepoczyno, którą -jak to wskazuje opis jej granic z Leźnicą Wielką, Topolą Kątową i Mniszkami (Ul VG 209-210) - musi się utożsamić z dzisiejszym Krzepocinem.
Taryfa
Podymnego 1775 r.
Krzepocinek,
wieś, woj. łęczyckie, powiat łęczycki, własność duchowna, 11
dymów.
Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.
Krzepocinek, województwo
Mazowieckie, obwód Łęczycki, powiat Zgierski, parafia Leźnica,
własność prywatna. Ilość domów 15, ludność 124, odległość
od miasta obwodowego 1.
Słownik Geograficzny:
Krzepocinek, wś, folw., pow. łęczycki, gm. Gostków, par. Leżnica Wielka, odl. od Łęczycy w. 8; wś ma dm. 17, mk. 146; folw. dm. 3, mk. 49. W 1827 r. K. miał 15 dm., 124 mk.
Spis 1925:
Krzepocinek, wś, pow. łęczycki, gm. Gostków. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 32. Ludność ogółem: 245. Mężczyzn 128, kobiet 117. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 245. Podało narodowość: polską 245.
Wikipedia:
Krzepocinek-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice, około 15 km na północny wschód od Poddębic. Historię osady w jej najwcześniejszym okresie należy wiązać z dwoma punktami osadniczymi. Jednym z nich jest grodzisko pierścieniowate wiążące osadę z okresem wczesnopiastowskim. Drugim punktem jest osada powstała najprawdopodobniej już w XII w. Brak źródeł nie pozwala jednak mówić o zachowanej ciągłości osadniczej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
_______________________________________________________________________________
Krzepocinek 1992 r.
Warszawska Gazeta Policyjna 1849 nr 113
W dniu 12 b. m. we wsi Krzepocinku pow.
Łęczyckim, w bliskości bramy dworskiej,
znaleziono ciało 14- letniego chłopaka wiejskiego, który
pomięszanie zmysłów cierpiał; niższa część
ciała jego była zupełnie przez zwierzęta objedzoną. Przyczyna
śmierci tegoż chłopca dotąd nie została wyśledzona.
Kurjer Warszawski 1849 nr 271
Postanowieniem Rady Administracyjnej
Królestwa z d. 1/13 Września r.b., dwanaście realności wiejskich,
mianowicie; 1) Gozdów i Gozdówek; 2) Wrzask; 3) Jasionna; 4)
Osiennice; 5) Piaski; 6) Lezayna; 7) Pludwiny; 8) Witów; 9) Gatka;
10) Konarzew; 11) Błonia Pustkowie; 12) Podgórzyce folwark, już
poprzednio z Ptu Rawsk:, do Ptu Łęczyckiego oddzielone, wcielone
zostają do Okrę: Zgierskiego.—Temże postanowieniem, dwadzieścia
cztery gmin z sześćdziesięcią wsiami i osadami, jako to: 1)
Borszyn; 2) Białogóra; 3) Bronno; 4) Czechów; 5) Gostków; 6)
Krzepocinek; 7) Leźniczka; 8) Łażki; 9) Mniszki; 10) Powodów; 11)
Psary, 12) Prusinowice; 13) Rużyce Żmijowe; 14) Rużyce Grochowe;
15) Sniatowa; 10) Sucha górna; 17) Starzyny; 18) Trojany; 19)
Wróblew; 20) Wierzbowa; 21) Woźniki; 22) Zduny; 23) Tkaczew. i 24)
Leźnica Wielka, obecnie do Okręgu Zgierskiego należące, dla
dogodności mieszkańców i dla dobra służby Rządowej, odłączają
się od tegoż Okręgu, a wcielają do Okręgu Łęczyckiego.
Dziennik Warszawski 1865 nr 236
Korespondencje Dziennika Warszawskiego.
Łęczyca. We wsi Krzepocinku Łucja
Milczarek, dziewczynka 2 lata mająca zmarła w skutek poparzenia
się.
Kurjer Warszawski 1896 nr
170
Pioruny.
D. 11-go b. m.
zrana, w czasie burzy, piorun uderzył w stajnię na folwarku
Krzepocinek, w pow. łęczyckim, należącym do p. Ottona
Starzyńskiego.
Zgorzały: stodoła,
spichrz, stajnia, obora, kurniki, chlew, wozownia, szopa, zapasy
zboża, kilkanaście koni, młocarnia z sieczkarnią, narzędzia
rolnicze i sprzęty gospodarskie.
Dzięki ratunkowi, oraz
przybyciu czterech sikawek ze wsi sąsiednich, zdołano ocalić
resztę koni z palącej się stajni.
Straty znaczne.
Gazeta Świąteczna 1911 nr 1596
Smutne nowinki, bo o samych pożarach,
otrzymaliśmy od jednego czytelnika ze stron łęczyckich, w guberńji
kaliskiej. Oto jego słowa: (...)We wsi Krzepocinku spaliło się
dnia 11-go sierpnia dziewięć osad gospodarskich ze wszystkiem, co
było z pól zwiezione. (...) J. P.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łęczyckiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
w z. (—) A. Potocki
Wicewojewoda.
Obwieszczenia Publiczne 1927 nr 77
Wydział cywilny
sądu okręgowego w Łodzi, na zasadzie art. 1777-3 U. P. C., oraz
zgodnie z decyzją z dn. 25 maja 1926 r., podaje do publicznej
wiadomości, że na skutek podania Weroniki Pielesiak, zamieszkałej
w Krzepocinku, gm. Gostków,
pow. łęczyckiego, wdrożone zostało postępowanie celem uznania
Ignacego Pielesiaka za zmarłego i z mocy art. 1777-8 U. P. C., wzywa
tegoż Ignacego Pielesiaka, a syna petentki, Weroniki Pielesiak,
urodzonego w 1897 r., ostatnio zamieszkałego w Krzepocinku, gm.
Gostków, pow. łęczyckiego, obecnie, po
zaciągnięciu w 1919 r. do wojska polskiego, niewiadomego z
miejsca pobytu, aby w terminie 6-miesięcznym, od daty opublikowania
niniejszego ogłoszenia, stawił się w kancelarji wydziału
cywilnego sądu okręgowego w Łodzi przy ul. Stef. Żeromskiego
115, albowiem po tym czasie nastąpi uznanie go za zmarłego.
Nadto wydział cywilny
wzywa wszystkich, którzy o życiu lub śmierci pomienionego Ignacego
Pielesiaka, posiadają wiadomości, by o znanych sobie faktach
zawiadomili sąd najpóźniej w oznaczonym wyżej terminie do
sprawy Z. 205/26.
Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18
z dnia 18 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/9/33.
Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23 III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:
§ 1.
III. Obszar gminy wiejskiej Gostków dzieli się na gromady:
9. Krzepocinek, obejmującą: wieś Krzepocinek, kol. Krzepocinek.
§ 2.Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łęczyckiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
w z. (—) A. Potocki
Wicewojewoda.
Dziennik Łódzki 1960 nr
15
Onegdaj
wieczorom, we wsi Krzepinek (gr. Drwale, pow. Poddębice) w domu
Franciszka Sobali
nastąpiła silna eksplozja, na skutek której jedna osoba poniosła
śmierć, a 6 zostało poparzonych, w tym 7-miesięczne dziecko b. ciężko.
Eksplodowała lampa
naftowa, do której dolewano najprawdopodobniej nafty zmieszanej z
jakimś płynem łatwopalnym.
Skutki wybuchu były
katastrofalne. Śmierć na miejscu poniósł 14-letni syn gospodarza
domu Dionizy Sobala. Oparzeni zostali: 60-letni Franciszek Sobala,
jego żona Leokadia, zięć Stanisław Antczak, żona Antczaka —
Teodozja, 6-letni syn Aleksander Antczak oraz jego brat 7-miesięczny Mirosław.
Władze MO prowadzą
energiczne dochodzenie, celem ustalenia przyczyn wybuchu. Wszyscy
poparzeni zostali przewiezieni do szpitala.
(s)
Dziennik Łódzki 1960 nr
85
Od niedopałka
papierosa wybuchł pożar w Krzeposinku pow. Poddębice w
gospodarstwie Jana Antczaka. Spłonęła doszczętnie stodoła, dach
obory i budynku mieszkalnego. Straty wynoszą około 40 tys. zł. (s)
Dziennik Łódzki 1973 nr
212
Sterta słomy i
sterta siana spłonęły w gospodarstwie Józefa D. w Krzepocinku
pow. Poddębice.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz