Drużbin

Zajączkowski:

Drużbin -pow. poddębicki
1) 1386 T. Sir. I f. I, 7,11: Drusbino - Iarandinus de D., Jarandus de D. 2) 1392 T. Sir. I f. 40: Drusbino - Nicolaus de D. 3) 1393 T. Sir. I f. 48: Druszbino - Paulik de D.
4) XVI w. Ł I, 346, 396-397: Drusbyno, Drusbyn - villa, par. w m., dek. i arch. uniejowski. 5) 1511-1518 P. 188: Drusbin- wł. szl, par. w m., pow. szadkowski, woj. sieradzkie. 1552-1553 P. 231: Drusbyn - jw. 6) XIX w. SG II, 173: Drużbin albo Dróżbin - wś, par. w m, gm. Wierzchy, pow. sieradzki.  

Taryfa Podymnego 1775 r.

Druzbin, wieś, woj. sieradzkie, powiat szadkowski, własność szlachecka, 14 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.

Druzbin, parafia druzbin (drużbin), dekanat uniejowski, diecezja gnieźnieńska, województwo sieradzkie, powiat szadkowski, własność: Jabłkowski, czesnik.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Drużbin, województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Szadkowski, parafia Drużbin, własność prywatna. Ilość domów 23, ludność 117, odległość od miasta obwodowego 4.

Słownik Geograficzny:

Drużbin   lub Dróżbin, wś, pow. sieradzki, gm. Wierzchy, par. Drużbin. W 1827 roku miała 23 dm. i 117 mk. Dziś ludności 333 dusz; osad włościańskich 25, a kolonialnych, zostających na prawach większych własności ziemskich, 28. Rozl. morg. 911, pastw. 17 m. Sklepik i zajazd. Wieś ta prawdopodobnie już w XV wieku istnieć musiała i przez dziedziczną szlachtę zaludnioną była. R. 1868 folw. miał 618 m. rozl., włościanie 184 m. Ziemia pszenna próchnica z gliną, spód nieprzepuszczalny. Do tej wsi należały Borki drużbińskie i Rzekta drużbińska, najpiękniejszem drzewem masztowem jeszcze przed 50 laty zarosłe. W 17 wieku wsie te były własnością drobnej szlachty Rzekieckich i Zadzików. Dopiero Jakób Zadzik, biskup krakowski części Drużbina wykupił. W 18 w. Drużbin, Borki i Rzekta były własnością rodziny Mączyńskich, a w r. 1774 Jan Mączyński, kasztelan sieradzki pomienione dobra oddaje w posagu córce swej Kunegundzie Jabłkowskiej, żonie Jana Jabłkowskiego, cześnika Szadkowskiego, która kościół wkoło murem opasawszy, pod wchodową bramą grób wymurować i tam się pochować poleciła. Syn jej Izydor Jabłkowski sprzedał Drużbin i Rzektę i te później w posiadanie rodziny Głodzińskich, potem Cieleckich, przeszły; obecnie na kolonie rozprzedane. W Drużbinie urodził się Jakób Zadzik, biskup krakowski i wielki kanclerz koronny, mąż wielki cnotą i zasługą, o którym Zygmunt III, ofiarując mu pieczęć na sejmie, wyrzekł: „Nie człowiekowi tę godność, ale tej godności człowieka daję godnego". Z ubogiej szlacheckiej rodziny doszedł do wysokiej godności w kraju, bo wielkie było serce tego człowieka, a roztropności jego obaj nawet monarchowie wiele ufali. Miejscowe podanie niesie, że ojciec biskupa był kowalem, i że jakiś możny pan, przejeżdżając przez Drużbin, kazał sporządzić zepsuty powóz, a upodobawszy sobie małe wówczas chłopię, wziął je na wychowanie. Parafia D. dek. sieradzkiego liczy dusz 1875. Pierwotny kościół w D. był drewniany, przez kogo jednak założony i uposażony, niewiadomo. Ten który obecnie istnieje, wymurowany został w r. 1630 pod tytułem S. Stanisława, bisk. męcz., kosztem Jakóba Zadzika, który tu się urodził; konsekrow. r. 1630 przez fundatora; ołtarzy 3. Na cmentarzu kaplica grobowa Cieleckich - Głodzińskich. Proboszcz paraf. Hieronim Aranowski od r. 1857 bardzo troskliwie upiększał kościół, w czem go umacniały dobre chęci parafian. P. Szymanowski w r. 1876 swym kosztem za 10000 złp. sprawił nowe organy.

Spis 1925:

Drużbin, wś i kol., pow. sieradzki, gm. Wierzchy. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne wś 21, kol. 30. Ludność ogółem: wś 141, kol. 202. Mężczyzn wś 63, kol. 98, kobiet wś 78, kol. 104. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego wś 141, kol. 198, mojżeszowego kol. 4. Podało narodowość: polską wś 141, kol. 198, żydowską kol. 4.

Wikipedia:

Drużbin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Pęczniew. Wioska jest położona ok. 7 km na wschód od głównej zapory zalewu Jeziorsko.Wspomniana po raz pierwszy w 1386 r., dawniej szlachecka. Gniazdo rodowe Drużbińskich, w XVI w. – Rudnickich, a w 2 poł. XVI w. własność Zadzików h. Korab. Pierwotny drewniany kościół św. Stanisława B.M. istniał tu w początkach XV w. Obecny kościół murowany fundowany został ok. 1630 r. przez biskupa krakowskiego Jakuba Zadzika. Wieżę dobudowano w XIX w. Jest to budowla orientowana, jednonawowa z kwadratowym prezbiterium zamkniętym wielobocznie. Ściany posiadają oszkarpowania oraz wąskie okna zamknięte półkoliście. Wysoki dach z krępą, późnobarokową sygnaturką. Poniżej okapu biegnie fryz renesansowy o stylizowanych elementach roślinnych, wykonany techniką sgraffito. Sklepienie kolebkowo-krzyżowe zdobione rozetami wykonanymi ze stiuku. Jest tu monumentalny ołtarz główny z przełomu XVII/XVIII w. z obrazem św. Stanisława B.M., przywiezionym podobno przez fundatora świątyni z Krakowa. W ołtarzu krucyfiks barokowy. Dwa boczne ołtarze w tym samym stylu. Chór muzyczny o bogatej dekoracji plastycznej, wsparty na dwóch filarach. Chrzcielnica barokowa oraz stalle późnobarokowe z XVII w., monstrancja rokokowa, ornat z XIII w. Na wieży dzwon z 1640 r. z wyrytym napisem, że stanowi dar od fundatora kościoła z herbem Korab. Jakub Zadzik (1582-1642) ur. się w Drużbinie jako syn drobnego szlachcica. Powtarza się jednak od lat legendę, według której był synem kowala wychowanym przez możnego pana. Zadzik studiował w Krakowie i w Perugii, gdzie uzyskał doktorat. Po powrocie był sekretarzem królewskim. Uczestniczył w różnych poselstwach zagranicznych. W 1608 r. został kanonikiem, a wkrótce sekretarzem wielkim koronnym. W 1628 r. mianowano go kanclerzem wielkim koronnym. Był zaufanym doradcą Zygmunta III i Władysława IV, wywierał duży wpływ na sprawy polityczne i wojskowe. Zygmunt III wręczając mu pieczęć kanclerza rzekł: " Nie człowiekowi tę godność, ale tej godności człowieka daję godnego". W 1635 r. został biskupem krakowskim. Zbudował wiele kościołów oraz pałac biskupi w Kielcach. Zmarł w Bodzentynie. Spoczywa w katedrze krakowskiej. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.Według rejestru zabytków KOBiDZ na listę zabytków wpisane są obiekty: kościół parafialny pw. św. Stanisława Biskupa, 1630, nr rej.: 704 z 3.10.1967, kaplica grobowa J. Głodzińskiego, 1 poł. XIX w., nr rej.: 705 z 3.10.1967

Elżbieta Halina Nejman Majątki (Szlachta Sieradzka XIX wieku Herbarz)

DRUŻBIN par. Drużbin, p. poddębicki. oraz Borki, Rzechta to własność Mączyńskich, a w 1774 Jan Mączyński kasztelan sieradzki część dóbr oddaje w posagu córce Kunegundzie, żonie Jana Jabłkowskiego. W 1784 r. sprzedaje zięciowi resztę majątku za 40 tys. zł. Syn-Izydor Jabłkowski sprzedał Drużbin i Rzechtę Głodzińskim, potem przeszły w ręce Cieleckich, przez których zostały rozprzedane na kolonie. W 1827 roku wieś miała 23 domy i 117 mieszkańców, powierzchnia 911 mg. (SGKP t.2, s.173, AT 101 k.869)

1992 r.

kościół  zb. w 1630 r. przez bsk. Zadzika (Wieś Ilustrowana 1913 kwiecień) 

Wieś Ilustrowana 1913 kwiecień

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kościół murowany św. Stanisława Biskupa, fundowany ok. 1630 r. przez biskupa krakowskiego Jakuba Zadzika w Drużbinie

Fot. Janusz Marszałkowski

KOŚCIÓŁ I CMENTARZ

PLEBANIA

SZKOŁA i REMIZA

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1642

8-go marca zmarł Szlachetny Jan Suchorski.

Pierwszego kwietnia zmarł Szlachetny Maciej Poddębski.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1646

Suchorzyn

8 października, przeze mnie, jak wyżej, został ochrzczony syn Szlachetnych Andrzeja Suchorskiego i Marianny, małżonków, któremu zostało nadane imię Łukasz. Rodzicami chrzestnymi byli Wacław El? kościoła drużbińskiego i Elżbieta żona Jana Kołachy z Drużbina, Wszyscy z tej parafii.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1647

15 sierpnia zmarła Katarzyna Suchorska

Zmarł Mikołaj Jankowski

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1648

10 października Katarzyna Jankowska

21 października Barbara Suchorska

19 listopada Zuzanna Morakowska

15 grudnia zmarła Dorota Cieszkowska

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1650

13 kwietnia Szlachetny Stanisław Pratkowski

5 października zmarł Melchior Cieszkowski

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1651

Niedziela po święcie zmarła Urodzona Pani Agnieszka Starczewska

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1652

15 stycznia Urodzona Pani Anna Rzekiecka

20 lutego Szlachetna Anna Cinska

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1656

Suchorzyno Wielkie

12 września przez Wielebnego ojca Adama J? proboszcza Drużbina, roku, jak wyżej, zostało ochrzczone dziecko Urodzonych Andrzeja Suchorskiego i Anny Paprockiej, prawowitych małżonków. Rodzicami chrzestnymi byli Andrzej Szymankowicz wikary tego kościola drużbińskiego i Urodzona Pani Zofia Gołębowska. Imię nadane dziecku Chryzostom.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1656

Listopad

Ja, ten sam, jak wyżej, roku tego samego, ochrzciłem dziecko Urodzonych Pana Stanisława Otockiego i Jadwigi Dolińskiej, prawowitej jego małżonki, imię dziecka Katarzyna. Rodzicami chrzestnymi byli Urodzony Sebastian Jankowski i Urodzona Anna Jastrzębowska.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1658

Pierwszego stycznia zmarl w Drużbinie Urodzony Pan Sebastian Jankowski.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1658

Zawadki

26 marca ochrzciłem imieniem Rafał, dziecko Szlachetnych Pana Rafała i Marianny Suskich zmarłej po porodzie jego prawowitej małżonki. Rodzicami chrzestnymi byli Szlachetny Maciej Rayski z Zawadki i Urodzona Pani Marianna Jankowska z Drużbina.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1661

Ja, Andrzej Rokicki wikary kościola drużbińskiego, ochrzciłem dziecko Urodzonych Państwa Andrzeja i Anny Suchorskich, ktoremu nadalem imię Wojciech. Rodzicami chrzestnymi byli Urodzony Pan ? Gorzecki? i Urodzona Zofia Gołembowska, dziecko prawowitych rodziców. Wrzesień, dnia 19.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1662

Obecnie Andrzej Rokicki przy kościele drużbińskim asystent wikary.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1663

28 czerwca rozstała się z życiem Wielmożna i Urodzona Pani Regina Trzebicka, żona Wielmożnego Pana Tomasza Trzebickiego podstolego sieradzkiego, pochowana w kościele drużbińskim 24 września[?]

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1664

2? lipca

Zmarła Szlachetna Dorota Pratkowska, pochowana w kościele drużbińskim.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1665

13 stycznia

Zmarła Anna Dzierząrzeńska, pochowana w kościele drużbińskim 18 tego samego miesiaca.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1666

3 marca zmarł Urodzony Pan Andrzej Rzekiecki.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1670

Roku, jak wyzej, dnia zaś 19 lutego.

Znakomity i Przewielebny Sebastian z Dobrej, kanonik i oficjał uniejowski, proboszcz białko?, połączył świętym małżeństwem Urodzonego Pana Gabriela Iwańskiego z Urodzoną Katarzyną Trzebieską, świadkowie zaś stawający Urodzony Pan Jan Jastrzębowski i Urodzony Pan Andrzej Suchorski i inni Urodzeni

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1675

Ten sam, ja wyżej, połączyłem świętym małżeństwem Urodzonego Pana Jakuba Zaborowskiego z Urodzoną Marianną Paprocką, pomijając trzy zapowiedzi, w obecności zaś świadków Urodzonego Andrzeja Suchorskiego i Urodzonego Łukasza Suchorskiego i innych stawających Urodzonych. 12 lutego.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1682

Styczeń

25. Ja, jak wyżej, ochrzciłem imieniem Paweł, syna Jana Wierzbickiego i Marianny, prawowitych szlachetnych małżonków. Rodzicami chrzestnymi byli Marcin Pratkowski i Anna Rowińska szlachta.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1692

A.D. 1692, dnia 16 października, zostało przez Wielebnego Sebastiana Mroc? ochrzczone dziecko Urodzonego i Wielmożnego Stanisława i Urodzonej i Wielmożnej Barbary Trepków, któremu zostało nadane imię Rafał. Rodzicami chrzestnymi byli Urodzony i Wielmożny Pan Marcin Trzebicki i Urodzona Pani Marianna Mroczkowska.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1693

A.D. 1693, dnia 12 urodziło się, zaś dnia 21 Wielebny Sebastian Mrockowski prepozyt kościoła drużbińskiego ochrzcił dziecko, któremu nadano imię Marianna. Rodzicami chrzestnymi byli Urodzony i Wielmożny Pan Daniel Łasowski i Urodzona i Wielmożna Pani Jadwiga Pstrokońska siostra rodzona Urodzonego i Wielmożnego Pana Łasewskiego dnia 21 grudnia Urodzonych i Wielmożnych Państwa Stanisława i Barbary Trepków

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1703

Drużbin

Dnia 10 grudnia stycznia. Ten sam, jak wyżej, ochrzciłem dziecko Łukasza poddanego bez gruntu i Jadwigi prawowitej małżonki, któremu nadałem imię Adam. Rodzicami jego chrzestnymi byli Urodzony Franciszek Mroczkowski z Urodzoną Panią Konstancją, Urodzony Pan Jan Rogoliński.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1703

6-go kwietnia zmarł Wielmożny Pan Marcin Trzebicki stolnik sieradzki

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1706

Rok 1706, dnia 26 stycznia.

Ja, Adam Chrzanowski wikary drużbiński, ochrzciłem Pawła, dziecko Szlachetnych Państwa Jakuba i Marianny Turowskich. Jego rodzicami chrzestnymi byli Wielmożny Pan Daniel Zwiastowski z Urodzoną Pania Marianną Marszycką.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1708

Zaś 15 lutego, roku, jak wyżej. Drużbin, Wielebny Adam Chrzanowski pleban wierzchowski, ochrzcił imieniem Franciszka, prawowite dziecko Urodzonego Franciszka Mroczkowskiego i Marianny, jego małżonki. Rodzicami chrzestnymi byli Wielebny Sebastian Mroczkowski kapłan drużbiński i Urodzona Zofia Rylska, 5 kwietnia 1708.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1710

Ja Łukasz Krąkowski kapłan drużbiński, poprzedziwszy trzema zapowiedziami według zasad kościoła rzymskiego, potwierdziłem małżeństwo Urodzonego Pana Aleksandra Nagórskiego z Katarzyną Kozubską w obecności Urodzonych Panów Stanisława, Piotra Suchorskich, Jana Rogolińskiego i wielu innych. Rok 1710, dnia 24 sierpnia.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1718

Drużbin

Dnia 24 lutego roku, jak wyżej. Ja, Jan Chryzostom Czyżewski kapłan drużbiński na mocy specjalnej dyspensy Znakomitego oficjała uniejowskiego, nie znajdując żadnych przeszkód, błogosławiłem małżeństwo Szlachetnych osób, mianowicie Urodzonych Walentego Rudnickiego z Ludwiką Czyżewską panną i moją siostrą rodzoną w obecności świadków Wielmożnego i Urodzonego Pana Krobanowskiego sędziego przy Trybunale Królewskim Piotrkowskim ? ojca także Urodzonego syna tegoż, Michała i Felicjana, Wielmożnego i Urodzonego Pana Chlebowskiego chorążego brzesko-kujawskiego i Urodzonych Państwa Wojciecha i Marianny Głuszkowskich małżonków, Tomasza i Jadwigi Krzemieniewskich małżonków i wielu innych wiarygodnych.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1723

Dom plebana

A.D., jak wyżej, dnia 24 lutego w święto św. Macieja Apostoła. Najszlachetniejsza matka moja Urodzona Teofila Porowska małżonka nieżyjącego Urodzonego Aleksandra Czyżewskiego najszlachetniejszego ojca mojego, wdowa, lat około 70, opatrzona świętymi sakramentami pokuty, Eucharystii i namaszczona olejami, zakończyła życie. Jej ciało spoczęło w sklepieniu kościoła drużbińskiego.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1730

Drużbin Rynek

A.D. 1730, dnia zaś 20 lutego. Ja, Jan Chryzostom Czyżewski dziekan uniejowski, poboszcz drużbiński, na mocy specjalnego indultu i dyspensy Znakomitego i Najwielebniejszego Michała Kobierzyckiego kanonika generalnego gnieźnieńskiego i oficjał uniejowskiego, błogosławiłem małżeństwo Urodzonego Pana Melchiora Suchorskiego z Urodzoną Teresą Chmielińską panną, moją siostrą stryjeczną. Obecni świadkowie Urodzeni Łukasz i Jan Suchorscy, Wojciech Kwiatkowski, Wojciech Kozubski, Jan Porowski mój brat wujeczny i wielu innych zaproszonych do tego aktu i asystujących.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1731

Ja, Jan Chryzostom Czyżewski, dziekan uniejowski, kapłan drużbiński, Roku 1729, dnia zaś 23 kwietnia, ochrzciłem dwoma imionami Jerzy Antoni, syna Urodzonych Wojciecha Kozubskiego i Marianny Chrzanowskiej, prawowitych małżonków. Rodzicami chrzestnymi byli Urodzony Andrzej Kozubski stryj nowonarodzonego i Urodzona Zofia Kozubska babka tego nowoochrzczonego syna.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1744

A.D. 1744, dnia 4 września zmarła Urodzona Petronela Sadowska opatrzona Sakramentami, eucharystią na ostatnią drogę i odpuszczeniem zupełnym, pochowana w kościele przy drzwiach dnia 7 września.

Akta metrykalne (Parafia Wierzchy) 1749

 Charchówek z poza parafii.

Roku, jak wyżej, dnia 5. lutego. Ja, Krzysztof Zdzienicki proboszcz wierzchowski, błogosławiłem małżeństwo między Urodzonym Wojciechem Górskim a Urodzoną Petronelą Kwiatkowską, poprzedziwszy 3-ma zapowiedziami za zgodą własnego proboszcza kościoła drużbińskiego, mianowicie Znakomitego Antoniego Wilkanowskiego, dziekana uniejowskiego, w obecności Wielmożnego Józefa Mogilnickiego starosty nieszawskiego i Wielmożnego Oczosalskiego chorążego i innych wiarygodnych.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1750

I dnia 1 marca ten dzień, w którym odbyła się ceremonia w kościele drużbińskim wyżej wspomnianego Macieja, syna Urodzonych Aleksandra Spinka i Agnieszki Chlebowskiej, urodzonego dnia 19 lutego. Rodzicami chrzestnymi byli Urodzeni Baltazar Pągowski i Marianna Klichowska i także przeze mnie Antoniego Wilkanowskiego kustosza łęczyckiego dziekana uniejowskiego, proboszcza drużbińskiego ceremonia dopełniona.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1750

Drużbin

A.D. 1750, dnia 14 sierpnia ochrzciem imionami Róża i Marianna, córkę Urodzonego Pana Michała Gajeskiego i Eufrozyny z domu Sromockiej, prawowitych małżonków. Rodzicami chrzestnymi byli Wielebny Stanisław Gajeski i Urodzona Pani Zofia Sromocka z Rzechty.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1752

Dnia 6 marca zmarł Urodzony Franciszek Więckowski, opatrzony sakramentami i pochowany w kościele drużbińskim.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1752

Dnia 26 listopada uznałem małżeństwo w kościele drużbińskim, poprzedziwszy trzema zapowiedziami, nie znajdując żadnych kanonicznych przeszkód, Urodzonych Macieja Borowskiego z Katarzyną Starodworską wdową i potwierdziłem w obecności świadków Urodzonych Wojciecha Górskiego, Wojciecha Kozubskiego, Błażeja Olszewskiego i wielu innych Szlachetnych i z ludu świadków asystujących przy akcie.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1753

Zawady

1753 roku, dnia 27 lutego, Znakomity Wielebny Walenty Drogoński kanonik uniejowski, proboszcz niemys? w kościele drużbińskim, poprzedziwszy trzema zapowiedziami, nie znajdując żadnych przeszkód, uznałem i błogosławiłem za osobistą zgodą miejscowgo proboszcza, małżenstwo Szlachetnych Krzysztofa Turczynowicza z Jadwigą Turowską panną w obecnośći świadków Przewielebnego Nowackiego wikarego drużbińskiego i Urodzonych Wojciecha Kwiatkowskiego, Duni? Jankowskiego i innych.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1753

Rynek Plebański

Roku, ja wyżej, dnia 3 lipca, zmarła Urodzona Cecylia z Mikołajewskich Borzęcka wdowa w domu pracowitego Dominika lat około 70. Opatrzona sakramentami przeze mnie Piotra Dzikowicza wikarego drużbińskiego. Jej ciało pochowano na cmentarzu drużbińskim.

Akta metrykalne (Parafia Wierzchy) 1773

 Dzierzązna.

Roku Pańskiego 1773, dnia zaś 13. stycznia Przewielebny Piotr Dzikowicz zarządca parafialnego kościoła drużbin? ochrzcił urodzone dnia 11. tego samego miesiąca, dziecko Urodzonych Stefana i Doroty Zdzenickich, prawowitych małżonków, któremu danałem imię Paweł. Rodzicami chrzestnymi byli Urodzony Stanisław Jaguszewski i Urodzona panna Marianna Głuszkowska.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1791

... dnia 6 października, ja, Mikołaj ...okczyński proboszcz ... ochrzciłem dziecko ... Brygida Franciszka ... Macieja Jaxy Krobano[wskiego] sędziego grodzkiego sieradzkiego [i] Petroneli ze Slask[ich], prawowitych małżonków urodzonej ...4 bieżącego miesiąca córki. Rodzicami chrzestnymi byli Wielmożni Teodor Grab... młodzian i panna Urszula ...bska siostra [rodzona] tego ...

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1792

1792, dnia 27 grudnia.

Ja, Mikołaj Obrokczyński prepozyt drużbiński, dziekan zewnętrzny uniejowski, ochrzciłem czterema imionami Władysław, Bogumił, Adam, Sylwester, urodzonego 25 tego miesiąca syna Wielmożnych Józefa Leśniewskiego regenta grodzkiego sieradzkiego i Balbiny z Jabłkowskich, prawowitych małżonków, potomków zaś Wielmożnych Stanisława i Ewy z Przysieckich Leśniewskich i Jana Kantego i Marianny z Walewskich Jabłkowskich. Rodzicami chrzestnymi byli Wielmożny Władysław Jabłkowski skarbnik sieradzki młodzian syn i Wielmożna Antonina Przysiecka a ponadto podpisuję pod pieczęcią kościoła parafialnego drużbińskiego św. Stanisława w rezydencji plebana drużbińskiego dnia 30 grudnia 1792, Mikołaj Obrokczyński dziekan zewnętrzny uniejowski.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1799

Charchów Pański

1799, dnia 17 marca, ten sam, ochrzciłem Karolinę, córkę Józefa i Marianny Borowskich, prawowitych małżonków. Rodzicami chrzestnymi byli Wielmożny Izydor Jabłkowski dziedzic dóbr drużbińskich i Wielmożna Karolina Krobanowska.

Akta metrykalne (Parafia Drużbin) 1800

... nieżyjącego Wielmożnego Stanisława Pom[orskiego] [syna] nieżyjącej Wielmożnej Brygidy Umińskiej ... małżeńskiego syna i Małgorzaty z [Jabł]kowskich córki nieżyjącego Wielmożnego Jana Jabłkowskiego cześnika szadkowskiego z Wielmożna Kunegundą Mączyńską małżeńskiej córki, prawowitych małżonków, urodzonej 7 i jak wyżej, której nadałem imiona Marianna Józefa Kunegunda. Rodzicami chrzestnymi byli Wielmożny Izydor Jabłkowski ze swoją małżonką Marianną z Kurdwanowskich.

 Gazeta Południowo-Pruska 1805

Citatio Edictalis. Na żądanie Róży z Obrokczyńskich Stobiński z Druzbina pod Uniejewem, zapozywa się ninieyszyym edictalirer od teyże przed lat dwiema zbiegły małżonek Karol Slobiński, ażeby się tenże w przeciągu trzech miesięcy, a naypoźniey zaś in termino peremptorio dnia 23. Augusti rokti bieżącego z rana o godzinie 10tey w kancellaryy niżey podpisanego sądu osobiście, lub przez umocowanego pełnomocnika stawił, na skargę odpowiedział, i dalszey instrukcyy sprawy oczekiwał, w przypadku niestawienia się, zostanie złośliwe uyście za dowiedzione uznane, i powodce wstąpienie w inne śluby małżeńskie dozwolone będzie. W Gnieźnie dnia 24. Maia 1805.

Sąd Administratorski Konsystorza Jeneneralnego Gnieźnieńskiego.

 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1821 nr 28

OBWIESZCZENIE.
Komornik Trybunału Cywilnego Woiewództwa Kaliskiego. Uwiadomia Szanowną Publiczność, iż w dniu 30. Lipca r. b. wKancellaryi Komornika sprzedane zostaną prowenta i wszelka Intrata sądownie zaięte pod warunkami w terminie ogłosić się mianemi z Dobr Rzechty i Drużbina w Powiecie Szadkowskim położonych, na trzy po sobie idące lata, chęć maiących takowego kupna na rzeczone mieysce do Kalisza zaprasza. Główny warunek iest: że nikomu nie będzie wolno licytować, kto poprzednio 1200 złotp. kaucyi nie złoży.
w Kaliszu dnia 7. Lipca 1821. roku.
Stanisław Markowski. 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1825 nr 37

OBWIESZCZENIE.
Wskutek wyroków Trybunału Cywilnego Wdztwa Kaliskiego, mianowicie pierwszego, z dnia 30. Marca 1824 r. i drugiego z dnia 12. Lipca roku bieżącego, na powództwo Maryanny z Trembińskich poniegdy Józefie Godlewskim, Rejencie Kancellaryi Ziemiańskiey Wdztwa Kaliskiego, pozostałey wdowy, a teraz Jana Mellera, Professora Szkoły Woiewódzkiey Kaliskiey małżonki, wydanych.
Uwiadomia wszystkich, którzyby iakiekolwiek z okazyi urzędowania pretensye do niżey wyrażonych osób, a w szczególe do niegdy Kajetana Godlewskiego, Komornika przy Sądzie Pokoiu Powiatu Kaliskiego z czasów iego urzędowania, a zwłaszcza od dnia 17. Kwietnia 1821 r. do dnia śmierci, tudzież niegdy Józefa Godlewskiego, Rejenta Kancellaryi Ziemiańskiey Wdztwa Kaliskiego, z czasu tegoż urzędowania, a respective od dnia 4. Września 1820 r. także do dnia śmierci, mieć mogli, ażeby się z takowemi w ciągu miesięcy trzech od daty doręczenia ninieyszego obwieszczenia bądź do podpisanego Patrona, bądź do Bióra Prokuratora Królewskiego zgłaszali, i pretensye takowe prawnemi dowodami poparli; — w przeciwnym bowiem razie po upłynieniu czasu trzech-miesięcznego z  wszelkiemi wnioskami swemi, ieśliby iakowe mieć mogli, prekludowani zostaną, i kaucye, a w szczególe za niegdy Kajetanem Godlewskim, Komornikiem, w summie 6000 złtp. na dobrach Sobiesęki i Rzechcie subintabulowana, tudzież niegdy Józefem Godlewskim na dobrach Rzechcie i Drużbinie w summie 10.000 złtp. zapisana, wymazane będą.
Kalisz dnia 11. Sierpnia 1825 roku.
Mazurkiewicz.

Gazeta Warszawska 1827 nr 219

Po śmierci Tomasza Psarskiego nastąpioney w dniu 25 Października 1826 r. otworzyło się postępowanie spadkowe, o którem po raz pierwszy donosząc podpisany Rejent, zawiadomia ninieyszem wszystkich, których to interessować może, że do przeniesienia tytułu własności Dóbr Rzekta i Drużbin w Powiecie Szadkowskim Woiewództwie Kaliskiem położonych, do zmarłego spadkodawcy prawem dziedzictwa należących, na imie Sukcessorów po nim do brania spadku wylegitymować się maiących, termin roczny, a właściwie na dzień 24 Lipca 1828 r. w Kancellaryi Ziemiańskiey Woiewództwa Kaliskiego przed podpisanym Rejentem iest wyznaczony. — Kalisz dnia 25 Lipca 1827 r.

Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Woiewództwa Kaliskiego.

Franciszek Nowosielski.

Dziennik Powszechny 1831 nr 252

LIST GOŃCZY. Sąd Sprawiedliwości Kryminalney Woiewództwa Mazowieckiego i Kaliskiego. Wzywa wszelkie władze tak cywilne iako i woyskowe, nad bezpieczeństwem publicznem czuwaiące, iżby Jakóba Zakólskiego, Felixa Gosławskiego, Wawrzyńca Waliszewskiego, i Jakóba Grabowskiego za zbrodnię kradzieży uwięzionych i ukaranych, z robót publicznych, wraz z żołnierzem z pułku 13 piechoty liniowey Sylwestrem Rembiszewskim, który do straży był im dodany w d. 8 sierpnia r. b. w południe zbiegłych, śledzić, a uiąwszy sądowi naszemu pod ścisłą strażą dostawić raczyły. Rysopis zbiegłych zbrodniarzy iest następuiący. (…) 4. Wawrzyniec Waliszewski lat ma 32, katolik, twarzy pociągłey ospowatey, oczu blado-niebieskich, włosów iasno-bląd, wzrostu średniego, urodzony we wsi Drużbinie, obwodzie Sieradzkim woiewództwie Kaliskiem, mieszkał we Machnice obwodzie Gostyńskim wództwie Mazowieckiem. Wszyscy czterech w czasie ucieczki przybrani byli w kompletny ubiór aresztantski i zakuci byli w mocne ogniwowe kaydany. W Warszawie dnia 19 Sierpnia 1831 r. Prezes Rozciszewski. Sekretarz Kulczycki.

Dziennik Powszechny 1833 nr 248

OBWIESZCZENIA SPADKOWE. Przez śmierć Petronelli z Psarskich, rozwiedzioney Węgierskiej, w dniu 10 Września 1831 roku nastąpioną, otworzonem zostało postępowanie spadkowe, o którem donosząc podpisany Reient, zawiadomia wszystkich kogo to interessować może, iż celem przepisania własnosci : 1. Summy 37,700 złp. na dobrach Kościelcu, w Powiecie Wieluńskim, w dziale IV, ad 1, litera ff. 2. Współwłasności summ 40,000 złp. w dziale IV, ad l. ad b, i 40,000 złp. w tymże dziale ad 2, ad c, obudwóch na dobrach Wielgie z przyległościami, w Powiecie Wieluńskim leżących, hypotekowanycb, tudzież 3. Współwłasności dóbr Rzechty i Druźbina, w Powiecie Szadkowskim położonych, na imie sukcessorów do brania spadku po teyże Petronelli z Psarskich Węgierskiey wylegitymowanych, wyznaczonym został sześciomiesięczny termin na dzień 4ty Marca 1834 roku, w Kancellaryi Ziemiańskiey Woiewództwa Kaliskiego, przed podpisanym Reientem. Kalisz dnia 4 Września 1833 roku. Reient Kancellaryi Ziemiańskiey Woiewództwa Kaliskiego, Franciszek Nowosielski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1838 nr 197

Pisarz Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Kaliskiej.

Po śmierci:  

3. Wojciecha Psarskiego współwłaściciela dóbr Rzechty i Drużbina, w powiecie Szadkowskim leżących;

(...) ogłasza się wiadomość otwarcia spadków, z wyznaczeniem terminu do regulacyi tychże spadków na dzień 20 lutego (4 marca) 1839 r. przed podpisanym pisarzem.  

Kalisz dnia 13 (25) sierpnia 1838 r.

Antoni Korzeniewski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1842 nr 156

(N. D. 3452.) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Kaliskiej.

Do regulacyi spadków: 1) po Elżbiecie z Madalińskich Chrzanowskiej, współwłaścicielce dóbr Rzechty i Drużbina w Powiecie Szadkowskim położonych; (…) wyznacza się termin przed podpisanym Rejentem na dzień 13 (25) Stycznia 1843 roku, w którym interessenci do spadków tych z prawami swemi zgłosić się są winni pod prekluzyą.

Kalisz dnia 3 (15) Lipca 1842 roku.

Fr. Nowosielski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1849 nr 143

(Ν. D. 2490) Sąd Policyi Prostéj Okręgu Szadkowskiego.

Wzywa wszelkie Władze nad bezpieczeństwem i spokojnością w kraju czuwające aby zbiegłego z dnia 4 na 5 Maja r. b. z aresztu detencyjnego tutejszego przez wybicie ściany w piecu Wojciecha Kuczkowskiego poniżéj rysopisem opisanego o liczne zbrodniowe kradzieże obwinionego, ścisłe śledziły i onego po ujęciu pod ścisłą i bezpieczną strażą ponieważ Kuczkowski jako człowiek nader mocny pięć razy z pod dozoru prowadzących go ludzi lub przez wyłamanie krat w areszcie zbiegał Sądowi Poprawczemu do Piotrkowa odtransportować zechciały. Rysopis jego: ma lat 32, katolik, rodem z Drużbina mieszka w Zduńskiéj Woli jest z professyi kowal, wzrostu miernego, tuszy dobréj, twarzy nieco ściągłéj, oczów niebieskich, ust nosa i brody miernych, włosów blond,znaków szczególnych żadnych: ubiór: koszula płócienna, spodnie z kortu letniego, kamizelka piaskowa, czarnym, sznurkiem szamerowana, surdut szaraczkowy, kaszkiet ciemno zielony.

Szadek dnia 10 (22) Maja 1849 roku.

Sztandynger.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1850 nr 25

(N. D. 519) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po śmierci:

1. Jozefa Głodzieńskiego właściciela dóbr Rzechta i Drużbin oraz dóbr Chorchów w Okręgu Szadkowskim leżących. (…) otworzyły się spadki, do regulacyi których wyznacza się termin na dzień 31 Lipca (12 Sierpnia) 1850 r. w Kancellaryi hypotecznéj w Kaliszu.

Kalisz dnia14 (26) Stycznia 1850 roku.

Jan Niwiński.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1856 nr 108

(D. N. 2594) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po śmierci:

2. Franciszka Michalskiego, co do prawa sześcioletniej dzierżawy dóbr Rzechta i Drużbin z Ogu Szadkowskiego w dziale III pod N. 7 wykazu tychże dóbr zapisanego, oraz co do współwłasności sum rs. 1125, w dzialе III ad N. 1 wykazu dóbr Roguźno i Ruda z Ogu Sieradzkiego, i rs. 900 w dziale IV pod N. 6 wykazu dobr Wołeń lit, A. B. z Ogu Wartskiego zabezpieczonych.

Ogłasza się postępowanie spadkowe, do regulacyi którego oznaczam termin na d. 10 (22) Listopada 1856 r. w Kancellaryi hypotecznej w Kaliszu.

Kalisz d. 21 Kwiet. (3 Maja) 1856 r.

Józef Miklaszewski.

Kurjer Warszawski 1857 nr 249

(Art: nad:) Dzień 11 Czerwca r. b. smutną ogłosił nowinę naszej okolicy, zwiastując o śmierci ś. p. Prowidencji z Głodzińskich Cieleckiej, Żony Józefa Cieleckiego, Dziedzica dóbr Drużbina i Charchowa Pańskiego, w Powiecie Sieradzkim położonych. Sędziego Pokoju Okręgu Szadkowskiego. Jeżeli kobieta w cichem, domowem powołaniu swojem, może mieć prawo do publicznego hołdu, to nikomu słuszniej hołd ten nie należy, jak ś. p. Prowidencji. Zbyt wcześnie, bo zostawiając kilkoro nieletnich dziatek, opuściła tę ziemską pielgrzymkę, lecz nie uniosła z sobą pamięci dobrych czynów, których za życia nie szczędziła. Zacząwszy od rodzinnego kółka, gdzie swoim przykładem i słowy, wpajała w serca swych dziatek najpiękniejsze cnoty, jako Obywatelka rozszerza swą macierzyńską opiekę na swych podwładnych, dla familji nieszczęśliwej staje się prawdziwą opiekunką, przyjaciółką najlepszą dla równych sobie; któż z otaczających nie doświadczył od niej pociechy w strapieniu, kogóż nie ogrzała swojem uczuciem i tkliwością? Jak czuć się dał skon takiej kobiety, dosyć było spojrzeć na orszak pogrzebowy, tak Osób Duchownych, którzy licznie się zebrawszy, okazali swą bezinteresownością jak cnota powinna być uczczoną; jakoteż i Obywateli, którzy spieszyli, to z współczuciem i pociechą dla stroskanej Rodziny, to z ostatnią posługą dla zwłok zacnej Kobiety, których nie dozwolili odwieść karawanem, ale dla uczczenia, do Kościoła parafjalnego, w znacznej odległości będącego, na własnych barkach donieśli; a te ciche łkania i wydobywające się z piersi tłumnego ludu jęki przy ostatniej posłudze, przekonywały wymowniej niż usta Kapłana, jakim był żywot ś. p. Prowidencji. Spokój i cześć Tobie zacna Kobieto! Niech pamięć Twa nigdy nie wygaśnie w sercach, które Cię znały; a te kilka słów moich, jak skromny kwiatek, wdzięczną na mogile zasadzony ręką, niech nie dozwolą bez wspomnienia zagrzebać Twe cnoty w niepamięci! — J. G.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1859 nr 8

(N. D. 196) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po śmierci:    

3. Wawrzeńca Kostrzewskiego wierzyciela złp 3000, albo rs. 450* na dobrach Rzechta i Drużbin z Okręgu Szadkowskiego w dziale IV. pod Nr. 16 sposobem zastrzeżenia miejsca wpisanych.    

(…) Otworzyły się spadki, do uregulowania których termin na dzień 10 (22) Lipca 1859 r. w Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu przed sobą wyznaczam.

Kalisz d. 11 (23) Grudnia 1858 r.

Stanisław Rościszewski.

*nieczytelne

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1861 nr 164

(Ν. D 3314) Kommissya Rządowa Sprawiedliwości.

Ogłasza: iż Rada Administracyjna Królestwa postanowieniem z dnia 19 (31) Maja r. b. Nr. 3384 zapis rsr. 450 dla kościoła parafialnego w Drużbinie przez niegdy Xiędza Jana Szymańskiego testamentem na dniu 1 (13) Września 1855 urzędownie sporządzonym uczyniony, w myśl art. 910 K. C. z zachowaniem praw osób trzecich i pod warunkami bliżej w testamencie oznaczonemi zatwierdziła.

Warszawa dnia 31 Maja (12 Czerwca) 1861 r.

z upow. Dyrektor Kancellaryi,

Radca Stanu, J. Ornowski.

Dziennik Warszawski 1864 nr 155

(N. D. 3161) dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Gubernji Warszawskiej w Kaliszu.

Podaje do powszechnej wiadomości, iż na zasadzie art. 7 Postanowienia Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego z dnia 28 Czerwca (10 Lipca) 1860 roku i upoważnień przez Dyrekcję Główną Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego udzielonych, następujące dobra ziemskie, za zaległość w ratach Towarzystwu należnych, wystawione są na sprzedaż przymusową przez licytacją publiczną w mieście Kaliszu w pałacu Sądowym przy ulicy Józefiny w Kancelarjach Hipotecznych poniżej wymienionych.

Termin sprzedaży dnia 8 (20) Lutego 1865 r,  

17. Rzechta i Drużbin, z kolonją Urszulin i częścią na Borkach, oraz wszystkiemi przyległościami i przynależytościami w Okręgu Szadkowskim położone, raty zaległe w chwili zarządzenia sprzedaży wynoszą rs. 390 kop. 51, vadium do licytacji rs.1620, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 9700, przed Rejentem Kancelarji Ziemiańskiej Stanisławem Rościszewskim.  

(...) Sprzedaże wzmiankowane odbędą się w terminach powyżej oznaczonych, poczynając od godziny 10-ej z rana, w obec delegowanego Radcy Dyrekcji Szczegółowej. Gdyby zaś Rejent przed którym przedaż ma się odbywać był przeszkodzony, licytacja odbędzie się w jego kancelarji przed innym Rejentem który go zastąpi.  

Warunki licytacyjne są do przejrzenia w właściwych księgach wieczystych i w biurze Dyrekcji Szczegółowej.

Kalisz d. 13 (25) Czerwca 1864 r.

Prezes, Chełmski.

Pisarz, Janczewski.

Dziennik Warszawski 1864 nr 196

(N. D. 3829) Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Gubernji Warszawskiej w Kaliszu.

Do niewiadomych z imion, nazwisk i pobytu SS-rów niegdy Maurycego Załuskiego z powodu wierzytelności na rzecz tegoż w dziale IV. pod N. 30, oraz wpisu w dziale III. pod N. 16 wykazu hypotecznego dóbr Rzechty i Drużbina zabezpieczonych.

Na zasadzie art. 7 Postanowienia Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego z dnia 28 Czerwca (10 Lipca) 1860 r. zawiadamia wszystkich interesowanych, a głównie powyżej wymienionych, iż dobra ziemskie Rzechta i Drużbin z przyległościami i przynależytościami w Okręgu Szadkowskim, Powiecie Sieradzkim, Gubernji Warszawskiej położone, jako zalegające w ratach Towarzystwu Kredytowemu Ziemskiemu należnych sumę rsr. 390 k. 51 z mocy upoważnienia Dyrekcji Głównej z d. 10 (22) Kwietnia 1864 r. Nr. 6064 są wystawione na przymusową sprzedaż przez licytacją publiczną, która odbywać się będzie w obec delegowanego Radcy Dyrekcji Szczegółowej Kaliskiej w d. 8 (20) Lutego 1865 r. poczynając od godziny 10ej z rana w Kancelarji hypotecznej przed Stanisławem Rościszewskim Rejentem miejscowej Kancelarji Ziemiańskiej, lub Jego prawnym zastępcą w mieście Kaliszu przy ulicy Józefiny w gmachu Sądowym.

Vadium do licytacji oznaczone jest w kwocie rs. 1620, w gotowiźnie, lub w Listach Zastawnych z właściwemi kuponami.

Licytacja rozpocznie się od sumy rs. 9700.

Warunki tej przedaży są do przejrzenia w właściwej księdze wieczystej, i w biurze Dyrekcji Szczegółowej Kaliskiej.

Ostrzeżenie. W razie niedojścia do skutku powyższej sprzedaży dla braku licytantów, druga i ostateczna sprzedaż od zniżonego szacunku odbytą będzie bez dalszych nowych doręczeń w terminie jaki Dyrekcja Szczegółowa oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi, wedle art. 25, powołanego na początku postanowienia Rady Administracyjnej.

Kalisz d. 8 (20) Lipca 1864 r.

Prezes, Chełmski,

za Pisarza, Kiedrzyński.

Dziennik Warszawski 1865 nr 74

Korespondencje Dziennika Warszawskiego.

Sieradz. W dniu 9 (21) marca, syn włościanina wsi Drużbina, Tomasz Tomczak, dwa lata wieku liczący, będąc oddany pod dozór 13-toletniej siostry swojej, pozostawiony przez nią w domu przy piecu, spalił się.

Dziennik Warszawski 1868 nr 80

N. D. 2254 Pisarz Trybunału Cywilnego w Kaliszu.

Stosownie do art. 682 K. P. S. wiadomo czyni, iż na żądanie Józefy z Grzeszczakowskich Wojczyńskiej Kacpra Wojczyńskiego Assera Leśnictwa małżonki, w asystencji męża działającej, czyli obojga małżonków Wojczyńskich w osadzie Franki Gminie Podalin Powiecie Petrokowskim zamieszkałych, a zamieszkanie prawne u Władysława Rutkowskiego Patrona Trybunału Kaliskiego w mieście Kaliszu zamieszkałego, mających, który to Patron subhastacją dóbr ziemskich Drużbin w Okręgu Szadkowskim położonych popiera, w poszukiwaniu sumy rsr. 3,000 z procentem i kosztami od Gotfrida Gelbhard, właściciela tychże dóbr Drużbina w tychże dobrach mieszkającego i zamieszkanie prawne obrane mającego, a to z mocy aktów urzędowych jednego przed Regentem Marcelim Jaworskim w mieście Łodzi dnia 23 Września (5 Października) 1863 r., a drugiego przed Regentem Zenonem Łopuskim w mieście Kaliszu w dniu 23 Czerwca (5 Lipca) 1867 r. zeznanych, protokółem Komornika przy Trybunale Cywilnym w Kaliszu Franciszka Roweckiego w dniu 11 (23) Października 1867 r. rozpoczętym, a w dniu 12 (24) Października 1867 r. ukończonym, sporządzonym, zajęte zostały na przymuszone w drodze sądowej wywłaszczenie

Dobra Ziemskie Drużbin,

składające się z wsi i folwarku Drużbin z częścią na borach do folwarku wcieloną, z wszelkiemi zabudowaniami dworskiemi, gruntami, łąkami, pastwiskami, zagajnikiem, propinacją, rybołostwem, polowaniem, czynszami, inwentarzami żywym i martwym do gruntu przywiązanym, zgoła z tem wszystkiem, co całość tych dóbr stanowi, położone w Okręgu Szadkowskim, Powiecie Sieradzkim gminie Wierzchy Parafii Drużbin Gubernji Kaliskiej, graniczą na wschód z dobrami Wolą Pomianową i Charchowem, na południe z dobrami Zychtą Drużbinską, na zachód z dobrami Suchorzynem, a na północ z dobrami Borkami Drużbińskiemi.

Dobra te posiada właściciel tych Gotfrid Gelbhard, w kuźni mieszka kowal Jan Cybulski, który za wynagrodzenie rsr. 9 i deputat uskutecznia robotę dworską. W domu karczemnym mieszka Antoni Rydzewski, szynkuje trunek dworski za wynagrodzeniem 35 procent i płaci czynszu rocznie rsr. 22 kop. 50, zaś młynarka Jadwiga Szczawinska opłaca czynszu rsr. 18 rocznie.

W dobrach tych są budowle dworskie dostateczne, tak mieszkalne, jako też gumienne, szczegółowo w akcie zajęcia opisane. W dobrach tych jest Kościół parafialny, grunta probostwa i włościan z mocy Najwyższego Ukazu uwłaszczonych, są odgraniczone od gruntów dworskich płotami i miedzami.

Rozległość dóbr Drużbina jest następująca:

a) gruntu folwarcznego włók 13, mórg 3.

b) gruntu po wyciętym boru włók 4, mórg 20.

c) łąk mórg 20 pręt. 150.

d) pastwisk mórg 18.

e) zagajniku w którym stoją nasienniki włók 1, mórg 4.

f) ogrodu przy dworze mórg 4.

g) pod zabudowaniami i podwórzami mórg 3 pręt. 100.

h) nieużytków, dróg i rowów mórg 5 prętów 150.

i) wody mórg 2.

W ogóle włók 20 mórg 20 pręt. 100.

Podatków opłacają dobra te rocznie rsr. 233 kop. 37 1/2, oraz z pożyczki ziemiańskiej rs. 560, tudzież zaległość wynosi rs. 814 kop. 81 1/2*.

Czyli dziesiatyn 315 przybliżonym sposobem. Grunta są klasy II, III, IV.

Akt zajęcia, w którym szczegółowy opis dóbr i inwentarzy znajduje się sporządzony, jak na początku wyrażoną w dniu 11 (23) i 12 (24) Października 1867 r. doręczonym został w jednym dniu 16 (28) Grudnia 1867 r. Janowi Otockiemu Pisarzowi Sądu Pokoju w Szadku, Mateuszowi Maciejowskiemu wójtowi gminy Wierzchi w Charchowie Pańskim, Godfridowi Gelbhardt właścicielowi i Bartłomiejowi Górskiemu, ustanowionemu dozorcy w Drużbinie i kopie tymże pozostawione przez woźnego przy Sądzie Pokoju w Szadku Michała Tymczak.

Akt tenże zajęcia dóbr wniesiony został do księgi hypotecznej dóbr Drużbina dnia 3 (15) Stycznia 1868 r., zaś w Kancelarji Trybunału w Kaliszu wpisany został dnia 16 (28) Stycznia 1868 r. Pierwsze ogłoszenie warunków licytacyjnych, które przejrzane być mogą w Kancelarji Pisarza Trybunału i u Rutkowskiego, Patrona popierającego sprzedaż nastąpi w dniu 5(17) Marca 1868 r. o godz. 10 rano na audjencji Trybunału.

Kalisz d. 16 (28) Stycznia 1868 r.

Pisarz Trybunału, J. Migórski.

Po odbyciu 3-ch publikacji warunków sprzedaży dóbr Drużbina w dniach 5 (17), 19 (31) Marca i 2 (14) Kwietnia 1868 r., termin temczasowego przysądzenia wyrokiem Trybunału tutejszego na dzień 7 (19) Czerwca 1868 r. godzinę 10 z rana w miejscu zwykłych posiedzeń oznaczony został Popierający sprzedaż za dobra tę sumę rsr. 9,000 podał.

Kalisz d. 2 (14) Kwietnia 1868 r.

J. Migórski.

*nieczytelne

Kurjer Warszawski 1898 nr 248

Wizyta pasterska.

W d. 25 -ym z. m. J. E. ks. biskup Henryk Kossowski przybył z Namysłowa do Drużbina, w dekanacie sieradzkim.

Na powitanie pasterza wyruszyło duchowieństwo, włościanie konno, oraz obywatele.

Po powitaniu, Jego Ekscelencja w szatach pontyfikalnych, poprzedzony duchowieństwem, otoczony długim wieńcem dziewczątek w bieli, sypiących kwiaty pod jego stopy, udał się do świątyni, gdzie zasiadł na wspaniałym tronie przed wielkim ołtarzem.

Tu ks. proboszcz Ignacy Chartliński w krótkiej mowie zapewnił o przywiązaniu parafian do Kościoła. o ich ofiarności na potrzeby kościelne.

J. E. ks. biskup udzielił obecnym błogosławieństwa, poczem odbyła się procesja naokoło kościoła.

Wieczorem naokoło plebanji zajaśniała wspaniała iluminacja, grała orkiestra, spalono ognie sztuczne i t.d.

Nazajutrz J. E. ks. biskup katechizował dziatwę, a po sumie, celebrowanej przez ks. dziekana Mikołajewskiego, udzielał Sakramentu Bierzmowania, poczem po południu odjechał na dalszą wizytę do Rososzycy, Zadzimia, Wierzchowa, Małynia i Szadku.

Kurjer Warszawski (dodatek poranny) 1900 nr 238

+ Pożary. W gub. kaliskiej od d. 14-go lipca do d. 14-go b. m. było 11 wypadków pożaru, a mianowicie: (…) w pow. sieradzkim: w kolonji Drużbin dom i dwa zabudowania gospodarcze; (...) Straty w ubezpieczonych nieruchomościach wynoszą 11,890 rb., a w nieubezpieczonych 2,580 rb. 

Gazeta Kaliska 1904 nr 32

Cenny zabytek przeszłości posiada kościół parafialny w Drużbinie w pow. sieradzkim; jest nim przepysznej roboty massiw srebna, kuta monstrancja, w stylu gotyckim, zupełnie podobna do przechowującej się w skarbca Jasnogórskim złotej, wysadzanej drogiemi kamieniami monstrancji, którą własnoręcznie miał wykończyć król Zygmunt III. Robota Monstrancji jako też i budowa kościoła w Drużbinie sięga początku XVII stulecia; kościół fundacji biskupa Zadzika, w stylu romańskim, w pośród pięknej otoczonej lasami miejscowości położony, wystrzela w górę wysmukłą wieżycą, uwieńczoną pozłocistym krzyżem; promienie słońca kąpią się w różnokolorowych witrażach z wizerunkami Pana Jezusa, Bogarodzicy i Ś-tych Pańskich, jakiemi okna świątyni dzięki staraniu i gorliwości miejscowego proboszcza ks. Chartlińskiego w zeszłym roku zostały ozdobione; zacny ten kapłan dbały o Chwałę Bożą, nie szczędząc mozołu i trudów, w przeciągu kilka lat przyprowadził do należytego porządku, nie tylko zagrożony ruiną kościół i oparkanienie, lecz i cmentarz grzebalny; za co też żarliwemu i nie ustającemu w pracy około uprawy Winnicy Pańskiej ks. Ch. słuszna należy się pochwała. L. Z.

Gazeta Kaliska 1907 nr 131

We wsi Drużbin, w pow. sieradzkim, spłonęła stodoła i szopa, ubezpieczone na 500 rb., oraz nieubezpieczony dom, wartości 700 rb. Piotra Jakubowskiego, s traty wynoszą około 330 rb.

Wieś Ilustrowana 1913 kwiecień

W odległości siedmiu wiorst od traktu Uniejowskiego leży wieś Drużbin z niewielkim ale starannie utrzymanym kościołem tak, że warto zboczyć z drogi, by się przyjrzeć tym opleśniałym murom, a zarazem obejrzeć pamiątkowe sprzęty kościelne ofiarowane przez biskupa krakowskiego Jana Zadzika fundatora i benefaktora kościoła. Dzięki zabiegom miejscowego proboszcza księdza Chartlińskiego, kościół wewnątrz starannie odnowiony — w oknach witraże przedstawiające patronów i świętych polskiego pochodzenia.

Nazwisko Drużbina ściśle się łączy z historią życia Zadzika, tego wybitnego człowieka, zdolnego dyplomaty, wielkiego patrjoty i znakomitego administratora, pono prababka biskupa była Drużbińska z domu, pochodziła z drobnej szlachty, do której nietylko Drużbin ale i sąsiednie wioski należały, a jak wieść niesie, dopiero biskup skupił te drobne działki.

Niedługo jednak pozostawało to w rękach rodziny, bo już w wieku XVIII Drużbin przeszedł do Mączyńskich, potem Jabłkowskich, a nareszcie Cieleckich i znów powrócił do status quo ante rozkupiony przez drobnych kolonistów. Legendowa to postać biskupa Jana Zadzika, to też i całe legendy snują nasi historycy a propos jego pochodzenia. Starowolski wywodzi ród jego od znanych w dziejach naszych Korabitów, osiadłych dawniej w Rawskiem, a potem zamieszkałych w Sieradzkiem, gdzie pradziad biskupa pojął za żonę Drużbińską, Jan ojciec miał Borszównę za żonę, a mieszkał podobno w Rzechcie, wsi należącej do parafji Drużbińskiej, z małżeństwa tego było dwanaścioro dzieci, ale te w krótkim czasie i bezpotomnie umarły, tak, że historja tego rodu po śmierci biskupa ginie już w pomroce dziejowej. Może prawdopodobnem będzie i miejscowe podanie, które mówi, że biskup był synem miejscowego kowala, że podobał się jakiemuś przejeżdżającemu dygnitarzowi, który zabrał małe chłopię i zajął się jego edukacją. Faktem jednak pozostanie, że Zadzik odebrał bardzo staranne wychowanie, że po skończeniu kolegium Jezuickiego w Kaliszu i studjach w Akademji Krakowskiej, udał się potem za granicę, w Perugii słuchał prawa rzymskiego a w Rzymie włożył na siebie suknię kapłańską. Ze studja takie pociągały za sobą znaczne wydatki, to daje do myślenia, że musiał być jakiś wybitny i bogaty protektor, który nie żałował na kształcenie swego ulubieńca.

Po powrocie do kraju, Zadzik pracuje w kancelarji królewskiej zostaje kanonikiem gnieźnieńskim, opatem tynieckim i przez samego króla Zygmunta III forytowany jest na kanonię krakowską. Nie na tem jednak koniec zaszczytów —zostaje wielkim sekretarzem królewskim, potem biskupem chełmińskim, a nakoniec kanclerzem i biskupem krakowskim. Rzadka historja w dziejach naszego kraju, plebejusz, może syn chłopa piastuje najwyższe urzędy w Rzeczypospolitej, a musiał to być człowiek wysokich zalet i wielkich zdolności, skoro w owych czasach mógł się bezkarnie utrzymać na tak wysokich stanowiskach. W Drużbinie zachowały się do tej pory: srebrna monstrancja i srebrny relikwiarz ofiarowane przez biskupa Zadzika.

Gazeta Łódzka 1915 nr. 176

Przed kilku dniami we wsi Dróżbin, powiatu sieradzkiego z nieznanej przyczyny stanęła w płomieniach stodoła włościanina H. Adamskiego. Pożar przerzucił się na sąsiednią stodołę i pomimo ratunku obydwie spłonęły.

Tylko dzięki szybkiej pomocy pożar został umiejscowiony.

Wobec częstych wypadków pożarów w okolicy, na zebraniach gminnych włościanie postanowili, aby zaprowadzić dyżury nocnych stróżów po wsiach.

Obwieszczenia Publiczne 1918 nr 39

Obwieszczenie.

Wydział hipoteczny K. P. sądu okręgowego w Kaliszu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po śmierci:

3) Jakóba Hankiewicza, właściciela 3 1/2 mórg gruntu, zapisanych pod Nr 39 działu II wyk. hipot. majątku Drużbin, pow. Sieradzkiego, i Marjanny Miłoszowej, jako współwłaścicielki tychże samych 3 1/2 mórg gruntu.

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznacza się na d. 26 kwietnia 1919 r. w kancelarji tegoż wydziału hipotecznego w Kaliszu.

Rozwój 1919 nr 346

ś. p.

Franciszek Sebastjan Łukomski

weteran z 1863 roku, b. obywatel ziemski,

opatrzony Św. Sakramentami zakończył życie dnia 25 grudnia 1919 roku, przeżywszy lat 80.

Wyprowadzenie zwłok z domu przy ul. Konstantynowskie Nr. 13 do Drużbina (ziemi Sieradzkiej) ul. Konstantynowską nastąpi w sobotę, dnia 27 grudnia, o godz. 11-ej rano; nabożeństwo żałobne w kościele drużbińskim odbędzie się w poniedziałek, dnia 29-go grudnia, o godzinie 11-ej przed południem, poczem zwłoki złożone zostaną w podziemiach kaplicy familijnej, znajdującej się przy tymże kościele.

O tych smutnych obrzędach zawiadamiają

Żona, dzieci i wnuki.

Rozwój 1919 nr 346

— Zgon weterana.

a) Zmarł w Łodzi weteran powstania 1863 roku, ś. p. Franciszek Sebastian Łukomski, w wieku lat 81. Pochodził on z rodziny ziemiańskiej, urodzony na wsi, po ukończeniu szkoły średniej w Łęczycy, osiadł na roli w majątku Brodnia, w pow. tureckim a następnie zamieszkał przy dzieciach w Łodzi.

Ś. p. Łukowski w 1863 r. wstąpił do oddziału wojsk generała Taczanowskiego i był zaliczony do 3 go szwadronu I-go pułku ułanów, pod dowództwem pułk. Matuszewicza. Walczył on w pierwszej potyczce z kozakami pod Zielencicami w pow. łaskim, następnie brał udział w bitwie pod Złoczewem, Sędziejewicami oraz pod Kruszyną.

Zmarły odznaczał się nadzwyczaj pogodnem usposobieniem i wielką uczynnością sąsiedzką, czem zjednał sobie wiele przyjaciół wśród okolicznych ziemian. Zmarł w 81 roku życia; zwłoki ś. p. Łukomskiego złożone zostaną w grobie rodzinnym, w dawnym majątku w Drużbinie, pod kaplicą familijną, w której sam długi czas przechowywał w r. 1863 broń i amunicje.

Ś. p. Łukomski osierocił żonę Marię z Zarembów-Cieleckich oraz syna Stanisława, dyrektora II-go Łódzkiego T-wa Póżyczk.-Oszczęd. i córkę Marję za Koprowskim, właścicielem

składu aptecznego. Cześć jego pamięci.

Zorza 1920 nr 34

W obronie Ojczyzny.

Księża na froncie

J. E. ks. arcybiskup warszawski, pragnąc aby młodzież duchowna seminaryjna według sił i warunków stanu brała udział w niesieniu pomocy żołnierzowi naszemu, polecił alumnom seminarjum warszawskiego już to, towarzysząc kapłanom, dyżurującym na dworcach, podczas przewożenia chorych i rannych, pomagać przy przenoszeniu tychże, albo eksportować zwłoki zmarłych żołnierzy i pomagać przy kopaniu dla nich grobów, wreszcie uczestniczyć, o ile siły pozwolą, przy kopaniu okopów, by pracą swoją oraz przykładem zachęcali do gorliwości i wytrwania innych.

W dalszym ciągu otrzymujemy szereg sprawozdań z wieców odbytych w różnych miejscowościach, z których możemy wywnioskować, że lud nasz nie śpi, zdaje sobie sprawę z obecnej sytuacji i stara się wszelkiemi siłami służyć pomocą zagrożonej Ojczyźnie. Tak np. w parafji Skęczniew z. Kaliskiej, złożono na Pożyczkę Odrodzenia około 200 tysięcy marek. Opodatkowano się na rzecz żołnierza polskiego. W Drużbinie pow. sieradzkiego również postanowiono popierać Pożyczkę Odrodzenia, Czerwony Krzyż i Straż Bezpieczeństwa. Urządzono tam na rzecz żołnierza polskiego kwiatek i przedstawienie, które odegrały dzieci z parafji Niemysłów i które dało 6 tysięcy mk. dochodu. Wieś Bożowiczko par. Niemysłów, złożyła na ten sam cel 20 tys. mk.

(…) Podobne wiece odbyły się w Złoczowie, Godynicach, Klonowej, Sieradzu, Sloczu, Bliżanowe, Brudzewie, Pamięcinie, Rychnewie, Piątku, Tłokini, Opatówku, Stawnie, Dobrcu, Błaszkach, Godzieszach, Kapku.

Ziemia Sieradzka 1920 kwiecień

Z Drużbina, gm. Wierzchy. Parafja Drużbin do wybuchu wojny, pomimo nawoływań i zachęty ludzi dobrej woli, do których pomiędzy innymi bezsprzecznie zaliczyć należy długoletniego członka, a obecnie prezesa Drużbińskiego parafjalnego Kółka Rolniczego, Wawrzyńca Szymsiaka, człowieka o humanitarnych poglądach i niestrudzonego a cichego pracownika na niwie społecznej, nie kwapiła się do postępu i na wszelkie dobre poczynania była głuchą i oziębłą, a niektóre jednostki wprost bez pojęcia; przypisywano bowiem kółkowiczom wywołanie wojny, (o zgrozo!) brak poczucia ludzkości i pogardę dla biednych.

Obecnie parafja ta i znów dzięki inicjatywie tegoż Szymsiaka, przy poparciu b. proboszcza, ks. Chartlińskiego, zrobiła wielki krok naprzód i tak:

1. Upadające prawie Drużbińskie Kółko Rolnicze, zaczęło powoli nabierać pulsu do życia i rozszerzać zakres swej działalności, rozpoczynając od zamiaru budowy Domu Ludowego, brak którego w Drużbinie tamował wszystkie inne dobre poczynania. Niezrażony dotychczasowem niepowodzeniem Szymsiak podaje projekt kupna placu pod budowę wspomnianego domu, który to projekt przy pomocy ks. Chartlińskiego, a także innych członków Kółka, pomimo przeszkód natury ekonomicznej i technicznej, wprowadzono w czyn. Mianowicie: kupiono od Michała Miłosza z Drużbina plac o przestrzeni 200 prętów kwadr., za sumę 1600 mk.

2. Na nabytym placu pobudowano remizę strażacką, która do tego czasu zastępowała salę zebrań, mieszcząc jednocześnie i narzędzia strażackie; koszta budowy remizy pokryto częścią z dobrowolnych ofiar od lepiej myślących parafjan, a częścią z zaciągniętej na ten cel pożyczki.

3. Szczęście znów chciało, że w tym czasie trafiło się kupno gotowego domu, a raczej domu, domku i zabudowań gospodarczych, więc Zarząd Kółka, korzystając ze sposobności, zwołuje zebranie, które, akceptując kupno posesji, wybiera Komitet budowlany, upoważnia go do przeprowadzenia niezbędnych ku temu formalności. Do komitetu budowlanego zaproszono między innymi i obecnego proboszcza, ks. Ignacego Rechcińskiego, który pasterzując u nas zaledwie od nowego roku, zdążył złożyć dowód, że, pracując w Winnicy Pańskiej i strzegąc powierzonych owieczek, może jeszcze służyć i sprawom społecznym.

Ponieważ na kupno domu nie było funduszów, przeto Komitet budowlany postanowił dać przykład ofiarności, złożywszy na ten cel:

		Jako	Jako
		ofiary	pożyczką
		mk.	mk.
1.	Przewodniczący w Komitecie ks. Rechciński	600
2.	Wawrzyniec Szymsiak . . .	1000	450
3.	Wójt gminy Stanisław Rosiński	500	500
4.	Wawrzyniec Połczyński z Drużbina	500	500
5.	Michał Miłosz z Drużbina . .	500	500
6.	Wawrzyniec Kubisiak z Rzechty	300	700
7.	Stan. Janaszkiewicz z Rzechty	300	—
8.	GIapski z Dybowa	300	700
9.	Jan Ratajczyk z Suchorzyna	200	—
10.	Łukasz Leśko z Borków Drużbińskich	200	—
11.	Leonard Cieślikowski z Drużbina	200	—
12.	Franciszek Szperlik z Drużbina	201	800
13.	Franciszek Kubisiak z Woli Pomianowej	300	700
14.	N. N.	50	—
	Razem . . .	5150	4850

A że na kupno domu oraz koszta rejentalne potrzeba było 50000 mk., przeto Komitet postanowił zbierać na ten cel ofiary wśród parafjan, co dzięki kilkakrotnemu wezwaniu ks. Proboszcza z ambony, uwieńczone zostało pomyślnym skutkiem, gdyż, prócz ofiar złożonych przez Komitet, parafjanie (szkoda tylko, że nie wszyscy) złożyli około 20000 mk. ofiar i przeszło 20000 mk. pożyczki bezprocentowej.

Ponieważ w Drużbinie dał się odczuć brak kooperatywy, przeto Kółko Rolnicze, mając własny gmach, postanowiło takową założyć. W tym też celu poczyniono u władz starania, złożywszy w Centrali Handlowej w Sieradzu na kupno towarów 20000 mk. Jest więc nadzieja, że w krótkim czasie będziemy posiadać własną kooperatywę, a w niej i towary, które musieliśmy kupować u obcych po cenach paskarskich.

Z wyżej opisanego wynika, że parafjanie Drużbińscy, jakkolwiek nie wszyscy, zaczęli przeglądać na oczy i nabierać chęci do postępu, a dawszy przykład ofiarności, dowiedli, że przy dobrych chęciach i wspólnej pracy, bardzo wiele dobrego i to w krótkim czasie zrobić można. Parafjanin.

Ziemia Sieradzka 1920 maj

Z Drużbina, gm. Wierzchy.

W dniu 19 kwietnia r. b. przy udziale licznie zebranych parafjan i przedstawicieli miejscowych korporacji, jako to: Kółka Rolniczego w Drużbinie, miejscowej Straży Ogniowej, Koła Polskiej Macierzy Szkolnej i t. d., tutejszy proboszcz ks. Rechciński w obecności Instruktora Kooperatyw na pow. Sieradzki, p. Lewandowskiego dopełnił aktu poświęcenia nowo- założonej w domu Drużbińskiego Kółka Rolniczego - Kooperatywy, przyczem, wypowiedziawszy do zebranych mowę okolicznościową, w gorących słowach zachęcił ludność do poparcia hasła: „Swój do swego".

Niezależnie od tego obecny p. Instruktor, wyjaśniwszy cel i zadanie Kooperatywy, życzył nowo- założonej placówce rozwoju i powodzenia, co ludność przyjęła z entuzjazmem. — Franciszek Janczak, Michał Majchrowicz, Stanisław Maciuska, Pełczyński.

Ziemia Sieradzka 1920 sierpień

Z Drużbina, gm. Wierzchy.

Kółko Różańcowe par. Drużbin złożyło na Polski Czerwony Krzyż 2000 mk.

Gazeta Świąteczna 1920 nr 2065

Z nad rzeki Warty. Donoszą nam o ofiarności mieszkańców okolic położonych po obu stronach rzeki Warty pomiędzy Dobrą a Poddębicami. W parafji Skęczniewskiej w tamtych stronach złożono na pożyczkę państwową polską około 200 tysięcy marek, a prócz tego gospodarze opodatkowali się, aby złożyć spólną ofiarę na żołnierzy polskich. Jedna tylko wieś Borzewisko w sąsiedniej parafji Niemysłowskiej złożyła na żołnierzy polskich 20 tysięcy marek. We wsi zaś Drużbinie w tejże parafji zebrano na to samo 6 tysięcy marek, do czego przyczyniły się bardzo dzieci, które urządziły na ten cel przy pomocy starszych osób umyślne widowisko teatralne.

 Ziemia Sieradzka 1923 listopad

Drużbin. Uchwała Kółka rolniczego. My członkowie Kółka rolniczego widzimy, że w dzisiejszych warunkach, wszyscy rolnicy musimy się skupić w swej potężnej organizacji i upomnieć o krzywdy jakie nam się dzieją. Fabrykanci, młynarze, rzemieślnicy, robotnicy mają swoje związki zorganizowane i wszyscy stosunkowo ze spadkiem naszej waluty, za swą pracę każą sobie płacić równowartość przedwojenną obliczając na zagraniczne pieniądze jak dolary franki i t. d. My tylko jedni nie szacujemy swojej ciężkiej pracy i każdy z nas idzie w pojedynkę. Na płody rolne produkowane przez nas miasta wydają nam ceny a w pierszym rzędzie żydzi.

W naszym Państwie jest nas rolników około 80 % więc jak rolnictwo przyjdzie do upadku, to i Państwo nie będzie mogło oprzeć się na fabrykach bo to przeważnie Żydzi i Niemcy.

Nawozów sztucznych obecnie nie opłaca się stosować gdyż w stosunku zboża są zadrogie więc już rolnictwo upada. Przez to fabryki nawozów sztucznych nie będą miały odbiorców i stopniowo z rolnictwem upadać będą. Cena zboża i wogóle produktów rolnych jest tak niska dlatego w pewnym stopniu że urodzaj był dobry, więc mamy więcej zboża niż nam wyżywienia potrzeba. Wobec powyższych wzywamy wszystkich rolników z całego powiatu aby wspólnie znami żądali od Rządu przez C. T. R.:

1. Natychmiastowego wywozu zboża za granicę, przez co poprawi się cena dla nas.

2. podatki niech rząd pobiera w stosunku zboża w stosunku przedwojennym.

3) aby Rząd dawał pożyczki na poprawę rolnictwa i hodowlii.

4) Niech policja nie zabiera kobiet, że zadrogo sprzedają masło biorąc po 230,000 mk., bo w stosunku materjałów łokciowcych i tych rzeczy co musimy kupić jest warto 1, 200,000 mk.

5) aby rząd wziął* się i skrócił samowolnie młynarzy którzy zamiast 10% biorą samowładnie 16% i więcej, jak się któremu podoba.

Dalej następuje szereg podpisów:

*nieczytelne, przypis autora bloga

Rozwój 1924 nr 126

ś. p.

Marja z Zarębów-Cieleckich Łukomska

b. obywatelka ziemska,

opatrzona św. Sakramentami zakończyła życie dn. 8 maja 1924. przeżywszy lat 79. Wyprowadzenie zwłok z domu przy ul. Konstantynowskiej Nr. 11 do Drużbina (ziemi Sieradzkiej) ul. Konstantynowską nastąpi w sobotę, dnia 10 maja o godz. 11 rano; nabożeństwo żałobne w kościele drużbińskim odbędzie się w poniedziałek, dn. 12 maja o g. 11 przed poł., poczem zwłoki złożone zostaną w podziemiach kaplicy familijnej, znajdującej się przy tymże kościele. O tych smutnych obrzędach zawiadamiają

dzieci i wnuki.

Rozwój 1924 nr 262

Gospodarstwo do sprzedania

30-to morgowe w jednym kawałku, ziemia pszenno-buraczana z żywym i martwym inwentarzem nadkompletnym, łąki 3 morgi, ogrodu owocowego 4 morgi, cena przystępna. Adres: Kolonja Drużbin, gmina Wierzchy, pow. Sieradzki u Fr. Bartczaka.

Echo Tureckie 1925 nr 30

Dramat na wsi.

W czwartek we wsi Wólka—Łyszkowska gm. Niemysłów została postrzelona Józefa Mintusówna, panna przez mieszkańca wsi Drużbin gm. Wierzchy, pow. Sieradzkiego Leona Pełczyńskiego, kawalera, mającego lat 20. Pełczyński postrzeliwszy Mintusówne, strzelił także do siebie w pierś powy­żej serca. Obaj młodzi ludzie w kilka go­dzin po zranieniu zmarli.

Powodem zabójstwa była zazdrość.

 

Gazeta Kaliska 1925 nr174

Krwawy dramat miłosny.
20 letni Leon Połczyński syn 25-morgowego gospodarza z pod Wienchów pow. Sieradzkiego, pałał gorącą miłością do mieszkanki Woli-Łyszewskiej, Józefy Mintusówny. Już od roku stale bywał u niej i dał jej uroczystą obietnicę, iż innych dziewczyn przed nią znać nie będzie. Również i Mintusówna zapewniła Połczyńskiego, iż poza nim mężczyźni dla niej nie istnieją. Po upływie kilku miesięcy Połczyński dowiedział się jednak, iż narzeczona jego chodzi wieczorem na spacery z innymi chłopcami. Czynił jej z tego powodu gorzkie wymówki, a nawet groził, że ją porzuci. Gorąca jednak miłość zmuszała go do przebaczenia. Sceny takie powtarzały się częściej. Wreszcie dnia 23 lipca r.b. wieczorem Połczyński udał się znów do Mintusówny. I znów powtórzyła się stara historja. Mintusówna jednak na ten raz nie żądała przebaczenia, lecz wprost oświadczyła Połczyńskiemu: "chcesz to znajdź sobie inną, bo ja sobie innego znajdę," usłyszawszy ten srogi wyrok Połczyński wyszedł. Ujechawszy na rowerze kilka kilometrów w stronę domu, wiedziony rozpaczą postanowił uczynić szaleńczy krok, wrócił się do Mintusówny, która już spała, obudził ją, kazał jej wstać i w chwili gdy podnosiła się z łóżka błyskawicznym ruchem wyjął rewolwer i strzelił jej w piersi ponad serce, następnie skierował morderczą lufę ku sobie, pociągnął znów za cyngiel i padł. Siostra Mintusówny, która spała w tym samym pokoju, obudzona hukiem strzałów, ujrzała z przerażeniem dwa leżące ciała. Na alarm zbiegli się sąsiedzi, samobójca i jego ofiara jeszcze żyli.
W krótkim jednak czasie Mintusówna zmarła zaś Połczyński został przewieziony do szpitala św. Józefa w Sieradzu. Życiu jego, pomimo iż kula przeszyła mu piersi, niebezpieczeństwo nie grozi.
Zabójca i niedoszły samobójca został oddany do dyspozycji władz sądowych.

Obwieszczenia Publiczne 1926 nr 3

Wpisy do rejestru handlowego.

Do rejestru handlowego, Działu A, sądu okręgowego w Kaliszu, wciągnięto następujące firmy pod Nr. Nr.:

d. 19 października 1925 r.

6741 „Antoni Stefański", sklep kolonialny ze sprzedażą mięsa we wsi Drużbinie, gm. Wierzchy, pow. sieradzkiego. Istnieje od 7 stycznia 1925 r.: właśc. firmy Antoni Stefański, zam. w Drużbinie.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1928 nr 4

Ogłoszenie.

Okręgowy Urząd Ziemski w Piotrkowie podaje do publicznej wiadomości, że orzeczeniem z dnia 31 stycznia 1928 roku postanowił: ustalić obszar scalenia gruntów wsi Drużbin, gm. wierzchy, pow. Sieradzkiego, w składzie:

1) wykazanych w tabeli likwidacyjnej wsi Drużbin o obszarze około 77,39 ha,

2) otrzymanych za zlikwidowane serwituty tej wsi o obszarze około 24,65 na.

Orzeczenie to uprawomocniło się dnia 16 marca 1928 r.

Z polecenia Prezesa

K. Jaroński

NACZELNIK WYDZIAŁU.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1928 nr 17

OGŁOSZENIE

Starostwa Sieradzkiego o zarejestrowaniu spółek wodnych.

Stosownie do art. 222, pkt. 4 ust. z dnia 19. 1922 r. Dz. Ust. Nr. 102, poz. 936, w brzmieniu ustalonem w Dz. Ust. R. P. Nr. 62 z r. 1928, ogłaszam, że zostały zatwierdzone statuty następujących spółek

wodnych:

35. Dnia 5. 11. 1925 r. Sp. Wodna Drużbin. Siedziba spółki Zadzim, gm. Zadzim — statut uchwalono dnia 17. 2. 1926 r.

Celem powyższych Spółek Wodnych jest osuszenie gruntów członków Spółek, według projektów technicznych przedkładanych Starostwu.

Statuty Spółek Wodnych zostały ułożone według wymagań okólnika Ministerstwa Robót Publicznych z dnia 20. VII. 1923 r. Nr. 417/23 Mon. Polski Nr. 161, poz. 225.

Sieradz, dnia 26. 9. 1928 r.

Starosta Powiatowy w/z. (—) Drożański.

Obwieszczenia Publiczne 1928 nr 37a

Wpisy do rejestru handlowego.

Do rejestru handlowego, Działu A, sądu okręgowego w Kaliszu, wciągnięto następujące firmy pod Nr. Nr.:

W dniu 31 grudnia 1927 r.

8854. „Kazimierz Kornacki" — sklep kolonjalno - spożywczy we wsi Drużbin, gm. Wierzchy, pow. sieradzkiego. Istnieje od 1926 roku. Właśc. Kazimierz Kornacki, zam. we wsi Drużbin.

Obwieszczenia Publiczne 1928 nr 88

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

9) Walentym i Elżbiecie małż. Nowak, właścicielach 4 m. z maj. Drużbin i Walentym Nowaku, właśc. 4 dz. z kol. Zawady A Nr. 1, pow. sieradzkiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 20 maja 1929 roku, w którym to dniu osoby interesowane winny zgłosić swoje prawa w tymże wydziale hipotecznym, pod skutkami prekluzji.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1929 nr 15

Ogłoszenie.

Starostwo Sieradzkie stosownie do art. 222 p. 4 Ust. z dnia 19. IX. 1922 r. (Dz. Ust. 102, poz. 936) — ogłasza, że dnia 26. VI. 1929 roku zatwierdzony został statut spółki wodnej we wsi Drużbin.

Spółka wodna nosi nazwę: „Spółka Wodna „Drużbin cz. II".

Celem spółki jest osuszenie gruntów członków spółki według przedłożonego Starostwu projektu technicznego.

Statut Spółki wodnej uchwalony przez członków na zebraniu w dniu 10. V. 1928 r. ułożony został według wymogów okólnika Min. Rob. Publ. z dnia 20. VII. 1923 r. Nr. 417/23 (Monitor Polski Nr. 161, poz. 225).

Sieradz, dnia 26. VI. 1929 r.

Za Starostę Powiatowego

(—) E. Ejchblat

Zastępca Starosty.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1929 nr 25

DZIAŁ NIEURZĘDOWY.

OGŁOSZENIE.

Sieradzkie Starostwo Powiatowe podaje do wiadomości, że w ogłoszeniach w „Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim" podane zostały mylnie daty uchwalenia statutów niżej wyszczególnionych spółek wodnych, co niniejszem prostuje się.

Spółka wodna „Drużbin cz. II", ogłoszona w Ł. Dz. Woj. z dnia 15.VIII. 1929 r.; mylnie podana data uchwalenia statutu 10 maja 1928 r. — właściwa data uchwalenia statutu 22 czerwca 1929 roku.

Sieradz, dnia 28 listopada 1929 roku.

Starosta powiatowy

(—) J. Jellinek.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1930 nr 24

OBWIESZCZENIE.

Wydział Hipoteczny w Zduńskiej-Woli obwieszcza, że na dzień 28 lutego 1931 roku, na żądanie Okręgowego Urzędu Ziemskiego w Piotrkowie wyznaczony został termin pierwiastkowej regulacji hipoteki, dla dziewiętnastu osad scalonych gruntów we wsi Drużbin, gminy Wierzchy, powiatu Sieradzkiego położonych, w tabeli nadawczej tejże wsi zapisanych, a mianowicie: 1) osady Nr. 1, kolonji Nr. Nr. 4 i 17 i tabeli nadawczej Nr. 1, zawierającej przestrzeni 7 ha 5751 metrów, stanowiącej własność Andrzeja i Józefy małż. Wojciechowskich; 2) osady Nr. 2, kolonji Nr. Nr. 9 i 23 i tabeli nadawczej Nr. 2, zawierającej przestrzeni 10 ha 6705 metrów, stanowiącej własność Franciszka i Marjanny małż. Kacprzaków; 3) osady Nr. 3, kolonji Nr. Nr. 3 i 15 i tabeli nadawczej Nr. 3, zawierającej przestrzeni 7 ha 6269 metrów, stanowiącej własność Franciszka i Marjanny małżonków Ziomek; 4) osady Nr. 4, kolonji Nr. 10 i tabeli nadawczej Nr. 4, zawierającej przestrzeni 9 ha 8132 metry, stanowiącej własność Michała i Juljanny małż. Kochanek; 5) osady Nr. 5, kolonji Nr. Nr. 29 i 16 i tabeli nadawczej Nr. 5, zawierającej przestrzeni 9 ha 5560 metrów, stanowiącej własność Antoniego i Agnieszki małż. Dopadlik; 6) osady Nr. 6, kolonji Nr. Nr. 14 i 25 i tabeli nadawczej Nr. 6, zawierającej przestrzeni 10 ha 8295 metrów, stanowiącej własność Bronisława i Stanisławy małż. Adamiaków i sukcesorów po Antonim Adamiaku; 7) osady Nr. 7, kolonji Nr. Nr. 2 i 22 i tabeli nadawczej Nr. 7, zawierającej przestrzeni ha 7144 metry, stanowiącej własność sukcesorów po Łukaszu Osiewale; 8) osady Nr. 8, kolonji Nr. 12 i tabeli nadawczej Nr. 7, zawierającej przestrzeni 6 ha 2434 metry, stanowiącej własność Piotra i Weroniki małż. Leder i Marjanny Leder; 9) osady Nr. 9, kolonji Nr. 13 i tabeli nadawczej Nr. 8, zawierającej przestrzeni 11 ha 3478 metrów, stanowiącej własność Józefy Krajewskiej i sukcesorów po Bronisławie Kurczewskim; 10) osady Nr. 10, kolonji Nr. Nr. 27, 6 i 19 i tabeli nadawczej Nr. 9 po scaleniu gruntów, zawierającej przestrzeni 3 ha 4233 metry, stanowiącej własność sukcesorów po Stanisławie Chołysie; 11) osady Nr. 11, kolonji Nr. Nr. 5 i 18 i tabeli nadawczej Nr. 9, zawierającej przestrzeni 3 ha 6550 metrów, stanowiącej własność Władysława i Marjanny małżonków Dzierżawców; 12) osady Nr. 12, kolonji Nr. Nr. 30, 32 i 24 i tabeli nadawczej Nr. 10, zawierającej przestrzeni 9 ha 9188 metrów, stanowiącej własność Walentego Pietruchy; 13) osady Nr. 13, kol. Nr. 28 i tabeli nadawczej Nr. 11, zawierającej przestrzeni 1 ha 4282 mtr., stanowiącej własność Władysława i Stanisławy Kowalczyków; 14) osady Nr. 14, kol. Nr. Nr. 26, 8 i 21 i tabeli nadawczej Nr. 12, zawierającej przestrzeni 1 ha 9016 metrów, stanowiącej własność Urszuli Wiaderek; 15) osady Nr. 15, kol. Nr. 11 i tabeli nadawczej Nr. 13, zawierającej przestrzeni 3 ha 9684 metry, stanowiącej własność Józefa i Józefy małżonków Zagłoba; 16) osady Nr. 16, kol. Nr. Nr. 7 i 20 i tabeli nadawczej Nr. 14, zawierającej przestrzeni 1 ha 9745 metrów, stanowiącej własność Franciszka i Tekli małż. Adamiaków; 17) osady Nr. 18, kolonji Nr. 1 tabeli nadawczej Nr. 15, zawierającej przestrzeni 2 ha 2501 metr, stanowiącej własność Czesława i Józefy małż. Piasecznych; i Tekli małż. Adamiaków; 17) osady Nr. 17, ko- Nr. 33, zawierającej przestrzeni 70 metrów i 19) osady szkolnej Nr. 19 i kolonji Nr. 31, zawierającej przestrzeni 3113 metrów, stanowiących własność Ogółu wsi Drużbin.

W oznaczonym terminie osoby interesowane winny zgłosić prawa swoje w kancelarji tegoż Wydziału Hipotecznego, pod skutkami prekluzji.

Zduńska-Wola, dnia 5 listopada 1930 r.

Pisarz Wydziału Hipotecznego w Zduńskiej-Woli

(—) Pawlaczyk.

  Ziemia Sieradzka 1930 październik 

W dniu 3 października 1930 roku o około godziny 10 ej wybuchł pożar w zabudowaniach gospodarza Walentego Pietruchy, zamieszkałego we wsi Drużbin, gminy Wierzchy, podczas którego spaliła się stodoła drewniana ze zbożem i dach słomiany na oborze wymurowanej z gliny wartości 7.500 złotych.

Spalona stodoła była ubezpieczona W czasie pożaru wypadku ludźmi żadnego nie było. Jak ustalono, to pożar powstał skutkiem podpalenia kupki słomy znajdującej sią na podwórzu Pietruchy obok stodoły przez 6 cio letnią córkę, poszkodowanego Pietruchy Stanisławę która pozostawiona była sama w domu bez żadnej opieki.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 19a

Do rejestru handlowego, Działu A, sądu okręgowego w Kaliszu wciągnięto następujące firmy pod Nr. Nr.:

w dniu 27 stycznia 1931 roku

12071. „Adam Sędkiewicz", sklep kolonjalno - spożywczy w kolonji Drużbin, gminy Wierzchy, powiatu sieradzkiego. Istnieje od 1930 roku. Właśc. Adam Sędkiewicz, zam. w kolonji Drużbinie.

Rozwój 1931 nr 85

Jak łatwo można zdobyć całkowite utrzymanie.

Na posterunek p.p. w Druźbienie, Pow. Sieradzkiego zgłosił się przed kilku dniami Najdęcki Wojciech, który oświadczył, że przed kilku godzinami dokonał napadu z bronią w ręku na przejeżdżających kupców i zranił jednego z nich, nie zdołał jednak nic zrabować, gdyż mu przeszkodzono. Najdęckiego zatrzymano, choć natychmiast zorjentowano się, że nie mówi on prawdy. Po przeprowadzeniu dochodzenia i ustaleniu, że fakty podawane przez Najdęckiego nie odpowiadają prawdzie, poczęto go badać i wówczas przyznał on, że istotnie napadu nie dokonał, ponieważ jednak od dłuższego czasu jest bez pracy, a nawet od dwóch dni nic nie mógł użebrać, przeto powziął myśl samooskarżenia, by w ten sposób dostać się do więzienia, gdzie otrzymałby kąt i strawę.

Mimo takiego wyjaśnienia Najdecki otrzymał posadę, zatrzymano go bowiem pod zarzutem wprowadzania w błąd władzy.

  Echo Sieradzkie 1931 styczeń 

POŻARY.

W dniu 23 stycznia 1931 r. o godz. 20 tej wybuchł pożar w zabudowaniach gospodarza Czesława Piasecznego, zamieszkałego w kolonji Drużbin, gminy Wierzchy, podczas którego spalił się dom mieszkalny, stojący pustkami i obora wybudowana z gliny, wartości 700 złotych. Spalone zabudowania były ubezpieczone. W czasie pożaru wypadku z ludźmi żadnego nie było. Przyczyny pożaru narazie nie ustalono. Dochodzenie w toku.

Echo Sieradzkie 1932 8 sierpień

BUDOWA SZKÓŁ W POWIECIE SIERADZKIM.

Przed kilku dniami rozpoczęto budowę 4-o klasowej szkoły w Drużbinie, gminy Wierzchy. Nie miejsce budowy zwieziono już materjał budowlany w postaci cegły, piasku, kamieni pod fundament, drzewa, wapna i t. p.

Na ukończeniu budowy znajduje się szkoła w Porczynach, gm. Wierzchy, w Tubądzinie, gm. Bortochów, w Wągłczewie, gm. Wróblew.

Budowa powyższych jest prowadzona systemem gospodarczym. Koszt budowy wynosi zaledwie 65 — 70 proc. cen rynkowych.

Plany na budowę szkół wykonane zostały przez referenta budowlanego przy wydziale budowlanym p. Józefa Pytasza, który również kieruje akcją budowlaną.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

XIV. Obszar gminy wiejskiej Wierzchy dzieli się na gromady:

7. Drużbin, obejmującą: kolonję Annów, kolonję Drużbin, wieś Drużbin, Osadę Drużbin I, osadę Drużbin II, osadę Drużbin-Młyn.

§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

wz. (—) A. Potocki
Wicewojewoda

Łódzki Dziennik Urzędowy 1938 nr 21

OBWIESZCZENIE URZĘDU WOJEWÓDZKIEGO ŁÓDZKIEGO

z dnia 13 X. 1938 r. Nr. RU. VII. 1/3/165/38

o dokonanym scaleniu gruntów.

Na podstawie art. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1931 roku o dowodach prawa własności od gruntów scalonych (Dz. Ust. R. P. Nr. 39, poz. 340) niniejszym obwieszczam, że w wyniku przeprowadzonego scalenia gruntów

2) wsi Borki Drużbińskie, gminy Wierzchy, pow. sieradzkiego,
3) wsi Tuchań, gminy Siemkowice, pow. wieluńskiego,
4) wsi Szynkielew, gminy Konopnica, pow. wieluńskiego,
5) wsi Laski, gm. Radoszewice, pow. wieluńskiego,

nowoutworzone kolonie, wykazane w dowodach pomiarowych, sporządzonych dla wyszczególnionych wyżej obiektów scalenia, zostały zapisane na rzecz osób niżej wymienionych.

Jednocześnie zawiadamiam, że jeżeli w ciągu 3 miesięcy od dnia następnego po dniu opublikowania niniejszego obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Sprawiedliwości nie wpłyną do Urzędu Wojewódzkiego pretensje poparte dowodami wytoczenia sporu sądowego o prawo własności do gruntów scalonych, to — zgodnie z art. 3 powołanej na wstępie ustawy — prawomocne orzeczenia, zatwierdzające projekty scalenia łącznie z dowodami pomiarowymi, będą podstawą do pierwiastkowej regulacji hipotecznej scalonych gruntów na rzecz osób wymienionych w niniejszym obwieszczeniu.

2. Obszar scalenia wsi Borki Drużbińskie, gm. Wierzchy, powiatu sieradzkiego:

(...) c) w. Drużbin Poduchowny:

1) Forysiak Franciszek 1/2 i Feliksa 1/2 (małż), Nr. działki 18, o pow. w ha 2.5875.

2) Dzikowska Katarzyna, Nr. działki 19, o pow. w ha 1.4920.

3) Dewski Józef 1/2 i S-cy Hołys Józefy 1/2: Marianna Dewska 1/10, Władysława 1/10, Janina 1/10, Józef 1/10, Anna 1/10 — wszyscy Hołys, Nr. działki 20, o pow. w ha 3.2077.

Za Wojewodę:

(—) Inż. Fr. Surman

Radca.

Echo Tureckie 1938 nr 32

W dniu 31 VII r.b. około godz. 22-ej na szkodę Ponińskiego Romana, zam. we wsi Janów, gm. Krokocice, pow. sieradz­kiego, będącego na zabawie tanecznej we wsi Wola-Pomianowa, gm. Pęczniew skra­dziono z kieszeni marynarki 38 zł. i odkręcono mu od roweru tylne koło warto­ści 30 zł. W czasie dokonanej kradzieży poszkodowany był w stanie pijanym.

Dochodzeniem ustalono, ze kradzieży tej dokonał Pietrucha Tadeusz, zam. we wsi Drużbin, pow. sieradzkiego, jednak skradzionej gotówki i koła od niego nie odebrano.

Obwieszczenia Publiczne 1939 nr 17

Sąd Okręgowy w Kaliszu, na mocy art. 1777-6 U. P. C. obwieszcza, iż na skutek posta­nowienia Sądu z dnia 28 stycznia 1939 r., zosta­ło wszczęte postępowanie o uznanie za zmarłe­go Antoniego Bakalarczyka, syna Józefa i Ur­szuli z Polków, urodzonego dnia 11 marca 1883 roku w kol. Drużbińskiej, powiatu sieradzkiego.

Wobec czego Sąd wzywa go, aby w terminie 6 miesięcznym od dnia wydrukowania niniejsze­go, zgłosił się do Sądu, gdyż w przeciwnym ra­zie, po upływie tego terminu zostanie przez Sąd uznany za zmarłego.

Wzywa się wszystkich, którzyby wiedzieli o życiu lub śmierci Antoniego Bakalarczyka, aby o znanych sobie faktach zawiadomili Sądu Okrę­gowy w Kaliszu w powyższym terminie; nadto Sąd nadmienia, że Antoni Bakalarczyk był sta­łym mieszkańcem wsi Grabina, gm. Zadzim, po­wiat Sieradz. Co. 20/39.

Dziennik Łódzki 1969 nr 175

Od iskry z komina w Drużbinie pow. Poddębice spaliła się stodoła i dach na oborze. Ponadto spaliło się 9 owiec i maszyny rolnicze. Straty wynoszą 45 tys. zł. Gospodarstwo jest własnością J. Dębskiego.

Dziennik Łódzki 1970 nr 192

W Drużbinie pow. Poddębice, w gospodarstwie L. Szewczyka spalił się dach słomiany na budynku mieszkalnym. Straty wynoszą ok. 8 tys. zł.

Dziennik Łódzki 1973 nr 280

W Drużbinie pow. Poddębice 38-letni Stanisław Janaszkiewicz (Rzechta Drużbińska) jadąc motocyklem bez kasku upadł na żwirowej drodze ponosząc natychmiastową śmierć.

Jan Piotr Dekowski, Strzygi i Topieluchy

Syn kowala Zadzika

Żył bardzo dawno temu w Drużbinie wielce pracowity kowal. Pozywali go Zadzikiem. Kuźnia jego, sklecona z bierwion, co to wystawał jej dach na słupach, stała niedaleko zajezdnej karczmy, wedle gościńca, który wiódł na Wartę. Miał zawsze pełne ręce roboty, bo nie tylko swoi u niego bywali, ale także i przyjezdni, nieraz z bardzo dalekiego świata. Ale że dobrym i zdolnym był majstrem, wszystkim umiał jak najlepiej wygodzie. Znał się również wcale nieźle na kołodziejce.

Syn jego, Jakubek, który rwał się do książki i zawodu księżowskiego, nieraz mu pomagał już to przy miechu, już to przy inszej pożytecznej i ważnej pracy. Kowal również pragnął, aby on został sługą bożym i w starości wspierał go w trudach i niedostatku. Ale cóż, nie miał na razie tylachna talarów, by spełnić synowskie marzenia.

Nic więc nie pozostawało mu, jak tylko wytrwale pracować, ciułać pieniądze i modlić się o szczęście dla swojego Jakubka. I proszę sobie pomyśleć, co za traf się zdarzył. Oto któregoś dnia, w samo południe zatrzymała się przed kuźnią prześliczna kareta. Wysiadł z niej bogaty pan i zapytał:

- Kowalu, słyszałem, że masz syna, który lubuje się w naukach i chce zostać duchownym.

Kowal położył młot na kowadle, pot otarł z czoła, nisko się ukłonił i powiedział:

- Owszem, mam ci ja, najjaśniejszy panie, chłopaka dobrego, a jakże, któremu jeno nauka w głowie. Chciałbym go uczyć, jak mi Bóg miły, ale czasy ciężkie, to w trzosie pustki.

Ledwie tylko skończył, a tu zjawił się Jakubek i grzecznie się skłonił jegomości. Kowal od razu przedstawił swoją pociechę:

- Najjaśniejszy panie, to mój syn.

Bogaty pan położył rękę na ramieniu Jakubka i przyjaźnie się do niego uśmiechnął, a potem powiedział:

- Cieszę się, Jakubku, żem cię poznał. Mówiła mi o tobie bardzo wiele imci pani kasztelanowa łęczycka. Chciałbym cię oddać do szkół. Zapewne dziwi cię, dlaczego? Po śmierci jedynego syna postanowiłem razem z moją, świętej pamięci, dobrodziejką zająć się edukacją szlachetnego, a niebogatego młodzieńca. Rad bym to uczynić dla  ciebie. Co ty na to ?

Padł Jakubek do nóg bogatego pana i powiedział:

- Jakże się cieszę! Pójdę choćby na koniec świata, bylebym tylko mógł zdobyć wiedzę i szerzyć słowo Boże.

Nim pojechał z bogatym panem do wielkiego miasta, z rozrzewnieniem żegnał się z matką, ojcem i braćmi.

Ponoj w kilka lat później został plebanem, później jeszcze bardzo sławnym i mądrym biskupem.

To wszystko miało być zapisane w księgach.

Przekazał Józef Rusiecki, ur. w 1880 r. w Luboli, rolnik ze wsi Brodnia.

_________________________________________________________________________________

 Na Sieradzkich Szlakach 1994/4 _________________________________________________________________________________