Budzynek

Zajączkowski:

Budzynek  -pow. poddębicki
(?) gr. stożk., duże nad rz. Gnidą (Kam. 90).
1) 1516 kop. współczesna, AGAD Łęcz. gr. Recog. 12 f. 237: Budzynko - oppidum. Jakub Licznicki sprzedaje dominikanom łęczyckim B. oppidum, Wozniki seu Budzijnko, utraque Tloskowicze.
2) XVI w. Ł. II, 360: Woznykj, curia Woznykj alias Budzynek, quondam villa... hereditatis desertae, in que solum curia manet - par. Leźnica Wielka, dek. szczawiński, arch. łęczycki. 3) 1576 P. 118: Budzinek - wym. wśród miast ziemi łęczyckiej. 4) XIX w. SG I, 449: Budzynek -wś, par. jw., gm. Dalików, pow. łęczycki.  

Taryfa Podymnego 1775 r.

Budzinek, wieś, woj. łęczyckie, powiat łęczycki, własność szlachecka, 7 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.

Budzynek, parafia leznica wielka (leźnica wielka), dekanat łęczycki, diecezja gnieźnieńska, województwo łęczyckie, powiat łęczycki, własność: po Jezuic. (Józef) Mikorski, podkomorzy gostyniński.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Budzynek, województwo Mazowieckie, obwód Łęczycki, powiat Zgierski, parafia Leźnica, własność prywatna. Ilość domów 12, ludność 130, odległość od miasta obwodowego 8.

Słownik Geograficzny:  

Budzynek,  wś, pow. łęczycki, gm. Dalików, par. Leśnica Wielka. Istnieje tu kościół filialny do parafii Dalików. W 1827 r. było tu 12 dm. i 130 mk., obecnie 30 dm. i 543 morg obszaru.

Słownik Geograficzny:
Budzynek,  wś, pow. łęczycki. W XVI w. miał prawo miejskie. R. 1576 płaci 30 gr. poboru i od 1 rzem. 4 gr.

Spis 1925:

Budzynek, wś, pow. łęczycki, gm. Dalików. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 36. Ludność ogółem: 233. Mężczyzn 117, kobiet 116. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 233. Podało narodowość: polską 233.

Wikipedia:

Budzynek-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Dalików. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego. Wieś leży w dolinie Bzury, w malowniczych okolicach dawnej Ziemi Łęczyckiej, przy drodze z Poddębic przez Tur do Ozorkowa. Budzynek ma bardzo stary rodowód. Obok cmentarza wykryto obiekt kultury łużyckiej z okresu halsztackiego (650-400 p.n.e.). W XV-XVI w. istniał tu drewniany dwór otoczony palisadą, na jego miejscu zbudowano później dwór murowany. Budzynek powstał jako osada w XVI w. na terenie wsi Woźniki znanej od XIV w. Nazwa Budzynek nawiązuje do wyrazu "budzyń" zachowanego jeszcze w gwarze ludowej ("Lichsza część wsi nazywana jest czasem pogardliwie budzyna"). Budzynek usytuowany jest na północnych krańcach powiatu poddębickiego. Przez krótki czas miejscowość ta szczyciła się nawet prawami miejskimi. Pierwsza wzmianka o tej miejscowości, wówczas zwanej Wożniki, pochodzi z 1357 roku. W 1454 r. właściciel Woźnik - Dadźbóg uzyskał od króla Kazimierza Jagiellończyka przywilej na założenie miasta na gruntach tej wsi. Początkowo miasto nazywało się Międzyrzec, potem zaś Budzynek. Nazwa ta pochodzi od słowa budzyń, oznaczającego gorszą częś wsi. W tym czasie został wybudowany pierwszy kościół. Około 1520 r. Budzynek należał do parafii w Leźnicy Wielkiej, potem w Domaniewie. Miejscowa parafia została erygowana w 1926 r. przez biskupa Wincentego Tymienieckiego. Pod koniec XII w. Budzynek należał do najmniejszych miast województwa łęczyckiego. Mała odległośc od Poddębic, Łęczycy i Parzęczewa oraz brak własnego zaplecza wiejskiego była powodem, że nie miał on możliwości rozwoju. W następnych stuleciach Budzynek występuje w dokumentach już jako wieś. Stoi tu niezmiernie ciekawy, otoczony drzewami kościół drewniany pw. ścięcia św. Jana Chrzciciela i św. Trójcy, wznoszony etapami od XVI do XVIII w., o konstrukcji zrębowej z wydatnymi ostatkami. Nawa na planie kwadratu, prezbiterium na planie ośmioboku. Kruchtę zstępuje podsienie, ponad którym na 4 słupach i 2 rysiach umieszczony jest chór z organami. Osobliwością są wystające na narożach, nierówne, ułożone na zrąb belki, co wiąże się z różnymi zabobonami. Dach z gontu, wspólny dla nawy i prezbiterium, z wieżyczką na sygnaturkę. Zachowały się dwie rzeźby gotyckie z 1 poł. XVI w. oraz pozłacany mosiężny kielich z pateną - prawdopodobnie z XV w. Poza tym wyposażenie głównie z okresu baroku i rokoka. Według rejestru zabytków KOBiDZ na listę zabytków wpisany jest obiekt: kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela, drewniany, XVII w., nr rej.: 88 z 2.10.1967

1992 r.

______________________________________________________________________________

Kościół Ścięcia św. Jana Chrzciciela i Świętej Trójcy z lat 1710-1711 w Budzynku - widok od strony apsydy

Fot. Janusz Marszałkowski

______________________________________________________________________________

Ołtarz główny

Fot. Janusz Marszałkowski

______________________________________________________________________________

Ołtarz lewy

Fot. Janusz Marszałkowski

______________________________________________________________________________

Ołtarz prawy

Fot. Janusz Marszałkowski

______________________________________________________________________________

Belka tęczowa

Fot. Janusz Marszałkowski

______________________________________________________________________________

Obraz przedstawiający św. Floriana

Fot. Janusz Marszałkowski

Gazeta Warszawska 1827 nr 272

Rejent Powiatu Zgierskiego.

Na żądanie opieki Sukcessorów nieletnich po niegdy Felixie Kosobudzkim Pośle na Seym, pozostałych, ninieyszem do publiczney podaie wiadomości, iż różne effekta, iako to: garderoba, to iest, suknie, bielizna, pościel, sprzęty pokoiowe, wozy, powóz, zaprzęgi i różne gospodarskie sprzęty, także owce, konie, szkło, faianse, miedź i t. p. do pozostałości tegoż niegdy Felixa Kosobudzkiego należące, w dniu 26 miesiąca Października o godzinie dziesiątiey zrana i dniach następnych we wsi Budzynku w Powiecie Zgierskim Obwodzie Łęczyckim Woiewództwie Mazowieckiem mianowicie w zamieszkaniu dworskiem, przez publiczną licytacyią za gotowe w grubey srebrney monecie kurs w kraiu maiące pieniądze, więcey daiącemu sprzedawane będą. Zgierz d. 4 Października 1827 roku.

Franciszek Boguński.

 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1836 nr 4

Sąd Policyi Poprawczey Wydziału Łęczyckiego.
Wzywa wszelkie Władze tak Cywilne iako i Woyskowe ażeby na Ludwika Kwiatkowskiego o kradzież koni obwinionego, i w dniu 6/18 Września r. b. w transporcie miedzy wsią Budzynkiem, a karczmą Gałązką do Sniatowy należącą z pod straży 3ch ludzi zbiegłego, baczne oko miały, gdziekolwiek bądź spostrzeżonego przyaresztowały i wprost Sądowi tuteyszemu pod mocną strażą po wymiar sprawiedliwości kryminalney dostawić nieomieszkały, Zbiegły Ludwik Kwiatkowski rodem z miasta Biezonia, ostatnio zamieszkały w Kazimierzu Obwodzie Łęczyckim, wzrostu średniego, sytuacyi szczupłey, twarzy ściągłey, włosów blond, nosa ściągłego, oczu szarych, ust małych, udaie iakoby był przygłuchy, ubrany był w spancer z sukna czarnego z kieszeniami na przodku, spodnie płócienne białe, buty z cholewami długiemi, czapkę czterorogatą granatową z czarnym barankiem, kamizelkę z sycu szarego i niebieskiego w pasy koszulę lnianą białą takiego koloru, dwiema innemi przepasuie się.
w Łęczycy dnia 14/25 Listopada 1835 r.
Skwarski Podsęd. Krymin.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1839 nr 4

(N. D. 87) Ogłasza się wiadomość otwarcia spadku po Kacprze Gniazdowskim wierzycielu summ 17,300 i 4,800 złp. nа dobrach Budzynek w dziale IV pod Nrami respective 16 i 17 wykazu hypotecznego ubezpieczonych, do których prawo zastawy tychże dóbr w powiecie Zgierskim gubernii Mazowieckiej położonych, jest przywiązane, z wyznaczeniem półrocznego terminu do regulacyi wspomnionego spadku na d. 3 (15) lipca 1839 r. godzinę 3 po południu w kancellaryi ziemiańskiej dóbr ziemskich gubernii Mazowieckiej.

Warszawa d. 21 grudnia (2 stycznia) 1838/9 r.

Truskowski Pisarz K. Z. G. M.

Kurjer Warszawski 1855 nr 185

(A. n.) Ś. p. Ludomir Kossobudzki, w Pcie Łęczyckim, dziedzinie Budzynek zrodzony, z starodawnej znakomitej familji, był od dzieciństwa przykładem dla wszystkich, jako najlepszy Chrześcjanin. Nauki Powiatowe i Gimnazyjne w Piotrkowie ukończył wzorowo. Lecz w chwili kiedy zamyślał dalsze kursa kontynować aby być pożytecznym, OPATRZNOŚĆ NAJWYŻSZA inaczej zrządziła, bo po długiej a ciężkiej chorobie zszedł ztego świata w d. 5 Kwietnia r. b., mając lat 17. Był on powszechnie od wszystkich żałowany, bo lubo w zbyt krótkiem paśmie życia, umiał jednak sobie zjednać ogólne współczucie, czego dowodem był obchód pogrzebu, na który licznie się zgromadzono. Niestety, był że któś aby nie wylewał łez po stracie zmarłego. Ludomirze i tam jest życie i wieczne, i tam będziesz szczęśliwym, bo STWÓRCA umie wynagradzać podobnym Tobie dobre ich czyny. — F. B.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1856 nr 134

(Ν. D. 2935) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Łęczyckiego.

Dorota Köep v. Głowacka lat 44 licząca a we wsi Budzynku Gminie Woźniki ostatecznie zamieszkała, wzrostu średniego, twarzy okrągłej, włosów ciemnych, oczu niebieskich, nosa i czoła miernego, z wyrobku utrzymująca się. Wyrokiem Sądu Poprawczego Wydziału Łęczyckiego z dnia 30 Stycznia (11 Lutego) 1856 r. zа kradzież i włóczęgostwo na zamknięcie w domu roboczym przez lat dwa skazana, z miejsca swego zamieszkania zbiegła, i przed wymiarem kary ukrywa się, Sąd więc poprawczy wzywa wszelkie władze tak Cywilne jak i wojskowe nad porządkiem i bezpieczeństwem czuwające aby tęż Köspke v. Głowacką śledziły. a wrazie ujęcia pod scisłą strażą do Sądu tutejszego odstawiły.

Łęczyca d. 15 (27) Maja 1856 r.

Sędzia Prezydujący

Assessor Kollegialny Μ. Grabowski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1859 nr 155

(N. D. 4125) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Kaliskiego.

Wzywa wszelkie władze tak cywilne jako i wojskowe nad bezpieczeństwem w kraju czuwające, aby na Jankiela Kamiennego ostatecznie w wsi Budzynku gminie Woźniki Okręgu Łęczyckim Gubernii Warszawskiej zamieszkałemu, obecnie przed wymiarem sprawiedliwości ukrywającemu się, baczne oko zwracały, a wrazie ujęcia go Sądowi tutejszemu lub najbliższemu pod strażą odstawiły. Rysopis jego jest następujący: lat ma 32, wysoki, włosy ciemne, oczy szare, nos mały, usta mierne, u nogi nie ma palców.

Tyniec pod Kaliszem dnia 2 (14) Lipca 1859 roku.

Sądzia Prezydujący, Puchalski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1860 nr 58

(N. D. 1152) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Łęczyckiego.

Maryanna Grabowska cyganka, ze wsi Budzynka gminy Woźniki Ogu Łęczyckiego pochodząca, lat 33 mająca, wzrostu dobrego, budowy ciała wyniszczonej chudej, lecz mocnej, włosów i oczu czarnych, twarzy ściągłej śniadej, nosa orlego ust małych, ubrana w spódnicę perkalikową w kwiatki czerwone, starą podartą, i takąż płachtę, z małem na ręku dzieckiem płci żeńskiej, zakłóciwszy się z mężem swym na dniu 6 (18) Listopada r. z. w karczmie wsi Georgenikal gminie Lucien Ogu Gostyńskim położonej, przez rzucenie w niego nożem śmierć mu zadała, a będąc odstawioną do Sądu tutejszego po karę, w transporcie pomiędzy Kutnem a Łęczycą na d. 11 (23) Listopada r. z. z noclegu zbiegła, i pobyt jej dotąd wyśledzony być nie może, wzywa przeto wszelkie Władze nad porządkiem i bezpieczeństwem w kraju czuwające, aby pomienioną Maryannę Grabowską śledziły, a wrazie ujęcia Sądowi naszemu lub najbliższemu zamieszkania pod ścisłą strażą odstawiły

Łęczyca d. 15 (27) Lutego 1860 r.
Sędzia Prezydujący,
Assesor Kollegialny, M. Grabowski.

Dziennik Powszechny 1861 nr 11

LICYTACJE I SPRZEDAŻE PUBLICZNE. (N. D. 3951). Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie. Podaje do powszechnej wiadomości, iż na zasadzie art. 7 Postanowienia Rady Administracyjnej z dnia 27 Czerwca (10 Lipca) 1860 r. i upoważnień przez Dyrekcję Główną udzielonych, następujące dobra ziemskie jako zalegające w ratach Towarzystwu Kredytowemu Ziemskiemu należnych, wystawione są na sprzedaż przymusową przez licytacje publiczne, które odbywać się będą w Warszawie przy ulicy Miodowej pod N. 487 w kancelarjach Rejentów niżej wyrażanych:

3. Budzynek z dezertą Dąbrówka, koloniami Janów, Budzynek, Dąbrówka Nadolna, z wszystkiemi przyległościami i przynależytościami, położone w Okręgu Zgierskim Powiecie Łęczyckim, raty zaległe rsr.. 252 k. 18, vadium do licytacji rs 1000, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 6334 k. 89 1/2, termin przedaży d. 10 (22) Marca 1862 r., przed Rejentem Stanisławem Zawadzkim. (...)

Przedaże wzmiankowane odbędą się w terminach wyżej oznaczonych poczynając od godziny 10 z rana w obec Radcy Dyrekcji Szczegółowej; gdyby zaś Regent przed którym przedaż ma się odbywać był przeszkodzony, przedaż odbędzie się w jego Kancelarji przed innym Rejentem który go zastąpi. Warunki licytacyjne są do przejrzenia w właściwych Księgach wieczystych i w biurze Dyrekcji Szczegółowej. Warszawa d. 15 (27) Sierpnia 1861 r Rzeczywisty Radca Stanu, Prezes, P. Łubieński. Pisarz Dyrekcji. w z. Asesor Kolegialny, Turski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1861 nr 150

(N. D. 2667) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Łęczyckiego.

Zapozywa Alexandra Lipińskiego poprzednio w m. Łęczycy a ostatnio we wsi Budzynku Pcie Łęczyckim zamieszkałego obecnie zaś z pobytu niewiadomego, aby dla złożenia tłomaczenia w sprawie pko sobie uformowanej w ciągu dni 30 od daty ogłoszenia do Sądu tutejszego przybył w razie zaś przeciwnym wedle prawa postąpionem będzie.

Łęczyca d. 30 Maja (11 Czerwca) 1861 r.

Sędzia Prezydujący,

Assesor Kollegialny, Wójcicki.

Dziennik Warszawski 1864 nr 183

(N. D. 3845) Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Gubernji Warszawskiej w Warszawie.

Podaje do powszechnej wiadomości, iż na zasadzie art. 7 postanowienia Rady Administracyjnej z dnia 27 Czerwca (10 Lipca) 1860 r. i upoważnień przez Dyrekcję Główną udzielonych następujące dobra Ziemskie, jako zalegające w ratach Towarzystwu Kredytowemu Ziemskiemu należnych, wystawione są na sprzedaż przymusową przez licytacje publiczne, które odbywać się będą w Warszawie przy ulicy Miodowej pod N. 487 w Kancelarjach Rejentów niżej wyrażonych.  

30. Budzynek z dezertą Dąbrówka, kolonją Janów, Budzynek i Dąbrówka Nadolna, z wszystkiemi ich przyległościami i przynależytościami, w Okręgu Zgierskim, Powiecie Łęczyckim, raty zaległe w chwili zarządzenia sprzedaży wynoszą rs. 158 k. 10, vadjum do licytacji rs. 1800, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 4291 k. 25, termin sprzedaży dnia 15 (27) Marca 1865 r. przed Rejentem Kanc. Ziem. Stanisławem Zawadzkim.

Przedaże wzmiankowane odbędą się w terminach wyżej oznaczonych poczynając od godziny 10-ej z rana, w obec Radcy Dyrekcji Szczegółowej; gdyby zaś Rejent przed którym przedaż ma się odbywać był przeszkodzony, przedaż odbędzie się w jego Kancelarji przed innym Rejentem który go zastąpi.

Warunki licytacyjne są do przejrzenia w właściwych księgach wieczystych i w biurze Dyrekcji Szczegółowej.

Warszawa d. 24 Lipca (5 Sierpnia) 1864 r.

Za Prezesa, A. Zabokrzecki.

Za Pisarza Dyrekcji, Krajewski.

Kurjer Warszawski 1866 nr 58

Komisja Likwidacyjna w Królestwie Polskiem, podaje do powszechnej wiadomości, iż wynagrodzenia likwidacyjne: w ilości rs. 8,178 kop: 86, przypadające na mocy rozporządzenia Komisji, z dnia 25 Lutego (9 Marca) t. b., Herszowi Opoczyńskiemu, właścicielowi dóbr Budzynek, położonych w Gubernji Warszawskiej, Powiecie Łęczyckim, Gminie Woźniki, wysłane zostało do Kassy Powiatu Warszawskiego, celem wypłaty komu należy.

Kaliszanin 1886 nr. 61

Dzieciobójstwa. We wsi Budzynku, w powiecie łęczyckim, niezamężna Józefa Matczak, porodziwszy dziecko płci męzkiej. zadusiła je.

Gazeta Kaliska 1899 nr. 93

Kradzieże koni. W ubiegłym miesiącu w guberni naszej miały miejsce trzy kradzieże koni, a mianowicie: we wsi Budzinek gminy Dalików skradziono klacz włościaninowi Wojciechowi Szadkowskiemu;  w Wielkiej wsi pow. sieradzkiego właścicielowi folwarku T. Kowalskiemu parę koni z uprzężą, i w Mnichowie tegoż powiatu, kobyłę należącą do włościanina Szczepana Pendzika.

Gazeta Kaliska 1903 nr 305

Zbrodnia. We wsi Budzinek, pow. łęczyckiego, znaleziono w oborze zakopane ciało nowonarodzonego dziecka, płci żeńskiej. Wyrodną matkę, podejrzaną o spełnienie zbrodni, w osobie niezamężnej 24-letniej Stanisławy Cichej, aresztowano.

Gazeta Świąteczna 1906 nr 1305

Listy do Gazety Świątecznej. Ze wsi Budzynka w Łęczyckiem, Misja. — Jedyna pamiątka. — Nowsi osadnicy. — Obraz św. Florjana. — Do mieszkańców Budzynka. W wielu zakątkach kraju znajdują się pamiątki życia, pracy i ofiarności takich ludzi, którzy pragnęli przyłożyć się do powiększenia chwały Bożej i ludzkiego pożytku. Powinniśmy je szanować i mieć o nich staranie. Do takich pamiątek należy też drewniany i ubogi kościołek we wsi Budzynku, między Ozorkowem a Poddębicami w ziemi Łęczyckiej. Dawniej było tu siedlisko pracy misyjnej sług Bożych. Misja w znaczeniu kościelnem to posłannictwo duchowne w miejscach zagrożonych upadkiem wiary gorącej i dobrych obyczajów. Posłannictwo misyjne dąży do ożywienia wiary, do uszlachetnienia serc ludzkich pracą apostolską czyli nauczaniem wiary, i przez nabożeństwa. Każde oddzielne nabożeństwo misyjne trwa zwykle tydzień, albo przynajmniej kilka dni, dzień po dniu. Bywają wtedy codzień po dwa, albo trzy kazania uroczyste, prymarje, to jest msze św. o wschodzie słońca, dalej wotywy, sumy, nieszpory, a wszystko przeważnie z wystawieniem Przenajświętszego Sakramentu. Nadto odbywają się spowiedzie, prawie zawsze z całego życia, oraz uroczyste komuńje, przy końcu zaś misji uroczysta procesja, taka, jakie bywają w Boże Ciało. To też za łaską Bożą nawet najzatwardzialsi grzesznicy nawracają się, dobrzy i gorliwi lepszymi się stają, a oziębli i leniwi w służbie Bożej wchodzą na drogę żarliwszego spełniania obowiązków swoich. Zwykle też po takiej misji, której Bóg pobłogosławił, ustają pijaństwo, zwady, pieniactwo i inne zgorszenia, a pokój i zgoda w rodzinach i pomiędzy sąsiadami zakwita, wzmaga się pobożność i inne cnoty. Przyczynia się więc taka misja do krzewienia królestwa Bożego, a ludziom nieba przychyla. Otóż podobne misje odbywały się w Budzynku. A przyczynił się był do tego niegdyś dziedzic tych dóbr, Stefan Szołdrski. Bo on to w połowie 18-go stulecia, około 150 lat temu, podarował wsie Woźniki i Budzynek na to, aby tam przy kościołku stale mieszkało dwóch albo trzech ojców duchownych oddanych pracy misyjnej. Odtąd więc kazania, nauczanie wiary Św., nabożeństwa bractewne nieustannie zgromadzały zewsząd lud okoliczny, a ta gorliwa praca kapłańska stokrotny zapewne plon na chwałę Bożą i na pożytek ludziom przynosiła. W roku 1787 odbyła się w Budzynku "kongregacja dekanalna" czyli zebranie duchowieństwa z całego dekanatu. Dawne przepisy prawa kościelnego z roku 1509 nakazywały, aby zgromadzenia takie odbywały się co kwartał w suche dnie. Późniejsze rozporządzenia raz tylko do roku odbywać je polecają, uważając miesiące maj lub październik za czas na to najodpowiedniejay. Zgromadzenia takie odbywały się kolejno w jednym z kościołów w dekanacie. Ustanawiane zaś były na to, aby księża zachęcali się wzajemnie do należytego z gorącą i świętą żarliwością spełniania swoich obowiązków, do wykorzeniania wśród ludu nałogów, i do załatwiania zażaleń, i do zapobiegania kłótniom, zwadom, lub innym zgorszeniom, i do tym podobnych spraw. Zebrania rozpoczynały się od nabożeństwa do Ducha Św., a kończyły się dziękczynnemu modlitwami. Przyczyniały się one wielce do utrzymania wzajemnego zaufania między kapłanami a parafjanami. Miał też kościołek w Budzynku odpusty nadane sobie od papieża Pijusa Szóstego w roku 1785 na lat 10, następnie przedłużone na lat 5. Później uzyskano trzy odpusty doroczne na wieczne czasy, i cztery cząstkowe. Dziś ani śladu w pamięci u ludzi tutejszych owej pracy misyjnej, i ojców duchownych, którzy ją prowadzili, i domu przykościelnego. Ale bo, co prawda, mieszkańcami Budzynka są dziś ludzie tu nowi, z daleka. Dobra tutejsze przeszły w ręce świeckich właścicieli, którzy już w roku 1834 rozdali je po kawałku różnym ludziom, osadnikom, na czynsz, czyli w wieczystą dzierżawę. przeważnie niemcom. Warunki ich osiedlania się były następujące: Od każdej osady osadnicy płacą wpisowego po 900 złotych (czyli 135 rubli), po trzech zaś latach płacić będą po wieczne czasy po 5 zł. od morga w dwóch równych częściach, na Św. Wojciech i na Św. Marcin; a prócz tego od każdej osady dwa kapłony na Św. Marcin i pół kopy jaj na święta dawać i do dworu odnosić mają. Dziedzic wyłączył dla siebie niektóre zabudowania oraz trzy dęby na cmentarzu przy kościołku. Dwa morgi ziemi przeznaczył na szkołę i cmentarz grzebalny dla luteran, ponieważ osadnicy niemcy, byli luteranami. Dla kościołka wymierzono mórg ziemi. Stał się tedy Budzynek osadą niemiecką. Ale nie na długo. Niemcy posprzedawali grunta naszym, polskim włościanom z różnych stron przybyłym, ale również nie znającym dziejów Budzynka. Jako jedyna pamiątka dawnych czasów pozostał tylko sam kościołek, a w nim obraz patrona, świętego Florjana, obraz tak piękny, że zatrzymuje dłużej uwagę patrzącego. Usta świętego tak wdzięcznie na obrazie ułożono, jak gdyby przemówić miały; a oczy tale patrzą rzewnie, takie łzawe budzą uczucia, że prawie wyczytasz z nich naukę, jakie to zmienne koleje życia na ziemi. Wyraz twarzy miękki, delikatny, prawie kobiecy. Znawca malarstwa możeby określił, kto był twórcą tego obrazu. Ja widzę tyle, że to dzieło wartościowe. Szkoda, że mieszkańcy Budzynka zamało dbają o ten kościołek i pozwalają mu coraz bardziej chylić się do upadku. Pozazdrościli nawet i tego morga ziemi, który do kościołka należał, obrócili go na inny użytek, i o zwróceniu jakoś nie myślą. Bodajby choć teraz większem przywiązaniem kościołek ten otoczyli i nie szczędzili mu trochy posługi i ofiary. Dzieci i wnuki mile by wspominały za to rodziców i dziadków, bo poczciwe wspomnienie u ludzi w dziedzictwie by im zostawili. Ksiądz J. N .

Zorza 1911 nr 50

+ O scalenie gruntów. W gub. Kaliskiej podjęły starania o scalenie gruntów następujące wsie: w pow. Słupeckim — Ruda Komorowska; w Tureckim — Miłkowice i Popów; w Kolskim — Niepoń, w gminie Kłodowa; w Sieradzkim — Chorchów Księży, Wola Lipińska, Dzigoszew; w Łęczyckim: Wola Roguzińska, Pokrzywnica, Kępina, Budzinek, Sulimy i Górki.

Obwieszczenia Publiczne 1920 nr 3

Sąd pokoju VIII okr. m. Łodzi, na zasadzie art. 846 i 847 U. P. K., poszukuje Marjanny Rutkowskiej, córki Franciszka, lat 18, ostatnio zamieszkałej w Budzynku, pow. Łęczyckiego, a oskarżonej z art. 581 K. K.

Rysopis i znaki szczególne poszukiwanej nieznane.

Każdy, komu wiadome jest miejsce pobytu Rutkowskiej, winien zawiadomić najbliższą władze lub tenże sąd, do akt sprawy Nr K 76/19.

Obwieszczenia Publiczne 1930 nr 77

Wydział hipoteczny przy sądzie powiatowym w Łęczycy woje­wództwie łódzkiem obwieszcza, że otwarto postępowania spadkowe po zmarłych:

1) We wsi Budzynku w dniu 6/19 czerwca 1909 r., Marji albo Mar­iannie z Boguszów Kamińskiej i w Łodzi w dniu 2 czerwca 1923 r. Wacławie-Kazimierze Kamińskiej, b. współwłaścicielkach 14 morgów ziemi we wsi Śniatowej lit. B. położonej, zapisanej w repert. hipot. pod Nr. 9 (...).

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony na dzień 2 kwietnia 1931 r. (godz. 10 rano), w którym to dniu osoby inte­resowane mają zgłosić swoje prawa w kancelarji wydziału hipotecznego w Łęczycy osobiście lub przez pełnomocnika urzędowo i szczególnie upoważnionego, pod skutkami prekluzji.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1931 nr 14

WYKAZ

Stowarzyszeń i Związków, które decyzją Wojewody łódzkiego w dniach i przy liczbach niżej wyszczególnionych zarejestrowane zostały.

L. p. rej. 2409 Kółko Rolnicze Woźniki-Budzynek w Budzynku, pow. Łęczycki. z dn. 3. VI. 1930 r. L. II. AP. 3830.

Naczelnik Wydz. Bezp. Publ.

(—) Szutowski.

Obwieszczenia Publiczne 1932 nr 1

Sąd grodzki w Ozorkowie, oddział cywilny, na mocy art. 94 prawa wekslowego z dnia 14 listopada 1924 roku (Dz. Ust. R. P. 100/24), wzy­wa posiadacza wekslu na sumę 500 zł., wystawionego przez Władysława Andrysiaka, zam. w Budzyńsku, gm. Dalinów, in blanco na zlecenie Sta­nisława Bemala, zam. w Wornikach, gm. Dalików, aby w ciągu 60 dni od dnia opublikowania tego ogłoszenia stawił się i okazał powyższy weksel sądowi grodzkiemu w Ozorkowie, oddział cywilny, pod skutkami przewidzianemi w art. 94 ust. 5 wyżej wspomnianego prawa wekslowego.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 18 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/9/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Łęczyckiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23 III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

II. Obszar gminy wiejskiej Dalików dzieli się na gromady:
2. Budzynek, obejmującą: wieś Budzynek. kol. Budzynek, wieś Janów.

 § 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łęczyckiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

w z. (—) A. Potocki

Wicewojewoda.

 Łódź w Ilustracji 1935 nr 2 

Dziennik Łódzki 1969 nr 239

We wsi Budzynek, pow. Poddębice spaliła się stodoła, 2 dachy na oborach i dach na budynku mieszkalnym. Przyczyny pożaru ustala komisja. Straty wynoszą 90 tys. zł.