Żuraw

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r. 

Żuraw, województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Sieradzki, parafia Woyków, własność rządowa. Ilość domów 4, ludność 53, odległość od miasta obwodowego 4.

Słownik Geograficzny:  

Żuraw,  pustka, pow. sieradzki, gm. Godynice, par. Wojków, odl. od Sieradza 28 w., ma 7 dm., łączy się z Brąszewicami. W r. 1827 było 4 dm., 53 mk.

Spis 1925:

Żuraw, wś, pow. sieradzki, gm. Godynice. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 11. Ludność ogółem: 77. Mężczyzn 29, kobiet 48. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 77. Podało narodowość: polską 77.

Wikipedia:

Żuraw-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Brąszewice. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.

1992 r.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1929 nr 22

WYKAZ STOWARZYSZEŃ I ZWIĄZKÓW ZAREJESTROWANYCH PRZEZ WOJEWODĘ

ŁÓDZKIEGO

w miesiącach: maju, czerwcu i lipcu 1929 r.

L. P. 2190 dn. 20.IV. L. II zw. 3768 Towarzystwo Ochotniczej Straży Pożarnej w Żurawiu, p. Sieradz.

 

Goniec Sieradzki 1930 nr 70 

Z Rejonu Straży Poż. w Godynicach.
(s) Dn. 1 marca rb. dotychczasowy Naczelnik Ochotniczych Straży Pożarnych Rejonu Godynice druh Górski Fr. wyjechał na nowe stanowisko służbowo sekretarza gminnego do Urzędu gminy Gruszczyce, żegnany serdecznie przez delegację braci strażackiej Rejonu i ludność.
Przeniesienie dh. Górskiego przejęło wszystkich do głębi duszy, gdyż jako sekretarz gminny z zadań swych wywiązywał się bardzo dobrze udzielając każdemu gminiakowi cennych rad i wskazówek.
Najbardziej jednak odczuwały wyjazd dh. Górskiego Ochotnicze Straże Pożarne w Rejonie, który stale dodawał bodźca do czynnej i intensywnej pracy będąc przez kilka lat Naczelnikiem Rejonu i prezesem w Strażach w Brąszewicach i Żórawiu.
Życzymy więc dh. Naczelnikowi dalszej i tak owocnej pracy na niwie społecznej w gm. Gruszczyce, jaką przedsięwziął u nas. Zdawać by się mogło, że ogarnia nas smutek po wyjeździe tak zacnego pracownika, jednakże przeciwnie, cieszy nas to, że i sąsiednia nasza gmina, napewno, słuchając jego rad i wskazówek, zacznie pracować intensywniej ku Chwale i wzmocnienia Potęgi Naszej Ojczyzny.   
Adj. 

Obwieszczenia Publiczne 1930 nr 85

Sąd okręgowy w Kaliszu, na mocy art. 1777-6 U. P. C., obwieszcza, iż na skutek decyzji z dnia 4 października 1930 roku, zostało wdrożone postępowanie o uznanie za zmarłego Michała Cichockiego, wobec czego sąd wzywa go, aby w terminie 6-miesięcznym, od dnia wydrukowania niniejszego, zgłosił się do sądu, gdyż w przeciwnym razie po upływie te­go terminu zostanie przez sąd uznany za zmarłego; wzywa się wszystkich, którzyby wiedzieli o życiu lub śmierci Michała Cicheckiego, by o znanych sobie faktach zawiadomili sąd okręgowy w Kaliszu w powyższym terminie; nadto sąd nadmienia, że Michał Cichecki był stałym mieszkańcem wsi Żóraw, gminy Godynice, pow. sieradzkiego. (Nr. spr. I. Z. J. 268/30).

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

VI. Obszar gminy wiejskiej Godynice dzieli się na gromady:

4. Gałka, obejmującą: wieś Gałka, leśn. Gałka, wieś Podawacz, wieś Żóraw.

§ 2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
wz. (—) A. Potocki
Wicewojewoda

Dziennik Łódzki 1951 nr 319 

Przyjaciel całej wsi

Czy społeczeństwo nasze docenia role nauczyciela wiejskiego? Owszem, docenia. Nauczyciel przecież uczy i wychowuje dziatwę, córki i synów chłopskich. Nie wszyscy jednak wiedzą o drugiej niemniej ważnej roli nauczyciela wiejskiego. Tą drugą rolą-to praca społeczna, praca uświadamiająca wśród starszego społeczeństwa wsi, która najczęściej przynosi wspaniałe rezultaty.

Oto jeden z licznych przykładów:

W gr. Brąszewice (pow. Sieradzki) jest 7-klasowa szkoła podstawowa, którą kieruje naucz. Ludwik Pęczek. Szkoła ta stała się magnesem dla całej wsi, magnesem, który przyciąga dziatwę na lekcje, młodzież na kursy wieczorowe, dorosłych na zebrania gromadzkie, akademie i okolicznościowe imprezy.

Gdy zdarza się, że niektórzy rodzice zapominają o obowiązkach wobec państwa, przypominają im o nich dzieci uczęszczające na lekcje czy na zbiórki harcerskie lub ZMP-owskie.

Dzięki wpływowi nauczycielstwa gromada Brąszewice jak jeden mąż wzięła udział w Plebiscycie Pokoju, podpisała Pożyczkę Narodową i w 100 proc. wykonała wiosenny skup zboża. W jesiennej akcji regulowania świadczeń państwowych Brąszewice również nie wloką się w ogonie.

Bo ręka w rękę z aktywem gminnym współpracuje tak nauczycielstwo, jak i starsza dziatwa szkolna, która marzy właśnie o takiej przyszłości, jaką chce jej zapewnić ludowe państwo.

— Nasi 7-klasiści sprawiają mi najwięcej radości i zadowolenia — mówi kier. L. Pęczek. Wielu spośród nich chce uczyć się dalej. I szkoda by było, gdyby tacy prymusi jak Helcia Pijanka, Basia Macherska, Zosia Roszakówna, Marysia Czajka, Jurek Wrzosek, Józef Łuszczek czy Janek Cichecki skończyli swą naukę na klasie siódmej. Mam jednak najgłębsze przeświadczenie, że pójdą w ślady swych 80 koleżanek i kolegów, którzy po ukończeniu szkoły w Brąszewicach studiują dzięki pomocy państwa w szkołach zawodowych i ogólnokształcących w Zduńskiej Woli lub w Sieradzu oraz na uczelniach wyższych w Łodzi. I proszę pomyśleć, co za szalona różnica w porównaniu z okresem przedwojennym. W latach 1937—39 tylko pięcioro chłopskich dzieci z Brąszewic mogło korzystać z nauki w szkołach średnich.

I kierownik Pęczek mimowoli nawiązał do okresu swej młodości. Jako syn 5-hektarowego gospodarza z Kąśni, mógł skończyć seminarium nauczycielskie w Wągrowcu tylko dzięki pieniężnej pomocy siostry, która pracując w urzędzie gminnym zarabiała... 80 zł miesięcznie.

-I cóż, w 1938 r. otrzymałem maturę, lecz o nominacji na nauczyciela i o posadzie nie można było nawet marzyć. Takich przecież jak ja bezrobotnych nauczycieli było w ówczesnej Polsce tysiące. Dopiero Polska Ludowa dała mi chleb i możność wyżycia się w pracy, którą kocham.

Niemniej gorliwie niż kierownik pracują naucz. Helena Wejman, Józef Dyja, Jadwiga Sarzyńska, Józefa Olszewska. Ich przykład pociągnął do współzawodnictwa nauczycielstwo w innych gromadach gm. Godynice, w której już 8 marca br. całkowicie zdołano zlikwidować analfabetyzm.

-W tym krótkim terminie nauczyliśmy czytać i pisać 189 starszych osób — oświadcza kierownik Pęczek, który jest jednocześnie gminnym instruktorem pedagogicznym. — Aby nie było powrotnej fali analfabetyzmu, zorganizowałem 7 zespołów dobrego czytania. Zespoły te pracują w gromadach: Brąszewice, Błota, Czartoria, Godynice, Sokolenie, Trzcinka i Żurów.

Tak, analfabetyzm i zacofanie na polską wieś już nie powrócą. Świadome nauczycielstwo ma głęboko wyryte w pamięci słowa Prezydenta Bieruta, wypowiedziane do absolwentów Liceów Pedagogicznych:

„Nie ma piękniejszego zawodu ponad zawód nauczyciela, który rozumie swoje powołanie... Nauczyciel i wychowawca dzisiejszy musi być równocześnie bojownikiem społecznym, rewolucjonistą walczącym o socjalizm".

C. M.