Naramice

Rosin: 

NARAMICE -(1395, 1409 Naramicze, Naremicze, Naramnicze) 13 km na NW od Wielunia. 1. 1511 pow. wiel. (ŹD 210); 1520 par. N. adkt wiel. (Ł. 2, 153).3. 1511 abpowi dzies. z 23 ł. po 1 wiard. oraz mierze żyta i owsa, dzies. z pustek sprzedano za 1 1/2 grz. (VG 389, 392); 17 ł.; 1518 – 21 ł. (ŹD 210); 1520 – 20 ł. os., 2 ł. pleb., 1 ł. kośc., 4 karczmy, byli zagr. i chał. (Ł 2, 153-154); 1552 – 34 kmieci, 1 wolny, 3 ł. szl., 3 ł. karcz., 2 karczmy, 1 ł. sołt.; 1553 cz. Walichnowskich 19 ł. (ŹD 292-293).4. 1395-1409 Jan Naremski (AGd 1943; ZR 98); 1419-24 Janusz Naremski (Wp 309; MK 66, 46); 1459 Mikołaj z N. (GW 1, 31); 1459 Stan. Kaszala z Komornik zastawił za 32 fl. Mikołajowi z Komornik 1 ł. w N. i drugi w Komornikach (GW 1, 26); 1460 Adam Chochlowski z Giżyc i N. (K 6, 289); 1467 Małg. z Wieruszowa (zob.) sprzedała Janowi Kępińskiemu m.in. cz. w N. (GW 1, 157); 1468 Annę ż. Bieniasza sędziego wiel. wprowadzono w posiadanie 8 ł. i karczmy w N. (GW 1, 189); 1498 ugoda w sprawie podziału dóbr Biała (zob.), Kąty i N. (GW 2, 91-92); 1499 Jan Walknowski z Wałkowa pożyczył 30 grz. od Jana Kraskowskiego z Łaszowa pod zastaw 3 ł. w N. z 3 kmieciami płacącymi 1 grz. rocznie (GW 2, 99-100); 1520 plebanowi dzies. snop. z ról folw., od 2 karcz, po 1 wiard., a od 2 innych po 6 gr, z łanu kośc. płacono 40 gr (Ł 2, 153-154); 1552 wielu właśc. (ŹD 292-293).6. 1472 pleban (AC 2, 817); 1476 sprawa Jana plebana z N. przeciwko prac. Maciejowi karczmarzowi o wypas bydła i in. (AC 2, 845); 1520 kościół Wszystkich Świętych, do parafii tylko N. (Ł 2, 153).7. 1433-99 AGd 3475; DV 434; AC 2, 852; Pat. 1958, 282.

Taryfa Podymnego 1775 r.

Naramice, wieś, woj. sieradzkie, ziemia wieluńska, własność szlachecka, 68 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.

Noramice, parafia noramice (naramice), dekanat wieruszowski, diecezja gnieźnieńska, województwo sieradzkie, ziemia wieluńska, własność: (Józef) Głębocki, kasztel. (kasztelan kruszwicki zm. 1779 r. miał dwóch synów Antoniego i Jana Kantego)

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Naramice, województwo Kaliskie, obwód Wieluński, powiat Ostrzeszowski, parafia Naramice, własność prywatna. Ilość domów 53, ludność 483, odległość od miasta obwodowego 2.

Słownik Geograficzny:

Naramice al. Naramnice, w dok. Naramycze, wś, fol. i os., pow. wieluński, gm. i par. Naramnice, odl. 12 w. od Wielunia. Posiada kościół par. drewn., urz. gm. W 1827 r. było tu 53 dm., 483 mk.; obecnie 101 dm. i 778 mk. Istniejąca tu od XVIII w. stacya pocztowa została przeniesiona do wsi Walichnowy. N. były dawniej posiadłością licznych częściowych właścicieli. Według Lib. Ben. Łask. (II, 153 i 154) jest tu 20 łanów osiadłych, z których proboszcz otrzymuje po miarce owsa i pszenicy, są zagrodnicy i komornicy, dający po groszu mesznego, 4-ch karczmarzów, 2-ch po 6 gr. i 2-ch po fertonie dziesięciny dających, 4-ch kmieciów osiadłych na łanach folwarku szlacheckiego, dających dziesięcinę na równi z folwarkiem. Parafia tutejsza, którą od początku stanowiła sama wieś N., powstała zapewne dość dawno, skoro na początku XVI w. już zabudowania probostwa były w stanie upadku. Kościół sam pod wez. ś. Wojciecha, drewniany, mały, stąd kaplicą zwany. Kolatorami byli częściowi posiadacze szlacheccy z N. Uposażenie kościoła stanowił zdawna łan, na którym mieszkało 2-ch kmieci, płacących 40 gr. czynszu i obowiązanych do zbierania jałmużny i składek na utrzymanie kościoła (mendicationes faciunt et eleeomosynam quaerunt pro sustentatione ecclesiae). Prócz tego proboszcz miał plebanią z placem i 2 łany roli z łąkami. Według regestr. pobor. z 1580 r. N. miały 7 łanów, 7 zagrodn. i 6 komorników (Pawiń., Wielk., I, 43). Różnicę tę w cyfrach z podanymi w Lib. Ben. Łask. wytłómaczyć można albo umyślnem zatajeniem prawdziwej ilości łanów dla umniejszenia podatku, albo też tem, że na pozostałych łanach siedziała szlachta, owi częściowi posiadacze, noszący nazwisko Naramowskich, jak ich wspominają księgi poborowe. Jeden z tych Naramowskich czy Naramskich Jan, proboszcz brzeźnicki i oficyał radomski, zapisał w 1727 r. tysiąc złotych na rzecz kościoła w swej rodzinnej wsi. Obecny kościół ma ołtarz wielki z 1765 r., dzwonnicę z 1720; data wzniesienia samej budowli nieznana. Zdaje się, że później te cząstki zostały wykupione stopniowo przez jednego właściciela i utworzyły jeden znaczniejszy obszar. W drugiej połowie XVIII w. N. należą do Głębockich (Dykc. Echarda). W ostatnich czasach były własnością Karońskiego. Obecnie dobra N. składają się z fol.: N., Smiechoń i Zabłocie, wsi N. Rozl. mr. 1681: fol. N. gr. or. i ogr. mr. 409, łąk mr. 46, lasu mr. 106, nieuż. i place mr. 15, razem mr. 576; bud. mur. 3, z drzewa 14; płodozmian 11 polowy; fol. Smiechoń gr. or. i ogr. mr. 390, łąk mr. 22, nieuż. i place mr. 15, razem mr. 427; bud. z drzewa 7; płodozmian 8 polowy; fol. Zabłocie gr. or. i ogr. mr. 246, łąk mr. 10, pastwisk mr. 15, lasu mr. 165, nieuż. i place mr. 95, razem mr. 531; bud. z drzewa 3; płodozmian 10 polowy. Wś N. os. 114, z gr. mr. 927. N. par., dek. wieluński, 860 dusz. N. gmina należy do s. gm. okr. VII w os. Lututów, urząd gm. w miejscu st. poczt. Walichnowy, ma 3 szkoły początkowe, 6 wiatraków, 14,460 mr. obszaru i 5625 mk. Br. Ch.

Spis 1925:

Naramice, wś i folw., pow. wieluń, gm. Naramice. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne wś 125, folw. 5. Ludność ogółem: wś 754, folw. 85. Mężczyzn wś 375, folw. 38, kobiet wś 379, folw. 47. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego wś 739, folw. 79, ewangelickiego folw. 1, prawosławnego wś 1, folw. 1, mojżeszowego wś 14, folw. 4. Podało narodowość: polską wś 754, folw. 84, rosyjską folw. 1.

Wikipedia:

Naramice-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Biała. Do 1953 roku miejscowość była siedzibą gminy Naramice. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim. Pierwsze wzmianki o miejscowości z 1395 r. Do połowy XV w. wieś należała do rodziny Naremskich. W dokumentach z 1460 r. występuje Adam Chochlewski piszący się "z Giżyc i Naramic". W 1467 r. część wsi sprzedała Małgorzata z Wieruszowa Janowi Kępińskiemu, a w roku następnym żona Bieniasza Wierusza, sędziego wieluńskiego nabyła tu 8 łanów i karczmę. W 1809 r. osiadł w Naramicach gen. Gabriel Biernacki (1774-1834), członek opozycji liberalnej Królestwa Polskiego, jeden z organizatorów powstania listopadowego w Kaliskiem. W 1861 r. dziedzic Honoriusz Biernacki chciał znieść pańszczyznę i oczynszować chłopów. Chłopi odmówili ponieważ chcieli oczynszowania gwarantowanego przez rząd. Proboszcz parafii, uczestnik powstania styczniowego ks. Paweł Jaska (ur. w 1831 r.) był zesłany do guberni witalskiej "za polityczne przestępstwo". W czasie II wojny światowej, 6 czerwca 1940 niemieccy żandarmi zabili w lesie koło Dębołęki miejscowego proboszcza ks. Jana Krawieckiego (ur. 27 grudnia 1883 r. w Pierocicach). Klasycystyczny dwór, z końca XVIII w., został rozebrany w 1963 r. Parafia istniała tu co najmniej w poł. XV w. Ocalał zabytkowy kościół z XVI w. pw. Wszystkich Świętych, drewniany, typu wieluńskiego, dach pokryty gontem, na dachu sygnaturka. Wewnątrz, na belce tęczowej krucyfiks z XVII w. Wystrój wnętrza barokowy. W ołtarzu głównym z 1765 r. gotycki obraz z ok. 1480 r. przedstawiający Zaśnięcie Matki Boskiej. Ponadto portret trumienny mężczyzny z II poł. XVII w. z herbami: Jastrzębiec, Ogończyk, Pilawa i Ostoja. W centrum wsi, w domu pod nr 103, dawna karczma z ok. 1881 r.w połowie drewniana, w połowie murowana. Od frontu ganek wsparty na 4 kolumienkach, od podwórza - podcienie. Na podwórzu dąb - pomnik przyrody.

Elżbieta Halina Nejman Majątki (Szlachta Sieradzka XIX wieku Herbarz)

NARAMICE par. Naramice, p. wieluński, gm. Biała, 54 Wieś, f-k i osada w p. wieluńskim. Kościół parafialny drewniany. W 1827 roku 53 domy i 483 mieszkańców. Dobra należą do Głębockich potem Karońskich. Składają się z folwarków Naramice, Śmiecheń, Zabłocie i wsi Naramice. Powierzchnia 1681 mg. W 1927 r.wł Kazimierza, Aleksandry Łubieńskich 277+269 ha. (SGKP t.6, s.905)

1992 r.

KOŚCIÓŁ

CMENTARZ

OSP

DAWNA KARCZMA

SZKOŁA

KOSCIÓŁ

Gazeta Południowo-Pruska, 1797

Citatio Creditorum. Gdy na maiatku Ur. Jozefa Stokowskiego który się nayszczegolniey w powiecie Ostrzeszowskim sytuowaney wsi Naramice zwaney a przy Wieluniu leżącey zawiera, ad Instantiam fisci process liquidacyiny rozpoczętym i termin tey czynności we wsi wyżey wspomnioney na dzień 5. Aprilis l797. wyznaczony, przeto oznaymuiąc otym, zapozywaią się ninieyszym pozwem wszyscy ci ktorzy ziakiego źrzodła pretensye do tegoż maiątku formuią, aby unikaiąc upadku onychże preferencyi i że takowi do reszty tylko pozostać się mianego maiątku wskazani zostaną, natym osobiście stawili terminie. Tym zaś ktorzyby dla dalekiey odległości lub prawnych przyczyn stawać niemogli i tu znaiomości niemaią Iustitz Kommissaryuszow iako to Kryminalrata Grym, K. R.Skrzentwę, Rosdayczera, Szlefiera, Sztoka, zalecamy, aby sobie iednego obrali ktoremu zupełną plenipotencyą i informacyą dać mogą. Podług ktorego przepisu wam kredytorom zachować się należy. Stwierdzamy przyciśnieniem większey pieczęci naszey Regencyi Dat. w Piotrkowie dnia 18. Novembr roku 1796.

Gazeta Warszawska 1797 nr 36

Obwieszczenie. Dobra Naramice w Powiecie Ostrzeszowskim , na rok ieden, to iest: od d. 1. Czerwca R. ter: aż do tegoż samego czasu roku przyszłego na terminie Licytacyi d. 20. Maia roku terażnieyszego więcey daiącemu zadzierżawionę być maią, Życzący sobie tey dzierżawy na terminie wspomnionym o godzinie 9. przed obiedniey w mieyscu, gdzie Kamera Woienna i Ekonomiczna swe odbywa sessye stawić się powinien aby o warunkach dzierżawy dokładną powziąć wiadomość i w lustracyi czyli anszlagu rozpatrzyć sie mogli. Każdy w czasie Licytacyi cenę , po ktoreyby dzierżawić życzył sobie do Protokułu poda, i naywięcey daiącemu dobra wspomnione za poprzedzaiącą approbacyą Przełożonego wydziału Skarbowego w Possessyą oddane zostaną. Dan w Piotrkowie d. 22. Kwietnia 1797. Kamera J. K. Mci i Ekonomiczna Pruss Południowych.

Gazeta Warszawska 1814 nr 93

Gdy Agnieszka Muszalska, dawniey we wsi Naramnicach w Powiecie Ostrzeszowskim , Departamencie Kaliskim, wraz z mężem swym Szymonem Muszalskim, z professyi cieślą mieszkaiąca, zostawszy w sprawie przeciwko Łukaszowi Ciborskiemu i wspolnikom za przechowywanie złodziei i nabywanie rzeczy kradzionych uwięzioną, a późniey z aresztu za kaucyią przysiężną uwolnioną, przez wyprowadzenia się wraz z meżem swym ze wsi Naramnic potaiemnie, swóy pobyt ukryła, a to dla uniknienia kary Wyrokiem w Sądzie ninieyszym zapadłym oznaczony; aby więc wymieniona Agnieszka Muszalska tak za występek korzystania z kradzieży, iako równie za krzywoprzysięstwo ukaraną bydź mogła; wzywa wszelkie Władze tyk Cywilne iako i Woyskowe, niemniey osoby prywatne, aby na tęż podług poniższego opisu pilne dały baczenie , a rozpoznawszy pod nayostrzeyszą strażą do Sądu tuteyszego odstawić raczyły. Opis inkulpatki: Zowie się Agnieszka Muszalska. liczy lat 28, religii Katolickiey; rodem z miasta Wielunia, Powiatu Wieluńskiego, Departamentu Kaliskiego , ostatnie zamieszkanie swoie miała we wsi Naramnicach w Powiecie Ostrzeszowskim. W Piotrkowie dnia 30 Września 1814 roku. Sąd Policyi Poprawczey Obwodu Piotrkowskiego.

 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1817 nr 29

OBWIESZCZENIE.
Kommissarz Woiewódzki Delegowany do Obwodu Wieluńskiego
uwiadomia Szanowną Publiczność, iż dnia 25. Lipca r. b. w wsi Naramicach odbywać się będzie licytacya na sprzedarz szopy z drzewa, wystawioney na skład Magazynowy przez wiatry obaloney, i wzywa każdego ochotę do nabycia teyże maiącego, aby w dniu i mieyscu powyżey oznaczonym stawił się.
w Wieluniu dnia 29. Czerwca 1817.
Myszkowski.  

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1819 nr 28

OBWIESZCZENIE.
Podsędek Powiatu Wieluńskiego.
Delegowany wyrokiem Ps. Trybunału Cywilnego Woiewodztwa Kaliskiego, w sprawie między Jakóbem Madalińskim w wsi Gronówku zamieszkałym, a Józefem Gabryelem Biernackim w wśi Naramicach zamieszkałym, pod dniem 2. Lipca r. b. zapadłym, zawiadomia Szanowną Publiczność iż Dobra Naramice w Powiecie Ostrzeszowskim, w Obwodzie Wieluńskim, Woiewodztwie Kaliskim sytuowane, wraz z przyległościami w dniu 2. Sierpnia r. b. przez publiczną licytacyą podług warunków używanych w wydzierzawieniu Dóbr na rzecz Depozytu, więcey daiącemu i przybicie otrzymuiącemu, w Kancellaryi Sądu Pokoiu Wydziału Spornego Powiatu Wieluńskiego, w mieście Wieluniu odbywać się mianą, na lat trzy po sobie idące, poczynaiąc od dnia 24. Czerwca r. b. rachować się mianą w dzierżawę wypuszczone zostaną. Maiący chęć zadzierzawienia mogą się i o warunkach tey dzierżawy w Kancellaryi Sądu swego dowiedzieć.
w Wieluniu dnia 9. Lipca 1819.
Bielamowski.

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1822 nr 34

OBWIESZCZENIE.
Sąd Policyi Prostey Powiatu Wieluńskiego.
Zawiadomia Sz. Publiczność i kogo to interessować może, iż w dniu 28. Lipca r. b. zrana przez Jozefa Cieślika, włościana z wsi Naramic w borku Radomina zwanym do wsi Naramic należącym, znaleziona została klacz brudno-kasztanowata, lat blisko ośm maiąca, wzrostu miernego, grubo płaska, która spętana, będąc pasła się w Zapuście, taż klacz znaleziona iest z uzdeczką iedną ordynaryiną, a drugą uzdzienicą z łańcuszkiem. — Gdy więc podług wszelkiego podobieństwa nie inaczey iest, iak tylko przez złodzieia niewiadomego skradziona bydź musi, przeto wzywa Sąd Właściciela teyże klaczy, aby naydaley do dnia 12. Października r. b. po odebranie takowey z dowodami żadney wątpliwości niepodpadaiącemi do Sądu zgłosił się, gdyż w przeciwnym razie, skoro nikt do czasu powyżey oznaczonego, do własności tey klaczy nie wylegitymuie się, taż na rzecz Skarbu sprzedaną przez publiczną licytacyą zostanie.
w Wieluniu dnia 8. Sierpnia 1822.
Bielamowski.

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1826 nr 21

Kommissya Woiewództwa Kaliskiego.
W odwołaniu się do Obwieszczenia swego z dnia 21 Marca r. b. Kommissya Woiewódzka podaie do powszechney wiadomości iż na zasadzie szczególnych Reskryptów Kommissyi Rządowey, Przychodów i Skarbu następuiący starozakonni iako to:       
1) Heim Wilczek ze wsi Zytniowa   
2) Jakób Lewkowicz ze wsi Naramice
3) Leyzer Herzlikowicz Kreitzberg z Kamienicy Polskiey.
4) Litman Szmulczyk z wsi Łaszewo szlacheckiego.
5) Jakob Dawid Brat ze wsi Truskolasy
otrzymali pozwolenie na dalsze zamieszkanie w rzeczonych wsiach iako w obrębie trzech-milowym od granicy położonych do końca Czerwca r. b.
Działo się w Kaliszu dnia 8 Kwietnia 1826. r.
za Prezesa: Kowalski, K. W. A.
Sekretarz Generalny, Welinowicz, z.

 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1827 nr 16

MINISTER SEKRETARZ STANU.
Ma honor udzielić Radzie Administracyiney wolą Nayiaśnieyszego Pana wypisaną, iak następuie:
„Rada zawiadomi podpisanych na Supplice obok załączoney, przez pośrednictwo właściwych Władz — iż Cesarz i Król Jmć uważa postępek „ich za dowód owego ducha zamieszania nieprzestaiącego działać na małą „cząstkę Jego poddanych Polskich, a tyle przeciwnego temu uszanowaniu „dla Władzy i zamiłowaniu porządku, które tak znamienicie odznaczają „ogół Narodu, i które przewodniczyły obradom ostatniego Seymu; iż Jego „Cesarsko-Królewska Mość z żalem widzi w takowym postępku „nowe powody do przedłużenia względem Woiewództwa Kaliskiego środków przez Dostoynego Poprzednika JEGO przyiętych, i że na ten raz „w łaskawości swoiey na zganieniu tego nierozważnego kroku poprzestaie.“
w Petersburgu dnia Marca 1827.
(podpisano) Stefan Hr. GRABOWSKI.
Za zgodność z Oryginałem:
Radca Sekretarz Stanu, Generał Dywizyi, (podpisano) Kossecki.
w szczególności przesłać zalecono:
3)    PP.    Mączyńskiemu Stefanowi z Lutomirska.
5)    —    Biernackiemu Jozefowi Gabryelowi z Klonowa.
6)    —    Grabowskiemu Felixowi z Strachanowa.
7)    —    Jezierskiemu Anastazemu z Góry.
8)    —    Karśnickicmu Augustynowi z Chorzewa.   
9)    —    Gątkiewiczowi Tomaszowi z Kwaskowa.
10)    —    Grodzickiemu Filipowi z Gruszczyc.
14)    —       Parczewskiemu Józefowi z Włynia.
15)    —    Ordędze Józefowi z Cieni.
17)     —       Grodzickiemu Tadeuszowi z Wrzący.
21)    —    Jłowieckiemu Marcinowi z Trzebin.
23)    —    Biernackiemu Stanisławowi z Sikucina.
27)    —    Rejczyńskiemu Józefowi z Naramic.
29)    —       Bartochowskiemu Kazimierzowi z Skomlina.
30)     —       Kobierzyckiemu Łukaszowi z Wielkiey Dąbrowy.
34)    —       Trepka Leopoldowi z Brzykowa.
37)    —    Kiedrowskiemu Mikołajowi z Zawadek.
38)    —    Kaczkowskiemu Stanisławowi z Choynego.
39)    —       Łączkowskiemu Antoniemu z Rembieszowa.
40)     —       Madalińskiemu Emanuelowi z Osiakowa.
41)    —    Wituskiemu Michałowi z Małynia.
45)    —    Rabczewskiemu Karolowi z Sądziejewic.
47)    —    Siemiątkowskiemu Jgnacemu z Kalinowy.
49)    —    Trepka Augustowi z Wrońska.
50)     —       Siemiątkowskiemu Józefowi z Biskupic.
51)     —       Wituskiemu Felixowi z Jeżewa.
52)     —    Sucheckiemu Wincentemu z Grabi.
53)    —    Morawskiemu Teofilowi z Mikołajewic    P.    K. gm warta
55)    —    Milewskiemu Kajetanowi z Borzewicka. gm. podd
56)    —    Jabłkowskiemu Jgnacemu z Cielców.
60)    —    Walewskiemu Napoleonowi z Świerczyn.
63)    —    Bieleckiemu Józefowi z Kozub.
64)    —    Tarnowskiemu Antoniemu z Bukowca.
65)    —    Złotnickiemu z Zdońskiey Woli.
66)    —    Parczewskiemu Stanisławowi z Dąbrówki.dąbrówka sier
71)    —    Domaniewskiemu Janowi z Zborowa.
72)    —    Zbijewskiemu Franciszkowi z Jesionny.
73)    —    Załuskowskiemu Franciszkowi z Jesionny.
74)    —    Rozrazewskiemu Nepomucenowi Janowi z Ruszkowa.
76)    —    Ankwiczowi Romanowi Hr. z Zakrzewa.
81)    —       Krobanowskiemu Mikołajowi z Swirzyna.
83)    —    Sulimierskiemu Felixowi z Brzesk.
84)     —       Klichowskiemu Rafałowi z Grabia.
85)    —    Mniewskiemu A. z Włynia.
87)    —    Podczaskiemu Dyonizemu z Brzesk.
88)    —    Taczanowskiemu Emanuelowi z Rudy.
89)    —    Potworowskiemu Ferdynandowi z Luboli.
92)    —    Byszewskiemu Kalixtowi z Sokołowa.gm sieradz
96)     —       Gołębowskiemu Nepom. z Sadokrzyc.
97)     —       Błeszyńskiemu Erazmowi z Zelisławia.
98)    —    Taczanowskiemu Leonowi z Olewina.
99)    —       Tyminieckiemu Wincentemu z Prażmowa.
101)    —    Borzysławskiemu Aloizemu z Grzymaczewa.
102)    —    Kosseckiemu Dominikowi z Woycinka.
103)    —    Niemojowskiemu Teodorowi z Chwalęcic.
104)    —    Wierzchleyskiemu Bogumiłowi z Wierzchlasa.
105)    —    Gurowskiemu Adamowi Hr. z Piorunowa.
Za zgodność na proźbie:
Radca Sekretarz Stanu, Generał Dywizyi, (podp.)    Kossecki.
do wiadomości publiczney Radca Stanu Prezes  przez Dziennik Woiewódzki podaie.
w Kaliszu dnia 14. Kwietnia 1827 r.
PIWNICKI.
Sekretarz Generalny, Welinowicz, Z.

Powszechny Dziennik Krajowy 1829 nr 253

OBWIESZCZENIA HYPOTECZNE. Sąd Pokoiu Powiatu Wieluńskiego. Z powodu żądaney regulacyi nowey hypoteki nieruchomości: (…) 7. Domu drewnianego z placem, ogrodem, Kleczewski zwanym, w wsi Naramicach Pcie Wieluńskim. (…) Wszystkich powyższych nieruchomości w Pcie Wieluńskim Wdztwie Kaliskiem sytuowanych. Uwiadomia interessentów, że takowa nastąpi w Sądzie tuteyszym, w Listopadzie r. b. (…) 7mey d. 7 (…) Wzywa przeto, aby do takowey osobiście lub przez pełnomocnika urzędownie i szczególnie umocowanego zgłosili się, żądania swe i wnioski do aktu regulacyi podali, i opatrzyli się w dokumenta prawa ich udowodniaiące. Ostrzega ich oraz, że niezgłaszaiący się, podpadną skutkom prekluzyi w artykule 154 i 160 prawa o hypotekach z roku 1818 przepisanej. Jeżeliby właściciel nieruchomości wywołaney w terminie do regulacyi niestawił się, tenże na żądanie którego kolwiek z interressentów na karę 10 do 50 złotych skazanym zostanie, i podług Art. 150 tegoż prawa, utraca wszelkie dobrodziejstwa prawne względem swych wierzycieli. Ogłoszenie decyzyi iakie w skutek aktu regulacyi wydanemi będą, nastąpi w dni 10 od dat wyżey ustanowionych do pierwiastkowey regulacyi, z przestąpieniem dni świątecznych, ieżeli w tym oddziale czasu zachodzić będą, na posiedzeniu publicznem Sądu tutejszego, i od tego dnia, czas do odwołania się od niey upływać zacznie. Interessanci przeto bez dalszego wezwania w tym że dniu ogłoszenia iey, przytomnemi bydź powinni. Wieluń d. 25 Września 1829 r. Stawianowski Podsędek.

 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1830 nr 43

KOMMISSYA WOIEWODZTWA KALISKIEGO.
Zawiadamia Kapłanów Rzymsko-Katolickiego wyznania, iż przez śmierć Xiędza Jana Czernego, Probostwo w Naramicach zawakowało.
W Kaliszu dnia 12 Października 1830.
Radca Stanu Prezes Radzicki Z.     S. J. Dziewulski.

 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1832 nr 19 

WYKAZ
Starozakonnych maiących wolność mieszkania na wsiach w Obrębie trzech-milowem nadgranicznym znayduiących się w Woiewództwie Kaliskiem do końca Czerwca 1832 roku.
Imię i Nazwisko Starozakonnego: Salomon Bilski, Mieysce zamieszkania: Obwód Wieluński, Gmina Łagiewniki, Wieś Łagiewniki, Proceder: rolnictwo.
Imię i Nazwisko Starozakonnego: Meyzer Reychman, Mieysce zamieszkania: Obwód Wieluński, Gmina Kowale, Wieś Mokrsko, Proceder: rolnictwo.
Imię i Nazwisko Starozakonnego: Lewek Izraelczyk Sroka, Mieysce zamieszkania: Obwód Wieluński, Gmina Lututów, Wieś Lututów, Proceder: rolnictwo.
Imię i Nazwisko Starozakonnego: Ankiel Fraind, Mieysce zamieszkania: Obwód Wieluński, Gmina Lututów, Wieś Lututów, Proceder: rolnictwo.
Imię i Nazwisko Starozakonnego: Fabiś Anglewicz Levi, Mieysce zamieszkania: Obwód Wieluński, Gmina Lututów, Wieś Lututów, Proceder: rolnictwo.
Imię i Nazwisko Starozakonnego: Litman Smulczyk, Mieysce zamieszkania: Obwód Wieluński, Gmina Mierzyce, Wieś Mierzyce, Proceder: pacht krów.
Imię i Nazwisko Starozakonnego: Berek Jakubowicz, Mieysce zamieszkania: Obwód Wieluński, Gmina Mierzyce, Wieś Bobrok, Proceder: rolnictwo.
Imię i Nazwisko Starozakonnego: Marek Joachimowicz, Mieysce zamieszkania: Obwód Wieluński, Gmina Mierzyce, Wieś Pątnowo, Proceder: rolnictwo.
Imię i Nazwisko Starozakonnego: Jakób Lewkowicz, Mieysce zamieszkania: Obwód Wieluński, Gmina Naramice, Wieś Naramice, Proceder: rolnictwo.
Imię i Nazwisko Starozakonnego: Marek Salamaiczyk, Mieysce zamieszkania: Obwód Wieluński, Gmina Czarnożyły, Wieś Czarnożyły, Proceder: rolnictwo.
Imię i Nazwisko Starozakonnego: Bendus Hentzel, Mieysce zamieszkania: Obwód Wieluński, Gmina Biała, Wieś Biała, Proceder: pacht krów.
Za zgodność:
(podpisano) Chrzanowski 

Dziennik Powszechny 1833 nr 282

Ogłaszaiąc wiadomość o otwarciu spadków następuiących, to iest: (…) 2. Po ś. p. Antonim Reyczyńskim, właścicielu summy 24,000 złp. na dobrach Naramice w Pcie Wieluńskim sytuowanych, w dziale IV pod Nr. 4 lokowaney. (…) Zawiadamia osoby interessowane, iż do przeniesienia summ powyższych na rzecz spadkobierców, termin półroczny nadzień 16, 17 i 18 Stycznia 1834 w Kancellaryi Ziemiańskiey Wdztwa Kaliskiego wyznaczonym został. Kalisz d. 13 Lipca 1833 r. Hilczyński P. K. Z. W. K.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1844 nr 76

(N. D. 20) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Kaliskiej.

Ogłasza się wiadomość otwarcia spadków:

3) Po Herszliku Berkowiczu Tratel i tegoż córce Louizie Bercie Tratel, co do przepisania summy 10,600 zł. na dobrach Naramice w dziale IV. ad Nr. 7 zapisaną.  

8) Po Wolfie Sachs co do summy 10,900 zł. z większej summy 21,500 zł. w dziale IV. pod Nr. 7 na dobrach Naramice wpisanej resztującéj, z oznaczeniem terminu do uregulowania spadków tych pod prekluzyą, dla niestawających na dzień 15 (27) Lipca 1844 tu w mej Kancellaryi w Kaliszu.

Kalisz dnia 10 (22) Grudnia 1843 roku.

Mikołaj Basiński.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1844 nr 96

(N. D. 1939) Komornik przy Trybunale Cywilnym Gubernii Kaliskiej.

Podaje do publicznej wiadomości, iż dobra Naramice z przyległościami w Okręgu i Powiecie Wieluńskim Gubernii Kaliskiej położone składające się z wsi folwarku tegoż nazwiska z folwarku Zabłocie i z folwarku Śmiechy, z pustkowia Domanszczyznа i Pustkowia Piaski zwanych wydzierżawione będą. przez publiczną licytacyą na lat trzy po sobie idące poczynać się mające od dnia 12 (24) Czerwca 1844 r. przed Rejentem Antonim Kowalskim lub jego zastępcą tegoż Kancellaryi w mieście Okręgowem Wieluniu w dniu 26 Maja (7 Czerwca) r. b. z rana o godzinie 10 u którego to Rejenta warunki pod jakiemi rzeczone dobra wydzierżawione będą, każdego czasu przejrzanemi być mogą, rocznej dzierżawy dobra rzeczone mogą przynosić rs. 1500.

Kalisz dnia 5 (17) Kwietnia 1844 roku

Franciszek Rowecki.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1845 nr 239

(N. D. 5223) Komora Celna 1. Klassy Wieruszów.

Żyliński strażnik celny w dniu 3 na 4-ty Października r. b. odbywając patrol z polecenia W. Naczelnika Straży granicznej o godzinie 2 z północy pomiędzy młynem Walichnowskim a owczarnią Naramską, za przybraniem Krajnowskiego strzelca lasów Rządowych, dostrzegli chłopów około owczarni wyrażonej, a rzuciwszy się do nich w celu pochwycenia, ciż opuściwszy towar uciekli do bora, i takowych na żaden sposób ująć nie byli w możności, zabrawszy tedy pozostawione siedm worków małych towaru defraudowanego, takowe zabrali i Komorze celnej do processu fiskalnego odstawili ( podając denuncyacyą przeciwko niewiadomym, tak z nazwiska jako i zamieszkania) po rozpakowaniu tedy i przeważeniu znaleziono towary defraudawane następujące; kawy fun. 330*, cynamonu f. 53, chustek bawełnianych drukowanych f. 17, chustek bawełnianych niedrukowanych f. 3. chustek drukowanych łut. 10, chustek wełnianych niedrukowanych f. 1 łut. 3, materyi bawełnianej białej przezroczystej funt. 1, kozików fun. 2 łut. 3, nа rs. 100 kop. 68 oszacowanych.

W zastosowaniu się tedy do przepisów, Komora Celna zdarzenie to podaje do publicznej wiadomości, wzywając niewiadomych właścicieli, aby się z dowodami usprawiedliwiającemi własność powyższych towarów, w ciągu 4 tygodni od daty dzisiejszej zgłosili, niemniéj wzywa każdego, ktoby o nich lub niedostawieniu w zupełności obiektów mógł mieć wiadomość, aby ją lub Rząd Gubernialny Warszawski na piśmie bez użycia stempla lub ustnie zawiadomił, po upływie bowiem zakreślonego terminu proces niniejszy zaocznie zadecydowany zostanie.

w Wieruszewie d. 23 Wrześ.(4 Paźd.) 1845 r.

H. Przechadzki.

*nieczytelne

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1847 nr 187

(N. D. 4395) Pisarz Trybunału Cywilnego I. Instancyi Gub. Warszawskiej w Kaliszu.

Stosownie do art. 682 K. P. S. podaje do wiadomości, iż na żądanie starozakonnego Jakóba Aszer kupca w mieście Wieruszowie Okręgu Wieluńskim mieszkającego, zamieszkanie prawne do tego interessu u Hipolita Morawskiego Patrona Trybunału tutejszego w Kaliszu mieszkającego obrane mającego, do którego tenże Patron stawa i subhastacyą dóbr Naramic popiera, w poszukiwaniu summy rs. 2550, z procentem Aktem zajęcia przez Franciszka Roweckiego Komornika Sądowego na gruncie tychże dóbr w dniu 22 Kwietnia (4 Maja) 1847 roku rozpoczętym a w dniu 24 Kwietnia (6 Maja) t. r. ukończonym, zajęte zostały na przymuszone wywłaszczenie:

DOBRA ZIEMSKIE

Naramice składające się z folwarku i wsi zarobnej Naramice, z folwarku i wsi zarobnej Zabłocie, z folwarku Śmiechy z pustkowiów Madej vel Rzyska Domańszczyzna i Piaski z karczmy w boru Radomina zwanego, z chałupy pod borem przy granicach dóbr Biały, i z chałupy przy granicy dóbr, Świątkowiece stojących, z wszystkiemi przyległościami i użytkami bez żadnego wyłączenia w Powiecie i Okręgu Wieluńskim Gubernii Warszawskiej w Gminie Naramice położone w których jest kościoł parafialny, obejmujące w sobie rozległości uważając sposobem przybliżonym około włók 99, mórg 6, prętów kwadratowych 185 miary nowo-polskiej, grunta których należą do I II III IV i V klassy w rozległości tej mieszczą się grunta do probostwa należące.

Dobra te były dziedziczne Katarzyny z Stokowskich Rejczyńskiej wdowy w tychże dobrach Naramice mieszkającej na teraz z własnych funduszów utrzymującej się, które Honoryuszowi Biernackiemu synowi swemu dziedzicowi dóbr Szuliszewic, w Suliszewicach Okręgu Wartskim mieszkającemu na własność sprzedała i na jego imie tytuł własności w księdze wieczystej jest uregulowany, gdy zaś wyrokiem Trybunału tutejszego w d. 15 (27) Marca 1844 r. zapadłym, uznano przedaż dóbr tych za nieprzeszkadzającą do poszukiwania drogą Sądowej exekucyi wierzytelności Jakóbowi Aszer z dóbr Naramic należącej się, przeto zajęcie dóbr tych na przedaż na rzecz tegoż Aszera dalej tak przeciwko Katarzynie Rejczyńskiej wdowie, jako i Honoryuszowi Biernackiemu jako właścicielowi teraźniejszemu dóbr Naramic popieranym zostaje.

W dobrach tych jest wlościan pańszczyznę robiących.

Zagrodników 52, komorników 22, i komornic 6, czynszowników stałych 2, to jest: sukcessorowie Xiędza Wojciecha Łochyńskiego, i sukcessorowie Mateusza Grabowskiego, czynszownicy niestali: 1. Stanisław Zarzycki, 2. Wojciech Zychta, 3. Roch Kopcik. 4. Jakób Gryf, 5. Błażej Gołąb, 6. Wawrzeniec Rychlik, 7. Walenty Konieczny, 8. Ludwik Gwiazda. 9. Szymon Szczepaniak 10. Franciszek Sanica, 11. Jakób Lewkowicz, l2. Bogusław Gottlib Gramlich, 13. Szymon Pichliński 14. Adam Krolik, 15. Ludwik Kuzajewski, 16. Paweł Glądała. 17. wdowa po Piotrze Olczykowskim, 18. Piotr Jasiak, 19. Józef Pluskota, 20. Jan Pichla 21.Wincenty Szuster. Pańszczyzny od włościan załogi daniny czynsze od powyższych czynszowników, zabudowania dworskie i wiejskie, podatki granice i wszelkie szczegóły w dobrach tych znajdują się w akcie zajęcia są opisane.

Dobra te na licytacyi w biurze Dyrekcyi Szczegółowej w Kaliszu odbyte zadzierżawił Michnowski któremu dzierżawa z d. 12 (24) Czerwca 1847 r. skończyła się.

Akt zajęcia wyż z daty powołany Hilaremu Siennickiemu Pisarzowi Sądu Pokoju Okręgu Wieluńskiego i Włodzimierzowi Rejczyńskiemu jako ustanowionemu dozorcy i Wójtowi Gminy Naramice dnia 9 (21) i 10 (22) Czerwca 1847 r. doręczony, następnie do księgi wieczystej dóbr Naramic w Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu w d. 2 (14) Lipca 1847 r. wniesiony, a do księgi zaregestrowań Trybunału tutejszego w dniu 10 (22), tegoż miesiąca i roku wpisany został.

Sprzedaż dóbr tych odbywać się będzie na audyencyi publicznej Trybunału Cywilnego I. Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu w miejscu zwykłych posiedzeń.

Warunki licytacyi oraz zbiór objaśnień w biurze Pisarza Trybunału i u popierącego przedaż Hipolita Μorawskiego Patrona przejrzane być mogą.

Pierwsze ogłoszenie warunków licytacyi i przedaży dóbr tych na audyencyi publicznej Trybunału tutejszego w dniu 28 Sierpnia (9 Września) 1847 roku o godzinie 10 z rana nastąpi.

w Kaliszu d. 12 (24) Lipca 1847 roku.

Franciszek Salezy Wołowski.

*nieczytelne

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1848 nr 283

(N. D. 6268) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po śmierci:

2, Honorjusza Biernackiego właściciela dóbr części Szuliszewic Mikołajewszczyzna zwanej, w Okręgu Wartskim i dóbr Naramic w Okręgu Wieluńskim, wierzyciela 9000 złp. czyli rs 1350 w dziale IV. pod Nr. 18 na dobrach Lututowie w Okręgu Wieluńskim 46,000 złp. czyli rs. 6900, sposobem ostrzeżenia w dziale IV. pod Nr. 13, na dobrach Szuliszewice Okręgu Wertskim 6008 złp. czyli rs. 901 kop. 20 w dziale IV. pod Nr. 7, na dobrach Morawkach część 3 Okręgu Kaliskim hypotekowanych  

(…) otworzył się spadek, do uregulowania więc tych spadków wyznaczony jest termin w Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu, przed podpisanym Rejentem, co do 1 2, 3 i 4, na dzień 22 Czerwca (4 Lipca) 1849 r., co do 5 na dzień 11 (23) Lipca 1849 r. godzinę 10 z rana.

Kalisz dnia 4 (16) Grudnia 1848 roku.

Józef Białobrzeski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1851 nr 89

(N. D. 1654) Komornik Trybunału Kaliskiego.

Uwiadamia publiczność że:  

5. Dobra Ziemskie Naramice z przyległościami w Okręgu i Powiecie Wieluńskim położone w Kancellaryi Rejenta Okręgu Wieluńskiego Antoniego Kowalskiego w m. Wieluniu w dniu 18 (30) Maja r. b. zrana o godzinie 10 wszystkie poczynając od S-go Jana r. b. do tegoż dnia 1854 r. wydzierżawione zostaną, roczna cena dzierżawna ostatnich czynić może około rs 1200.

Józef Rojek.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1851 nr 188

(N. D. 3133) Sąd Policyi Prostej Okręgu Zgierskiego.

Józef Graczyk włościanin z wsi Naramic Okręgu Wieluńskiego lat 26 liczący, twarzy ściągłej, oczu niebieskich, włosów blond, ust miernych, wzrostu średniego, ubrany w kapotę z płótna białego, kamizelkę granatową, w spodnie z białego płótna, bóty kute podkówkami, i furażerkę granatową, będąc o kradzież konia kozackiego obwiniony zbiegł, i ukrywa się dotąd przed wymiarem sprawiedliwości. Wzywa więc wszelkie Władze, aby na wedle powyższego rysopisu na odstawiających się im przestępców ścisłą baczność zwracały, a w razie dostrzeżenia ujęły i wprost od siebie Sądowi Poprawczemu Wydziału Piotrkowskiego w Piotrkowie, pod strażą odstawiły.

Wieluń d. 20 Czerwca (2 Lipca) 1851 r.

Assesor, Turchetti.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1852 nr 65

(N. D. 1245) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po śmierci:

1, Krysztofa Kitzman (…) oraz wierzyciela złotych polskich 6000, na prawie wieczystej dzierżawy w dz. III. pod N. 6, dóbr Wola Będkowska Ogu Sieradzkiego zapisanych,—i

2. Alexandra Puławskiego wierzyciela złp 4500, na dobrach Naramice w Ogu Wieluńskiego w dziale IV. pod N. 2 dawniej zahypotekowanych, na teraz w depozycie Dyrekcyi Głównéj Towarzystwa Kredytowego znajdujących się; otworzyły się spadki do uregulowania których wyznaczony jest termin w Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiéj w Kaliszu przed podpisanym Rejentem co do1go na d. 1 (13), a co do 2go na dzień 4 (16) Października 1852 r. Kalisz dnia 4 (16) Marca 1852 r.

J. Białobrzeski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1855 nr 67

(N. D. 1794) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Po śmierci Teressy z de Kunów Puchalskiej współwłaścicielki pałacu w M. Kaliszu pod liczbą 500, położonego, oraz wierzycielki kapitałów, (…)

7. złp. 5500 albo rs. 825, z większej summy złp. 11000. pod N. 5 na dobrach Naramice z Ogu Wieluńskiego,  

(...) Otworzył się spadek do regulacyi którego oznacza się termin na d. 19 Września (1 Października) 1855 r. w Kanc. hyp. w Kaliszu.  

Kalisz d. 4 (16) Marca 1855 roku.

Jan Niwiński.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1855 nr 247

(N. D. 573) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Piotrkowskiego.

Wzywa wszelkie Władze tak wojskowe jako i cywilne nad bezpieczeństwem i spokojnością w kraju czuwające, ażeby na Michała Matusiak, wzrostu dobrego, włosów ciemnych, oczów takichże, postawy silnej barczystej, wieku około 36 lat mieć mogącego, z gminy Swiątkowice i Narawice Ogu Wieluńskiego zbiegłego, bacznе oko zwracały i zadostrzeżeniem ujęły i Sądowi tutejszemu lub najbliższemu odstawiły.

Piotrków d. 5 (17) Października 1855 r.

Sędzia Prezydujący, Chmieleński.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1857 nr 90

(N. D. 1948) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.
Po śmierci
1. Felixa Brzezińskiego właściciela dóbr Dzierlina części A i Β z Ogu Sieradzkiego i wierzyciela summ rs. 896 k. 11 1j2 i rs. 147 na dobrach Naramice z Ogu Wieluńskiego w dz. IV ad 4 b. ad dd. hypotekowanych.
(…) otworzyły się spadki do regulacyi których wyznacza się termin na d. 15 (27) Października 1857 w Kancellaryi hypotecznej w Kaliszu.
Kalisz d. 4 (16) Kwietnia 1857 r;
J. Niwiński.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1857 nr 236

(N. D. 5118) Pisarz Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Κaliszu.
Po śmierci:
3. Katarzyny Rejczyńskiej, właścicielki dóbr Naramice; z Okręgu Wieluńskiego; i
4. Żanety z Hentschlów Sax co do summy rs. 1635 pod Nr. 7 wykazu tychże dóbr Naramice, zapisanej, otworzyły się spadki, do regulacyi których wyznaczam termin ostateczny na d. 24 Kwiet. (6 Maja) 1858 r. —Kalisz d. 10 (22) Pazdź. 1857 r.
J. N. Zengteller.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1858 nr 91

(N. D. 1778) Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Zawiadamia, iż 1o po Piotrze Ropelskim, jako współwłaścicielu summy rs. 4,695 subintabulowanej na kapitałach w dz. IV wykazu hypotecznego dóbr Dąbrowa i Świerczów w Okręgu Sieradzkim pod Numerami 3 i 4 lokowanych; 2o po starozakonnej Karolinie v. Krusie z Brockmanów, pierwszego ślubu Teplitz, powtórnego Sachs, współwłaścicielce kapitału rs. 450 z procentem, na dobrach Naramice z Okręgu Wieluńskiego w dz. IV pod Nr. 7 lokowanego, a pochodzącego z większej summy rs. 3,675; toczy się postępowanie spadkowe, oraz, że termin do regulacyi tych spadków wyznaczony został na dzień 1 (13) Listopada r. b. w Kancellaryi podpisanego Rejenta. Kalisz dnia 7 (19) Kwietnia 1858 r.

Edward Milewski.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1859 nr 284

(N. D. 6886) Sąd Policyi Prostej Okręgu Wieluńskiego.

Zapozywa Jana Pawłowskiego lat 32 liczącego, katolika, ostatnio w wsi Naramnicach Powiecie Wieluńskim za ekonoma służącego, aby do posłuchania wyroku Sądu tutejszego w sprawie przeciwko Szymonowi Chalusiak, o obelgę wydanego, w Sądzie tutejszym w przeciągu dni 30 stawił się, lub teraźniejsze swe zamieszkanie wskazał, po upływie bowiem zakreślonego terminu, według prawa wyrzeczonem będzie.

Wieluń d. 24 Listop. (6 Grud.) 1859 r.

Podsędek Walęcki.

Dziennik Powszechny 1862 nr 191

(N. D. 4007) Sąd Policji Poprawczej Wydziału Piotrkowskiego. Wzywa wszelkie władze tak cywilne jako i wojskowe nad porządkiem i bezpieczeństwem w kraju czuwające, aby na Hipolita Chrzanowskiego karczmarza z wsi Naremnice Okręgu Wieluńskiego pochodzącego, o kradzież obwinionego, a przed wymiarem sprawiedliwości ukrywającego się baczne oko zwracały, a wrazie ujęcia Sądowi tutejszemu, lub najbliższemu Okręgowemu, transportem pod strażą dostawić raczyły. Rysopis Chrzanowskiego jest następujący lat ma 33, wzrost mały, twarz ściągła, oczy niebieskie, włosy blond, nos i usta mierna, znaków szczególnych żadnych. Piotrków dnia 18 (30) Lipca 1862 r. Sędzia Prezydujący, Asesor Kolegjalny, Chmieleński

Dziennik Warszawski 1866 nr 162

(N. D. 4071) Sąd Policji Poprawczej Wydziału Piotrowskiego.

Wzywa wszelkie władze tak cywilne jak wojskowe nad bezpieczeństwem kraju czuwające, aby Konstantego Frankiewicza poddanego pruskiego, pod przybranem nazwiskiem Leona Wojciechowskiego czasowo w Królestwie mianowicie we wsi i gminie Naramnice powiecie Wieluńskim przebywającego, a następnie z transportu pod Wieruszowem zbiegłego bacznie śledziły i w razie ujęcia go, Sądowi tutejszemu lub najbliższemu odstawiły. Ryspopis Frankiewicza : lat 40, wysokość stóp 5, włosy blond, czoło szerokie, oczy szare, nos i usta mierne, twarz okrągła, cera zdrowa, ubrany był w surdut, spodnie i kamizelkę koloru popielatego, spodnie nosił na butach. Piotrków, d. 12 (24) Czerwca 1866 roku.

Sędzia Prezydujący,

Asesor Kolegialny, Chmieleński.

Dziennik Warszawski 1870 nr 213

Wzywa wszelkie władze tak Cywilne jak wojskowe, aby Mikołaja Domińskiego śledziły, który jest mieszkańcem wsi i gminy Naramnice Powiatu Wieluńskiego, zbiegłego z miejsca swojego zamieszkania, i onego wrazie ujęcia, Sądowi tutejszemu odstawiły, dla postąpienia z nim podług prawa.

Petroków d. 18 (30) Września 1870 r.

Sędzia Prezydujący,

Asesor Kolegjalny, Chmieleński.

Kaliszanin 1872 nr 33

Wypadki śmierci: (...)  w dniu 20 marca (1 kwietnia) r. b., we wsi Niemojewie, gm. Klonów, pow. Sieradzkim, włościanin ze wsi Naramice, pow. Wieluńskiego, Samuel Kasler, powożąc wpadł pod konie, które mu głowę potratowały, w skutek cze­go umarł; (D. G. K.)

Dziennik Warszawski 1872 nr 252

N. D. 6889. Sąd Policji Poprawczej w Petrokowie. Na mocy obciążającego prawа ogłasza się niniejszym że Jan Głądała wyrobnik ze wsi i gminy Naramnice powiatu Wieluńskiego skazany został za niedozwolone i błędne leczenie wyrokiem Sądu Apelacyjnego z d. 7 (19) Sierpnia 1872 z mocy art. 576 i 139 kodeksu kar głównych i poprawczych na zamknięcie w areszcie przez miesięcy trzy z oddaniem pod dwóletni dozór policyjny.

Petrokow d. 7 (19) Listopada 1872 r.

Dziennik Warszawski 1874 nr 26

N. D. 430. Sąd Policji Poprawczej w Petrokowie. Ogłasza niniejszym że Jan Glądała lat 52 mający wyrobnik ze wsi i gminy Naramnice powiatu Wieluńskiego wyrokiem prawomocnym Sądu Kryminalnego w Warszawie 14 (26) Września 1873 r. za niedozwolone i błędne leczenie z art. 576, 138, 139, K. K. na zamknięcie w areszcie przez miesięcy trzy (3) skazany został z oddaniem go pod dwuletni dozór policyjny.

Petroków d. 5(17) Stycznia 1874 r.

Kaliszanin 1874 nr 69

Lista osób z gubernji Kaliskiej, które złożyły deklaracje wzięcia udziału w tegorocznej wystawie rol­niczej w Warszawie.

„Oddział przemysłu rolniczego, ogrodniczego i leśnego" reprezentować będą:

Prądzyński Wincenty, Kobierzycko, pow. sie­radzki: Krochmal kartoflany, mąka z kości na na­wóz preparowana.

Płody rolne, ogrodnicze i leśne: Bąkowski Konstanty z Komornik, pow: wieluński: na­siona sosny, oraz flance 1, 2, 3 i 4-ro-letnie. Cie­lecki Stanisław ze Świątkowic, pow. wieluński: psze­nica angielska, owies szwedzki, kartofle dubelto­we saskie, tudzież amerykańskie.

Prądzyński Wincenty z Kobierzyska, powiat sieradzki: pszenica w 8 gat. żyto, krzyca i korent. (...) Taczanowski Gustaw z Rudy, pow. wieluński: warzywa, dziczki i drzewka.

Inwentarz żywy: Cielecki Pelagjusz z Naramnicza, p. wieluński: tryki i maciory. Jarociński Karol z Zadzina, pow. sieradzki: tryki. Łubieński Józef ze Starzenic, pow. wieluński: klacze. Prądzyński Wincenty z Kobierzycka, gub. kaliska: tryki, maciory. (...) Dangel baron Tomasza Choiny, powiat sieradzki: okazy drzewek morwowych, jedwabniki, konony, przędza, tkanina własnej produkcji, machina do rozwijania kokonów.

Kaliszanin 1874 nr 91

W dniu 17 listopada r. b. opatrzony św. Sakramentami ś. p. Piotr Syrokomla Karoński, dziedzic dóbr Naramnice, przeżywszy lat 60, rozstał się z tym światem.

Kurjer Warszawski 1874 nr 180

Wiadomości miejscowe.

= Nie jednokrotnie zwracaliśmy uwagę na wyjątkową ważność Wystawy rolniczej mającej się odbyć w mieście naszem w połowie przyszłego miesiąca. Dziś idzie nam o przekonanie ogółu publiczności, iż wystawa ta będzie nietylko ważną, ale i świetną.

Ponieważ zaś żadne najlogiczniejsze wywody tak nie przekonywają jak fakta, postanowiliśmy przeto zamieścić w piśmie naszem listę wszystkich wystawców, którzy w czasie właściwym złożyli deklaracje, iż pragną w niej uczestniczyć Poważną tę listę zdołamy pomieścić zaledwie w kilku numerach Kurjera. Czytelnicy spotkają tam nazwiska najznakomitszych obywateli i producentów nietylko z Królestwa ale z Cesarstwa i zagranicznych, którzy chociaż niedopuszczeni do nagród, postanowili wszakże wziąć udział w Wystawie.

Lista wystawców, którzy nadeszlą okazy na Wystawę Rolniczą w Warszawie, we wrześniu r. b

Cielecki Pelagjusz z Naramnicza: tryki i maciory.

Czarnowski Artur z Mirosławic: buchajki, krowy, jałowice.

Jarociński Karol z Zadzima: tryki.

Łubieński Józef z Starzenic: klacze.

Mielęcki Roman z Szydłowa: tryki, maciory.

Morzycki B. z Ruszkowa: tryki, maciory.

(Dalszy ciąg nastąpi).  

Dziennik Warszawski 1875 nr 106

N. D. 2962. Rejent Kancelarji Ziemiańskiej w Kaliszu.

Po śmierci:  

5. Piotra Karońskiego co do własności dóbr Naramice z okręgu Wieluńskiego.

(…) otworzyły się spadki, do regulacji których wyznaczony został termin na dzień 18 (30) Listopada 1875 r. w kancelarji Rejenta podpisanego.  

Kalisz d. 2 (14) Maja 1875 r.

Wilhelm Grabowski.

Dziennik Warszawski 1875 nr 225

N. D. 6933. Patron Trybunału Cywilnego w Kaliszu.

Wiadomo czyni, że w dniu 25 Listopada (7 Grudnia) r. b. o godzinie 3 z południa przed W. Jankowskim Sędzią delegowanym w miejscu posiedzeń Trybunału Cywilnego w Kaliszu odbędzie się temczasowe przysądzenie dóbr ziemskich Naramnice z przyległościami w okręgu i Powiecie Wieluńskim położonych, do spadku po Piotrze Karońskim pozostałego, należących, która jest popieraną przeciwko Marjannie z Rudnickich Karońskiej wdowie, matce i głównej opiekunce nieletnich Tadeusza, Stefana i Jadwigi Karońskich w wsi Naramnicach zamieszkałych, mających za przydanego opiekuna Cyprjana Gorczyckiego dziedzica dóbr Wólka Miłkowska tamże w okręgu Wartskim zamieszkałego. Dobra wzmiankowane po uwłaszczeniu mają rozległości włók 56, mórg 3, prętów 268 miary Nowopolskiej. Budynki dobre, potrzebie gospodarstwa zupełnie odpowiednie. Szacunek taksą biegłych wynaleziony jest na rs. 92,620 od którego się licytacja ma rozpocząć, —dalsze szczegóły i warunki licytacyjne przejrzane być mogą w Biórze Pisarza Trybunału i u podpisanego Patrona sprzedaż popierającego. Vadium do licytacji w sumie rs. 4,500 złożonem być winno na stole Sądowym.

Kalisz d. 14 (26) Października 1875 r.

Franciszek Modrzejewski.

Kaliszanin 1876 nr 80

Od dnia 8-go do 20 września, t. j. w prze­ciągu dni 12, miały miejsce w gubernji naszej następujące wypadki nagłych śmierci:

W dniu 19 t. m. we wsi Naramnice, tegoż po­wiatu, urlopowany żołnierz Piotr Kubowski zo­stał zabity od pioruna.

Kaliszanin 1880 nr. 88

Wikary parafji Pabianice, ks. Józef Wołyniec, mianowany administratorem parafji Naramnice, w powiecie wieluńskim.

Gazeta Świąteczna 1881 nr. 34

Naramnice w okolicy Wielunia, (gub. Kaliskiej). Naramnice położone są blisko o 3 mile od straży granicznéj rosyjsko-pruskiéj, dla tego też i tu przepalanka (okowita) znajduje miłe przyjęcie, gdy jéj dostarczają przemytnicy bliżéj od granicy zamieszkali. Nie jednego też tu gorzałka przyprowadziła do nędzy, bo kto się nią zajmuje, temu się i pracować nie chce, więc wpada w długi, a nakoniec gospodarkę sprzedaje, nic nie zostawiając dla dzieci. To też bieda okropna czeka taką rodzinę. Włościanie tutejsi są bardzo opieszali. Wieś Naramnice liczy z górą 100 osad i do 1000 ludności,- jest tutaj kościół parafjalny, urząd gminny i stacja pocztowa; ale brakuje domu oświaty, to jest szkoły, o któréj włościanie nawet nie pomyślą. Wstyd doprawdy, bo rzadko kogo można tu widzieć w kościele z książką, a tylko na paciorkach się modlą. Prawda, że u nas drzewo budowlane drogie, ale niechby każdy gospodarz dał 2 lub 3 ruble, które czasem marnie puści, to złożyłoby się z tego 300 rubli, za które można by postawić dom na szkołę. Pożądaném też jest, aby organiści byli więcéj uzdolnieni, lecz cóż kiedy w wielu miejscach bywają oni używani do najpodrzędniejszych posług, jakże więc mogą starać się o wyższe ukształcenie w grze kościelnéj, na co potrzeba dłuższego czasu i funduszu. Mało też kto umiejący grać lepiéj idzie na organistę, a ludzie zebrani do kościoła na poważne nabożeństwo muszą słuchać nielitościwego tłuczenia organów i śpiewu podobnego do ryku lub beczenia. Paweł Kasztan.

Kurjer Warszawski 1883 nr 20

= Istniejąca we wsi Naramice, w kaliskiem, stacja pocztowa została zniesioną, natomiast otworzono takową we wsi Walichnowy, leżącej na trakcie szosowym pomiędzy Wieluniem a Wieruszowem.  

 Dziennik Łódzki 1884, nr. 166  

— Tajemniczy dramat odegrał się przed kilku dniami we dworze w Naramnicach pod Wieluniem. Dwaj młodzi ludzie starozakonni, bracia stryjeczni Br...stracili tu życie. Jeden z nich skutkiem strzału w usta padł trupem na miejscu, drugi raniony w brzuch śmiertelnie, umarł wkrótce w szpitalu wieluńskim. Przyczyna katastrofy dotąd niewiadoma. Jeden z zabitych ożenił się dopiero przed kilku miesiącami, drugi był studentem uniwersytetu w Warszawie. Wiadomość tę czerpiemy z „Kaliszanina".

Kurjer Warszawski 1884 nr 203

= Tragiczny wypadek.

Przed kilkoma dniami dwór w Naramnicach pod Wieluniem był widownią nadzwyczaj tragicznego wypadku.

Jego ofiarą padło dwóch młodych ludzi, braci stryjecznych B.

Jeden z nich skutkiem wystrzału w usta padł trupem na miejscu, drugi raniony śmiertelnie w brzuch, zmarł w szpitalu wieluńskim...

Kal., z którego wiadomość tę czerpiemy, powodu katastrofy nie przytacza...

Jeden z zabitych ożenił się przed kilkoma miesiącami, drugi był studentem uniwersytetu warszawskiego. 

Kaliszanin 1885 nr. 35

Administrator parafji Naramnice w powiecie wieluńskim, ks. Konstanty Cudakiewicz, przeniesiony do parafji Ostrowąż, w powiecie konińskim.

Kaliszanin 1886 nr. 47

Administrator parafji Naramnice, w powiecie wieluńskim, ks. Piotr Iłkowski, przeniesiony na takąż posadę do parafji Wąsosze, w pow. częstochowskim.

Kaliszanin 1886 nr. 67

Zmiany w służbie. Wikary parafji Klonow, w powiecie sieradzkim, reformat Pacyfik Samoraj, mianowany administratorem parafji Naramnice, w powiecie wieluńskim.

Gazeta Kaliska 1894 nr. 1

Dnia 29 (listopada) we wsi Naramnicach, w powiecie wieluńskim, umarła również nagle ,72-letnia Jadwiga Idaczyk.

Gazeta Kaliska 1895 nr. 11

Dnia 28 t. m., we wsi Naramice, p-tu wieluńskiego, zmarł nagle 41-letni Stanisław Tomicki. Przyczyna śmierci było użycie zbyt wielkiej ilości spirytusu.

Jeździec i Myśliwy 1896 nr 2

W Naramicach, w pow. wieluńskim, u p. Władysława Magnuskiego w d. 7 stycznia odbyło się polowanie, na którem 11 myśliwych zabiło 78 zajęcy i 4 kuropatwy.

Gazeta Kaliska 1896 nr. 7

Dnia 7 stycznia polowano w kotły przy silnym mrozie, ale ładnej pogodzie w Naramicach, własność p. Władysława Magnuskiego; 11 myśliwych upolowało 78 zajęcy i 4 kuropatwy. Królem tutaj był p. Włodzimierz Kręski, kładąc trupem 15 zajęcy. Wice-królów było trzech i dlatego ich niewymieniam.

Kurjer Warszawski 1896 nr 111

Kalisz, d. 20-go kwietnia.

Dzisiejsze wybory rozpoczęto uroczystem nabożeństwem w kościele św. Mikołaja. Posiedzenie zaczęło się o godzinie 10-ej zrana; zagaił je prezes wyborów. p. Mieczysław Chrzanowski z Mieczownicy, mową o ważności obowiązków elektów itd.; przemówienie swoje p. Chrzanowski zakończył wezwaniem do uczczenia przez powstanie z miejsc pamięci ś. p . Antoniego Gałczyńskiego, który przez 40 lat był radcą dyrekcji szczegółowej kaliskiej.

Na asesorów zaproszeni zostali pp. Kazimierz Karnkowski z Bochlewa, oraz Władysław Krzymuski ze Świnic, na trzymającego pióro dr. Stanisław Kurnatowski z Radolina; do komisji, sprawdzającej rachunki dyrekcji szczegółowej, pp. Stefan Dąmbski z Ciążenia, Władysław Magnuski z Naramic i Gustaw Taczanowski z Rudy.

Na wybory przybyło ogółem 109 stowarzyszonych, lecz, jak zwykle, nie wszyscy oddawali głosy. Przy wyborach dzisiejszych stwierdzono znów, że przepis ustawy Towarzystwa, zaprowadzający wybory kartkami, składane po odczytaniu nazwiska stowarzyszonego, jest bardzo uciążliwy i czynność wyborów niezmiernie przedłuża.

Prezes Chrzanowski prowadził wybory dzisiejsze tak energicznie, że już o godzinie 1-ej po południu mogłem przesłać wam telegramy terminowe o wyborach wszystkich radców.

Po śniadaniu głosowano już tylko na zastępców.

Rezultat wyborów był następujący:

Na radcę komitetu oddano 88 głosów. Wybrany został ponownie p. Aleksander Kłobukowski 76 głosami. Resztę głosów otrzymali pp. Władysław Wardęski, Józef Łubieński i Mielęcki.

Na radcę dyrekcji głównej, na miejsce p. Władysława Łebkowskiego, który prosił, by go nie wybierano ponownie, wybrany został p. Władysław Wardęski, dotychczasowy radca dyrekcji szczegółowej 40 głosami na 98 głosujących. Resztę głosów otrzymali pp. Edmund Kurnatowski 32, Jan Stępowski 16 itd.

Do dyrekcji szczegółowej wybierano trzech radców, a mianowicie na miejsce p. Wardęskiego, powołanego do dyrekcji szczegółowej, oraz na miejsce ustępujących z kadencji pp. Antoniego Kosińskiego i Jana Stępowskiego. Ostatni oświadczył, że ponownego wyboru do dyrekcji szczegółowej nie przyjmie.

Na pierwszego radcę oddano 100 głosów. Wybrany został p. Teodor Załuskowski z Niemojowa 40 gł. P. Józef Gorczycki otrzymał 28 gł., p. Antoni Kulikowski 18 gł., p. Witold Romocki 4 gł.

Na drugiego radcę oddano 102 głosów. Wybrany został ponownie p. Antoni Kosiński 96 gł. P. Józef

Gorczycki otrzymał 4 głosy, p. Wł. Romocki 1 gł. Jedną kartkę uznano za nieważną.

Na trzeciego radcę oddano 105 głosów. Wybrany został p. Antoni Kulikowski z Piotrowa 64 głosami. Prócz tego p. Józef Gorczycki otrzymał 38 głosów.

Wybory na zastępców odbyły się po południu. Na zastępcę radcy komitetu na 98 gł. otrzymał p. Józef Łubieński z Starzenic 92 gł. Na zastępcę radcy dyrekcji głównej na 92 gł. otrzymał p. Edmund Kurnatowski z Kolnicy 66 gł. Na pierwszego zastępcę radcy dyrekcji szczegółowej na 87 głosów otrzymał p. Witold Romocki z Kamienia 40 gł., na drugiego zastępcę na 80 głosów otrzymał p. Stanisław Skórzewski z Szadka 27 gł.

Na prezesa przyszłych wyborów wybrany został jednomyślnie (69 głosujących) p. Władysław Łebkowski z Pecławic, na jego zastępcę p. Józef Łaszczyński z Chylina.

Przewodnictwo objął znów p. Dąmbski. Poruszono tylko jedną sprawę, mianowicie o administracji majątków, zalegających w opłacie rat. Sprawa to nienowa, poruszano ją nieraz nawet na łamach dzienników.

Objaśnień udzielał radca komitetu, p. Kłobukowski, jedyny obecny na zgromadzeniu reprezentant władz naczelnych instytucji. Byłoby bardzo pożądanem zaprowadzenie, na wypadek tych zaległości, administracji przymusowej, na sposób praktykowany w Prusiech. Ale, niestety, stowarzyszony zalega w ratach dlatego, że nie ma kapitału obrotowego. Chcąc więc zaprowadzić administrację w jego majątku, potrzebaby odrazu wkładać kapitał często dość znaczny. Tymczasem Towarzystwo uczynić tego nie może, dopóki nie uzyska zabezpieczenia hypotecznego dla owych wydatków i to z prawem pierwszeństwa przed innemi długami. Niemożność zaprowadzenia takiej administracji bywa często fatalna, albowiem gospodarstwo w majątku upada coraz bardziej.

Władze Towarzystwa, jak mówił radca Kłobukowski, starają się jednak, o ile możności, przychodzić stowarzyszonym, znajdującym się w chwilowych kłopotach finansowych, z pomocą przez przyznawanie im ulg w rozkładzie rat, o ile dyrekcja szczegółowa zaświadczy, że bezpieczeństwo pożyczki nie jest zachwiane. Co do takich informacyj dyrekcje szczegółowe z zadania swojego wywiązują się bardzo sumiennie i zasługują na zupełne zaufanie. (...)

Kurjer Warszawski (dodatek poranny) 1896 nr 21

= Kronika myśliwska.

W pow. wieluńskim odbyły się w ostatnich czasach polowania następujące:

D. 7-go stycznia w Naramowicach u p. Władysława Magnuskiego w 11 strzelb w kotłach ubito 78 zajęcy i 4 kuropatwy. Królem łowów był p. Włodzimierz Kręski, który zabił 15 zajęcy.

Kurjer Warszawski ( z dodatkiem porannym) 1898 nr 40

Kronika myśliwska.

Dnia 5-go stycznia, w Naramicach p. Władysława Magnuskiego, 16-tu myśliwych upolowało 101 zajęcy, 7 kuropatw i 1 wałęsającego się psa. Królem łowów był Karol hr. Skarbek. Strzałowego zebrano 4 rs. 30 kop.

(…) Dochód ze strzałowego ze wszystkich wymienionych polowań przeznaczono na wpisy dla niezamożnych uczniów gimnazjum i szkoły realnej w Kaliszu.

Kurjer Warszawski 1898 nr 94

Jarmark w Kaliszu.

(Korespondencja własna Kurjera Warsz.)

Kalisz 30-go marca 1898 r.

Dzisiaj zakończył się doroczny jarmark trzydniowy, a zakończył się dobrze, gdyż miał powodzenie niegorsze aniżeli lat zeszłych. Komitet jarmarcku, złożony z pp.: Bolesława Morawskiego, Juljana Biernackiego, Kazimierza Scholtza i Wincentego Pawłowskiego, pod przewodnictwem P. Opielińskiego, zastępującego dotychczas chorego prezydenta Grąbczewskiego, pracował usilnie, by jarmark wiosenny utrzymał zyskaną poprzednio dobrą opinję.

Do wielu inowacji komitet wprowadził obecnie dozór weterynaryjny w myśl istniejących okólników i przepisów policji weterynaryjnej. Każdy więc koń, przyprowadzony na jarmark, rewidowany bywa przez lekarza powiatowego weterynarji p. Jana Fedeckiego. Na każdego takiego konia wydaje się odpowiedni bezpłatny kwit od kontrolującego lekarza weterynarji, aby zaś za granice nie dostały się konie chore, kupcy zagraniczni otrzymują świadectwa weterynaryjne o stanie nabytego konia.

Jarmark o godz. 9 -ej otworzył r. t. Daragan w otoczeniu wicegubernatora Stremouchowa, prezydenta Grąbczewskiego i komitetu.

Zjazd kupców liczny, przybyło ich z różnych stron za granicy przeszło 50. Koni, przeważnie zbytkownych dostarczyła gubernja kaliska i handlarze końscy. Włościanie dostarczyli 140 koni. Przyprowadzono koni zbytkownych 550.

P. Kręski r. Masłowic przyprowadził parę karych ogierów w cenie 1.200 rs., Kon. Jerzmanowski z Niwki 5 k.. Walewski i Dzierzbic 2 klacze, Morzycka z Bzówka skarogniadego ogiera (600 rs.), Charłupski 8 k., Hantower 22 konie rosyjskie z gub. symbirskiej, Freideles 27 koni (rosyjskich), Putjatycki 6 k., Hentzel z Łodzi 4 k., Kujawski z Błaszek 9 k., Nasiorowski z Witoszewic 2 k. Gołcz z Ptaszewic dwa gniade ogiery, Radoński z Kobierzyska ogiera i 2 klacze, Radoszewski z Kępy 4 k.. Błędowski z Pomarzan 6 k., Łaszczyński z Pendoszyna 9 k. (ładny ogier) Pawłowski z Mniszek 4, Dąbrowski z Bronówka 3, Radoszewski z Neru 2 klacze, Siemiątkowski z Męckiej Woli 3, Urbanowski z Kaszyna 3, Szamowski z Mehówka 2, Kornatowski z Brudzewa 2 ogiery, Krzymuski z Wierzbic (pow. włocławski) 3 k., Nieniewski z Sędzic 2, Maninge z Brudzynia 4 i ze Smoliny 7 k., Łaszczyński z Chylina 1, Preczyńśki z Czepowa 5 k., hr. Thell z Uniejowa 6 wałachów i ogiera, Rogowski z Dąbrowy rasieckiej 5 k., Zieleniewski ze Smolic 4 k., Topiński z Poradzewa 3 k.. Węgierska z Błonczyna 10 k., Kurnatowski z Kolnicy 9 k., Kurnatowski z Zakrzewa 3 k.. Orzechowski z Kaszewa 2 k., Milewski z Rożaratowa 9 k., Łączyński ze Złotnik 2 k., Goliński z Kalisza 12 k., Chrzanowski z Jastrzębnik 2 k., Pruszkowski z Czarnożył ogiera i klacz, Kisielnicki z Radliczyc 5 k., Gliński z Boniewa (gub. warszawska) 8 k., Mrowiński z Góry Bełdzichowskiej 4 k., Rudnicki z Golkowa klacz, Skurzewski z Szadka 2 k., Kohn z Błaszek 10 k., Mikorski ze Stobna 4 k., Tymowski z Ustkowa ogiera, Rogalski z Zopolic (gub. piotrkowska) 5 k., Zieliński z Kołomyi (gub. warszawska) 3 k., Słubicki z Lubstawa 5 k., Romocki z Kamienia 2 k., Wejgt z Noskowa 2 k., Wejgt z Morawina 7.k., Szner ze Słodkowa 1, Kosman z Charłupi 8 k., Górecki z Żelazkowa 1, Tarnowski z Kliczkowa 3 k., Tarnowski z Unikowa 3 k., Tarnowski ze Świątkowic 3 k., Śniechowski z Zadowic 3 k., Walewski z Tkaczewa 2 k., z dominjum Rożdżały 12 dobrych koni roboczych, Beatus z Barczewa 4 k., Magnuski z Parcic 5 k., hr. Kiwilecki z Grodźca 2 k., Tyc z Lipego 4 k. i Prądzyński z Kościelina 3 k.

Cały punkt kulminacyjny tranzakcji i ruchu jarmarcznego odbywa się zazwyczaj we wtorek.

W ten też dzień okólnik przepełniony był jarmarkowiczami. Tranzakcje jednak szły opornie. Sprzedał jednak p. Magnuski z Naramnic cztery śliczne i ładnie dobrane konie za 1200 rs., oficer Ekimew sprzedał wice-gubernatorowi, p. Stremouchowowi cztery również dobrze dobrane kuce za 450 rs. wraz z uprzężą i pojazdem, p. Radoński sprzedał ładnego ogiera za 600 rs., p. Rogowski sprzedał do Poznania parę wałachów za 550 rs. Włościańskich koni w drugim dniu jarmarku dostarczono około 300, tak, iż wszystkich koni znajdowało się z górą 900. Przez pierwsze dwa dni przez komorę Szczypiorno przeprowadzono koni 220. Handlujący końmi robili niezłe interesy: Hantower sprzedał sześć koni w cenie 300—400 rs., Freideles sprzedał 8 koni w cenie 200—400 rs., Putyjatycki sprzedał 3 konie, Goliński sprzedał p. Magnuskiemu klacz za 550 rs., Johanisthal z Berlina kupił 20 koni, Hauschner z Würzen 26 koni, wszystkie zbytkowe. Kupcy zagraniczni przeważnie przeważnie, o ile przekonaliśmy się, uwzględniają konie robocze, dobrze utrzymane w cenie 300—400 marek; takie konie cieszą się wielkim popytem, ziemianie jednak twierdzą (i nie bez słuszności), że hodowla takich koni im się nie opłaca i dlatego na jarmark kaliski przyprowadzają przeważnie konie zbytkowe, które nie zawsze znajdują nabywców.

Jarmarkowi sprzyjała najpiękniejsza, ciepła pogoda. Orkiestra godzinami przygrywała w okólniku.

Wszystkie hotele pomieścić nie mogły gości więc nawet prywatne domy ustępowały pokoje. Żaden teatr nie zjechał na czas jarmarku, a szkoda, gdyż zeszłego roku trupa p. Majdrowicza robiła dobry interes w czasie jarmarku. Nędzny cyrk, przybyły tutaj z Prus, nie cieszył się zbytniem powodzeniem.

Komitet jarmarczny występuje z podaniem do władzy, prosząc, by przy wiosennych jarmarkach zaprowadzić wystawę inwentarza i koni. Ma to nastąpić już w przyszłym roku.

Kurjer Warszawski (dodatek poranny) 1898 nr 250

Ochrona lasów.

Jak już donosiliśmy, w d. 5-ym b. m., w Kaliszu odbyło się pierwsze posiedzenie organizacyjne komitetu gubernjalnego ochrony leśnej. Przewodniczył gubernator, r. t. Daragan, obecni byli pp.: wiceprezes sądu okręgowego, rz. r. st. N. Naumow, wicegubernator Stremouchow, prezes komisji włościańskiej, rz. r. st. Bazia, starszy rewizor leśny Antonikowski i obywatel ziemski, Emil Repphan.

Po odczytaniu okólnika J. E. Głównego Naczelnika kraju, p. gubernator zawiadomił, że na stałych członków komitetu ze strony właścicieli lasów przedstawił pp. Romockiego i Repphana.

Komitet zatwierdził podział gmin pomiędzy naczelników straży ziemskiej, zaś starszy rewizor leśny przedstawił spis lasów, w których w gub. kaliskiej prowadzony jest wyrąb pustoszący. Komitet postanowił przedsięwziąć kroki, celem wstrzymania wyrębu w tych lasach.

Komitet rozesłał do właścicieli lasów okólnik, w którym zawiadamia, że na zasadzie nowego prawa zabrania się: 1) prowadzenia pustoszących cięć lasu, niezgodnych z planem gospodarstwa leśnego;

2) karczowania samowolnego gruntów podleśnych i zmiany ich przeznaczenia; 3) pasania bydła w porębach i zagajnikach, nieistniejących lat co najmniej piętnaście.

Nadzór nad lasami, nieobciążonemi serwitutami leśnemi, ustanowiono, jak następuje:

W pow. wieluńskim lasy w gminach: Wydrzyn, Dzietrzkowice, Działoszyn, Konopnica, Naramice, Radoszewice, Rudniki i Skrzynno leśniczego wieluńskiego; Galewice, Skrzynki, Sokolniki, Czastary, Skomlin i Lututów—pomocnika leśniczego wieluńskiego; Bolesławiec, Kiełczygłów, Mokrsko, Praszka, Siemkowice, Starzenice i lasy m. Wielunia — naczelnika straży ziemskiej. 

Sport 1900 nr 14

Jarmark i wystawa koni w Kaliszu.

Po nader uciążliwej podróży karetką pocztową z Kutna, i opóźnieniu się skutkiem złej bardzo drogi aż o siedem godzin, stanęłem nareszcie w Kaliszu, i tu, pomimo wcześniejszego zamówienia, nie znalazłem numeru w hotelach, z powodu niezwykle licznego zjazdu ziemian,oraz chętnych do kupna koni. Nareszcie, dzięki interwencji kolegi z „Gazety Kaliskiej", zostałem przyjęty na sublokatora u jednego z nieznajomych mi dotąd ziemian. Dzięki i zato, groził mi bowiem albo nocleg we wspaniałym parku miejskim, gdzie dotąd, niestety, słowiki milczą jeszcze, albo też podróż natychmiastowa z powrotem do Warszawy, i spędzenie drugiej z rzędu nocy w arcy niewygodnej karetce. Trzeba było przecierpieć wiele, zwalczywszy niespodziewane przeszkody, stanąć na placu wystawowym i zarazem jarmarcznym, aby zdać sumienne sprawozdanie łaskawym czytelnikom „Sportu". Plac kaliski bardzo ładny, stajnie naokoło obszerne i ciepłe dosyć, ale utrzymanie tego placu zupełnie zaniedbane, a opłata za stajnę od konia wyciągnięta do maksimum. Że zaś na placu jaki taki porządek dało się utrzymać, jest to bez zaprzeczenia zasługą szanownego radcy p. Wojciecha Wyganowskiego, członka komitetu wystawowego, który sam za wszystkich pracował uciążliwie i dokonał ciężkiego zadania, jakie czekało go na placu jarmarcznym. Przegląd koni zebranych dał dość dodatni rezultat, bo widzieć można było okazy bardzo piękne, chlubnie świadczące o staraniach i znajomości rzeczy niektórych hodowców. Ogółem koni w obrębie placu zgromadzono przeszło 700, do konkursu zaś na wystawie zapisano koni ziemiańskich 100 i włościańskich 150. Jak wszędzie tak i tutaj przeważał typ pół krwi angielskiej, czy to u zaprzęgowych, czy też u wierzchowych koni, nie wszędzie jednak typ ten odznaczał się jednolitością, a przedewszystkiem czystością spodów. Nieraz z przykrością patrzyło się na wspaniały kloc konia, ulokowany na słabym i wadliwym spodzie; dodaję jednak, że nie wszystkie konie nosiły ujemne te cechy, były bardzo piękne i normalanie zbudowane, pozbawione tych wielu niepotrzebnych dodatków na nogach, obniżających naturalnie cenę i wartość konia. Oprócz pół krwi, znajdowały się anglo-araby, ardeny pół perszerony, pół-rysaki, węgierskie i pół suffolki. Wobec wystawy i nagród rozdanych, wszelka z naszej strony krytyka ustać musi, dodać jednak muszę, że nagrody rozdane zostały najzupełniej sprawiedliwie, dowodząc tem, że grono sędziów składało się z prawdziwych znawców, szkoda tylko, że skromne fundusze, przeznaczone na nagrody, nie pozwoliły odpowiednio wynagrodzić niektórych hodowców za ich starania i pracę. Kupców przybyło dość na plac jarmarczny, a z zagranicznych kręcili się: bracia Kazimierscy z Krotoszyna, Friedman z Poznania, Banasz z Kempna, Landau z Wrocławia, Kranz z Krakowa, i Szpagat z Berlina. W stajniach jarmarcznych pomieścili konie hodowcy: pp. Maringe ze Smoliny 4 konie, Krzeczunowicz z Cielc 4, Weigt z Noskowa 4, Bronikowski ze Szczypiosnej 4, Jarociński z Kamionacza 8, Garczyński ze Zborowa 5, Krzymuski z Wierzbia 7, hr. Toll z Uniejowa 8, Pawłowski z Mniszek 4, Skórzewski z Dobry 5, Sokolnicki z Janiszewa 5, Niemojowski z Marchwacza 4, Rogawski z Zapolic 6, Ramser z Potworowa 10, Weigt z Morawina 5, Kisielnicki z Radliczyc 2, Łączyński ze Złotnik 5, dr. Rüdiger z Gór 2, Kurcewski z Zakrzewa 3, Modelski z Rajska 2, Chełkowski z Borkowa 4, Pstrokoński z Markowa 3, Kuczbowski ze Smardzewa 4, hr. Kwilecki z Grodżca 5, Kowalski z Koła 1, Murzynowski z Kalinowy 4, Goliński z Kalisza 16, Putjatycki z Częstochowy 9, Romocki z Kamienia 8, hr. Załuski z Czarnożył 1, Ciesielski z Dąbroszyna 12, Kochanowski z Miłonic 7, Chrząszczewski z Ziemięcina 7, Walewski z Rzegocina 2, Milkę z Chojnego 4; Leśniewski z Wilanowa 8, Kozanecki z Zimotek 2, Ratt z Olszówki 6, Kośmiński z Miszowic 6, Szaniawski ze Zduńskiej Woli 4, Weil ze Skęczniewa 3, Kręski z Masłowic 4, Kołodziejski z Krąkowa 3, Miech ze Skibic 9, Magnuski z Naramnic 5, Kornikowski z Mogłożewa 7, porucznik Clondin z Konina 6, Szamowski z Mchówka 6, Moraczewski z Osin 6, Orzechowski z Karszewa 3, Heb z Browna 6, Strzeszewski z Pstrokonia 4, Kreczunowicza z Zawad 5, Nikand Trepka z Poprężnik 2, Tarnowski z Kluczkowa 4, Siemiątkowski z Męckiej Woli 5, Szumski z Rusowa 1, Jedwab z Błaszek 10, Mielęcki z Koźminka 5, Nieniewski z Sędzic 2, Kadłubski z Bylic i Mikorski ze Stobna 6, Prądzyński z Kościeszyna 4, Grewe z Biskupic 2, Dutkowski z Kask 3, Jezierski z Przystani 2, Kurnatowski z Poklękowa 1, Bule z Łodzi 2, Waliszewski z Brzeźna 2, Zaborowskiego z Kożenicy 2 i Grodzicki z Równej 1.

Oprócz wyżej wymienionych, wprowadzono do okólnika 150 koni włościańskich i innych drobnych właścicieli. Tranzakcji zawarto na pokaźną sumę około 40,000 rbl., mianowicie: p. Młodecki z Gozdowa nabył od p. Zaborowskiego klacz anglo-arabską za 220 rb., Szpagat z Berlina kupił 15 koni w cenie od 180 do 250 rbl., Kranz z Krakowa kupił 9 koni w cenie od 150 do 200 rbl., p. Juljan Milkę z Chojnego sprzedał p. Olszyńskiemu wałacha za 150 rbl., p. Ramzer z Potworowa sprzedał parę klaczy za 350 rbl., oraz wałacha za 150 rbl., p. Kurcewski z Zakrzewa sprzedał wałacha za 400 rbl., p. Konopnicki z Warszawy zakupił powozowych i karecianych koni 16, z których niektóre bardzo ładne i wartościowe, a płacił za konia od 200 do 550 rubli, p. Rattel z Olszówki sprzedał trzy konie w cenie od 250 do 3oo rubli, p. Wojciech Wyganowski sprzedał p. Putjatyckiemu parę koni za 500 rbl., p. Alfred Hantke z Rakowa kupił od p. Putjatyckiego parę wałachów gniadych za 300 rbl., p. Henryk Łączyński sprzedał p. Konopnickiemu parę kasztanowatych powozowych koni za 450 rbl., ogiera trakena za 500 rbl. i klacz dwuletnią za 250 rbl., pan Niemojowski sprzedał parę wałachów gniadych trakeńskich za 1,050 rbl., dr. Rüdiger sprzedał ogiera za 475 rbl., p. Tupiński kupił od p. Krzymuskiego klacz karą Martę 3/4 krwi angielskiej po Monopolu i Warszawiance 5-letnią bardzo ładną za 570 rbl., p. Rattel sprzedał siwe węgierskie wałachy za 350 rbl., parę dobrych wałachów za 500 rbl. od p. Szamowskiego nabył pełnomocnik p. Rodokanakiego z Kuźnicy Grabowskiej oraz ogiera stadnego za 450 rbl., p. Sokolnicki z Janiszewa sprzedał dwa wałachy zaprzęgowe za 600 rbl., p. Krzymuski z Wierzbia wałacha pół krwi za rub. 300. p. Weigt z Morawina wałacha za 250 rbl., p. Tarnowski z Kluczkowa ogiera za 300 rbl., p. Stanisław Suchorski z Chwalenic wałacha do Prus za 300 marek p. Unrug z Sulmowa wałacha za 250 rbl. i Kochanowski z Miłonic 3 wałachy za 900 rbl.

Oprócz tych tranzakcji dopełniono inne po za obrębem kontroli komitetę jarmarcznego. We wtorek zaraz po południu komitet wystawy, pod przewodnictwem p. Adama Michalskiego, jako przedstawiciela głównego zarządu stad państwowych, a także Towarzystwa wyścigów konnych w Królestwie Polskiem, w towarzystwie członków komitetu pp. Wojciecha Wyganowskiego, Stefana Bronikowskiego, Kazimierze hr. Kwileckiego, Zygmunta Chełmskiego, pułk. Langego, prezydenta miasta Kalisza, Opielińskiego i weterynarza gubernjalnego p. Krajewskiego, w obecności pana wicegubernatora kaliskiego r. st. Stremouchowa, przystąpili do rozdania nagród, następującym hodowcom-ziemianom:

Medale Srebrne: pp. Leśniewski z Wilamowa za klacz pół krwi angielskiej „Kasztelankę", p. Bolesław Magnuski z Parcic za klacz pół-krwi Kokietkę, p. Nepomucen Chełkowski z Borkowa za ogiera gniadego angielskiego i p. Stefan Bronikowski za klacz karą pół krwi.

Medale bromowe: pp. Antoni Chrząszczewski z Ziemięcina za klacz Kujawiankę, Wacław Szanowski z Mchówka za klacz pół-krwi „Iskę", Karol Weigt z Murawina za klacz gniadą pół krwi, i hr. Kazimierz Kwiluk z Gredżca za klacz karę Małkę pół krwi.

Listy pochwalne: pp. Stanisław Prądzyński z Kaścierzyna za klacz pół krwi Eunice, Jan Krzymuski z Wierzbia za kl. karą pół-krwi Martę, Witold Szanowski za ogiera pół-krwi Van-Dyka, Józef Leopold z Rzepiszewa za ogiera kaszt., Wincenty Jarociński z Kamionacza za kl. kaszt, pół-krwi Skikę, hr. Kwilecki za kl. pół-krwi Lalkę, ksiądz Paweł Patocki z Opatówka za klacz poprawną Łysę, Bronisław Pawłowski z Mniszek za ogiera bardzo ładnego pół krwi Mazura, Jan Tarnowski z Tyńca za ogiera kasztanowatego. Ponieważ oprócz tych nagród Towarzystwo Wyścigów Konnych w Królestwie Polskiem, przeznaczyło pieniężne nagrody, które przyznano naztępującym hodowcom: pp. Wincentemu Jarocińskiemu, za klacze stadne, rzeczywiście bez zarzutu, złoto kasztanowate bardzo dobrze złożone, pół-krwi i za jednolity typ wysoce uszlachetnionych koni wierzchowych rubli 100, Bolesławowi Magnuskiemu, za parę doskonałych klaczy pół krwi doskolane przytem zebranych rubli 100, Leśniewskiemu dodatkowo rbl. 60, Antoniemu Chrząsuwskiemu dodatkowo rbl. 50, Wacławowi Szamowskiemu dodatkowo rubli 50 za klacz Iskrę i rbl. 50 za klacz Skaczkę, Karolowi Weigt z Morawina dodatkowo rbl. 50: z funduszów, włościanom rozdano za konie ich własnego chowu, rzeczywiście wyróżniające się, przeważnie po ogierach półkrwi angielskiej, następujące nagrody.

Za ogiery roczne:Warzyńcowi Gregorkowi rbl. 20, Józefowi Benckiemu rbl. 20, Walentemu Szumińskiemu rbl. 15, Antoniemu Frankiewiczowi rubli 10.

Za klacze roczne; Marcinowi Kuczy rbl. 40, Ludwikowi Wyprzyckiemu rbl. 30, Pawłowi Lisowi rbl. 25, Józefowi Kurkowi rbl. 15, Franciszkowi Kranczykowi rbl. 15, Stanisławi Brodowskiemu rbl. 10.

Za klacze od 3 do 5 lat. Andrzejowi Góreckiemu 22 rbl., Janowi Witerakowi 20 rbl., Janowi Kolanskiemu 22 rbl., Józefowi Kilberowi 15 rbl. Pawłowi Lisowi 15 rbl., Tomaszowi Bakowi 14 rbl. Wojciechowski Moszczyńskiemu 10 rbl., Pawłowi Danikowskiemu 10 rbl., Pawłowi Mani 8 rbl. Józefowi Koniecznemu 8 rbl., Józefofi Wdowczykowi 8 rbl. Adamowi Kałuży 8 rbl. Andrzejowi Gołce 7 rbl., Piotrowi Tomczykowi 7 rbl., Marcinowi Kliberowi 6 rbl., Michałowi Olekowi 5 rbl. Franciszkowi Bemkiemu 5 rbl. Mikołajowi Miołkowi 5 rbl. i Stanisławowi Janiakowi 5 rbl.

Za ogiery starsze:

Walentemu Mazurkowi 18 rbl. i Franciszkowi Ugornemu 12 rbl.

Odnośnie do koni ziemiańskich, jarmark i wystawa w Kaliszu zniewalają do zaznaczenia, że kaliscy hodowcy nieżałują starań i pracy w tym kierunku i tu rzeczywiście widzieć można o wiele więcej pięknych i normalnych typów, aniżeli gdzieindziej; że próby nieraz wypadną niezbyt udatnie, niezawsze można winić hodowcę, ale w każdym razie oddać potrzeba sprawiedliwe uznanie dobrym chęciom, i uciążliwej, bądź co bądź, pracy. Stan. Kom.

Kurjer Warszawski ( z dodatkiem porannym) 1900 nr 97

Jarmark i wystawa w Kaliszu.

(Korespondencja własna Kurjera warszawskiego.)

II.

Kalisz, 4-go kwietnia.

Tegoroczny komitet jarmarczny stanowią pp. Wojciech Wyganowski, Stefan Bronikowski, Kazimierz hr. Kwilecki, Zygmunt Chełmski; z urzędu zaś zasiadają: pułkownik Lange, urzędnik do szczególnych poleceń przy gubernatorze, prezydent m. m. Kalisza, p. Opieliński, i weterynarz gubernjalny, p. Krajewski. Do składu komisji wystawowej, przysądzającej nagrody za okazy, przedstawione do premjowania, należą: jako przewodniczący p. Adam Michalski, skarbnik warszawskiego Towarzystwa wyścigów konnych, a urzędowy delegat zarządu stadnin państwowych na gub. kaliską i piotrkowską, pułkownik Lange jako przedstawiciel władzy gubernatorskiej, prezydent miasta p. Opieliński, oraz pp. Wojciech Wyganowski, Stefan Bronikowski, Kazimierz hr. Kwilecki, Zygmunt Chełmski i lekarz weterynarji p. Krajewski, czyli że skład komitetu jarmarcznego i wystawowego jest ten sam z małą różnicą.

Następujący hodowcy i ziemianie zadeklarowali okazy do premjowania, która to czynność poprzedza tranzakcje jarmarczne, oczywiście bowiem okazy wyróżnione inaczej są cenione, i przed premjowaniem nikt traktować nie będzie o sprzedaż. Pan Jarociński z Kamionacza dał trzy klacze trakeńskie, parę kasztanowatych trzyletnich, gniadą czteroletnią i takiegoż ogiera, p. Chełkowski z Borkowa ogiera rasy holsztyńskiej, Pawłowski z Mniszek 4-letniego ogiera anglo-arabskiego, Weicht z Noskowa dwie klacze trakeńskie trzy- i czteroletnie, Mikorski ze Stobna klacz hanowerską, klacz trakeńską i dwa źrebaki trakeńskie, Szumski z Rusowa ogiera trakeńskiego, Leśniewski z Wilamowa klacz półkrwi, Chrząszczewski z Ziemięcina klacz półkrwi hanowerskiej, Bronikowski ze Szczypiorna klacz czteroletnią trakeńską, Kowalski z Kola klacz anglo-arabską, takąż klacz dał p. Tarnowski z Kluczkowa, a p. Krzymuski z Wierzbia przyprowadził pięcioletnią klacz półkrwi angielskiej.

Jak widzimy z powyższego spisu okazów, przyprowadzonych do premiowania, większość koni to trakeny, a więc słuszne bylo nasze spostrzeżenie, wyrażone w pierwszej korespondencji, iż blizkie sąsiedztwo Wielkiego Księstwa Poznańskiego wywarło swój wpływ na kierunek hodowlany w Kaliskiem, a stado królewsko-pruskie w Trakenach, które stanowi dla królestwa pruskiego depo główne rozpłodowe, zasiliło swą krwią stadniny kaliskie, przekazując wybitny typ trakeński w większości przedstawionych na wystawie i jarmarku okazów. Że zaś stado trakeńskie ma ustaloną zasłużoną opinję najracjonalniejszego stada półkrwi z użytkowym kierunkiem i do wierzchu i do zaprzęgu, ponieważ stado to wydaje konie o potężnej muskulaturze o przepysznych estetycznie kształtach, przeto nic dziwnego, że na jarmarku kaliskim znaleźliśmy takie typy koni, jakie trudno napotkać choćby w oddzielnych okazach na innych jarmarkach Królestwa.

A oto spis stadnin i stajen, przyprowadzonych na jarmark kaliski: Kreczunowicz z Cielc sztuk 4, Bronikowski ze Szczypiorny 4, Garczyński ze Zborowa 5, hr. Toll z Uniejowa 8, Skórzewski z Dobrej 5, Niemojewski z Marchwacza 4, Ramser z Potworowa 10, Kisielnicki z Radliczyc 2, Rüdiger z Gór 2, Modelski z Rajska 2, Pstrokońska z Małkowa 3, hr. Kwilecki z Grodźca 5, Murzynowski z Kalinowy 4, Putjatycki z Częstochowy 9, hr. Załuski z Czarnożył 1, Kochanowski z Miłonic 7, Walewski z Rzegocina 2, Leśniewski z Wilamowa 8, Ratel z Olszówki sztuk 6, Szaniawski ze Zduńskiej Woli sztuk 4, Kręski z Masłowic 4, Miech z Skibic sztuk 9, Kornikowski z Mozgarzewa sztuk 7, Szamowski z Mchówka sztuk 6, Orzechowski z Karszewa sztuk 3, Strzeszewski z Pstrokonia 3, Trepka z Poprężnik 2, Siemiątkowski z Męckiej Woli 5, Jedwab z Błaszek (handlarz) 10, Nieniewski z Sędzic 2, Mikorski ze Stobna 6, Maringe ze Smolicy 4, Weicht z Noskowa 4, Jarociński z Kamionacza 8, Krzymuski z Wierzbia 7, Pawłowski z Mniszek 4, Sokolnicki z Janiszewa 5, Rogowski z Zapolic 6, Weicht z Morawina 5, Łączyński ze Złotnik 5, Kurcewski z Zakrzewa 3, Chełkowski z Borkowa 4, Kuczborski ze Smardzewa 4, Kowalski z Koła 1, Goliński z Kalisza 16, Romocki z Kamienia 8, Ciesielski z Dąbroszyna 12, Chrząszczewski z Ziemięcina 7, Milke z Chojnego 4, Kozanecki z Zimotek 2, Kosmiński z Miszowie, Weil ze Skęczniewa, Kołodziejski z Krąkowa 3, Magnuski z Naranmic 5, Clondin (konie wojskowe) z Koła, Moraczewski z Osin 6, Hebel z Browna 6, Kreczunowicz z Zawad 5, Tarnowski z Kluczkowa 4, Szumski z Rusowa, Mielecki z Koźminka, Kadłubski z Bylic 6, Suchorski z Chwalenic, Unrug z Sulmowa, Prądzyński z Kościerzyna 4, Dutkowski z Kask 3, Kurnatowski z Poklękowa 1. Waliszewski z Brzeźna 2, Grodzicki z Równej 1, Groeve z Biskupic 2, Jezierski z Przystajni, Bulle z Łodzi 2, Zaborowski z Korzenicy 2 i wielu innych. Zaznaczamy, iż oddzielne konie wprowadzano na okólnik jarmarczny z pośród znajdujących się na stajniach wmieście 140, należących do różnych właścicieli, a powozów z miasta, zaprzężonych w konie na sprzedaż, wjechało 10.

Każdy koń, znajdujący się na jarmarku, ma przypięty do uzdy bilet od weterynarza na dowód rewizji stanu zdrowia.

Gdy po południu nieco się rozpogodziło i przy dźwiękach orkiestry na okólnik wjechały ekwipaże, powszechną uwagę zwracała dobra para klaczy p. Magnuskiego, za którą dawano już w jarmarku 2,600 rubli, lecz właściciel nie zdecydował się ich sprzedać. Śliczna jest takie para kasztanowatych klaczy p. Jarocińskiego, dobra czwórka siwoszów p. Chrzanowskiego, doskonały zaprząg w czwórkę p. Kijeńskiego; zwracały także uwagę klacze oldenburskie ze Zborowa, doskonale ujeżdżona a dobrana maścią czwórka p. Karłowskiego z Zawad, piękne dwa ogiery p. Modelskiego, czwórka p. Topińskiego, wreszcie konie p. Trzcińskiego z Lubelskiego, który aż do Kalisza przysłał swe konie na jarmark. Wogóle corso powozów i zaprzęgów na okólniku jarmarcznym było bardzo efektowne, a ogół zaprzęgów odznaczał się dobrym gustem. Popis koni wierzchowych, bądź pod służbą stajenną, bądź pod właścicielami także wypadł niezgorzej, słowem amator i znawca miał się na co patrzeć. Cóż z tego, kiedy błoto odstraszyło publiczność, która na popis ekwipaży zwykle tłumnie ściąga z całego miasta.

Ulice Kalisza do wieczora za to przepełniały tłumy publiczności, przypatrujące się przejazdowi ekwipaży z hotelów na plac jarmarczny i odwrotnie, a podwórka hotelowe także zapełniały garstki ciekawych, gdyż co chwila okazywano tam trzymane konie. Hotelarze potroili ceny, w restauracjach służba potraciła głowy, korki szampana wciąż strzelały na rachunek dokonanych lub spodziewanych tranzakcji, a maskaradowe kostjumy braci szlachty, która, wybierając się na jarmark, wdziewa na siebie najdziwaczniejsze stroje żokiejów, groomów, forysiów, jakie w starych karykaturach podziwiać można, były przedmiotem szczególnego podziwu i troski niezliczonego zastępu faktorów i faktorek, upędzających się po mieście.

W. Z.

Gazeta Kaliska 1903 nr 207

We wsi Naramnice, pow. wieluńskiego, z niewiadomej przyczyny, spaliła się murowana kuchnia obywatela ziemskiego p. Władysława Magnuskiego, zaasekurowana na 140 rb.  

 

Tydzień Piotrkowski 1905 nr. 25

Zostali przeniesieni: Administrator parafii Jedlno w pow. noworadomskim, ks. Wincenty Przygodzki, do Parafii Naramice w pow. wieluńskim.

Gazeta Kaliska 1907 nr 18

Nadesłane. Dnia 15 stycznia b. r. w majątku Naramnice w pow. wieluńskim odbył się obrzęd zaślubin panny Aleksandry Magnuskiej, córki właścicieli, z panem Kazimierzem Łubieńskim ze Starzenic. Pięknem i serdecznem przemówieniem powitał młodą parę w kościele przyjaciel, były proboszcz parafji Naramnice, ks. Dratwiński, poczem obrzędu ślubnego dopełnił ks. Lutoborski, proboszcz z Lututowa. Następnie liczne grono rodziny i przyjaciół podejmowane było przez rodziców panny młodej państwa Władysławostwa Magnuskich, które to zebranie ożywione różnemi okolicznościowemi przemówieniami i serdeczną gościnnością miejscowych gospodarstwa, przeciągnęło się do późnego rana, pozostawiając zgromadzonym miłe wspomnienie kilku weselszych spędzonych chwil, z któremi w dzisiejszych ciężkich życiowych warunkach tak rzadko spotykać się przychodzi. Szczęść Boże młodej parze, aby lepszych doczekać się mogła czasów?

Gazeta Świąteczna 1910 1536

 Szanujmy mowę naszą! Z parafji Naramnickiej w powiecie wieluńskim, guberńji kaliskiej, pisze do nas jeden czytelnik: Przed kilku laty jeden 15-letni chłopak poszedł z parafji naszej do Prus na robotę. Wsi, z której pochodził i nazwiska jego nie wymienię, bo nie chcę tej wsi i rodzinie jego robić wstydu. W Prusiech chłopak ów przebył jedno lato. Po powrocie do domu, chcąc niby to odróżnić się od innych, gadał tak, że niemożna było poznać, czy mówi po polsku, czy też po niemiecku. Naprawdę, to on chyba po niemiecku niewiele co umiał i plótł co mu tylko ślina na język przyniosła. Gdy dorósł, wzięli go do wojska. Po powrocie ze służby wojskowej znowu niewiadomo było, czy mówi po polsku, czy po rossyjsku. Razem z nim służyło z tych stron 7-miu żołnierzy, ale żaden z nich tak nie zgłupiał. Każdy chwali Pana Boga po polsku i mówi tak samo, jak przed służbą. A ten nie może kilku słów czysto po polsku powiedzieć. Gada, że zapomniał polskiej mowy. Ach ty, głuptasie, myślę sobie, toś ty po czterech latach zapomniał mówić językiem, w którym cię matka uczyła pacierza! A cóżeś ty wart, kiedyś ojczystej mowy zapomniał! Przecie żyją na świecie ludzie, którzy po 25 lat służyli w wojsku, albo nawet i dłużej jeszcze tułali się gdzieś po świecie między obcymi, a jednak języka ojczystego nie zapomnieli. Tylko głupi albo zły człowiek nie szanuje mowy ojczystej, która dla każdego powinna być jednym z najdroższych skarbów na świecie. Czytelnik.

Łowiec Polski 1911 nr 6

Dnia 5 stycznia 1911 roku odbyło się polowanie w 15 strzelb w m. Naramice u p. Kazimierza Łubieńskiego. Padło tam 87 zajęcy, 8 kuropatw i 1 lis. Najwięcej na rozkładzie mieli pp. Włodzimierz Kręski i Ignacy Grodzicki.

Gazeta Świąteczna 1911 nr 1582

Z pod Wielunia w guberńji kaliskiej piszą też o kilku nieszczęśliwych wypadkach spowodowanych przez pioruny podczas burzy, która nawiedziła tamte strony we czwartek 18-go maja. We wsi Walichnowach piorun uderzył w młyn i zabił znajdującego się tam właściciela, budynku jednak nie zapalił. We wsi zaś Naramicach jeden piorun położył trupem na polu pastucha przy bydle, drugi zabił konia w stajni, trzeci krowę i jałówkę w oborze. (Z listu W. K.)

Gazeta Świąteczna 1911 nr 1590

W dniu 3 lipca wielkie nieszczęście dotknęło także wieś Łyskornię w powiecie wieluńskim, guberńji kaliskiej. W zagrodzie Grzegorza Kulczyńskiego wszczął się pożar i przy dość silnym wietrze zachodnim przeniósł się na sąsiednie zabudowania. Zgorzało do szczętu 12 domów, 16 obór i do 20 stodół, a nadto dużo wszelakiego dobytku i wszystko zboże, jakie jeszcze kto miał. Tylko niektórzy zdążyli pościel wynieść. Klęska byłaby jeszcze o wiele większa, bo wieś jest tak gęsto zabudowana, że w niektórych podwórkach stoji po kilka domów mieszkalnych; ale Bóg dał, że w czasie największego pożaru wiatr zmienił kierunek, i dzięki temu reszta wsi ocalała. Na ratunek przybyły straże ogniowe: najpierw z Lututowa z jedną sikawką, potem z Wielunia z dwiema sikawkami, z Osieka, ze Skomlina i na ostatku z Bolesławca. wszystkie te miejscowości znajdują się o jakieś 12 wiorst od Łyskorni. Pożar ten był, co prawda, karą zasłużoną za ciemnotę i upór niektórych mieszkańców wsi. Przed dwoma laty na wiecu gminnym we wsi i gminie Naramnicach, do której to gminy należy także i Łyskornia, wójt i pisarz gminny przedstawili rachunki kasy gminnej, przyczem pokazało się, że mamy przeszło 5 tysięcy rubli, z których część gmina może przeznaczyć na zakupienie 4 albo 5 sikawek. Niektórzy światlejsi gospodarze uchwycili się natychmiast tej myśli, ale większa część ciemnych ani słuchać o tem nie chciała. — A co nam po tem! — mówili. — Szkoda pieniędzy na takie rzeczy. — A najwięcej takich niechętnych było z Łyskorni. Teraz przekonali. się, co sikawka znaczy przy ogniu. Ale, niestety, zapóźno już oczy im się otworzyły, bo owe pieniądze zabrano na kapitał żelazny i nie możemy już z nich korzystać. A. W.

Gazeta Świąteczna 1913 nr 1674

Śmierć od skaleczenia. W majątku Naramnicach w powiecie wieluńskim, guberńji kaliskiej, przy zakładaniu drutu wieprzowi skaleczony został w nogę Jakób Szuster. Po trzydniowem leczeniu w domu odwieziono go dnia 18-go stycznia do szpitala w Wieluniu. Rana jednak nie chciała się gojić, aż wkońcu wdała się gangrena. Lekarze chcieli choremu odjąć nogę, ale synowie jego na to nie zezwolili, i na drugi dzień, w sam Popielec, Jakób oddał Bogu ducha. P . Kazimierz Lubiński, właściciel Naramnic, wyprawił mu wspaniały pogrzeb. Ksiądz przybył na miejsce po zwłoki, odprowadził je do kościoła, a na drugi dzień po żałobnych wigiljach i wotywie odbył się pogrzeb, któremu towarzyszył liczny tłum ludzi. Uczęstniczył w oddaniu tej ostatniej posługi i p. Lubiński, przyjechawszy z innego majątku, prawie trzy mile odległego. Może kto pomyśli sobie: Cóż dziwnego? Dworski wieprz skaleczył zmarłego, to też dwór go pochował. — Ale myliłby się, ktoby tak myślał. Ś. p. Jakób pełnił swe obowiązki w Naramnicach od lat 60-ciu i właśnie tą wieloletnią uczciwą pracą zasłużył sobie na taki pogrzeb. Żona jego będzie i nadal otrzymywała od dworu to samo wynagrodzenie, jakie nieboszczyk miał za życia. Ś . p . Jakób żył 78 lat. Proszę braci spółczytelników Gazety o „Zdrowaś Maryja” za jego duszę. Czytelnik Lucjan S.

Gazeta Świąteczna 1913 nr 1674

Piękne zjawisko. Ze wsi Naramnic pod Lututowem, w guberńji kaliskiej, pisze do nas jeden czytelnik: Oglądaliśmy tu dnia 22-go stycznia wspaniały meteor. Wieczór był piękny, księżyc świecił i było bardzo widno. Jadąc do domu o godzinie pół do 11-ej zobaczyłem nagle spadającą z nieba gałę czerwoną, a nad nią promień ze dwa łokcie długi. Gdym ją zobaczył w stronie południowo-wschodniej, zdawało się, że jest jakie 400 łokci nad ziemią. Co do wielkości, była jak głowa małego dziecka. Spuszczając się coraz niżej pękła i rozpadła się na drobne iskry, z czego powstała ogromna jasność, choć księżyc świecił w pełni. Spadające iskry na jakie 20 łokci od ziemi znikły. Widziało to zjawisko jeszcze kilkoro ludzi, ale byli w mieszkaniu i na razie myśleli, że to łuna od wielkiego i blizkiego pożaru. L. S.

Gazeta Świąteczna 1913 nr 1688

Dziecięca kompańja. Z parafji Naramnic pod Lututowem piszą do nas: Nieraz zdarza się widzieć, jak dzieci przychodzące na naukę katechizmu swawolą przed kościołem, popychają się, gonią i wyprawiają dzikie krzyki. Otóż w Naramnicach za księdza proboszcza Pilewskiego wszystko to ustało i niesforna gromadka dzieci zamieniła się niby w piękną kompańję czy bractwo. Ksiądz proboszcz kazał zrobić trzy małe krzyże i utworzył z dzieci trzy kompańję, z każdej wsi osobną. Każda kompańja przychodzi do kościoła z krzyżem na czele i z pieśnią, i tak samo potem powraca do domu. Bardzo to ładnie wygląda, bo dzieci idą dwójkami, jedno za drugiem, tworząc dwa równe rzędy. Oby ten piękny zwyczaj przyjął się i winnych parafjach! Dzieci nabierałyby przekonania, że do rzeczy ważnych trzeba brać się z powagą, a do służby Bożej, do której nauka katechizmu jest wstępem, należy przystępować nie z rozwydrzeniem, lecz z bojaźnią Bożą. L. S.

Zaranie 1914 nr 23

Listy do „Zarania". Przejrzeli na oczy. We wsi Naramicach pod Lututowem w guberni kaliskiej gospodarze przyszli do przekonania, że gospodarka rozrzucona w szachownicy na nic się zda, bo nie można ani dobrze uprawić roli, ani odpowiednio nawieźć, więc nareszcie przejrzeli na oczy i grunta swoje teraz zcalają. Już jest jeometra, który działki rozmierza i na jesień każdy już będzie na swojem się budował i uprawiał. Miejscowy sklep spółkowy „Gospodarz", niedawno założony staraniem kilku gospodarzy, ks. Filewskiego i p. J. Baranowskiego — doskonale się rozwija. Kilku sklepikarzy żydów starało się psuć całą robotę, ale na nic się to zdało. Jest wielką plagą tej wsi, że karczma, która stoi tuż około urzędu gminnego, strasznie demoralizuje ludzi. Mamy nadzieję, że i tu zmiana nastąpi na lepsze, jak tylko ludzie zaczną, zamiast wódki, sprowadzać gazety na całą wieś, składającą się ze 105-ciu domów, gdzie przychodzi zaledwie kilka gazet: 1 egz. „Zarania", 1 egz. „Drużyny", 1 egz. „Zorzy", parę „Gazety Świątecznej"—coś 5 egz. Wszystkiego. Jest tu kościół modrzewiowy, wybudowany w roku 1779, gdzie jest parę starych obrazów malowanych na drzewie z roku 1675 go. Naukę dopiero tu pojmować zaczynają, bo w tym roku był jeden w Sokołówku na kursach zimowych i dwuch w Liskowie na kursach miesięcznych, a także się wybierają dwie dziewczyny do Kruszynka i Gołotczyzny. Tadeusz Ojrzanowski.

Zorza 1916 nr 22

ODPOWIEDZI REDAKCYI.

P. L. Sułkowskiemu w Naramnicach. Zakłady ogrodnicze w okolicach bliższych od Wielunia są następujące: Danielewicza w Sieradzu, Karpińskiego w Łęczycy, Jasińskiego w Łęczycy, Jarzewskiego w Kaliszu. Do zakładów ogrodniczych w Warszawie rzeczywiście obecnie trudno jest się dostać, podajemy jednak kilka: C. Ulrich, Bracia Hoser i Frascati.

Zorza 1916 nr 24

Burza.

Chmury wojenne, skołatały prawie całą naszą Ojczyznę, i zalały ją deszczem czerwonym, deszczem krwi ludzkiej. Tą krew to krew bratnia, bo w tej wojnie na Ojczystej ziemi występuje brat przeciwko bratu.

Lecz nie nasza w tem wina. To wina rozproszenia po różnych zaborach.

A pioruny z tych chmur biją straszne i wielkie. Pioruny te nie z iskry elektrycznej, nie zwyczajne—pioruny te to pociski armatnie, które poorały głęboko naszą najdroższą matkę Ojczyznę karmicielkę, i porozburzały, co się na niej znajdowało: miasta, wioski, kościoły, piękne gmachy. Nawet najuboższą chatkę i plony na polu, w stodołach i stertach—wszystko zniszczone przez ogień granaty i końskie kopyta. Nie jeden gospodarz stary, przywiązany do swojej najdroższej ziemi—karmicielki, której znał każdą grudkę na wylot, dzisiaj nie będzie w stanie odnaleźć swojego gospodarstwa. Bo zostawił ziemię swoją, gdy musiał uciekać przed burzą, równą, obsianą, zieloną i zabudowaną aż miło. A teraz: tu rów strzelecki, tu zasiek ze strasznego drutu kolczastego, a tu wyrwa od granatu lub kartacza. Pełno dołów i rowów. A w miejsce zasiewów zielonych pełno odłamów żelaza.

Ale po każdej, nawet najsroższej burzy, nastaje piękna pogoda! Tak i teraz: po tej strasznej burzy wojennej, która się zdaje być nie do przeżycia zabłyśnie pokój. I wróci żołnierz z pola bitwy, jeniec z niewoli i tułacz polski z obcej ziemi i zrówna pracowitą ręką swą ziemię, zasieje ją i zabuduje.

Nie wróci tylko napewno nasza niewola, w której przeszło sto lat, odkąd nam zagasła wolność i utraciliśmy swoje prawa narodowe. I nie wróci ciemnota, która panowała wśród nas! oto zaczynają pokazywać się pierwsze promyki słońca, zawita nam pogoda!

A z tą pogodą, z tem słońcem pokoju, nastaną dla nas lepsze czasy i zamiast macoch dostaniemy własną, nadroższą matkę. Bo ta obecna wojna światowa musi się skończyć uwolnieniem z pod jarzma niewoli naszego narodu. A wtedy nasi bracia nie będą swej krwi przelewać.

To też te ostatnie chwile ciężkie przeżyjmy mężnie, wytrwale i wspomagajmy jeden drugieg na duchu i ciele.

Naramnice (pow. Wieluński)

Lucyan Sułkowski, Sokołowiak.

Zorza 1916 nr 27

ODPOWIEDZI REDAKCYI.

P. Sułkowskiemu w Naramnicach. „Zorzę” wysyłaliśmy regularnie. Dziwi nas, iż nie przychodziła w porę. Prosimy o sprawdzenie na poczcie; ze swojej strony także tam reklamować będziemy. Prosimy napisać nam nazwiska tych prenumeratorów, o których donosi nam Pan, iż opłacili prenumeratę za III-ci kwartał. Pokwitowanie umieścimy w przyszłym numerze.

Zorza 1916 nr 28

ODPOWIEDZI REDAKCYI.

P. Józefowi Baranowskiemu w Naramnicach. Brakujące numery „Zorzy” wysłaliśmy Panu pod opaską. W razie dalszych niedokładności, prosimy zwracać się z reklamacyą do urzędu pocztowego w Wieluniu, od którego w tych dniach otrzymaliśmy zawiadomienie, że wszystkie egzemplarze „Zorzy” natychmiast po nadejściu na pocztę, to jest w piątek doręcza stójkom z gminy. Urząd pocztowy obiecał nam zwrócić uwagę wójtom gmin, aby „Zorzę” doręczali punktualniej.

Zorza 1917 nr 2

ODPOWIEDZI REDAKCYI.

P. Lucyanowi Sułkowskiemu w N. Dziękujemy z z całej duszy za tak serdeczne życzenia i przyjaźń dla „Zorzy”. Prenumerata za „Zorzę” w markach została podwyższona z tego powodu, że obniżył się kurs, to jest wartość marki. Wartość marki tak często się zmienia, że prawie codziennie jest inna. W chwili, gdy to piszemy giełda warszawska ustaliła wartość marki na 42 1/2 kopiejki. Ponieważ widzimy, że czytelnicy nasi interesują się temi rzeczami, postanowiliśmy już od tego numeru w w odpowiednim miejscu podawać jaka jest wartość marki w chwili, gdy dajemy numer do druku. Dla uniknięcia zatargów z czytelnikami, którzy prenumerują „Zorzę” za pośrednictwem Pana radzimy brać pieniądze w rublach i odsyłać nam je przez okazyę, jak to robi p. Koźmiński.

Zorza 1917 nr 8

Listy naszych Czytelników.

Obchód ku czci bohaterów z 1863 r. w Wieluniu.

W poniedziałek to jest 22/1 o godzinie 11-ej rano w kościele farnym w Wieluniu zostało odprawione nabożeństwo za naszych braci powstańców poległych w 1863 roku. Kościół był przystrojony kwiatami i zielenią, a na środku kościoła był ustawiony katafalk, przykryty czerwonem sunem. Na przodzie widniał Orzeł Biały, godło naszego narodu. Obok na katafalku był wsparty sztandar narodowy z Matką Boską Częstochowską i Orłem Białym. Nabożeństwo żałobne odprawił miejscowy ks. proboszcz, a „Lutnia Wieluńska” odśpiewała staropolską pieśń „Boga Rodzica”. Pieśń tę od wieków śpiewało wojsko polskie idące w bój, by odpierać wrogów od granic Państwa polskiego. I zawsze Ta „Boga Rodzica” dopomagała naszym wyjść z boju mężnie i zwycięsko.

Na nabożeństwie byli obecni żołnierze polscy, różne stowarzyszenia i związki ze swemi sztandarami oraz wielka liczba ludzi, jak z miasta, tak i z okolicznych wiosek. Po skończonem nabożeństwie odśpiewał cały kościół „Boże coś Polskę”.

O godz. 3 po południu pośpieszono za miasto na tak zwane „Szubienice”, oddalone od miasta o 2 wiorsty, aby tam uczcić prochy bohaterów polaków z 1863 r. W tem bowiem miejscu w owym czasie rosyanie wieszali najlepszych synów Ojczyzny, a mogiły ich tratowali końskiemi kopytami. Od tej chwili minęło już pół wieku, a w pamięci naszej owe miejsce nie dało sie zatrzeć i wyrównać, jak ziemia na mogiłach. Ta polska mogiła, ta Golgota, już od roku przyozdobiona jest krzyżem Chrystusa Pana. Tutaj, pod tym krzyżem, odśpiewano „Boże coś Polskę”, potem została wygłoszona śliczna mowa o powstaniu z 1863 r. i o bohaterach polskich; po skończonem przemówieniu odśpiewano „Jeszcze Polska nie zginęła”, poczem pospieszono z powrotem do domu.

O godzinie 7 wieczorem odegrano w teatrze „Wieczór Styczniowy” i przedstawiono żywe obrazy.

Prawda, że na uroczystość te przybyło sporo ludzi, ale powinno być jeszcze więcej, gdyby nie nasza obojętność dla pamięci naszych bohaterów i gdyby nie bojaźń że mogą powrócić Rosyanie. Jedni wymawiają się od obchodu pilną młocką lub inną domową robotą, drudzy mrozem za dużym, a inni powiadają: „idź, a do domu nie wrócisz, bo cię zabiorą do wojska polskiego”. Czy tak nam wymawiać się wolno? O nie! Oni, powstańcy polscy, nie zważali ani na robotę ani na mróz, ani na rodzinę, ani na Sybir i śmierć niechybną, tylko szli z ochotą w bój, żeby Ojczyzna była wolną. Im to możemy zawdzięczać zniesienie pańszczyzny, bo Rząd Narodowy w odezwie wydanej podczas powstania ogłosił wszystkich synów Polski wolnymi obywatelami kraju, oraz ziemię, którą lud rolniczy posiada na prawach czynszu lub pańszczyzny nadał mu na własność. Rząd rosyjski jeszcze przez rok zdołał utrzymać to pod pokrywą, a potem dopiero ogłosił zniesienie pańszczyzny.

Gdyby nie to powstanie możebyśmy już dzisiaj nie byli polakami. Tym bohaterom, poległym na polu walki zawdzięczamy że jesteśmy Polakami. Zawdzięczamy im uratowanie narodu od zagłady. Zawdzięczamy wszystko, co posiadamy dzisiaj, i to, co osiągniemy w przyszłości. Należy im się od nas miłość serdeczna i cześć. Dlatego też rocznice narodowe są dla nas wielkiem świętem i powinniśmy je uroczyście obchodzić.

Chłop ze wsi Naramnic Lucyan Sułkowski.

Zorza 1917 nr 30

Listy naszych Czytelników.

Gmina Naramnice (ziemia Wieluńska).

Gmina Naramnice liczy osiem tysięcy ludności, obejmuje przeszło 1,400 morgów ziemi. Gospodarze tutejsi mają się dosyć dobrze. W niektórych wioskach już przed wojną i w rolnictwie i w oświacie widoczny był duży postęp. Szczególnie we wsi Biała szło wszystko dobrze i składnie: istniało tu kółko rolnicze, kasa oszczędnościowa i mleczarnia. Wszystkie te instytucje rozwijały sie dosyć pomyślnie, ale — niestety — podczas wojny zostały pozamykane. W 1914 roku miano założyć w Białej piekarnie spółdzielczą, ale i w tej sprawie wojna stanęła na przeszkodzie. Szkołę wieś Biała posiada od bardzo dawna, dzięki czemu wszyscy prawie mieszkańcy umieją czytać i pisać. Obecnie jest we wsi dwie szkoły gminne — obydwie przepełnione dziatwą zarówno zimą, jak i latem. Zrozumiano też tutaj, jaką korzyść dają szkoły rolnicze — to też młodzież Bialska jeździ do nich prawie co roku. W listopadzie roku zeszłego założono w Białej straż ogniową; zrobiono to tak prędko, sprawnie i dzielnie, jak mało co u nas dawniej się robiło: w krótkim czasie straż miała sikawkę i umundurowanie, a nie zadługo będzie posiadać szopę i dom strażacki. Budowę tego ostatniego już nawet rozpoczęto. Z początku straż miała przeciwników, bo znaleźli się i tutaj ludzie, którzy zwalczają wszystko, co jest nowe, choćby to było najlepsze i najpotrzebniejsze. Zdarzyło sie nawet, że kilku tchórzliwych wystąpiło ze straży w obawie, żeby ich nie wzięto do wojska polskiego, ale reszta dzielnej i wytrwałej braci strażackiej pozostała na stanowisku, nie ustała w pracy i dowiodła, że w rozpoczętem dziele trzeba kroczyć naprzód śmiało i wytrwale. Okazało się, że nikt do wojska nie poszedł, a tymczasem straż już przyniosła przy pożarach pomoc biednym ludziom.

Za przykładem Białej postanowiono założyć straż ogniową i w Łyskorni. Celem zebrania potrzebnego na początek funduszu urządzono dnia 20 maja przedstawienie amatorskie, na które złożyły sie sztuki: „Błażek opętany” i „Jaśkowe zamysły”. Przedstawienie udało sie dobrze; dochodu dało 150 rubli. Czasby, żeby i Naramnice poszły za wzorem Białej i Łyskorni i założyły straż ogniową. Młodzież naramnicka aż rwie sie do pracy i czynu — dajmyż jej sposobność, zakładając straż. Nie rachujmy na to, że, gdyby (broń Panie Boże!) powstał u nas pożar, to straże z sąsiednich wsi ocalą nas. Zważmy, że przy takiej posusze, jaka do niedawna była, pół wsi mogłoby stanąć w płomieniach, czego nie daj Boże — zanim straż z sąsiedztwa zdążyłaby nadjechać. Pożary w Czarnożyłach i Radoszewicach powinny być dla Naramnic przestrogą i przykładem. Nie słuchajmy też takich głupich gadań, jakie się słyszało w zeszłym roku na zebraniu sołtysów w sprawie straży ogniowych. Mówiono tam, że kto płaci ubezpieczenie od ognia, ten nie potrzebuje straży. A czyż ubezpieczenie — zapytuje was — wynagrodzi całą szkodę? Wróci ono wartość budynku, ale niezawsze nawet da tyle, ile postawienie nowego kosztować będzie. A gdzie praca i czas? Gdzie ruchomości, inwentarz, żywność, co wszystko w naszej okolicy prawie nigdzie nie jest, niestety, ubezpieczone. A ileż to razy życie ludzkie pada ofiarą pożaru. Potrzebne i konieczne są ubezpieczenia, ale konieczną jest także straż ogniowa.

Czytelnictwo w gminie Naramnice wzrosło bardzo w ostatnich latach: przed wojną przychodziło do nas zaledwie cztery numery gazet, a obecnie 28, nie licząc tych, które kupujemy u roznosicieli.

Szkół w całej gminie jest obecnie dziewięć (przed wojną było zaledwie cztery!), ale nie wszystkie jeszcze dzieci mogą się w nich pomieścić. Gospodarze płacą na utrzymanie szkół po dwie marki z morgi. Nie powinno się to wydawać dużo nawet na obecne ciężkie czasy. Pamiętajmy bowiem, że w przyszłem państwie polskiem nie może być ani jednej osoby, nie umiejącej czytać i pisać. Gdy będziemy oświeceni nikt nas nie będzie mógł wyśmiewać, jak to robią niektórzy obecnie. Nikomu wtedy nie damy powiedzieć, żeśmy głupim i ciemnym narodem!

Tak nam dopomóż, Bóg!

Lucjan Sułkowski, Sokołowiak z Naramnic.

Zorza 1917 nr 40

Założenie straży ogniowej w Naramnicach

(ziemi Wieluńskiej).

Naramnice posiadają od kilku tygodni nowego proboszcza; jest nim ks. S. Dominiak. Ks. proboszcz zachęca parafian do czytania książek i gazet ludowych; jest on także opiekunem straży ogniowej, która niedawno została założoną za zachętą młodego włościanina p. Lucjana Sułkowskiego, stale pobudzającego współbraci do pracy społecznej. Straż naramnicka powstała z bardzo szczupłych funduszów, bo na początek było w kasie zaledwie 54 ruble 29 kop. i 207 marek 40 fenigów z przedstawienia amatorskiego. Aby powiększyć ten fundusz gospodarze wydzierżawili polowanie, z czego uzyskano 100 marek — tę sumę ofiarowano na straż. Właściciel miejscowego majątku, p. K. Łubieński, ofiarował 100 marek, a skądinąd uzyskano jeszcze 140 marek. Z tą gotówką przystąpiono do założenia straży, która obecnie ma 36 członków czynnych i 6 honorowych. Zarząd straży stanowią: prezes K. Łubieński, sekretarz J. Bardziński, kasjer S. Pagacz, komendant L. Sułkowski. Członkowie dozoru W. Królak i S. Stojecki. Gospodarzem przyborów strażackich jest A. Sułkowski. Na uniform każdy członek dał lniane płótno na bluzę i po 4 ruble na czapki. Czapki zostały zrobione we wsi Walichnowach (koloru takiego, jaki uchwalił zjazd Florjańskiego Związku, głównego zarządu straży w Warszawie). Zarząd postanowił prenumerować pismo fachowe „Przegląd Pożarniczy”.

W. Koźmiński.

Zorza 1917 nr 44

ODPOWIEDZI REDAKCJI.

P. L. Sułkowskiemu w Naramnicach. Dziękujemy serdecznie za pozdrowienie oraz za to, że znalazł Pan chwilę czasu na opisanie pięknej uroczystości. Przesyłamy też życzenia „Szczęść Boże” tak pożytecznej pracy Pańskiej.

Zorza 1917 nr 45

W Naramnicach (z. kaliskiej).

W dniu 14 i 15 października obchodziliśmy uroczyście stuletnią rocznicę zgonu naszego najukochańszego bohatera, Tadeusza Kościuszki.

W dniu 14-ym t. j. w niedzielę już od samego rana straż ogniowa krzątała się przy sprzedaży znaczka Tadeusza Kościuszki wydanego przez Macierz szkolną (cały dochód oddano do komitetu Kościuszkowskiego do Wielunia). Zaraz po sumie straż ogniowa zajęła się udekorowaniem katafalku. Kościół przyozdobiono pięknie w girlandy; na środku stanął katafalk przybrany w kwiaty doniczkowe, girlandy i mnóstwo jarzących się świec. Na trumnie widniał śliczny portret najukochańszego bohatera, wśród osadzonych na sztorc kos i wieńców od różnych instytucji jak to: straży ogniowej, kółka rolniczego, gospodyń, bractw i t. p. W tak udekorowanym kościele, o godzinie 3-ej po południu rozpoczęło się uroczyste nabożeństwo różańcowe za duszę ś. p. Tadeusza Kościuszki, a po różańcu zostały odprawione nieszpory żałobne, po których nasz najukochańszy pasterz, ks. proboszcz Stefan Dominiak, wygłosił śliczną i płomienną mowę o życiu i czynach drogiego nam bohatera. Po kondukcie przy katafalku ks. proboszcz zaintonował hymn narodowy „Boże coś Polskę”. Z tą pieśnią na ustach wyruszył uroczysty pochód. Pochód zatrzymał się na oznaczonem miejscu, gdzie miejscowy komendant straży ogniowej L. Sułkowski, wygłosił odczyt. Po odczycie straż ogniowa wznosiła za swym komendantem głośne okrzyki: Niech żyje wolna i niepodległa Polska! Niech żyje pamięć najukochańszego bohatera Tadeusza Kościuszki! Niech żyją Kościuszkowskie czyny! Niech żyje nasz ks. proboszcz nauczyciel oświaty i dobrych czynów! Po skończonym pochodzie rozchodziliśmy się do domu w podniosłym duchu i z radością, żeśmy tak godnie spędzili ten pierwszy dzień uroczystości. Dodać trzeba, że tego samego dnia powzięto szlachetną myśl założenia czytelni pod nazwą: Imienia Tadeusza Kościuszki.

Nazajutrz już o godzinie 6 i pół zrana dzwony kościelne wzywały wiernych na nabożeństwo żałobne za duszę ś. p. Naczelnego wodza, a straż ogniowa tak samo, jak poprzedniego dnia, stanęła na honorowej warcie przy katafalku na baczność po czterech na zmianę. Reszta straży ustawiła się parami w prezbiterjum kościoła. Po Mszy Św., kondukcie i odśpiewaniu „Boże coś Polskę” opuszczono kościół, poczem straż ogniowa i delegacje od wszystkich instytucji powsiadały na oczekujące już furmanki i pospieszyły na uroczystość do miasta powiatowego Wielunia, aby tam złożyć w hołdzie miłośnikowi wolności wieńce i okazać, że cała Polska uwielbia pamięć Jego. Jak kiedyś ten nasz najukochańszy wódz składał przysięgę na rynku prastarej naszej stolicy Krakowa, tak i my słuchaliśmy Mszy św. odprawionej na rynku Wielunia. Po skończonem nabożeństwie i pochodzie wróciliśmy do domu, a straż ogniowa z wesołą pieśnią na ustach wkroczyła do zagród swojej wioski.

Chłop zpod słomianej strzechy L. S.

Godzina Polski 1917 nr 148

Z Wieluńskiego.

Oświata w Wieluńskiem ziemi piotrkowskiej robi stale postępy. Np. w gm. Naramice przed wojną były tylko 3 szkoły dziś jest ich ośm. Nie brak też ludzi dobrej woli, którzy uczą wieczorami dorosłych. Czytelnictwo kwitnie. Jedynie zarząd gminy nie stoi na wysokości zadania. Będzie to jednak nauką dla ogółu gminiaków, by przed wyborami dobrze się zastanawiano nad wyborem ludzi do władz gminnych. 

Gazeta Świąteczna 1917 nr 1881

Oszust. Jakiś człowiek, jakoby z gminy Naramic, chodzi w stronach wieluńskich od wsi do wsi i oszukuje ludzi, mówiąc, że jest przemytnikiem i tajemnie przywozi z Prus tych, którzy udali się tam na robotę. Na poparcie słów swoich przedstawia rozmaite fotografje, że to niby tych a tych, ztąd a ztąd przywiózł. Niektórzy łatwowierni wierzą mu i dają pieniądze na podróż. Czy jest naprawdę z Naramic, niewiadomo, bo rozmaicie o tem mówi. Ma 28 lat, wzrostu jest wysokiego, zarost ma czarny, wąs duży; ubrany w palto długie. Wojciech K.

Gazeta Świąteczna 1917 nr 1898

Klęska gradowa nawiedziła w dniu 3l-ym maja gminę Naramnice w okolicy Wielunia. Grad był tak duży, jak jajka młodych kur, a że towarzyszył mu straszy wicher, więc jest dużo szkody. Ziemniaki niewiele ucierpiały, bo jeszcze są małe. Gospodarze są zgnębieni tą klęską, bo na wiosnę pola były przeważnie obsiane wyką, łubinem i ptaszyńcem, owsa zaś i ziemniaków było bardzo mało, tak, że wielu obsadziło i obsiało niemi tylko czwartą część tych pól, które zwykli byli obsiewać w innych latach. I oto dziś rolnik z bólem serca wychodzi w pole z pługiem; na wybitem przez grad życie musi zasiać choćby grykę, której tu bardzo trudno się dokupić. Ucierpiały od gradu następujące wioski: Janowiec, Młynisko, Łyskornia, Biała pierwsza i Druga, Naramnice, Zabłocie, Góry, Wiktorów i Rososz. Tem dotkliwiej odczuwają gospodarze gradobicie, że bardzo mało kto zabezpieczył plony, ciesząc się niewiedzieć na czem opartą nadzieją, że w tym roku może gradu nie będzie. Lucjan Sułkowski.

Zorza 1918 nr 2

ODPOWIEDZI REDAKCJI.

P. L. Sułkowski-Naramnice. Za 10 zjednanych prenumeratorów dajemy jedynasty egzemplarz „Zorzy” bezpłatnie. Polecamy „Gazetę Ludową” z Lublina. P. B. wyjechał z Warszawy. Przy bytności w Warszawie prosimy nas odwiedzić. Z korespondencji o obchodzie listopadowym nie zrobimy użytku—przesłana zbyt późno.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1924 nr 43

Na zasadzie postanowienia Województwa z dnia 19.9 1924 r. L. Pr. 4093 (2) III, wciągnięto do rejestru Stowarzyszeń i Związków Nr. 874, Towarzystwo Straży Ogniowej Ochotniczej w Naramicach.

 Łódź w Ilustracji 1925 nr 12 

Łódzki Dziennik Urzędowy 1925 nr 18

Na zasadzie postanowienia Województwa z dnia 26. I. 1925 L. Pr. 215 (2) II wciągnięto do rejestru Stowarzyszeń i Związków Nr. 959 „Kółko Rolnicze „Pług" w Naramnicach (p. Wieluński).

 Łódź w Ilustracji 1925 nr 37

 Łódź w Ilustracji 1925 nr 39

Łódzki Dziennik Urzędowy 1925 nr 40

WYKAZ

zagubionych i unieważnionych kart ewidencyjnych, wzamian których zostały wydane odpisy za czas od 1 kwietnia do 1 lipca 1925 roku przez Starostwo Wieluńskie.

Na konie typu obozowego..

Na konie za niezdolne do służby wojskowej.

L. karty ew. 6506, wystawiona na imię Jana Siwika z gminy Naramice.

Wieluń, dnia 22 lipca 1925 r.

Starosta: Kaczyński.

Obwieszczenia Publiczne 1926 nr 8

Sąd okręgowy w Piotrkowie, zgodnie z decyzją swą z d. 8 stycznia 1926 r. i na zasadzie ustawy z d. 27 stycznia 1922 r. (Dz. Ust. Nr. 11/1922 r.), wzywa niewiadomego z miejsca pobytu Zbigniewa-Teodora Winnickiego, urodzonego 28 sierpnia 1891 r. w parafji Naramnickiej, pow. wieluńskiego, z ojca Maksymiljana-Marjana i matki Wandy-Urszuli, któ­ry zamieszkiwał w m. Piotrkowie i dn. 8 września 1914 r. został wywie­ziony przez władze rosyjskie do Rosji, skąd dotychczas nie powrócił, aby w terminie 6-miesięcznym, od dnia ukazania się w druku niniejszego obwieszczenia, zgłosił się do sądu okręgowego w Piotrkowie osobiście lub przez pełnomocnika, gdyż w przeciwnym razie uznany zostanie za zmar­łego.

Każdy, ktoby cokolwiek wiedział o poszukiwanym Winnickim, obo­wiązany jest donieść sądowi okręgowemu w Piotrkowie, powołując się na Nr. sprawy I. Z. 504/25.

Obwieszczenia Publiczne 1926 nr 77a

Wpisy do rejestru handlowego.

Do rejestru handlowego, Działu A, sądu okręgowego w Kaliszu, wcią­gnięto następujące wpisy pod Nr. Nr.:

d. 15 czerwca 1926 r.

7090 „Jan Siwik", sklep kolonjalno-spożywczy i wyroby masarskie w Naramicach, pow. wieluńskiego. Istnieje od 20 maja 1921 r. Właśc. Jan Siwik, zam. w Naramicach.

Obwieszczenia Publiczne 1926 nr 100

Sąd okręgowy w Kaliszu, na mocy art. 1777-6 U. P. C., obwieszcza, iż na skutek decyzji sądu z dn. 13 listopada 1926 r. zostało wdrożone postępowanie o uznanie za zmarłego Józefa Zakręta, wobec czego sąd wzywa go, aby w terminie 6-cio miesięcznym, od dnia wydrukowania niniejszego, zgłosił się do sądu, gdyż w przeciwnym razie po upływie tego terminu zostanie przez sąd uznany za zmar­łego; wzywa się wszystkich, ktoby wiedział o życiu lub śmierci Józefa Zakręta, aby o znanych sobie faktach zawiadomili sąd okręgowy w Kaliszu w powyższym terminie; nadto sąd nadmienia, że Józef Zakręta był stałym mieszkańcem wsi i gm. Naramice, pow. wieluńskiego, wojew. łódzkiego. (II-Z-114/26 r.). 

Obwieszczenia Publiczne 1928 nr 19a

Wpisy do rejestru handlowego.

Do rejestru handlowego, Działu A, sądu okręgowego w Kaliszu wciągnięto następujące firmy pod Nr. Nr.:

dn. 5 grudnia 1927 roku.

8335 „Riwen Erlich" — sklep kolonjalny i sprzedaż jaj we wsi i gminie Naramice, pow. wieluńskiego. Istnieje od 1 stycznia 1909 roku. Właśc. Riwen Erlich, zam. we wsi i gminie Naramice.

28 grudnia 1927 roku.

8588 „Aleksander Siciński", sklep kolonjalny i wyroby ma­sarskie w Naramicach, tejże gminy, pow. wieluńskiego. Istnieje od 1925 roku. Właśc. Aleksander Siciński, zam. w Naramicach.

Obwieszczenia Publiczne 1928 nr 37a

Wpisy do rejestru handlowego.

Do rejestru handlowego, Działu A, sądu okręgowego w Kaliszu, wciągnięto następujące firmy pod Nr. Nr.:

W dniu 30 grudnia 1927 r.

8713. „Ludwik Pluskota" — sklep kolonjalno-galanteryjny i wyro­by masarskie i tytoniowe we wsi i gminie Naramice, pow. wieluńskiego. Istnieje od 1926 roku. Właśc. Ludwik Pluskota, zam. w Naramicach.

 

Goniec Sieradzki 1928 nr 169

— (w) Pożar. W dniu 15 bm. we wsi i gminie Naramice w Majątku p. Łubieńskich, w nocy około godz. dwunastej, wybuchł pożar, wskutek czego spaliły się zabudowania mieszczące: kuźnię dworską, warsztat stelmarski i narzędzia rolnicze. Powstały pożar ugasiły miejscowe i okoliczne straże pożarne. Straty wynikłe z pożaru wynoszą 6000 zł.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1929 nr 9

OGŁOSZENIE.

Okręgowy Urząd Ziemski w Piotrkowie podaje do publicznej wiadomości, że orzeczeniem z dnia 28 stycznia 1928 r.

postanowił: ustalić obszar scalenia gruntów wsi Naramice, gminy Naramice, powiatu wieluńskiego w składzie gruntów

1) wsi Naramice w skład której wchodzą:

a) grunty tabelowe wsi Naramice 534-76 ha,

b) grunty otrzymane za zlikwidowane serwituty 91-51 ha,

c) grunty tabelowe Naramice Poduchowne 5-07 ha,

d) grunty Marjańska Słoboda wraz z gruntami parafji katolickiej Naramice 49-44 ha,

e) grunty hipoteczne we wsi Naramice uregulowane w księgach hipotecznych jako „Poczta Naramice" własność Stanisława Stojeckiego 2-24 ha;

2) kol. Zabłocie, uregulowane w księgach hipotecznych jako maj. Zabłocie obszaru 370-11 ha,

3) część maj. Naramice własność Aleksandry Łubińskiej dla wyrównania granic około 2 ha.

Orzeczenie to zostało utrzymane w mocy orzeczeniem Ministra Reform Rolnych z dnia 9 czerwca 1928 r.

Z p. Prezesa (—) Lipski

Naczelnik Wydziału.

 

Goniec Sieradzki 1929 nr 11

— (w) O agencje pocztowe po wsiach. Dzięki naciskowi kładzionemu przez Inspektora samorządowego p. Chlewskiego w roku ubiegłym w kilku wsiach gminnych otworzone zostały agencje pocztowe, które dla życia kulturalnego wsi mają pierwszorzędne znaczenie. Agencje te z przyjętych zadań wywiązują się dotąd nadspodziewanie, zamieszkała w tych gminach ludność ma możność otrzymywania i wysyłania korespondencji codziennie.
Zachęcone tem dobrodziejstwem gminy, które do dziś agencji nie posiadają starają się obecnie o wynajęcie lokali w celu jaknajprędszego otworzenia u siebie agencji.
Ostatnio gminy Kamionka i Kiełczygłów złożyły podania do odnośnych władz, w celu uzyskania pozwolenia na otwarcie u siebie agencji pocztowej.
Zezwolenie jak się dowiedzieliśmy już otrzymały i w czasie najbliższym gminy Kamionka i Kiełczygłów dokonają otwarcia swych agencji pocztowych.
Nadmienić należy, że w powiecie wieluńskim liczącym dwadzieścia trzy gmin agencyj pocztowych nie posiadają pozawyżej wymienionymi, jeszcze gminy: Kuźnica Grabowska, Naramice, Galewice, Dzietrzkowice i Siemkowice.
Prawdopodobnie jeszcze w roku bieżącym, niektóre z wyżej wymienionych gmin po usunięciu trudności przy otrzymaniu odpowiedniego lokalu otworzą u siebie agencje.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1929 nr 12

OGŁOSZENIE.

„Okręgowy Urząd Ziemski w Piotrkowie podaje do publicznej wiadomości, że orzeczeniem z dnia 7 stycznia 1929 r. postanowił:

1) zatwierdzić wniosek Powiatowego Urzędu Ziemskiego w Wieluniu z dnia 23. X. 1928 r. Nr. 2048,

2) rozszerzyć z urzędu obszar scalenia wsi Naramice, gm. Naramice, pow. wieluńskiego — przez włączenie około 5,46 ha gruntów z maj. państwowego Biała, pow. wieluńskiego, t. j. parceli Nr. 1, przydzielonej dla parafji katolickiej ze wsi Naramice, na mocy projektu parcelacji tego majątku, zatwierdzonej orzeczeniem Okręgowego Urzędu Ziemskiego z dnia 29. IX. 1921 r.

Orzeczenie to uprawomocniło się dnia 28 kwietnia 1929 roku".

Z polecenia Prezesa

(—) B. Bazilowicz

Naczelnik Wydziału.

Obwieszczenia Publiczne 1929 nr 12a

Wpisy do rejestru handlowego.

Do rejestru handlowego, Działu A, sądu okręgowego w Kaliszu wciągnięto następujące firmy pod Nr. Nr.:

Dnia 13 października 1928 roku.

9644. „Stanisław Stojecki" — sprzedaż mięsa i wyrobów masar­skich we wsi i gminie Naramice, pow. wieluńskiego. Istnieje od 1928 roku. Właśc. Stanisław Stojecki, zamieszkały w Naramicach.

 

Goniec Sieradzki 1929 nr 238 

— (w) Pokaz bydła. Staraniem Okr. Zw. Kółek Roln. w Wieluniu urządzone zostały w trzech gminach zbiorowe pokazy bydła a mianowicie: w dniu 5 bm. w Naramicach, w dniu 7 bm. Węglewicach i 8 bm. w Chotyninie.
Największy spęd bydła był w Naramicach 142 szt. z czego zostało wyróżnione 45 szt. a hodowcy tychże otrzymali nagrody pieniężne w łącznej sumie 340 zł.
W gminie Chotynin dostawionych na pokaz 58 szt wyróżnionych było 19 szt. Nagrody w sumie zł 212 rozdane były między hodowców tychże. W gminie Węglewice z dostawionych na pokaz 47 szt. nagrodzonych zostało 17 szt. na ogólną sumę 140 zł.
Komisję sędziowską stanowili: pp. instr. hodowlany T. Posławski, dr. wet. Drowanowski i instr. i rolny Br. Hryśko.
Z dostawionego bydła na pokaz poważna część wykazała duże braki, tak pod względem rasy jak i  regjonalnej hodowli. 

 

Goniec Sieradzki 1929 nr 270

— (w) Z pożarnictwa. W dniu 18 bm zakończony został w Pątnowie, trzydniowy kurs przeszkolenia pożarniczego.
Kurs ukończyło 15 strażaków z następujących straży pożarnych: Pątnów, Dzietrzniki, Grębień, Popowice i Kadłub.
Przeszkolenia pożarniczego tak z teoryj jak i z praktyki dokonał instruktor pożarniczy na powiat wieluński p. A. Albert.
Takież same kursy przeszkolenia pożarniczego również pod kierunkiem tegoż instr. poż. odbędą się w Ostrówku gm. Skrzynno, w dniach: od 20 do 23 bm. włącznie dla członków czynnych straży pożarnych: z Ostrówka, Okalewa, Janowa, Skrzynna, Wielgiego, Dymku i Czarnożył.
W dniach: od 27 do 29 włącz. w Białej dla straży pożarnych: z Białej, Naramic, Łyskorni, Młyniska Walichnów, Łagiewnik i Raczyna. 

Łódzki Dziennik Urzędowy 1930 nr 6

Ogłoszenie.

„Okręgowy Urząd Ziemski w Piotrkowie podaje do publicznej wiadomości, że orzeczeniem z dnia 21 grudnia 1929 r.

postanowił:

Sprostować orzeczenie Okręgowego Urzędu Ziemskiego w Piotrkowie z dnia 28 stycznia 1928 r. (Sprawa Nr. R. 21/28) w tem, że p. 3 sentencji tegoż zamiast „część majątku Naramice, własność Aleksandry Łubieńskiej, dla wyrównania granic — około 2 ha" winien zawierać: „część gruntów majątku Naramice (Folwarku Smiechyń), należących do Aleksandry Łubińskiej — dla wyrównania granic, oraz gruntów, należących do Jana Mielczarka, sukc. Wojciecha i Petroneli małż. Nawrockich, Antoniego i Magdaleny małż. Szczepaniak, Stanisława i Marjanny małż. Kowalskich, Józefa Kubiak i Antoniny Sobczak, sukc. Andrzeja Nawrockiego i Petroneli II voto Tomickiej, sukc. Szlamy Szmulewicza i Riwena i Ruchli małż. Erlich — dla zniesienia istniejącej szachownicy, o obszarze około 2 ha".

Orzeczenie to uprawomocniło się dnia 26 lutego 1930 roku".

Z polecenia Prezesa:

(—) M. Grąbczewski

Naczelnik Wydziału.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 31

Dyrekcja Główna Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w War­szawie, na zasadzie art. 218 i 219 Ustawy Towarzystwa zawiadamia:

I. Okrąg Kaliski.

13. Wierzycieli hipotecznych dóbr Naramice, powiatu wieluńskie­go, a mianowicie: 1) Kałmana Kasriela i 2) Cukrownię Zduny Towarzy­stwo Akcyjne, w powiecie krotoszyńskim;

Warunki licytacyjne dołączone zostały do odnośnych ksiąg hipo­tecznych i mogą być przejrzane w odpowiednich kancelarjach hipotecz­nych lub też w biurze Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie.

Wadjum licytacyjne winno być złożone w gotowiźnie lub w listach zastawnych Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, licząc po cenie ozna­czonej przez Dyrekcję Główną — wraz z bieżącemi kuponami, oraz z upoważnieniem do sprzedaży rzeczonych listów zastawnych.

W razie niedojścia do skutku sprzedaży dla braku licytantów, dru­ga i ostateczna sprzedaż od zniżonego szacunku odbędzie się bez dal­szych nowych zawiadomień, w terminie, jaki Dyrekcja Główna oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi.

W razie niedojścia do skutku drugiej sprzedaży z powodu braku licytantów — dobra te, na zasadzie art. 234 ustawy przechodzą na wła­sność Towarzystwa.

Gdyby w dniu do licytacji wyznaczonym przypadło święto kościel­ne, lub gdyby w dniu tym czynności w sądzie były zawieszone, sprzedaż odbędzie się w dniu następnym w kancelarji tego samego notarjusza.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 46

Wydział hipoteczny przy sądzie grodzkim w Wieluniu obwieszcza, że na dzień 14 września 1931 roku wyznaczony został termin pierwiastko­wych regulacyj hipotek dla niżej wymienionych nieruchomości:

2) osady włościańskiej we wsi i gminie Naramice, zapisanej w tab. nadawczej pod Nr. 66, przestrzeni 7 ha 805 metr. kw., wraz z prawami do serwitutów, należącej do Tomasza Królaka w połowie i Ludwika i Marjan­ny małż. Pluskota w drugiej połowie;

W oznaczonym wyżej terminie osoby interesowane winny zgłosić prawa swoje w kancelarji wydziału hipotecznego w Wieluniu, pod skutka­mi prekluzji.

 Echo Sieradzkie 1931 marzec

Obwieszczenie.

Komornik Sądu Grodzkiego w Wieluniu II rewiru zamieszkały w Wieluniu ul. Targowa 3 na zasadzie 1030 art. U. P. C. obwieszcza, że na żądanie Scholastyki Belda i inn. w dniu 21 marca 1931 r. o godzinie 10 rano w Naramicach będą sprzedawane przez licytację ruchomości należące do Ludwika Pluskoty składające się z żywego inwentarza, narzędzi rolniczych i towarów kolonjalnych i oszacowane do sprzedaży na sumę 1725 zł., których spis i szacunek przejrzane być mogą na miejscu sprzedaży w dniu licytacji. Wieluń, dnia 2. III.  1931 r. Komornik sądowy M. Wawrzynkowski.

 Echo Sieradzkie 1931 kwiecień

Obwieszczenie.

Komornik Sądu Grodzkiego w Wieluniu rewiru II zamieszkały w Wieluniu ul. Targowa 3 na zasadzie 1030 art. U. P. C. obwieszcza, że na żądanie Powiatowego Banku Spółdzielczego w Wieluniu i inn. w dniu 2 maja 1931 r. od godziny 10 rano w Naramicach będzie sprzedawany przez licytację ruchomy majątek należący do Ludwika Pluskoty składający się z żywego inwentarza, maszyny do szycia, narzędzi rolniczych i towarów kolonjalnych i oszacowany do sprzedaży na sumę 1725 zł., którego spis i szacunek przejrzany być może na miejscu sprzedaży w dniu licytacji. Wieluń, dnia 8 kwietnia 1931 roku. Komornik Wawrzynkowski.

 Echo Sieradzkie 1931 maj

Wojna o szkołę. Krwawe zebranie gminne.

Wieluń, 13.5. (Od wł. kor )-W urzędzie gminy Naramice dla braku odpowiedniej sali w istocie przed urzędem gminy zebrało się około 500 obywateli gminy w sprawie rozpatrzenia budżetu gminnego na rok 1931 — 1932. Po rozpatrzeniu budżetu zwyczajnego zkolei przystąpiono do budżetu nadzwyczajnego, tj. do sprawy budowy szkoły powszechnej we wsi Naramice. W trakcie obrad nastąpił rozłam zebranych na poszczególne grupy. Grupy te wywołały ogromny hałas, ogólne zamieszanie i — wszczęty między sobą bójkę na kije i pięści. Do jakiego doszło zacietrzewienia, dowodzi fakt zupełnego zniszczenia płotów. okalających siedzibę urzędu gminnego jakoteż połamanie stołu i ławy Obecni na zebraniu dwai funkcjonarjusze policji z posterunku Lututów usiłowali uspokoić wzburzony tłum, lecz zebrani nie zwracając uwagi na obecność policji, walczyli dalej, aż wreszcie po 45 minutach "takich obrad" zdołano rozwścieczonych uspokoić, a zebranie gminne rozwiązać. W sprawie tej posterunek policji w Lututowie prowadzi dochodzenie. Walka powstała na tle sporów w jakiej wiosce należało najpierw budować szkole, jako też na tle wzajemnych pretensyj.

 Echo Sieradzkie 1931 sierpień

Obwieszczenie.

Komornik Sądu Grodzkiego w Wieluniu rewiru II-go zamieszkały w Wieluniu ul. Targowa 3-a na zasadzie 1030 art. U. P. C. obwieszcza, że na żądanie Zjednoczonego Banku Ziemiańskiego w Wieluniu w dn. 22 sierpnia 1931 r. od godziny 10 rano w maj. Naramice będzie sprzedawany przez licytację majątek ruchomy należący do Aleksandry Łubieńskiej składający się z lokomobili typu parowozowego i oszacowany do sprzedaży na sumę 6000 zł., którego spis i szacunek przejrzany być może na miejscu sprzedaży w dniu licytacji. Wieluń, dn. 16 lipca 1931 r. Komornik sądowy M. Wawrzynkowski.

Obwieszczenia Publiczne 1932 nr 23

Wydział hipoteczny przy sądzie grodzkim w Wieluniu obwieszcza, że na dzień 20 czerwca 1932 roku wyznaczony został termin pierwiastko­wych regulacyj hipotek dla niżej wymienionych nieruchomości:

1) osady włościańskiej, Jana Włodarczyka we wsi i gminie Naramice, składającej się z 6 morg. czyli 3 ha 3592 mtr. kw. ziemi z budyn­kami, zapisanej w tabeli nadawczej pod Nr. 31 (Nr. rep. hip. 1920);

Osoby interesowane we wskazanym wyżej terminie, winny zgło­sić swoje prawa, pod skutkami prekluzji, w kancelarji wydziału hipo­tecznego w Wieluniu.

Obwieszczenia Publiczne 1932 nr 31

Dyrekcja Główna Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w War­szawie, na zasadzie art. 218 i 219 Ustawy Towarzystwa, zawiadamia:

I. Okrąg Kaliski (Sekcja I)

1. Wierzycieli hipotecznych dóbr Naramice, pow. wieluńskiego, a mianowicie: 1) Kałmana Kasriela, 2) Cukrownię Zduny Tow. Akc. w powiecie krotoszyńskim.

Echo Sieradzkie 1932 20 marzec

Nr. spr. E. 201-32

OBWIESZCZENIE.

Komornik Sądu Grodzkiego w Wieluniu, rewiru II-go, zamieszkały w Wieluniu, ul. Targowa 3a, na zasadzie 1030 art. U. P. C. obwieszcza, że na żądanie Zelka Urbacha dniu 26 marca 1932 r. od godziny 10 rano w maj. Naramice, gm. Naramice będzie sprzedawany przez licytację majątek ruchomy należący do Aleksandry Łubieńskiej składający się z kotła lokomobili Nr. 26191 i oszacowany do sprzedaży na sumę 6000 zł., którego spis i szacunek przejrzany być może na miejscu sprzedaży w dniu licytacji.

Wieluń, dnia 15 marca 1932 r.

Komornik M. Wawrzynkowski.

Echo Sieradzkie 1932 6 maj

ZMIANY NA STANOWISKACH SEKRETARZY GMINNYCH

W celu usprawnienia pracy pięciu sekretarzy pełniących służbę po kilka lat w jednej gminie, z dniem 1 czerwca nastąpią tranzlokacje.

Tranzlokacje mają otrzymać pp. Wypych z Olewina. Zaczyński z Czastar, Kuśmierak z Galewic. Kil z Chotynina i Baranowski z Dzietrzkowic.

Z pomocników sekretarzy tranzlokowany zostanie p. Kral z gm. Skrzynki do gm. Naramice zaś n. Podemski z Naramic do Skrzynek.

Echo Sieradzkie 1932 14 lipiec

CZYŻBY AFERA OSZUKAŃCZA.

Według otrzymanych wiadomości w związku z wyjazdem emigrantów do Francji — częściowy personel Urz. Gminy Naramice oraz jeden z radnych tej gminy dokonać mieli oszustwa przy wydawaniu zaświadczeń emigrantom — w związku z tem policja i władze administracyjne prowadzą dochodzenia.

Ze zrozumiałych powodów nazwiska narazie trzymane są w tajemnicy.

Echo Sieradzkie 1932 12 sierpień

ROZWIĄZANIE RADY GMINNEJ.

Dowiadujemy się, że Pan Wojewoda dekretem swym rozwiązał Radę Gm. Naramice.

Powodem rozwiązania wspomnianej Rady było zaniedbywanie się w jej obowiązkach. (...)

Echo Sieradzkie 1932 8 wrzesień

ZABURZENIA NA TLE KOMASACJI.

W dniu 2 b. m. we wsi i gminie Naramice doszło do silnych zaburzeń na tle [po]nownej klasyfikacji gruntów.

Przeprowadzona w roku 1928 komasacja gruntów w tej wiosce znalazła wielu niezadowolonych, którzy na skutek swych starań doprowadzili do ponownej klasyfikacji gruntów.

W tym celu przybył do wsi w towarzystwie dwóch rzeczoznawców Kom. ziemski p. Surman, któremu jednak część chłopów zadowolonych z komasacji usiłowało przeszkodzić w czynności. Zawiadomiona o powyższem policja po przybyciu na miejsce starała się wzburzonych gospodarzy usunąć z pola, ci jednak stawili opór. Policjanci po nasadzeniu bagnetów na broń zaczęli tłum wypierać, przyczem jeden z uczestników czynnego uporu Fr. Piskowski, lat 28 został bagnetem okaleczony w dłoń.

Wobec coraz groźniejszej postawy tłumu zawiadomiono Kom. P. P. w Wieluniu, skąd wysłano natychmiast samochodem 19 policjantów uzbrojonych w granaty łzawiące i ostre.

Policjanci po przybyciu na miejsce nie mieli już nic do czynienia, gdyż na ich widok tłum rzucił się do ucieczki, i rozbiegł się do domów.

Podrzegacze pociągnięci zostaną do odpowiedzialności karnej.

Echo Sieradzkie 1932 13 wrzesień

Z SĄDU.

ZA CHCIWOŚĆ...

Mieszkanka wsi Naramice gm. Radoszewice, Władysława Kraska — za to, że sposobem oszukańczym dochodziła należności z weksla już wypłaconego — skazaną została przez Sąd Grodzki w Wieluniu na mięs. więzienia.

Echo Sieradzkie 1932 30 listopad

"10 STRZAŁÓW KU CHWALE OJCZYZNY".

Przyjmując wyzwanie p. Jana Przybylskiego z Zamościa pow. Radomszczańskiego wpłacam na rzecz Oddziału Związku Strzeleckiego gm. Naramice 1 zł. i jednocześnie wyzywam na pojedynek strzelecki pp.:

1) wójta gminy Naramice Pawła Korzeniowskiego. 2) Edwarda Kubika naucz. szkoły powszechnej w Naramicach. 3) Józefa Przybylskiego naucz. szkoły powszechnej w Górach Świątkowskich. 4) Antoniego Bryłkę obywatela z Śmiechenia. 5) Jana Czarnucha sekretarza gminy Lututów. 6) Jana Pecherzyka sekretarza gminy Skrzynno, 7) Baranowskiego Józefa sekretarza gminy Chotynin. 8) Konstantego Kika sekretarza gminy Dzietrzkowice. 9) komendanta oraz wszystkich z posterunku p. p. w Lututowie. 10) komendanta Włodarczyka oraz wszystkich z posterunku p. p. w Skomlinie, 11) Lewińskiego sekretarza gminy Skrzynki. 12) Józefa Podmskiego z-cy sekret. gm. Skrzynki. 13) Kazimierza Wieńkowskiego sekretarza magistratu m. Wieruszowa. 14) Bolesława Szukałę prac. magistr. m. Wieruszowa. 15) Antoniego Maliszewskiego sekretarza gminy Mokrsko. 16) Walentego Włodarczyka agenta pocztowego w Mokrsku. 17) Eugeniusza Ciupińskiego kupca z Mokrska, 18) Stefana Centa kier. biura próśb i podań w Bolesławcu. 19) Józefa Kosowskiego kupa z Bolesławca. 20) Stanisława Piaseckiego sekretarza gminy Praszka i 21) Franciszka Słowińskiego zastępcy sekretarza gm. Praszka.

Stanisław Adamek

Naramice, powiat wieluński.

Obwieszczenia Publiczne 1933 nr 37

DYREKCJA GŁÓWNA TOWARZYSTWA KREDYTOWEGO ZIEMSKIEGO W WARSZAWIE

na zasadzie artykułów 218 i 219 Ustawy Towarzystwa zawiadamia:

1. Okrąg Kaliski.

14. Wierzycieli hipotecznych dóbr NARAMICE, powiatu wieluńskiego, a mianowi­cie: 1) Kałmana Kasriel, 2) Cukrownie Zduny Towarzystwo Akcyjne w Kroto­szynie.

Obwieszczenia Publiczne 1933 nr 72a

Do rejestru handlowego sądu okręgowego w Kaliszu, działu A, wciągnięte zostały następujące firmy pod Nr. Nr.:

dnia 29 marca 1933 roku.

13195. Józef Halusiak, sklep kolonjalno-spożywczy w Naramicach, powiatu wieluńskiego. Istnieje od 1932 roku. Właściciel Józef Halusiak, zam. tamże.

Obwieszczenia Publiczne 1933 nr 104

Wydział hipoteczny przy sądzie grodzkim w Wieluniu obwiesz­cza, że po niżej wymienionych zmarłych otwarte zostały postępowania spadkowe:

6) Walentym Żarkiewiczu, zmarłym w dniu 26 października 1933 r., właścicielu nieruchomości położonej we wsi i gm. Naramice, oznaczonej Nr. 678 rep. hip.;
Termin zamknięcia powyższych postępowań spadkowych wyzna­czony został na dzień 5 lipca 1934 r, i w tym terminie osoby zaintere­sowane winne zgłosić swoje prawa w kancelarji hipotecznej w Wie­luniu, pod skutkami prekluzji.

Echo Sieradzkie 1933 5 luty

O CZEM TO SOBIE LUDNOŚĆ WSI

MŁYNISKA "NA UCHO"-GADAŁA.

i co z tego wynikło.

Mieszkańcy wsi Młyniska, gm. Naramice opowiadali sobie od dłuższego czasu między sobą tajemnicze rzeczy, które za[...]o znajdą się w krótkim czasie na wokandzie Sądu Grodzkiego w Wieluniu, a tem samem staną się ogólną wiadomością.

Opowiadania te brzmią mniej więcej tak: — a wicie to kumie, że nasz były radny Sejmiku Pow. i Urz. Gm. Naramice — Urbaniak Ludwik syn z Poremb wraz z b. wójtem Korzeniowskim z Biały, pomocnikiem pisarza Urz. Gm. — Dura Rochem i pracownikiem biura meldunkowego tejże gminy — Kowalczykiem — dopuszczali się wystawiania fikcyjnych wyciągów z ksiąg ludności i zaświadczeń dla robotników sezonowych do Francji, przyczem główny „macher" Urbaniak pobierał od każdej z wysłanych osób — około 10 zł. — co wita o tym".

W związku z tem wyżej wymienieni zostali zwolnieni ze swego urzędowania i pociągnięci do odpowiedzialności sądowej.

Echo Sieradzkie 1933 20 marzec

Z NARAMIC.

UCHWAŁA PROTESTACYJNA RADY GM. NARAMICE.

Na posiedzeniu Rady Gminnej na wniosek członka rady n. St. Lesiewicza Rada Gminna jednogłośnie powzięła następującą uchwałę:

Mając na uwadze obecne i ciągłe przejawiające się w różnych i nawet hańbiących sposobach zagranicą i na pograniczu polsko-niemieckim zakusy hitlerowskie, skierowane przeciw Niepodległościowej Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polskiej Rada Gminna jak najostrzej piętnuje tego rodzaju zakusy i wrogo usposabiające wystąpienia hitlerowskie w Niemczech, następnie w imię prawdziwych obywateli swej Ojczyzny Synów Polski, w imię obrony przyrodzonych i nieoderwalnych granic i części Polski, ma honor wezwać przez prasę wszystkie Rady Gminne, by podobnie przeciwstawiły się tym piekielnym napadom bestialskim i wszelkie pojawiające się wrogie zakusy gniotły — miażdżyły jeszcze w zarodku, by tą drogą przesłać naszym wrogom apetytującym na bogaty nasz Śląsk i Pomorze i t. p. odwet i dać wyraz solidarności ojczystej, żelaznych pięści polskich, których zadaniem jest: „Walka do ostatku w obronie oprawnych granic swej ojczyzny" — a wkońcu niechaj każdy obywatel polski w razie potrzeby, jak jeden mąż stanie zawzięcie do walki z wrogiem i upamiętni mocno hasło: "Nie damy ziemi wrogowi"!

Powyższą uchwałę polecono wójtowi ogłosić w prasie.

Echo Sieradzkie 1933 23 maj

3 MAJA 1933 R. W NARAMICACH.

Dzień 3 maja w Naramicach był obchodzony bardzo uroczyście.

W uroczystościach wzięły udział następujące organizacje: Związek Strzelecki, Związek Rezerwistów, Ochotnicza Straż Pożarna, Koło S. M. P. M. i Z dzieci, ze szkół powszechnych w Naramicach i Gór Świątkowskich. Wszystkie organizacje ze sztandarami o godzinie 9 zebrały się na placu przy remizie strażackiej i stąd przy dźwiękach miejscowej dętej orkiestry Str. Poż. odmaszerowały do kościoła.

Uroczystą mszę świętą odprawił miejscowy ks. proboszcz Marian Zbierski. Po skończonem nabożeństwie pochód organizacji oraz z młodzieżą szkolną, na czele z orkiestrą przemaszerował przez wieś.

Defiladę na placu przed remizą odebrał wiceprezes Zw. Strz. p. Edward Kubik. Po defiladzie orkiestra odegrała hymn narodowy, a następnie wznoszono okrzyki na cześć Naj. Rzeczp. Polskiej, Pana Prezydenta, Marsz. Józefa Piłsudskiego i Rządu.

Na tem uroczystość została zakończona a wszystkie organizacje z zadowoleniem wewnętrznem i twarzami roześmianemi rozeszły się do domu.

Pu południu Związek Rezerwistów oraz S.M.P.M. i Ł. urządziły zebranie.

Jeden z członków wygłosił dłuższy referat, o znaczeniu Konstytucji 3 Maja.

Nadmieniam,że w Naramicach istnieje również związek młodzieży pod nazwą Stow. Młodz. Lud., która to organizacja nie wzięła udziału w uroczystościach Konstyt. 3 Maja, co bardzo źle świadczy o tej organizacji, bo jako organizacja młodzieży, powinna dbać również o wyrobienie ducha patrjotycznego u swych członków.

Widocznie jednostki, które zajmują stanowiska kierownicze w tej organizacji, są jeszcze tak dalece zacofane, że nawet nie doceniają ważności tak wielkiego święta jakiem jest Konst. 3 Maja, a co gorsza w czasie punktu kulminacyjnego uroczystości, członkowie Stow. Młodz. Ludow. „Wici" zbierali się grupkami i szemrali półgłosem, z czego można wywnioskować, że dążyli do zakłócenia spokoju publicznego.

Zasługuje również na zwrócenie uwagi miejscowa Och. Straż Pożarna która na okrzyki na cześć Naj. Rz. P. Polskiej Pana Prezydenta Marsz. Józefa Piłsudskiego i Rządu nie raczyła odpowiedzieć "Niech żyje", zaś w czasie zbiórki do pochodu straż domagała się czołowego miejsca w pochodzie mimo iż oddziały P. W. muszą z rozkazu Ministerstwa Sprawa Wojskowych, jako oddziały zwarte z bronią w ręku maszerować na czołach pochodów, albowiem reprezentują siłę zbrojną. Również przyniesienie sztandaru na miejsce zbiórki odbyło się niezbyt fortunnie.

Echo Łódzkie 1933 czerwiec

Echa przykrego incydentu w Naramicach. 10 osób ukarano więzieniem.

Wieluń, 8 czerwca, (od wł. kor.) Ub. roku na polach wsi Naramice doszło między tamtejszymi mieszkańcami, a urzędnikami, którzy przybyli do scalenia gruntów — do poważnych zajść, bowiem chłopi do przeprowadzenia pomiarów nie dopuścili. W tych dniach Sąd Okręgowy rozpatrywał sprawę i winnych zajścia: Jana Bednika lat .34, Stanisława Nowakowskiego lat 31, Jana Wawrzyniaka lat 26, Józefa Bednarka lat 36, Ludwika Owczarka lat 24, Wojciecha Kalusiaka lat 36, Fr. Piskorskiego lat 27, Jadwigę Owczarek lat 24, Marjannę Gwiazdę lat 31 i Petronelę Piskorską lat 26 — wszystkich zam. we wsi Naramice skazał po 6 miesięcy więzienia.

Echo Sieradzkie 1933 7 wrzesień

DWA TAJEMNICZE POŻARY.

W tych dniach z niewiadomej przyczyny we wsi Naramice — stanęła w płomieniach stodoła należąca do Jana [...]ika.

Ogień podsycany dość silnym wiatrem przeniósł się błyskawicznie na sąsiednią stodołę Halusiaka Woj., która spłonęła.

Dzięki energicznej akcji ratowniczej pożar nie przyjął groźniejszych rozmiarów.

Straty sięgają około 3.000 zł. Prowadzone przez policję dochodzenie ustali niewątpliwie, czy pożar powstał wskutek nieostrożnego obchodzenia się z ogniem czy też przez podpalenie.(...)

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 19

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 16 września 1933 r. L. SA. II. 12/15/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Wieluńskiego na gromady.

Po zasiągnięciu opinij rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 15 września 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23. III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

XV. Obszar gminy wiejskiej Naramice dzieli się na gromady:

13. Naramice, obejmującą: os. Domańszczyznę, kol. Marjańską Swobodę, wieś Naramice, folw. Naramice, os. Naramice-poduch., os. Ogród, os. Pocztę.

§2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Wieluńskiemu.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
(-) Hauke - Nowak
Wojewoda.

Obwieszczenia Publiczne 1934 nr 38

DYREKCJA GŁÓWNA TOWARZYSTWA KREDYTOWEGO ZIEMSKIEGO

W WARSZAWIE

na zasadzie artykułów 218 i 219 Ustawy Towarzystwa zawiadamia właścicieli i wie­rzycieli hipotecznych niżej wymienionych dóbr:

III. Okrąg Kalisz.

Sekcja I-sza.

11.NARAMICE, powiatu wieluńskiego: 1) Kałmana Kasriela, 2) Cukrownię Zduny Towarzystwo Akcyjne w pow. krotoszyńskim.

Echo Sieradzkie i Zduńskowolskie 1934 1 luty

PRZY LASACH "DRZEWOKRADY", PRZY KOLEJACH „WĘGLOKRADY".

Jak gminy Rudniki i Praszka obfitują w „drzewokradów", tak znów teren gm. Naramice i okolice Biały i Łyskorni obfitują w „węglokradów".

Nie tak dawno policja przeprowadziła w szeregu domach rewizje znajdując większe lub mniejsze ilości węgla, pochodzącego z kradzieży pozatem dwóch mieszkańców tychże okolic przebywa jeszcze w szpitalu na kuracji od postrzeleń otrzymanych w czasie kradzieży węgla z pociągu, a ilu odsiaduje karę więzienia lub aresztu — to już wyliczać trudniej.

W tych dniach zwiększył znów grono odsiadujących kary Franciszek Ferdynus zam. w Łyskowie, który za kradzież około 10 korców węgla z pociągu towarowego skazany został na pół roku więzienia oraz wpłacenie kosztów sądowych i postępowania.

Echo Sieradzkie i Zduńskowolskie 1934 20 marzec

PRZYDZIAŁ SPRZĘTU POŻARNICZEGO DLA STRAŻY POŻARNYCH W POWIECIE.

Na prośbę Oddziału Powiatowego i związku Straży pożarnych w Wieluniu Powszechny Zakład Ubezpieczeń Krajowych Wydział Prewencyjny przyznał dla poszczególnych Straży Pożarnych w powiecie niezbędny sprzęt pożarniczy w postaci beczkowozów, węży, drabin i t. p. oraz zapomogi w gotówce na ogniotrwałe pokrycie dachów remiz strażackich oraz na ich budowę.

Przyznane strażom pożarnym rekwizyty przydzielone będą przez Powiatowego Instruktora p. Tuszyńskiego następującym strażom pożarnym:

16) Naramice — zł. 400 na kupno sikawek od straży poż. w Wieluniu.

Echo Sieradzkie i Zduńskowolskie 1934 26 maj

Z Naramic

Z XI. TYG. L. O. P. P. W NARAMICACH.

Na terenie wsi Naramice istnieje Koło L.

O. P. P. założone w 1932 r. Koło to obecnie liczy sporą ilość członków opłacających regularnie składki członkowskie.

Z okazji XI. Tyg. L. O. P. P. w 1934 r. Koło L. O. P. P. Naramice bardzo uroczyście (jak na stosunki wiejskie) obchodziło XI. Tydz. L. O. P. P. Członkowie wszystkich organizacyj z terenu wsi wzięli udział w pochodzie, jaki się odbył w 1-szym dniu XI. Tyg. L. O. P. P.

Pochód wypadł imponująco, a najprzyjemniej zareklamowała się dziatwa szkolna, która na czele pochodu na barkach niosła imponujących rozmiarów samolot z dykty.

Ślicznie wyglądał ten pochód przy blaskach promieni słonecznych, który wolno pełzał jak wąż, drogą wysadzoną drzewami po obu stronach, częściowo przez ludzi częściowo przez samą naturę.

Po skończonym pochodzie z setek gardzieli wyrwała się i zagrzmiała z werwą nuta Hymnu Narodowego.

Melodja zda się silna i potężna, rwała się jak rannej mgły strzępy i ginęła w dali, topniała, rozpływała się.

Okrzykami na cześć Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polskiej, Pana Prezydenta, Marszałka Piłsudskiego i Rządu obchód zakończono.

Popołudniu tego samego dnia do zgromadzonej publiczności w lokalu szkolnym wygłosił referat miejscowy nauczyciel na temat „O znaczeniu L. O. P. P.". W 4-tym dniu XI. Tyg L. O. P. P. Zarząd Koła L. O. P. P. Naramice urządził letnią zabawę „Majówkę" przeznaczając czysty zysk na L O. P. P.

W 1-szym dniu XI. Tyg. L. O. P. P. i w czasie „Majówki" urządzono kwestę z przypinaniem małych samolocików.

Zarządowi Koła L. O. P. P. w Naramicach należy się uznanie za podjęcie trudów, lecz trudy poświęcone dobremu celowi, sprawiają każdej jednostce duchowe zadowolenie.

Dobrej sprawie służyć, to zaszczyt i honor dla każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej.

Antoni Nawrocki.

Echo Sieradzkie i Zduńskowolskie 1934 10 czerwiec

ODPOWIEDZI REDAKCJI.

Pan Kalot w Naramicach. Nadesłany wiersz: „Legjon Młodych" należałoby raczej przesłać Redakcji „Dziś i Jutro". Tego rodzaju wierszy nie możemy zamieszczać w naszem piśmie.

Echo Sieradzkie i Zduńskowolskie 1934 16 czerwiec

Z Naramic

Na terenie miejscowego LOPP. Naramice odbył się w czasie od 4 do 11 czerwca rb 20-godzinny kurs przeciwgazowy.

Udział w kursie wzięło 14 słuchaczy z pośród członków Koła.

Na zakończenie kursu w dniu 11 czerwca rb. przyjechał powiatowy instruktor LOPP. z Wielunia i zademonstrował za wsią na łące mały pokaz gazowy. Z zapalonej świecy dymnej kłębiła się sina wstęga dymu, która dłuższy czas unosiła się ponad zielonemi łanami zbóż i stopniowo rozpływała się. Na uboczu białym dymem kłębił się granat świczebny, a jego zabójczy zapach dawał się z daleka we znaki.

Koło Gminne LOPP. w Naramicach znów może się poszczycić, że ma jednostki przeszkolone, a jednostki te znając fatalne skutki wojny gazowej, napewno będą krzewiły zdobyte wiadomości pomiędzy ludem.

Ludność wiejska naogół — mało docenia ważność LOPP, lecz tylko z braku uświadomienia więc należałoby dać jej to uświadomienie chociażby przez częstsze urządzenie podobnych pokazów obrony przeciwgazowej.

Echo Sieradzkie i Zduńskowolskie 1934 29 czerwiec

ZBIÓRKA NA KOLONJE DLA DZIECI POLSKICH Z NIEMIEC

postępuje powoli. W okresie od 14. do 23. VI. b. r. przybyły następujące ofiary:

Zarząd Gminy Dzierzkowice 46.92 zł., Polski Czerwony Krzyż w Wieluniu 40 zł., P. Oner S. z Kożnicy Grabowskiej 30 zł., Gmina Kamionka 25.50 zł., P. Jacuńska z Mierzyc 20 zł., P. Łubieńska Aleksandra p. Naramice 20 zł., Gmina Wydrzyn 11 zł., Pani Kobylańska z Pytnówka 10 zł., P. Insp. Skupiński 10 zł., P. Insp. Berger 10 zł., P. Rejent Różycki 10 zł., p. Świderski 10 zł., P. Rawicki Czesław z Lututowa 5 zł., Inż. Żarnecki 2 zł., P. Mosz K. 50 kg. mąki, P. Ciemniewski z Świątkowic 60 kg. mąki, Gmina Skomlin 150 kg. żyta, 50 kg. pszenicy i 5 zł., P. Jakowich z Mokrska 300 kg. ziemniaków.

Składając najserdeczniejsze podziękowanie P. T. Ofiarodawcom, Komitet apeluje do społeczeństwa o przyspieszenie deklaracji i wpłat.

Pierwsza partja t. j. 40 dzieci przyjeżdża 3 lipca b. r.

Przy tej sposobności nie można pominąć refleksji.

W godnej najwyższego uznania ofiarności społecznej są i drobne cienie. Nikt nie może dać ponad możność, nie uprawia się karoty, jednak 50 gr. złożone przez majętnego obywatela miejskiego, właściciela placówki przemysłowej dobrze prosperującej, budzi conajmniej zdziwienie.

A już niezrozumiałym faktem jest nieprzyjęcie listu od Komitetu przez osobę stojącą wysoko w hierarchji społecznej w swej parafji.

Jednak te drobne cienie podkreślają tem wyraźniej dobrą wolę i ofiarność ogółu społeczeństwa.

Echo Sieradzkie i Zduńskowolskie 1934 12 lipiec

Z Naramic

OBCHÓD „ŚWIĘTA MORZA".

Zorganizowany Komitet Święta Morza w Naramicach, dołożył starań, aby uroczystość wypadła jaknajokazalej. Komitet zaapelował do naramickiego społeczeństwa o jaknajliczniejsze wzięcie udziału w uroczystym dniu „Święta Morza".

Święto Morza wyznaczono na dzień 1 lipca. W uroczystości wzięły udział następujące organizacje: Koło BBWR, Związek Strzelecki, Związek Rezerwistów, Ochotnicza Straż Pożarna, i Związek Mł. Lud. „Wici" wszystkie organizacje z terenu wsi Naramic.

Na apel Komitetu nie stawiły się, Stowarzyszenie S. M. P. Żeńskie, S. M. P. Męskie i Związek Mł. Lud. „Wici" oddział żeński.

Uroczystość obchodzono według na stępującego programu:

1. Sobota 30. 6. 1934 r. Capstrzyk.
2. Niedziela 1. 7. Zbiórka organizacyjna placu o godz. 10-ej i odmarsz do kościoła o godz. 10 min. 20.
3. Po nabożeństwie udanie się organizacyj i społeczeństwa nad staw poza wieś.
4. Poświęcenie stawu, wygłoszenie okolicznościowego przemówienia n. t. „Święta Morza" deklamacje, śpiewy.
5. Przemarsz organizacyj przez wieś i defilada przed Urzędem Gminnym.
6. Odmarsz organizacyj na plac i rozejście się.
7. Urządzenie letniej zabawy.
W czasie uroczystości przypinano znaczek na F. O. M.

Wieś skąpana zielenią, została przybraną dzięki staraniom Komitetu, sporą ilością chorągiewek, które jaskrawemi kolorami robiły miłe wrażenie. Okna chat wiejskich zdobiły portrety Pana Prezydenta, i Marszałka Piłsudskiego, co po raz pierwszy w Naramicach dało się zauważyć.

Lokalnemu Komitetowi należą się wyrazy podziękowania za podjęcie trudów i zabiegu nad zorganizowaniem "Święta Morza" w Naramicach, które wypadło bardzo pięknie.

Kelot.

Obwieszczenia Publiczne 1935 nr 25

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu, I sekcja obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

3) Walentynie Magnuskiej, wierzyc. sumy 8.750, 16.250 i 53.125 rub. 75 kop., zabezp. na maj. Naramice, pow. wieluńskiego:

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony zo­stał na dzień 21 października 1935 r.

W powołanym terminie osoby zainteresowane winne zgłosić swoje prawa w powyżej wskazanym wydziale hipotecznym pod skutkami prekluzji.

Echo Łódzkie 1935 sierpień

Nowy chrześniak Prezydenta R.P. Siódmy syn wieśniaka.

WIELUŃ. 21.8. Prezydent Rzplitej naskutek skierowanej prośby wyraził swą zgodę na wpisanie do do ksiąg metrykalnych, jako ojca chrzestnego, siódmego syna Piskorskiego Andrz. rolnika z Naramic. Prezydent polecił nadesłać swemu nowemu chrześniakowi w upominku książeczkę PKO. zawierającą kwotę zł. 50.

Obwieszczenia Publiczne 1936 nr 96

Sąd Okręgowy w Kaliszu, na mocy art. 1777-6 U. P. C., obwieszcza, iż na skutek postanowienia Sądu z dnia 2 maja 1936 r., zostało wszczęte postępowanie o uznanie za zmarłego Jana Chonci, syna Jakuba i Agniesz­ki z domu Pilarskiej, urodz. dn. 2/14 lutego 1890 r. we wsi Naramice, pow. wieluńskiego.

Wobec czego Sąd wzywa go, aby w terminie 6-miesięcznym od dnia wydrukowania niniejszego zgłosił się do Sądu, gdyż w przeciwnym ra­zie, po upływie tego terminu zostanie przez Sąd uznany za zmarłego.

Wzywa się wszystkich, którzyby wiedzieli o życiu lub śmierci Jana Chonci, aby o znanych sobie faktach zawiadomili Sąd Okręgowy w Kali­szu w powyższym terminie; nadto Sąd nadmienia,

Echo Łódzkie 1936 styczeń

Strzały rewolwerowe do lisa. Niezwykła przygoda myśliwego.

WIELUŃ 9.1. W majątku Naramice miał miejsce rzadki wypadek myśliwski. Pan St. Łubieński jadąc konno przez pole zauważył w pewnym momencie biegnącego lisa. Spiąwszy konia ostrogą w pełnym galopie pogonił za lisem. Strzeliwszy trzykrotnie z rewolweru położył lisa trupem na miejscu. Brawo! — powinszować — pewnej ręki, oka no i cennej w tym okresie skórki.

Echo Łódzkie 1936 wrzesień

Dzielna nauczycielka zawstydziła gapiących się na pożar wieśniaków

WIELUŃ, 28.9. We wsi Naramice w zabudowaniach Jadwigi Boruckiej wybuchł pożar spowodowany nieostrożnym obchodzeniem się z ogniem. Dzięki natychmiastowej akcji ratunkowej ogień nie przyjął szerszych rozmiarów i przy pomocy ludności cywilnej został przez Oddz. Ochotn. Str. Poż. umiejscowiony. Na szczególne wyróżnienie zasługuje tu młoda nauczycielka p. Benigda Kanicka z Wielunia, która biorąc czynny udział w akcji ratowniczej służyła przykładem i zawstydziła mężczyzn stojących bezczynnie nosząc ciężkie wiadra wody i ratując mienie bliźnich z płonącego budynku.

Echo Łódzkie 1936 listopad

15-letni zabójca na ławie oskarżonych Sąd go uniewinnił.

WIELUŃ, 18.11., Sąd Okręgowy w Kaliszu na sesji wyjazdowej w Wieluniu rozpatrywał sprawę zabójstwa 10-letniego Lisa Józefa za wsi Naramice. W związku z tym zasiadł na ławie oskarżonych niewiele starszy od denata zabójca bo zaledwie 15-letni Antoni Dębski ze wsi Rosorzy gm. Naramice. Tło tej niecodziennej sprawy przedstawia się jak następuje: W czerwcu wracała za szkoły grupa dzieci. W pewnej chwili jeden z chłopców Stefan Lis brat 10-letniego Józefa — chwyciwszy garść piachu obrzucił nim jedną z dziewczynek. Za pokrzywdzoną ujął się Antoni Dębski. Wojowniczy Lis chcąc zemścić się na Dębskim namówił kilku innych jeszcze chłopców, którzy uzbroiwszy się w kije w dniu 13 czerwca zastąpili wracającemu ze szkoły Dębskiemu drogę. Napadnięty chłopiec chcąc wydostać się z otoczającego go koła chwycił nóż do robót ręcznych w szkole — zamachnął się nim w koło i trafił w piersi 10-letniego najbardziej agresywnego Józefa Lisa, poczem uciekł. Skutki tej samoobrony okazały się tragiczne gdyż Lis doznawszy przebicia komory sercowej zmarł natychmiast. Nieletniego zabójcę umieszczono do czasu rozprawy sądowej w Zakł. Wych. Poprawczym w Głazie. Sąd po rozpatrzeniu sprawy uznał mimowolnego zabójcę -winnym śmierci Lisa, lecz wziąwszy pod uwagę okoliczności samoobrony oraz nienaganne prowadzenie się Dębskiego oraz dobrą opiekę rodzicielską wydał wyrok uniewinniający.

Obwieszczenia Publiczne 1937 nr 30

Wydział Hipoteczny przy Sądzie Grodzkim w Wieluniu obwie­szcza, że po niżej wymienionych zmarłych otwarte zostały postępowania spadkowe:

1) Wolfie, vel Wilhelmie Rozenblumie, zmarłym w dniu 16 grud­nia 1931 roku, wierzycielu sum 350 zł z %% i kosztami i 400 zł z % % i kosztami, zabezpieczonych w dziale IV wykazu hipotecznego do nr 1 i pod nr 13 na nieruchomości położonej we wsi i gminie Naramice, powiatu wieluńskiego i oznaczonej nr M. 1402 rep. hip.;

Termin zamknięcia wymienionych wyżej postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 17 października 1937 r., w kancelarii Wy­działu Hipotecznego i w tym terminie osoby interesowane winny zgłosić swoje prawa, pod skutkami prekluzji. 41/37.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1938 nr 13

OBWIESZCZENIE URZĘDU WOJEWÓDZKIEGO ŁÓDZKIEGO

z dnia 10 czerwca 1938 r. Nr. RU. VII/1/3/67/38

o dokonanych scaleniach gruntów.

Na podstawie art. 1 i 2 ustawy z dnia 21-go marca 1931 r. o dowodach prawa własności do gruntów scalonych (Dz. U. R. P. Nr. 39, poz. 340) niniejszym obwieszczam, że w wyniku przeprowadzonego scalenia gruntów: 1) wsi Naramice, gminy Naramice, powiatu wieluńskiego, 2) wsi Rzepiszew, gminy Szadek, pow. sieradzkiego, 3) wsi Miklesz, gminy Złoczew, pow. sieradzkiego, 4) wsi Charchów Księży, gminy Wierzchy, pow. sieradzkiego (...) nowoutworzone kolonie, wykazane w dowodach pomiarowych, sporządzonych dla poszczególnych obszarów scalenia, zostały zapisane na rzecz osób niżej wymienionych.

Jednocześnie zawiadamiam, że jeżeli w ciągu 3 miesięcy od dnia następnego po dniu opublikowania niniejszego obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Sprawiedliwości nie wpłyną do Urzędu Wojewódzkiego pretensje poparte dowodami wytoczenia sporu sądowego o prawo własności do gruntów scalonych, to zgodnie z art. 3 powołanej na wstępie ustawy — prawomocne orzeczenia, zatwierdzające projekty scalenia łącznie z dowodami pomiarowymi będą podstawą do pierwiastkowej regulacji hipotecznej scalonych gruntów na rzecz osób wymienionych w niniejszym obwieszczeniu.

I. Obszar scalenia wsi Naramice, gminy Naramice, pow. wieluńskiego:

1. Stanisław i Władysława małż. Nowakowscy wspólnie po połowie, Nr. działek 142, 142a, 272, o pow. w ha 0.1889, 0.1930, 3.0647.
2. Józef i Marianna małż. Niewiadomscy wspólnie po połowie, Nr. działek 186, 258, o pow. w ha 4.8304, 0.4130.
3. Marianna I voto Paprota, II voto Karońska (część 1/2 parc. Nr. Nr. 129, 288), S-cy męża Marianny Paproty: syn Józef Paprota (1/2 parc. Nr. Nr. 129, 288 i całą parc. Nr. 288a), Nr. działek 129, 288, 288a, o pow. w ha 0.4246, 1.1745, 3.1470.
4. Antoni Dratwa (część 1/2), S-cy żony Antoniego Marianny Dratwa: córka Jadwiga Dratwa (część 1/6), syn Józef Dratwa (część 1/6), córka Petronela Dratwa (część 1/6), Nr. działki 89, o pow. w ha 4.5621.
5. S-cy Jakóba i Marianny małż. Zakręta: córka Marianna zamężna Gruchot (część 13/48), syn Jan Zakręta (część 7/48), syn Stanisław Zakręta (część 7/48), córka Zuzanna zamężna Król (część 3/48), córka Petronela zamężna Nowak (część 3/48), a także Agnieszka z Gwiazdów Zakręta (część 15/48), Nr. działek 128, 239, 257, 227, o pow. w ha 0.5204, 0.4768, 0.4130, 5.9102.
6. Józef i Wiktoria małż. Tomczak wspólnie po połowie, Nr. działek 75, 259, 28, o pow. w ha 4.9731, 0.4052,1.4285.
7. S-cy Andrzeja Włodarczyka: córka Marianna zamężna Szczepaniak (1/4 parc. Nr. 291), córka Józefa zamężna Nielubiak (część 1/4 parc. Nr. 291 i 1/2 parc. Nr. 291a), córka Zofia zamężna Ignasiak (część 1/4 parc. Nr. 291 i 291a), S-cy Józefa (syn Andrzeja) Włodarczyka: córka Marianna Włodarczyk (część 1/20 parc. Nr. 291 i 291 a), córka Stanisława zamężna Bednarek (część 1/20 parc. Nr. Nr. 291 i 291a), córka Józefa Włodarczyk (część 1/20 i parc. Nr. Nr. 291 i 291a), syn Józef Włodarczyk (część 1/20 parc. Nr. Nr. 291 i 291a) córka Michalina Włodarczyk (część 1/20 parc. Nr. Nr. 291 i 291a) i Petronela (żona zmarłego Józefa) Włodarczyk (parc. Nr. 158), Nr. działek 158, 291, 291a, o pow. w ha 0.3064, 2.4162, 1.6009.
8. Józef i Bronisława małż. Staroń wspólnie (część 8/4), S-cy Józefy Nawrockiej: syn Ludwik Nawrocki (część 1/14), córka Pelagia zamężna Radzioch (część 1/14), syn Bronisław Nawrocki (część 1/14), syn Antoni Nawrocki (część 1/14), syn Leon Nawrocki (część 1/14), córka Bronisława zamężna Staroń (część 1/14), Nr. działek 121, 261, 225, 225a, 254, o pow. w ha 0.3640, 0.2107, 3.0757, 3.7658, 0.5113.
9. Stanisław i Anna małż. Otorowscy wspólnie po połowie, Nr. działek 122, 260, 192, 192a, 253, o pow. w ha 0.2178, 0.2107, 4.1397, 3.8237, 0.5113.
10. Piotr i Petronela małż. Pawlak wspólnie po połowie, Nr. działek 116, 264, 268, 268a, o pow. w ha 0.3544, 0.2059, 3.5024, 1.2877.
11. Józef i Antonina małż. Stężała wspólnie po połowie, Nr. działek 39, 39a, o pow. w ha 6.5997, 1.3475.
12. Kacper (1/2 parc. Nr. 115, 91 i 3/10 Nr. 91a) i Bronisława (1/2 parc. Nr. 115, 91 i 3/10 Nr. 91a) małż. Stężała i Marianna Stężała (4/10 parc. Nr. 91a), Nr. działek 115, 91, 91a, o pow. w ha 0.6584, 3.7551, 3.4194.
13. Kazimierz Grzechot, Nr. działek 95, 29, o pow. w ha 7.8046, 1.3552.
14. Jan (część 1/4) i Jadwiga (część 1/4) małż. Nawroccy, S-cy Kacpra (ojca Jana) Nawrockiego: syn Jan Nawrocki (część 1/12), syn Józef Nawrocki (część 1/12), córka Marianna zamężna Pluskota (część 1/12), syn Ignacy Nawrocki (część 1/12), syn Stanisław Nawrocki (część 1/12J, S-cy Stanisławy (córki Kacpra) Nawrockiej: syn Bronisław Nawrocki (część 1/12), Nr. działek 123, 196, 48, o pow. w ha 0.4662, 6.3811, 1.2987.

15. Józef Podymski (parc. Nr. 53a i 1/12 parc. Nr. Nr. 109, 241, 53), Tomasz Podymski (1/12 parc. Nr. Nr. 109, 241, 53), Franciszek Podymski 1/12 parc. Nr. Nr. 109, 241 i 53), Nr. działek 109, 241, 53, 53a, o pow. w ha 0.2454, 0.2007, 4.9909, 1.1387.16. Józef Bednarek (część 1/2), S-cy Teofila Gnycha; syn Stanisław Gnych (część 1/6), córka Eleonora Gnych (część 1/6), córka Józefa Gnych (część 1/6), Nr. działek 146, 150, o pow. w ha 0.4044, 7.21.23.

17. Andrzej i Józefa małż. Szczepaniak wspólnie po połowie, Nr. działek 181, 27, o pow. w ha 6.7866, 1.2987.
18. Wojciech Siwik, Nr. działek 172, 199, o pow. w ha 0.2377, 3.8644.
19. Władysław (część 1/4) i Jadwiga (część 1/4)małż. Wojtasik, S-cy Katarzyny i Mateusza małż. Fryta: córka Jadwiga zamężna Wojtasik część 1/8), syn Marcin Fryta (część 1/8), córka Marianna Fryta (część 1/8), syn Andrzej Fryta (część 1/8), Nr. działki 180, o pow. w ha 4.2400.

20. Józef i Weronika małżonkowie Strzelczyk wspólnie po połowie, Nr. działek 160, 220, 10, o pow. w ha 0.3180, 0.2761, 13.2745.

21. Jadwiga Borucka, Nr. działek 141, 238, 222, 230, o pow. w ha 0.4913, 0.2135, 0.2644, 3.9727.
22. Józefa Halusiak (część 1/2), S-cy męża Józefy Mateusza Halusiaka: syn Andrzej Halusiak (część 1/12), córka Józefa zamężna Idaczyk (część 1/12), syn Antoni Halusiak (część 1/12), syn Józef Halusiak (część 1/12), syn Wojciech Halusiak (część 1/12), syn Piotr Halusiak (część 1/12), Nr. działek 138, 224, 269, o pow. w ha 0.9833, 0.2508, 5.9562.
23. S-cy Karola Halusiaka: syn Stefan Halusiak (część 4/6), córka Waleria zamężna Lewicka (część 1/6), syn Stanisław Halusiak (część 1/6), Nr. działek 208, 267, o pow. w ha 0.1331, 4.2979.
24. Jan i Jadwiga małż. Bednik wspólnie po połowie, Nr. działek 207, 234, o pow. w ha 0.1332, 4.0906.
25. S-cy Walentego Żarkiewicza: córka Maria Żarkiewicz (część 1/3), córka Ludomiła Żarkiewicz (część 1/3), córka Stefania Żarkiewicz (część 1/3), Nr. działek 179, 19, o pow. w ha 3.1879, 1.0803.
26. Antoni (syn Kajetana (parc. Nr. Nr. 205, 87 i 1/2 parc. Nr. 87a) i Marianna (1/2 parc. Nr. 87a) małżonkowie Grabowscy, Nr. działek 205, 87, 87a, o pow. w ha 0.1854, 4.4005, 3.2332.
27. S-cy Józefa i Agnieszki małż. Perdek: córka Anna zamężna Pagacz, Nr. działki 55, o pow. w ha 2.6319.
28. Jan syn Filipa Pagacz, Nr. działki 54, o pow. w ha 1.7816.
29. S-cy Ambrożego Świerczyńskiego: syn Paweł Świerczyński (1/2 parc. Nr. Nr. 124, 193 i 5/8 parc. Nr. 193a), córka Józefa zamężna Kubiak (1/4 parc. Nr. Nr. 124 i 193), S-cy Michaliny (żony Pawła) Świerczyńskiej: syn Ludwik Świerczyński (1/4 parc. Nr. Nr. 124, 193 i 3/8 parc. Nr. 193a), Nr. działek 124, 193, 193a, o pow. w ha 0.0334, 0.7241, 0.4336.
30. Władysław i Józefa małż. Chałupka wspólnie po połowie, Nr. działek 135, 93, o pow. w ha 0.0817, 7.2387.
31. Jan i Marianna małż. Belda wspólnie po połowie, Nr. działek 72, 136, 293, o pow. w ha 0.1833, 0.0886, 3.3491.
32. Jan i Marianna małż. Szczepaniak wspólnie po połowie, Nr. działki 51, o pow. w ha 2.8494.
33. Marcin Mrugała (1/2 parc. Nr. Nr. 106, 42, 190, 249 i całą parc. Nr. 42a), S-cy żony Jadwigi Mrugała: córka Jadwiga zamężna Halusiak. (1/6 parc. Nr. Nr. 106, 190, 249, 42), syn Stanisław Mrugała (1/6 parc. Nr. Nr. 106, 190, 249, 42), córka Marianna Mrugała (1/6 parc. Nr. Nr. 106, 190, 249 i 42), Nr. działek 106, 190, 249, 42, 42a, o pow. w ha 0.4302, 5.9698, 0.3853, 0.2470, 1.2863.
34. Roch i Franciszka małż. Dura wspólnie po połowie, Nr. działek 133, 243, o pow. w ha 0.4871, 4.7293.
35. Władysław (1/2 parc. Nr. 242a i parc. Nr. 242 i Wiktoria (1/2 parc. Nr. 242a) małż. Dura, Nr. działek 242, 242a, o pow. w ha 1.0686, 5.5015.
36. Antoni i Konstancja małż. Wątroba wspólnie po połowie, Nr. działki 90, o pow. w ha 8.5079.
37. Franciszek (część 1/4) i Petronela (część 1/4) małż. Piskorscy, S-cy Franciszka Szczepaniaka: córka Rozalia zamężna Pluta (część 1/10), córka Petronela zamężna Piskorska (część 1/10), córka Katarzyna Szczepaniak (część 1/10), córka Bronisława zamężna Stężała (część 1/10), syn Roch Szczepaniak (część 1/10), Nr. działek 132, 231, o pow. w ha 0.4854, 4.7881.
38. Józef Włodarczyk, Nr. działek 127, 232, o pow. w ha 0.4555, 2.6972.
39. Antoni i Petronela małż. Świerczyńscy wspólnie po połowie, Nr. działek 165, 218, 203, 47, o pow. w ha 0.2439, 0.1310, 3.8046, 1.0393.

40. Jan Dratwa, Nr. działek 194, 194a, o pow. w ha 0.0342, 1.8004.

41. S-cy Jana Gwiazdy: syn Józef Gwiazda (2/8 parc. Nr. Nr. 25, 74 i 1/2 parc. Nr. 74a), syn Franciszek Gwiazda (3/8 parc. Nr. Nr. 25, 74 i 1/4 parc. Nr. 74a), syn Piotr Gwiazda (1/8 parc. Nr. Nr. 25, 74 i 1/4 parc. Nr. 74a), S-cy Marianny żony Franciszka Gwiazda: syn Idzi Gwiazda (2/24 parc. Nr.. Nr. 25 i 74), córka Marianna Gwiazda (2/24 parc. Nr. Nr. 25 i 74), córka Józefa Gwiazda (2/24 parc. Nr. Nr. 25 i 74), Nr. działek 25, 74, 74a, o pow. w ha 1.2138, 4.5135, 1.3687.
42. S-cy Antoniego Pawlaka: córka Antonina zamężna Szczepańska (część 1/5), córka Marianna zamężna Pietrakowska (część 1/5), córką Franciszka zamężna Sobczak (część 1/5), córka Jadwiga zamężna Szczepaniak (część 1/5), syn Franciszek Pawlak (część 1/5), Nr. działki 246, o pow. w ha 1.2673.
43. Józef Nawrocki, Nr. działek 79, 262, o pow. w ha 3.4844, 0.2042.
44. Jakób (1/2 parc. Nr. Nr. 147, 263, 61, 61a, i całą parcelę Nr. 61b) i Władysława (1/2 par. Nr. Nr. 117, 263, 61 i 61a) małżonkowie Kowalscy, Nr. działek 117, 263, 61, 61a, 61b, o pow. w ha 0.3234, 0.2042, 4.0615, 1.3204, 1.0657.
45. Jan i Franciszka małż. Siwik wspólnie po połowie, Nr. działek 78, 16, o pow. w ha 3.7377, 2.2223.
46. Feliksa Siwik, Nr. działek 77, 15, o pow. w ha 2.3021, 1.2599.
47. Władysław i Katarzyna małż. Cześni wspólnie po połowie, Nr. działki 9, o pow. w ha 6.0575.
48. Antoni Sułkowski (część 1/2), S-cy żony Antoniego Konstancji Sułkowskiej: syn Walenty Sułkowski (część 2/28), syn Jan Sułkowski (część 3/28), córka Marianna zamężna Łukomska (część 2/28), córka Kazimiera zamężna Podemska (część 2/28), syn Kazimierz Sułkowski (część 2/28), Józef Podemski mąż Kazimiery (część 2/28), Janina Sułkowska żona Jana (część 1/28), Nr. działek 20,161,176, o pow. w ha 1.2560, 0.5463, 4.9421.
49. Walenty i Stanisława małż. Teresiak wspólnie po połowie, Nr. działek 81, 43, o pow. w ha 3.6327, 1.2215.
50. Jan (część 1/4) i Franciszka (część 1/4) małż. Wawrzyniak, Mateusz (część 1/4) i Rozalia (część 1/4) małż. Cicheccy, Nr. działek 114, 59, o pow. w ha 0.3028, 4.6875.
51. Wojciech i Antonina małż. Dratwa wspólnie po połowie, Nr. działek 58, 113, o pow. w ha 6.1965, 0.4414.
52. Antonina Grela (część 1/2), S-cy męża Marcina Greli: syn Jan Grela (część 1/4), syn Szczepan Grela (część 1/4), Nr. działek 130, 201,o pow. w ha 0.0086, 2.3057.
53. Wincenty i Marianna małż. Owczarek wspólnie po połowie, Nr. działki 85, o pow. w ha 5.7551.
54. Katarzyna Szczepaniak (część 1/2), S-cy męża Katarzyny Feliksa Szczepaniaka: córka Marianna Szczepaniak (część 1/10), córka Stanisława Szczepaniak (część 1/10), córka Rozalia Szczepaniak (część 1/10), córka Józefa Szczepaniak (część 1/10), i córka Pelagia Szczepaniak (część 1/10), Nr. działek 82, 34, o pow. w ha 3.2470, 1.0077.
55. S-cy Wojciecha i Antoniny małż. Szczepaniak: córka Antonina zamężna Sztulceska (część 1/5), syn Wojciech Szczepaniak (część 1/5), Józef Sztulceski mąż Antoniny (część 1/5) i Stanisława żona Wojciecha Szczepaniak (część 2/5), Nr. działek 244, 250, o pow. w ha 4.4319, 0.1606.
56. Franciszek syn Ludwika Tomicki (parc. Nr. 57a, 1/2 parc. Nr. Nr. 171, 214, 51, 57b), S-cy żony Franciszka Heleny Tomickiej: córka Walentyna Tomicka (1/6 parc. Nr. 171, 214, 57 i 57b), syn Andrzej Tomicki (1/6 parc. Nr. Nr. 171, 214, 57 i 57b), syn Bolesław Tomicki (1/6 parc. Nr. Nr. 171, 214, 57 i 57b), Nr. działek 171, 214, 57, 57a, 57b, o pow, w ha 0.1576, 0,0854, 3.6496, 1.5017, 1,1982,
57. Petronela I voto Nawrocka, II voto Tomicka (część 1/2), S-cy męża Petroneli Andrzeja Nawrockiego: córka Józefa zamężna Cieślak (część 1/2), Nr. działek 163, 56, o pow. w ha 0.2340, 5.4639.
58. Franciszek syn Ignacego i Marianna małż. Tomiccy wspólnie po połowie, Nr. działek 170, 213, 195, o pow. w ha 0.2900, 0.1707, 5.5273.
59. Jan syn Stanisława (1/2 parc. Nr. Nr. 94, 216, 177 i 177a) i Marianna (1/2 parc. Nr. Nr. 94, 216, 177 i 177a) małż. Pagacz, a także Marianna Pagacz (parc. Nr. 177b), Nr. działek 94, 216, 177, 177a, 177b, o pow. w ha 1.4872, 0.1230, 2.9411, 1.0091, 1.1725.
60. Michał i Marianna małż. Pagacz wspólnie po połowie, Nr. działek 30, 217, 60, 60a, o pow. w ha 0.7787, 0.1229, 5.1626, 3.1225.
61. Władysław i Zofia małż. Grela wspólnie po połowie, Nr. działek 166, 219, 233, o pow. w ha 0.2044, 0.1214, 4.1747.
62. Władysław (część 3/4) i Jadwiga (część 1/4) małż. Świerczyńscy, Nr. działek 157, 189, 46, o pow. w ha 0.4983, 4.2771, 0.8961.
63. Andrzej (część 4/10) i Pelagia (część 5/10) małż. Idaczyk, S-cy Antoniny Wawrzyniak: syn Antoniny Wawrzyniak (część 1/10), Nr. działek 187, 256, 45, o pow. w ha 3.5751, 0.7747, 0.7332.
64. S-cy Wawrzyńca i Anny małż. Szczepańskich: syn Ignacy Szczepański (część 2/10), syn Piotr Szczepański (część 2/10), syn Jan Szczepański (część 2/10), córka Józefa Szczepańska (część 2/10), Antonina żona Ignacego Szczepańska (część 1/10), Marianna żona Jana Szczepaniaka (część 1/10), Nr. działek 145, 221, 247, o pow. w ha 0.4460, 0.2454, 8.0416.
65. Tomasz (parc. Nr. 149a i Nr. 149b i 1/2 parc. Nr. Nr. 139, 236, 149) i Zofia (1/2 parc. Nr. Nr. 139, 236, 149) małż. Podemscy, Nr. działek 139, 236, 149, 149a, 149b, o pow. w ha 0.2638, 0.1849, 3.6973, 0.4440, 1.0570.
66. Michał Wawrzyniak (parc. Nr. 191a 1/2 parc. Nr. 140, 235, 191), S-cy żony Michała Józefy Wawrzyniak: córka Józefa zamężna Kiełbasa (1/4 parc. Nr. Nr. 140, 235, 191), córka Marianna zamężna Olszowska (część 1/4 parc. Nr. Nr. 140 235 i 191), Nr. działek 140, 235, 191., 191a, o pow. w ha 0.2464, 0.2511, 4.2407, 0.9183.
67. Stanisław (część 1/4) i Julianna (część 1/4) małż. Wójcik, S-cy Rozalii Dratwa: córka Marianna zamężna Cyga (część 1/10), córka Bronisława Dratwa (część 1/10), córka Stanisława Dratwa (część 1/10), córka Jadwiga Dratwa (część 1/10), córka Julianna zamężna Wójcik (część 1/10), Nr. działek 167, 223, 275 o pow. w ha 0.4367, 0.2454, 5.4467.
68. Wojciech i Józefa małż. Halusiak wspólnie po połowie, Nr. działek 7, 64, o pow w ha 0.7862, 5.4721.
69. Józefa Suwara (5/40 parc. Nr. Nr 137 209, 8, 63), S-cy męża Józefy Michała Suwary: córka Zofia zamężna Krej (6/40 parc. Nr Nr 137, 209, 8, 63 i 1/5parc. Nr. 63a), Stanisław mąż Zofii Krej (6/40, parc, Nr. Nr. 137, 209, 8, 63 i 1/5

parc. Nr. 63a), syn Jan Suwara (6/40 parc. Nr. Nr. 137, 209, 8, 63 i 1/5 parc. Nr. 63a), córka Marianna Suwara (6/40 parc. Nr. Nr. 137, 209, 8, 63 i 1/5 parc. Nr. 63a), córka Anna Suwara (6/40 parc. Nr. Nr. 137, 209, 8, 63 i 1/5 parc. Nr. 63a), Katarzyna Błaszczyk (5/40 parc. Nr. Nr. 137, 209, 8, 63), Nr. działek 137, 209, 8, 63, 63a, o pow. w ha 1.0251, 0.2556, 1.8214, 6.8616, 1.9735.

70. Józef Gwiazda (część 1/2), S-cy żony Józefa Marianny Gwiazda: córka Agnieszka zamężna Zakręta (część 1/8), córka Józefa zamężna Halusiak (część 1/8), syn Jan Gwiazda (część 1/8), syn Stanisław Gwiazda (część 1/8), Nr. działek 212, 265, o pow. w ha 0.2749, 3.2929.
71. Antoni (1/2 parc. Nr. Nr. 83 i 31) i Jadwiga (1/2 parc. Nr. 83, 31) małż. Owczarek, Ludwik s. Antoniego Owczarka (parc. Nr. 31a), Nr. działek 83, 31, 31a, o pow. w ha 4.0141, 1.4888, 1.2093.
72. Józef Gwiazda (część 516/1244 parc. Nr. Nr. 174, 266, 266a), S-cy żony Józefa Marianny Gwiazda: córka Agnieszka zamężna Zakręta (część 129/1244 parc. Nr. Nr. 174, 266 i 266a), córka Józefa Halusiak (część 129/1244 parc. Nr. Nr. 174, 266 i 266a), syn Stanisław Gwiazda (część 129/1244 parc. Nr. Nr. 174, 266 i 266a), syn Jan Gwiazda (część 129/1244 parc. Nr. Nr. 174, 266 i 341/1244 parc. Nr. 266a), Leon (część 106/1244 parc. Nr. Nr. 174, 266) i Stanisława (cz. 106/1244 parc. Nr. Nr. 174 i 266) małż. Burzyńscy, Nr. działek 174, 266, 266a, o pow. w ha 0.5307, 5.1172, 0.5749.
73. Antoni (parc. Nr. 92a i 1/2 parc. Nr. 92) i Stanisława (1/2 parc. Nr. 92) małż. Pawlak, Nr. działek 92, 92a, o pow. w ha 4.4086, 1.8541.
74. Antoni syn Michała i Józefy małż. Grabowskich wspólnie po połowie, Nr. działek 35, 35a, o pow. w ha 11.1931, 3.0374.
75. Jan (parc. Nr. 228a i 1/2 parc. Nr. Nr. 173, 21, 228) i Józefa (1/2 parc. Nr. Nr. 173, 21 i 228, małż. Idaczyk, Nr. działek 173, 21, 228, 228a, o pow. w ha 0.6485, 0.6113, 6.3091, 0.8242.
76. Józef (3/4 parc. Nr. Nr. 118, 32, 62 ,62a (2/4 parc. Nr. 62b i 1/2 parc. Nr. 62c i Marianna (1/4 parc. Nr. Nr. 118, 32, 62 ,62a 62b, i 1/2 parc. nr. 62c) małż. Stężała, S-cy Elżbiety (siostry

Marianny) Piskorskiej: syn Andrzej Piskorski (1/16 parc Nr. 62b), córka Józefa Piskorska

(1/6 parc. 62b) córka Katarzyna zamężna Czesna (1/16 parc. Nr. 62b), syn Franciszek Piskorski (1/16 parc. Nr. 62b), Nr. działek 118, 32, 62, 62a, 62b, 62c, o pow. w ha 0.3293, 0.6354, 0.8059, 1.4802, 0.2710, 5.0909.

77. S-cy Wojciecha i Petroneli małż. Nawrockich: Mateusz Szymczak, Zofia Grela, S-cy Marianny z Kowalskich zamężnej I voto Trzeciak II voto Nawrocka, III voto Szymczak- Chałupka (córka Trzeciaka), Pelagia zamężna Halusiak (córka Wojciecha Nawrockiego) i Władysława Szymczak (córka Szymczaka Mateusza), Nr. działek 119, 274, 274a, 274b, o pow. w ha 0.5068, 1.4089, 5.5922, 0.1655.

78. Franciszek i Walentyna małż. Fronia wspólnie po połowie, Nr. działek 110, 37, o pow. w ha 0.3915, 6.4392.

79. Scy Walentego i Agnieszki małż. Kamyk: syn Franciszek Kamyk (część 5/12), syn Micha Kamyk (część 5/12), Józef Szymczak (syn Agnieszki Kamyk i II-go męża Szymczaka (cześć 2/12), Nr. 182, 44, o pow. w ha 4.9449, 0.9177.
80. Piotr i Anna małż. Stężała wspólnie po połowie, Nr. działek 103, 252, 96, 96a, o pow. w ha 0.4468, 0.4043, 2.9327, 0.8103.
81. S-cy Katarzyny Turek: syn Franciszek Turek, Nr. działki 88, o pow. w ha 1.8250.
82. Tomasz Królak, Nr. działek 168, 215, 204, 79, o pow. w ha 0.2046, 0.2642, 3.5021, 1.1713.
83. Ludwik parc Nr. 178a i 1/2 parc. Nr. 33, 178) i Marianna (1/2 parc. Nr. 33, 178) małż. Pluskota, Nr. działek 33, 178, 178a, o pow. w ha 0.9283 3.0026, 3.0317.
84. Stanisław (parc. Nr. 226a i 1/2 parc. Nr. 159 i 226) i Wiktoria (1/2 parc. Nr. 159 i 226) małż. Szkudlarek, Nr. działek 159, 226, 226a, o pow. w ha 0.4319, 5.2667, 0.8284.
85. S-cy Piotra Mrugały: syn Stanisław Mrugała (7/10 parc. Nr. 184), syn Aleksander Mrugała (1/10 parc. Nr. 184 i 4/45 parc. Nr. 184a), syn Józef Mrugała (1/10 parc. Nr. 184 i 4/45 parc. Nr. 184a), syn Lucjan Mrugała (1/10 parc. Nr. 184 i 4/45 parc. Nr. 184a) i Antonina Kusiak (33/45 parc. Nr. 184a), Nr. działek 184, 184a o pow w ha 5.2703, 1.6721.
86. Piotr (parc. Nr. 229a i 1/2 parc. Nr. 169, 229) i Katarzyna (1/2 parc. Nr. 169, 229) małż. Świerczyńscy, Nr. działek 169, 229, 229a, o pow. w ha 0.1745, 4.0116, 0.8799.
87. Józef (cz. 1/4) i Marianna I voto Paprota (część 1/4) małż. Kot, S-cy Walentego (I-go męża Marianny) Paproty: syn Ignacy Paprota (część 1/2), Nr. działek 277, 277a, 277b, o pow. w ha 1.0366, 1.4181, 2.2625.
88. S-cy Ignacego Paproty: syn Józef Paprota (cz. 5/20), córka Wiktoria zamężna Dura (cz. 1/20), córka Marta zamężna Wawrzyniak (cz. 5/20), S-cy Walentego (s. Ignacego) Paproty: syn Ignacy Paprota (część 9/20), Nr. działek 134, 276, 276a, o pow. w ha 0.1184, 0.8996, 1.3599.
89. Antonina Świerczyńska (część 1/2) S-cy męża Antoniny Ignacego Świerczyńskiego: córka Józefa Świerczyńska (część 1/2), Nr. działki 86, o pow. w ha 2.6368.
90. S-cy Jakóba Chąci: córka Antonina zamężna Lis (16/128 parc. Nr. Nr. 108 i 40), S-cy Stefana (s. Jakóba Chąci: córka Marianna zamężna Szczepańska (9/128 parc. Nr. Ńr. 108, 40 i 1/4 parc. Nr. 40a), córka Paulina zamężna Smug (9/128 parc. nr. nr. 108, 40 i 1/4 parc. Nr. 40a), syn Józef Chącia (9/128 parc. Nr. Nr. 108, 40 i 1/4 parc. Nr. 40a), syn Stanisław (19/128 parc. Nr. Nr. 108, 40 i 1/4 parc. Nr. 40a) i Józefa (10/128 parc. Nr. Nr. 108 i 40) małż. Chącia, S-cy Jana, s. Jakóba Chąci: syn Stanisław Chącia (56/128 parcel. Nr. Nr. 108 i 40), Nr. działek 108, 40, 40a, o pow. w ha 0.4256, 8.1291, 0.5083.
91. Stanisław i Marianna małż. Konieczni wspólnie po połowie, Nr. działek 107, 41 o pow. w ha 0.2077, 4.5542.
92. S-cy Jakóba s. Alojzego Gwiazda: syn Józef Gwiazda (1/10 parc. Nr. Nr. 104, 270, 210,

i 1/5 parc. Nr. 270a), syn Ignacy Gwiazda (1/10 parc. Nr. Nr. 104, 270, 210 i 1/5 parc. Nr. 270a), córka Józefa Gwiazda (1/10 parc. Nr. Nr. 104, 270, 210 i 1/5 parc. Nr. 270a), syn Władysław Gwiazda (1/10 parc. Nr. Nr. 104, 270, 210 i 1/5 parc. Nr. 270a), syn Jan Gwiazda (1/10 parc. Nr. Nr. 104, 270, 210 i 1/5 parc. Nr. 270a) i Marianna (żona Jakóba) Gwiazda (1/2 parc. Nr. 104, 270 i 210), Nr. działek 104, 270, 270a, 210, o pow. w ha 0.2181, 3.7889, 0.7957, 0.1398.

93. Józef s. Alojzego i Marianna małż. Gwiazda wspólnie po połowie, Nr. działek 105, 211, 271, o pow. w ha 0.2207, 0.1225, 3.8654.
94. Wojciech (część 1/4 i Antonina (cz. 1/4) małż. Fronia, S-cy Walentego Nowaka: syn Michał Nowak (część 2/12), S-cy Józefa, syn Walentego Nowaka: córka Zofia Nowak (część 1/12) a także Andrzej Siwik (część 1/12), Nr. działek 101, 200, o pow. w ha 0.4230, 2.7465.
95. Piotr (cz. 1/4 i Michalina (cz. 1/4) małż. Sobczak, Andrzej (cz. 1/4) i Marianna (cz. 1/4), małż. Sobczak, Nr. działek 175, 49, o pow. w ha 0.5729, 7.9199.
96. S-cy Antoniego Królaka: syn Wojciech Królak (9/10 par. Nr. Nr. 68 i 14a) syn Ignacy Królak (1/10 parc. Nr. Nr. 183, 248, 14, 14a i 68), a także Antoni i Marianna małż. Mrugała wspólnie po połowie (część 9/10 parc. Nr. Nr. 183, 248, 14), Nr. działek 183, 248, 14, 14a, 68, o pow. w ha 2.1622, 0.3747, 0.6042, 3.0280, 2.0349.
97. Zuzanna Wawrzyniak (cz. 11/20), S-cy męża Zuzanny Wojciecha Wawrzyniaka: córka Marianna zamężna Krysiak (cz. 9/100), córka Stanisława zamężna Stężała (część 9/100), syn Stanisław Wawrzyniak (część 9/100), syn Józef Wawrzyniak (część 9/100), i córka Helena Wawrzyniak (część 9/100), Nr. działek 111, 38, o pow. w ha 0.1000, 4.1462.
98. Kazimierz i Marianna małż. Idaczyk wspólnie po połowie, Nr. działek 144, 202, o pow. w ha 0.2372, 4.3269.
99. Piotr (część 5/7) i Józefa (część 2/7) małż. Paprota, Nr. działki 52, o pow. w ha 5.3123.
100. Tomasz i Marianna małż. Dratwa wspólnie po połowie, Nr. działek 112, 188, o pow. w ha 0.2492, 4.0191.
101. S-cy Jana Pluskoty: syn Wojciech Pluskota (4/40, Nr. tab. 86), syn Józef Pluskota (14/40 Nr. tab. 86), S-cy Józefy (żony Józefa) Pluskota: córka Cecylia Pluskota (7/40 Nr. tab. 86 i 1/4 Nr. tab. 87), córka Bronisława Pluskota (7/40 Nr. tab. 86 i 1/4 Nr. tab. 87), a także Walenty (4/40 Nr. tab. 86 i 1/4 Nr. tab. 87) i Zofia (4/40 Nr. tab. 86 i 1/4 Nr. tab. 87), małż. Pluskota, Nr. działki 50, o pow. w ha 11.5763.
102. Czesław (1/2 Nr. tab. (1/2 97, 1/2 Nr. tab. 88 i 1/2 Nr. tab. 1/2 89) i Władysława (część 1/2 Nr. tab. 1/2 97 i 1/2 Nr. tab. 88) małż. Kubiak i Józef (ojciec Czesława) Kubiak (część 1/2 Nr. tab. 1/2 89), Nr. działki 12, o pow. w ha 3.6574.
103. Walenty (parc. Nr. Nr. 273 i 273b i Katarzyna (parc. Nr. 273a) małż. Ciborscy, Nr. działek 273, 273a, 273b, o pow. w ha 1.5906, 3.0158, 0.1857.
104. Stanisław i Antonina małż. Sania wspólnie po połowie, Nr. działki 92, o pow. w ha 4.5053.
105. Andrzej (1/2 Nr. tab. 92, całe Nr. Nr. tab. 94, 95 i 1/1 (1/2 97) i Antonina (1/2 Nr. tab. 92) małż. Świerczyńscy, Nr. działki 13, o pow. w ha 4.2073.
106. Stanisław i Marianna małż. Stojeccy wspólnie po połowie, Nr. działek 11, 80, 80a, o pow. w ha 0.4060, 6.9330, 2.5672.
107. Wojciech Dębski (część 1/2) i Leon Kopacki (część 1/2), Nr. działki 23, o pow. w ha 5.6015.
108. Jan (część 7/24) i Agnieszka (część 7/24) małż. Świerczyńscy, Kazimierz (część 5/24), i Marianna (cz. 5/24), małż. Świątek, Nr. działki 22, o pow. w ha 5.0104.

109. Jan i Józefa małż. Gnych wspólnie po połowie, Nr. działek 1, 5, o pow. w ha 3.9700, 0.2912.

110. S-cy Katarzyny Konarskiej: córka Stanisława zamężna Sicińska (cz. 1/4), córka Marianna zamężna Walczak (cz. 1/2) i Aleksander mąż Stanisławy Sicińskiej (cz. 1/4), Nr. działek 143, 198, 198a, o pow. w ha 0.2376, 2.3016, 3.0359.

111. Józef i Petronela małż. Pagacz wspólnie po połowie, Nr. działki 36, o pow. w ha 5 3035.

112. Antoni i Marianna małż. Gruchot wspólnie po połowie, Nr. działki 24, o pow. w ha 5.5006.

113. Stanisław Krej, Nr. działki 69, o pow. w ha 0.9817.

114. Teofila Dudek, Nr. działki 2, o pow. w ha 2.0633.

115. Pelagia Bednarska, Nr. działki 3, o pow. w ha 1.8942.

116. Józef Golec, Nr. działki 65, o pow. w ha 3.1392.

117. S-cy Jana Sokołowskiego: syn Władysław Sokołowski (część 4/40), S-cy Feliksa, syn Jana Sokołowskiego: syn Stanisław Sokołowski (część 3/40), córka Regina Sokołowska (część 3/40), córka Władysława Sokołowska (część 3/40), syn Marian Sokołowski (część 3/40), syn Feliks Sokołowski (część 3/40), syn Jerzy Sokołowski (część 3/40), a także Marianna Szlawska (część 18/40), Nr. działki 4, o pow. w ha 1.5589.

118. Marcin i Waleria małż. Konieczni wspólnie po połowie, Nr. działek 154, 154a, o pow. w ha 2.7776, 0.7921.

119. Michał, syn Jakóba i Katarzyna małż. Wawrzyniak wspólnie po połowie, Nr. działki 67, o pow. w ha 3.3561.

120. S-cy Józefa Burzyńskiego: syn Józef Burzyński (część 1/4), córka Marianna Burzyńska (część 1/4) i Franciszka Burzyńska (żona Józefa) (część 1/2), Nr. działek 155, 153, 153a, o pow. w ha 1.3482, 0.8063, 3.1258.

121. Jan Przybyła, Nr. działek 18, 18a, o pow. w ha 1.4717, 0.8662.

122. Józef Bardziński, Nr. działki 70, o pow. w ha 1.1553.

123. Marianna Otręba, Nr. działki 152, o pow. w ha 1.5641.

124. Piotr Dura, Nr. działki 71, o pow. w ha 1.7053.

125. Barbara Lichtor, Nr. działki 66, o pow. w ha 1.2851.

126. Józef Kubiak (część 1/2 i Antonina Sobczak (część 1/2), Nr. działki 162, o pow. w ha 0.2681.

127. Marcjanna Bachorska, Nr. działki 73, o pow. w ha 1.5005.

128. S-cy Jana i Anny małż. Nawrockich: syn Stanisław Nawrocki (część 372/1344), syn Józef Nawrocki (część 186/1344), S-cy Wojciecha, s. Jana i Anny Nawrockiego: córka Pelagia zamężna Halusiak (część 186/1344), S-cy Andrzeja s. Jana i Anny Nawrockiego: córka Józefa zamężna Cieślak, (część 186/1344), S-cy Jadwigi (córki Jana i Anny) zamężnej Mrugała: córka Jadwiga zamężna Halusiak (część 62/1344), syn Stanisław Mrugała (część 62/1344), córka Marianna Mrugała (część 62/1344), S-cy Kacpra s. Jana i Anny Nawrockiego: syn Jan Nawrocki (część 31/1344), syn Józef Nawrocki (część 31/1344), córka Marianna zamężna Pluskota (część 31/1344), syn Ignacy Nawrocki (część 31/1344), syn Stanisław Nawrocki (część 31/1344), wnuk Bronisław Nawrocki (część 31/1344), S-cy Ignacego, syna Jana i Anny II voto Otorowska (cz. 42/1344), Nr. działek 151, 206, o pow. w ha 1.0501, 0.1609.

129. Riwen (część 105/420) i Rachla (część 105/420), małż. Erlich, S-cy Szlamy Szmulewicza: córka Kreindla Zylberg (część 35/420), córka Hendla Pasalska (część 35/420), syn Berek Szmulewicz (część 35/420), córka Rachla Erlich (część 35/420), S-cy Riwena (s. Szlamy) Szmulewicza: córka Gitla Grabowska (część 5/420), syn Ajzyk Szmulewicz (część 5/420), córka Załma Szmulewicz (część 5/420), córka Dwojra Hand (część 5/420), syn Abram Szmulewicz (część 5/420), syn Herszlik Szmulewicz (część 5/420), córka Rachla Fuks (część 5/420), S-cy Mirly (córki Szlamy) zamężnej Zylberberg: córka Ita- Szachman (część 7/420), córka Blima Goldrad (część 7/420), syn Szmul Zylberberg (część 7/420, córka Guta Zylberberg (część 7/420), córka Sura Frauman (część 7/420), Nr. działki 164, o pow. w ha 0.0629.

130. Urząd gminy Naramice, Nr. działki 120, o pow. w ha 0.0464.

131. Piotr i Marianna małż. Szczepańscy wspólnie po połowie, Nr. działki 245, o pow. w ha 1.4679.

132. S-cy Pawła i Marianny małż. Gruchot syn Józef (7/24 parc. Nr. Nr. 26, 240, 84 i 1/2 parc. Nr. 84a) i Antonina (7/24 parc. Nr. Nr. 26, 240, 84 i 1/2 parc. Nr. 84a) małż. Gruchot, córka Marianna Fruchot (1/24 parc. Nr. Nr. 26, 240, 84), syn Jan Gruchot (1/24 parc. Nr. Nr. 26, 240, 84), S-cy Jana Sykuły: córka Władysława zamężna Szneider (2/24 parc. Nr. Nr. 26, 240, 84), córka Waleria zamężna Szyszka (7/24 parc. Nr. Nr. 26, 240, 84), córka Antonina Sykuła (2/24 parc. Nr. Nr. 26, 240, 84), córka Marianna Sykuła (2/24 parc. Nr. Nr. 26, 240, 84), Nr. działek 26, 240, 84, 84a, o pow. w ha 0.9793, 0.2008, 3.0175, 1.2722.

133. Marianna Gnych, Nr. działek 237, 6, 6a, o pow. w ha 0.2345, 3.9755, 3.7567.

134. Piotr i Katarzyna małż. Gwiazda wspólnie po połowie, Nr. działki 197, o pow. w ha 8.4791.

135. Stefan Różański, Nr. działki 17, o pow. w ha 0.9499.

136. Ludwik i Józefa małż. Swierczyńscy wspólnie po połowie, Nr. działek 284, 284a, o pow. w ha 2.2063, 3,7630.

137. Michał i Antonina małż. Ignasiak wspólnie po połowie (8/14 parc. Nr. 282 i 1/7 część parc. 282a) S-cy Stanisława Ignasiaka: syn Wojciech Ignasiak (część 1/14 parc. Nr. 282 i 1/7 część parc. Nr. 282a), córka Stefania Ignasiak (część 1/14 parc. Nr. 282 i 1/7 parc. Nr. 282a), córka Helena Ignasiak (1/14 parc. Nr. 282 i 1/7 parc. Nr. 282a), córka Eleonora Ignasiak (1/14 parc. Nr. 282 i 1/7 parc. Nr. 282a), syn Józef Ignasiak (1/14 parc. Nr. 282 i 1/7 parc. Nr. 282a), syn Stanisław Ignasiak (1/14 parc. Nr. 282 i 1/7 parc. Nr. 282a), Nr. działek 282, 282a, o pow. w ha 4.7700, 0.6796.

138. Stanisław (parc. Nr. 286a i 1/2 parc. Nr. 286 i Konstancja (1/2 parc. Nr. 286), małż. Kwapisz, Nr. działek 286, 286a, o pow. w ha 2.2885, 1.4864.

139. Ludwik (część 1/4 parc. Nr. 296) i Stanisława (1/4 parc. Nr. 296), małż. Czech, S-cy Łucji Szyszka: syn Stanisław Szyszka (1/10 parc. Nr. 296 i 1/5 parc. Nr. 296a), syn Franciszek Szyszka (1/10 parc. Nr. 296 i 1/5 parc. Nr. 296a), syn Jan Szyszka (1/10 parc. Nr. 296 i 1/5 parc. Nr. 296a), syn Walenty Szyszka (1/10 parc. Nr. 296 i 1/5 parc. Nr. 296a), córka Petronela Szyszka (1/10 parc. Nr. 296 i 1/5 parc. Nr. 296a), Nr. działek 296, 296a, o pow. w ha 1.6836, 2.3605.

140. Michał Nyćka, Nr. działek 92, 92a o pow. w ha 0.4661, 3.4326.

141. Józefa Preś, Nr. działek 289, 289a, o pow. w ha 1.5454, 3.1276.

142. Ignacy Tomicki, Nr. działek 278, 279, 279a o pow. w ha 0.2632, 2.2388, 2.1007.

143. Walenty i Władysława małż. Gruchot wspólnie po połowie, Nr. działek 255, 281, 281a, o pow. w ha 0.5512, 1.6813, 3.6979.

144. Zofia Suwara, Nr. działek 283, 283a, o pow. w ha 0.2751, 2.2037.

145. Marianna I voto Ignasiak II voto Kulińska, Nr. działek 290, 290a, o pow. w ha 3.9660, 0.8164.

146. S-cy Idziego Gladały: Andrzej Ignasiak (część 1/2) i Jakób Ignasiak (cz. 1/2), Nr. działek 280, 280a, o pow. w ha 0.6019, 5.2584.

147. Jan (parc. Nr. 287 i 1/2 parc. Nr. 287a), i Ludwika (1/2 parc. Nr. 287a), małż. Mielczarek, Nr. działek 287, 287a, o pow. w ha 3.1852, 1.1364.

148. Józef i Marianna małż. Suwara wspólnie po połowie, Nr. działek 285, 285a, o pow. w ha 0.5502, 5.6424.

149. S-cy Wojciecha i Antoniny małż. Szczepaniak: córka Katarzyna, zamężna Klabka (cz.

2/7), córka Władysława zamężna Ignasiak (cz. 2/7), Józef Ignasiak, mąż Władysławy (cz. 1/7) i syn Jan Szczepaniak (cz. 2/7), Nr. działek 251, 294, o pow. w ha 0.2248, 4.2077.

150. Franciszek Klatka, Nr. działki 295, o pow. w ha 3.1995.

151. Plac szkolny wsi Naramice i kol. Zabłocie, Nr. działki 100, o pow. w ha 1.0369.

152. Plac na powiększenie gminy, Nr. działki 131, o pow. w ha 0.0466. Kopalnia gliny, Nr. działki 102, o pow. w ha 0.5684. Plac strażacki, Nr. działki 156, o pow. w ha 0.1248. Staw, Nr. działki 297, o pow. w ha 0.6752. Kopalnia piasku, Nr. działki 298, o pow. w ha 1.2186. Grzebowisko bydlęce, Nr. działki 299, o pow. w ha 0.0634.

153. Szosa Wieluń-Wieruszów, Nr. działki 300, o pow. w ha 0.1449.

Za Wojewodę:

(—) Ignacy Krupa

Kierownik Oddz. Urządzeń Rolnych.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1938 nr 14

OGŁOSZENIE ZARZĄDU GMINNEGO NARAMICE

z dnia 25 lipca 1938 roku.

Zarząd gminy Naramice, powiatu wieluńskiego ogłasza co następuje:

Na zasadzie Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o organizacji i ustaleniu statutów gminnych kas wiejskich pożyczkowo-oszczędnościowych z dnia 30 grudnia 1924 roku (Dz. Ust. R. P., Nr. 118, z 1924 roku, poz. 1069) i Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych, wydanego w porozumieniu z Ministerstwem Skarbu z dnia 13 marca 1925 roku o statucie normalnym gminnych kas pożyczkowo - oszczędnościowych (Dz. Ust. R. P. Nr. 35, poz. 239) została założona gminna Kasa pożyczkowo-oszczędnościowa z siedzibą w Naramicach.

a) kapitał zakładowy kasy ustalono w sumie złotych 2.500.—;

b) kasa może zaciągać, zobowiązania do dwudziestokrotnej wysokości kapitału zakładowego i zasobowego kasy.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1938 nr 23

OBWIESZCZENIE URZĘDU WOJEWÓDZKIEGO ŁÓDZKIEGO

z dn. 25 paźdz. 1938 r. Nr. R. U. VII. 1/3/258/38 o dokonanym scaleniu gruntów.

Na podstawie art. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1931 roku o dowodach prawa własności do gruntów scalonych (Dz. U. R. P. Nr. 39, poz 340) niniejszym obwieszczam, że w wyniku przeprowadzonego scalenia gruntów:

3) wsi Czołczyn, gminy Lutomiersk, pow. łaskiego,
4) wsi Grabica i Wola Wężykowa, gminy Sędziejowice, pow. łaskiego,
5) wsi Klecz i Łazów, gminy Chociw, pow. łaskiego,
9) wsi Naramice, gminy Naramice, pow. wieluńskiego

nowoutworzone kolonie, wykazane w dowodach pomiarowych, sporządzonych dla wymienionych obszarów scalenia, zostały zapisane na rzecz osób niżej wymienionych.

Jednocześnie zawiadamiam, że jeżeli w ciągu 3 miesięcy od dnia następnego po dniu opublikowania niniejszego obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Sprawiedliwości nie wpłyną do Urzędu Wojewódzkiego pretensje poparte dowodami wytoczenia sporu sądowego o prawo własności do gruntów scalonych, to — zgodnie z art. 3 powołanej na wstępie ustawy— prawomocne orzeczenie zatwierdzające projekty scalenia łącznie z dowodami pomiarowymi będą podstawą do pierwiastkowej regulacji hipotecznej scalonych gruntów na rzecz osób wymienionych w niniejszym obwieszczeniu.

IX. Obszar scalenia wsi Naramice, gminy Naramice, pow. wieluńskiego.

1) Ignacy i Helena małż. Pagaczowie, Nr. działki 88, o pow. w ha 1.8250.

Uchyla się Obwieszczenie Urzędu Wojewódzkiego Łódzkiego z dnia 10 czerwca 1938 roku Nr. RU. VII/1/3/67/38 w części dotyczącej gospodarstwa Nr. 81 we wsi Naramice.

Za Wojewodę:

(—) Ign. Krupa

Kierownik Oddz. Urz. Rolnych.

Echo Łódzkie 1938 luty

Olbrzymi pożar w maj. Naramice Straty wynoszą 100 tysięcy zł.

Wieluń, 17.2 W maj. Naramice pow. wieluńskiego należącego do p. Aleksandry Łubieńskiej wybuchł groźny pożar, którego pastwą padł duży spichrz napełniony zbożem oraz chlewnik z trzodą. Poszkodowana oblicza swe straty na blisko 100.000 zł. Dzięki natychmiastowej akcji ratunkowej pożar, który zagrażał sąsiednim budynkom mieszkalnym, został zlokalizowany. Przyczyna powstania pożaru nie została na razie ustalona.

Echo Łódzkie 1938 marzec

Wizyta kasiarzy w urzędzie gminy Naramice.

Wieluń. 7.3. - Onegdajszej nocy jacyś na razie nie wykryci sprawcy po wyłamaniu okna w budynku w którym mieści się Urząd Gminny, dostali się do wewnątrz gdzie przy pomocy specjalnych narzędzi rozpruli w trzech miejscach kasę ogniotrwałą. Kasiarze widocznie z braku czasu, lub też spłoszeni przez kogoś nie zdążyli rozpruć wewnętrznej ściany kasy toteż znajdująca się w kasie gotówka — zresztą w niewielkiej sumie, bo około 600 zł ocalała. Powiadomione o powyższym organa śledcze policji, po przybyciu na miejsce włamania, wszczęły dochodzenie.

 

Głos Chłopski 1948 nr 328 

Ku czci Kongresu
Na zebraniu gromadzkim w Wierzchlasie gm. Starzenice gospodarze postanowili uczcić dzień zjednoczenia obu partii robotniczych przez wykonanie pewnych dodatkowych prac dla dobra całej gromady. Między innymi zobowiązali się do oczyszczenia 2 km. rowów odprowadzających.
Na łącznym zebraniu gromad: Naramice, Wiktorów, Biała Rządowa i Biała Parce1a, w gminie Naramice, chłopi postanowili odpowiedzieć na wezwanie świata pracy i zadeklarowali oczyszczanie 4 km. rowów, oczyszczanie drenów i naprawę drogi.
Podobne rezolucje podjęli gospodarze ze wsi Gaczyna gm. Kurów, oraz z gromad Bębnów i Konopnica z gminy Konopnica.
Ale nie tylko gospodarze aktywnie wykazują swój pozytywny stosunek do faktu zjednoczenia obu partii robotniczych. Również pracownicy Zarządu Powiatowego ZSCh w Łasku zadeklarowali, iż do dnia Zjednoczenia, każdy z nich założy dwa nowe koła Samopomocy.
Jak więc widzimy, apel robotników z kopalni Zabrze-Wschód odbija się szerokim echem na terenie wiejskim.

Dziennik Łódzki 1951 nr 248

Kontraktacja i skup

Małorolna Majdowska wykonała plan roczny w 1000 proc.

Coraz więcej chłopów naszego województwa doceniając pomoc Państwa w postaci bezprocentowych pożyczek, ulg przy wymiarze podatku gruntowego i skupie zboża oraz przydziały węgla stosowane przy kontraktacji trzody chlewnej podpisuje umowy kontraktacyjne na I kwartał 1952 roku.

Ostatnio w ciągu jednego dnia w 14 gromadach gm. Wodziradów w pow. łaskim zakontraktowano 92 tuczniki. W tym samym powiecie w 10 gromadach gm. Szczerców zakontraktowano 103 sztuki.

Zwiększyła się również dostawa przez chłopów kontraktowych świń. Do 15 bm. pow. wieluński wykonał już wrześniowy plan w 78,2 proc.

Coraz więcej małorolnych chłopów dostarcza zboże do punktów skupu. W dniu 15 bm. pow. rawsko-mazowlecki wykonał dzienny plan sprzedaży zboża w 179.8 proc.

W gromadzie Kopydłów w powiecie wieluńskim małorolna ob. Majdowska miała odstawić 92 kg zboża, jednak na punkt skupu przywiozła 900 kg wykonując swe roczne zobowiązanie prawie w 1000 proc. Roch Stężak z gromady Naramice posiadający 1,2 ha gospodarstwo wykonał roczny plan sprzedaży w 600 proc., a Stefan Kurdek z gromady Lipiny w pow. kutnowskim, mający 3 ha ziemi — 254 proc.

Dziennik Łódzki 1962 nr 138

11 budynków spłonęło w powiecie wieluńskim

Poważny pożar wybuchł wczoraj w Naramicach (pow. Wieluń). Spłonęło 11 budynków gospodarskich (w tym 2 domy mieszkalne). Straty sięgają 300 tys. zł. Przyczyną pożaru była iskra z komina. W akcji ratowniczej brało udział 13 jednostek straży.

Poza tym straż interweniowała jeszcze w 6 wypadkach pożarów w różnych miejscowościach województwa.

Dziennik Łódzki 1971 nr 153

W Naramienicach, pow. Wieluń Stanisław Musiał nieostrożnie jadąc „Żukiem" potrącił 78-letniego Jana Pagacza, który w drodze do szpitala zmarł.