Góra Draby (222.5 m n.p.m.) to ciekawy ostaniec skalny położony położony na Wyżynie Wieluńskiej, w granicach Załęczańskiego Parku Krajobrazowego (ZPK), w sąsiedztwie wsi Draby (gmina Działoszyn, powiat pajęczański).
Górę Draby budują skaliste wapienie jury górnej. Ostaniec wznosi się ok. 10 do 15 metrów ponad otaczającą powierzchnię utworzoną z piaszczystych osadów czwartorzędowych.
We wnętrzu Góry Draby znajduje się m.in. Jaskinia Ewy - cenne stanowisko paleontologiczne. Jaskinia jest udostępniona do zwiedzania – dziś to teren prywatny udostępniany turystom przez rodzinę Drabów.
Do wnętrza Jaskini Ewy prowadzi pionowa studnia krasowa o głębokości 11 metrów, obecnie obudowana (domek z drewnianym dachem). Po drabince można zejść do niewielkich korytarzy jaskini.
Sama jaskinia powstała w wapieniach skalistych, w wyniku poszerzania szczelin przez procesy krasowe. Wnętrze jaskini zostało zniszczone w wyniku eksploatacji kalcytu, miejscami zachowały się jednak resztki dawnej szaty naciekowej.
W ścianie jednego z korytarzy zaobserwować można liczne warstwy białego, drobnokrystalicznego kalcytu, oddzielonego laminami piasków i iłów o żółtym zabarwieniu. W warstwach tych odnaleziono szczątki zwierząt lądowych, które - jak wykazały badania paleontologiczne - zamieszkiwały otoczenie jaskini w okresie późnego trzeciorzędu.
http://lodzkie.travel/?kat=ochrona_przyrody&sub=7&id=13
Wikipedia:
Jaskinia Ewy - krasowa jaskinia znajdująca się na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej (Wyżyna Wieluńska) w otulinie Załęczańskiego Parku Krajobrazowego. Jaskinia została uznana w 1998 r. za pomnik przyrody.
Położona jest na południe od wsi Draby (gmina Działoszyn, powiat pajęczański), w zachodniej części szczytu Góry Draby (230 m n.p.m.).
Jaskinia została odkryta w 1974 roku przez geologa z Uniwersytetu Wrocławskiego, Adama Szynkiewicza, który na cześć swojej żony nazwał ją imieniem "Ewa". Jaskinia jest własnością prywatną rodziny Drabów (Draby nr 15) i możliwe jest jej zwiedzanie.
W wyniku eksploracji i badań naukowych jaskini w latach 70. XX wieku odnaleziono szczątki zwierząt lądowych z okresu trzeciorzędu; jest to tzn. brekcja kostna, czyli zespolone kalcytem zwierzęce szczątki kostne.
Poprzez pionową studnię krasową o głębokości ok. 8 metrów przechodzi się do wnętrza Jaskini Ewy. Długość korytarzy jaskini wynosi ok. 40 m. Jaskinia powstała w jurajskiej skale wapiennej, w wyniku długotrwałego działania procesów krasowych. Wnętrze jaskini i szata naciekowa zostały poważnie zdewastowane.
W pobliżu jaskini, na zboczach góry Draby, znajdują się wyrobiska kamieniołomu, który także został uznany za pomnik przyrody.
Górę Draby budują skaliste wapienie jury górnej. Ostaniec wznosi się ok. 10 do 15 metrów ponad otaczającą powierzchnię utworzoną z piaszczystych osadów czwartorzędowych.
We wnętrzu Góry Draby znajduje się m.in. Jaskinia Ewy - cenne stanowisko paleontologiczne. Jaskinia jest udostępniona do zwiedzania – dziś to teren prywatny udostępniany turystom przez rodzinę Drabów.
Do wnętrza Jaskini Ewy prowadzi pionowa studnia krasowa o głębokości 11 metrów, obecnie obudowana (domek z drewnianym dachem). Po drabince można zejść do niewielkich korytarzy jaskini.
Sama jaskinia powstała w wapieniach skalistych, w wyniku poszerzania szczelin przez procesy krasowe. Wnętrze jaskini zostało zniszczone w wyniku eksploatacji kalcytu, miejscami zachowały się jednak resztki dawnej szaty naciekowej.
W ścianie jednego z korytarzy zaobserwować można liczne warstwy białego, drobnokrystalicznego kalcytu, oddzielonego laminami piasków i iłów o żółtym zabarwieniu. W warstwach tych odnaleziono szczątki zwierząt lądowych, które - jak wykazały badania paleontologiczne - zamieszkiwały otoczenie jaskini w okresie późnego trzeciorzędu.
http://lodzkie.travel/?kat=ochrona_przyrody&sub=7&id=13
Wikipedia:
Jaskinia Ewy - krasowa jaskinia znajdująca się na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej (Wyżyna Wieluńska) w otulinie Załęczańskiego Parku Krajobrazowego. Jaskinia została uznana w 1998 r. za pomnik przyrody.
Położona jest na południe od wsi Draby (gmina Działoszyn, powiat pajęczański), w zachodniej części szczytu Góry Draby (230 m n.p.m.).
Jaskinia została odkryta w 1974 roku przez geologa z Uniwersytetu Wrocławskiego, Adama Szynkiewicza, który na cześć swojej żony nazwał ją imieniem "Ewa". Jaskinia jest własnością prywatną rodziny Drabów (Draby nr 15) i możliwe jest jej zwiedzanie.
W wyniku eksploracji i badań naukowych jaskini w latach 70. XX wieku odnaleziono szczątki zwierząt lądowych z okresu trzeciorzędu; jest to tzn. brekcja kostna, czyli zespolone kalcytem zwierzęce szczątki kostne.
Poprzez pionową studnię krasową o głębokości ok. 8 metrów przechodzi się do wnętrza Jaskini Ewy. Długość korytarzy jaskini wynosi ok. 40 m. Jaskinia powstała w jurajskiej skale wapiennej, w wyniku długotrwałego działania procesów krasowych. Wnętrze jaskini i szata naciekowa zostały poważnie zdewastowane.
W pobliżu jaskini, na zboczach góry Draby, znajdują się wyrobiska kamieniołomu, który także został uznany za pomnik przyrody.
1992 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz