Gozdówek

Czajkowski 1783-84 r.

Gozdowek folwark, parafia goszczonow (goszczanów), dekanat stawski, diecezja gnieźnieńska, województwo sieradzkie, powiat sieradzki, własność: Szypowscy.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Gozdowek, województwo Kaliskie, obwód Kaliski, powiat Wartski, parafia Goszczanów, własność prywatna. Ilość domów 1, ludność 11, odległość od miasta obwodowego 3.

Gozdówek, folwark w gminie Goszczanów. Zaznaczony na mapie z 1839 r.

1839 r.

1992 r.

 Gazeta Południowo-Pruska, 1806

Do zadzierzawienia. JPan Konsyliarz medycyny Gumpert, chce dobra swe 3 mile od Kalisza odległe Lipicze, Gozdowek i Wroniawy poiedyńczo, albo ogulnie, iak się dzierzawcy ułożą na 6 lat od S. Jana c. począwszy naywięcey daiącym wypuścić. Dla czego ia termin do licytacyi na dzień 10. Aprilis o godzinie 11. rano w pomieszkaniu moim pod bramą Warszawską wyznaczyłem, tam tedy ochotę maiący dzierzawić, stanąć anszlag zrewidować i swe podanie oświadczyć mogą. W Kaliszu dnia 6. Marca roku 1806. Ottów, Regencyi Sekretarz.

Gazeta Korrespondenta Warszawskiego y Zagranicznego 1817 nr 24

Do sprzedania z wielkim awantażem dla kupuiących.

1) Dobra wsie Lipicze, Wroniawy, Gozdowek Olendry, w Powiecie Wartskim, w Woiewództwie Kaliskim, Królestwie Polskiem , trzy mile od miasta Kalisza , trzy od Sieradza i półtory od miasta Warty położone, są z wolney ręki do sprzedania. Dobra te składaią się z trzech folwarków i Olendrów, obeymuiących w sobie gospodarzy 36, leżą na trakcie prowadzącym z Kalisza , do Warszawy; maią w każdym polu wysiewu korcy Warszawskich 285, oprócz pszenicy, którey się wysiewa korcy 50; pastwiska i łąk z wielkim dostatkiem, boru na swoię potrzebę z różnego gatunku drzewa ; owiec na tychże folwarkach trzyma się sztuk 1800, pomiędzy któremi znayduie się Hiszpańskich gruntowych sztuk 500; krów trzyma się latem i zimą sztuk 200, pomiędzy któremi znayduie się gruntowych 20. Oprócz tego znayduie się na gruncie różnego gatunku inny inwentarz , iako to, konie fornalskie, woły i t. d.; znayduią się w tychże dobrach także gorzelnia o trzech garcach, z których zabiera ieden beczek 7, a dwa mnieysze o 4 i 5, beczkach; mielcuch, wiatrak, propinacyą znaczną , iakoliteż ogród Włoski w Lipiczach, a sad w Wroniawach maią też dobra. Szacunek tych dóbr stanowi się 450,000 zł: Pol: Połowa tey summy szacunkowey z opłaty procentu przy gruncie pozostanie, o drugiey połowy wypłatę, iakoliteż o całkowity szacunek, układ przy ugodzie nastąpi. Dobra te luboli są w dzierzawie, w każdym roku dzierżawca odstąpić obowiązany, i sprzedaiący natychmiast oddanie possessyi zapewnia. Ktoby sobie życzył kupna, ma się udać do JW. Paliszewskiego Prezesa Rady Powiatu Obornickiego, medalem zasługi ozdobionego, dziedzica Gembic pod miastem Rogożnem mieszkaiącego , który ochotę maiących kupna zapewnia, iż w każdym czasie w mieyscu mieszkania w wsi Gembicach dziedziczney znayduie się. J nadto uwiadomia , iż listy adressowane pocztą przez Poznań, Rogożno, w Gembicach rąk iego doydą, i wezwany do miasta Poznania dla ostatecznie uczynienia układu ziechać zapewnia. — Nakoniec ostrzega się, iż o JW. Paliszewskim często bawiącym w Poznaniu dowiedzieć się można od W. Gmuperta, Konsyliiarza Regencyi Poznańskiey, na ulicy Wilhelmowska, zwana, w Poznaniu mieszkaiącego.

 

Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1827 nr 25

OBWIESZCZENIE.
Sekwestrator Skarbowy w Obwodzie Kolskim.
Zawiadomia ninieyszym Szan. Publiczność, iż w dniu 30. m. i r. b. o godzinie 10tey zrana i o godzinie 3ciey z południa odbywać się będzie licytacya na rzecz Skarbu publicznego w mieście Kaliszu w Biurze Kommissarza Obwodu na wydzierżawienie w trzech-letnią possessyą, czyli od dnia 24. Czerwca r. b. aż do dnia 24. Czerwca 1830, według warunków przed licytacyinych z dnia 11. m. i r. b.
1) Wsi folwarczney Lipicze łącznie z folwarkiem Gozdowek i Gminą Olędrów Gampertowo i Krystyanowo zwaną, i   
2) Wsi folwarczney Wroniawy, do dóbr Lipicze przynależney, w Powiecie Wartskiem położonych, iednę i pół mili od miasta Koźminka, Dobry i Warty odległych.
Zaprzasza żalem Licytantów na powyższy termin i mieysce z gotowemi pieniędzmi. Ktoby chciał wiadomość powziąść o warunkach przed-licytacyinych, potrzebney kaucyi i o stanie Dóbr tych, może przeyrzeć Protokuły w Biórze Kommissarza Obwodu i Wóyta Gminy Lipicze, a ktoby się chciał ocznie przekonać ostanie Dóbr tych, zechce się wprost na grunt udać.
w Kaliszu dnia 11. Czerwca 1827 roku.   
Bogusławski.

Dziennik Powszechny 1833 nr 89

Komornik Trybunału Woiewództwa Kaliskiego. Uwiadamia, iż dobra Lipicze z przyległościami Wroniawy, Gozdowek i Hollendrami Lipicze w Powiecie Wartskim, Obwodzie Kaliskim położone, w d. 10 Maia 1833 r. o godzinie 10 z rana przed W. Wawrzeńcem Janczewskim Reientem Powiatu Wartskiego w Warcie, w trzechletnią dzierzawę od Sgo Jana Chrzciciela r. b. poczynaiąc, przez licytacyą publiczną wypuszczone zostaną, z których dotychczasowa dzierzawa złp. 8,000 wynosi. w Kaliszu d. 26 Marca 1833 r. Jan Sztandke.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1854 nr 201

(N. D. 4542) Podpisany Adwokat przy Sądzie Appellacyjnym Królestwa Polskiego w Warszawie pod N. 1774 zamieszkały jako Obrońca:

1. Celestyny z Torosiewiczów Alexandra Kamockiego dziedzica dóbr Dłutowa małżonki w Dłutowie Ogu Szadkowskim zamieszkałej.

2. Teodozyi z Torosiewiczów Grzegorza Bohdanowicza obywytela małżonki w Makowiskach Ogu Radomskim zamieszkałej.

3. Karoliny z Torosiewiczów Konstantego Czerszyk Doktora małżonki w Błaszkach Ogu Wartskim Gub. Warszawskiej zamieszkałej.

Donosi i ogłasza że na skutek wyroków Tryb. Cyw. Gub. Warsz. w Warszawie z datt 31 Sierp. (12 Wrześ.) 1853 r. i 30 Czerw(12 Lipca) 1854 r. sprzedane zostaną w drodze działów.

Dobra Ziemskie Lipicze i Gozdówek

litera A. i B.

w Ogu Wartskim, Pcie Kaliskim, Gub. Warszawskiej położone należące do SSrów Dawida Torosiewicza Mecenasa mianowicie Kamockiej, Bohdanowiczowej, Czerszykowej, oraz Romanii z Torosiewiczów Franciszka Szołdraczyńskiego małżonki, w dobrach Lipicze zamieszkałej i wreszcie nieletniej Józefy Maryi Praxedy, Tekli 4ch imion Torosiewicz której naturalną opiekunką jest Praxeda z Neumanów Igo ślubu Torosiewicz na teraz Ignacego Działoszy Hincz małżonka w m. Płocku zamieszkała, zaś przydanym opiekunem Jerzy Fenschave Tajny Radca Senator we wsi Wierzbnie pod Warszawą zаmieszkały.

Dobra te mają rozległości ogółem włók 77 mórg 15 pr. kw. 214 miary nowopolskiej.

Przygotowawcze przysądzenie odbędzie się d. 28 Wrześ. (10 Października) r. b. o godzinie 4 z południa w miejscu zwykłych posiedzeń Tryb. Cyw. Gub. Warsz. w Warszewie w Wydziale 3 przed W. Starczewskim Assessorem delegowanym. Licytacyą zacznie się od summy rs. 24533.

Warszawa d. 18j30 Sierpnia 1854 r.

Z. Krysiński.

Gazeta Sądowa Warszawska 1891 nr 13

KRONIKA CYWILNA. Spór o rozwiązanie sprzedaży z powodu niezapłacenia sumy przekazanej do zapłacenia wierzycielowi dóbr. Na hypotece dóbr Lipicze-Gozdówek była zabezpieczoną, dla nieletnich Dzierżawskich, suma 8,000 rs., stanowiąca dług osobisty poprzedniego właściciela dóbr, Łopuskiego. Dobra te uległy przymusowej sprzedaży i nabył je napowrót Łopuski, za sumę, niepokrywającą wierzytelności Dzierżawskich, która też na żądanie Łopuskiego została wykreśloną z wykazu hypotecznego. Następnie Łopuski obciążył dobra dodatkową pożyczką Towarzystwa Kred. Ziemskiego i w d. 12 Lipca 1887 zeznał jednostronny akt, mocą którego zabezpieczył na hypotece sumę Dzierżawskich 8,000 rs., pod trzema warunkami: że za sumę tę odpowiadać będą jedynie dobra, nie zaś osobiście Łopuski, że suma będzie wymagalną po dojściu nieletnich Dzierżawskich do pełnoletności i że do tego czasu właściciel dóbr, poczynając od d. 1 Stycznia 1888 r., będzie płacił do rąk ojca nieletnich z góry rocznie procent, pod rygorem wymagalności sumy, gdyby opłata procentu zaległa dłużej, niż w ciągu dni 30-tu. Tegoż dnia sprzedał Łopuski dobra Stefanii Witortowéj i przekazał jéj w szacunku wierzytelności Dzierżawskich, pod powyżej wymienionymi warunkami. Pierwszy z tych aktów uzyskał zatwierdzenie hypoteczne, drugi jednak nie został zatwierdzony (dla przyczyn nieznanych) i prawo własności Witortowéj stało się wiadomem tylko z zastrzeżenia na marginesie wykazu hypotecznego. W dniu 2 Lipca 1888 r. rada familijna nieletnich pozbawiła ojca opieki, mianowała opiekunem ich dziada i upoważniła go do windykowania sumy 8,000 rs. z procentami. Nowy opiekun Dzierżawski wystąpił z powództwem przeciwko Łopuskiemu i Witortowéj o niepodzielne przysądzenie od nich 8,000 rs. z procentem zaległym od d. 1 Stycznia 1887 r. Wystąpił on z mocy wykazu hypotecznego przeciwko Łopuskiemu, jako przeciwko dłużnikowi osobistemu, przeciwko Witortowéj, jako przeciwko właścicielce dóbr obciążonych długiem, utrzymywał zaś, że akt 1887 r. nie ma dlań mocy obowiązującej. Łopuski odpowiadał w sprawie osobiście i jako pełnomocnik Witortowéj. Utrzymywał on, źe akt z r. 1887 ma względem pozwanych moc obowiązującą, że moc tę przyznał powód, występując z powództwem, na zasadzie wykazu hypotecznego i że procent został nie zapłacony bez winy pozwanych, gdyż jedna z wierzycielek ojca Dzierżawskich położyła areszt u Witortowéj na jego funduszach. Sąd okręgowy oddalił powództwo, motywując wyrok: że powództwo zostało oparte na wykazie hypotecznym; że odrzuciwszy wykaz hypoteczny należałoby oddalić powództwo; że powołanie się powoda w toku sprawy na dawniejsze akty, ustalające osobisty tytuł przeciwko Łopuskiemu, jest rozszerzeniem powództwa i nie może być dopuszczonem (art. 332 Ust. post. cyw.); że więc należy oprzeć wyrok na treści aktu 1887 r., zamieszczonej w wykazie hypotecznym; że podług owego aktu termin wymagalności sumy jeszcze nie nastąpił, albowiem nieletni nie doszli do pełnoletności; że zaległości procentowe nie mogą stanowić powodu do poszukiwania długu, albowiem procenta, podług aktu 1887 r., należą nie do powoda lecz do ojca nieletnich, Witortowa zaś nie mogła płacić procentu z powodu aresztu położonego u niéj na funduszach ojca nieletnich. Wyrok ten został uchylony wyrokiem Izby Sądowej z d. 29 Maja r. z., wydanym na skutek apelacyi powoda, opiekuna nieletnich. Izba rozróżniła położenie prawne Łopuskiego i Witortowéj, aczkolwiek ta ostatnia stawała i odpowiadała przez pośrednictwo Łopuskiego. Łopuski, zdaniem Izby, był osobistym dłużnikiem nieletnich odpowiedzialnym względem nich osobiście z całego majątku, na mocy pierwotnego tytułu; sprzedaż dóbr przez licytacyę nie umorzyła téj odpowiedzialności i nie zmieniła jéj warunków; Łopuski nie miał prawa jednostronnie w r. 1887 zmieniać warunków téj odpowiedzialności i dla tego akt z r. 1887 względem niego osobiście nie ma żadnego znaczenia i pierwotny tytuł długu powinien być uwzględniony w całości. Powołanie się na akty dawniejsze stanowi powołanie się na nowy dowód nie zaś zakazane rozszerzenie granic powództwa, powołanie się zaś na nowy dowód jest dopuszczalne nawet w instancyi apelacyjnej. Co zaś do Witortowéj, właścicielki dóbr i tem samem dłużniczki rzeczowej Dzierżawskich, uznała Izba Sądowa, że względem niéj, jako trzeciej nabywczym dóbr, obowiązuje wykaz hypoteczny, że więc obowiązki Witortowéj względem Dzierżawskich ulegają ocenieniu podług wykazu hypotecznego. W wykazie jest zastrzeżenie, że w razie nie zapłacenia procentu w ciągu dni 30 suma staje się wymagalną. Witortowa nie zapłaciła procentu, ani opiece Dzierżawskich, ani ojcu nieletnich. Z chwilą pozbawienia ojca opieki, utracił on prawo pobierania procentów od kapitału swych dzieci i prawo to służy opiece; lecz choć by Witortowa nie wiedziała o pozbawieniu ojca nieletnich opieki, to również jest winną nie zapłacenia procentu dłużej niż przez ciąg dni 30, albowiem nikomu go nie płaciła. Nie może bronić Witortowéj położenie aresztów na funduszach ojca nieletnich, gdyż położenie aresztu wkładało na nią obowiązek złożenia funduszów do depozytu sądu, lecz nie upoważniało jéj do pozostawienia ich u siebie. Z tych powodów Izba zasądziła sumę rs. 8,000 osobiście od Łopuskiego, oraz z dóbr Lipicze-Gozdówek. W wykonaniu wyroku tego opieka Dzierżawskich zwróciła się z egzekucyą do innych dóbr Łopuskiego. Pod naciskiem egzekucyi Łopuski zapłacił 2,000 rs. kapitału, od pozostałej zaś sumy zapłacił procent i wystąpił przeciwko Witortowéj z powództwem o rozwiązanie umowy co do sprzedaży dóbr Lipicze-Gozdówek z powodu nie zapłacenia wierzytelności Dzierżawskich, stanowiących resztę szacunku dóbr, o eksmisyę Witortowéj i o wprowadzenie Łopuskiego w posiadanie. Witortowa broniła się podobnie, jak w poprzedniej sprawie, treścią wykazu hypotecznego, usprawiedliwiała nie płacenie procentu prócz aresztu nadto zezwoleniem ojca Dzierżawskich na pozostawienie w jéj ręku procentu, bez składania go do depozytu. Sąd okręgowy w Kaliszu zasądził powództwo z zasady, iż Izba Sądowa wyrokiem prawomocnym, obowiązującym Witortową, która miała udział w poprzedniej sprawie, ustaliła, że Witortowa, w charakterze właścicielki dóbr, była obowiązaną natychmiast zapłacić wierzytelność Dzierżawskich, skoro zaś nie zapłaciła wierzycielności, obowiązaną była zapłacić wierzytelność za Łopuskiego, jako resztę przynależnego mu szacunku i Łopuski z tego powodu jest egzekwowanym, żądanie więc jego o rozwiązanie umowy sprzedaży dóbr ulega przyjęciu na zasadzie art. 1184, 1654, 1652 p. 2, 1655 Kod. cyw., Witortowa odwołała się do Izby Sądowej z zasad, że Izba Sądowa w poprzednim wyroku nie rozbierała obowiązku płacenia procentów, że apelująca nie jest winną niepłacenia procentów, że nie została ona postawioną w stanie zwłoki co do zapłaty 8,000 rs., jako reszty szacunku i ma prawo szacunek ten zapłacić nawet po terminie, oraz że w dobrach poczyniła ulepszenia, skutkiem więc rozwiązania umowy i eksmisyi byłaby skrzywdzoną. Łopuski w drugiej instancyi przedstawił dowód, iż Witortowa dopuściła się znacznych zaległości rat Tow. Kred. Ziemsk., skutkiem czego dobra wystawione zostały przez toż Towarzystwo na sprzedaż. Izba Sądowa wyrokiem z dnia 10 Lutego r. b ., oddaliła apelacyę Witortowéj i zatwierdziła wyrok Sądu okręgowego. Izba zaznaczyła, że obowiązek płacenia procentu ciążący Witortową i wina Witortowéj pod względem nieopłacenia procentu i wynikłej ztąd wymagalności kapitału od Witortowéj zostały ustalone przez poprzedni wyrok Izby Sądowej. Witortowa pomimo to nie zapłaciła za Łopuskiego 8,000 rs. jako resztę szacunku, nie może powoływać się zaś na prawo swe płacenia téj sumy po terminie, albowiem nie oświadcza gotowości płacenia ani téj sumy, ani procentu. Nadto nie może ona powoływać się na art. 1657 Kod. cyw., dozwalający zapłacenia szacunku po terminie, co do ostatecznego postawienia jéj w stanie zwłoki, gdyż przepis art. 1657 Kod. cyw. stosuje się do wypadku, jeżeli sprzedającemu nie grozi niebezpieczeństwo utraty szacunku, w danym zaś razie Łopuskiemu grozi niebezpieczeństwo utraty szacunku, skutkiem nagromadzenia zaległości rat Tow. Kred. i wystawienia dóbr na sprzedaż przez toż Towarzystwo. Uznała też Izba, że fakt wprowadzenia melioracyi nie przeszkadza do wytoczenia powództwa i rozwiązania umowy, upoważnia tylko Witortową do poszukiwania swych praw w drodze wskazanej w art. 555 Kod. cyw., która to droga stoi dla Witortowéj otworem, albowiem nie wystąpiła dotychczas z żądaniem tym w drodze powództwa wzajemnego. G.