Góra Świętej Genowefy

Góra Świętej Genowefy, wzgórze w gminie Wierzchlas. Wysokość 200 m.

Góra Świętej Genowefy (200 m n.p.m.), dawniej zwana Jarzębieską Górą leży na Wyżynie Wieluńskiej, na zachód od wsi Bobrowniki (gmina Działoszyn, powiat pajęczański), na południowym skraju Załęczańskiego Parku Krajobrazowego. Stanowi wysoki, skalisty pagór meandrowy wznoszący się 25-metrową, stromą ścianą ponad dolinę Warty. Od strony wysoczyzny grzbiet pagórka stopniowo pogrąża się w piaskach, są tam liczne płytkie wyrobiska kalcytu. W obrębie Góry Świętej Genowefy znajduje się największa i najbardziej malownicza skała wapienna na terenie Załęczańskiego Parku Krajobrazowego, przypominająca swym kształtem ludzką czaszkę. Ze szczytu Góry Świętej Genowefy rozciąga się malowniczy widok na położoną po przeciwnej stronie rzeki Górę Wapiennik. Niegdyś oba wzgórza stanowiły jedną całość, jednak wody odpływające w czwartorzędzie z topniejącego lądolodu przebiły tu, istniejącą po dzień dzisiejszy charakterystyczną bramę skalną. Jak głosi legenda, nazwa Góry Świętej Genowefy pochodzi od imienia żony jednego z właścicieli pobliskiej miejscowości Parzymiechy. Została ona wygnana przez męża pod zarzutem zdrady i ukrywała się w tych okolicach. Górę Świętej Genowefy objęto ochroną jako pomnik przyrody, ze względu na interesującą budowę geologiczną oraz cenne stanowisko roślinności wapieniolubnej i kserotermicznej, rosnącej tu na północnej granicy zasięgu. Po przesiedleniu wsi Jarzębie (sąsiadującej od zachodu) cały teren, łącznie z Górą Św. Genowefy, został zalesiony, przez co skałka częściowo utraciła swoje walory widokowe. 

http://lodzkie.travel/?kat=ochrona_przyrody&sub=7&id=14

Góra Świętej Genowefy 1935 r.

1965 r.