Wsto / Staw

Taryfa Podymnego 1775 r.

Wsto, wieś, woj. sieradzkie, powiat szadkowski, własność szlachecka, 5 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.

Wsto, parafia marzynin (marzenin), dekanat szadkowski, diecezja gnieźnieńska, województwo sieradzkie, powiat szadkowski, własność: Dobek, miecznik.

Słownik Geograficzny:  

Wsto, wś dziś nieznana pod tą nazwą, istniała w par. Marzenin (dziś pow. łaski). Nie było tu kmieci tylko części szlacheckie. Dziesięcinę dawano pleb. w Marzeninie. W r. 1552 mają tu cztery działki po 1 i 1 łanu Polewowie i Jakub Fundament (Pawiń., Wielkop., II, 248).

Na mapie Reymann'a Wsto widnieje pod nazwą Staw, a na mapie Czajkowskiego pod nazwą Uszto. Uszto to z pewnością tak zapisana nazwa wsi Wszto. Wieś jest umieszczona w rejestrze Czajkowskiego oraz odnotowana w Taryfie Podymnego, zatem pod koniec XVIII wieku istniała jeszcze.

Wszto (Uszto) na mapie Czajkowskiego

Staw (Wsto) na mapie Reymann'a

1915 r.

 1792*

 

Urząd Aktowy Ziemiański Szadkowski zadość czyniąc obowiązkowi prawa o obdukcjach ustanowionego widział na pracowitym Janie Bartosiu z wsi Wsta Wo Zygmunta Dobka miecznika sieradzkiego dziedzicznej poddanym na łopatce lewej ręki siność na dwa cale szeroką również i długą pod tą łopatką dwa miejsca znaczne zasinione, tęż rękę w łokciu zsiniałą dużo i na piszczeli od kostki zsiniałość małą, na prawej zaś stronie pleców pod łopatką siność na trzy cale szeroką, również i długą, na tej łopatce siność mała, na łokciu zaś tej ręki siność, które to potłuczenia dnia wczorajszego na gruncie między wsią Wstem a Młodawinem Wygiełzowem będącym w wspólnym używaniu zostającym, przez urod[zonego] Józefa Siewierskiego i pracowitego Sebastiana są dopełnione, przeciwko którym skarżąc się tenże pracowity Jan Bartoś niniejsze potłuczenie okazał i zaświadczył się.

Zespół: 56 / Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie
Jednostka: 235 / Protokóły ziemiańskie Szadkowskie wieczystych tranzakcji, plenipotencji, relacji, wizyt, wyroków zjazdowych i oblat
Lata: 1792, karta 42