Urbanice

Rosin:

URBANICE- (1294 Orbanich, Urbanicz) 3 km na NE od Wielunia. 1294 Przemysł II nadał abpowi skonfiskowaną Adamowi Skardze z U. posiadłość „aput Greh” (Wp 722, zob. Ros. 127, 128); 1459 Piotr, Mikołaj i Bartosz, her. in U. (AC 2, 813, 814); 1496 Piotr Urbański z U. kupił 2 ł. w Rudzie za 30 grz. (GW 2, 36); 1499 Klemens, Paweł i Albert z U. kupili 3 ł. w Rudzie za 30 grz. (GW 2, 123); 1520 par. Ruda, plebanowi dzies. snop. z 3 folw. szlach. wartości 2 grz. (Ł 2, 111); 1552 2 Urbańscy mieli 1 kmiecia, 2 inni też 1, zaś 3 nie mieli kmieci, a siedzieli na 1/4 ł. (ŹD 290).

Taryfa Podymnego 1775 r.

Urbanice, wieś, woj. sieradzkie, ziemia wieluńska, własność szlachecka, 13 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.

Urbanice, parafia ruda, dekanat rudzki, diecezja gnieźnieńska, województwo sieradzkie, ziemia wieluńska, własność: Nieniewski.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Urbanice, województwo Kaliskie, obwód Wieluński, powiat Wieluński, parafia Ruda, własność prywatna. Ilość domów 13, ludność 96, odległość od miasta obwodowego 3/4.

Słownik Geograficzny:

Urbanice, w dok. z r. 1294 Orbanich, dwie wsi i folw. nad stawem, pow. wieluński, gm. Wydrzyn, par. Ruda, odl. od Wielunia 3 w.; 1-sza wś ma 13 dm., 66 mk.; 2-ga wś 4 dm., 52 mk. W 1827 r. 13 dm., 96 mk. Folw. U. rozl. mr. 300: gr. or. i ogr. mr. 248, łąk mr. 27, past. mr. 10, w osadach mr. 5, nieuż. mr. 10; bud. mur. 5, drewn. 5. Adam dictus Skarga i inni dziedzice z U. wymienieni są w akcie ks. Przemysława z r. 1294 jako grabiciele dóbr duchownych (Kod. Wielkp., Nr. 722). Na początku XVI w. mieszkała tu sama drobna szlachta, trzy folw. dawały dziesięcinę, wartości 2 grzyw. pleb. w Rudzie (Łaski, II, 111) W r. 1552 mieszkają tu sami Urbańscy. Mateusz i Jan płacą od 1 łanu, Mateusz i Feliks od 1, zaś Wojciech, Andrzej i Mikołaj od 1 (Pawiń., Wielkp., II, 290). Br. Ch.

Spis 1925:

Urbanice, wś i folw., pow. wieluń, gm. Wydrzyn. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 17. Ludność ogółem: 130. Mężczyzn 59, kobiet 71. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 130. Podało narodowość: polską 130.

Wikipedia:

Urbanice-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Wieluń. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Elżbieta Halina Nejman Majątki (Szlachta Sieradzka XIX wieku Herbarz)

URBANICE par. ? p. wieluński, W 1874 r. Stanisław Nowakowski sprzedaje dobra Józefowi Krysińskiemu. (Porczyński 1874 II k.1082)

1992 r.

Dziennik Urzędowy Gubernii Kaliskiej 1842 nr 15

Wydział Wojskowy Sekcja Wojskowa

RZĄD GUBERNIALNY KALISKI.

12032/3427. Umieszczając poniżej listę spisowych z Gubernii Kaliskiej zbiegłych.

Rząd Gubernialny poleca Wojtom Gmin tudzież Prezydentom i Burmistrzom Miast ażeby tych w obrębie swej administracyi najściślej śledzili i w miarę ujmowania z wywodami słownemi pod strażą natychmiast właściwym Kommisarzom Obw. dostawili.

Lista zbiegłych z Obwodu Sieradzkiego.

Paweł Kubiak lat 20 mający zbiegł z Piorunowa, wzrostu miernego, twarzy okrągłej, włosów ciemno blond, oczu ciemnych, nosa miernego, brody zwyczajnej, pisać ani czytać nieumiał, znaków szczególnych żadnych miał na sobie w czasie.ucieczki, płaszcz stary szaraczkowy z czerwonym kołnierzem, surdut stary granatowy, buty przyszycie kaszkiet z daszkiem z ciemnego sukna.

z Obwodu Wieluńskiego.

Balcer Kik lat 21 mający, twarz ściagła, włosy czarne, oczy ciemne, nos ściągły, bez miary z Gminy Mokrsko.

Antoni Gomoliński lat 21 mający, wzrostu niskiego, twarzy okrągłej ospowatej, włosów blond, czyta i pisze po polsku zbiegł z Gminy Urbanic.

w Kaliszu dnia 5/17 Marca 1842 roku.

p. o. Gubernatora Cyw: Pułkownik Fügel Adjutant JEgo Cesarskiej Mości

K. TRĘBICKI. Sekretarz Jlny Węgliński Z.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1851 nr 103

(N. D. 1879) Pisarz Trybunału Cywilnego I. Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.

Dobra Ziemskie Urbanice składające się z wsi i folwarku Urbanice, z karczmą Tumidaj zwaną, do których jako przyległości należą części Biniądzice lit. a i Małszyn lit. A. stanowiące jedną całość i Gminę pod nazwiskiem Gmina Urbanice, w Ogu i Powiecie Wieluńskim Gubernii Warszawskiej położone, Władysława Kobierzyckiego dziedzica dóbr Majeczewic w wsi Majeczewicach Ogu Sieradzkim zamieszkałego, własne i w jego znajdujące się posiadaniu, na rzecz Gerszona Dreher Negocyanta i Ludwika Mamroth kupca, obydwóch w Kaliszu zamieszkałych, zamieszkanie prawne u Karola Emiljana Bille Patrona Trybunału w Kaliszu obrane mających, protokułem Józefa Sikorskiego Komornika Trybunału dnia 17 (29) Stycznia 1851 r. zdziałanym, na sprzedaż publiczną w drodze przymuszonego wywłaszczenia odbyć się mającą, zostały zajęte.

Uważając sposobem przybliżonym rozległość dóbr tych być może następna:

a) Place pod zabudowaniami dworskiemi i podwórzem około morg 3,

b) ogrody ważywne dworskie około morg 3,

c) place pod zabudowaniami włościan i podpodwórza około morg 5,

d) role orne przez dwór obsiewane około morg 270,

e) pastwiska około morg 3,

f) drogi, rowy, wygony i wody około morg 5,

g) łąki dworskie około morg 25,

h) grunta orne włościańskie około morg 12, razem około morg 326 czyli włók 10, morg 26 miary nowopolskiej, albo dziesiatyn 167 miary rossyjskiej, grunta należą do klassy II. III. i IV.

W gruntach znajduje się kamień skałowy do budowy zdatny, fabryk ani zakładów żadnych niemasz, jak również inwentarza i porządków gospodarskich do gruntu przywiązanych, kolonistów niemasz. Jan przygodzki młynarz, z dzierżawionego wiatraka płaci rocznie czynszu rs. 37 kop. 50, karczmy są dwie, z których jedna w Urbanicach, a druga w miejscu Tumidaj zwanym gdzie Jan Mikołajewski trunki szynkuje, i z gruntu płaci rocznie rs. 9, zagrodników jest 4 z których każdy robi po dni 2 w tydzień pańskiego, a w czasie od S-go Jakóba do S-go Marcina po dni 3. Chałupników 4, z których trzech po dni 2, a zaś jeden po dni 3 w tydzień robi pańskiego.

w Wsi Urbanicach jest:

a) Dwór drewniany otynkowany o dwóch sieniach i czterech pokojach.

b) Officyna z kamienia murowana o dwóch izbach.

c) Chlewy przy samej oficynie z drzewa rzniętego.

d) Owczarnia, obory i stajnia pod jednym dachem.

e) Stodoły dwie, każda o dwóch klepiskach z drzewa rzniętego otynkowane, w jednej z stodół urządzony jest śpichrz.

Chałup włościańskich z należącemi do nich zabudowaniami jest 7, karczma Tumidaj z drzewa rzniętego z stajnią zajezdną, wiatrak zwyczajnej konstrukcyi.

Szczegółowe dóbr tych opisanie, obejmuje powołany i protokół Komornika Sikorskiego, który w dniu 18 (30) Stycznia 1851 r. Bogumiłowi Lenartowicz dziedzicowi dóbr Niedzielska jako ustanowionemu dozorcy, Marcinowi Kochanowskiemu Wójtowi gminy Urbaniec, Hilaremu Siennickiemu Pisarzowi Sądu Pokoju Okręgu Wieluńskiego, doręczony.

W dniu 26 Stycznia (7 Lutego) 1851 r. do księgi wieczystej dóbr Urbanic wniesiony.

W dniu 29 Stycznia (10 Lutego) t. r. do księgi zaregestrowań Pisarza Trybunału w Kaliszu wpisany został.

Sprzedaż dóbr Urbanic odbędzie się na audyencyi publicznej Trybunału Cywilnego I. Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu w miejscu zwykłych posiedzeń.

Warunki pod jakiemi sprzedaż ta nastąpi i zbiór objaśnień przejrzane być mogą w biurze Pisarza Trybunału w Kaliszu i u Karola Bille Patrona w Kalisza sprzedaż tę popierającego.

Pierwsze ogłoszenie warunków przedaży i zbioru objaśnień, na audyencyi publicznej Trybunału Cywilnego I. Instancyi Gubernii Warszawskiej w Kaliszu w dniu 20 Marca (1 Kwietnia) 1851 r. o godzinie 10 z rana nastąpiło następnie po odbyciu drugiej i trzeciej publikacyi warunków, termin do temczasowego przysądzenia na dzień 11 (23) Maja r. b. godzinę 10 z rana na audyencyi Trybunału w Kaliszu oznaczony został, extrahenci podali za tę nieruchomość rs. 6000.

Kalisz d. 18 (30) Kwietnia 1851 r.

Wojciech Sliwiński.

Pamiętnik Religijno-Moralny 1854 tom 26 nr. 1

(…) Probostwa Rudzkiego uposażeniem są grunta, dziesięciny, meszne, i procenta. Grunta, posiada morgów 351, prętów 165, miary Rheinlandzkiej. Dziesięciny za wytyczną z wsi rządowej, (dawniej z dóbr kapituły gnieźnieńskiej) Kamionka, pobiera żyta w snopie kóp dziesięć, z odwiezieniem na miejsce; nadto kompozyty:

z dworu wsi Rudy złp. 120

» » Olewina » 74

» » Masłowa » 60

» » Kraszkowic » 70

» » Urbanic » 40

» » Starzenic » 24

» » Rychłowic » 20

razem złp. 408. (...)

(…) Do parafii i rudzkiej należy dziesięć wsi, jako to: Ruda, Olewin, (Taczanowskiego), Kamionka rządowa, Rychłowice, (sukcessorów Rubachów) Kraszkowice, sukcessorów Frydrycha. Urbanice, (Kobierzyckiego) Starzenice, i Sienice, (Łubieńskiego) Masłowice, (Kręskiego) Małyszyn (Tegoż). W roku 1850 parafia rudzka liczyła dusz 2,630. (...)

Dziennik Powszechny 1862 nr 90

(N. D. 1508) Sąd Policji Poprawczej Wydziału Piotrkowskiego. Wzywa wszelkie władze nad bezpieczeństwem w kraju czuwające, ażeby na Marjannę Kocierzanke wyrobnicę, poprzednio we wsi Urbanowicach, Okręgu Wieluńskim zamieszkałą, o kradzież obwinioną, obecnie z pobytu niewiadomą, a przed wymiarem sprawiedliwości utrzymującą się, baczną uwagę zwracały, a w razie ujęcia Sądowi tutejszemu lub jednemu z najbliższych dostawiły. Piotrków d. 12 (24) Lutego 1862 r. Sędzia Prezydujący, Asesor Kolegjalny, Chmieleński.

Dziennik Powszechny 1864 nr 69

Wieluń. Na polu włościańskiem wsi Czastry znaleziono zwłoki Antoniego Wulczak zamordowanego, mającego głowę rozbitą, który był widzianym we wsi Naramnie w d. 27 lutego (10 marca). Dnia zaś 3 (15) marca znaleziono zwłoki b. sołtysa z wsi Urbanic Wojciecha Stempień.  

Kurjer Warszawski 1866 nr 178

Dnia 12go Maja r.b., w Urbanicach, pod Wieluniem, przy pogłębieniu brózdy pomiędzy zagonami kartofli, tuż za stajniami dworskiemi, znaleziono garnek z malutkiemi szczerniałemi pieniążkami polskiemi, głównie z końca XIIIgo wieku pochodzącemi.

Kurjer Warszawski 1868 nr 280

Z Wielunia.— Dnia 7go b. m, około godziny lej z południa, zerwał się gwałtowny wicher połączony z grzmotami i błyskawicami i dął bezustannie do wieczora. Zerwał on większą część dachu, pokrytego blachą, z kościoła księży Augustjanów; jednocześnie zerwał także część dachu z tutejszego kościoła parafjalnego w rynku. Zadziwiającem było patrzeć, jak w przylegającej do rynku ulicy Gaszyńskiej, wiatr silny zerwawszy dach cały z jednego domu, także pokrytego blachą, wywijał takowym z łoskotem w różne strony i jak banderą przy ciągłym deszczu; blacha trzymała się silnie z jednego rogu, jednakże zagrażała zupełnym upadkiem. Energiczne działanie, zapobiegło temu niezadługo, i przy pomocy robotników blacharskich, tymczasowo przytwierdzono pokrycie, a tym sposobem dalszych złych następstw nie było. Kilka wiatraków, około Wielunia będących, jest uszkodzonych. W lasach około Wielunia będących, burza i straszliwy wicher, liczne szkody poczyniły. We wsi Wierzchlesie (majętności hr. Skarbka), o milę od Wielunia, tegoż dnia gwałtowny wicher obalił dużą owczarnię. Straty są znaczne nawet i w zabitych i przywalonych owcach. O ile nam wiadomo, i inne miejscowości naszej okolicy znacznie ucierpiały. Skutkiem również wiatru pół dachu blachą pokrytego, spadło na dzwonicę przy kościele księży Augustjanów; innych spustoszeń mógłbym naliczyć nie mało. We wsi Urbanicach (cztery wiorsty od Wielunia), wicher gwałtowny zerwawszy cały dach ze stodoły, takowy o trzy staje zaniósł, dom mieszkalny także burza uszkodziła bardzo. P. Lucyna Czarnomska (poprzednio w Radomsku zamieszkała), na mocy upoważnienia władzy edukacyjnej, otworzyła szkołę żeńską prywatną dwu-klassową, gdzie przy pomocy nauczycieli szkół tutejszych, wykład nauk rozpoczęty został. O ile wnosimy, ten zakład spodziewać się może powodzenia. —J. Ły.

Kaliszanin 1873 nr 70

MAPPY

topograficzno-archeologiczne.

(Ciąg dwudziesty dziewiąty).

W powiecie szadkowskim, jadąc z miasta Łasku do Zduńskiej Woli zaraz za miastem blisko drogi bitej na wzniosłościach piaszczystych, krzakami iglastemi porosłych, pojawiają się często

w ziemi grobowiska przedchrześcijańskie. Przy trakcie znowu od Łasku do Lutomierska pomię­dzy wsiami Choszczewą* i Wodzieradzem ma się znajdować kamień z wyciśniętą na nim stopą ludz­ką, o czem była już wzmianka w numerze 13 Kaliszanina z r. 1872. Wieś Strońsko, na stro­mej górze z dala widzialnej przy prawym brzegu rzeki Warty położona, gdzie za czasów Prus po­łudniowych niemcy rozpoczęli prace około zało­żyć się mianej fortecy, znakomitą w starożytności dla wzniosłości swojej grać musiała rolę, nie śmiałbym atoli poczytywać ją za Ptolemeusza górą Asciburgius, ani za miejsce świątyni Kastora i Polluxa (Lelum polelum). Że wszakże tam na punkcie najwyższym Bóżnica czyli Gontyna stała, zaprzeczyć temu trudno, a to tem bardziej, gdy w czasie odnawiania czy też przystawki do świą­tyni obecnej pańskiej od strony zachodniej, za kollatorstwa Walewskich podług tradycji, natrafiono pod ziemią pewną ilość urn glinianych. Przylegle również wysokie wzgórze, mianowane Łysą Górą, odnosi nas w czasy bałwochwalcze, tem więcej, że i tamże znajdują się popielnice, z których jedną zdarzyło mi się widzieć z godłem na zewnątrz dna wyrytem figury Pentagonu, czyli stopy Druidów, znaku głośnego Pitagoresa. Zamilczeć niepodobna i o wsi Chodakach, w parafji wierzchy nad strużką przez lud powszechnie Pisią mianowaną leżącej, gdzie po prawej stronie drogi ku Zygrom wiodącej, był obszar gruntu w formie czworoboku, powierzchni cokolwiek więcej nad morgę jedną wynosić mogący dla wielkiej obfitości dużych kamieni do orania nie możliwy.

Przy którego węższym brzegu od strony południowej stoi dąb w sile wieku, lat przeszło sto liczący. Właściciel Chodaków wznosząc budynki folwarczne i wiejskie, a następnie dwór nowy murując, głazy takowe zwolna uprzątał, przy wydobywaniu zaś z ziemi granitów odkryto tu i owdzie popielnice lub urny rozmaitych postaci i wielkości. Z godniejszych wspomnienia uratowano w całości jednę koloru zewnątrz i wewnątrz żółtego, pięknie wygładzoną przedstawiającą z dołu formę miski, która od najgrubszej szerokości, pręgami ukośnemi ozdobionej, zwężać się poczęła w górę linjami prostemi ku sobie pochylonemi, a od miejsca zwężania się opatrzona była dwoma uszkami przeciwległemi sobie. Wysokość jej czyniła cali 7, średnica dna okrągłego cali 3 1/2, cielistość najgrubsza 9, a otworu górnego średnica cali 6. Druga urna była przystawkowa, barwy żółtej, gładko z obu stron wymuskana, znacznie mniej­sza, do poprzedniej z kształtu podobna, z tą jednakże różnicą, że karby na niej były odmienne, że uszek wcale nie miała, i ku górze nie zwężała się w linje proste, ale w łuki wklęsłe, rozchodzące się ku wierzchniemu otworowi. Liczyła ona wysokości cali 4 1/2, przy dnie średnicy cali 2, a szerokości największej cali 5 3/4. Kiedy około r. 1865 zajmowano się pomiędzy miastem Szadkiem i Poddembicami robotą szosy, do takowej wydobywano z blisko leżącego cmentarzyska kamienie, które dotąd (1873) w kupy ułożone, przeznaczenia swojego oczekują. Pewną ilość powyżej opisanych urn Ochelskich, Strońskich oraz Chodakowskich przesłano około roku 1850 Kazim. Wł. Wójcickiemu do Warszawy.

Szczupłe wiadomości doszły mnie o wykopali­skach w ziemi Wieluńskiej, i tak: we wsi Urbanicach parafji Ruda, o trzy ćwierci mili od Wielunia odległej, kopiąc blisko podwórza w dniu 12 maja 1866 roku natrafiono w ziemi znakomitą ilość denarków srebrnych. Po rozpowszechnionej o tem wieści, nabył z takowychże pewien znawca obywatel sztuk przeszło 1000, o czem Bejer za­wiadomiony, pośpieszył z Warszawy na miejsce, ale tam nic prawie nie zastawszy podążył do mia­sta Wielunia, na nieszczęście wszakże już za pó­źno, gdyż na cztery dni przed tem żydzi stopili przeszło osiem funtów z tychże, których żaden ze znawców nie widział. Skarb takowy mieścił w so­bie monety Piastowskie, a mianowicie typów po­dług Stronczyńskiego znanych nam 8, to jest z czasów Ryxy i Kazimierza I (1034—1058) ty­py 12 i 13. Bolesława Krzywoustego (1102—1139) typ. 18. Władysława II (1139-1148) typy 22, 25, 26 i 27, tudzież Bolesława IV Kędzierzawego (1148—1173) typ 34. Pomiędzy nimi były dwa denarki Władysława II nie znane nam, na których dostrzeżono połączenie typów 25 i 26, to jest z jednej strony widoczne było popiersie księcia z chorągwią, z drugiej zaś książęcia z mieczem. Bliższe szczegóły o monetach takowych podała nam Gazeta Warszawska z dnia 7 sierpnia 1866 r. w numerze 177 na stronnicy 2.

Gdzieś nie daleko wsi Dąbrowy na dnie strużki wydobyto z mułu miednicę bronzową z wykutemi wewnątrz wypukło zdarzeniami z życia (jeżeli się nie mylę) świętej Zuzanny; służyła ona zapewne do chrztu i mogła pochodzić z końca wieków śre­dnich. (...).

*powinno być Chorzeszowem. Uwaga autora bloga.

_________________________________________________________________________________

Kaliszanin 1886 nr. 92

_________________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________________

Kaliszanin 1887 nr. 18

_________________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________________

Tydzień Piotrkowski 1892 nr. 36

_________________________________________________________________________________

Obwieszczenia Publiczne 1924 nr 1

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

7) Szymonie i Marjannie małż. Wybickich, właśc. 4 mórg 264 pręt. gruntu z wiatrakiem, z maj. Urbanice, pow. Wieluńskiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został w kancelarji hipotecznej w Kaliszu na d. 21 kwietnia 1924 r. i w tym dniu osoby interesowane winny się stawić w tymże wydziale hipotecznym, pod skutkami prekluzji.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1924 nr 41

OGŁOSZENIE

Na zasadzie art. 8 Ustawy z dnia 7 maja 1920 r. o likwidacji serwitutów na terenie b. Królestwa Kongresowego (Dz. Ust. Nr. 42, poz. 249) ze zmianami wprowadzonemi Ustawą z dnia 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie uzupełnienia i zmian w Ustawie z dnia 7 maja 1920 r. (Dzien. Ust. 30/22, poz. 239), w myśl. §§ 14 i 32 (48, 50) Rozporządzenia Prezesa b. Głównego Urzędu Ziemskiego z dnia 14 grudnia 1922 r. w przedmiocie wykonania tych Ustaw (Dz. Ust. Nr. 8, poz. 49 (23), Okręgowy Urząd Ziemski w Piotrkowie niniejszem zawiadamia wierzycieli hipotecznych, oraz osoby, na rzecz których figurują w Dziale III wykazu hipotecznego ograniczenia prawa własności majątków; Tuliszków i Folwark Tuliszków czyli Zadworna Wieś w gminie Tuliszków, powiecie Konińskim położonych, Bąkowa-Góra w gminie Masłowice, Grabowa i Grabówka w gminie Kruszyna, Przeromb w gminie Przeromb powiecie Radomskowskim położonych, Dąbrowy - Rusieckie w gminie Dąbrowa-Rusiecka powiecie Łaskim położonego, Urbanice w gminie Wydrzyn, Skrzynno w gminie Skrzynno powiecie Wieluńskim położonych, Dziebendów w gminie Gruszczyce powiecie Sieradzkim położonego, Piętno w gminie Piętno powiecie Tureckim położonego i Żerniki w gminie Pamięcin powiecie Kaliskimi położonego, że w dniu 23 października 1924 r., o godzinie 9 rano, na posiedzeniu Okręgowej Komisji Ziemskiej w Piotrkowie (ul. Bykowska Nr. 77) rozpoznawane będą sprawy w przedmiocie wdrożenia postępowania przymusowej likwidacji serwitutów, obciążających majątki: Tuliszków i Folwark Tuliszków czyli Zadworna-Wieś, Bąkowa-Góra, Grabowa i Grabówka, Przeremb, Dąbrowy-Rusieckie i Urbanice, oraz sprawy dobrowolnej likwidacji serwitutów, obciążających majątki Skrzynno, Dziebendów, Piętno i Żerniki i, że powyżej wzmiankowani wierzyciele, oraz osoby mogą brać udział w rzeczonej likwidacji, o ile tego zażądają.

Piotrków, dnia 9 października 1924 r.

p. o. Prezesa (—) Dzierzbicki.

Obwieszczenia Publiczne 1928 nr 29

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

9) Annie Ligockiej, współwł. maj. Urbanice, pow. wieluńskiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony zo­stał na dz. 15 października 1928 r., w którym to dniu osoby interesowa­ne winny zgłosić swoje prawa w tymże wydziale hipotecznym, pod skutkami prekluzji.

Obwieszczenia Publiczne 1929 nr 14

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

5) Stanisławie i Narcyzie małż. Kowalskich, właścicielach 4 m. 264 pr. z wiatrakiem z maj. Urbanice, pow. wieluńskiego:

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony zo­stał na dzień 26 sierpnia 1929 r., w którym to dniu osoby interesowane winny zgłosić swoje prawa w tymże wydziale hipotecznym, pod skutkami prawa.

Obwieszczenia Publiczne 1932 nr 18

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu, sekcji I, obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

3) Marcinie Ligockim, współwł. maj. Urbanice, pow. wieluńskiego.

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 19 września 1932 roku. W powołanym terminie osoby zainteresowane winny zgłosić swoje prawa w powyżej wskazanym wy­dziale hipotecznym, pod skutkami prekluzji.

Echo Sieradzkie 1933 15 lipiec

ZNALAZŁ SIĘ ZŁODZIEJ.

W ubiegłym tygodniu w czasie targu w Wieluniu podczas postoju furmanki J. Papiny z Mokrska skradzione zostały z konia nowe czarne półszory.

Policja prowadząc w tej sprawie dochodzenie wpadła na ślad złodzieja. Połszory zostały odnalezione, aż we wsi Urbanice gm. Wydrzyn u Piotrowskiego Stef znanego już policji z podobnych operacji.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 19

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 16 września 1933 r. L. SA. II. 12/15/33

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Wieluńskiego na gromady.

Po zasiągnięciu opinij rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 15 września 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23. III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:
§ 1.
XXV. Obszar gminy wiejskiej Wydrzyn dzieli się na gromady:

11. Urbanice, obejmującą: kol. Góry-Olewińskie, wieś Urbanice, grunty rozparc. maj. Urbanice.
§2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Wieluńskiemu.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
(-) Hauke - Nowak
Wojewoda.

Echo Sieradzkie i Zduńskowolskie 1933 19 grudzień

PODZIĘKOWANIE.

Choć bardzo spoźnione, lecz należy się gorące podziękowanie panu Tadeuszowi Sędzimierowi byłemu właścicielowi majątku Urbanice, za ostrzeżenie Ojca naszego Tomasza Dzikowskiego, przed rewizją policji rosyjskiej w 1905 roku zawdzięczając zniszczeniu przez spalenie nielegalnych gazet i pism, że ojciec nasz nie został uwięzionym lub wysłanym na Sybir.

W imieniu rodziny.

_________________________________________________________________________________

Echo Łódzkie 1938 grudzień

_________________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________________

 Orędownik 1939 nr. 2

_________________________________________________________________________________

Dziennik Łódzki 1951 nr 260

Już w dniu otwarcia

wielkich magazynów w Wieluniu

chłopi z okolicznych gmin

przywieźli zboże

W dniu 29 września br. w Wieluniu oddane zostały do użytku dwa wielkie magazyny zbożowe. Na uroczystość otwarcia magazynów przybyli m. in. przedstawiciele Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, Ministerstwa Budownictwa Miast i Osiedli, państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, Polskich Zakładów Zbożowych, Związków Zawodowych oraz robotnicy, technicy i inżynierowie z budowy, młodzież szkolna, społeczeństwo m. Wielunia i chłopi z okolicznych wsi.

Radośnie przeżywali robotnicy, technicy i inżynierowie dzień oddania do użytku magazynów. Dzięki ogromnemu wysiłkowi załogi Zjednoczenia Budownictwa Miejskiego, magazyny zbożowe wybudowane zostały w ciągu 40 dni i oddane do użytku przedterminowo.

Przyczynili się do tego liczni przodownicy pracy jak: ob. Rychter, murarz, wyrabiający 250 proc. normy, ob. Kowalski, robotnik 300 proc. normy, ob. Barcikowski 300 proc., dzienny robotnik 60-letni ob. Antoni Bil, racjonalizator ob. Tęcza i wielu innych.

Dzięki ich ofiarnej pracy magazyny wybudowane zostały w tak szybkim tempie.

Przemawiający w czasie uroczystości przewodniczący PRN. przewodn. Okr. Rady Zw. Zawodowych, nacz. dyr. Polskich Zakł. Zbożowych i przedstawiciel ministerstwa podkreślili niezwykły wysiłek załogi, która potrafiła tak dzielnie wywiązać się ze swego zadania.

Już w dniu otwarcia magazynów, wczesnym rankiem chłopi z okolicznych wsi złożyli w nich przeszło 20 ton zboża.

Pierwsze manifestacyjnie odstawiły zboże gromady: Urbanica i Gromadzice.

Powiat wieluński wysunął się na pierwsze miejsce w planowym skupie zboża w woj. łódzkim,

W sierpniu pow. wieluński odstawił zboże w 162 proc., a za wrzesień do 27 w 103 proc.

Przodującą gminą w pow. wieluńskim jest gm. Kamionka, która w sierpniu i wrześniu wykonała plan skupu zboża w 150 proc., zaś gmina Lututów wykonała już roczny plan w 107 proc.

Na zakończenie uroczystości otwarcia magazynów odbyły się występy artystyczne łódzkiego zespołu „Artos".