Rąkczyn

Zajączkowski:

Rąkczyn (Rąkszyn) -pow. poddębicki
1). 1391 PKŁ II, 3656, 3860, 3928, 4000: Boccino, Rocczino, Roccino, Roczczino - hereditas. Bartholomeus iure et iudicialiter acquisivit in abbate totique conventus Suleoviensis duodecim marcas...in quibus debet tenere hereditatem dictam B.; Johannes officialis... recognovit, quod auctoritate dni capitanei Lanciciensis in hereditate R. dno Conarski arare interdixit; testes pro parte Bartholomei Malski erga Staskonem Conarski: primus... iurat: sicut Bartholomeus non obligauit Staskoni R. illam hereditate; Stasko Conarski attemptavit omnes terminos in Bartholomeo Malski, ut testes ducere debuit pro hereditate R.
2) 1576 P. 54: Rakczino - wł. kl. sulejowskiego, pow. i woj. łęczyckie. 3) XIX w. SG IX, 578: Rąkczyn - kol. i os. nad Nerem, par. i gm. Poddębice, pow.łęczycki.
Uwagi: Ł. nie podaje. Koz. (II, 67) odnosi do R. nazwę Raccino wym. w bulli z 1244 r. dla opactwa w Szpetalu (Ul. DKM 10 s. 180), co jednak obecnie w nauce nie przyjmuje się (por. Nowacki, Opactwo 91-92, Mitkowski, op. cit., s. 219 i tabl. po s. 224, Szacherska, Opactwo 62, 112 i mapa na s. 58, oraz: Z dziejów 21, przyp. 6), którzy identyfikują Raccino bulli z miejscowością Rachcin w ziemi dobrzyńskiej. Odnoszenie Boccino zapiski z 1391 (PKŁ II, 3656) do R. za Koz. (11,67).  

Taryfa Podymnego 1775 r.

Rąkczyn, wieś, woj. łęczyckie, powiat łęczycki, własność duchowna, 7 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.

Rąkczyn, parafia poddębice, dekanat łęczycki, diecezja gnieźnieńska, województwo łęczyckie, powiat łęczycki, własność: cystersi sulejowscy.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Rąkczyn, województwo Mazowieckie, obwód Łęczycki, powiat Zgierski, parafia Poddębice, własność prywatna. Ilość domów 13, ludność 99, odległość od miasta obwodowego 3.

Słownik Geograficzny:  

Rąkczyn, kol. i os. nad rz. Ner, pow. łęczycki, gm. i par. Poddębice, odl. od Łęczycy 26 w.; kol. ma 16 dm., 134 mk., os. 5 dm., 3 mk. (stałych).

Spis 1925:

Rąkczyn, wś, pow. łęczycki, gm. Poddębice. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 22. Ludność ogółem: 174. Mężczyzn 92, kobiet 82. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 170, ewangelickiego 4. Podało narodowość: polską 174.

Wikipedia:

Rąkczyn-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Poddębice. Według legendy wioska powstała w połowie średniowiecza na skutek pracy osiadłych tam chłopów, stąd nazwa Rąk-czyn. Początkowo Rąkczyn dzielił się na Rąkczyn właściwy i Kolonie Rąkczyn, które po pewnym czasie połączone zostały w jedną wioskę. W wiekach późniejszych Rąkczyn zachowywał charakter zagrodowy. Rąkczyn tworzy jedno sołectwo z wioskami: Byczyna i Kolonia Byczyny. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim.

1992 r.

Gazeta Warszawska 1811 nr 31

Intendentura Dóbr i Lasow Narodowych Departamentu Warszawskiego uwiadomia wszelkie osoby życzące sobie zadzierżawić od S. Bartłomieja r. b. na lat 6 Polowania w Dobrach Narodowych, iż odbywać się będzie Licytacya: (...)W Powiecie Zgierskim. (...)

W Ekonomii Zdziechowskiey, Urzędzie Leśnym Zdziechowskim, 2) w Zdziechowie na dniu 10tym. Maia r. b . przed Ur. Podczaskim Naddzierżawcą Ekonomii Zdziechowskiey i Ur. Dobrowolskim Nadleśniczym Urzędu Leśnego Zdziechowskiego na Zadzierżawienie Polowania na Polach i Zaroślach Zdziechów, Mirosławice, Kazimierz, Babice, Krosno, Szczawin, Makielnica, Lucymierz, Zegrzany, Brużyca mała, Krasnodębie i Aniołów.

W Ekonomii Bałdrzychowskiey, Urzędzie Leśnym Zdziechowskim, 3) we wsi Bałdrzychowie na dniu 13tym Maia r. b przed Ur. Kozarskim Naddzierżawcą Ekonomii Bałdrzychowskiey i Ur. Dobrowolskim Nadleśniczym Urzędu Leśnego Zdziechowskiego na Zadzierżawienie Polowania na Polach i Zaroślach Bałdrzychów, Góra Bałdrzychowska, z Młynem, Pustkowie, Rokoczyn, Wólka, Zagurzyce i Pruwenczyce. (...)

W Warszawie dnia 7 Kwietnia 1811 roku Strzałkowski. Dulfus N. D . W.

Gazeta Warszawska 1826 nr 38

TRYBUNAŁ CYWILNY

Iwszey INSTANCYI WOIEWÓDZTWA MAZOWIECKIEGO.

Dopełniaiąc, w wykonaniu Artykułu 199, prawa o ustanowieniu Towarzystwa Kredytowego Ziemiańskiego w roku 1826 na Seymie uchwalonego, poruczoney Artykułem 2gim postanowienia Nayiaśnieyszego Cesarza i Króla z dnia 12/24 Stycznia r. b. regulacyi hypoteczney Dóbr Narodowych, oddzielnem postanowieniem Nayiaśnieyszego Pana dnia tego samego wydanem wskazanych, z któremi, w Województwie tuteyszem położonemi, Kommissya Rządowa Przychodów i Skarbu Królestwa Polskiego do tegoż Towarzystwa Kredytowego ma przystąpić, a maiąc sobie w tym celu nadesłany przy odezwie teyże Kommissyi Rządowey z dnia 24go Lutego r. b. szczegółowy Wykaz Dóbr takowych, i ich przyległości, i postępuje w tey mierze wedle prawideł postanowieniami powyższemi przepisanych, i w duchu prawa Seymowego z roku 1818go, podaie ninieyszem do wiadomości publiczney, iż na ten koniec dzień 15ty Czerwca roku bieżącego, który iest terminem prekluzyynym, przeznaczony został w którym hypotecznie urządzone bedą:

1. Dobra Bałdrzychów w Obwodzie Łęczyckim Powiecie Zgierskim w Parafii Bałdrzychów i Kaźmierz.

Folwark i Wieś Bałdrzychów i Młyn tamże.

Folwark Probostwo w Bałdrzychowie.

Folwark i Wieś Góra Bałdrzychowska i Młyn tamże.

Wieś Pustkowie.

— Rękczyn część.

—Wolka.

— Zagorzyce.

Folwark i Wieś Prawęczycę.

Woytostwo i Wieś Święte Nowaki.

Folwark i Wieś Święte laski.

Wieś Wola Drzewiecka.

Folwark i Wieś Pamiętna.

Wieś Samice.

— Ruda.

— Borowiny Kowalewszczyzna.

— Płyćwia.

— Zapady.

grunta Tarnówka.

Młyn Dęba.

— Dolny,

— Kasperek.

(...) Trybunał przeto wzywa wszystkich, którzyby prawo do własności, lub jakie prawo rzeczowe ściągające się do Dóbr wyżey wymienionych mieć sądzili, aby się w tym dniu w Kancellaryi Hypoteczney w Warszawie w Pałacu Krasińskich zwanym będącey, sami osobiście, lub przez swych Pełnomocników szczególnie i Urzędownie na to ustanowionych zastąpieni i w tytuły do tego prawoważne, i wszelką prawną wiarogodność maiące opatrzeni stawili, gdzie o Delegowanym do regulacyi tych dóbr, do których z prawami popisywać się będą chcieli, tak przez wywieszoną na drzwiach teyże Kancellaryi Tablice, iako i przez wyznaczoną tamże do tego Osobę uwiadomieni należycie zostaną.

Ostrzegają się przytem Interessenci, że żadne reklamacye przeciw inkameracyi dóbr, na mocy urządzeń, jakie nastąpiły za Rządu pruskiego, Austryackiego, oraz na mocy prawa na Seymie Xięstwa Warszawskiego dnia 23. Grudnia 1811 r. uchwalonego, ani tez kompetencye, ani żadne inne pretensye do Skarbu, z jakiego bądź tytułu pochodzące, oprócz praw wyżey wymienionych, Trybunał przyymować nie iest mocen, i takowe przyymowanemi nie będą.

Nadto nie zgłoszenie się interessowanych, a ninieyszem publicznie wezwanych, z prawami swemi w dniu powyższym do regulacyi przeznaczonym, pociągnie za sobą ten prawny prekluzyyny skutek, że nikt z nich po tym terminie inaczey iuż swych wniosków prawnie dozwolonych do Xięgi wieczystey urządzoney czynić nie będzie mógł, iak tylko z warunkiem i skutkami w Artykule 154. Prawa Seymowego o Hypotekach z roku 1818go przepisanemi.

PREZES LEWIŃSKI.

Formankiewicz Pisarz Kancell. Z. W. M.

Kaliszanin 1874 nr 89

Wypadki w Gubernji Kaliskiej. (...) Dnia 13 września we wsi Rąkczyn, gm. Poddębice łęczyckim powiecie 9 letni Maciej Jaku­bowski, kąpiąc się w sadzawce, utonął.

Obwieszczenia Publiczne 1920 nr 96

Pełnomocnik Bronisławy z Błachowskich Siereckiej, działającej w asystencji męża Stanisława, — adw. Stefan Kobyliński, załączając akt b. rejenta Radziszewskiego w Zgierzu, Nr 91/1874 r. oraz akty: notar. Przegalińskiego w Łęczycy, Nr 820/19 r., notar. Sikorskiego w Koninie, Nr 551/19 r. i p. o. notar. Blizińskiego w Łodzi, Nr 939/19 r.,—prosi sąd okręgowy w Łodzi:

o polecenie przeprowadzenia — rozgraniczenia i podziału osady włość, we wsi Rakczyn, gm. Poddębice, pow. Łęczyckiego, w tab. nadaw. tejże wsi pod Nr 6 zapisanej, — na dwie równe części, uznając jedną połowę—od strony b. sąsiada, Macieja Pieklarza (obecnie — Krajewskiego) — za własność pozwanych, sukcesorów zmarłego Stefana Burskiego, a mianowicie: 1) syna — Franciszka Burskiego, 2) syna — Kajetana Burskiego, 3) córki—Wiktorji z Burskich Bartnik, żony Jakuba, 4) córki — Emilji z Burskich Krzeszewskiej, żony Józefa, 5) córki —Moniki z Burskich Nowakowej, żony Adama, 6) córki — Marjanny z Burskich Kulak, wdowy, 7) żony — Zofji ze Świątków Burskiej, wdowy, — i 8) nieletniej córki — Marjanny z Burskich Zawlik, żony Ludwika, oraz sukcesorów zmarłego syna, Wincentego Burskiego, t. j. żony jego, oraz wnuków, t. j. dzieci zmarłych dwóch synów jego: Stanisława i Wojciecha — Burskich, — a mianowicie: 1) synowej po Wincentym — Ludwiki Burskiej, wdowy, 2) żony wnuka Adama—Bronisławy z Szadkowiaków Myszka, z I-go małż. Burskiej, dzieci tej ostatniej z pierwszego małżeństwa: 3) Mieczysława, 4) Janiny oraz 5) Marjanny, 6) żony wnuka Michała — Apolonji z Jóźwiaków Henke, z I go małż. Burskiej, i 7) nieletniego syna jej z 1-go małż. — Stanisława Burskiego, — a drugą połowę — za własność powódki, Bronisławy Siereckiej;

II) o wyeksmitowanie pozwanych z drugiej połowy osady, należącej do powódki i o oddanie tejże w jej posiadanie;

III) o zasądzenie niepodzielnie od pozwanych — kosztów sądowych i za prowadzenie sprawy, — i

IV) o zaopatrzenie wyroku rygorem wykonania natychmiastowego.

Niniejszem sąd okręgowy w Łodzi, na zasadzie art.: 275, 293, 298, 299, 301 i 309¹ U. P. C., wzywa Ludwika Zawlika i Kajetana Burskiego, — z miejsca pobytu niewiadomych, aby pod skutkami, w art. 310 i 311 tejże ustawy przewidzianemi, w ciągu 4 miesięcy od dnia wydrukowania niniejszego wezwania stawili się osobiście lub przez pełnomocnika w kancelarji wydz. cywil, tegoż sądu, przy ul. Pańskiej 115 i wskazali wybrane przez siebie miejsce zamieszkania prawnego. (Nr spr. C. 161/20).

Obwieszczenia Publiczne 1932 nr 92

Wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi, na zasadzie art. 1777-3 Ust. Post. Cyw. oraz zgodnie z decyzją sądu z dnia 6 maja 1932 r. ogła­sza, że na skutek podania prokuratora sądu okręgowego w Łodzi wdrożo­ne zostało postępowanie celem ustalenia faktu i daty śmierci Józefa Olczyka i z mocy art. 1777-8 Ust. Post. Cyw., wzywa tegoż Józefa Olczy­ka, syna Franciszka i Ewy z Matuszewskich, urodzonego w Rąkczynie, gm. Poddębice w dniu 12/15 stycznia 1910 roku, ostatnio zamieszkałego w Rąkczynie, gm. Poddębice, niewiadomego z miejsca pobytu, aby w ter­minie 3-miesięcznym, od daty opublikowania niniejszego, stawił się w kancelarji wydziału cywilnego sądu okręgowego w Łodzi, przy ul. PI. Dąbrowskiego Nr. 5, albowiem po tym czasie nastąpi uznanie go za zmarłego.

Józef Olczyk, według twierdzenia prokuratora s. okr. w Łodzi, zmarł w 3-cim roku życia, lecz akt jego zejścia nie został sporządzony.

Wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi wzywa wszystkich, któ­rzy o życiu lub śmierci pomienionego Józefa Olczyka posiadają wiadomości, by o znanych sobie faktach zawiadomili sąd najpóźniej w oznaczonym terminie do sprawy Z. 635/32.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 18 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/9/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Łęczyckiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23 III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

IX. Obszar gminy wiejskiej Poddębice dzieli się na gromady:

15. Zagórzyce, obejmującą: wieś Byczyna, wieś Rąkczyn, wieś Zagórzyce, młyn Zagórzyce, os. Bałdrzychów Werner.
§ 2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łęczyckiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
w z. (—) A. Potocki


Wicewojewoda.

Dziennik Łódzki 1959 nr 156

Zabójca Stawiszyńskiego

ponownie skazany na 15 lat więzienia

Sąd Wojewódzki dla województwa łódzkiego ponownie rozpatrzył sprawę Henryka Staszczyka z Bałdrzychowa (pow. Poddębice), oskarżonego o to, że 1 czerwca 1956 roku wielokrotnie uderzył kamieniem w głowę i tułów Antoniego Stawiszyńskiego, w wyniku czego Stawiszyński poniósł śmierć. W sprawie tej odpowiadał również Stanisław Nowak z Rąkczyna (pow. Poddębice), oskarżony o współudział w pobiciu Stawiszyńskiego. Wyrok z września 1956 roku — 15 lat więzienia dla Staszczyka i 4 lata więzienia dla Nowaka — został zakwestionowany przez Sąd Najwyższy.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, wyrokiem Sądu Wojewódzkiego Staszczyk został skazany na 15 lat więzienia, natomiast Nowak został uniewinniony od zarzutu udziału w bójce. (g)