Piotrów

Zajączkowski:

Piotrów-N-Łęczyckie
1) 1176 trans. z 1262 r. w kop. XV i XVII w., Mitk. 1 fals.: Petrow - Kazimierz Sprawiedliwy nadaje kl. sulejowskiemu P. i 4 inne osady, sicut comes Rescelaus tenuit. 2) 1218 kop. XVII w., Mitk. 4: Petrow-curtes. W bulli protekcyjnej Honoriusza III dla kl. sulejowskiego wym. curtes... de P. 3) 1229 oryg., KDM 398: Petrou - possessiones. W bulli protekcyjnej Grzegorza IX dla kl. sulejowskiego wym. possessiones de P. 4) 1242 kop. XV-XVI w., KDP I, 31 fals., por. Mitk. s. 16-24 i 308 nr 38: Potrove - villa. W potwierdzeniu posiadłości i przywilejów kl. sulejowskiego przez Konrada mazowieckiego wym. P. 5) 1308 trans. z 1336 r. w MK Aleksandra, KDM 546: Pyenok - villa in ducatu Lancicie. W dok. Władysława Łokietka, dotyczącym wznowienia przywilejów na prawo średzkie dla wsi kl. sulejowskiego wym. P. 6) 1341 kop. XVII w., Mitk. 30: Petrow-haereditas circa civitatem Łanciciensem in dominio... ducis Wladislai (księstwo łęczyckie). Dziwisz, dziedzic Mierzyna (v.), bierze od kl. sulejowskiego P. na 13 lat, w celu dokonania lokacji.
Uwagi: ad 1308. P. nie figuruje w tekście oryginału dok. z 1308 r., wydrukowanym u Mitk. (24), a występuje tylko w formie „Potrow" wraz z kilku innymi miejscowościami (Iwonie, Mianów, Szczepanów, v.), w dopiskach na marginesie tego tekstu skreślonych ręką XIV w. Pozostawało to niewątpliwie, jak to zauważył Mitk. (s. 340, przyp. 24), w związku z przygotowaniem trans. z 1336 r. Wszystkie te miejscowości, a wśród nich i P. w zniekształconej formie „Pyenok" weszły w skład tego trans. opublikowanego w KDM (546).
Co się tyczy umiejscowienia P., to Mitk. (s. 173-174 i s. 314, przyp. 4-10 oraz mapa nr 2) zaznacza, że ścisła lokalizacja tej miejscowości jest niemożliwa z powodu występowania kilku osad tej nazwy w okolicach Bałdrzychowa, gdzie wspomniany autor szuka miejscowości należących do klucza Radosława. Rzeczywiście na południe od Bałdrzychowa leży dziś P. nad Pisią w par. Wierzchy (SG VIII, 212) notowany u Ł. (I, 385) i P. (235) wśród miejscowości ówczesnego dek. uniejowskiego i pow. szadkowskiego, a więc w dawnym woj. (księstwie) sieradzkim. Drugi P. znajdujemy dzisiaj w dalszej odległości od Bałdrzychowa w par. Domaniew, w pobliżu Bałdówki, prawobocznego dopływu Neru (SG VIII, 212), a więc na obszarze dawnego woj. (księstwa) łęczyckiego; miejscowości tej nie znają jednak ani Ł., ani P. Trzymając się wzm. dok. z 1308 (1336) i 1341 r. o położeniu P. na terenie Łęczyckiego, należałoby przyjąć, że P. należący do kl. sulejowskiego od 1176 r. to dzisiejsza miejscowość tej nazwy pod Domaniewem. Za tą hipotezą przemawia zwłaszcza okoliczność, że umiejscowione bezspornie osady klucza Radosława (Kępa, Puczniew, Mianów) leżały właśnie w prawym (wschodnim) dorzeczu średniego Neru (por. Mitk. mapa nr 2). Brak P. w spisach Ł. i P. osłabia jednak poważnie wspomnianą hipotezę. 

Słownik Geograficzny:  

Piotrów,  wś, pow. łęczycki, gm. Dalików, par. Domaniew, odl. od Łęczycy w. 18; ma 6 dm., 50 mk. 

Spis 1925:

Piotrów, wś, pow. łęczycki, gm. Dalików. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 4. Ludność ogółem: 31. Mężczyzn 13, kobiet 18. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 31. Podało narodowość: polską 31.

Wikipedia:

Piotrów-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Dalików. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Dąbrówka Nadolna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

______________________________________________________________________________

Piotrów (Hol. Petruew) 1839r.

1992 r.

  Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1837 nr 5

Sąd Policyi Poprawczey Wydziału Łęczyckiego.
Podaie do wiadomości publiczney, iż złodzieie niewiadomo gdzie skradli krowę sierci czarney, łysą, którą na kolonii Piotrów, w Gminie Burdzynin do Andrzeia Rogali sprowadziwszy około Mca. Października r. z. w Mcu. tym udusili, z którey skóra znayduie się w depozycie, ktoby przeto był właścicielem wzmiankowaney krowy, zechce się zgłosić do Sądu tuteyszego, do podania denuncyacyi, i odebrania skóry, gdyż wrazie przeciwnym taż na Skarb przyznaną, i spieniężoną będzie.
Łęczyca dnia 28 Grudnia 16 (9 Stycznia 37) roku. Skwarski.

 

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1861 nr 99

(N. D. 1924) Podpisany Komornik Trybunału wiadomo czyni: iż prawnie zajęta nie ruchomość wiejska, to jest kolonia Piotrów do dóbr Wyrobki należąca, w Okręgu Zgierskim, Powiecie Łęczyckim, Gubernii Warszawskiej położona, składająca się z dziewięciu Osad kolonialnych, z których jedna ma gruntu mórg dwie, pięć mają po mórg cztery, a trzy po mórg ośm, wydzierżawiona została przez publiczną licytacyą na lat trzy, poczynając od dnia 12 (24) Czerwca r. b. do tegoż dnia i miesiąca 1864 r., a to w d. 1 (13) Czerwca r. b. o godzinie jedenastej z rana przed Marcellim Jaworskim Rejentem Okręgu Zgierskiego w mieście Zgierzu urzędującym, odbyć się mającą, licytacya ceny dzierżawnej na lat trzy rozpocznie się od summy rs. 180.

Zgierz dnia 8 (20) Kwietnia 1861 r.

Jan Szóstkowski.

Dziennik Warszawski 1866 nr 139

(N. D. 3732). Wyrokiem Trybunału Cywilnego Gubernji Warszawskiej w Warszawie d. 13 (25) Stycznia 1866 r. między Kwirynem Cholewińskim urzędnikiem pod Nr. 758, Leonem Cholewińskim Aplikantem Sądowym pod Nr. 634 В., Stanisławem Cholewińskim urzędnikiem pod Nr. 758 w Warszawie zamieszkałymi i Teklą z Cholewińskich Krzymuską w asystencji i za upoważnieniem męża swego Hipolita Krzymuskiego urzędnika działającą, czyli obojgiem małżonkami Krzymuskiemi w mieście Przedczu Okręgu Kowalskim Gubernji Warszawskiej zamieszkałymi, oraz Julją z Cholewińskich Rokossowską w asystencji i za upoważnieniem męża swego Piotra Rokossowskiego obywatela działającą, czyli obojgiem małżonkami Rokossowskimi w dobrach Torzewie Okręgu Włocławskim Gubernji Warszawskiej zamieszkałymi przez Teodora Łąckiego Adwokata stawającymi z jednej

A

Marją z Obrębskich po Janie Nepomucenie Cholewińskim pozostałą wdową w imieniu własnem oraz jako matką i główną opiekunką nieletnich Sabiny i Rajmunda Cholewińskich we wsi Wyrąbki Okręgu Zgierskim Gubernji Warszawskiej zamieszkałą, pozwaną przez Wyrzykowskiego Patrona stawającą z drugiej strony zapadłym, nakazany został dział majątku ruchomego i nieruchomego po Janie Nepomucenie Cholewińskim, opinją biegłych względem dogodnego podzielenia w naturze dóbr Wyrąbki w Okręgu Zgierskim Gubernji Warszawskiej położonych, w razie przeciwnym oszacowanie onych i sprzedaż przez publiczną licytacją postanowiona do dania opinji i oszacowania biegli mianowani do odebrania zaś od nich przysięgi, Podsędek Sądu Okręgu Zgierskiego delegowany do odbycia sprzedaży i kierowania czynnościami działowemi Józef Brzeziński Asesor został delegowanym.

Mianowani biegli po wykonanej przysiędze zjechali na grunt dóbr Wyrąbki i udzielili opinją, iż takowe dogodnie w naturze podzielić się nie da, a następnie dopełnili oszacowania i wartość onych na rs. 9,312 kop. 51 1/2 ustanowili.

Następnie Trybunał Cywilny tutejszy wyrokiem daty 4 (16) Kwietnia 1866 r. zapadłym, powyższe dzieło biegłych zatwierdził.

Dobra Wyrąbki położone są w Okręgu Zgierskim Powiecie Łęczyckim Gubernji Warszawskiej Gminie Wozinki, Parafji Dalików i składa się z następujących zabudowań: dworu mieszkalnego z kamieni i cegły palonej na wapno, dach gontami kryty, domu mieszkalnego, czworaków dla służących dworskich w dobrym stanie, chlewów z balików w słupy dach gontami kryty, obory z stajnią i wozownią, kloaki w ryglówkę, stodoły o 2-ch klepiskach, obory murowanej z kamieni i cegły palonej na glinę, celbudy dla stróża nocnego deskami szalowanej, karczmy dworskiej z kuźnią z kamieni polnych na glinę murowanej.

Gruntu ornego na całej powierzchni folwarku Wyrąbki wraz z ogrodami warzywnemi, z drzewami owocowemi pod zabudowaniami z podwórzem, w rowach i drogach wynosi morgów 193 prętów 37 dla włościan zaś odjęto mórg 48, pozostało reszty mórg 145 prętów kwadrotych 37.

Koloniści kolonii Włodzimierzowa do dóbr Wyrąbki należącej posiadają gruntu mórg 67, koloniści kolonji Huta Bardzymińska gruntu mórg 127 osadnikom wsi Piotrowa odseparowano z gruntów folwarcznych Wyrąbki mórg 48, razem mórg 242.

Za te grunta wedle podanej likwidacji do komisji włościańskiej należy wynagrodzenie. O bliższych szczegółach pod każdym względem powziąść można wiadomość tak z taksy biegłych u Teodora Łąckiego Adwokata w Warszawie pod Nr. 1775 przy ulicy Śto-Jerskiej zamieszkałego oraz w Kancelarji Pisarza Trybunału Wydziału II. W. Marczewskiego w Warszawie pod Nr. 549 przy ulicy Długiej znajdującej się tudzież na gruncie pomienionych dóbr Wyrąbki.

Po złożeniu warunków licytacyjnych pierwsza publikacja takowych odbyła się w dniu 22 Kwietnia (4 Maja) 1866 r. o godzinie 9 3 /4 rano, po odbyciu której termin do drugiej publikacji zbioru objaśnień i warunków sprzedaży a zarazem przygotowawczego przysądzenia dóbr Wyrąbki wyznaczony został na d. 7 (19) Czerwca 1866 r. godzinę 10 rano, po odbyciu którego, termin do ostatecznej sprzedaży dóbr Wyrąbki w Okręgu Zgierskim położonych, wyznaczony został na dzień 28 Czerwca (10 Lipca) 1866 r. godzinę 5-tą po południu, który się odbędzie w miejscu zwykłych posiedzeń Trybunału Cywilnego Gubernji Warszawskiej w Warszawie w Wydziale II. pod N. 549 przed W. Józefem Brzezińskim Asesorom delegowanym.

Licytacja rozpocznie się od sumy rs. 6,512 kop. 51 1/2 jako szacunku przez biegłych przysięgłych za grunta dworskie dóbr Wyrąbki wynalezionego.

Teodor Łącki, Adwokat.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 18 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/9/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Łęczyckiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23 III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

II. Obszar gminy wiejskiej Dalików dzieli się na gromady:
13. Rozynów, obejmującą: wieś Rozynów, kol. Rozynów, kol. Wyrobki, wieś Piotrków, kol. Dąbrówka-Folwarcz.
§ 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łęczyckiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

w z. (—) A. Potocki

Wicewojewoda.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 22

OBWIESZCZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dn. 31 października 1933 r. L. SA. II. 12/9/33

o sprostowaniu błędów, powstałych przy ogłoszeniu w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim Nr. 18 z dnia 1. IX. 1933 r. poz. 228, str. 441 rozporządzenia Wojewody Łódzkiego z dnia 18. VIII. 1933 r. L. SA. II. 12/9/33 o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu łęczyckiego na gromady.

Na podstawie § 5 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 lipca 1928 r. w sprawie dzienników wojewódzkich (Dz. U. R. P. Nr. 72, poz. 648) zarządzam co następuje:

Rozporządzenie Wojewody Łódzkiego z dnia 18. VIII. 1933 r. L. SA. II. 12/9/33 o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu łęczyckiego na gromady (Łódzki Dziennik Wojewódzki Nr. 18 z dnia 1. X. 1933 r. poz. 228, str. 441) ulega następującym zmianom:

2) w § 1 p. II. w gromadzie Rozynów, oznaczonej liczbą 13, zamiast „wieś Piotrków", winno być „wieś Piotrów".

(—) Hauke-Nowak

Wojewoda.