-->

niedziela, 12 maja 2013

Piorunów

Zajączkowski:
Piorunów-pow. łaski 1) 1390 T. Sir. I f. 13; Porunowo, Porunowicze - Meczslaus de P., Meczko de P. 2) 1391 Hube, Zbiór Sier. 38: Porun - Boguslaus de P. 3) 1398 Hube, Zbiór Sier. 128; T. Sir. II f. 25,42: Porunow, Porunowo - haereditas. Adam z P. w sporze z Maciejem z Przyrownicy (v.) o granice przedstawia swoich śwd.; Adam z Kwiatkowic (v.) i Maciej z Przyrownicy prowadzą spór o granice wsi P. i Przyrownicy. 4) XVI w. Ł. I, 374-375: Piorunow, Piorunowek - villa, par. Małyń, dek. i arch. uniejowski. 5) 1511-1518 P. 191: Piorunow (1518 maior, minor) - par. jw., pow. szadkowski, woj. sieradzkie. 1552-1553 P. 236: Pyorunow maior, Pyorunow minor - jw. 6) XIX w. SG VIII, 184: Piorunów -wś, folw. i os. mł. nad rz. Pisą, par. jw., gm. Wodzierady, pow. łaski. 

Taryfa Podymnego 1775 r.
Piorunów, wieś, woj. sieradzkie, powiat szadkowski, własność szlachecka, 14 dymów.

Czajkowski 1783-84 r.
Piorunow, parafia małyń, dekanat lutomirski (lutomierski), diecezja gnieźnieńska, województwo sieradzkie, powiat szadkowski, własność: Mniewski, woyski sieradzki.

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.
Piorunów, województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Szadkowski, parafia Małyń, własność prywatna. Ilość domów 12, ludność 110, odległość od miasta obwodowego 4.

Słownik Geograficzny:  
Piorunów, wś, fol. i os. młyn. nad rz. Plisią, pow. łaski, gm. Wodzierady, par. Małyń. Wś ma 8 dm., 195 mk.; fol. 5 dm., 99 mk.; młyn 1 dm., 7 mk. W 1827 r. było 12 dm., 110 mk. Według Lib. Ben. Łask. (I, 375) wsi: P. i Piorunówek dawały z łanów fol. dziesięcinę plebanowi w Małyniu, zaś z łanów kmiecych proboszczowi w Łęczycy. Wikaryusz pobierał kolędę po groszu z łanu. Fol. P. rozl. w 1877 r. mr. 493: gr. or. i ogr. mr. 335, łąk mr. 46, pastw. mr. 11, lasu mr. 77, nieuż. mr. 24; bud. mur. 8, z drzewa 8; płodozmian 8 polowy. Wś P. os. 18, z gr. mr. 156; wś Piorunówek os. 9, z gr. mr. 25; wś Wrząsów os. 15, z gr. mr. 98.

Spis 1925:
Piorunów, wś i folw., pow. łaski, gm. Wodzierady. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne wś 13, folw. 4. Ludność ogółem: wś 122, folw. 116. Mężczyzn wś 56, folw. 52, kobiet wś 66, folw. 64. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego wś 122, folw. 116. Podało narodowość: polską wś 122 folw. 116.

Wikipedia:
Piorunów-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Wodzierady. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim. Pierwsza pisana wiadomość o istnieniu wsi pochodzi z 1390. W okresie przed II wojną światową wieś należała do rodziny Niemyskich. Bywała tutaj często w odwiedzinach u właścicieli tego majątku Maria Dąbrowska. Leon Niemyski był fabrykantem, również wydawcą i współredaktorem pisma "Ogniwo" (1902-1905). Zaprzyjaźnił się wtedy ze Stanisławem Stempowskim - pisarzem, bibliotekarzem, wielkim mistrzem polskiej loży masońskiej, a zarazem wieloletnim towarzyszem życia Marii Dąbrowskiej. W latach dwudziestych Piorunów należał do Lucjana Niemyskiego - syna Leona; w 1925 wybudował on tu swoją posiadłość, dziś zwaną "pałac Piorunów". Z "Dzienników" M. Dąbrowskiej wynika, że do Piorunowa po raz pierwszy przyjechała 14 kwietnia 1927 r. W 1928 r. gościli tam (Dąbrowska z Stempowskim) od 21 do 27 grudnia. Pisarka pracowała wtedy nad powieścią "Noce i dnie". Postaciom powieści, Barbarze Niechcicowej i Lucjanowi Kociełłowi, nadała imiona właścicieli Piorunowa. Następny pobyt w Piorunowie wypadł pisarce w październiku 1933 r. Wtedy pisała IV tom powieści "Noce i dnie". Poczynione w Piorunowie obserwacje wykorzystała w powieści. Razem opracowała tu 7 rodziałów tej powieści. Na terenie Piorunowa znajdują się liczne stawy hodowlane, znajdujące sie obecnie w rękach różnych prywatnych właścicieli. Dawniej około 25 hektarów stawów należało do właścicieli majątku. Rosły na nich piękne grzybienie północne, o których pisarka również wspomniała w powieści, kiedy to Tolibowski zrywał je dla Barbary. Ostatni jej pobyt w Piorunowie przypadł w czerwcu 1939 r. W czasie wojny Niemyskich usunięto z Piorunowa, zamieszkali w Podkowie Leśnej i wspomagali pisarkę w potrzebach dnia codziennego. Spadkobiercy majątku w Piorunowie mieszkają do tej pory w Warszawie. Po wojnie dwór przez wiele lat był użytkowany przez PGR, w połowie lat siedemdziesiątych zorganizowano tu ośrodek kolonijny Komendy Wojewódzkiej MO w Sieradzu. W 1994 dwór zakupiła osoba prywatna. Potem stał się własnością banku, aż zakupił go obecny właściciel, który go pieczołowicie odrestaurował.Pałac Piorunów oferuje miejsca hotelowe, urządzanie przyjęć itp. Zapewnia gościom atrakcje dwa baseny (kryty i otwarty), siłownię, gabinet odnowy biologicznej, korty tenisowe, boiska sportowe, saunę, staw. W sąsiedztwie pałacu w Piorunowie znajduje się również łowisko dla wędkarzy umiejscowione na dwóch stawach przy zabytkowym młynie. Interesującym obiektem przyrodniczym w tym nadzwyczaj urokliwym zakątku, jest stuletnia wierzba o obwodzie pnia ok. 6 m. Przyjeżdżający tu m.in. z Łodzi, Łasku, Konstantynowa i okolic Piorunowa wędkarze, mogą tu złowić karpie, amury, liny, sumy, tołpygi i karasie. Ryby z tych stawów cechuje niepowtarzalny smak, dzięki czystej wodzie rzeki Pisi, płynącej przez Piorunów. Latem 2010 roku "Pałac Piorunów " stał się miejscem , w którym były kręcone sceny do filmu "Weekend" w reżyserii Cezarego Pazury.

Wikipedia:
Piorunów-Kolonia-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Wodzierady. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Elżbieta Halina Nejman Majątki (Szlachta Sieradzka XIX wieku Herbarz)
PIORUNÓW, Piorunówek, par. Kwiatkowice, p. łaski, wieś, folwark i młyn nad Pisią. Wieś ma 8 domów i 195 mieszkańców, a folwark 5 osad i 99 włościan. W 1783 roku Mniewskiego wojskiego sieradzkiego. Część D – Paweł Dzierzbicki sprzedał w 1818 r. W 1829 za 120300 zł kupiony przez Michała Wehr, po jego śmierci w 1838 roku wdowa sprzedała wsie Wilhelmowi Nenckiemu za 150 tys. zł, też Wrząsawa i Czarnyż (Szczawiński1839 k.234, SGKP t.8, s.184)

1992 r.

PAŁAC
Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego 1828 nr 626

NRO 72375/26525— WYDZIAŁ SKARBOWY. SEKCYA SKARBOWA.
KOMMISSYA WOIEWODZTWA MAZOWIECKIEGO.
Stosownie do Odezwy Kommissyi Woiewództwa Kaliskiego z dnia 31 Sierpnia r. b. Nro 39336/17639 i z dnia 21 Września r. b. Nro 40237/18114 przyłączając tu poniżéy Wykaz dłużników kar Sądowych za kwartał 2. r. b. niemniey Wykaz kar Kontrawencyi Stęplowych za kwartał 2. r. b. z pobytu niewiadomych, poleca ninieyszém Wóytom, Prezydentom i Burmistrzom, ażeby ścisłe śledztwo tak osób iako i ich funduszów, po Miastach i Gminach dopełnili, w razie wyśledzenia przypadaiące od nich należności, ściągnąwszy, takowe wgotowiźnie, to iest kary Sądowéy według wskazania w uwagach wykazu, a kary Kontrawencyine do Kontrolli Skarbowéy Woiewództwa Kaliskiego kosztem dłużnych odesłać winni. O skutku zaś obowiązani są naypóźniey w dniach 30. Kommissarzom właściwych Obwodów donieść, którzy tego dopilnować i również w przeciągu tego czasu o tém Kommissyi Woiewództwa zarapportować są obowiązani; po upływie którego to terminu, śledztwo za bezskuteczne uważanem będzie, zastrzegając odpowiedzialność za szkodliwe ztąd wyniknąć mogące skutki.
w Warszawie dnia 27 Mca Listopada 1827 roku.
Radca Stanu, Prezes Kommissyi
R. REMBIELIŃSKI. Filipecki, Sekr: Jener.
Lit: A. Wykaz dłużników Kar Kontrawencyiych z mieysca teraźniejszego pobytu niewiadomych, uformowany przez Kontrollę Skarbową Woiewództwa Kaliskiego z Kwartału II. 1827 roku.
10. Katarzyna Błaszczykowa, ostatnią razą zamieszkała w Pioronowie Obwodzie Sieradzkim Złłp: 6. gr: 10. 

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1839 nr 9

(N. D. 210.) — Rejent Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Kaliskiej.
Ogłasza się wiadomość otwarcia spadku:
4. Po Michale Wehr, współwłaścicielu dóbr Piorónowa w Powiecie Szadkowskim położonych, co do przepisania współwłasności tychże dobr Piorónowa.
 (…) ad 4 po Michale Wehr na dzień 7 (19) Lipca 1839 roku, celem zgłoszenia się osób prawo do spadku mających. Kalisz dnia 15 (27) Grudnia 1838 roku.  
Mikołaj Basiński.


Dziennik Urzędowy Gubernii Kaliskiej 1840 nr 14

Na żądanie W. Adolfa Wehr w wsi Leszczynach Powiecie Brzezińskim Gubernii Mazowieckiej mieszkaiącego przydanego opiekuna nieletnich Pauliny, Teodora Teofili, Maryi rodzeństwa Wehrów po niegdy Michale Wehr pozostałych dzieci, i wskutek wyroku Trybunału Cywilnego 1 Instancji Gubernii Kaliskiej na dniu 4/16 Stycznia r. b. z temczasową exekucyą pomiędzy temiż nieletniemi a Wilhelmem Nenckim zapadłego, zawiadamia publiczność że: Dobra Ziemskie Pioronów, Pioronowek, Wrząsowa i Czarnyż z przyległościami w Powiecie Szadkow­skim Gubernii Kaliskiej, położone wypuszczone zostaną na lat trzy poczynaiąc od dnia 24 Czerwca r. b. do tegoż dnia 1843 przez publiczną licytacyą przedemną Reientem w mej Kancellaryi w Mieście Powiatowym Szadku Gubernii Kaliskiej dnia 23 Kwietniu (5 Maia) roku bieżącego o godzinie 10 z rana odbyć się maiącą, o warunkach każdego czasu u mnie lub podopiekuna dowiedzieć się można.
w Szadku dnia 19/31 Marca 1840 roku.
Kaietan Prawdzic Szczawiński Rei. Pow. Szadk.

Dziennik Urzędowy Gubernii Kaliskiej 1842 nr 15

Wydział Wojskowy Sekcja Wojskowa
RZĄD GUBERNIALNY KALISKI.
12032/3427. Umieszczając poniżej listę spisowych z Gubernii Kaliskiej zbiegłych.
Rząd Gubernialny poleca Wojtom Gmin tudzież Prezydentom i Burmistrzom Miast ażeby tych w obrębie swej administracyi najściślej śledzili i w miarę ujmowania z wywodami słownemi pod strażą natychmiast właściwym Kommisarzom Obw. dostawili.
Lista zbiegłych z Obwodu Sieradzkiego.
Paweł Kubiak lat 20 mający zbiegł z Piorunowa, wzrostu miernego, twarzy okrągłej, włosów ciemno blond, oczu ciemnych, nosa miernego, brody zwyczajnej, pisać ani czytać nieumiał, znaków szczególnych żadnych miał na sobie w czasie.ucieczki, płaszcz stary szaraczkowy z czerwonym kołnierzem, surdut stary granatowy, buty przyszycie kaszkiet z daszkiem z ciemnego sukna.
z Obwodu Wieluńskiego.
Balcer Kik lat 21 mający, twarz ściagła, włosy czarne, oczy ciemne, nos ściągły, bez miary z Gminy Mokrsko.
Antoni Gomoliński lat 21 mający, wzrostu niskiego, twarzy okrągłej ospowatej, włosów blond, czyta i pisze po polsku zbiegł z Gminy Urbanic.
w Kaliszu dnia 5/17 Marca 1842 roku.
p. o. Gubernatora Cyw: Pułkownik Fügel Adjutant JEgo Cesarskiej Mości
K. TRĘBICKI. Sekretarz Jlny Węgliński Z.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1852 nr 67

(N. D. 1282) Pisarz Kancellaryi Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.
Po śmierci:
4, Maryanny Wehr zamężnej Menge, wierzycielki summy rs. 1846 kop. 20 w dziale IV. Nr. 27 lit. С wykazu dóbr Piorunów, w Okręgu Szadkowskim;  
(…) Otworzyły się spadki, do regulacyi których a mianowicie 1. 2, 3 i 4 na dzień 17 (29) Września, co zaś do 5, 6, 7, i 8 na dzień 18(30) Września r. b. wyznaczają się termina prekluzyjne przedemną Pisarzem odbyć się mające.
Kalisz dnia 6 (18) Marca 1852 r.
J. N. Zengteller.

Dziennik Powszechny 1863 nr 18

We wsi Piorunów, gm. Małyń, pow. Sieradzkim, dnia 26 Listopada r. z., jak się domyślają, z podpalenia przez niewyśledzonego złoczyńcę, wszczął się pożar, który zniszczył stodołę z szopą, ubezpieczone na rs. 360, oraz zboże, paszę i rozmaite sprzęty gospodarskie, wartujące rs. 2,500.

Dziennik Warszawski 1864 nr 243

(N. D. 4879) Sąd Policji Poprawczej Wydziału Piotrkowskiego.
W dniu 4 Sierpnia 1863 r. wynalezione zostały w lesie, do wsi Piorunowa należącym, w Gminie Małyń, Okręgu Szadkowskim, zwłoki człowieka powieszonego, płci męzkiej, prawdopodobnie wyznania Mojżeszowego, wieku około lat 26 mieć mogącego, oczów i włosów ciemnych, z brodą goloną i małemi wąsami czarnemi. Człowiek ten nieżywo wynaleziony, ubrany był w palto kortowe czarne, z kołnierzem manszestrowym wypłowiałem, spodnie dymkowe czarne, na szyi w chustkę, na głowie miał czapkę jedwabną pikowaną, a pod tem ubraniem miał jeszcze na sobie palto letnie czarne, spodnie cajgowe szare, krawacik jedwabny z żółtą szpilką.
Ponieważ wyprowadzone śledztwo Sądowe nie zdołało wykryć imienia, nazwiska i pochodzenia rzeczonego człowieka, ani też sprawcy powieszenia go, przeto wzywa każdego bliższą wiadomość w tym względzie posiadać mogącego, aby takową Sądowi tutejszemu lub też najbliższemu Okręgowemu bezwłocznie udzielić zechciał.
Piotrków d. 10 (22) Września 1864 r.
Sędzia Prezydujący Chmieleński.
Dziennik Warszawski 1869 nr 248

(Kronika pożarów). Podług otrzymanych wiadomości z 10 gubernij kraju tutejszego, w pierwszej
połowie września, miały miejsce znaczniejsze pożary w następujących miejscach:
2) W gubernji petrokowskiej: w dniu 5 (17) września we wsi Piorunowie (w pow. łaskim), spaliły się dwie stodoły ze zbożem, zaasekurowane na rs. 2,470, a straty poniesione w nieubezpieczonym majątku wynoszą rsr. 7,000.

Dziennik Warszawski 1870 nr 75

N. D. 2797. Rejent Kancelarji Ziemiańskiej w Kaliszu.
Po śmierci:
4. Abraama Bryczkowskiego co do sum: rsr. 6,000, rs. 3,000 i rsr. 210 na dobrach Piorunów z Okręgu Szadkowskiego w dziale IV Nr. 35 36 z prawem wycięcia drzewa w dziale III Nr 11 zamieszczonych;
(...)otworzyły się spadki, do regulacji których, wyznaczony został termin na dzień 10 (22) Października 1870 r. przed czyniącym Rejentem i w jego kancelarji.
Kalisz d. 25 Marca (6 Kwietnia) 1870 r.
Wilchelm Grabowski.

Dziennik Warszawski 1873 nr 164

N. D. 4663. Rejent Kancelarji Ziemiańskiej w Kaliszu.
Po śmierci:
1-o Florentyny Wehr wierzycielki sumy rs. 6000 na dobrach Piorzmowie* z okręgu Szadkowskiego w D. IV Wykazu pod Nr. 2 ubezpieczonej  
(…) otworzyły się spadki do regulacji których wyznaczam termin przed sobą w Kancelarji mej w Kaliszu na d. (30 Stycznia) 12 Lutego 1874 r. pod prekluzją.  
Kalisz d. 19 (31) Lipca 1873 r.
Józef Jezierski.

* Piorunów?

Dziennik Warszawski 1875 nr 42

N. D. 525. Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Kaliszu.
Podaje do powszechnej wiadomości, iż na zasadzie art. 7, Postanowienia b. Rady Administracyjnej Król. Pol. z dnia 28 Czerwca (10 Lipca) 1860 r. i upoważnień przez Dyrekcję Główną Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego udzielonych, następujące dobra ziemskie za zaległość w ratach Towarzystwu należnych, wystawione są na sprzedaż publiczną, która odbędzie się w mieście Kaliszu w Pałacu Sądowym przy ulicy Józefina w Kancelarjach hypotecznych poniżej wymienionych.
13. Dobra Piorunów, Piorunówek, Wrząsawa i Czarnysz z wszystkiemi przyległościami i przynależytościami w okręgu Szadkowskim położone. Raty zaległe po datę sprzedaży obliczone rs. 722 kop. 13, vadium do licytacji rs. 1200, licytacja rozpocznie się od sumy rs. 14960 kop. 40, termin sprzedaży d. 3 (15) Września 1875 r., nieumorzony dług Towarzystwa przy dobrach pozostający w terminie sprzedaży wynosić będzie rs. 6247 kop. 65, przed Rejentem Kancelarji Ziemiańskiej Władysławem Jawornickim.
Sprzedaże wzmiankowane odbędą się w terminach powyżej oznaczonych, poczynając od godziny 10-ej z rana, w obec delegowanego Radcy Dyrekcji Szczegółowej. Gdyby zaś Rejent przed którym sprzedaż ma się odbywać był przeszkodzonym, licytacja odbędzie się przed innym Rejentem, który go zastąpi.
Vadium do licytacji złożyć się mające winno być w gotowiźnie, która wszakże zastąpioną być może listami zastawnemi lub likwidacyjnemi lecz w takiej ilości, jaka podług kursu Giełdowego wyrównywać będzie cyfrze w gotowiźnie oznaczonej.
Warunki licytacyjne są do przejrzenia w właściwych księgach wieczystych i w biórze Dyrekcji Szczegółowej Kaliskiej.
Wrazie nie dojścia do skutku powyższej sprzedaży dla braku licytantów, druga i ostatnia sprzedaż od zniżonego szacunku odbytą będzie bez nowych dalszych doręczeń, w terminie jaki Dyrekcja Szczegółowa oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi. (Art. 25 Postanowienia b. Rady Administracyjnej z d. 29 Czerwca (10 Lipca 1860 r.)
Kalisz d. 18 (30) Grudnia 1874 r.
Prezes Chełmiński.
Pisarz Bierzyński.

Tydzień Piotrkowski 1897 nr. 16


Kurjer Warszawski ( z dodatkiem porannym) 1897 nr 109

Zamach. We wsi Piorunów, w pow. łaskim, do włościanina Błażeja Daczyńskiego, pracującego w podwórzu swojego domu, syn jego sąsiada, niejaki Wójcik, wystrzelił z fuzji z odległości trzech kroków. Cały nabój grubego śrótu utkwił w piersi Daczyńskiego. Przyczyną zbrodni była zemsta, wynikła wskutek sporu o grunt.

Tydzień Piotrkowski 1898 nr. 45

— Sprzedaże dóbr. Tutejsza Dyrekcyja Szczegółowa Tow. Kred. Ziemskiego sprzedała w tych dniach z drugiej licytacyi za zaległość rat następujące dobra: Kiełczygłów i Wistka w pow. noworadomskim (nabywca Paweł Miller), Piorunów w pow. łaskim (nabywca Edward Kremki).

Rozwój 1898 nr 257


Miejscowa Dyrekcya szczegółowa towarzystwa kredytowego ziemskiego sprzedała w tych dniach z drugiej licytacyi, za zaległość rat, następujące dobra: Konie, w powiecie piotrkowskim, które nabył p. Szerszeński, Kiełczygłów i Wistka, w powiecie wieluńskim, nabył p. Paweł Miller, Piorunów, w powiecie łaskim, nabył p. Edward Kremki.
Kurjer Warszawski (dodatek poranny) 1898 nr 312

Sprzedaż dóbr.
Za raty, zaległe Towarzystwu kredytowemu ziemskiemu, w gub. piotrkowskiej sprzedane zostały
majątki:

Piorunów, w pow. łaskim, kupił pan Edward Kremky. 

Gazeta Kaliska 1899 nr 273


Ślub. W poniedziałek 27 b. m. w kościele parafjalnym w Szadku, pobłogosławiony został związek małżeński p. Ludomiła Puławskiego, właściciela dóbr Piorunów, syna ś. p. Ludomiła i Zofji z Lesznowskich, małżonków Puławskich z panną Wandą Czarnowską, córką Józefa i Marji z Kozarskich małżonków Czarnowskich, właścicieli dóbr Prusinowice.
Goniec Łódzki 1902 nr 245

Wypadek z wozem. Mieszkaniec wsi Piorunów, w pow. Sieradzkim Stanisław Poprocki, wioząc beczkę ze świeżą rybą, przewrócił wóz na rogu ulic Podrzecznej i Stodolnianej. Beczka spadając przygniotła przechodzą Katarzynę Matuszewską i złamała jej lewą nogę.
Łowiec Polski 1904 nr 24

W d. 3 grudnia r. b. przy sprzyjającej pogodzie odbyło się doroczne, zbiorowe polowanie w Piorunowie (pow. Łaski, w gub. piotrkowskiej) u p. Edwarda Kremky, przy udziale 17 myśliwych. Na niewielkim stosunkowo terenie zrobiono tylko trzy kotły i dwa pędzenia, polowanie więc trwało tylko pięć godzin niespełna. Rezultatem łowów było 67 zajęcy i 7 kuropatw. Jakkolwiek cyfry te nie imponują nadzwyczajnie swoją wysokością, wszakże z uwagi, że terenem polowania były wyłącznie pola, sytuowane przytem w warunkach, hodowli zwierzyny niesprzyjających, trzeba przyznać, że i powyższe liczby świadczą nader pochlebnie o starannej konserwacyi i o ochronie zwierzyny, dopiero od niedawna przez właściciela Piorunowa podjętej; w urządzeniu zaś i prowadzeniu polowania uprzejmy i gościnny gospodarz usprawiedliwił w zupełności opinię pierwszorzędnego myśliwego, jaką się cieszy oddawna. Królem polowania był sam p. Edward Kremky, mając na rozkładzie 9 zajęcy.
_________________________________________________________________________________

Tydzień Piotrkowski 1904 nr. 52
_________________________________________________________________________________


Sport Polski 1906 nr 49

W Piorunowie pod Lutomierskiem u p. A . Kosińskiego, dnia 3. grudnia r. b., mimo fatalnej pogody, odbyło się polowanie. Porządek w całem urządzeniu i prowadzeniu polowania pod kierunkiem gospodarza i łodzianina p. L. Meylerta, był wzorowy. Po zejściu się myśliwych, czy to po kotle, czy też po nagance, każdy myśliwy oddawał ubitą zwierzynę p. W. Zakrzewskiemu, który był uproszonym przez gospodarza na kontrolera, p. Zakrzewski zaś na każdą zabitą sztukę wydawał marki; tym sposobem nic ze zwierzyny nie ginęło. Każdy z myśliwych dostał karnecik, w którym było naznaczone, jaki numer stanowiska miał zająć w danym zakładzie. Wogóle, mimo straszliwej pogody, w 14 strzelb zabito 77 zajęcy i 4 kuropatwy. Królem polowania został p. Młodecki obywatel z Opoczyńskiego. Zaznaczyć należy, że zwierzostan w Piorunowie jest znakomity.

Rozwój 1906 nr 272

Ze sportu. W poniedziałek, dnia 3 grudnia, mimo fatalnej pogody, odbyło się polowanie w Piorunowie pod Lutomierskiem u p. A. Kosińskiego. Porządek w całem urządzeniu i prowadzeniu polowania pod kierunkiem gospodarza i łodzianina p. L. Meylerta, był wzorowy. Po zejściu się myśliwych, czy to po kotle, czy też po nagance, każdy myśliwy oddawał ubitą zwierzynę p. W. Zakrzewskiemu, który był uproszonym przez gospodarza na kontrolera, p. Zakrzewski zaś na każdą zabitą sztukę wydawał marki; tym sposobem nic ze zwierzyny nie ginęło. Każdy z myśliwych dostał karnecik, w którym było naznaczone, jaki numer stanowiska miał zająć w danym zakładzie. Wogóle mimo straszliwej pogody, w 14 flint zabito 77 zajęcy i 4 kuropatwy. Królem polowania został p. Młodecki, obywatel z Opoczyńskiego. Zaznaczyć należy, że zwierzostan w Piorunowie jest znakomity.

Łowiec Polski 1909 nr 2

Dnia 14 września z. r. polowano w 8 strzelb na dziki i lisy w Piorunowie w (gub. kaliskiej) 11 p. Ludwika Puławskiego. Padły dwa dziki i trzy lisy. Najwięcej zabił p. Kazimierz Pułaski artysta - malarz, gdyż 1 dzika i 2 lisy.

Łowiec Polski 1909 nr 2

Drugie polowanie odbyło się w Piorunowie 21 grudnia W 14 strzelb zabito: 2 dziki, lisa, 138 zajęcy i kilka kuropatw. Największą ilość sztuk i dzika miał p. K. Pułaski.
Rozwój 1909 nr 131

Choroby śród zwierząt domowych. W majątku Piorunów, pow. łaskiego, grasuje śród trzody chlewnej „róża", a w Paprotni, śród koni, ukazała się nosacizna.

Zarządzono energiczne środki zaradcze.

Łowiec Polski 1911 nr 1

Na polowaniu w Piorunowie, gub. kaliskiej, u p. Ludwika Puławskiego, w 10 strzelb w czterech kotłach i kilku pędzeniach w lesie zabito: 148 zajęcy, 18 królików, 16 kuropatw, 3 bażanty, kozła i dzika. Największą ilość zajęcy i dzika miał p. Wojciech Wyganowski.

Łowiec Polski 1911 nr 3

W dniu 3 stycznia na polowaniu u p. Józefa Leśniowskiego w Chodakach, w pow. sieradzkim, zabito: 80 zajęcy i 3 kuropatwy. Królem był p. Edward Kremky z Piorunowa, mając na rozkładzie sztuk 14.
Godzina Polski 1916 nr 92

Kronika łódzka.
Miejscowe Rady opiekuńcze w okolicy.
Zostały utworzone miejscowe Rady opiekuńcze w następujących miejscowościach:
(...) W Wodzieradach w następującym składzie: Edward Kremky z Piorunowa, Kazimierz Kulczycki z Wodzierad Górnych, Antoni Bartosik z Nowego Świata, Józef Malski z Przyrownicz, Marcin Oglaza z Dobruchowa, Ludwik Skupiński z Zalesia i Jan Bieliński z Wodzierad.
Prezydyum stanowią pp.: Edward Kremky — przewodniczący i skarbnik, Kazimierz Kulczycki — wice-przewodniczący.
W Wymysłowie w następującym składzie: ks. Stefan Wróblewski — proboszcz z Dobrunia, Władysław Kucharski — rejent i obyw. ziem. z Dobrunia, Józef Walczakowski — sekretarz gm. Wymysłów, Andrzej Rożek — właściciel cegielni w Chechle, Stanisław Mudzo — gospodarz wsi Dobruń.


Prezydyum stanowią pp.: ks. Stefan Wróblewski — przewodniczący, Władysław Kucharski — wice-przewodniczący, Józef Walczakowski — sekretarz. (...).

Godzina Polski 1916 nr 333

Z sądów.
Ślad z kartofli.
Przed sądem stanęli: Jan Plich, lat 26, i Antoni Dąbrowski, lat 30, oskarżeni: Plich o wykonanie kilku kradzieży, Dąbrowski o kupno kradzionych rzeczy. Akt oskarżenia zarzuca Plichowi, że 16 marca r. b. w nocy we wsi Piorunowie zakradł się do kopca z kartoflami, należącemi do pani Knapińskiej i uniósł sporą ich dozę. W sześć dni potem zakradł się, również w nocy, do młyna wspomnianej już obywatelki i ukradł 40 łokci pasów skórzanych, 5—6 cali szerokich. Tej samej nocy zakradł się do sąsiedniej posiadłości pana J. Błażyńskiego i ukradł 90 fun. mąki i 3 pasy skórzane, długości przeszło 21 metrów. Dąbrowskiemu zarzuca oskarżenie, że część pasów, pochodzących z kradzieży kupił i przechowywał. Plich do winy się nie przyznaje. Dąbrowski powiada, że rzeczywiście w marcu kupił od jakiegoś nieznajomego kawałek pasa dla siebie na podeszwy, ale czy to był Plich, tego napewno powiedzieć nie może. W każdym razie nie wiedział on, że kupiony pas pochodzi z kradzieży.
Pani Fiametta Knapińska, lat 54, poszkodowana obywatelka, zeznaje że przy pierwszej kradzieży psy wieczorem szczekały, ale ona kobieta starsza i samotna nie odważyła się zaatakować rabusiów. Na drugi dzień poszła do kopca i tu ujrzała, że deski stanowiące ogrodzenie, są poodrywane i brakuje wiele kartofli. Ponieważ rabusie uciekając gubili ziemniaki, poszkodowana udała się za śladem. Ślad ten kończył się przy posiadłości szwagra oskarżonego Plicha. Gdy wykonano drugą kradzież, a poinformowano ją, że złodzieje z pewnością znajdują się w Szadku, pojechała do miasteczka i łącznie z jednym ze swoich znajomych rozpoczęła poszukiwania. Rzeczywiście u Dąbrowskiego znaleziono kawał pasa, w którym poszkodowana poznała swoją własność. Dąbrowski powiedział, że pas kupił u nieznajomego, ale jego czeladnik stwierdził, że, nieznajomy ten, to właśnie oskarżony Plich.
Jan Błażyński lat 65, drugi poszkodowany zeznaje, że posądzenie swoje opiera tylko na tej zasadzie, że tej samej nocy u pani Knapińskiej Plich wykonał kradzież, więc z pewnością i do kradzieży u niego przyłożył rękę.
Prokurator uważa winę obydwóch oskarżonych za dowiedzioną. Bezczelność z jaką kradzież wykonano i nocna pora, a z drugiej strony zapieranie się oskarżonych znacznie podwyższa winę i wymiar kary. Żąda dla Plicha 2 lata i 6 miesięcy, a dla Dąbrowskiego 1 roku i 6 miesięcy więzienia.
Sąd jednak przychodzi do trochę odmiennego wniosku i skazuje Plicha, na 6 miesięcy więzienia, a Dąbrowskiego uniewinnia.

Dziennik Urzędowy dla Obwodu Administracyjnego Cesarsko-Niemieckiego Prezydjum Policji w Łodzi 1917 nr 20

Włościanina Stanisława Jędrzejczaka z Piorunowa zatwierdziłem na stanowisku sołtysa we wsiach Piorunów, Piorunówek, Czarny Las, gminy Wodzierady, powiatu Łaskiego.
Łódź, 23-go kwietnia 1917 r.
Cesarsko-Niemiecki Prezydent Policji
Loehrs.

Godzina Polski 1918 nr 13

Napad bandycki.
W ubiegłą środę około godz. 10-ej wiecz. wtargnęło trzech uzbrojonych bandytów do mieszkania właścicielki młyna F. Klapczyńskiej we wsi Piorunowie pod Lutomierskiem. W mieszkaniu Klapczyńskiej znajdowała się podówczas córka jej i trzy sąsiadki. Bandyci zagrozili wszystkim śmiercią, nakazując zachować się spokojnie. Klapczyńską zmusili bandyci do wydania kluczy od szaf i komody. Splądrowawszy mieszkanie, bandyci zrabowali 510 rb. i 570 mk., oraz srebrne łyżki. Przed opuszczeniem mieszkania, wezwali kobiety, aby nie ruszały się z miejsca przed upływem dwóch godzin.
Rozwój 1919 nr 62

Nagrody mrk. 2000

Za odnalezienie lub wykrycie sprawców kradzieży koni, skradzionych 1 b. m. około godz. 7-ej wieczorem z majątku Piorunów, gm. Wodzierady, pow. Łaskiego. Skradziono: wałacha siwego(ciemne centki) około lat 8, wzrostu średniego, kobyłę karą, około lat 9, źrebną, grzywy krótko strzyżone, ogony krótkie i dwa chomąta z łańcuchami pociągowemi.
Rozwój 1921 nr 304

Ujęcie szajki rabusiów pod Lutomierskiem.
Pogoń wymiana strzałów, bogaty łup, paserzy sami weszli w ręce policji w niedzielę, dnia 30 października b. r. Policji Państwowej, gminy Lutomiersk udało się wpaść na trop grasującej bandy rabusiów.
Oddział złożony z Komendanta posterunku Piotra Kędzierskiego, sekretarza gminy Lutomiersk Zenona Jungowskiego i posterunkowego Andrzeja Kołodziejczyka udał się do wsi Piorunowa, gminy Wodzierady, położonego od osady Lutomiersk o 12 km. do zagrody znanego w okolicy pasera Józefa Łuczaka. Rabusie uprzedzeni przez syna Łuczaka o zbliżającej się policji ratowali się ucieczką, nastąpiła wymiana strzałów, herszt bandy Józef Niedzielski prawdopodobnie ranny pod gradem kul zginął w ciemnościach nocy. Zostali przyłapani jednak następujący Wojciechowski Tomasz zam. w Łodzi przy ulicy Sikawskiej pod nr 11 Wrzesiński Marian, lat 27 zamieszkały w Szczawinie, pow. Tureckiego, Marczak Władysław, lat 31, zamieszkały w Łodzi, przy ul. Młynarskiej pod nr 29, Marczak Stanisław, lat 23 zamieszkały w Pęczniewie. Po skrępowaniu rabusiów przy pomocy sołtysa wsi Piorunów Jędrzejczaka przystąpiono do rewizji w zagrodzie Łuczaka, gdzie znaleziono 2 krowy i konia pochodzące z kradzieży w gminie Męce, pow. Sieradzkiego oraz drapacz sprężynowy, płótno i zboże. Łuczaka podczas obławy w domu nie było, gdyż wyszedł do miasta celem wyszukania paserów do sprzedania skradzionych rzeczy. Paserzy stosownie do wskazówek przyjechali resorką do zagrody Łuczaka w jednego konia z zapasową uprzężą lecz ku swemu zdziwieniu znaleźli się w ręku policji; są to znani w okolicy koniokradzi, Sender lat 24 karany już za kradzież koni i ....* lat 20 bracia Wajngort, żydzi, zamieszkali.
Do bandy należeli również Grzegowski Józef ze wsi Dąbrowa gm. Lubola i Lemierz ze wsi Kotlinki gminy Szadek, obaj rolnicy. Aresztowanych osadzono w gminnym areszcie w Lutomiersku. Dalsze śledztwo w toku.

*nieczytelne, przypis autora bloga
Obwieszczenia Publiczne 1924 nr 18a

Wpisy do rejestru handlowego.
Do rejestru handlowego, Działu A, sądu okręgowego w Łodzi wpi­sano następujące firmy pod Nr Nr:
6655„Celestyn Knapiński". Młyn wodny. Firma istnieje od d. 1 stycznia 1918 r. Osada Piorunów, gm. Wodzierady. Właśc. Celestyn Knapiński, zam.—tamże.

Obwieszczenia Publiczne 1927 nr 75

Wydział hipoteczny sądu okręgowego w Piotrkowie obwieszcza, że toczą się postępowania spadkowe po zmarłych:
8) Janie Czesławie Wężyku, wierzyc. sumy 10,000 rb., zabezpieczo­nych na hipotece dóbr Piorunów, pow. łaskiego w dziale IV pod Nr. 13;
Termin regulacyj powyższych postępowań spadkowych wyzna­czony został na dzień 29 marca 1928 r. co do punktów 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16 i 17 w kancelarji pisarza wydziału hipotecz­nego, sądu okręgowego w Piotrkowie, zaś co do punktu 8 w kancelarji Władysława Piaszczyńskiego, notarjusza przy tymże wydziale hipotecz­nym, w którym to dniu osoby zainteresowane winny się stawić, pod skutkami prekluzji.

Obwieszczenia Publiczne 1928 nr 59

Wydział hipoteczny sądu okręgowego w Piotrkowie obwieszcza, że toczą się postępowania spadkowe po zmarłych:
10) Leonie Niemyskim, synu Kazimierza, współwłaśc. dóbr Pioru­nów, pow. łaskiego;
Termin regulacyj powyższych postępowań spadkowych wy­znaczony został na dzień 31 stycznia 1929 roku, co do punktów 1 i 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 15, 16, 18, 19, 20, 21, 22 i 23 w kancelarji pi­sarza wydziału hipotecznego sądu okręgowego w Piotrkowie, co do punktów 3 i 17 w kancelarji Feliksa - Tadeusza Kokczyńskiego, zaś co do punktów 13 i 14 w kancelarji Władysława Piaszczyńskiego notarjuszów przy tymże wydziale hipotecznym, w którym to dniu osoby zainte­resowane winny się stawić pod skutkami prekluzji.
Łódzki Dziennik Urzędowy 1931 nr 7

OBWIESZCZENIE STAROSTY POWIATOWEGO ŁASKIEGO
z dnia 28. II. 1931 r. L. APH. 13
o kolejności osób obowiązanych do dostarczenia samochodów i motocykli.
Na podstawie §§ 4 i 8 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Ministra Spraw Wojskowych z dnia 29.VII. 1930 r. wydanego w porozumieniu z Ministrami Skarbu i Robót Publicznych o obowiązku dostarczenia jako środków przewozowych na rzecz wojska w czasie pokoju samochodów, motocykli i rowerów (Dz. Ust. R. P. Nr. 58, poz. 470), podaję poniżej do powszechnej wiadomości, celem zapewnienia kolejności i równomierności przy powoływaniu do świadczeń listę kolejności osób powiatu łaskiego, obowiązanych do dostarczenia samochodów i motocykli w roku 1931.
67. Niemyski Lucjan, m. zam. i postoju pojazdu: maj. Piorunów, gm. Wodzierady, samochód osob., 5 osob., ŁD, 82026. Nr. ewid. 171
W ciągu dwóch tygodni od chwili ogłoszenia listy kolejności w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim osoby zainteresowane mogą wnosić do Starostwa Powiatowego Łaskiego uzasadnione reklamacje, w razie uwzględnienia której poprawiona zostanie odpowiednio lista kolejności, co jednak nie wstrzymuje wejścia w życie tejże listy kolejności z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Starosta Powiatowy:
(-) Wallas Jan.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 33

Dyrekcja Główna Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie, na zasadzie art. 218 i 219 ustawy Towarzystwa zawiadamia:
I. Okrąg Piotrkowski.
51. Właścicieli i wierzycieli hipotecznych dóbr Piorunów, powia­tu łaskiego, a mianowicie: 1) nieujawnionych spadkobierców Leona Niemyskiego, syna Kazimierza, 2) Adelę z Wernerów Bauerową, córkę Ka­rola, 3) Stefanję z Wernerów Kindlerową, córkę Karola. 4) Karola Wer­nera, syna Karola, 5) Konstantego - Juljana Wernera, syna Karola, 6) Józefa - Karola - Jana Stegmana, syna Karola, 7) Marję z hr. Ledóchowskich hr. Moszyńską, 8) nieujawnionych spadkobierców Jana Wę­żyka, syna Władysława, 9) Zofję - Stanisławę Wiśniewską i 10) Zdzisła­wa - Marjana Wiśniewskiego;
Warunki licytacyjne dołączone zostały do odnośnych ksiąg hipo­tecznych i mogą być przejrzane w odpowiednich kancelarjach hipotecz­nych, lub też w biurze Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie.
Wadjum licytacyjne winno być złożone w gotowiźnie lub w listach zastawnych Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, licząc po cenie ozna­czonej przez Dyrekcję Główną — wraz z bieżącemi kuponami, oraz z upoważnieniem do sprzedaży rzeczonych listów zastawnych.
W razie niedojścia do skutku sprzedaży dla braku licytantów, dru­ga i ostateczna sprzedaż od zniżonego szacunku odbędzie się bez dalszych nowych zawiadomień, w terminie, jaki Dyrekcja Główna oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi.
W razie niedojścia do skutku drugiej sprzedaży z powodu braku li­cytantów — dobra te, na zasadzie art. 234 ustawy, przechodzą na wła­sność Towarzystwa.
Gdyby w dniu do licytacji wyznaczonym przypadło święto kościel­ne, lub gdyby w dniu tym czynności w sądzie były zawieszone, sprzedaż odbędzie się w dniu następnym w kancelarji tego samego notarjusza.

Obwieszczenia Publiczne 1932 nr 31


Dyrekcja Główna Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w War­szawie, na zasadzie art. 218 i 219 Ustawy Towarzystwa, zawiadamia:
III. Okrąg Piotrkowski
14. Właścicieli i wierzycieli hipotecznych dóbr Piorunów, pow. łaskiego, a mianowicie: 1) nieujawnionych spadkobierców: a) Leona Niemyskiego, syna Kazimierza i b) Jana Wężyka, syna Władysława, 2) Julję z Flattów Niemyską, żonę Leona, 3) Marję z hr. Ledóchowskich, hr. Moszyńską, 4) Zofję - Stanisławę Wiśniewską, 5) Zdzisława - Marjana Wiśniewskiego.
Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 20

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO
z dnia 28 września 1933 r. L. SA. II. 12/13/33.
o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu łaskiego na gromady.
Po wysłuchaniu opinij rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 15 września 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23 marca 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:
§ 1.
XV. Obszar gminy wiejskiej Wodzierady dzieli się na gromady:
11. Piorunów, obejmującą: Czarnysz Piorunowsko-Wrząsawski, wieś Piorunów, osadę młyn Piorunów, osadę Piorunów, folwark Piorunów.
§ 2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łaskiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
(—) Hauke-Nowak
Wojewoda.

Echo Tureckie 1934 nr 23

Z życia Związku Młodzieży Ludowej pow. łaskiego.
Nad Związkiem Młodzieży Ludowej pow. łaskiego zaczęły ostatniemi czasy zbierać się chmury tak że zdawałoby się, że praca na tym terenie osłabła. Chcąc przekonać się, czy te krążące pogłoski odpowiadają prawdzie, postanowił Wojewódzki Zarząd zwołać trzy Konferencje rejonowe prezydjów Kol. w poszczególnych Kołach.
Na tak zwołaną konferencję w Kwiatkowicach w dniu 17 maja zjechały się Koła: z Krzatowa, Mostek, Piorunowa, Magnusów Przyrownicy, Wrzący, Florentynowa, Józe­fowa i Wodzierad. Pod przewodnictwem członka Powiatowego Zarządu Z.M.L. kol. Bliźniewskiego omawiano sprawy organiza­cyjne, zastanawiano się nad programem prac w Kołach oraz omawiano bolączki wsi. Po wspólnym posiłku, przygotowanym przez kol. Kłysa, rozjechali się wszyscy, unosząc do swoich Kół energję i zapał do dalszej pracy nad podniesieniem kultury i dobro­bytu wsi polskiej.
Konferencja w Mogilnie, odbyta w dniu 18 maja przy obecności Kół z Gorczyna, Ślądkowic, Rokitnicy, Marzenina, Dąbro­wy, Gucina, Jesionny, Sięganowa, wywarła na wszystkich b. miłe wrażenie, pozostawiając w sercach uczestników na długi czas wspomnienia spędzonych pożytecznie wspól­nych chwil. Zebraniu temu przewodniczył v-prezes Pow. Zarządu kol. Zygmunt Wajs, który omówił sprawy organizacyjne; referat o celach i zadaniach Koła Młodzieży Ludowej wygłosił kol. Kania z Mogilna, a o wy­chowaniu obywatelskiem kol. Gaweł z Jesionny. Konferencję tę zaszczycił swoją obecnością ks. kanonik Brejtenwald Wacław z Dobronia oraz sekretarz gminy Dobroń p. Boniński. Po obradach zasiedli wszyscy do posiłku przygotowanego przez miejscowe Koło pod kierunkiem państwa Staniaków; w czasie posiłku w bardzo serdecznych sło­wach przemówił do młodzieży ks. kanonik Brejtenwald podkreślając doniosłą rolę, ja­ką odgrywają Koła Młodzieży Ludowej w wychowaniu pełnowartościowego obywatela —Polaka i dobrego katolika. Po wysłucha­niu śpiewów i inscenizacyj przygotowanych przez członków Koła w Mogilnie, udali się wszyscy na wieś oglądać prace wykonane wspólnym wysiłkiem przez miejscowe Ko­ło Z.M.L. na terenie wsi Mogilna, a mianowicie: wyrównaną wzdłuż całej wsi dro­gę okopaną rowami, przeprowadzony wzdłuż drogi chodnik, wyrównane płoty, zmeljorowaną łąkę, nadzwyczajną czystość w domu i całym obejściu gospodarskiem, robótki ko­biece i t.d.
Uczestnicy tej konferencji podziwiali te wyczyny młodzieży postanawiając sobie pójść śladem swoich kolegów z Mogilna i przystąpić do tej ciężkiej ale jakże przy­jemnej i owocnej pracy nad sobą samym i nad wsią swoją.
W dniu 19 maja odbyła się taka sama konferencja w Wygiełzowie przy udziale Kół z Korczysk, Rudziska, Dąbrowy Rusiec­kiej, Górek Grabińskich, Brzesk, Sobiepan, Kamostku, Pruszkowa, Dębów-Wolskich, Zelowa, Bujn Księżych, Buczku, Polowej, Chrząstawy i Rudy, której przewodniczył kol. Kazimierz Uniejewski, prezes Pow Zarządu Z.M.L.
Na konferencję tę przybył ks. proboszcz z Wygiełzowa i p. Bolesław Sawicki, właś­ciciel maj. Wygiełzów. Referaty wygłosili kol. Uniejewski o sprawach organizacyjnych, kol. Piotrowski o wychowaniu obywatelskiem i kol. z Koła Młodzieży w Wygiełzo­wie o pracach młodzieży Z.M.L. Zebranie to zakończono posiłkiem wspólnym, przygotowanym przez państwo Uzdrowskich, po którym urządzono wspólną zabawę. Na za­kończenie przybył z Zarządu Woj. kol. Mikołaj Borysławski i udekorował uczestników odznaką związkową, wskazując w krótkiem przemówieniu na rolę młodzieży i Związku w kulturalnym rozwoju wsi pols­kiej.
Na wszystkich tych odprawach był obec­ny z ramienia Zarządu Wojew. kol. inż. Tadeusz Kawczak, który w referacie swoim w mocnych słowach omówił rozwój organizacyj młodzieżowych na terenie wsi, ide­ologię Z.M.L. oraz sprawy przysposobienia rolniczego, gospodarstwa rolnego i gospo­darstwa kobiecego.

Wszystkim tym ze starszego społeczeńs­twa, którzy poparli inicjatywę urządzenia tych konferencyj przyczynili się do ich zor­ganizowania i zaszczycili je swą obecnoś­cią, Zarząd Woj. Z.M. L. składa serdeczne Bóg zapłać.
_________________________________________________________________________________

 Orędownik 1935 nr. 57
_________________________________________________________________________________

Dziennik Łódzki 1946 nr 312

Łask
Stan szkolnictwa w powiecie
Na ostatnim posiedzeniu Powiatowej Rady Narodowej w Łasku
inspektor szkolny scharakteryzował stan szkolnictwa w powiecie.
— Na terenie powiatu zatrudnionych jest 242 siły nauczycielskie na 17 tysięcy dzieci, objętych przymusem powszechnego nauczania. W wielu szkołach zamiast 4 nauczycieli zatrudnionych jest 2. W samych Pabianicach uczęszcza do szkół powszechnych około 17.000 dzieci.
W obecnej chwili w powiecie jest unieruchomionych 27 szkół powszechnych z braku nauczycieli, wskutek czego przeszło 2,000 dzieci pozbawionych jest powszechnego nauczania.
Niedostateczne uposażenie nauczycieli powoduje, że wiele cennych sił nauczycielskich porzuca swój, nawet długoletni, zawód i szuka bardziej popłatnego zajęcia.
Zasilanie kadr nauczycielskich postępuje bardzo powoli. Na 400 absolwentów liceów pedagogicznych w Łodzi zaledwie 40 zgłosiło się do pracy w szkolnictwie powszechnym.
Na 8 szkół rolniczych w powiecie czynnych jest w br. zaledwie 6 szkół, a to: w Karniszewicach, w której pobiera naukę 22 uczniów, w Stąkaniach — 20 uczniów, w Przeczni — 24 uczniów, w Romowicach — 15 uczniów, w Piorunowie — 27 uczniów i w Mikołajewicach — 20 uczniów. Razem do 6 szkół rolniczych uczęszcza zaledwie 128 uczniów. Tak niska frekwencja w szkołach rolniczych tłumaczy się tym, że wieś nie docenia dobrodziejstw nauki zawodowej.
 
Głos Chłopski 1948 nr 194 

Źle się dzieje w szkole
Wszyscy rozumiemy znaczenie jakie posiada dla wsi placówka Oświaty Rolniczej. Niestety, zdarzają się smutne wypadki, że ośrodki oświaty nie spełniają swego zadania.
Aby nie być gołosłownym, podajemy kilka faktów z przeprowadzonych lustracji Szkoła Rolniczej w Piorunowie gm. Wodzirady. Zajeżdżamy wraz z Komisją przed budynek szkolny i na wstępie uderzają nas brudy, zaniedbanie i nieporządek.
Zaglądamy do obór i co się okazuje: prawie całe bydło chore jest na gruźlicę, a konie niedożywione. W szopie leży około 1 tonny nawozu sztucznego. Pytamy oprowadzającego nas Kierownika, dlaczego nawóz ten nie został zużytkowany. Odpowiada nam, że nikt nie wiedział, co to za nawóz i bali się go używać, nie wiedząc dokładnie pod jaką uprawę się nadaje. Wychodzimy obejrzeć pola — gospodarstwo przy szkole liczy 12 ha ziemi.
I tutaj rzuca się w oczy brak troskliwego gospodarza.
Prawie 50 proc ziemi nadającej się pod uprawę ziemniaków, cebuli, zbóż itp. obsiane jest mieszanką pastewną. Zamiast tej mieszanki widzimy jednak las ostów i innego zielska. 25 procent ziemi obsiane jest oziminą. Kartofle posadzone zostały dopiero 20 maja tak że „już" wschodzić zaczęły. Wracamy z powrotem do budynku, by obejrzeć sale uczniowskie (uczęszcza do tej szkoły 16 słuchaczy) i tutaj widzimy brudy, okna nieumyte oraz wiszące na ścianach widoki z napisami niemieckimi.
Czy stwierdzony przez nas stan rzeczy wynika z nieudolności kierownictwa Inspektoratu w osobach inspektora Czyżewskiego czy też złej woli? Jak się okazuje pan inspektor mieszka w Pabianicach, a do majątku prawie nie dojeżdża. Wszystkie stanowiska w szkole obsadził ludźmi, nie posiadającymi odpowiednich kwalifikacji. Sądzimy, że władze kompetentne wyciągną z tego odpowiednie konsekwencje. Szkoła Rolnicza musi być ośrodkiem postępu, a nie zacofania i nieporządku. (Zch).
 
Głos Chłopski 1948 nr 284 

Czytelnicy piszą
Co dobre - trzeba pochwalić
Majątek Jerzew dobrze spisuje się
Majątek Jerzew w powiecie sieradzkim zasługuje na specjalne wyróżnienie, gdyż ogólnie uważany jest jako jeden z najlepiej prowadzonych obiektów w okręgu PNZ Łódź.
Produkcja z ha żyta 22 q. owsa 30 q. a zbiór nasienia buraków cukrowych wynosi 30,3 q z ha i jak wydaje się jest najlepszy w Okręgu Łódź, pomimo piaszczystej słabej gleby.
Zasiewy wykonane do 25 września w 100 procentach i majątek podjął się wykonać obsiewy w pobliskim majątku Piorunowie.
Współpraca pomiędzy partiami PPR i PPS, Komitetem Folwarcznym i Zarządem Majątku wzorowa i przyjacielska. Premie wypłacone. W majątku jest 20 Ormowców, świetlica,  przedszkole, radio, biblioteka, piłka nożna, siatkówka.
Protokóły z przeprowadzonych inspekcji przez czynniki społeczne, Powiatowe i Gminne są pełne uznania i pochwał dla osiągnięć robotników i rzemieślników majątku.
Ciołek Ignacy
 
Głos Chłopski 1949 nr 286 

Dokarmianie ryb warunkiem racjonalizacji hodowli
Gospodarka rybna wymaga większej uwagi
Hodowla ryb, jako jeden z elementów gospodarki rolnej — wymaga stosunkowo niewielkich nakładów pracy i kapitału.
Mimo tak ważnych aspektów, nie docenia się jej należycie tam, gdzie lokalne warunki umożliwiają szeroki rozwój racjonalnej hodowli. Mam na myśli majątki PGR w zespole nr 10 — powiatu łaskiego. Zespół sześciu folwarków o obszarze 1,150 ha, ma na terenie majątków: Dłutów, Pruszków. Piorunów i Krześlów — 95 ha stawów rybnych (karpie).
Dotychczasowe odłowy, trwające od 10 października, wykazują dobry stan zarybienia i minimalne straty, pomimo niedokarmiania ryb w ciągu roku.
Wobec nie posiadania odpowiednich kredytów na karm dla karpi, administracja majątków musiała zrezygnować z dożywiania.
Stało się to z przyczyny nie doceniania przez Okręgowy Zarząd PGR-ów korzyści płynących z rozrostu gospodarki rybnej. Miejscowy Zarząd Majątków, ograniczył się jedynie do zasypania odwodnionych na zimę stawów — wapnem, dla celów dezynfekcyjnych i przeorania dna. Dzięki tym zabiegom, obecne odłowy przekraczają przewidywane rezultaty. Pobieżne obliczenie wykazuje 80 procent pierwszego sortu.
Ale gdyby Okręgowy Zarząd nie zaniedbał stałego dokarmiania, efekty połowów byłyby o wiele lepsze, nie mówiąc już o czysto materialnych korzyściach.
Według obliczeń fachowców z jednego kilograma łubinu przybywa rybie na wadze około 20 dkg. Ponieważ średnia cena kilograma łubinu wynosi 25 zł., a karpia 220 zł. stąd prosty wniosek że czysty dochód wyraża się sumą 20 zł. z kilograma zużytego na karm łubinu.
Czy wobec takich rezultatów wolno zaniedbywać stałe i intensywne dokarmiane karpi?

 

_______________________________________________________________________________

Na Sieradzkich Szlakach 1998/1
_______________________________________________________________________________



_______________________________________________________________________________
Autor: o
Etykiety:

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)