Brudnówek

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Brudnówek, województwo Kaliskie, obwód Kaliski, powiat Wartski, parafia Wartkowice, własność prywatna. Ilość domów 5, ludność 36, odległość od miasta obwodowego 7.

Spis 1925:

Brudnówek, wś, pow. łęczycki, gm. Gostków. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 10. Ludność ogółem: 69. Mężczyzn 27, kobiet 42. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 63, ewangelickiego 6. Podało narodowość: polską 69.

Wikipedia:

Brudnówek-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Mrówna. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.

1992 r.

Dziennik Urzędowy Województwa Kaliskiego 1828 nr 21

OBWIESZCZENIE. Podpisany Komornik zawiadomić Szanowną Publiczność, że dnia 30. Czerwca r. b. o godzinie 10. zrana w mieście Powiatowem Warcie przed W. Woyciechem Morkowskim, Rejentem Powiatu Wartskiego, odbędzie się publiczna licytacya na wydzierżawienie sądownie Aktem z dnia 12. i 13. Maia r. b. przez podpisanego zaiętych dóbr Mrowny z przyległą Kolonią Brudnuwek zwaney, w Powiecie Wartskim, Obwodzie i Wdztwie Kaliskiem położonych. Wydzierżawienie to nastąpi na lat trzy, poczynając od dnia 24. Czerwca 1828 r., i te dobra Mrowna czynią rocznie do 1000 złtp. mniey lub więcey, ile, że teraz wydzierżawiane nie były. — Warunki do tey licytacyi w Biórze Rejenta, W. Morkowskiego, w Warcie w każdym czasie przeyrzane bydź mogą.

w Kaliszu dnia 19. Maia 1828 r.

Nepomocen Ziałkowski, Kom.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1855 nr 227

(N. D. 5198) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Kaliskiego.

Dwaj przestępcy Józef Strygner z kolonii Brodnowek gm. Mrówno Ogu Wartskiego pochodzący i Walenty Tutak ze wsi Niemysłowa będąc osadzeni w więzieniu Łęczyckiem za fałszowanie pieczęci i kradzież, następnie transportowani z tegoż więzienia do tutejszego domu badań zbiedz zdołali z aresztu detencyjnego podczas noclegu na stacyi Koźminek, w nocy z 23 Sierpnia (4 Września) r. b. przez gwałtowne wyłamanie się z tego aresztu. Sąd Poprawczy przeto wzywa wszelkie Władze tak cywilne jako i wojskowe nad bezpieczeństwem w kraju czuwające aby na pomienionych przestępców baczne oko zwracały i wrazie ich ujęcia Sądowi naszemu, lub innemu najbliższemu pod silną strażą odstawiły.

Rysopis obwinionych:

Józef, Strygner ma lat 41, wzrostu średniego, dobrej tuszy, ma twarz okrągłą, oczy siwe, nos szeroki, włosy ciemne, ubrany był w spancerek płócienny farbowany na niebiesko, kamizelkę sukienną, spodnie płócienne, na nogach buty stare a na głowie czapkę sukienną z daszkiem. Walenty Tutak ma lat 37, jest wzrostu średniego, twarzy ściągłej, ma oczy niebieskie, nos ściągły, włosy blond, ubrany był w spancerek flanelowy w czerwone i białe paski, spodnie drelichowe w kraty białawe, czapkę z daszkiem bez butów.

Tyniec pod Kaliszem d. 29 Sierpnia (10 Września) 1855 r.

Sędzia Prezydujący,

Radca Kollegialny, Swierczyński.

Gazeta Kaliska 1899 nr. 31

 

Z sali sądowej. Sąd okręgowy kaliski na kadencji styczniowej w Łęczycy osądził 2 sprawy w d. 24 i 26 z. m.; nie pozbawione szerszego interesu ze względu niedawnej epoki grasowania band złoczyńców i energicznego ich ścigania. Przedmiotem pierwszej sprawy był rozbój. Przed kratką widzimy 4 młodych ludzi w kajdanach, najstarszy ma lat. 44, najmłodszy-23; obok nich młoda kobieta o rysach regularnych, choć niesympatycznych. Badania pierwiastkowe śledcze, streszczone w długim akcie oskarżenia i zeznania świadków przed sądem dały, następujący materjał faktyczny: D. 7 września 1897 r. przyszli do wsi Panaszewa trzej ludzie i zatrzymali się w domu Stachurskiego, niecieszącego się dobrą opinją w okolicy, z córką gospodarza, Jadwigą, poszli następnie na odpust do poblizkich Poddębic, wrócili razem i wieczór spędzili wesoło a gwarnie u Stachurskich, w towarzystwie przyjaciółki domu Józefy Konopczanki i 2 młodych kawalerów z sąsiedniej wioski Józefki, Jana i Franciszka Kurowskich, z których ostatni znalazł się na ławie oskarżonych w kajdanach, a pierwszy jest świadkiem, wezwanym do sprawy. Towarzystwo rozeszło się późnym wieczorem; trzej przybysze wyszli razem z Franciszkiem Kurowskim, z którym też gawędzili w osobnej izbie. Cała kompanja widocznie obcą sobie nie była.W nocy we wsi Adamowie, leżącej o jaką wiorstę od Panaszewa i Józefki, dokonano rozboju w domu zamożnego sołtysa Piotra Filipiaka. Dwaj złoczyńcy weszli do izby przez otwarte okno, zabrali pościel, ubranie i 72 rb. gotowizną, podając trzeciemu rzeczy te przez okno i fuzję, którą w szafie wskazał im sam sołtys, gdy mu zbrodniarz przyłożył rewolwer do piersi. Obudzili się śpiący w izbie: żona Filipiaka, syn i synowa, zerwali się z łóżek, a Filipiakowa jęła wołać ratunku; wtedy tenże strzelił do niej z rewolweru, trafił w głowę i zabił na miejscu; strzelał do syna i synowej, lecz chybił; młody Filipiak upadł i udał nieżywego, a żona jego zdołała ujść do kuchni. Złoczyńcy szybko uciekli, jeden zaś z nich rzekł nad leżącym po strzale synem sołtysa: „Napolowałeś się dosyć, więcej polować nie będziesz”. Od domu Filipiaka zauważono rankiem ślad czterech bosych ludzi w kierunku lasu sworawskiego (o pół wiorsty), gdzie nazajutrz znaleziono zrabowaną Filipiakom książkę do nabożeństwa, w parę zaś dni w lesie aleksandrowskim przylegającym do Adamowa,-ubranie sołtysa, zakopane w ziemi. Filipiakowie odrazu podejrzywali Franciszka Kurowskiego o naprowadzenie zbrodniarzy, gdyż z nim miał spór o tę samą zrabowaną fuzję młody Filipiak, a Jan Kurowski ostrzegał go przed pogróżkami brata. Policja poszukiwała Franciszka Szczerbickiego, poszlakowanego o szereg kradzieży i rozbojów. Na trop naprowadził policję śledczą towarzysz poszkodowanego, Edward Buczyński. Aresztowany Szczerbicki, powodując się zemstą i prawdopodobnie mając niewiele do stracenia, opowiedział agentom łódzkim z najdrobniejszemi szczegółami przebieg rozboju u Filipiaków w Adamowie, którego dokonał wspólnie z tym samym Buczyńskim i trzecim towarzyszem Franciszkiem Sobiepańskim; projekt napadu powstał 8-go września (dzień Narodzenia Matki Boskiej) w Panaszewie u Stachurskich, gdzie Sobiepański proponował „robotę" w okolicach Poddębic ze względu na zamożność włościan, a Franciszek Kurowski wskazał Szczerbickiemu jako kandydata do okradzenia sołtysa z Adamowa, za co atoli żądał zabrania fuzji ze szafy i oddania, jako własnej. Buczyński, badany oddzielnie i skonfrontowany ze Szczerbickim, powtórzył dokładnie to samo, jedynie strzelanie spędzali jeden na drugiego, aż w końcu przyznał się do tego Szczerbicki. Po takiem odkryciu żwawo i z powodzeniem przeprowadzono śledztwo. Opowieść Szczerbickiego, którą kilkakrotnie powtarzał bez najlżejszego przymusu, wypadła ściśle zgodnie z zeznaniami Filipiaków. Część rzeczy zrabowanych, które z Sobiepańskim miał sprzedać za 5 rb. „pani“ Kriegerowej we wsi Brudnówku, istotnie znaleziono u Kriegerowej, a ta po pewnem wahaniu powiedziała sama, że je kupiła za 5 rb., 50 kop. Od Szczerbickiego, którego znała dawno i Sobiepańskiego lub kogoś podobnego do niego. Rzeczy, znalezione w lesie sworawskim i pod lasem aleksandrowskim (książka i ubranie) leżały akurat na drodze, którą po rozboju, według Szczerbickiego, wracali z wyprawy. Nie mógł tylko trafić Szczerbicki do osady w Adamowie, gdzie zaraz w nocy po napadzie sprzedał zrabowaną fuzję; odszukano ją w obcej wsi u Kowalczyka, który dowiódł, że ją nabył od znajomego, Murzyniaka; Murzyniak twierdził, że ją nabył od Matysa, a Matys tymczasem umarł. Jan Kurowski, brat Franciszka, opowiedział o bytności trzech obcych, z których jeden miał rewolwer, u Stachurskiego w dniu rozboju, o nieznanej mu z treści rozmowie jednego z nich, w którym następnie poznał Szczerbickiego, z bratem i ich przyjaznem przywitaniu, jak wieczorem razem brat z nimi wyszedł i późno wrócił do domu. Zeznanie to stwierdzili częściowo Stachurski i obie kobiety z tegoż towarzystwa, poznały Szczerbickiego Jako jednego z całodziennych gości i jedna z nich widziała rewolwer. Teraz Franciszek Kurowski tłomaczył się nieco inaczej. Był wieczorem u Stachurskich, widział tam 3 obcych i na zapytanie, gdzie mieszka sołtys z Adamowa, u którego chcą nocować, pokazał im dom Filipiaka; przed agentem policji śledczej przyznał się jednak, że u Stachurskich nieznani 3 ludzie pytali go, gdzie można „dobry połów mieć"; wtedy wskazał im Filipiaka, jako pieniężnego człowieka i prosił o odebranie fuzji, gdyż ta jest jego własnością. Strzały u Filipiaków słyszał. Godnem było uwagi, jak wszyscy towarzysze wieczoru u Stachurskiego zgodnie cofnęli dane poprzednio zeznania: przyszli trzej ludzie, powiedzieli że idą z odpustu z Poddębic, żądali wody, napili się, poszli i już nic więcej, a przed sędzią śledczym musieli kłamać, bo się bali, bo ich straszył, niewiadomo kto i niewiadomo czem; żadnego z oskarżonych nie poznają, prócz Fr. Kurowskiego i bodaj, że nigdy ich nie widzieli. Trzej z oskarżonych mają bardzo wyraźną przeszłość: Szczerbicki 5 razy karany za kradzieże, Buczyński 3 razy za to samo i raz za ucieczkę z więzienia, Sobiepański 2 razy za kradzież. Ostatni wyrok zapadł przeciwko nim w sądzie okręgowym piotrkowskim 10 października 1898 r.: Szczerbicki skazany na Syberję, Buczyński do rot aresztanckich, Sobiepański uniewinniony. Oskarżał podprokurator Głagolew, obrony wnosili za trzema adw. przys. Chrempiński (z urzędu), za Kurowskim adw. przys. Łaganowski (z wyboru). Sąd okręgowy odrzuciwszy zeznania świadków, podanych przez Buczyńskiego i Sobiepańskiego na udowodnienie alibi, jako nie zasługujące na zaufanie, uznał wszystkich podsądnych za winnych rozboju połączonego z morderstwem, a Kriegerową za winną nabywania rzeczy kradzionych i skazał, po pozbawieniu wszelkich praw stanu: Kurowskiego na 8 lat do ciężkich robót, resztę po lat 12, z dożywotniem osiedleniem na Syberji; Kriegerową na 1 1/2 miesiąca do aresztu. Charakterystycznem jest, że jeden ze skazańców zamierza wstąpić w związki małżeńskie, a inny pragnie zabrać ze sobą żonę i 5 dzieci. Chyba nam żaden z tej czwórki spokoju nie zamąci. M.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 18 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/9/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Łęczyckiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23 III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

III. Obszar gminy wiejskiej Gostków dzieli się na gromady:

7. Kłudna „A", obejmującą: kol. Kłudna „A", wieś Brudnówek, folw. Mrówna.

§ 2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łęczyckiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
w z. (—) A. Potocki
Wicewojewoda.

Obwieszczenia Publiczne 1936 nr 5

Wydział I cywilny sądu okręgowego w Łodzi, na zasadzie art. 1777-3 U. P. C., oraz zgodnie z decyzją z dnia 24 maja 1932 r. ogłasza, że na skutek podania Józefy Więckowskiej, zamieszkałej we wsi Brudnówka, gm. Gostków, pow. łęczyckiego, wdrożone zostało postępowania celem uznania Antoniego Więckowskiego za zmarłego i z mocy art. 1777-8 U. P. C., wzywa tegoż Antoniego Więckowskiego, męża petentki, a syna Wawrzyńca i Anny z Zalieszkiewiczów, urodzonego we wsi Mrowiczna, parafji Tur, pow. łęczyckiego w dniu 22 maja 1881 r., w roku 1914 powołanego do wojska rosyjskiego, niewiadomego z miejsca pobytu, aby w terminie 6 miesięcznym, od daty opublikowania niniejszego, stawił się w kancelarji wydziału cywilnego sądu okręgowego w Łodzi Plac Dąbrowskiego 5, albowiem po tym czasie nastąpi uznanie go za zmarłego.

Nadto I wydział cywilny sądu okręgowego w Łodzi wzywa wszystkich którzy o życiu lub śmierci pomienionego Antoniego Więckowskie posiadają wiadomości, by o znanych sobie faktach zawiadomili sąd najpóźniej w oznaczonym wyżej terminie do sprawy Nr. Z. 1745/31.

Obwieszczenia Publiczne 1938 nr 24

Regulacje hipoteczne.

Wydział Hipoteczny Sądu Grodzkiego w Łęczycy, województwie łódzkim, na żądanie Jana Suchanowa, działającego w imieniu Fran­cusko-Polskiego Towarzystwa Kolejowego Herby Nowe—Gdynia, Spół­ka Akcyjna w Paryżu, na rzecz Skarbu Państwa, obwieszcza, że na dzień 9 lipca 1938 roku (godz. 10 rano) wyznacza się termin pierwiast­kowych regulacyj hipotecznych dla:

7) gruntów o ogólnej powierzchni 5117 m kw wywłaszczonych na rzecz budowy tejże linii kolejowej z osady zapisanej w tabeli likwida­cyjnej wsi Brudnówek pod nr 5.

Osoby interesowane winny zgłosić w wyznaczonym terminie swoje prawa w kancelarii Wydziału Hipotecznego w Łęczycy pod skutkami prekluzji. Decyzja zapadnie na pierwszym posiedzeniu Wydziału Hipo­tecznego po sporządzeniu aktu zaprowadzenia hipoteki. 41/38.

Dziennik Łódzki 1957 nr 51

Z notatnika reportera

POWIESIŁ SIĘ W OBORZE

We wsi Brodnówek, pow. Poddębice, powiesił się w oborze Antoni Wasiak. Przyczyną samobójstwa była prawdopodobnie obawa przed odpowiedzialnością sądową za popełnioną kradzież.

Dziennik Łódzki 1973 nr 287

W miejscowości Brudnówek pow. Poddębice wykoleił się wagon-cysterna w pociągu relacji Katowice-Gdańsk.