Wyrobki

Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego 1827 r.

Wyrobki, województwo Mazowieckie, obwód Łęczycki, powiat Zgierski, parafia Dalików, własność prywatna. Ilość domów 3, ludność 23, odległość od miasta obwodowego 2 1/2.

Słownik Geograficzny:  

Wyrobki,  fol., pow. łęczycki, gm. i par. Dalików, odległość od Łęczycy 17 w., ma 12 mk., 147 mr. (140 roli). Oddzielony od dóbr Bardzinin. W r. 1827 miał 3 dm., 23 mk.

Spis 1925:

Wyrobki, kol., pow. łęczycki, gm. Dalików. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 7. Ludność ogółem: 52. Mężczyzn 26, kobiet 26. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 52. Podało narodowość: polską 52.

Wikipedia:

Wyrobki-wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Dalików. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Dąbrówka Nadolna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

1965 r.

Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego 1855 nr 87

(N. D. 2099) Sąd Policyi Poprawczej Wydziału Łęczyckiego.

W sprawie własnej o wzniecenie pożaru przez nieostrożność, zapozywa Franciszka Mrugałę poprzednio we wsi Wyrobkach gm Bardzynin Pcie Łęczyckim Gub. Warszawskiej ze służby utrzymującego się, obecnie z pobytu niewiadomego, aby do ogłoszenia mu wyroku Sądu tutejszego z dnia 28 Sierpnia (9 Września) r. z. w Sądzie tutejszym stawił się w ciągu dni 30 od daty niniejszego wezwania, a to pod skutkami prawa.

Łęczyca d. 18 (30) Marca 1855 r.

Sędzia Prezydujący,

M. Grabowski.

Dziennik Warszawski 1866 nr 53

(Ν. D. 1408). Rejent Kancelarji Ziemiańskiej Gubernji Warszawskiej w Warszawie.

Ogłasza, iż po Nepomucenie Cholewińskim na dniu 22 Listopada 1864 r. w Warszawie zmarłym właścicielu folwarku Wyrobki z przyległościami do dóbr Bardzynin w Okręgu Zgierskim położonych należącego, otwartem zostało postępowanie spadkowe, do zamknięcia którego w Kancelarji podpisanego Rejenta, termin na dzień 20 Maja (1 Czerwca) 1866 r. wyznaczony został. Warszawa d. 14 (26) Lutego 1866 r.

Stanisław Tyrchowski.

Dziennik Warszawski 1866 nr 139

(N. D. 3732). Wyrokiem Trybunału Cywilnego Gubernji Warszawskiej w Warszawie d. 13 (25) Stycznia 1866 r. między Kwirynem Cholewińskim urzędnikiem pod Nr. 758, Leonem Cholewińskim Aplikantem Sądowym pod Nr. 634 В., Stanisławem Cholewińskim urzędnikiem pod Nr. 758 w Warszawie zamieszkałymi i Teklą z Cholewińskich Krzymuską w asystencji i za upoważnieniem męża swego Hipolita Krzymuskiego urzędnika działającą, czyli obojgiem małżonkami Krzymuskiemi w mieście Przedczu Okręgu Kowalskim Gubernji Warszawskiej zamieszkałymi, oraz Julją z Cholewińskich Rokossowską w asystencji i za upoważnieniem męża swego Piotra Rokossowskiego obywatela działającą, czyli obojgiem małżonkami Rokossowskimi w dobrach Torzewie Okręgu Włocławskim Gubernji Warszawskiej zamieszkałymi przez Teodora Łąckiego Adwokata stawającymi z jednej

A

Marją z Obrębskich po Janie Nepomucenie Cholewińskim pozostałą wdową w imieniu własnem oraz jako matką i główną opiekunką nieletnich Sabiny i Rajmunda Cholewińskich we wsi Wyrąbki Okręgu Zgierskim Gubernji Warszawskiej zamieszkałą, pozwaną przez Wyrzykowskiego Patrona stawającą z drugiej strony zapadłym, nakazany został dział majątku ruchomego i nieruchomego po Janie Nepomucenie Cholewińskim, opinją biegłych względem dogodnego podzielenia w naturze dóbr Wyrąbki w Okręgu Zgierskim Gubernji Warszawskiej położonych, w razie przeciwnym oszacowanie onych i sprzedaż przez publiczną licytacją postanowiona do dania opinji i oszacowania biegli mianowani do odebrania zaś od nich przysięgi, Podsędek Sądu Okręgu Zgierskiego delegowany do odbycia sprzedaży i kierowania czynnościami działowemi Józef Brzeziński Asesor został delegowanym.

Mianowani biegli po wykonanej przysiędze zjechali na grunt dóbr Wyrąbki i udzielili opinją, iż takowe dogodnie w naturze podzielić się nie da, a następnie dopełnili oszacowania i wartość onych na rs. 9,312 kop. 51 1/2 ustanowili.

Następnie Trybunał Cywilny tutejszy wyrokiem daty 4 (16) Kwietnia 1866 r. zapadłym, powyższe dzieło biegłych zatwierdził.

Dobra Wyrąbki położone są w Okręgu Zgierskim Powiecie Łęczyckim Gubernji Warszawskiej Gminie Wozinki, Parafji Dalików i składa się z następujących zabudowań: dworu mieszkalnego z kamieni i cegły palonej na wapno, dach gontami kryty, domu mieszkalnego, czworaków dla służących dworskich w dobrym stanie, chlewów z balików w słupy dach gontami kryty, obory z stajnią i wozownią, kloaki w ryglówkę, stodoły o 2-ch klepiskach, obory murowanej z kamieni i cegły palonej na glinę, celbudy dla stróża nocnego deskami szalowanej, karczmy dworskiej z kuźnią z kamieni polnych na glinę murowanej.

Gruntu ornego na całej powierzchni folwarku Wyrąbki wraz z ogrodami warzywnemi, z drzewami owocowemi pod zabudowaniami z podwórzem, w rowach i drogach wynosi morgów 193 prętów 37 dla włościan zaś odjęto mórg 48, pozostało reszty mórg 145 prętów kwadrotych 37.

Koloniści kolonii Włodzimierzowa do dóbr Wyrąbki należącej posiadają gruntu mórg 67, koloniści kolonji Huta Bardzymińska gruntu mórg 127 osadnikom wsi Piotrowa odseparowano z gruntów folwarcznych Wyrąbki mórg 48, razem mórg 242.

Za te grunta wedle podanej likwidacji do komisji włościańskiej należy wynagrodzenie. O bliższych szczegółach pod każdym względem powziąść można wiadomość tak z taksy biegłych u Teodora Łąckiego Adwokata w Warszawie pod Nr. 1775 przy ulicy Śto-Jerskiej zamieszkałego oraz w Kancelarji Pisarza Trybunału Wydziału II. W. Marczewskiego w Warszawie pod Nr. 549 przy ulicy Długiej znajdującej się tudzież na gruncie pomienionych dóbr Wyrąbki.

Po złożeniu warunków licytacyjnych pierwsza publikacja takowych odbyła się w dniu 22 Kwietnia (4 Maja) 1866 r. o godzinie 9 3 /4 rano, po odbyciu której termin do drugiej publikacji zbioru objaśnień i warunków sprzedaży a zarazem przygotowawczego przysądzenia dóbr Wyrąbki wyznaczony został na d. 7 (19) Czerwca 1866 r. godzinę 10 rano, po odbyciu którego, termin do ostatecznej sprzedaży dóbr Wyrąbki w Okręgu Zgierskim położonych, wyznaczony został na dzień 28 Czerwca (10 Lipca) 1866 r. godzinę 5-tą po południu, który się odbędzie w miejscu zwykłych posiedzeń Trybunału Cywilnego Gubernji Warszawskiej w Warszawie w Wydziale II. pod N. 549 przed W. Józefem Brzezińskim Asesorom delegowanym.

Licytacja rozpocznie się od sumy rs. 6,512 kop. 51 1/2 jako szacunku przez biegłych przysięgłych za grunta dworskie dóbr Wyrąbki wynalezionego.

Teodor Łącki, Adwokat.

Dziennik Warszawski 1873 nr 134

N. D. 3871. Rejent Kancelarji Ziemiańskiej w Warszawie.

Z powodu śmierci:

1° Erazma Mińskiego współwłaściciela dóbr Wyrąbki a właściwie Wyróbki, składające się z części dóbr Bardzynin oraz dóbr Jasionka lit. A. w okręgu Zgierskim położonych. (…) toczy się postępowanie, do regulacji których to spadków termin na dzień 3 (15) Stycznia 1874 roku w Kancelarji podpisanego Rejenta wyznacza się.

Józef Majewski.

Gazeta Świąteczna 1881 nr. 24

Okropna zbrodnia popełniona została w okolicach Łęczycy. Na kolońję Wyrobki napadło nocną porą kilku łotrów, dwoma bryczkami przybyłych, i zabili w okrutny sposób broniącego się im gospodarza Augusta Hofmana, matkę zaś jego, która chciała mu dać pomoc, poranili. Żona napadniętego zdołała wymknąć się na wieś, aby wezwać ludzi do pomocy, ale zanim ci nadeszli, zbrodniarzy już nie było. Zabrali oni pieniądze, pościel i inne rzeczy. - Wkrótce jednak główny sprawca zbrodni został wykryty: jest nim jakiś były ekonom z Lipna rodem, w ostatnich czasach bez zajęcia, który znał Hofmana i miał jakoby o cóś złość na niego. Przyznał się on już do zbrodni, ale towarzyszy swojich nie wydał. I tych jednak ślady już odnaleziono. Zbrodniarze ci więc zasłużoną karę odbiorą.

Kaliszanin 1881 nr. 45

W nocy z d. 29 na 30 z. m., niewiadomi złoczyńcy napadli na dom mieszkalny we wsi Wyrobki gm. Dalków w pow. łęczyckiem, stanowiącej własność Augusta Hofmana. Przybywszy pod dom. H. dali dwa strzały, poczem wyłamawszy okno dostali się do mieszkania, gdzie poodbijali wszystkie zamki i rozpoczęli grabież. H. skrył się na strych, lecz zbrodniarze udali się tam i w okropny sposób zamordowali go. Żona H. w jednej tylko koszuli zdołała umknąć, matka zaś kilkodziesięcioletnia staruszka straciła przytomność, której dotychczas nie odzyskała. Przybyła na miejsce straż ziemska, zastała straszny obraz mordu i zniszczenia. Drobny na pozór szczegół doprowadził jednak już do pewnych rezultatów w odszukaniu morderców. Straż ziemska znalazła w mieszkaniu H. kartę, obojętnej treści, z podpisem niejakiego Bobrowskiego, a na niej ślady krwi. Przypuszczając, że należeć ona musiała do kogoś przyjmującego udział w morderstwie i grabieży, strażnik ziemski z Łęczycy przybył do Łodzi i rozpoczął poszukiwania Bobrowskiego, którego też przy pomocy tamtejszego strażnika Stefańskiego znaleziono. Przy rewizji u Bobrowskiego okazały się ślady krwi na jego bieliźnie, oraz medalion i kolczyki stanowiące własność Hofmanowej. Tak zaskoczony B. przyznał się, że będąc w kolizji z H. zebrał bandę z czterech ludzi, napadł na dom H. i sam własną ręką roztrzaskał mu czaszkę. Grabież dopełnili jego towarzysze, których wymienić nie chce Policja ma już jednak pewne poszlaki i prawdopodobnie uda się jej ująć wszystkich sprawców napadu. Bobrowski liczy lat 33, pochodzi, jak zeznaje, z Lipna, gdzie skończył cztery klasy. Poprzednio był ekonomem, obecnie zaś nic nie robi, a od kilku tygodni zamieszkał w Łodzi.

Kaliszanin 1881 nr. 53

Jeszcze o napadzie i zbrodni w Wyrąbkach. Zbrojny napad na folwark Wyrąbki w Łęczyckiem (o czem donosiliśmy), w którym zbrodniarze odstraszywszy strzałami służbę folwarczną, z okrucieństwem zamordowali dzierżawcę tegoż majtku Hofmana, przy energicznem prowadzeniu śledztwa, dostarcza coraz więcej nikczemnych szczegółów. Okazuje się że napad ten i morderstwo Hofmana, dopełnionem było nietylko z pobudek rabunku, ale i zemsty. Główny sprawca morderstwa namawianym był do tego nikczemnego czynu, podobno przez jednego z sąsiadów Hofmana, za zabicie którego miał otrzymać tytułem wynagrodzenia 300 rubli. Obecnie w sprawie tej aresztowano i osadzono w więzieniu Łęczyckiem siedem osób.

Kurjer Warszawski 1881 nr 123

= Zbrodnia.

Przed kilkoma dniami, nocną porą, na kolonję Wyrąbki, pod Łęczycą, przybyło kilku drabów, a dostawszy się wewnątrz domu, rzucili się na śpiącego gospodarza, Augusta Hofmana.

Na krzyk i szamotanie się napadniętego obudziły się w drugim pokoju śpiące matka i żona, z których pierwsza pośpieszyła na pomoc synowi, druga domyślając się zbrodni, wydostała się z kolonji i pobiegła do wsi o pomoc...

Wkrótce zdążyli ludzie ze wsi, ale przybyszom przedstawił się okropny widok...

Na łożu leżał trup kolonisty z poderzniętem gardłem, obok na ziemi brodziła we krwi żyjąca jeszcze

matka.

Wszystkie rzeczy porozrzucane bez ładu, niektóre rzeczy wraz z pieniędzmi zrabowane.

Energiczne środki celem wykrycia zbrodniarzy rozpoczęto...

Kurjer Warszawski 1881 nr 125

= Zbrodnia.

W piątkowym numerze donosiliśmy o spełnionej pod Łęczycą* zbrodni morderstwa na osobie gospodarza Augusta Hoffmana.

Proceder tego fatalnego wypadku, jak sobie przypominają czytelnicy, był nad wyraz ohydny...

Po kilkudniowych gorliwych poszukiwaniach udało się władzom miejscowym wpaść na trop zbrodniarzy.

Podejrzany jest głównie b. ekonom Bobrowski, którym powodować miała... zemsta.

Łotrów odstawiano do więzienia łęczyckiego w niedzielę, pośród wyrzekania i przekleństw zgromadzonego licznie ludu.

*w artykule była mowa o kolonii Wyrąbki (obecnie Wyrobki), przypis autora bloga.

Gazeta Kaliska 1893 nr. 57

Sprzedaże: Dnia 11-go października 1893 r. przez komisarza Millera, w sądzie okręgowym sprzedane zostały następujące nieruchomości:

3) Folwark Wyróbki, pow. łęczyckiego, zawierający 146 mórg 181 pr., za sumę 3,110 rubli, nabył Franciszek Śniadecki.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 91

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu, I sekcja, obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych;

2) Augustynie Janiaku, wierzycielu sumy 3.000 rb., zabezp. na maj. Wyrobki, pow. łęczyckiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 15 lutego 1932 roku.

W powołanym terminie osoby zainteresowane winny zgłosić swo­je prawa w powyżej wskazanym wydziale hipotecznym, pod skutkami prekluzji.

Echo Łódzkie 1931 kwiecień

Robotnik zabił niedoszłego teścia i poranił ciężko narzeczoną. Łódź. 21. 4. — W dniu wczorajszym w godzinach popołudniowych wieś Wyrobki, gminy Dalików, w powiecie łęczyckim, była terenem ponurej zbrodni. Mieszkankę wymienionej wsi robotnik 27-letni Jan Tarkowski starał się o względy córki bogatego gospodarza, 66-letniego Jakóba Domagały. Ubogi, lecz przystojny robotnik podobał się 20-letniej Franciszce, która zgodziła się na poślubienie go. Zwalczywszy jedną trudność, Turkowski natrafił na drugą przeszkodę w postaci nieustępliwego oporu Jakóba Domagały, który, marząc o lepszej partji dla swej najmłodszej córki, pod żadnym pozorem nie chciał się zgodzić na to małżeństwo. Długo prosił Turkowski starego wieśniaka o zgodę, nic jednak nie wskórał. W dniu wczorajszym około godziny 5 po południu Turkowski zjawił się w zagrodzie Domagały, chcąc się z nim rozmówić ostatecznie. W rozmowie tej wzięła również udział Franciszka Domagalanka. Stary wieśniak głuchy na wszelkie prośby obojga młodych, kazał Turkowskiemu opuścić chatę. Wyprowadzony z równowagi robotnik wydobywszy błyskawicznie duży nóż składany, rzucił się na ukochaną, zadając jej cały szereg głębokich ran. Kiedy stary Domagała pośpieszył na ratunek mordowanej córki, rozwścieczony Turkowski uśmiercił starca kilkoma uderzeniami sękatym kijem. Widząc obie ofiary leżące na ziemi we krwi zbrodniarz rzucił się do ucieczki. W chwilę później jęki Franciszki Domagalanki zaalarmowały sąsiadów. Na miejsce zbrodni przybyła niebawem policja. Zwłoki Jakóba Domagały zabezpieczone zostały na miejscu. Silne ciosy zadane kijem rozbiły mu dosłownie czaszkę, powodując wypłyniecie mózgu. Ciężko ranną Franciszkę Domagalankę przewieziono do szpitala powiatowego w Łęczycy. Stan jej jest beznadziejny. Za zbiegłym mordercą wszczęto natychmiastowy pościg, który jednak nie przyczynił się do ujęcia zbiega. Dalsze poszukiwania, prowadzone przez komendę policji powiatowej w Łęczycy trwają. Niezależnie od powyższego za Janem Turkowskim rozesłano listy gończe.

Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 18

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

z dnia 18 sierpnia 1933 r. Nr. SA. II. 12/9/33.

o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu Łęczyckiego na gromady.

Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 14 sierpnia 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego z dnia 23 III. 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:

§ 1.

II. Obszar gminy wiejskiej Dalików dzieli się na gromady:
13. Rozynów, obejmującą: wieś Rozynów, kol. Rozynów, kol. Wyrobki, wieś Piotrków, kol. Dąbrówka-Folwarcz.

 § 2.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Łęczyckiemu.

§ 3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia go w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.

Wojewoda:

w z. (—) A. Potocki

Wicewojewoda.