-->

środa, 17 kwietnia 2013

Kalinki

Słownik Geograficzny:
Kalinki, os. włośc., pow. sieradzki, gm. Barczew, par. Chojne, odl. od Sieradza w. 13; K. wraz z przyległemi: Dąbrową wielką, Kozami i Budziczną, ma dm. 68, mk. 427.

Spis 1925 r.
Kalinki, kol., pow. sieradzki, gm. Barczew. Budynki z przeznaczeniem mieszkalne 15. Ludność ogółem: 107. Mężczyzn 59, kobiet 48. Ludność wyznania rzymsko-katolickiego 107. Podało narodowość: polską 107.

Kalinki, obecnie część wsi Dąbrowa Wielka w gminie Sieradz.

1992 r.

 
1786
 
Źródło:
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-172, karty 389-393.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.


Do Urzędu i Xiąg Grodzkich Starościńskich Sieradzkich osobiście przyszedłszy W Jm Ci Pan Kazimierz Abin z Gieżgieżłowca Lenartowicz, Wojsk Koronnych Pułkownik, dóbr Wielkiej Dąbrowy i Budziczny w Województwie i Powiecie Sieradzkim leżących z przyległościami dziedzic i posiedziciel. Bacząc się być przez Dekret Zjazdowy w dobrach królewskich, czyli części w Sokołowie w poniedziałek, poniedzieli [...] zwanej w roku niniejszym, z mocy Dekretu Ziemskiego Sieradzkiego usiążliwego i skarżonego ferowany; uciśnionym, a bardziej dla przezysków urodzonego Franciszka Komorowskiego, dóbr części królewskich w Sokołowie possessora, obarczonym; to na przeciw W JmCi Panu Stanisławowi z Godziątów Stawiskiemu Podsądkowi Ziemskiemu Sieradzkiemu Zjazdu w dobrach Sokołowie, czyli części królewskiej uciążliwemu sędziemu, tudziesz wyżej wspomnionemu urodzonemu Franciszkowi Komorowskiemu Wojsku Koronnych Pułkownikowi; uprzywilejowanemu w Sokołowie possessorowi, stronie uciążliwość prokurującej zanosi użalenie, i skarży się w ten sposób; iż chociasz manifestant ma sobie Dekretem Kommissji Granicznej między dobrami Dąbrowy Wielkiej ziemskiemi, a dobrami Sokołowem JKMci przez Kommissarzy, od Najjaśniejszego Pana do tego dzieła wyznaczonych dnia 5 września w roku zeszłym 1785, in loco controverso zapadłym, p[o?]litate votorum, ad normam statuti umocowanym; dnia zaś 7 lutego w roku teraźniejszym do Xiąg Grodu Sieradzkiego, do oblaty podanym, grunt dawniej Dąbrowie Wielkiej przez Sokołów oderwany; na powrót od tegosz Sokołowa do dziedziny Dąbrowy Wielkiej, sobie manifestantowi przysądzony; ścianą przez rzuconą od urodzonego geometry sądownie linią od punktu do punktu, i kopcami sypanemi, od Sokołowa Dąbrowie Wielkiej przyznany; a przez to pod possessją i użytek sobie manifestantowi oddany; którego przez wybiegi urodzonego Komorowskiego, kilkuletnim oczekiwał manifestant czasu przeciągiem; przeciesz urodzony Komorowski, na[...] tylko mocą tenże grunt, cały Dąbrowski, od wieków jeden Kalanki, drugi Międzymiechy zwany, Kopaniną jakowąś, w inszej stronie za wsią Sokołowem to nazwisko mającą; bydz mieniący, a Kalankami Sokołowskiemi w żadną lustracją nigdy nie wchodzącemi nazywający; właściwy Dąbrowski, działami i dekretami od lat dwóchset kilkudziesiąnt, do Dąbrowy Wielkiej utwierdzony, zawsze używany; dopiero w czasie gdy w possessji jednego Pana Dąbrowa i Sokołów zostawał, nieprawnie zajęty do Sokołowa pod swą tenże urodz. Komorowski zabierać usiłuje possessją; którego to gruntu od wieków Dąbrowskiego, nie zważając na przepis ostrego prawa, na wyrok sprawiedliwy Dekretu Kommissarskiego Granicznego; na ostatek na mocją do Trybunału od wyżej wspomnianego Dekretu Zjazdowego uciążliwego od manifestanta założoną; przeciwko prawu gruntu dawniej w kontrowersji będącego, a teraz manifestantowi przysądzonego; sztukę niemałą zorać i posiać rozkazał, i do użytku swego w myśli przy niedopuszczaniu takiej bezprawności dalszym wielokrotnych z manifestanta zyskiwania podobnych pierwszemu przesądów ogarnia i podbija sobie samemu wszystkie gwałtownie zajmując użytki, i krzywdząc w tym manifestanta; sam violentor grunt Dąbrowski zajmując; uprzedzeniem skarg obwinia manifestanta i coraz nowszemi attakuje aktoratami, i w jednej okoliczności; to w kommissji, to w ziemstwie dwojakich poszukiwa przezysków; i gdy manifestant w interesach innych bawił się w Kaliszu, a ekonom manifestanta będąc dawniej przytomnym Dekretu Kommissarskiego, sypaniu kopców, i przy oddaniu gruntu Dąbrowie przez Sokołów zabranego; lubo na własnym, Dąbrowie przysądzonym gruncie, mimo jednak dyspozycji i rozkazu manifestanta, gdy ujrzał orzącego tenże grunt do Dąbrowy przysądzony chłopa z Sokołowa, i o oranie z czyjego by to czynił rozkazu mile i łagodnie do explikacji do dworu Dąbrowskiego bez żadnego tajania i bicia sprowadził, z kąnt po tym bez najmniejszego pokrzywdzenia chłop z królewszczyzny zuchwały porzuciwszy parę wołów i pług do domu swego powrócił, a woły po tym zaraz przy gwałtownym z innemi sobie przybranemi współecznikami gruntu Dąbrowskiego najściu odebrał; jednak urodzony Komorowski w tę tylko nadzieją, że w sądzie będzie od manifestanta szczęśliwszym, zapoznał manifestanta do sądu Ziemskiego Sieradzkiego jakoby o przeszkodzenie i przerwanie intermedia[?] possessionis i lubo manifestant /:i wielu innych podobniesz obywatelów:/ spraw swoich nawet teraźniejszą mocno wspierających przez lat kilka w tym sądzie doczekać się n[ie?] [mo?]że, i wymyślnemi przeciwko prawu /:jako zaświadcza[ją] osobliwe o to manifesta:/ zawsze wypchnięty po[dpo?]rami jęczy i ulega przemocy; Przeciesz urodzony Komorowski z ostatniego regestru na pierwszej po zapozwie [ka?]dencji zyskał dekret na manifestanta uciążliwy; [szcze?]gólnie dla obarczenia manifestanta; użytku tymczasem gruntu nim sprawa w assessorji dojdzie, [...]podcięcza władzy sądowi assessorskiemu zostawionej, a bardziej dla wzmocnienia swoich nieprawnych czynności. Lubo manifestant składał wzajemne [...]petentis actionis powództwo, to jednak bez żadnej przyczyny dla większego w czasie manifestanta pokrzywdzenia, [...] swego przy inkwizycji nie miał officjalisty odcięte i [...]kolwiek manifestant dekretem granicznym bronił [się?] i do Sądów Zadwornych Assessorskich rządał odesłania sprawy, w tym dekrecie nie tylko kontrowersja, appellacja ale i dokumenta składane, nie były uważane, ani nawet konnotowane, i owszem odcięta Sądowi Assessorskiemu przyzwoita cognitionis [...] comis[...]. Dla czego manifestant, widząc bydz w tym sądzie szczęśliwszym, nad przepis jednak prawa urodz. Komorowskiego, zanieść manifest, przeciw temusz dekretowi i do Najświętszego Trybunału Koronnego Piotrkowskiego o skasowanie tego dekretu wydać termin był przymuszonym, a gdy na terminie kondescencji zapisawszy tylko manifestant stawiennictwo na zawołanie woźnego, manifest i termin wydany do trybunału tu złożywszy żądał remissy, ta odcięta, mocja niedopuszczona i znowu gdy termin iterum do Najjaśniejszego Trybunału samemu Wielm. Sędziemu Zjazdowemu wstrzymując dalszą reguły dekretu exekucją położonej, odcięte mocja niedopuszczona a tak manifestant nie mogąc się żadnym sposobem rezolucji zjazdowego sędziego uchronić, i w żadnym sposobie od przewidzianego wywikłać się przesądu, musiał urodzonemu Komorowskiemu, retorquendo rigorem processu z odpowiadać, i lubo dekretu prawodawczego manifestant nie trzymał, terminu na przyjął, bo się na niego nie zapisał w stawiennictwie, tylko jako przymuszony pacjent odpowiadał, a po wyprowadzonej inkwizycji jasno dowiódł, że chłop z Sokołowa, z gruntu do Dąbrowy przysądzonego do explikacji był wokowany, że manifestanta w domu podtenczas nie było; kiedy był wokowany, że nie z rozkazu manifestanta ale z domysłu ekonoma był wokowany, że ten grunt nie Kopaniny Sokołowskie ale Kalonki i Międzymiechy od wieków do Dąbrowy należał i jest dekretem granicznym Dąbrowie teraz przysądzony; że żadna wiolencja Sokołowu na jego gruncie nieuczyniona; a gdy manifestant jasno dowodził, że chociasz urodzony Komorowski przychodzi jakoby o wiolencją in intermedia possessionem, ale [...] intermediam possessionem przerwał dekret graniczny, bo grunt ten Dąbrowie przysądził, linią naznaczył, kopce usypał, swoją sentencją do exekucji przywiódł, i oddał go Dąbrowie ad usum, a przez to już ustała Sokołowu possessja na tym gruncie; obumarł pierwiastkowy dekret circa usum partes zachowujący, bo po tej tylko miał swoją respina, po[...] finalis causa non sub[...] resolutio; a do tego, [kie?]dy tylko urodzony Komorowski przychodził do sądu zjazdowego cum jure acsi antiqui usus, a grat de interme[...] usu, a manifestant przychodził z dekretem granicznym, mnóstwem dokumentów własności tego granic wykładających napełnionym, z kąnd mocniej manifestant przychodził, bo z dokumentem, którego [...] zjazdowy pro [...]uodam tylko puncto w swoim umieścił, i nazwał dekrecie; a przez to wdał się in [...]gnitionem legalitatis onegosz judicio [...] competentem[?], wnosił i to manifestant sądowi zjazdowemu, że intermedia[?] possessionis cognito zależy bardziej od poznania dekretu granicznego, jeżeli urodzony Komorowski przeciwko niemu czynić będzie, bo zawsze każdy mocniejszy przy dokumencie, aniżeli circa usum, bo usus bez dokumentu; jest abusus, a poznanie dekretu kommissarialnego granicznego zawisło od sądu assessorskiego, ja[k?]by ta sprawa była odesłana do tegosz sądu assessorskiego i zawieszona ad cognitionem negoti principalis, i że też grunt w kontrowersji będący nietykany od obojej[?] strony być powinien, a że zaś już Dąbrowie przysądzony, Dąbrowie należeć powinien, który ad prasens przez sąnd uciążliwy W. sędziego zjazdowego [...] urodzonego Komorowskiego, sądowi assessorskiemu, nie zaś ziemskiemu lub z mocy jego zjazdowemu ad cognitionem poddanem favore ratyfikującego, a manifestanta ad normam statuti zapadłe odrzucającego uwikłany et in subalternam podany acsi controversionem, bez żadnego dokumentu, Kopaniną i Kalonkami Sokołowskiemi, wbrew wszystkim lustracjom. 
Na ostatku lubo manifestant brał się do przysięgi, iż ekonom choć na własnym gruncie Dąbrowie Wielkiej od Sokołowa przysądzonym orzącego, i czyniącego wiolencją chłopa z Sokołowa do explikacji do dworu Dąbrowskiego sprowadził, przeciesz bez rozkazu i wiadomości manifestanta, jednakże W. sędzia zjazdowy, na to wszystko niezważając, a prawo 1768vi, opacznie sobie tłumacząc, które mieć chce, aby tylko ci /:którzy przed rossądzeniem gruntu zakwestionowanego, czynią violencję, i ante sopitam[?] questionem zabierają się do jego possessji:/ byli karani, a zaś manifestant w czasie wszczętej o granice kwestii żadnych nie czynił violencji, którą to manifestanta powolności W. sędzia zjazdowy acsi pro pacifica tłumaczy w dekrecie swoim Sokołowu possessione, a dekret kommissarski graniczny manifestantowi grunt przysądzający, pro quodam tylko puncto explikuje; urodzonego zaś Komorowskiego choć illegales actus [...] in jure probationibus [...], [...] uznaje, i na tym fundamencie sub colore legis [...], de intermedia possessione manifestanta niewinnego w karaniu czterma tygodniami wieży, i 1000 grzywiem obarcza, które przyzwoiciej urodz. Komorowskiemu należy i służyć powinny, za uczynienie post plenarum [...], w gruncie Dąbrowskim od wieków Kalanki i Międzymiechy zwanym wiolencji, na którym wszedłszy w interpretacją dekretów kommissarialnych, usum przysądzonego Dąbrowu [...]tu. Znowu W. sędzia zjazdowy urodz. Komorowskiemu, uwłaczając dekretowi kommissarskiemu, czyli jeden trzymając, drugi zwalając przysądził, i w jego bezprawną dla zamieszczania[?] interessu oddał possessją, i grunt już raz Dąbrowie przysądzony w powtórną wprowadził kontrowersją, na wielokrotne znowu wyciągając manifestanta unkoszta i wycieńczenia substancji. Przezto manifestant [ucie?]kając się do prawa i sprawiedliwości; a jako wolny a [uci?]śniony obywatel, tak naprzeciw wyżej wspomnionemu W. Stawiskiemu uciążliwemu sędziemu o nieważność takowego przesądu, rządając uchylenia nieprawnego dekretu, z wyżej umieszczonych przyczyn, jakoliteż na przeciw urodz. Franciszkowi Komorowskiemu stronie uciążliwej takową wymagającej i nieprawności dopełniającej, przychylając się do dawniejszych zaskarżeń o to poczynion[...] jako najuroczyściej żali się i zaskarża, Salvi de Jure Salvandis. 
Kazimierz Albin z Gieżgieżłowca Lenartowicz 
 
 
 1786
 
Źródło:
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-172, karty 669-671.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.


My niżej podpisani szlachta i obywatele na rekwizycją WJmci Pana Kazimierza Albina z Gieżgieżłowca Lenartowicza Wojsk Koronnych Pułkownika dóbr Dąbrowy Wielkiej i Budziczny w Województwie i Powiecie Sieradzkim leżących dziedzica i possessora uproszeni stosując się do praw publicznych zjechawszy z opatrznym Tomaszem Bugajskim z Dąbrowy Wielkiej woźnym przysiężnym na grunt wyżej wspomnionej wsi czyli dóbr osobliwie mających rozgraniczenie to jest Dąbrowy Wielkiej i Budziczny Wielm. Lenartowicza dziedzicznych widzieliśmy najpierw przed posieczeniem łąnk do Dąbrowy Wielkiej należących pod Dąbrówką Mniejszą nad rzeką Żeglinną zwaną sytuowanych tak w tym roku jako i przeszłym, ztłuczonych i wniwecz tak od gęsi jako i bydła różnego gatunku ztretowanych i wypasionych łąnk w zdłusz nad rzeką na dwoje staj a wszesz więcej na puł staja, a to od inwentarza poddanych Dąbrowczańskich, której szkody można rachować bespiecznie siana na wozów dwadzieścia. Z tamtąnd udawszy się na drugą stronę wsi Dąbrowy ku Sokołowu, zacząwszy od roli Walka Kielka do Dąbrowy Wielkiej poddanego, po lewej stronie gościńca bitego z Dąbrowiej ku Sokołowu idącego to jest drogi publicznej, narachowaliśmy zoranych różnym zbożem obsianych i już w niektórych miejscach zbóż zebranych w gruncie z dawna do Dąbrowy należącym Kalanki zwany dawniej przez Sokołów sobie przywłaszczonym, a w roku przeszłym od Kommissji Królewskiej Dąbrowie Wielkiej powróconym i przysądzonym w roku zaś teraźniejszym od Jmci Pana Franciszka Komorowskiego dóbr części Królewskiej Sokołowa dzierżawcy i poddanych Sokołowskich, znowu gwałtownym sposobem pooranym, obsianym i pod swoją niesprawiedliwie podbitym possessją składów wielkich chłopskiego obsiewu, wzdłusz staj jednym aż do łączki między tymi rolami doliną ku stawu Parskacz zwanemu idącej 50 [...] wszesz aż do owsa pańskiego Sokołowa na roli [da?]wniej w poprzek od Jmci Pana Bratkowskiego obr[...] Dąbrowie Wielkiej zabranej, na której znowu owsa Sokołowskiego dworskiego zasianego miarkując krótsze i dłuższe od staja składy, widzieliśmy i narachowaliśmy, składów 60. Przytym pomiędzy [te?]mi rolami widzieliśmy na łące wyżej wspomnionej ku Parskaczu ciągnącej się doliny siana pokoszonego i zabranego do Sokołowa najmniej miarkując wozów 20, a na Parskaczu stawu od ściany granicznej między Dąbrową Wielką i Sokołowem Dekretem Kommissarskim ustanowionej [...] do grobli stawu tegosz Parskacza, umiarkowaliśmy sumiennie; z łąki tej pokoszonej zebranego do Sokołowa Siana, najmniej wozów 24. Dalej idąc, widzieliśmy; w polu Karczemskim zwanym z dawna do Dąbrowy należącym; przy Dąbrowie granicznym i kopcach ściennych Dąbrowy Wielkiej z Budziczną sytuowanym niedawno do Sokołowa sobie przywłaszczonym poorannych świeżo na żyto składów stajem jednym aż do stawu Parskacznego 15. Dalej idąc nad tym rowem ku narożnikom Dąbrowskiemu i Budziczanemu widzieliśmy w tymże samym polu Karczemskim pasieczonego od Sokołowianów prosa stajem jednym składów cztery, a przyszedłszy do narożników widzieliśmy kopców cztery dawniej od Jmci Pana Komorowskiego rozrzuconych, i zdemoliowanych niedaleko Brodku nad Szołowiskami Mniejszymi [...] rowu między Budziczną a Dąbrową graniczna na kroków mniej lub więcej kilkadziesiąnt; będących, to jest dwóch narożników Dąbrowskiego i Budziczane ściennego pomiędzy Dąbrową i Sokołowem i ściennym między Budziczną a Sokołowem; dość oczywiste znaki ich rudera. Przejechawszy zaś za Mniejsze Szołowiska w las nad Niwą Budziczańską; za ług Włosień z dawna i teraz zwany, ku granicom Wolczyńskim wylewek wody skłaniający; widzieliśmy kilkadziesiąt pniów wielkich sosien z rozkazu JmPana Komorowskiego pościnanych i na bale wytartych, około warsztatu pilarskiego nie rachując jeszcze tych co po bokach w lesie Budziczny pościnano i zabrano i w niwecz cały prawie las spustoszono od JmPana Komorowskiego i jego poddanych gdzie nawet jeszcze warsztat pilarski i drzewa na nim leżące zastaliśmy. Ztamtąnd wróciwszy się ku Mniejszym Szołowiskom widzieliśmy Niwę Budziczańską dotąd jeszcze od Sokołowa nie zażywaną przy drodze do Barczewa idącej teraz świeżo pooraną od Sokołowianów i znowu gwałtownie sobie przywłaszczoną. Potym przyszliśmy; na drogę publiczną, od Sokołowa ku Dąbrowie idącą do ściany granicznej pomiędzy Dąbrową i Sokołowem oznaczonej Dekretem Kommissarskim; gdzie różnym zbożem, to jest jarką, jęczmieniem, grochem, tatarką, prosem, lnem, i warzywem ogrodowym zacząwszy od wyżej wspomnianej ściany ku Dąbrowie aż do łączki wyżej wspomnianej doliny ku Parskaczu ciągnącej się, narachowaliśmy tak dworskich jako i chłopskich gwałtownie pooranych, obsianych, i po większej części zbóż z nich do Sokołowa zebranych trojgiem staj ciągnących się w polu Kalanki zwanym z dawna do Dąbrowy należącym i teraz przysądzonym, świeżo znowu gwałtownie sobie od Sokołowianów i ich possessora przywłaszczonych aż do pola Międzymiechy zwanego składów czterdzieści i pięć. Item w polu na Międzymiechach w podobnymże sposobie owsa dworskiego sokołowskiego składów trzydzieści i dwa dwojgiem staj; Item jęczmienia jednym stajem chłopskiego składów cztery; Item na niwce świeżo dobytej w gruncie tymże Dąbrowskim puł stajem składów cztery, a rzepaku dwa, Item za krzakami na nowiznach świeżo dobytej i ogrodzonej w końcu ról chłopskich Dąbrowskich stajem jednym prosa składów cztery, a tatarki pięć; Item dalej po tej nowiźnie w polu tym samym stajem jednym różnym zbożem obsianych od Sokołowian narachowaliśmy składów pięćdziesiąt i dwa; Item przyszliśmy do niwki przy rolach dworskich Dąbrowskich od Majchra poddanego z Sokołowa dopiero za possessji W. Lenartowicza kryjomym sposobem poorany z zarwaniem nawet dworskiego zboża; który znowu świeżo widzieliśmy od JP. Komorowskiego pooraną i gwałtownie zabraną i obsianą. Dalej idąc tą stroną Jeziorka ku Dąbrowie w tymże samym polu widzieliśmy różnym zbożem obsianych od Sokołowianów, teraz już świeżo po Dekrecie Kommissarskim do użytku sobie przywłaszczonych, składów dziewięćdziesiąt oprócz jeszcze zarosłych i między pieńkami nieoranych w tych polach ról i składów. Dalej idąc na przeciw ługu Kałek zwanego widzieliśmy od Bogumiłowianów świeżo podartej nowiny w polu Stadła zwanym składów pięć, [...] w polu na Kadłubnej za drószką niedaleko figury w gruncie Dąbrowy od Bartnika Bogumiłów [...] postawionej na nowiźnie składów dwa. Item od Górniaka z Bogumiłowa w gruncie Dąbrowskim Kadłubna zwanym niwkę między pniami świeżą na nowiźnie pooraną prosem zasianą. 
Co wszystko sumieniem naszym z twierdzić i poprzeć zawsze gotowiśmy, na to się rękami własnemi podpisujemy.
Działo się w Wielkiej Dąbrowie dnia 5 września 1786 roku.
[...] Pomorski 
Jan Krzesiecki[?] 
 
 
 
1787

Źródło:
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-122, karta numer 733.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.


My niżej popisani szlachta i obywatele na rekwizycją Kazimierza Albina z Giezgiezłowca Lenartowicza Wojsk Koronnych Pułkownika dóbr Dąbrowy Wielkiej z przyległościami dziedzica zjechawszy na miejsca i grunt wsi Wielkiej Dąbrowy, najprzód widzieliśmy miejsce i łączkę posieczonej trawy w gruncie Dąbrowskim, Kadłubna* zwanym od wieków do tejże wsi należącym od Grzegorza Kacmarza na Kadłubny mieszkającego z której trawy siana na dobry wóz bydź mogło, którą Jmc Pan Tomasz Psarski wsi Bogumiłowa Królewskiej possessor zesławszy gromadę ludzi gwałtownie zabrać kazał do Bogumiłowa w przeszłym tygodniu, item na dniu dzisiejszym uproszeni widzieliśmy znowu w polu Kalanki** zwanym z rozkazu JP. Franciszka Komorowskiego wsi czyli części Królewskiej w Sokołowie possessora na dniu onegdajszym wraz z gromadą Sokołowską, a bardziej z rozkazu i przymusu jego, tatarki kowala Franciszka w gruncie własnym Dąbrowskim sztukę niemałą w nocy to jest z soboty na niedzielę wczorajszą posieczonej i stretowanej dopiero kwitnąć zaczynającej, co jako rzetelnie wszystko widzieliśmy tak w czasie sumiennie zeznać to gotowiśmy, na co się rękami własnemi podpisujemy. Dan w Wielkiej Dąbrowie 20 lipca 1787 roku.
Jan Charski
Stanisław Fabiański  
 
* Charłubna
** Kalinki
 
 
Łódzki Dziennik Urzędowy 1933 nr 21

ROZPORZĄDZENIE WOJEWODY ŁÓDZKIEGO
z dn. 19 październ. 1933 r. L. SA. II. 12/14/33
o podziale obszaru gmin wiejskich powiatu sieradzkiego na gromady.
Po wysłuchaniu opinji rad gminnych i wydziału powiatowego, zgodnie z uchwałą Wydziału Wojewódzkiego z dnia 18 października 1933 r. na podstawie art. 107 ustawy z dnia 23. III. 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 294) postanawiam co następuje:
§ 1.
I. Obszar gminy wiejskiej Barczew dzieli się na gromady:
3. Dąbrowa-Wielka, obejmującą: wieś Budziczna, wieś Dąbrowa Poduchowna, wieś Dąbrowa Charubna, wieś Dąbrowa Wielka folwark Dąbrowa Wielka, wieś Kalinki, wieś Kozy.
§ 2.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Staroście Powiatowemu Sieradzkiemu.
§ 3.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Łódzkim Dzienniku Wojewódzkim.
Wojewoda:
wz. (—) A. Potocki

Wicewojewoda

1 komentarz:

  1. Kalinki są oddzielną wsią, nie są częścią Dąbrowy Wielkiej :D

    OdpowiedzUsuń