Walentynów

Walentynów, dawniej nazwa majątku, położonego na terytorium wsi Kłocko, nie odnalezionego na mapach.

Obwieszczenia Publiczne 1922 nr 61

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych: 

2) Józefie Krawczyku, właśc. 1 dzies. 1290 sąż. gruntu z maj. Walentynów, pow. Sieradzkiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został w kancelarji hipotecznej w Kaliszu na d. 12 lutego 1923 r.

Obwieszczenia Publiczne 1924 nr 7

Notarjusz przy wydziale hipotecznym sądu okręgowego w Kaliszu, Stanisław Bzowski, niniejszem obwieszcza, że zostały otwarte postępowania spadkowe po zmarłych:

1) Stanisławie Kardynale, właśc. działki gruntu powierzchni 3 morgi ze składu majątku Walentynów, pow. Sieradzkiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został

na dzień 7 sierpnia 1924 r. w kancelarji notarjusza Stanisława Bzowskiego w Kaliszu.

Obwieszczenia Publiczne 1928 nr 42

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwiesz­cza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

5. Stanisławie Kardynale, właśc. 1 dz. 1290 sąż. z maj. Walentynów, pow. sieradzkiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony zo­stał na dz. 3 grudnia 1928 r., w którym to dniu osoby interesowane win­ny zgłosić swoje prawa w tymże wydziale hipotecznym, pod skutkami prekluzji.

Obwieszczenia Publiczne 1929 nr 75

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwiesz­cza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

1) Jakóbie Socha, właścicielu 3 dzies. 180 sąż. z maj. Walentynów, pow. sieradzkiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony zo­stał na dz. 13 stycznia 1930 roku, w którym to dniu osoby interesowane winny zgłosić swoje prawa w tymże wydziale hipotecznym, pod skutka­mi prekluzji.

Łatków

Łatków, osada leżąca prawdopodobnie w gminie Błaszki, nie odnaleziona na mapach.

Obwieszczenia Publiczne 1921 nr 4

Notarjusz przy wydziale hipotecznym sądu okręgowego w Kaliszu, Stanisław Bzowski, niniejszem obwieszcza, że zostały otwarte postępowania spadkowe po zmarłych:

7) Franciszku Łatkowskim, właścicielu osady Łatków, pow. Sieradzkiego (ks. hipot., osada Łatków");

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został na d. 15 lipca 1921 r. w kancelarii notarjusza Bzowskiego w Kaliszu.

Łąkawa

Łąkawa, osada położona we wsi Cieni Wielkiej w obecnej gminie Błaszki, nie odnaleziona na mapach.

Obwieszczenia Publiczne 1921 nr 33

Wydział hipoteczny przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że otwarte zostały postępowania spadkowe po zmarłych:

5) Franciszku Kaczmarku, współwłaśc, osady Łąkawa, pow. Sieradzkiego;

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został w kancelarji hipotecznej w Kaliszu na d. 3 listopada 1921 r. 

Łagodzin

Łagodzin, dawniej osada leśna położona prawdopodobnie w obecnej gminie Poddębice, nie odnaleziona na mapach.

Echo Tureckie 1939 nr 29

Nr. akt. Km. 199/39

OBWIESZCZENIE

p.o Komornik Sądu Grodzkiego w Turku Antoni Hartman mający kancelarię w Tur­ku ul. Kaliska Nr. 34 na podstawie art. 602 k.p.c. podaje do publicznej wiadomości, że dnia 27 lipca 1939 r. o godz. 16.30 w os. leśnej Łagodzin gm. Niewiesz odbędzie się 2-ga licytacja ruchomości, należących do Feliksa Łagodzińskiego składających się z 27 mtr.3 drzewa szczapowego sosno­wego, 13 mtr.3 karfuny sosnowej (fuceńki) 50 kupek gałęzi sosnowych dwumetrowej wysokości i 10 mtr.3 wiórów z obróbki drzewa oszacowanych na łączną sumę zł. 775.

Ruchomości można oglądać w dniu li­cytacji w miejscu i czasie wyżej oznaczo­nym.

p.o. Komornika

A. Hartman

Wójtówka / Sempółki Wójtówka

Wójtówka a. Sempółki Wójtówka, dawniej kolonia położona prawdopodobnie w obecnej gminie Poddębice, nie odnaleziona na mapach.

Echo Tureckie 1924 nr 37

KOMUNIKAT URZĘDOWY:

W „Dzienniku Ustaw" 3 dn. 29-11 1924 r. poz. 206 zostało ogłoszone rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 18-11. r. b. o włączeniu folwarku Wójtówka do gm. Niewiesz. Włączenie już nastąpiło.

Obwieszczenia Publiczne 1931 nr 53

Wydział hipoteczny, II sekcja, przy sądzie okręgowym w Kaliszu obwieszcza, że zostały otwarte postępowania spadkowe po zmarłych:

15) Karolu Doluda, właścicielu działki Nr. 9, obszaru 7 ha 1577 mtr. kw. z pod Nr. 2, działu II wykazu hip. majątku Sempółki-Wójtówka, powiatu tureckiego.

Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony zo­stał na dzień 7 stycznia 1932 roku, w którym to terminie osoby zainte­resowane winny zgłosić się do kancelarji wymienionego wyżej wydzia­łu hipotecznego w celu ujawnienia swoich praw, pod skutkami prekluzji.

Echo Tureckie 1939 nr 5

Numer akt: Km. 8/38 r.

Obwieszczenie o licytacji nieruchomości.

Komornik Sądu Grodzkiego w Turku, Aleksander Downar, mający kancelarję w Turku przy ul. Kaliskiej Nr. 34, na pod­stawie art. 676 i 679 k.p.c podaje do pu­blicznej wiadomości, że dnia 2 marca 1939 r. o godz. 9 tej w Sądzie Grodzkim w Tur­ku odbędzie się się sprzedaż w drodze pu­blicznego przetargu należącej do dłużnika Andrzeja Jarugi nieruchomości wiejskiej położonej w kol. Sempółki — Wójtówka gm. Niewiesz, pow. tureckiego, pochodzącej z parcelacji folwarku „Sempółki—Wójtówka Nr.1.", mającej urządzoną księgę hipote­czną w Wydziale Hipotecznym przy Sądzie Okręgowym w Kaliszu, składającej się z parcelacji Nr.32., o ogólnej przestrzeni 8 ha 2469 metrów kw. i następujących za­budowań:

1) domu mieszkalnego z drzewa, kryte­go słomą, o jednej izbie, długości 6,6 mtr., szerokości 4,7 mtr. i wysokości 2 mtr., w lichym stanie;

2) stajni z kamienia wapiennego, krytej słomą, długości 8 mtr., szerokości 4,7 mtr. i wysokości 2 mtr., w lichym stanie;

3) ustępu z drzewa, krytego słomą;

4) studni z dren z nadbudówką z drze­wa i

5) stodoły z kamienia wapiennego, krytej słomą, długości 10 mtr., szerokości 7 mtr. i wysokości 3 mtr., nowobudowanej, oraz inwentarza żywego: 1 klaczy i mar­twego: 1 wozu, uprzęży rzemiennej na je­dnego konia, 2 bron, 1 pługa i 1 radła.

Przy zabudowaniach rośnie około 85 sztuk drzew owocowych młodych i pod­wórze od strony zachodniej ogrodzone jest płotem ze sztachet na długości 25 me­trów. Położenie nieruchomości dobre.

Nieruchomość oszacowana została na sumę 8.000 złotych, cena zaś wywołania wynosi 6.000 złotych.

Przystępujący do przetargu obowiązany jest złożyć rękojmię w wysokości 800 zł.

Rękojmię należy złożyć w gotowiźnie al­bo takich papierach wartościowych bądź książeczkach wkładowych instytucyj, w których wolno umieszczać fundusze mało­letnich. Papiery wartościowe przyjęte bę­dą w wartości trzech czwartych części ce­ny giełdowej.

Przy licytacji będą zachowane ustawo­we warunki licytacyjne, o ile dodatkowym publicznym obwieszczeniem nie będą po­dane do wiadomości warunki odmienne.

Prawa osób trzecich nie będą przeszko­dą do licytacji i przysądzenia własnej na rzecz nabywcy bez zastrzeżeń, jeżeli osoby te przed rozpoczęciem przetargu nie złożą dowodu, że wniosły powództwo o zwolnienie nieruchomości lub jej części od egzekucji i że uzyskały postanowienie wła­ściwego sądu, nakazującego zawieszenie egzekucji.

W ciągu ostatnich dwóch tygodni przed licytacją wolno oglądać nieruchomość w dni powszednie od godziny 8-mej do 18-ej akta zaś postępowania egzekucyjnego mo­żna przeglądać w Sądzie Grodzkim w Turku, ul. Kolska.

Turek, dnia 18 stycznia 1939 r.

Komornik: A Downar.

Elatowizna

Słownik Geograficzny: 

Józefów, kol., pow. sieradzki, gm. Wróblew, par. Charłupia, odl. od Sieradza 9 i pół w. J. z folwarkami: Charłupia wielka, Janków, Gęsówka, Izabelów i Elatowizna ma dm. 13, mk. 51.

Elatowizna, dawniej folwark położony prawdopodobnie w gminie Wróblew, nie odnaleziony na mapach.

Stawisko

Słownik Geograficzny:

Grabowie, wś, nad rzeką Nieciecz, pow. łaski, gm. Chociw, par. Widawa. W 1827 r. było tu 13 dm., 152 mk. Folw. G. z przyległością Stawy i Stawisko, tudzież wsią G., wynosi mr. 521, grunta or. i ogr. mr. 284, łąk mr. 38, pastwisk mr. 50 lasu mr. 128, nieużytki i place mr. 21. Bud. mur. 1, drewn. 7, płodozm. 5-polowy, mł. wodny. Wś G. os. 47, gr. mr. 197.

Stawisko, dawniej przyległość wsi Grabówie, prawdopodobnie w obecnej gminie Widawa, nie odnaleziona na mapach.

Rekrucka

Słownik Geograficzny:

Małków Nowy i Małków Cielecki, wś i folw. nad rz. Wartą, pow. turecki, gm. Bartochów, par. Warta (Łaski, Lib. ben. I, 410, 439), odl. od Turku w. 40; M.-Nowy dm. 27, mk. 151; M.-Cielecki wś 15 dm., 146 mk., folw. 6 dm., 176 mk. W 1827 r. 29 dm., 279 mk. Według Tow. Kred. Ziems. folw. M.-Cielecki z attyn. Zmyślona i Rekrucka (wsiami: M.-Cielecki, M.-Nowy, Duszniki), rozl. mr. 1353: grunta orne i ogr. mr. 834, łąk mr. 332, pastw. mr. 146, wody mr. 23, nieuż. i place mr. 18, bud. mur. 14, z drzewa 8; płodozmian 8-polowy. Gorzelnia, dwa wiatraki, pokłady torfu, rzeka Warta przepływa. Wś M.-Cielecki os. 22, z grun. mr. 163; wś M.-nowy os. 26, z grun. mr. 135; wś Duszniki os. 56, z grun. mr. 291.

Rekrucka, dawniej przyległość wsi Małków, w obecnej gminie Warta, nie odnaleziona na mapach.

Rudniki

Słownik Geograficzny:

Sokołów, wś i fol., pow. sieradzki, gm. Bogumiłów, par. Chojne, odl. od Sieradza w. 8; wś ma 15 dm. i wraz z kol. Okrąglica i Dębina 226 mk.; fol. 4 dm., 35 mk. W 1827 r. 16 dm., 128 mk., par. Sieradz. Dobra S. (własność J. Wężyka) składały się z fol. Sokołów, Okrąglica i Dębiny z attynen. Rudniki, rozl. mr. 1557: fol. S. gr. or. i ogr. mr. 378, łąk mr. 48, past. mr. 4, lasu mr. 527, nieuż. mr. 12; bud. mur. 3, z drzewa 12; płodozm. 14-pol.; las urządzony w kolei 80-letniej; fol. Okrąglica gr. or. i ogr. mr. 344, past. mr. 2, lasu mr. 7, nieuż. mr. 5; płodozmian 13-pol; bud. z drzewa 3; fol. Dębina gr. or. i ogr. mr. 225, nieuż. mr. 4; bud. mur. 1, z drzewa 2; płodozm. 13-pol. Do fol. należały poprzednio: wś S. os. 21, mr. 110; wś Okrąglica os. 7, mr. 42; wś Dębina os. 3, mr. 47. Na początku XVI w. S. należy do par. Sieradz, dziesięcinę z łan. fol. pobiera dziekan wieluński; z łanów km. arcybisk. gnieźn. Sakramenta administrował tu pleban z Dąbrowy Szlacheckiej a kolędę po groszu z łanu pobierał prob. w Sieradzu (Łaski, L. B., I, 420, 430, II, 98). W 1553 r. było 7 łan., a w 1576 r. 8 łan. i łan sołtysi (Pawiń., Wielk., II, 214).

Rudniki, attynencja (przyległość) w dobrach Sokołów, leżąca prawdopodobnie w gminie Sieradz, nie odnaleziona na mapach.

Sznury

Słownik Geograficzny: 

Radoszewice, wś i fol. nad rz. Wartą, pow. wieluński, gm. Radoszewice, par. Osyaków, odl. 21 w. od Wielunia, posiada kościół murowany filialny i szkołę początkową. Wieś składa się z dwóch części, mających razem 56 dm., 625 mk. R. zostały, wedle tradycyi zapisanej w herbarzach Okolskiego i Niesieckiego, nadane przez Bolesława Krzywoustego wychodźcy czeskiemu Janowi (Geskowi) Wrszowcowi, zabójcy ks. Świętopełka. Dał on tu początek Okszycom, którzy od wsi przybrali nazwisko Radoszewskich i Siemkowskich. Oni to założyli w Siemkowicach kościół i parafię około XIII w., do której na początku XVI w. należy dwór i folwark w R., podczas gdy łany częściowej szlachty i kmiece należą do par. w Ossyakowie. Dziesięcinę z folw. bierze pleb. w Siemkowicach, któremu też łany kmiece i szlacheckie dają meszne po korcy żyta i owsa, zagrodnicy zaś i komornicy dają po groszu pleb. w Ossyakowie. Radoszewscy nosili przydomek Boksa, może dla odróżnienia od drobnej szlachty Okszyców, zamieszkujących i Radoszewice i sąsiednie wsi (Siemkowice, Chorzów). W 1552 roku R. są własnością Jana, Hieronima i Mikołaja Radossowskich, miały 26 osad, 11 łan. Były 2 młyny, nowo-zbudowane o jednym i dwóch kołach (Pawiński, Wielkp., II, 289). Na początku XVII w. Marcin Boksa Radoszewski z Siemikowic wystawił kościół, konsekrowany 1625 r. p. w. Maryi Magdaleny. Był on początkowo filią Ossyakowa (1650 roku) i miał uposażenie dla kapelana. Kościół ten w 1760 r. zrestaurowany, podupadł i zastąpiony został nowym, murowanym wystawionym na początku obecnego stulecia. Obecnie kościół ten jest filią parafii w Ossyakowie. Dobra R. składały, się w 1885 r. z folwarku R., Kuszyna i Dolina, kolonii wieczysto-czynszowych: Mierzanów, Katarzynopol; os. młyn. Borkowe; przyległ. Sznury, Wymysłówek, rozl. mr. 3824: fol. R. gr. or. i ogr. mr. 918, łąk mr. 193, past. mr. 101, lasu mr. 1967, w osadach wieczysto-czynsz. mr. 1400, nieuż. mr. 66, razem mr. 3246; bud. mur. 7, z drzewa 33; płodozmian 13-polowy; fol. Kuszyna gr. or. i ogr. mr. 321, łąk mr. 70, past. mr. 3, nieuż. mr. 17, razem mr. 411; bud. mur. 2, z drzewa 9; płodozmian 13-polowy; fol. Dolina gr. or. i ogr. mr. 60, łąk mr. 1, past. mr. 43, nieuż. mr. 9, razem mr. 93; bud. z drzewa 2; os. młyn. Borkowe gr. or. i ogr. mr. 46, łąk mr. 3, past. mr. 12, nieuż. mr. 13; bud. z drzewa 4; las urządzony. W skład dóbr wchodziły popoprzednio: wś R. os. 83, z gr. mr. 536; wś Kuszyna os. 21, z gr. mr. 259; wś Kusznica al. Kuźnica os. 30, z gr. mr. 231; wś Laski os. 26, z gr. mr. 292; wś Zamyślona os. 18, z gr. mr. 227; wś Tądle os. 2, z gr. mr. 29; wś Gabryelów os. 12, z gr. mr. 144; wś Kije os. 4, z gr. mr. 53; wś Bugaj os. 9, z gr. mr. 142. R. gmina należy do s. gm. okr. III w Ossyakowie, st. poczt. w Wieluniu. W skład gm. wchodzi 12 wsi włośc. 17 osad włośc. odrębnych, 9 fol., 23 os. młyn., leśn., rozkolonizowanych folwarków. Osady te posiadały 684 dm. (16 mur.), 5739 mk. (2756 męż., 2983 kob.).

Sznury, dawniej przyległość w dobrach Radoszewice, położony prawdopodobnie w gminie Siemkowice, nie odnaleziony na mapach.

Kobierzec

Słownik Geograficzny: 

Komorniki, wś, folw., os., pow. wieluński, gm. Skomlin, par. Komorniki. Odl. 11 w. od Wielunia. Jest tu kościół par. murowany z XVII w. Gospodarstwo folwarczne starannie prowadzone. Obszar dóbr wynosi 1992 mr., w tem 1200 mr. lasu. W 1827 r. było to 42 dm. i 340 mk., obecnie wś ma 49 dm., 515 mk.; folw. 8 dm., 38 mk.; os. prob. 2 dm., 9 mk.; trzy osady 3 dm., 14 mk. Par. K. dek. wieluński 625 dusz (Łaski II, 140). Według Tow. Kred. Ziem. folw. Komorniki, z realnościami: Stanisławów, Zamyślona i Kobierzec, rozległe mr. 1787, grunta orne i ogrody mr. 579, łąk mr. 48, pastwisk mr. 21, lasu mr. 1090, nieużytki i place mr. 49. Bud. mur. 3, drew. 32. Płodozmian 7 i 8-polowy, młyn wodny, pokłady rudy żelaznej. Wś Komorniki osad 61, z gruntem mr. 1073.

Kobierzec, przyległość Komornik pow. wieluński. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Kobierzec, przyległość wsi Komorniki w obecnej gminie Mokrsko, nie odnaleziona na mapach.

 

Dziennik Powszechny 1832 nr 62

Z powodu zgonu Jana Gwalberta Karśnickiego; otworzyło się postępowanie spadkowe, o którem donosząc po raz 1 zawiadamia się, iż do przeniesienia tytułu własności dóbr Komorniki do których, należy łąka zwana Kobierce w Powiecie Wieluńskim, i dóbr Węgłęwice z przyległościami w Powiecie Ostrzeszowskim leżących, termin na dzień 27 Sierpnia 1832 r. w Kancellaryi Ziemańskiey Woiewództwa Kaliskiego iest wyznaczony. Kalisz dnia 23 Lutego 1832 r. Reient Kancellaryi Ziemiańskiey Woiewództwa Kaliskiego. F. Bajer.

Borek

Słownik Geograficzny: 

Chotów, wś, p. wieluński, gm. Mokrsko, par. Chotów. Posiada kościół par. murowany z wieżą, wystawiony w 1616 r. przez Grzegorza z Niedzielska, miejscowego proboszcza. W 1827 r. było tu 48 dm., 411 mk. Par. Ch. dek. wieluńskiego 2690 dusz liczy. Dobra Ch., składające się z folw.: Ch., łąki, stawiska i nomenklatury Borek, tudzież wsi: Srebrnica i Górale, od Podzamcza w. 28, od rzeki Warty w. 17, nabyte w 1864 za rs. 49,500. Powierzchni ogólnej m. 670 a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 609, łąki m. 82, pastwiska m. 19, place i nieużytki m. 24, płodozmian 21-polowy. Budowli murowanych 11, drewnianych 8, wiatrak; wś Ch. osad 58, gruntu m. 298; wś Srebrnica osad 11, gruntu m. 145; wś Górale osad 3, gruntu m. 38. Słownik Geograficzny: Chotów wś, pow. wieluński. Kościół par. p. w. św. Marcina istnieje tu już w połowie XV w. Znajdował się tu także szpital dla ubogich. (Łaski, L. B. II, 138).

Borek, miejsce na Chotowie pow. wieluński. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Borek, nomenklatura dawniej w dobrach Chotów, w obecnej gminie Mokrsko, nie odnaleziona na mapach.

Karnica

Słownik Geograficzny: 

Witów, wś i fol. nad rzeką Wartą, pow. sieradzki, gm. Majaczewice, par. Burzenin, odl. 15 w. od Sieradza, ma 17 dm., 217 mk., wraz z os. Zamłynie i Karnicą. Pokłady wapienia. W 1827 r. było 22 dm., 143 mk. W r. 1889 fol. W. rozl. mr. 932: gr. or. i ogr. 487, łąk mr. 12, past. mr. 66, lasu mr. 266, nieuż. mr. 101; bud. mur. 8, drew. 7; las nieurządzony. Wś W. os. 21, mr. 147. Na początku XVI w. pleban w Burzeninie pobierał dziesięcinę z łanów dwor. a od kmieci kolędę, po groszu z łanu. Kmiecie zaś płacili dziesięcinę kanonii gnieźnieńskiej (Łaski, L. B., I, 426). Według reg. pob. pow. sieradzkiego z r. 1553 wś W., w par. Burzenin, miała łan. 41 i łan sołtysi (Pawiński, Wielkop., II, 215). W r. 1745 Eleonora z hr. Schliebenów księżna d'Aschen, której matką była Pstrokońska, córka Macieja, wojew. brzesko-kujawskiego sprzedaje dobra Witów, Prażmów i Ligotę Antoniemu Grudzieckiemu, podwojewodzemu sieradzkiemu, za 65000 złp. Paweł z Lubrańca Dąmbski, pojąwszy za żonę Eleonorę z hr. Schliebenów 1-o voto Morsztynową, 2-o księżnę d'Aschen, odkupił dobra te od Grudzieckiego lecz wkrótce zastawił je Wawrzyńcowi Wierzchlejskiemu. W r. 1753 Witów i Prażmów przeszły w ręce Walentego Wewiórowskiego, cześnika Kołomyjskiego. Zamienił on Witów w r. 1757 na wieś Ligotę w Wieluńskiem z Ignacym z Mikorzyna Węgierskim. Pomimo to Stefan Wiewiorówski w r. 1764 powrócił do dziedzictwa Witowa. Od Wewiorówskich nabył wś Maksymilian Zadora Łączkowski, od tego zaś około r. 1827 Józef Kobierzycki, do którego potomków należy. Dwór ma 700 mr. roli or., 150 mr. lasu, 52 mr. łąk; wś 120 mr. roli or., 27 mr. łąk.

Karnica, osada parafia Burzenin pow. sieradzki. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Karnica, dawniej osada w dobrach Witów, w obecnej gminie Burzenin, nie odnaleziona na mapach.

Dąbie

Słownik Geograficzny:

Stefanów, kol. i fol. nad rz. Żegliną, pow. sieradzki, gm. Barczew, par. Brzeźno, odl. od Sieradza 13 w., Kol. ma szkołę początkową, 48 dm., wraz z os. młyn. Dąbie 421 mk. (26 ewang.), 843 mr. Fol. ma 2 dm., 668 mr., należy do dóbr Ruszków.

Dąbie, dawniej osada młynarska przy Stefanowie (Barczewskim?), w dobrach Ruszków, prawdopodobnie w obecnej gminie Brzeźnio, nie odnaleziona na mapach.

Stewacyo / Stewacia

Słownik Geograficzny:

Ostrów, wś i os. młyn., pow. sieradzki, gm. i par. Brzeźno, odl. od Sieradza 15 w. Wś ma 30 dm., a wraz z major. Rydzew 400 mk., os. młyn. 5 dm., 33 mk. Według Lib. Ben. Łask. (I, 421) wś płaciła plebanowi w Brzeźnie tylko po groszu z łanu na kolędę, zaś dziesięcinę w części dawała pleban. w Unikowie, częścią prebendzie i kanonii gniezn., którą miał wtedy Stanisław Oleśnicki. Według regestr. pobor. z 1578 r. wś O., w par. Brzesno, miała 6 łanów i 5 zagrod. (Pawiński, Wielkop. II, 218. Dobra O. składały się w 1886 r. z fol. O., nomenkl.; Sudajew, Sterno, Stewacyo i Antoniówka, wsi: Ostrów, Rydzew i Gozdy; rozl. dominialna mr. 1768: gr. or. i ogr. mr. 725, łąk mr. 151, pastw. mr. 25, lasu mr. 603, w osadach wieczysto-czynszowych mr. 237, nieuż. mr. 27; bud mur. 5, z drzewa 8; las nieurządzony. Wś O. os. 54, z gr. mr. 269; wś Rydzew os. 13, z gr. mr. 142; wś Gozdy os. 24, z gr. mr. 191; kol. wiecz. -czynsz. Stewacyo ma 69 mr.

Stewacyo / Stewacia, dawniej kolonia wieczysto-czynszowa w dobrach Ostrów, w obecnej gminie Brzeźnio, nie odnaleziona na mapach.

 

Właściciel dóbr Ostrów Apolinary Domaniewski miał liczne potomstwo. Dwaj synowie mieli na imię Stefan i Wacław. Nazwa kolonii brzmi jak zbitek ich imion Ste+Wa+cio. Stecio i Wacio być może te pieszczotliwe zdrobnienia dały nazwę kolonii.

G

M

T

Y

Wykryj językAfrikaansAlbańskiAmharskiAngielskiArabskiAzerskiBaskijskiBengalskiBiałoruskiBirmańskiBośniackiBułgarskiCebuańskiChiński tradChiński uprChorwackiCzeskiCziczewaDuńskiEsperantoEstońskiFilipińskiFińskiFrancuskiFryzyjskiGalicyjskiGreckiGruzińskiGudżaratiHausaHawajskiHebrajskiHindiHiszpańskiHmongHolenderskiIgboIndonezyjskiIrlandzkiIslandzkiJapońskiJawajskiJidiszJorubaKannadaKatalońskiKazachskiKhmerskiKirgiskiKoreańskiKorsykańskiKreolski (Haiti)Kurdyjski (Kurmanji)Kurdyjski (Sorani)ŁacińskiLaotańskiLitewskiŁotewskiLuksemburskiMacedońskiMalajalamMalajskiMalgaskiMaltańskiMaoriMarathiMongolskiNepalskiNiemieckiNorweskiOrmiańskiPasztoPendżabskiPerskiPolskiPortugalskiRosyjskiRumuńskiSamoańskiSerbskiShonaSindhiSłowackiSłoweńskiSomalijskiSothoSuahiliSundajskiSyngaleskiSzkocki gaelickiSzwedzkiTadżyckiTajskiTamilskiTatarskiTeluguTureckiUkraińskiUrduUzbeckiWalijskiWęgierskiWietnamskiWłoskiXhosaZulu

PolskiAngielskiNorweski-------- [ Wszyscy ] --------AfrikaansAlbańskiAmharskiAngielskiArabskiAzerskiBaskijskiBengalskiBiałoruskiBirmańskiBośniackiBułgarskiCebuańskiChiński tradChiński uprChorwackiCzeskiCziczewaDuńskiEsperantoEstońskiFilipińskiFińskiFrancuskiFryzyjskiGalicyjskiGreckiGruzińskiGudżaratiHausaHawajskiHebrajskiHindiHiszpańskiHmongHolenderskiIgboIndonezyjskiIrlandzkiIslandzkiJapońskiJawajskiJidiszJorubaKannadaKatalońskiKazachskiKhmerskiKirgiskiKoreańskiKorsykańskiKreolski (Haiti)Kurdyjski (Kurmanji)Kurdyjski (Sorani)ŁacińskiLaotańskiLitewskiŁotewskiLuksemburskiMacedońskiMalajalamMalajskiMalgaskiMaltańskiMaoriMarathiMongolskiNepalskiNiemieckiNorweskiOrmiańskiPasztoPendżabskiPerskiPolskiPortugalskiRosyjskiRumuńskiSamoańskiSerbskiShonaSindhiSłowackiSłoweńskiSomalijskiSothoSuahiliSundajskiSyngaleskiSzkocki gaelickiSzwedzkiTadżyckiTajskiTamilskiTatarskiTeluguTureckiUkraińskiUrduUzbeckiWalijskiWęgierskiWietnamskiWłoskiXhosaZulu

Funkcja mowy jest ograniczona do 200 znaków

Opcje : Historia : Opinie zwrotne : DonateZamknij

Kopynia

Słownik Geograficzny:

Grzymaczów, dawniej Krzymaczów, wś pow. sieradzki, gm. Gruszczyce, par. Wojków, o 7 w. od Błaszek. Dzieli się na części A., B., C., i osadę Wcisłe. Rozległości ogólnej 1227 mr., z których 1160 mr. w posiadaniu właścicieli częściowych a 67 w posiadaniu włościan. Roku 1827 było 130 mk., 17 dm.; obecnie 310 mk. Na gruntach tej wsi znajdują się pustkowia zwane Stawki, Kąśnia i Dębieniec. Folwark Grzymaczów litera C rozległość wynosi mr. 128, grunta orne i ogrody mr. 107, łąk mr. 16, nieużytki i place mr. 5. Budynki drewniane 8. Folwark Grzymaczów litera D z wsiami: Grzymaczów, Kopacz, osadami Kopynia i Stawki, rozległość wynosi mr. 144, roli ornej mr. 128, łąk mr. 10, nieużytki i place mr. 6. Budynki murowane 1, drewniane 8. Wś Grzymaczów osad 5, z gruntem mr. 11; wś Kopacz osad 3, z gruntem mr. 8; osada Stawki, gruntu mr. 4; osada Kopynia, gruntu mr. 2.

Kopynia, osada i tamże Kopacz, wieś par. Wojków pow. sieradzki. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Kopynia, dawniej osada w obecnej gminie Błaszki, nie odnaleziona na mapach.

Kuźlak

Słownik Geograficzny:

Psary, w XVI w. Psary Majus i P. Minor, Pszary, wś. folw. i młyn, pow. łęczycki, gm. Dalików, par. Domaniew, odl. od Łęczycy w. 15; folw. ma 5 dm., 84 mk.; młyn 1 dm., 4 mk.; wś 8 dm., 104 mk. W 1827 r. 20 dm., 192 mk. W 1885 r. folw. Psary z nomenkl. Psarki i Kuzlak rozl. mr. 711: gr. or. i ogr. mr. 515, łąk mr. 80, pastw. mr. 75, lasu mr. 22, nieuż. mr. 19; bud. mur. 13, z drzewa 7; płodozmian 8 i 9-polowy. Wś P. os. 27, z gr. mr. 67. Łany folw. dawały dziesięcinę w P. Wielkich do Domaniewa, kmiece pleban. w Turze. P. Małe (minor) miały tylko folwarczne role, dające dziesięcinę pleb. w Domaniewie (Łaski, L. B., II, 369). Według reg. pob. pow. łęczyckiego z r. 1576 wś P., w par. Domaniewo, miała w części Katarzyny Gawrońskiej 1 łan, 8 osad. Część Stan. Przyrownickiego 1 łan, 1 łan pusty i młyn. P. minor miała w części Stan. Przyrownickiego 1 łan., Katarzyny Gawrońskiej 1 łan. (Pawiń., Wielkp., II, 67).

Kuźlak, przyległ. Psar par. Domaniew pow. łęczycki. Nazw. *Kuźla : Kuźlak. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Kuźlak, nie odnaleziony na mapach.

Łysa Góra wzgórze

Łysa Góra, wzniesienie przy wsi Strońsko w gminie Zapolice, nie odnalezione na mapach.

Kaliszanin 1873 nr 70

MAPPY

topograficzno-archeologiczne.

(Ciąg dwudziesty dziewiąty).

W powiecie szadkowskim, jadąc z miasta Łasku do Zduńskiej Woli zaraz za miastem blisko drogi bitej na wzniosłościach piaszczystych, krzakami iglastemi porosłych, pojawiają się często

w ziemi grobowiska przedchrześcijańskie. Przy trakcie znowu od Łasku do Lutomierska pomię­dzy wsiami Choszczewą* i Wodzieradzem ma się znajdować kamień z wyciśniętą na nim stopą ludz­ką, o czem była już wzmianka w numerze 13 Kaliszanina z r. 1872. Wieś Strońsko, na stro­mej górze z dala widzialnej przy prawym brzegu rzeki Warty położona, gdzie za czasów Prus po­łudniowych niemcy rozpoczęli prace około zało­żyć się mianej fortecy, znakomitą w starożytności dla wzniosłości swojej grać musiała rolę, nie śmiałbym atoli poczytywać ją za Ptolemeusza górą Asciburgius, ani za miejsce świątyni Kastora i Polluxa (Lelum polelum). Że wszakże tam na punkcie najwyższym Bóżnica czyli Gontyna stała, zaprzeczyć temu trudno, a to tem bardziej, gdy w czasie odnawiania czy też przystawki do świą­tyni obecnej pańskiej od strony zachodniej, za kollatorstwa Walewskich podług tradycji, natrafiono pod ziemią pewną ilość urn glinianych. Przylegle również wysokie wzgórze, mianowane Łysą Górą, odnosi nas w czasy bałwochwalcze, tem więcej, że i tamże znajdują się popielnice, z których jedną zdarzyło mi się widzieć z godłem na zewnątrz dna wyrytem figury Pentagonu, czyli stopy Druidów, znaku głośnego Pitagoresa. Zamilczeć niepodobna i o wsi Chodakach, w parafji wierzchy nad strużką przez lud powszechnie Pisią mianowaną leżącej, gdzie po prawej stronie drogi ku Zygrom wiodącej, był obszar gruntu w formie czworoboku, powierzchni cokolwiek więcej nad morgę jedną wynosić mogący dla wielkiej obfitości dużych kamieni do orania nie możliwy.

Przy którego węższym brzegu od strony południowej stoi dąb w sile wieku, lat przeszło sto liczący. Właściciel Chodaków wznosząc budynki folwarczne i wiejskie, a następnie dwór nowy murując, głazy takowe zwolna uprzątał, przy wydobywaniu zaś z ziemi granitów odkryto tu i owdzie popielnice lub urny rozmaitych postaci i wielkości. Z godniejszych wspomnienia uratowano w całości jednę koloru zewnątrz i wewnątrz żółtego, pięknie wygładzoną przedstawiającą z dołu formę miski, która od najgrubszej szerokości, pręgami ukośnemi ozdobionej, zwężać się poczęła w górę linjami prostemi ku sobie pochylonemi, a od miejsca zwężania się opatrzona była dwoma uszkami przeciwległemi sobie. Wysokość jej czyniła cali 7, średnica dna okrągłego cali 3 1/2, cielistość najgrubsza 9, a otworu górnego średnica cali 6. Druga urna była przystawkowa, barwy żółtej, gładko z obu stron wymuskana, znacznie mniej­sza, do poprzedniej z kształtu podobna, z tą jednakże różnicą, że karby na niej były odmienne, że uszek wcale nie miała, i ku górze nie zwężała się w linje proste, ale w łuki wklęsłe, rozchodzące się ku wierzchniemu otworowi. Liczyła ona wysokości cali 4 1/2, przy dnie średnicy cali 2, a szerokości największej cali 5 3/4. Kiedy około r. 1865 zajmowano się pomiędzy miastem Szadkiem i Poddembicami robotą szosy, do takowej wydobywano z blisko leżącego cmentarzyska kamienie, które dotąd (1873) w kupy ułożone, przeznaczenia swojego oczekują. Pewną ilość powyżej opisanych urn Ochelskich, Strońskich oraz Chodakowskich przesłano około roku 1850 Kazim. Wł. Wójcickiemu do Warszawy.

Szczupłe wiadomości doszły mnie o wykopali­skach w ziemi Wieluńskiej, i tak: we wsi Urbanicach parafji Ruda, o trzy ćwierci mili od Wielunia odległej, kopiąc blisko podwórza w dniu 12 maja 1866 roku natrafiono w ziemi znakomitą ilość denarków srebrnych. Po rozpowszechnionej o tem wieści, nabył z takowychże pewien znawca obywatel sztuk przeszło 1000, o czem Bejer za­wiadomiony, pośpieszył z Warszawy na miejsce, ale tam nic prawie nie zastawszy podążył do mia­sta Wielunia, na nieszczęście wszakże już za pó­źno, gdyż na cztery dni przed tem żydzi stopili przeszło osiem funtów z tychże, których żaden ze znawców nie widział. Skarb takowy mieścił w so­bie monety Piastowskie, a mianowicie typów po­dług Stronczyńskiego znanych nam 8, to jest z czasów Ryxy i Kazimierza I (1034—1058) ty­py 12 i 13. Bolesława Krzywoustego (1102—1139) typ. 18. Władysława II (1139-1148) typy 22, 25, 26 i 27, tudzież Bolesława IV Kędzierzawego (1148—1173) typ 34. Pomiędzy nimi były dwa denarki Władysława II nie znane nam, na których dostrzeżono połączenie typów 25 i 26, to jest z jednej strony widoczne było popiersie księcia z chorągwią, z drugiej zaś książęcia z mieczem. Bliższe szczegóły o monetach takowych podała nam Gazeta Warszawska z dnia 7 sierpnia 1866 r. w numerze 177 na stronnicy 2.

Gdzieś nie daleko wsi Dąbrowy na dnie strużki wydobyto z mułu miednicę bronzową z wykutemi wewnątrz wypukło zdarzeniami z życia (jeżeli się nie mylę) świętej Zuzanny; służyła ona zapewne do chrztu i mogła pochodzić z końca wieków śre­dnich. (...).

*powinno być Chorzeszowem. Uwaga autora bloga.

Julin

Julin, miasto lub zamek znajdujące się rzekomo na gruntach wsi Strobin, na wzniesieniu po prawej stronie rzeki Warty, nie odnalezione na mapach.

Kaliszanin 1873 nr 20

MAPPY

topograficzno-archeologiczne.

(Ciąg ósmy).

Legendy miejscowe opiewają, że święty Wojciech (9) przechodząc z Krakowa do Gniezna przez ziemię Rudzką, znużony podróżą zasnął przy dro­dze w pobliżu dzisiejszego miasta Wielunia, ocu­cony wszakże zimnem jakowemsiś ciałem przez twarz jego przesuniętem, zrywa się na równe no­gi, a widząc się otoczonym chmarą wężów i temiż przerażony, rzuca na oneż przekleństwa, sku­tkiem którego wszystkie do koła w kamienie się poprzekształcały, i od owego to czasu wykopy­wane tamże bywają, z ziemi rozmaitej wielkości węże (10), okolica zaś na milę w okrąg Wielunia ma być zupełnie wolną od takowychże żywych gadów. Kiedy w dalszej swojej podróży tenże święty ku Kaliszowi, na gruncie osady zwanej Zawodzie, niewywczasem utrudzony zasnął, a rękawiczkę tegoż jeden z mieszkańców miejscowych zabrał, przebudzony mąż, zgorszony takowy nie­gościnnością i kradsieżą miał westchnąć do nie­bios, ażeby żaden z potomków rodu tak chciwego nie dostąpił godności kapłańskiej, co się aż dotąd; podług wieści, ma sprawdzać *). Głosi wreszcie legenda, że po prawej stronie rzeki Warty, na gruntach wsi Strobina, do parafii Osjakowa nale­żącej, w miejscach piaszczysto-wzgórzystych, stało przed wiekami jakoweś miasto czy zamek pod mianem Julin.

Lubo wiele znakomitych grodów i osad z czasów przedchrześcijańskich pochodzących, do wia­domości naszej ani z nazw, ani z położenia swo­jego nie doszło, wyczytujemy znowu w kronikach, iż pewne miasta w wiekach średnich, dla niedo­godnego położenia, czy to z powodu częstych wy­lewów rzek, czy to z braku wody, gdzieindziej poprzenoszono. Miasto Kalisz, przyborem rzek Prosny i Swędrni coraz bardziej podmielane i cią­gle zalewane, przeniesiono, pomimo wystawionej z kamienia tamże kollegjaty Ś-go Pawła, a w niej i grobów książąt kaliskich, tudzież zamku obronnego, po nastąpionym srogim pożarze w środku XIII stulecia, z miejsc bagnistych na wznioślejsze. To samo zaszło i co do Konina, czego ślady pozo­stały aż do dnia dzisiejszego w nomenklaturach bliskich Starego Miasta. W jednymże prawie cza­sie gród na płonnem wzgórzu i wody pozbawionem stojący, od którego ziemia Rudzka nazwę przybrała, oblegany przez książąt sąsiednich szląskich z domu Piastów, istnieć w Rudzie przestał, a w żyznej dolinie, przy najpiękniejszych źródłach wytryskującej wody założono miasto Wieluń, jako stolicę ziemi Wieluńskiej. Sieradz atoli przy le­wym wzniosłejszym brzegu rzeki Warty w cza­sach jeszcze przedhistorycznych wzniesiony, nie zmienił bynajmniej swojej posady, czego dowo­dzą odkrywane przy kopaniu fundamentów po trzy nawet bruki nad sobą w ziemi ułożone.

9) Święty Wojciech z dostojnej familji Czeskiej Sławników pochodzący, biskupem Pragskim od roku 983 mianowany, wykorzeniając gorliwie wzmagające się w Czechach bałwochwalstwo zniechęcił przeciwko so­bie zamożną rodzinę Werszowiczów, która lud podbu­rzywszy na biskupa, zmusiła go do opuszczenia po raz drugi w r. 995 stolicy, a rodzinę jego na pastwę mor­dów wydała. Mąż ten bogobojny udał się do cesarza Ottona III, a od niego przez Węgry w roku 996 do Pol­ski, gdzie w podróży od Krakowa przez Gniezno mie­wając po wsiach i miastach długie kazania w języku zrozumiałym, w ubiorze mnicha, odwiedził Bolesława Chrobrego, w którego wojsku brat jego służył, i bawił czas pewien na dworze tegoż, aż przy nawracani u Pru­saków w krainie tychże, w dniu 23 kwietnia 997 roku śmierć męczeńską poniósł. Braćmi jego byli Spitymir, Poraj i inni. Niektórzy z nich, śmierci uniknąwszy, zna­leźli przytułek u walecznego Monarchy, który ich do­brami uposażył. Oni to bardzo prawdopodobnie dali początek w ziemi Sieradzkiej osadzie Spicymierza, tu­dzież rodzinie Poraitów w okolicy Bużenina. Rozsze­rzyła się cześć tego męża po całej Lechji, do najstarożytniejszych u nas kościołów możnaby te zaliczyć, które pod wezwaniem świętego Wojciecha lub świętego Idzie­go założone zostały.

10) Nie daleko miasta Wielunia, to jest na gruntach wsiów Dąbrowy i Gaszyna znajdują się kopalnie wapna, a w nich natrafiają w znacznej ilości i rozmaitej wiel­kości, bo od cala jednego do kilku stóp średnicy ma­jące przedpotopowe ślimaki, czyli tak zwane ammonity, które dać mogły początek wzmiankowanej legendzie, przy których to mniemanych wężach, w krąg zwiniętych lud nigdy głowy wystającej dopatrzyć się nie może.

*) W zeszłym roku pierwszy kapłan z tej osady zo­stał wyświęcony. (Przyp. Redak.)

(Dalszy ciąg nastąpi).

Alojzów

Alojzów, folwark, położony prawdopodobnie w gminie Sieradz, nie odnaleziony na mapach.

Obwieszczenia Publiczne 1918 nr 38

Obwieszczenie.

Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Kaliszu, na zasadzie art. 218 i 219 ustawy Towarzystwa, zatwierdzonej w d. 21 czerwca 1888 r., zawiadamia hipotecznych wierzycieli następujących dóbr:

Podłężyce, folwark Podłężyce i folwark Alojzów 3 ks. hip., z pow. Sieradzkiego,—

Jakóba Ungera i Chaima Kohna;

— jako nie mających w kraju tutejszym, w hipotece, zamieszkań prawnych ani rzeczywistych,—że dobra wymienione, na zasadzie art. 221 tejże ustawy, za zaległe należności Towarzystwa, do terminu licytacji włącznie obrachowane, wystawione zostają na sprzedaż przymusową pierwszą, odbyć się mającą w m. Kaliszu, w domu przy ul. Bleja Józefiny N° 556, pod poniżej wyszczególnionemi warunkami.

Nazwa dóbr	Powiat	Dobra obciążone pożyczką T-wa, z której część nie- umorzona w terminie licytacji wynosić będzie rb. kop.		Zaległość oprócz kosztów wynosić będzie w terminie licytacji mk. fen.		Wadjum (kaucja) mk.	Licytacja rozpocznie się od sumy mk. fen.		W kancelarji notarjusza	W terminie dnia
Podłężyce, folwark Podłężyce i folwark Alojzów 3 ks. hip.	Sieradzki	31006	66	26241	84	35000	160522	56	Bzowski	26

Uwaga 1. Przystępujący do licytacji winien złożyć wadjum w gotowiźnie lub w listach zastawnych Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego z bieżącemi kuponami, lecz w takiej ilości, by rzeczywista wartość złożonych listów, obliczając podług ostatniego kursu giełdy warszawskiej, równała się sumie wadjalnej, w gotowiźnie oznaczonej.

Sprzedaże odbywać się będą w terminach, powyżej wyznaczonych, wobec Radcy Dyrekcji Szczegółowej.

Warunki licytacyjne są do przejrzenia we właściwych księgach wieczystych i w biurze Dyrekcji Szczegółowej.

Uprzedza się interesowanych, że gdyby w dniu do licytacji wyznaczonym przypadło święto kościelne, sprzedaż odbędzie się w dniu następnym, w kancelarji tego samego notarjusza.

Uwaga 2. Nowonabywca z postąpionego szacunku ma prawo potrącić pożyczkę Towarzystwa w takiej ilości, jaka w dacie sprzedaży, po zaspokojeniu zaległości, pozostanie jeszcze do umorzenia.

Uwaga 3. Przystępujący do licytacji obowiązany jest, na żądanie Radcy Dyrekcji Szczegółowej lub notarjusza, złożyć dowód, że jest obywatelem Królestwa Polskiego.

Ostrzeżenie. W razie niedojścia do skutku powyższych sprzedaży dla braku konkurentów, druga i ostatnia sprzedaż od zniżonego szacunku odbędzie się bez żadnych nowych doręczeń w terminie, jaki Dyrekcja Szczegółowa oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi.