Pstrokońszczyna,
województwo Kaliskie, obwód Sieradzki, powiat Sieradzki, parafia
Sieradz, własność prywatna. Ilość domów 5, ludność 33,
odległość od miasta obwodowego 1.
Słownik Geograficzny:
Pstrokońszczyzna, fol. pod Sieradzem istniał w 1840 r., miał 303 mr. obszaru, w tem 18 mr. włośc.
Elżbieta Halina Nejman Majątki (Szlachta Sieradzka XIX wieku Herbarz)
PSTROKOŃSZCZYZNA par. Sieradz, p. sieradzki, folwark pod Sieradzem 303 mg gruntu. W 1912 kolonia z części folwarku we władaniu częściowych właścicieli. (SGKP t.9, s.252, PGkal.)
1768
Źródło:
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-142, karty 489-90.
Tekst z oryginalnego inwentarza przepisał Piotr Tameczka.
Wizja łąki Brzezowka zwanej tak niesieczonej jakoliteż i już dołkiem posieczonej między Dzigorzewem i Suchą Jego Królewskiej Mci dziedzinami leżącej do dóbr Pstrokońszczyzny przy Sieradzu leżących dziedzicznej, przy parowie i łące dworskiej na wschód słońca będącej z jednej strony, a od zachodu przy gromadzkich łąkach ciągnącej się przez gromadę z dóbr pominionych Dzigorzewa Królewskich inwentarzem wszelkim z gruntu zuchwale wypasionej, a której łąki possessorowie dóbr pominionej Pstrokońszczyzny spokojnie przeszło trzysta lat jak dokumenta świadczą używali przez niżej urodzonych Jmc szlachtę podpisanych, przy woźnym przysięgłym Janie Kloszczyńskim z Sieradza dnia 17 miesiąca sierpnia roku pańskiego 1768 uczyniona i spisana.
My niżej podpisani na affektacją urodzonego Andrzeja Skórzewskiego dóbr przerzeczonej Pstrokońszczyzny possessora dnia dzisiejszego zjechawszy na łąkę rzeczoną Brzezówka dnia i roku jako wyżej widzieliśmy łąkę totalnie wypasioną i wytretowaną tak że nie ma sposobu na co kosy założyć, miejscem zaś posieczoną, siano spasione, czyli pozabierane, tak że nie ma co grabić, tudziesz drogi jedna wprzek a druga wzdłż od Dzigorzewa do Suchy uczynione.
Co jako rzetelnie widzieliśmy z wyżej wyrażonym woźnym przysięgłym na to się rękami swymi podpisujemy.
Działo się dnia i roku jako wyżej.
Władysław Otocki
Wawrzyniec Waliszewski
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-142, karty 489-90.
Tekst z oryginalnego inwentarza przepisał Piotr Tameczka.
Wizja łąki Brzezowka zwanej tak niesieczonej jakoliteż i już dołkiem posieczonej między Dzigorzewem i Suchą Jego Królewskiej Mci dziedzinami leżącej do dóbr Pstrokońszczyzny przy Sieradzu leżących dziedzicznej, przy parowie i łące dworskiej na wschód słońca będącej z jednej strony, a od zachodu przy gromadzkich łąkach ciągnącej się przez gromadę z dóbr pominionych Dzigorzewa Królewskich inwentarzem wszelkim z gruntu zuchwale wypasionej, a której łąki possessorowie dóbr pominionej Pstrokońszczyzny spokojnie przeszło trzysta lat jak dokumenta świadczą używali przez niżej urodzonych Jmc szlachtę podpisanych, przy woźnym przysięgłym Janie Kloszczyńskim z Sieradza dnia 17 miesiąca sierpnia roku pańskiego 1768 uczyniona i spisana.
My niżej podpisani na affektacją urodzonego Andrzeja Skórzewskiego dóbr przerzeczonej Pstrokońszczyzny possessora dnia dzisiejszego zjechawszy na łąkę rzeczoną Brzezówka dnia i roku jako wyżej widzieliśmy łąkę totalnie wypasioną i wytretowaną tak że nie ma sposobu na co kosy założyć, miejscem zaś posieczoną, siano spasione, czyli pozabierane, tak że nie ma co grabić, tudziesz drogi jedna wprzek a druga wzdłż od Dzigorzewa do Suchy uczynione.
Co jako rzetelnie widzieliśmy z wyżej wyrażonym woźnym przysięgłym na to się rękami swymi podpisujemy.
Działo się dnia i roku jako wyżej.
Władysław Otocki
Wawrzyniec Waliszewski
1768
Źródło:
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-142, karta 490.
Tekst z oryginalnego inwentarza przepisał Piotr Tameczka.
Do Urzędu i Xiąg Grodzkich Starościńskich Sieradzkich osobiście przyszedłszy urodzony JP. Andrzej Skórzeski dóbr Pstrokońszczyzny przy Sieradzu leżących według praw swoich possessor zachodząc całości onychże, przed tymże Urzędem i Xięgami teraźniejszymi na przeciwko Gromadzie wsi Jego Królewskiej Mości Dzigorzewa manifestuje się i protestuje w ten niżej opisany sposób. Iż pomienioni pracowici wspomnionej wsi Dzigorzewa cała gromada, nie mając względu na Prawo Koronne, które każdemu opisało wszelkie bespieczeństwo i krzywd czynienia zakazało, w kontr temuż prawu postępują sobie, nie kontentując się że lat przeszłych łąkę między wsiami Jego Królewskiej Mości Dzigorzewem i Suchą leżącą, Brzowka zwanej, prawu dziedzicznemu do dóbr Pstrokońszczyzny należącą ukrycie wypasali, wyrzynali, i wysiekali, tudziesz w nią się wcinali, drogi przez nią czynieli, w tym zaś roku zuchwale sobie postąpiwszy, nie tylko w początkach trawę powycinali i powyrzynali, także poprzypasali, ale na ostatku, gdy protestant obaczywszy, że łąka naddezelowana w trawie osobliwie ode wsi wspomnionej Dzigorzewa od granicy wsi Suchy dołem kazał posiec, gdzie lepsza była dołem, ciże gromada nie tylko nadpasioną, ale i posieczoną trawę inwentarzem swoim do szczętu ztarli, wypaśli, niektórą trawę posieczoną ukrycie pozabierali, zatyki powyrzucali, z której łąki nic się nie wzieno siana, przez co protestantowi więcej jak na 200 zł polskich szkody uczynieli, dla czego protestant ukrywającego się pod obronę Prawa Koronnego o poczynione sobie krzywdy i wiolencje przeciwko pomienionej gromadzie Dzigorzewskiej protestuje się i manifestuje, salwę sobie do melioracji zostawijąc.
Antoni Skórzewski
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-142, karta 490.
Tekst z oryginalnego inwentarza przepisał Piotr Tameczka.
Do Urzędu i Xiąg Grodzkich Starościńskich Sieradzkich osobiście przyszedłszy urodzony JP. Andrzej Skórzeski dóbr Pstrokońszczyzny przy Sieradzu leżących według praw swoich possessor zachodząc całości onychże, przed tymże Urzędem i Xięgami teraźniejszymi na przeciwko Gromadzie wsi Jego Królewskiej Mości Dzigorzewa manifestuje się i protestuje w ten niżej opisany sposób. Iż pomienioni pracowici wspomnionej wsi Dzigorzewa cała gromada, nie mając względu na Prawo Koronne, które każdemu opisało wszelkie bespieczeństwo i krzywd czynienia zakazało, w kontr temuż prawu postępują sobie, nie kontentując się że lat przeszłych łąkę między wsiami Jego Królewskiej Mości Dzigorzewem i Suchą leżącą, Brzowka zwanej, prawu dziedzicznemu do dóbr Pstrokońszczyzny należącą ukrycie wypasali, wyrzynali, i wysiekali, tudziesz w nią się wcinali, drogi przez nią czynieli, w tym zaś roku zuchwale sobie postąpiwszy, nie tylko w początkach trawę powycinali i powyrzynali, także poprzypasali, ale na ostatku, gdy protestant obaczywszy, że łąka naddezelowana w trawie osobliwie ode wsi wspomnionej Dzigorzewa od granicy wsi Suchy dołem kazał posiec, gdzie lepsza była dołem, ciże gromada nie tylko nadpasioną, ale i posieczoną trawę inwentarzem swoim do szczętu ztarli, wypaśli, niektórą trawę posieczoną ukrycie pozabierali, zatyki powyrzucali, z której łąki nic się nie wzieno siana, przez co protestantowi więcej jak na 200 zł polskich szkody uczynieli, dla czego protestant ukrywającego się pod obronę Prawa Koronnego o poczynione sobie krzywdy i wiolencje przeciwko pomienionej gromadzie Dzigorzewskiej protestuje się i manifestuje, salwę sobie do melioracji zostawijąc.
Antoni Skórzewski
1771
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-144, karta 161.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
Wizja dziedzicznego gruntu dóbr Pstrokońszczyzny od sadu w podwórze probostwa S. Ducha canonicor sepulchri christi wpuszczonego, favore przyjaźni, dawnych proboszczów, onymże dla rozprzestrzenienia podwórza przez dawnych dziedziców dóbr Pstrokońszczyzny pozwolonego przez Jmciów niżej podpisaną szlachtę, tudzież dwóch mieszczanów urzędowych miasta i J. Kiej Mci Sieradza obywatelów dobrze wiadomych, także przy przysięgłym Mateuszu Kubasiku z dóbr rzeczonych w Pstrokońszczyzny woźnym dnia 23 sierpnia roku pańskiego 1771 uczyniona.
Która wizja tak się opisuje. Plebania stara S. Ducha proboszcza stoi tyłem ku sadowi Pstrokońszczyzny, parkanem obwiedzionemu, to jest na wschód słońca tej plebanii róg od parkanu Pstrokońszczyzny przy ulicy blisko, odległy o łokci dwa i cwier: trzy, zaś drugi róg ku północy od tegoż parkanu Pstrokońszczyzny odległy o łokci trzy cw: trzy, ta zaś plebania okien nie ma ani drzwi żadnych do wychodu w tyle ku sadowi Pstrokońszczyzny, jest znak wyrzniętych drzwi, ale już z dawna gliną zamurowane, i delami zabite, która to plebania na ukosc jest postawiona, tej plebanij w podwórzu róg blisko studni probostwa będący, jako wyżej ku północy skazujący, ku rogowi na zachód słońca będącemu stodoły dóbr Pstrokońszczyzny dziedzicznej ukosc wypada, i tego budynku całego uważając ścianę od sadu Pstrokońszczyzny będącego zacząwszy od drogi na ulicy będącej prostość, czyli rectilinium wypada do roga na zachód słońca będącego stodoły dziedzicznej Pstrokońszczyzny.
Co jako rzetelnie widzieliśmy i uważaliśmy dokładnie tak dla lepszej wiary i waloru rękami naszemi podpisujemy się. Datum ut supra.
Michał Różowski[?]
Wawrzyniec Waliszewski[?]
Jan Turowicz radny JKm: Sieradza ręką trzymaną
Tomasz Miecgórski
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
Wizja dziedzicznego gruntu dóbr Pstrokońszczyzny od sadu w podwórze probostwa S. Ducha canonicor sepulchri christi wpuszczonego, favore przyjaźni, dawnych proboszczów, onymże dla rozprzestrzenienia podwórza przez dawnych dziedziców dóbr Pstrokońszczyzny pozwolonego przez Jmciów niżej podpisaną szlachtę, tudzież dwóch mieszczanów urzędowych miasta i J. Kiej Mci Sieradza obywatelów dobrze wiadomych, także przy przysięgłym Mateuszu Kubasiku z dóbr rzeczonych w Pstrokońszczyzny woźnym dnia 23 sierpnia roku pańskiego 1771 uczyniona.
Która wizja tak się opisuje. Plebania stara S. Ducha proboszcza stoi tyłem ku sadowi Pstrokońszczyzny, parkanem obwiedzionemu, to jest na wschód słońca tej plebanii róg od parkanu Pstrokońszczyzny przy ulicy blisko, odległy o łokci dwa i cwier: trzy, zaś drugi róg ku północy od tegoż parkanu Pstrokońszczyzny odległy o łokci trzy cw: trzy, ta zaś plebania okien nie ma ani drzwi żadnych do wychodu w tyle ku sadowi Pstrokońszczyzny, jest znak wyrzniętych drzwi, ale już z dawna gliną zamurowane, i delami zabite, która to plebania na ukosc jest postawiona, tej plebanij w podwórzu róg blisko studni probostwa będący, jako wyżej ku północy skazujący, ku rogowi na zachód słońca będącemu stodoły dóbr Pstrokońszczyzny dziedzicznej ukosc wypada, i tego budynku całego uważając ścianę od sadu Pstrokońszczyzny będącego zacząwszy od drogi na ulicy będącej prostość, czyli rectilinium wypada do roga na zachód słońca będącego stodoły dziedzicznej Pstrokońszczyzny.
Co jako rzetelnie widzieliśmy i uważaliśmy dokładnie tak dla lepszej wiary i waloru rękami naszemi podpisujemy się. Datum ut supra.
Michał Różowski[?]
Wawrzyniec Waliszewski[?]
Jan Turowicz radny JKm: Sieradza ręką trzymaną
Tomasz Miecgórski
1772
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-145, karty 139-146.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
Do Urzędu i Xiąg niniejszych Grodzkich Starościńskich Sieradzkich osobiście przyszedłszy Jmc Pan Barłtomi Dobrzeniecki, Jmc Pani Doroty Skórzewskiej, Jmc Pana Andrzeja Skórzewskiego z niegdy Jmc Panią Katarzyną Kolczyńską in primo thoro multi spłodzonej córy, niegdy Wielmożnych Jmc Państwa Stanisława Kolczyńskiego, Chorążego Smolińskiego, dóbr Pstrokońszczyzny zwanych, tu na Przedmieściu Sieradzkim leżących dziedzica i Marianny Kraszczyńskiej małżonków wnuczki, mąż swym i tejże pominionej małżonki swojej /:za którą bespieczeństwo ręczy i zapisuje się:/ imieniem. Trudno bowiem nie syknąć, gdy ból głowy dokucza, trudno nie westchnąć, gdy żal wskroś serce przenika, trudno nie uskarżyć się, gdy sama krzywda niżej wyrażona prawnej windykacji dla siebie żąda. Cięszka i nieznośna rzecz jest ponieść od obcego w czym jaką krzywdę, daleko cięszsza i nieznośniejsza jest od swojego, ile od tego, który w wnętrznościach jednych matki swej z małżonką manifestanta krwią się żywieł, który z wrodzonej braterskiej miłości i affektu ku siostrze swej rodzonej, jednym kawałkiem chleba za równie powinien się dzielić. Ten wbrew Prawu Koronnemu idąc, który nemini [...] facere jubet, [imo serio vetat?] śmie i warzy się w należącej powinności jej krzywdę czynić, na co własne summienie manifestanta nie pozwala, ale raczej do uskarżenia się [na?]gli i przymusza, aby potomstwo ztąż wyżej wspomnioną małżonką swoją poms[...] u Stwórcy Nieba i Ziemi Boga w przyszłym czasie się na manifestanta nie wzywało, że przez niego [non aqualiter gauderit substantii?] z innemi konsukcessorami [secundum jus natura et aguitatem eos concernenti?] krwawym czoła potem przez wyżej wspomnionych dziadów, pradziadów swoich nabytą, przed zwyż rzeczonemi Xięgami Grodzkiemi Sieradzkiemi solenną zanosi skargę, manifestuje się i skarży w niżej opisany sposób.
Iż manifestanta z samego powołania i wokacji, czyli raczej natchnienia ducha do stanu małżeńskiego, a bardziej samej woli Boskiej zaślubiwszy się z małżonką swoją, z którą bardzo mizerną i szczupłą w [...] /:lubo wprawdzie w regestrze wyprawy jest obszerna i szacowna, lecz jedna na mało zdająca się była, druga cale na nic, poniewasz wszystkich rzeczy ruchomych, osobliwie miedzi i ceny ledwo czwarta części jest daną [pre?] żony manifestanta:/ wyprawą, gdyż zaraz po ślubie musiał manifestant tak suknie jakoli tesz pościel i bieliznę de nowo sprawić i oporządzić. Po tym mieszkając z nią lat kilka żadnej, a żadnej z jej substancji w niczym manifestant nie miał pomocy, ponieważ całą substancją posiadał i trzymał w ręku swoich Jmc Pan Andrzej Skórzewski, ojciec i dobrodziej żony manifestanta i tejże substancji na ten czas opiekun. Dopiero w roku czwartym, nie mogąc się doczekać manifestant dla siebie i małżonki swojej powinnej i należącej w posagu satysfakcji, idzie bonis mediis z Jmc Panem Andrzejem Skórzewskim, ojcem i dobrodziejem, aby chciał swoje miane do dóbr pretensje pokazać i za nie odebrać satysfakcją oraz aby był łaskaw z dożywocia ustąpić. Co na usielną prośbę manifestanta, a bardziej na przykrzenie[?] się uczenieł, że z dożywocia sobie na sumach mianego kwitować o pretensje zaś różne na kompromis się zdał, gdzie tylko szczególnie z ojcem manifestant chciał się rozsądzić i onegoż w pretensjach do dóbr mianych zaspokoić. Sa[m?] zaś manifestant o taxę dóbr i posag małżonki swojej /:dalszą sobie czyniąc przewłokę czasu:/ przez kompromis sądzić się żadnym sposobem nie chciał, a Jmc Pan Walęty Skórzewski, brat rodzony małżonki manifestanta, widząc dla siebie zysk, który go miał podkać, jakosz w samej rzeczy podkał, koniecznie manifestanta stymulował, aby się zaraz i z nim o pratium bonor na tymże kompromisie się rossądził /:mówiąc te słowa, że jeżeli WPan ze mną zaraz i o posag sądzić się nie będziesz, to i ja z ojcem na kompromis nie pozwolę. Czekajże WPan aż prawo nastąpi i budynki się zdezelują, to będzie mniej posagu, /:Co manifestant wszystko juramentem [...] deklaruje:/ Widząc to i słysząc manifestant, a bardziej zważając potrzebę i niedostatek swój, ile podczas teraźniejszej awantury, która się teraz w naszym Polskim znajduje kraju, że ani prawa, ani sprawiedliwości nie masz /:nolens volens będąc przymuszony zezwolił na kompromis, na którym to kompromisie [obmalam informationem judicy commissorialis per ignotes testus de proventum bonor?] oraz przez manifestanta niedozór, której większą miał baczność i pilność o życie i zdrowie małżonki swojej pod ten czas in extremis zostającej, aniżeli o kompromisie starannie recognitam niepomyślny dla manifestanta wypadł Dekret, poniewasz wartujące dobra ad minimum tysięcy dwadzieścia ośm a nietaxowane tylko tysięcy piętnaście i to jeszcze summy niektóre obligatores ad taxam bonorum includowano, a co większa i summy macierzyste brunić liquidowano, robocizny od pracowitego Piotra Staszka, który od summy osiemnastu talerów bitych u siebie mianej i dzień w tydzień prowizją zaspokajając robi nierachowano, ludzi poddanych i per medium w Dekrecie nie wyrażono, których jest osób i było pod czas kompromisu dwadzieścia ośm gospodarzów z żonami i dziećmi po kilkanaście lat mającemi, parobkami, dziewkami u innych ludzi na służbie zostającemi, budynki longe in meliori statu znajdują się aniżeli w inwentarzu są opisane, za które to dobra Pstrokońszczyzna zwane i teraz pod czas niepokoju WJmc Pan Grudziecki daje tysięcy osiemnaście, a gdyby był pokój dałby daleko więcej, a Jmc Pan Walęty Skórzewski, brat rodzony żony manifestanta, onych przedać albo też niemi się cum [medictat b?]onorum rozdzielić /:na co manifestant chętnie by pozwolił:/ nie chce tylko podług taxy kompromisonialnej za piętnaście tysięcy, siostrę swoją kontentować pragnie, to jest detrun i ando onera ośm tysięcy pół czwarta tylko daje tysiąca, a należałoby się pro re żony, manifestanta ad minimum posagu z samych dóbr exceptis oneribus apud vanis creditores harentibus tysięcy ośm i więcej, po którym nastąpionym niepomyślnym Dekrecie kompromisorjalnym, gdy manifestant w więkrze i jeszcze wpadł niedostatek, bo mu bydło, konie i inny wyzdychał inwentarz, na ostatek z tenuty Probostwa Swgo Ducha Sieradzkiego /:które trzymając lat cztery kwotę piniężną, co miał przez różne upadki i szczupły prowent, a szeroki expens na tymże Probostwie dla siebie miany utracił:/ rugowany został, nie mając się gdzie lokować, żądał sobie, aby się mógł przynajmniej komorą we dworku na Pstrokońszczyźnie lokować, lecz i tu dla siebie w przód nie odebrał satysfakcji, dopóki z prowizji od summy pół czwartu tysięcy Dekretem kompromisorialnym naznaczonej nie odebrał i attentycznie ultra praxim z prowizji kwitu ac si acceptando decretum nie zeznał, co wszystko manifestant tam ex summa urgenti necessitate, jakolitesz z przymusu nolens volens ut supra uczynieł, bo by był musiał przy kim innym komorą siedzieć, sam siebie, żonę i dzieci, ile podczas teraźniejszego czasu znacznie drogiego, bo korzec z żyta jeden miary królewskiej po złt. dwadzieścia sześć przedawano i kupowano głodem umorzyć siedząc na komornym, nie mając dla siebie znikąd pomocy, gdy by był prowizji od summy zwyż wspomnionej nie wziął.
Z tych też i innych [...] wyrażonych przyczyn o zrelewowanie, a bardziej o melioracją kategorii Dekretu kompromisonialnego uti summo cum [...] iuri natura [...] informationem iudicii [...] /:ut supra dictum est:/ między Jmc Pany Andrzejem ojcem z jednej, Walętym synem et respe[...] bratem Skórzewskiemi z drugiej, manifestującym się i małżonką jego z trzeci strony in fundo br Pstrokońszczyzna [...] 1771 zapadłego, et actis [...] oblatownego [...] oświadczając się, iż tam gdzie i z kim będzie należało krzywdy tak swej jak i małżonki swojej prawnie windykować usiełuje i nie przestanie dotąd do pókiej zupełnej [...] dla siebie nie odbierze satysfakcji. Czyniąc sobie salwę zupełną tego manifestu przyczynienia lub umniejszenia alboliteż innego, gdyby tego wyciągała potrzeba podania.
Bartłomiej Dobrzeniecki swym i żony imieniem.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
Do Urzędu i Xiąg niniejszych Grodzkich Starościńskich Sieradzkich osobiście przyszedłszy Jmc Pan Barłtomi Dobrzeniecki, Jmc Pani Doroty Skórzewskiej, Jmc Pana Andrzeja Skórzewskiego z niegdy Jmc Panią Katarzyną Kolczyńską in primo thoro multi spłodzonej córy, niegdy Wielmożnych Jmc Państwa Stanisława Kolczyńskiego, Chorążego Smolińskiego, dóbr Pstrokońszczyzny zwanych, tu na Przedmieściu Sieradzkim leżących dziedzica i Marianny Kraszczyńskiej małżonków wnuczki, mąż swym i tejże pominionej małżonki swojej /:za którą bespieczeństwo ręczy i zapisuje się:/ imieniem. Trudno bowiem nie syknąć, gdy ból głowy dokucza, trudno nie westchnąć, gdy żal wskroś serce przenika, trudno nie uskarżyć się, gdy sama krzywda niżej wyrażona prawnej windykacji dla siebie żąda. Cięszka i nieznośna rzecz jest ponieść od obcego w czym jaką krzywdę, daleko cięszsza i nieznośniejsza jest od swojego, ile od tego, który w wnętrznościach jednych matki swej z małżonką manifestanta krwią się żywieł, który z wrodzonej braterskiej miłości i affektu ku siostrze swej rodzonej, jednym kawałkiem chleba za równie powinien się dzielić. Ten wbrew Prawu Koronnemu idąc, który nemini [...] facere jubet, [imo serio vetat?] śmie i warzy się w należącej powinności jej krzywdę czynić, na co własne summienie manifestanta nie pozwala, ale raczej do uskarżenia się [na?]gli i przymusza, aby potomstwo ztąż wyżej wspomnioną małżonką swoją poms[...] u Stwórcy Nieba i Ziemi Boga w przyszłym czasie się na manifestanta nie wzywało, że przez niego [non aqualiter gauderit substantii?] z innemi konsukcessorami [secundum jus natura et aguitatem eos concernenti?] krwawym czoła potem przez wyżej wspomnionych dziadów, pradziadów swoich nabytą, przed zwyż rzeczonemi Xięgami Grodzkiemi Sieradzkiemi solenną zanosi skargę, manifestuje się i skarży w niżej opisany sposób.
Iż manifestanta z samego powołania i wokacji, czyli raczej natchnienia ducha do stanu małżeńskiego, a bardziej samej woli Boskiej zaślubiwszy się z małżonką swoją, z którą bardzo mizerną i szczupłą w [...] /:lubo wprawdzie w regestrze wyprawy jest obszerna i szacowna, lecz jedna na mało zdająca się była, druga cale na nic, poniewasz wszystkich rzeczy ruchomych, osobliwie miedzi i ceny ledwo czwarta części jest daną [pre?] żony manifestanta:/ wyprawą, gdyż zaraz po ślubie musiał manifestant tak suknie jakoli tesz pościel i bieliznę de nowo sprawić i oporządzić. Po tym mieszkając z nią lat kilka żadnej, a żadnej z jej substancji w niczym manifestant nie miał pomocy, ponieważ całą substancją posiadał i trzymał w ręku swoich Jmc Pan Andrzej Skórzewski, ojciec i dobrodziej żony manifestanta i tejże substancji na ten czas opiekun. Dopiero w roku czwartym, nie mogąc się doczekać manifestant dla siebie i małżonki swojej powinnej i należącej w posagu satysfakcji, idzie bonis mediis z Jmc Panem Andrzejem Skórzewskim, ojcem i dobrodziejem, aby chciał swoje miane do dóbr pretensje pokazać i za nie odebrać satysfakcją oraz aby był łaskaw z dożywocia ustąpić. Co na usielną prośbę manifestanta, a bardziej na przykrzenie[?] się uczenieł, że z dożywocia sobie na sumach mianego kwitować o pretensje zaś różne na kompromis się zdał, gdzie tylko szczególnie z ojcem manifestant chciał się rozsądzić i onegoż w pretensjach do dóbr mianych zaspokoić. Sa[m?] zaś manifestant o taxę dóbr i posag małżonki swojej /:dalszą sobie czyniąc przewłokę czasu:/ przez kompromis sądzić się żadnym sposobem nie chciał, a Jmc Pan Walęty Skórzewski, brat rodzony małżonki manifestanta, widząc dla siebie zysk, który go miał podkać, jakosz w samej rzeczy podkał, koniecznie manifestanta stymulował, aby się zaraz i z nim o pratium bonor na tymże kompromisie się rossądził /:mówiąc te słowa, że jeżeli WPan ze mną zaraz i o posag sądzić się nie będziesz, to i ja z ojcem na kompromis nie pozwolę. Czekajże WPan aż prawo nastąpi i budynki się zdezelują, to będzie mniej posagu, /:Co manifestant wszystko juramentem [...] deklaruje:/ Widząc to i słysząc manifestant, a bardziej zważając potrzebę i niedostatek swój, ile podczas teraźniejszej awantury, która się teraz w naszym Polskim znajduje kraju, że ani prawa, ani sprawiedliwości nie masz /:nolens volens będąc przymuszony zezwolił na kompromis, na którym to kompromisie [obmalam informationem judicy commissorialis per ignotes testus de proventum bonor?] oraz przez manifestanta niedozór, której większą miał baczność i pilność o życie i zdrowie małżonki swojej pod ten czas in extremis zostającej, aniżeli o kompromisie starannie recognitam niepomyślny dla manifestanta wypadł Dekret, poniewasz wartujące dobra ad minimum tysięcy dwadzieścia ośm a nietaxowane tylko tysięcy piętnaście i to jeszcze summy niektóre obligatores ad taxam bonorum includowano, a co większa i summy macierzyste brunić liquidowano, robocizny od pracowitego Piotra Staszka, który od summy osiemnastu talerów bitych u siebie mianej i dzień w tydzień prowizją zaspokajając robi nierachowano, ludzi poddanych i per medium w Dekrecie nie wyrażono, których jest osób i było pod czas kompromisu dwadzieścia ośm gospodarzów z żonami i dziećmi po kilkanaście lat mającemi, parobkami, dziewkami u innych ludzi na służbie zostającemi, budynki longe in meliori statu znajdują się aniżeli w inwentarzu są opisane, za które to dobra Pstrokońszczyzna zwane i teraz pod czas niepokoju WJmc Pan Grudziecki daje tysięcy osiemnaście, a gdyby był pokój dałby daleko więcej, a Jmc Pan Walęty Skórzewski, brat rodzony żony manifestanta, onych przedać albo też niemi się cum [medictat b?]onorum rozdzielić /:na co manifestant chętnie by pozwolił:/ nie chce tylko podług taxy kompromisonialnej za piętnaście tysięcy, siostrę swoją kontentować pragnie, to jest detrun i ando onera ośm tysięcy pół czwarta tylko daje tysiąca, a należałoby się pro re żony, manifestanta ad minimum posagu z samych dóbr exceptis oneribus apud vanis creditores harentibus tysięcy ośm i więcej, po którym nastąpionym niepomyślnym Dekrecie kompromisorjalnym, gdy manifestant w więkrze i jeszcze wpadł niedostatek, bo mu bydło, konie i inny wyzdychał inwentarz, na ostatek z tenuty Probostwa Swgo Ducha Sieradzkiego /:które trzymając lat cztery kwotę piniężną, co miał przez różne upadki i szczupły prowent, a szeroki expens na tymże Probostwie dla siebie miany utracił:/ rugowany został, nie mając się gdzie lokować, żądał sobie, aby się mógł przynajmniej komorą we dworku na Pstrokońszczyźnie lokować, lecz i tu dla siebie w przód nie odebrał satysfakcji, dopóki z prowizji od summy pół czwartu tysięcy Dekretem kompromisorialnym naznaczonej nie odebrał i attentycznie ultra praxim z prowizji kwitu ac si acceptando decretum nie zeznał, co wszystko manifestant tam ex summa urgenti necessitate, jakolitesz z przymusu nolens volens ut supra uczynieł, bo by był musiał przy kim innym komorą siedzieć, sam siebie, żonę i dzieci, ile podczas teraźniejszego czasu znacznie drogiego, bo korzec z żyta jeden miary królewskiej po złt. dwadzieścia sześć przedawano i kupowano głodem umorzyć siedząc na komornym, nie mając dla siebie znikąd pomocy, gdy by był prowizji od summy zwyż wspomnionej nie wziął.
Z tych też i innych [...] wyrażonych przyczyn o zrelewowanie, a bardziej o melioracją kategorii Dekretu kompromisonialnego uti summo cum [...] iuri natura [...] informationem iudicii [...] /:ut supra dictum est:/ między Jmc Pany Andrzejem ojcem z jednej, Walętym synem et respe[...] bratem Skórzewskiemi z drugiej, manifestującym się i małżonką jego z trzeci strony in fundo br Pstrokońszczyzna [...] 1771 zapadłego, et actis [...] oblatownego [...] oświadczając się, iż tam gdzie i z kim będzie należało krzywdy tak swej jak i małżonki swojej prawnie windykować usiełuje i nie przestanie dotąd do pókiej zupełnej [...] dla siebie nie odbierze satysfakcji. Czyniąc sobie salwę zupełną tego manifestu przyczynienia lub umniejszenia alboliteż innego, gdyby tego wyciągała potrzeba podania.
Bartłomiej Dobrzeniecki swym i żony imieniem.
1772
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-145, karty 441-44.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
Do Urzędu i Akt niniejszych Grodzkich Starościńskich Sieradzkich osobiście przyszedłszy Jmc Pan Walenty Skórzewski, Jmci Pa Andrzeja Skórzewskiego z niegdy Jejmość Panią Katarzyną, niegdyś W. Jmci Pana Stanisława Kolczyńskiego Chorążego Smolińskiego, dóbr Pstrokońszczyzny dziedzica córką spłodzony syn. Zapatrując się dość długo na bezprawne i przykre w opisach czynności przez Jmc Pa Dobrzenieckiego remanifestantowi wyrządzane, i coraz bardziej przykrzejszych i dotkliwszych wynajdującego do uraz zadania sposobów, tych gdy dłużej dla znacznego dotknięcia utaić w sobie nie może, nie bez znacznego żalu przynaglony zostaje przed aktami niniejszemi na przeciw wzwyż wyrażonemu Jmci Pu Dobrzenieckiemu zanieść uskarżenie niniejszym sposobem.
Jako wszelkie dobroczynności z woli własnej komu wyświadczone są do jawnego odkrycia przykre, tak gdy przyzwoitej dla siebie nie odbierają wdzięczności, ale i owszem w doznawającym łask, opaczne sprawują imaginacje, jakoby na ułudzenie jego jedynie były czynione, a na zysk swój własny użyte, tych ile czyścić myślącemu, i sprawiedliwością żądzącemu się utaić przytrudno, tych zaś łask skutkiem wielokrotnie doznał od remanifestanta Jmc Pan Dobrzeniecki, bo gdy przyszła czasów okoliczność wydawania pachołków w Województwie Sieradzkim, przyszła też dyspozycja od władzą mającego na ten czas w Województwie Sieradzkim, ażeby Pstrokońszczyzna wydała pachołka z wszelkim moderunkiem, koniem i lemiegiem dla niego, i exekucja była zostawiona, pokąd pachołek nie będzie wyprawiony. Jmc Pan Dobrzeniecki remanifestanta siostrę za sobą mający na ten czas zdał się bydz dalekim, jakbyło bynajmniej nie interesowało osoby jego, nie zażywał na ten czas sposobu do ucalenia Pstrokońszczyzny, który to pachołek tak remanifestantowi, jakoliteż i Jmci Pa Dobrzenieckiego żonie więcej jak na tysiąc złt. pol. ubliżyłby własności, ale remanifestant równie bolejąc tak na swoje, jakoliteż na siostry swojej, a Jmci Pana Dobrzenieckiego żony pomnożenie długu, chcąc uchylić tak znacznego expensu, wszelkich staranności i własnej aplikacji, tudzież i expensy znacznej użyć musiał. Jako kwit z pachołka, z koniem, moderunkiem i demiegiem[?] rącznym wydanego te[?] manifestantowi służący świadczy, który w czasie okaże się, nie żądał remanifestant od Jmc Pa Dobrzenieckiego za tegoż pachołka żadnego wynadgrodzenia. Nie dosyć na tej czynności przychylnej dla Jmci Pa Dobrzenieckiego, dał się użyć remanifestant powtóre, gdy Jmc Pan Dobrzeniecki remanifestanta nie tylko osobiście, ale i listami /:jako się w czasie pokażą:/ obligował, żeby szukał sposobów, aby ojca remanifestanta na ten czas siedzącego na Pstrokońszczyźnie, do ustąpienia nakłonić, aby Jmc Pan Dobrzeniecki od żony swojej własności, która jej przyjść może, jaki prowent mógł mieć, i na to remanifestant z wrodzonej jedynie miłości ku żonie Jmci Pan Dobrzenieckiego, a remanifestanta siostrze chętnie zezwolił, choć wiedział dokładnie, że ojca ustąpienie łatwe bydz nie może, bo mu potrzeba znaczną przez niego na Pstrokońszczyznę importowaną summę wyliczyć, i innym kredytorom do 8142 zł. pol. wynoszącą, jako w Dekrecie Kompromissarskim de actii niżej wyrażonym są likwidowane, bierze na siebie remanifestant ten ciężar nie zważając na czasów nieszczęśliwość, traktuje z ojcem swoim, aby mógł ustąpić z Pstrokońszczyzny, ojciec chętnie zezwala, tylko żeby przez kompromiss mógł bydz zaspokojony tego żąda, chcąc się dostatecznie uiścić, nie chcąc ex altero connubis[?] dzieciom jakiego zakłócenia zostawić, w tym gdy jednomyślność stron była ugodzenia się na kompromiss, na który ugodziwszy się strony uprosiły sobie W. Jmci Pa Gołembowskiego Pisarza Ziemskiego Sieradzkiego, sprawiedliwość kochającego, a do tego dzieła należycie sposobnego za superarbitra do rozsądzenia strony kompromissem, który zapisany w Grodzie Sieradzkim za 5ta [...] 7ma martij 1771mo anno przez Jmci Pa Andrzeja Skórzewskiego ojca, tak przez remanifestanta, jakoliteż Jmc PP. Dobrzenickich zapisany, gdy przyszedł termin kompromissu zjechali się WW: superarbiter i arbitrowie od stron wnoszeni, którzy z inkwizycji super proventum et statum bonorum, przez świadków gruntownie i na tym tam miejscu od lat kilkunastu wiek swój przepędzających, dokładnie wiadomych, wywiedzionych, tudzież i z dokumentów informowani, rozwiązali strony Dekretem Kompromissarskim, który do Grodu Sieradzkiego sabbatio pt dm exaudi podany, videlicet ie 28va maj 1771mo anno, który to Dekret przyznał praw natury, to jest dziedzictwo remanifestantowi, a siostrę kontentować posagiem, i ojca remanifestanta zaspokoić nakazał. Gdy czas przyszedł wypłacenia summy J. Pu Dobrzenickiemu, który nie mógł dla siebie ewiktora wynaleść remanifestant nie dosyć na tymże na terminie z summy wstawił się jako prezenta tyż summy w Grodzie Sieradzkim Fa 3tia in Cro tratt [...] 25 junij 1771 ao, ale i do kilku niedziel za prozbą Jmci Pa Dobrzenieckiego z summą zatrzymywał się i zjeżdżał, ile w czasie przytrudnym, bo na ten czas wojskiem cudzoziemskim napełniony był Sieradz, gdy już J. Pan Dobrzeniecki starający się o ewiktora nie mógł dla siebie wynaleść onegoż, żąda od remanifestanta tej łaski, aby mógł na początku roku prowizją wziąść. Remanifestant dogadzając potrzebie Jmci Pana Dobrzenieckiego płaci zaraz prowizję jako kwit w Grodzie Sieradzkim [...] vigesima nona julij 1771mo anno zeznany, płaci także remanifestant Jmci Panu Andrzejowi Skórzewskiemu, a swemu ojcu pięć tysięcy osiemset osiemdziesiąt cztery złt. groszy dwa, jako kwit w Grodzie Sieradzkim Fa 6ta in vigilia Bartholomie 1771 ao świadczy. Zadosyć uczyniwszy Dekretowi wziął remanifestant intromissją, która w Grodzie Sieradzkim Fa 5ta [...] S. Bartholomei 1771 ao zeznana świadczy, wyraziwszy przed aktami wzwyż wyrażonemi swoich czynów rzeczywistość, tudzież dobroczynności Jmci Pu Dobrzenieckiemu przez remanifestanta jedynie z wrodzonego affektu wyświadczonych okazawszy skutki które tyle remanifestantowi przyniosły zawdzięczenia, że Jmci Pan Dobrzeniecki manifestem swoim w Grodzie Sieradzkim Fa 2da pt Dm [...] videlicet ie 7ma martij 1772do uczynionym niesprawiedliwie opisał, i jak najdotkliwszych w opisie na remanifestanta użył uszczypliwości. Jakoto żaląc remanifestantowi w swoim manifeście, jakoby Jmc Pan Dobrzeniecki ledwo [...] część z ruchomych rzeczy i innych mobiliów wziął, co jest wbrew prawdzie, bo remanifestantowi daleko mniej dostało się jako regestra przez Jmci Pa Andrzeja Skórzewskiego a remanifestanta ojca podczas kompromissu poprzysiężonego przez W: superarbitra podpisane, które są inkludowane przy Dekrecie będą dowodem prawdy. Dalej w swoim manifeście żali się J. Pan Dobrzeniecki, że remanifestant nie chciał się sądzić z ojcem, jeżeli zaraz i między Jmc Panem Dobrzenieckim i remanifestantem nie będzie zakończenia przez kompromiss, jeżeli remanifestant wzdrygał się zezwolić na kompromiss, to nie na ten koniec jako Jmc Pan Dobrzeniecki w swoim manifeście remanifestanta oczernił, bo remanifestant [wiedział?] dokładnie z prawa natury, że Dekret Kompromissarski włoży na remanifestanta [...] wypłacenia summ pod rygorem Jmci Pu Andrzejowi Skórzewskiemu, a remanifestanta ojcu, zaś remanifestant summy wypłaciwszy, żadnego dobra Pstrokońszczyznę nie zyskałby [...] zostawiłbybył sobie remanifestant jeszcze z J. Panem Dobrzenieckim zakłócenie, ile przenikając skłonności J. Pa Dobrzenieckiego do kłótni skwapliwe, które teraz przez manifest J. Pa Dobrzenieckiego [de?] actu zwyż wyrażony jawnie odkryły się, tych remanifestant chcąc uniknąć, [i?] pokój sobie uczynić, żądał już dostatecznego rozsądzenia, to nie stało się z żadną krzywdą dla Jmci Pa Dobrzenieckiego, ponieważ sors Pstrokońszczyzna wartująca 6 tysięcy, jako rezygnacja ostatnia [...] 1702[?] anno in rem Jmci Pa Wojciecha Kolczyńskiego zeznana świadczy, a favore Jmci Pa Dobrzenieckiego jest taxowana sors 15 tysięcy, przyłączywszy tylko kwoty na zastaw gruntów dane do 400 złotych wynoszące, która teraz ta sors w tym czasie nieszczęśliwym i 400 złt. [...] nie uczyni profitu. Jednakowoż remanifestant choć widzi tak wysokie wyniesienie taxy, ile jeszcze na dobra sukcessjonalne in tertio gradu to jest na wnuków spadające. Zadufany jednak na tak godnych sędziach na tym kompromissie [...]dających sprawiedliwością i sumiennością zaszczyconych, że żadnej stronie nieubliżeli sprawiedliwości, nie czynił ani czyni użalenia. Dalej żali się Jmc Pan Dobrzeniecki, że Dekret Kompromissarski nie wyraził wszystkich ludzi, to jest gospodarzy, żon, i dzieci do Pstrokońszczyzny należących, który to Dekret dokładnie wyraził ludzi poddanych i luźnych, tych którzy rolę i posiedzenia mają, że zaś dzieci nie wyraził poddanych Dekret Kompromissarski ma sobie J. Pan Dobrzeniecki za krzywdę. Dalej zadaje Jmc Pan Dobrzeniecki, że inwentarz dóbr był źle opisany, ponieważ budynki w lepszej sytuacji znajdować się miały i ten zażut niesprawiedliwy, ponieważ remanifestant i w tym roku niemało expensował na poprawę budynków, tego zaś inwentarza jako było sprawiedliwie opisanie, będą prawdy twierdzą inkwizycje super statum bonorum podczas kompromissu wywiedzione, przez W. superarbitra zapieczętowane. Dalej wyraża w swoim manifeście J. Pan Dobrzeniecki, że remanifestant Pstrokońszczyzny nie chce zprzedać, za którą daje już J. Pan Grudziecki 18 tysięcy, co jest jedynym wykonceptowaniem, bo remanifestant nie był nigdy [ten?]towany o sprzedanie Pstrokońszczyzny przez Jmc Pa Grudzieckiego. Dalej żali się J. P. Dobrzeniecki, że remanifestant nie chce na podział Pstrokońszczyzny pozwolić, w czym J. Pan Dobrzeniecki bezprawie na remanifestancie żąda wymusić, a wiedząc dobrze, że gdzie zachodzi interes między bratem a siostrą, brat dziedzictwem a siostra posagiem kontentować się powinni, ile[?] remanifestant uważając bespieczeństwo tak posagu siostry swojej, jakoliteż summ przez niegdy W: Stanisława Kolczyńskiego Chorążego Smoleńskiego remanifestanta dziada, tychże dóbr dziedzica zaciągnionych, do spłacenia powinnych, sumnienie samo na podział pozwolić nie da.
Ponieważ Pstrokońszczyzna w gruntach bardzo szczupła, jedynie tylko w budynkach jest największy cel, która czyniłaby z okazałością swojej summy, wzwyż wyrażonych teras jakiszkolwiek fundusz, ale ta z czasem, gdyby miała przyjść przez jakie nieszczęśliwości kraju albo przypadek jaki do dezolacji, fundusz wraz z summami zniknąłby. Dalej wyraża łaskę sobie wyświadczoną przez remanifestanta J. Pan Dobrzeniecki w pozwoleniu dworka do pomięszkania, przydawszy to że wprzód dla siebie tej nie odebrał, póki nie pokwitował remanifestanta acceptando decretum compromissoriale z prowizji, której łaski remanifestant J. Panu Dobrzenieckiemu nigdy nie uczynił, żeby miał dworku pozwalać do pomięszkania, ponieważ remanifestant Jmc Pu Andrzejowi Skórzewskiemu, ojcu swemu, arendownym sposobem, tak krescencją, jakoliteż pomięszkanie, nic sobie nie excypując, wraz wszystko puścił. Dalej jeszcze zaskarża kwoty remanifestantowi przez dekret ex moderamine judicii przyznane, że nie poprzysiężone, których remanifestant jako sprawiedliwy regestr podał, który jest przy Dekrecie indukowany, Tak nie tylko podczas kompromissu, ale i w czasie poprzysiąc deklaruje.
Te przed aktami niniejszEmi okazawszy przez J. Pa Dobrzenieckiego manifest na remanifestanta niesprawiedliwie włożone zażuty, które jedynie na wykonceptowanie czczym zasadzone, a na oczernienie remanifestanta użyte, tudzież bezprawne na ra[...] wymuszenia, żądając tego aby remanifestant własnością swoją nie cieszył się. Przeciwko którym bezprawnym wzwyż wyrażonym J. Pa Dobrzenieckiego czynom i opisom, tak przez manifest, jakoliteż listy, które w czasie pokażą się, tudzież o niesprawiedliwe na expensa prawne wyciąganie skarży się i remanifestuje, oświadczając się przed aktami niniejszemi, jak ucalenia honoru swego, jakoliteż expens prawnych przez manifestanta czynionych, prawnie tam gdzie będzie należało ścigać, i kary przyzwoitej za opisy żądać deklarując, salwę sobie tego remanifestu umniejszenia lub przyczynienia w zupełnej mocy i władzy zostawując.
Walenty Skórzewski
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
Do Urzędu i Akt niniejszych Grodzkich Starościńskich Sieradzkich osobiście przyszedłszy Jmc Pan Walenty Skórzewski, Jmci Pa Andrzeja Skórzewskiego z niegdy Jejmość Panią Katarzyną, niegdyś W. Jmci Pana Stanisława Kolczyńskiego Chorążego Smolińskiego, dóbr Pstrokońszczyzny dziedzica córką spłodzony syn. Zapatrując się dość długo na bezprawne i przykre w opisach czynności przez Jmc Pa Dobrzenieckiego remanifestantowi wyrządzane, i coraz bardziej przykrzejszych i dotkliwszych wynajdującego do uraz zadania sposobów, tych gdy dłużej dla znacznego dotknięcia utaić w sobie nie może, nie bez znacznego żalu przynaglony zostaje przed aktami niniejszemi na przeciw wzwyż wyrażonemu Jmci Pu Dobrzenieckiemu zanieść uskarżenie niniejszym sposobem.
Jako wszelkie dobroczynności z woli własnej komu wyświadczone są do jawnego odkrycia przykre, tak gdy przyzwoitej dla siebie nie odbierają wdzięczności, ale i owszem w doznawającym łask, opaczne sprawują imaginacje, jakoby na ułudzenie jego jedynie były czynione, a na zysk swój własny użyte, tych ile czyścić myślącemu, i sprawiedliwością żądzącemu się utaić przytrudno, tych zaś łask skutkiem wielokrotnie doznał od remanifestanta Jmc Pan Dobrzeniecki, bo gdy przyszła czasów okoliczność wydawania pachołków w Województwie Sieradzkim, przyszła też dyspozycja od władzą mającego na ten czas w Województwie Sieradzkim, ażeby Pstrokońszczyzna wydała pachołka z wszelkim moderunkiem, koniem i lemiegiem dla niego, i exekucja była zostawiona, pokąd pachołek nie będzie wyprawiony. Jmc Pan Dobrzeniecki remanifestanta siostrę za sobą mający na ten czas zdał się bydz dalekim, jakbyło bynajmniej nie interesowało osoby jego, nie zażywał na ten czas sposobu do ucalenia Pstrokońszczyzny, który to pachołek tak remanifestantowi, jakoliteż i Jmci Pa Dobrzenieckiego żonie więcej jak na tysiąc złt. pol. ubliżyłby własności, ale remanifestant równie bolejąc tak na swoje, jakoliteż na siostry swojej, a Jmci Pana Dobrzenieckiego żony pomnożenie długu, chcąc uchylić tak znacznego expensu, wszelkich staranności i własnej aplikacji, tudzież i expensy znacznej użyć musiał. Jako kwit z pachołka, z koniem, moderunkiem i demiegiem[?] rącznym wydanego te[?] manifestantowi służący świadczy, który w czasie okaże się, nie żądał remanifestant od Jmc Pa Dobrzenieckiego za tegoż pachołka żadnego wynadgrodzenia. Nie dosyć na tej czynności przychylnej dla Jmci Pa Dobrzenieckiego, dał się użyć remanifestant powtóre, gdy Jmc Pan Dobrzeniecki remanifestanta nie tylko osobiście, ale i listami /:jako się w czasie pokażą:/ obligował, żeby szukał sposobów, aby ojca remanifestanta na ten czas siedzącego na Pstrokońszczyźnie, do ustąpienia nakłonić, aby Jmc Pan Dobrzeniecki od żony swojej własności, która jej przyjść może, jaki prowent mógł mieć, i na to remanifestant z wrodzonej jedynie miłości ku żonie Jmci Pan Dobrzenieckiego, a remanifestanta siostrze chętnie zezwolił, choć wiedział dokładnie, że ojca ustąpienie łatwe bydz nie może, bo mu potrzeba znaczną przez niego na Pstrokońszczyznę importowaną summę wyliczyć, i innym kredytorom do 8142 zł. pol. wynoszącą, jako w Dekrecie Kompromissarskim de actii niżej wyrażonym są likwidowane, bierze na siebie remanifestant ten ciężar nie zważając na czasów nieszczęśliwość, traktuje z ojcem swoim, aby mógł ustąpić z Pstrokońszczyzny, ojciec chętnie zezwala, tylko żeby przez kompromiss mógł bydz zaspokojony tego żąda, chcąc się dostatecznie uiścić, nie chcąc ex altero connubis[?] dzieciom jakiego zakłócenia zostawić, w tym gdy jednomyślność stron była ugodzenia się na kompromiss, na który ugodziwszy się strony uprosiły sobie W. Jmci Pa Gołembowskiego Pisarza Ziemskiego Sieradzkiego, sprawiedliwość kochającego, a do tego dzieła należycie sposobnego za superarbitra do rozsądzenia strony kompromissem, który zapisany w Grodzie Sieradzkim za 5ta [...] 7ma martij 1771mo anno przez Jmci Pa Andrzeja Skórzewskiego ojca, tak przez remanifestanta, jakoliteż Jmc PP. Dobrzenickich zapisany, gdy przyszedł termin kompromissu zjechali się WW: superarbiter i arbitrowie od stron wnoszeni, którzy z inkwizycji super proventum et statum bonorum, przez świadków gruntownie i na tym tam miejscu od lat kilkunastu wiek swój przepędzających, dokładnie wiadomych, wywiedzionych, tudzież i z dokumentów informowani, rozwiązali strony Dekretem Kompromissarskim, który do Grodu Sieradzkiego sabbatio pt dm exaudi podany, videlicet ie 28va maj 1771mo anno, który to Dekret przyznał praw natury, to jest dziedzictwo remanifestantowi, a siostrę kontentować posagiem, i ojca remanifestanta zaspokoić nakazał. Gdy czas przyszedł wypłacenia summy J. Pu Dobrzenickiemu, który nie mógł dla siebie ewiktora wynaleść remanifestant nie dosyć na tymże na terminie z summy wstawił się jako prezenta tyż summy w Grodzie Sieradzkim Fa 3tia in Cro tratt [...] 25 junij 1771 ao, ale i do kilku niedziel za prozbą Jmci Pa Dobrzenieckiego z summą zatrzymywał się i zjeżdżał, ile w czasie przytrudnym, bo na ten czas wojskiem cudzoziemskim napełniony był Sieradz, gdy już J. Pan Dobrzeniecki starający się o ewiktora nie mógł dla siebie wynaleść onegoż, żąda od remanifestanta tej łaski, aby mógł na początku roku prowizją wziąść. Remanifestant dogadzając potrzebie Jmci Pana Dobrzenieckiego płaci zaraz prowizję jako kwit w Grodzie Sieradzkim [...] vigesima nona julij 1771mo anno zeznany, płaci także remanifestant Jmci Panu Andrzejowi Skórzewskiemu, a swemu ojcu pięć tysięcy osiemset osiemdziesiąt cztery złt. groszy dwa, jako kwit w Grodzie Sieradzkim Fa 6ta in vigilia Bartholomie 1771 ao świadczy. Zadosyć uczyniwszy Dekretowi wziął remanifestant intromissją, która w Grodzie Sieradzkim Fa 5ta [...] S. Bartholomei 1771 ao zeznana świadczy, wyraziwszy przed aktami wzwyż wyrażonemi swoich czynów rzeczywistość, tudzież dobroczynności Jmci Pu Dobrzenieckiemu przez remanifestanta jedynie z wrodzonego affektu wyświadczonych okazawszy skutki które tyle remanifestantowi przyniosły zawdzięczenia, że Jmci Pan Dobrzeniecki manifestem swoim w Grodzie Sieradzkim Fa 2da pt Dm [...] videlicet ie 7ma martij 1772do uczynionym niesprawiedliwie opisał, i jak najdotkliwszych w opisie na remanifestanta użył uszczypliwości. Jakoto żaląc remanifestantowi w swoim manifeście, jakoby Jmc Pan Dobrzeniecki ledwo [...] część z ruchomych rzeczy i innych mobiliów wziął, co jest wbrew prawdzie, bo remanifestantowi daleko mniej dostało się jako regestra przez Jmci Pa Andrzeja Skórzewskiego a remanifestanta ojca podczas kompromissu poprzysiężonego przez W: superarbitra podpisane, które są inkludowane przy Dekrecie będą dowodem prawdy. Dalej w swoim manifeście żali się J. Pan Dobrzeniecki, że remanifestant nie chciał się sądzić z ojcem, jeżeli zaraz i między Jmc Panem Dobrzenieckim i remanifestantem nie będzie zakończenia przez kompromiss, jeżeli remanifestant wzdrygał się zezwolić na kompromiss, to nie na ten koniec jako Jmc Pan Dobrzeniecki w swoim manifeście remanifestanta oczernił, bo remanifestant [wiedział?] dokładnie z prawa natury, że Dekret Kompromissarski włoży na remanifestanta [...] wypłacenia summ pod rygorem Jmci Pu Andrzejowi Skórzewskiemu, a remanifestanta ojcu, zaś remanifestant summy wypłaciwszy, żadnego dobra Pstrokońszczyznę nie zyskałby [...] zostawiłbybył sobie remanifestant jeszcze z J. Panem Dobrzenieckim zakłócenie, ile przenikając skłonności J. Pa Dobrzenieckiego do kłótni skwapliwe, które teraz przez manifest J. Pa Dobrzenieckiego [de?] actu zwyż wyrażony jawnie odkryły się, tych remanifestant chcąc uniknąć, [i?] pokój sobie uczynić, żądał już dostatecznego rozsądzenia, to nie stało się z żadną krzywdą dla Jmci Pa Dobrzenieckiego, ponieważ sors Pstrokońszczyzna wartująca 6 tysięcy, jako rezygnacja ostatnia [...] 1702[?] anno in rem Jmci Pa Wojciecha Kolczyńskiego zeznana świadczy, a favore Jmci Pa Dobrzenieckiego jest taxowana sors 15 tysięcy, przyłączywszy tylko kwoty na zastaw gruntów dane do 400 złotych wynoszące, która teraz ta sors w tym czasie nieszczęśliwym i 400 złt. [...] nie uczyni profitu. Jednakowoż remanifestant choć widzi tak wysokie wyniesienie taxy, ile jeszcze na dobra sukcessjonalne in tertio gradu to jest na wnuków spadające. Zadufany jednak na tak godnych sędziach na tym kompromissie [...]dających sprawiedliwością i sumiennością zaszczyconych, że żadnej stronie nieubliżeli sprawiedliwości, nie czynił ani czyni użalenia. Dalej żali się Jmc Pan Dobrzeniecki, że Dekret Kompromissarski nie wyraził wszystkich ludzi, to jest gospodarzy, żon, i dzieci do Pstrokońszczyzny należących, który to Dekret dokładnie wyraził ludzi poddanych i luźnych, tych którzy rolę i posiedzenia mają, że zaś dzieci nie wyraził poddanych Dekret Kompromissarski ma sobie J. Pan Dobrzeniecki za krzywdę. Dalej zadaje Jmc Pan Dobrzeniecki, że inwentarz dóbr był źle opisany, ponieważ budynki w lepszej sytuacji znajdować się miały i ten zażut niesprawiedliwy, ponieważ remanifestant i w tym roku niemało expensował na poprawę budynków, tego zaś inwentarza jako było sprawiedliwie opisanie, będą prawdy twierdzą inkwizycje super statum bonorum podczas kompromissu wywiedzione, przez W. superarbitra zapieczętowane. Dalej wyraża w swoim manifeście J. Pan Dobrzeniecki, że remanifestant Pstrokońszczyzny nie chce zprzedać, za którą daje już J. Pan Grudziecki 18 tysięcy, co jest jedynym wykonceptowaniem, bo remanifestant nie był nigdy [ten?]towany o sprzedanie Pstrokońszczyzny przez Jmc Pa Grudzieckiego. Dalej żali się J. P. Dobrzeniecki, że remanifestant nie chce na podział Pstrokońszczyzny pozwolić, w czym J. Pan Dobrzeniecki bezprawie na remanifestancie żąda wymusić, a wiedząc dobrze, że gdzie zachodzi interes między bratem a siostrą, brat dziedzictwem a siostra posagiem kontentować się powinni, ile[?] remanifestant uważając bespieczeństwo tak posagu siostry swojej, jakoliteż summ przez niegdy W: Stanisława Kolczyńskiego Chorążego Smoleńskiego remanifestanta dziada, tychże dóbr dziedzica zaciągnionych, do spłacenia powinnych, sumnienie samo na podział pozwolić nie da.
Ponieważ Pstrokońszczyzna w gruntach bardzo szczupła, jedynie tylko w budynkach jest największy cel, która czyniłaby z okazałością swojej summy, wzwyż wyrażonych teras jakiszkolwiek fundusz, ale ta z czasem, gdyby miała przyjść przez jakie nieszczęśliwości kraju albo przypadek jaki do dezolacji, fundusz wraz z summami zniknąłby. Dalej wyraża łaskę sobie wyświadczoną przez remanifestanta J. Pan Dobrzeniecki w pozwoleniu dworka do pomięszkania, przydawszy to że wprzód dla siebie tej nie odebrał, póki nie pokwitował remanifestanta acceptando decretum compromissoriale z prowizji, której łaski remanifestant J. Panu Dobrzenieckiemu nigdy nie uczynił, żeby miał dworku pozwalać do pomięszkania, ponieważ remanifestant Jmc Pu Andrzejowi Skórzewskiemu, ojcu swemu, arendownym sposobem, tak krescencją, jakoliteż pomięszkanie, nic sobie nie excypując, wraz wszystko puścił. Dalej jeszcze zaskarża kwoty remanifestantowi przez dekret ex moderamine judicii przyznane, że nie poprzysiężone, których remanifestant jako sprawiedliwy regestr podał, który jest przy Dekrecie indukowany, Tak nie tylko podczas kompromissu, ale i w czasie poprzysiąc deklaruje.
Te przed aktami niniejszEmi okazawszy przez J. Pa Dobrzenieckiego manifest na remanifestanta niesprawiedliwie włożone zażuty, które jedynie na wykonceptowanie czczym zasadzone, a na oczernienie remanifestanta użyte, tudzież bezprawne na ra[...] wymuszenia, żądając tego aby remanifestant własnością swoją nie cieszył się. Przeciwko którym bezprawnym wzwyż wyrażonym J. Pa Dobrzenieckiego czynom i opisom, tak przez manifest, jakoliteż listy, które w czasie pokażą się, tudzież o niesprawiedliwe na expensa prawne wyciąganie skarży się i remanifestuje, oświadczając się przed aktami niniejszemi, jak ucalenia honoru swego, jakoliteż expens prawnych przez manifestanta czynionych, prawnie tam gdzie będzie należało ścigać, i kary przyzwoitej za opisy żądać deklarując, salwę sobie tego remanifestu umniejszenia lub przyczynienia w zupełnej mocy i władzy zostawując.
Walenty Skórzewski
1772
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-145, karty 531-32.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
Do Urzędu i Xiąg niniejszych Grodzkich Sieradzkich Starościńskich osobiście przyszedłszy Jmc Pan Andrzej Skórzewski dóbr ziemskich Pstrokońszczyzny zwanych tu w Sieradzu leżących possessor, swym i szlachetnie urodzonego Walentego Skórzewskiego rzeczonych dóbr Pstrokońszczyzny dziedzica syna swego z niegdy Jmcią Panią Katarzyną Kolczyńską spłodzonego, za którego wszelkie bespieczeństwo ręczy i zapisuje się imieniem, solennie przed tymże Urzędem i Xięgami tymiż, przeciwko W. Jmci Panu Ignacemu Sawickiemu Miecznikowi Owruckiemu, dóbr Nacesławic w Województwie Kaliskim leżących dziedzicowi, żali się i skarży w ten niżej opisany sposób.
Iż tenże W. Jmc Pan Miecznik rozdawszy niemałe summy interconcives miasta tutejszego Sieradza, jak sam manifestem we wtorek blisko przeszły w roku niniejszym przeciwko żalącemu się uczynionym oświadcza, w tę nadzieję inwentarzem swoim tak bydłem, jako i końmi w polu między zbożami rozkazując one pasać szkody niemałe poczynił i czyni, o co samsieckie kwerele świadczą. Jakoż gdy w tenże sam dzień wtorkowy pracowity Wojciech W. Jmci Pana Sawickiemu służący wyjechawszy z parą koni na pole, na bardzo wąskim przyłószku między zbożami ludzi skarżącego się oneż spętawszy, sam miechem się odziawszy, jak gdyby na noc zasypiał smaczno, tak że się jego z daleka nie można było docucić, ponieważ na różnych ludzi przy robocie polu bawiących się wołanie /:a nie daj cha:/ nieoduknął, więc ktoś zmiełosierdzia uchylając szkody bliźniego tegoż pracowitego Wojciecha zasypiającego obudzieł, z moich zaś ludzi żaden ani Wojciech, ani Jan nie budził, ani nie uderzył, lubo konie prawie przez całe dopołudnie pęcie[?] po zbożach brodzieły, w tym wspomniony pracowity koniarek od kogoś obudzony porwawszy się ze snu, wsiadszy na konia W. Jmci Panu Miecznikowi dał znać, jakoby go ludzie skarżącego się to jest Wojciech i Jan pobieli, o co Jmc Pan Sawicki mocno urażony i rozgniewany nie zrozumiawszy doskonale przyczyny, konie kazawszy pokulbaczyć, wziąwszy z sobą wspomnionego swego koniarka, z niemałym ferworem, stanąwszy przy wrotach wspomnionej Pstrokońszczyzny, preseferencją[?] uniesiony, kazał teraźniejszego żalącego się do siebie wywołać. Skarżący się żadnej niedawszy przyczyny zadufany w przyjaźni dawniej W. [?] Pana Miecznika, wybiegł do tego Jmci Pana Miecznika, ale gdy W. Miecznik z niemałą furią na skarżącego się powstał, mówiąc te słowa, a Waci ni to gałgan i mego człowieka ważyli się pobić, masz szczęście żem chory, pojadę, obaczę szkodę, ja tego nie daruję i tam dalej. Skarżący się jakowyżej niewiadomy okoliczności mniej zważał W. Jmci Pana Miecznika furii, ale wróciwszy się do domu dopiero mocno się wypytywał przyczyny passji tak wielkiej W. Jmci Pana Miecznika, gdzie doskonale tak Wojciecha, jako Jana ludzi swoich turbując, z tych żaden się nie przyznał, aby jakową krzywdę człeku W. Jmci Pa Miecznika miał uczynić, i zapewne wspomnioni ludzie żalącego się pracowitego koniarka nie bieli, co zaś [...] wspomnionego W. Jmci Pa Miecznika tegoż pracowitego Wojciecha, także mocno zasypiającego w polu przy koniach, pewny parobek miejski konie zastawszy w jęczmieniu sławetnego Pana Janickiego własnym mocno poturbował, i zapewne jego byłby był zaszył w miechu, w który w las dla swego [...] tylko że na ten czas igły i nici nie miał, i te razy które przy ma[...]cie wyżej de acto rzniętym prezentowane, nie były od ludzi skarżącego się, ale od rzeczonego parobka zadane, że zaś żalący się nie uczynił dotąd kwereli, ani żadnego uskarżenia o swoje szkody, to tylko się działo dla przyjaźni, teraz zaś że W. Jmc Pan Sawicki Miecznik Owrócki obrócił swoje pretensje na żalącego się, przez dania okazji, więc najprzód o nie[słu?]szne opisanie manifestem swoim wyżej de actu wyrażonym, tudzież o najazd i zelżywość, odgrażanie jakoweś, przeciwko temuż W. Miecznikowi potestuje się, prawnie o to postępować [...].
And Skórzewski mpp
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
Do Urzędu i Xiąg niniejszych Grodzkich Sieradzkich Starościńskich osobiście przyszedłszy Jmc Pan Andrzej Skórzewski dóbr ziemskich Pstrokońszczyzny zwanych tu w Sieradzu leżących possessor, swym i szlachetnie urodzonego Walentego Skórzewskiego rzeczonych dóbr Pstrokońszczyzny dziedzica syna swego z niegdy Jmcią Panią Katarzyną Kolczyńską spłodzonego, za którego wszelkie bespieczeństwo ręczy i zapisuje się imieniem, solennie przed tymże Urzędem i Xięgami tymiż, przeciwko W. Jmci Panu Ignacemu Sawickiemu Miecznikowi Owruckiemu, dóbr Nacesławic w Województwie Kaliskim leżących dziedzicowi, żali się i skarży w ten niżej opisany sposób.
Iż tenże W. Jmc Pan Miecznik rozdawszy niemałe summy interconcives miasta tutejszego Sieradza, jak sam manifestem we wtorek blisko przeszły w roku niniejszym przeciwko żalącemu się uczynionym oświadcza, w tę nadzieję inwentarzem swoim tak bydłem, jako i końmi w polu między zbożami rozkazując one pasać szkody niemałe poczynił i czyni, o co samsieckie kwerele świadczą. Jakoż gdy w tenże sam dzień wtorkowy pracowity Wojciech W. Jmci Pana Sawickiemu służący wyjechawszy z parą koni na pole, na bardzo wąskim przyłószku między zbożami ludzi skarżącego się oneż spętawszy, sam miechem się odziawszy, jak gdyby na noc zasypiał smaczno, tak że się jego z daleka nie można było docucić, ponieważ na różnych ludzi przy robocie polu bawiących się wołanie /:a nie daj cha:/ nieoduknął, więc ktoś zmiełosierdzia uchylając szkody bliźniego tegoż pracowitego Wojciecha zasypiającego obudzieł, z moich zaś ludzi żaden ani Wojciech, ani Jan nie budził, ani nie uderzył, lubo konie prawie przez całe dopołudnie pęcie[?] po zbożach brodzieły, w tym wspomniony pracowity koniarek od kogoś obudzony porwawszy się ze snu, wsiadszy na konia W. Jmci Panu Miecznikowi dał znać, jakoby go ludzie skarżącego się to jest Wojciech i Jan pobieli, o co Jmc Pan Sawicki mocno urażony i rozgniewany nie zrozumiawszy doskonale przyczyny, konie kazawszy pokulbaczyć, wziąwszy z sobą wspomnionego swego koniarka, z niemałym ferworem, stanąwszy przy wrotach wspomnionej Pstrokońszczyzny, preseferencją[?] uniesiony, kazał teraźniejszego żalącego się do siebie wywołać. Skarżący się żadnej niedawszy przyczyny zadufany w przyjaźni dawniej W. [?] Pana Miecznika, wybiegł do tego Jmci Pana Miecznika, ale gdy W. Miecznik z niemałą furią na skarżącego się powstał, mówiąc te słowa, a Waci ni to gałgan i mego człowieka ważyli się pobić, masz szczęście żem chory, pojadę, obaczę szkodę, ja tego nie daruję i tam dalej. Skarżący się jakowyżej niewiadomy okoliczności mniej zważał W. Jmci Pana Miecznika furii, ale wróciwszy się do domu dopiero mocno się wypytywał przyczyny passji tak wielkiej W. Jmci Pana Miecznika, gdzie doskonale tak Wojciecha, jako Jana ludzi swoich turbując, z tych żaden się nie przyznał, aby jakową krzywdę człeku W. Jmci Pa Miecznika miał uczynić, i zapewne wspomnioni ludzie żalącego się pracowitego koniarka nie bieli, co zaś [...] wspomnionego W. Jmci Pa Miecznika tegoż pracowitego Wojciecha, także mocno zasypiającego w polu przy koniach, pewny parobek miejski konie zastawszy w jęczmieniu sławetnego Pana Janickiego własnym mocno poturbował, i zapewne jego byłby był zaszył w miechu, w który w las dla swego [...] tylko że na ten czas igły i nici nie miał, i te razy które przy ma[...]cie wyżej de acto rzniętym prezentowane, nie były od ludzi skarżącego się, ale od rzeczonego parobka zadane, że zaś żalący się nie uczynił dotąd kwereli, ani żadnego uskarżenia o swoje szkody, to tylko się działo dla przyjaźni, teraz zaś że W. Jmc Pan Sawicki Miecznik Owrócki obrócił swoje pretensje na żalącego się, przez dania okazji, więc najprzód o nie[słu?]szne opisanie manifestem swoim wyżej de actu wyrażonym, tudzież o najazd i zelżywość, odgrażanie jakoweś, przeciwko temuż W. Miecznikowi potestuje się, prawnie o to postępować [...].
And Skórzewski mpp
1772
Agad, Księgi ziemskie i grodzkie sieradzkie, Libri relationum, sygn. 56-145, karta 537.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
Tekst z oryginalnego dokumentu przepisał Piotr Tameczka.
Wizja szkody owsa na polu Sieradzkim, na gruncie Pstrokońszczyzna zwanym, należącym do JmcP. Walentego Skórzewskiego przez Jchmciów szlachty niżej na podpisach wyrażonych i opatrznego autentycznego przysięgłego Józefa Wojciechowskiego z Sieradza na rekwizycją W. Jmc Pana Ignacego Sawickiego Miecznika Owróckiego, dnia 24 miesiąca lipca roku 1772 spisana.
Widzieliśmy na składzie owsa wsriotku pola od drogi Zapustki do drogi Wartcki ciągniącym się, przescie konia jednego ut fertur przez skład wszesz długość na kroków 8 lub dziesięć małych, znaku żadnego wypasienia ani pozrywania niebędącego. Więcejsmy nie widzieli. Co rzetelnie zeznajemy, i gdy tego kendy i kiedy będzie potrzeba ossobami potwierdziemy, na co się podpisujemy. Działo się dnia i roku jako wyżej.
[...] Waliszewski
Jędrzej[?] Karliński[?]
Gazeta Warszawska 1829 nr 126
Z powodu śmierci Emmanuela oyca, i
Jana Wilhelma syna, Lukas, otworzyło się postępowanie spadkowe, o
którem pa raz drugi donosząc, zawiadomia podpisany, iż do
przeniesienia własności summ resp: 8400, 24,000 i 8000 zł: Pol. na
Dobrach Pstrokońszczyznie i Dobrach Zelisławiu, tudzież possessyi
w Kaliszu pod liczbą 148 położoney, z prowizyiami się
mieszczących, termin roczny a w szczególe na dzień 10 Lutego 1830
r. w Kancellaryi Ziemiańskiey Woiewództwa Kaliskiego iest
oznaczony. — Kalisz dnia 2 Maia 1829 r.
Rejent Kancel: Ziem: Woiew: Kaliskiego,
F. Bajer.
Powszechny Dziennik Krajowy 1831 nr 93
Komornik Trybunału Kaliskiego.
Uwiadomia, iż dobra Pstrokońszczyzna w powiecie i obwodzie
Sieradzkim położone, wydzierżawione będą na lat 3 od S. Jana
1831 poczynaiąc, że cena dzierzawna około 2500 złp. wynosić
może, i że termin do licytacyi nad, 3 maia r. b. przed Reientem ptu
Sieradzkiego oznaczony został. w Kaliszu d. 26 marca 1831 r; Piotr
Paweł Szrubarski.
Pisarz Trybunału Cywilnego Pierwszey Instancyi Województwa Kaliskiego.
Podaie do Publiczney wiadomości iż Dobra Ziemskie Pstrokońszczyzna w Pcie i Obw. Sieradzkim, Wtwie. Kaliskiem Gminie Charłupia mała położone, massy bezdziedziczney Anny z Milewskich Milewskiey którey Kuratorem iest Franciszek Nowicki Patron Trybunału Cywilnego Woiewództwa Kaliskiego, w Kaliszu zamieszkały, własne, Aktem Komornika Sądu Pokoiu Powiatu Sieradzkiego Sakowskiego w dn. 26. Października (7. Listopada) 1836. roku spisanym, na rzecz Karóla Wierusz Kowalskiego Patrona Trybunału Cywilnego Woiewództwa Kaliskiego w Kaliszu z Urzędu zamieszkałego, za którego Józef Migórski Patron Trybunału Cywilnego Woiewództwa Kaliskiego w Kaliszu zamieszkały działa, na sprzedaż publiczną w drodze przymuszonego wywłaszczenia zaięte zostały, który Akt zaięcia Wóytowi Gminy Antoniemu Zabłockiemu, i Pisarzowi Sądu Pokoiu Powiatu Sieradzkiego Jakóbowi Boiemskiemu w dniu 28. Października (9. Listopada) 1836. r. doręczony został. — Zaregestrowanie zaś Aktu tego w Księdze hypoteczney Dóbr Pstrokońszczyzny, nastąpiło w Kancellaryi Ziemiańskiey Woiewództwa tuteyszego dnia 4/16. Listopada roku 1836., zaś w Kancellaryi Trybunału tuteyszego w dniu 7/19 tegoż miesiąca i roku.
Dobra te nieskładaią oddzielney Gminy, lecz należą do Gminy Charłupia mała, przecież maią oddzielną Księgę hypoteczną, i oddzielnie podatki opłacaią, i w każdym czasie od Gminy Charłupia mała oddzielone bydź mogą, obeymuią rozległości, a mianowicie: grunta orne pomiędzy gruntami do miasta Sieradza należącemi sytuowane wynoszą około Mórg. 50. prętów kw. 252. — Place i ogrody pod miastem, i w mieście Sieradzu znayduiące się, wynoszą około Mórg. 4. prętów kw. 106. — Łąka pomiędzy łąkami do Dóbr Dzigorzewa należącymi sytuowana, wynosi około 5 Mórg. — Włościan osiadłych nie masz żadnych, iedynie z gruntów obsiewanych opłacaią czynsz następne osoby —Antoni Łachawski, Franciszek Maychrzak, Andrzey Porada, Walenty Jerzak, i Paweł Cichy, płacą każdy po szczególe rocznie po złotych 40. — Antoni Kubala płaci Złtp. 27. — Andrzey Kinecki płaci Złtp. 60.— Karol Reer płaci Złtp. 18. —Felicyan Ziemiński, utrzymuie szynk trunków, i płaci z ogrodów rocznie Złtp. 60. — Dworek i karczma do wsi tey należne znayduią się przy ulicy Wartskiey Miasta Sieradza, inne zaś place są w różnych ulicach tegoż miasta, iak szczegółowo protokół zaięcia obeymuie. — Wieś ta wydzierżawiona iest za kontraktem urzędowym z dnia 11. Czerwca 1834, roku na lat trzy Antoniemu Zabłockiemu, lecz na koszt i rysyko tegoż wydzierżawiona została Karolowi Kowalskiemu. — Sprzedaż Dóbr w mowie będących odbywać się będzie w Trybunale Cywilnym Woiewództwa Kaliskiego na publiczney Audyencyi, w Kaliszu w Pałacu Sądowym posiedzenia swe odbywającego.
Pierwsze ogłoszenie warunków licytacyi i przedaży w tymże Trybunale na Audyencyi Publiczney w dniu 5/17 Stycznia 1837. r. nastąpi.
Kalisz dnia 7/19. Listopada 1836. roku. J. Zapolski.
Dziennik Powszechny 1834 nr 126
Komornik Trybunału Cywilnego
Woiewództwa Kaliskiego. Przed Reientem Powiatu Sieradzkiego, W.
Antonim Pstrokońskim, w mieście Sieradzu w Kancellaryi iego, w dniu
11 Czerwca r. b. o godzinie 10 z rana odbywać się będzie publiczna
licytacya, na którey nieruchomość ziemska Pstrokońszczyzna zwana,
przy mieście Sieradzu w Powiecie i Obwodzie Sieradzkim położona,
składająca się z folwarku tegoż nazwiska, z gruntów i łąk
przyległych, z domów mieszkalnych, słowem, z wszystkiemi
przyległościami i użytkami, oraz z prawem propinowania trunków w
trzech szynkowniach, w trzechletnią dzierzawę, poczynaiąc od Sgo
Jana Chrzciciela r. b. wypuszczoną zostanie, a to wedle warunków
licytacyinych u tegoż Reienta odczytać się mogących. Nieruchomość
ta prynosi dotąd czynszu dzierzawnego corocznie po zł. 1080. Chęć
licytowania maiących w miejsce przeznaczone wzywa. Kalisz dnia 26
Marca 1834 r. Józef Narczyński.
Dziennik Urzędowy Woiewodztwa Kaliskiego 1836 nr 49
Pisarz Trybunału Cywilnego Pierwszey Instancyi Województwa Kaliskiego.
Podaie do Publiczney wiadomości iż Dobra Ziemskie Pstrokońszczyzna w Pcie i Obw. Sieradzkim, Wtwie. Kaliskiem Gminie Charłupia mała położone, massy bezdziedziczney Anny z Milewskich Milewskiey którey Kuratorem iest Franciszek Nowicki Patron Trybunału Cywilnego Woiewództwa Kaliskiego, w Kaliszu zamieszkały, własne, Aktem Komornika Sądu Pokoiu Powiatu Sieradzkiego Sakowskiego w dn. 26. Października (7. Listopada) 1836. roku spisanym, na rzecz Karóla Wierusz Kowalskiego Patrona Trybunału Cywilnego Woiewództwa Kaliskiego w Kaliszu z Urzędu zamieszkałego, za którego Józef Migórski Patron Trybunału Cywilnego Woiewództwa Kaliskiego w Kaliszu zamieszkały działa, na sprzedaż publiczną w drodze przymuszonego wywłaszczenia zaięte zostały, który Akt zaięcia Wóytowi Gminy Antoniemu Zabłockiemu, i Pisarzowi Sądu Pokoiu Powiatu Sieradzkiego Jakóbowi Boiemskiemu w dniu 28. Października (9. Listopada) 1836. r. doręczony został. — Zaregestrowanie zaś Aktu tego w Księdze hypoteczney Dóbr Pstrokońszczyzny, nastąpiło w Kancellaryi Ziemiańskiey Woiewództwa tuteyszego dnia 4/16. Listopada roku 1836., zaś w Kancellaryi Trybunału tuteyszego w dniu 7/19 tegoż miesiąca i roku.
Dobra te nieskładaią oddzielney Gminy, lecz należą do Gminy Charłupia mała, przecież maią oddzielną Księgę hypoteczną, i oddzielnie podatki opłacaią, i w każdym czasie od Gminy Charłupia mała oddzielone bydź mogą, obeymuią rozległości, a mianowicie: grunta orne pomiędzy gruntami do miasta Sieradza należącemi sytuowane wynoszą około Mórg. 50. prętów kw. 252. — Place i ogrody pod miastem, i w mieście Sieradzu znayduiące się, wynoszą około Mórg. 4. prętów kw. 106. — Łąka pomiędzy łąkami do Dóbr Dzigorzewa należącymi sytuowana, wynosi około 5 Mórg. — Włościan osiadłych nie masz żadnych, iedynie z gruntów obsiewanych opłacaią czynsz następne osoby —Antoni Łachawski, Franciszek Maychrzak, Andrzey Porada, Walenty Jerzak, i Paweł Cichy, płacą każdy po szczególe rocznie po złotych 40. — Antoni Kubala płaci Złtp. 27. — Andrzey Kinecki płaci Złtp. 60.— Karol Reer płaci Złtp. 18. —Felicyan Ziemiński, utrzymuie szynk trunków, i płaci z ogrodów rocznie Złtp. 60. — Dworek i karczma do wsi tey należne znayduią się przy ulicy Wartskiey Miasta Sieradza, inne zaś place są w różnych ulicach tegoż miasta, iak szczegółowo protokół zaięcia obeymuie. — Wieś ta wydzierżawiona iest za kontraktem urzędowym z dnia 11. Czerwca 1834, roku na lat trzy Antoniemu Zabłockiemu, lecz na koszt i rysyko tegoż wydzierżawiona została Karolowi Kowalskiemu. — Sprzedaż Dóbr w mowie będących odbywać się będzie w Trybunale Cywilnym Woiewództwa Kaliskiego na publiczney Audyencyi, w Kaliszu w Pałacu Sądowym posiedzenia swe odbywającego.
Pierwsze ogłoszenie warunków licytacyi i przedaży w tymże Trybunale na Audyencyi Publiczney w dniu 5/17 Stycznia 1837. r. nastąpi.
Kalisz dnia 7/19. Listopada 1836. roku. J. Zapolski.
Dziennik Powszechny 1836 nr 272
Rejent Kancellaryi Powiatu
Sieradzkiego. Podaje do wiadomości publicznej, iż dobra ziemskie
Pstrokońszczyzna, w Powiecie i Obwodzie Sieradzkim sytuowane,
wydzierżawione będą przez publiczną licytacyą, poczynając od
daty licytacyi do dnia 12/24 Czerwca 1837 r., tu w Sieradzu, w
Kancellaryi podpisanego Rejenta, dnia 28 Września (10 Października)
r. b., o godzinie 10 z rana; dotychczasowa dzierżawa dóbr tych
wynosiła dotychczas rocznie 2,632 złotych; licytacya obecna
następuje w skutek niedopełnionych warunków licytacyi poprzedniej,
na koszt i ryzyko dotychczasowego dzierżawcy. O warunkach u
podpisanego Rejenta dowiedzieć się można. Sieradz dnia 2/19
Września 1836 r. Pstrokoński.
Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego
1847 nr 185
(N. D.4079) Rząd Gubernialny
Warszawski.
Z powodu eixpiracyi z końcem r. b
kontraktów, podaje niniejszem do publicznej wiadomości, iż na
dalsze wydzierżawienie niektórych pertynencyi miejskich, odbywać
się będą w terminach i miejscach poniżej wskazanych w obecności
Naczelnika Powiatu Sieradzkiego lub jego Pomocnika za
opieczentowanymi deklaracyami następujące in plus licytacye:
1. W dniu 18 (30) Sierpnia r. b. w
Magistracie miasta Sieradza na wydzierżawienie:
(…) b) Dochodu z zysków od
wyszynkowanych trunków w mieście jako też karczmach Wójtostwo
Sieradz i Pstrokońszczyzna zwanych, od summy rs. 909 k. 95.
Każdy przeto mający chęć
licytowania winien złożyć osobiście lub przez pocztę w terminach
i miejscach oznaczonych do godziny 11 z rana opieczentowane
deklaracye podług dołączającego się poniżej wzoru czysto i
wyraźnie napisane z dołączeniem kwitu Kassy właściwego miasta
lub Banku Polskiego na złożone vadium 1j10 część respective
summy dzierżawnej wyrównywające, w gotowiźnie lub Listach
Zastawnych (które odstępującemu od licytacyi natychmiast wydanym,
a utrzymującemu się na kaucyę po skompletowaniu zatrzymanem
zostanie,) bez tego bowiem deklaracye za nieważne uznane będą.
Ostrzega przytem iż deklaracye po
terminie wyżej zakreślonem złożone, przyjęte nie będą. Bliższe
warunki w biurze właściwych Magistratów powyżej wskazanym,
każdego czasu wyjąwszy dni świąteczne przejrzeć można.
Wzór do deklarасyi.
Stosownie do ogłoszenia z d N. podaje
niniejszą deklaracyę, iż obowiązuje się wziąść w dzierżawę
dochód v entrepryzę N. w mieście N. za summę roczną rs. N. (tu
wypisać wyraźnie summę postąpioną literami i numerem bez
poprawek) poddając się wszelkim zastrzeżeniom, co do dzierżawy,
warnukami licytacyjnemi objętym, a mnie dobrze znanym, kwit Kassy N.
na złożone vadium rs. N. dołączam stałe moje zamieszkanie jest w
N. pisałem w N. dnia N.
(Tu podpisać wyraźnie imię i
nazwisko.)
w Warszawie d. 19 (31) Lipca 1847 r.
Gubernator Cywilny,
Rzeczywisty Radca Stanu, Łaszczyński.
Naczelnik Kancellaryi, Stróżycki.
Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego
1849 nr 60
OBWIESZCZENIA SPADKOWE.
(Ν. D. 1173) Rejent Kancellaryi
Ziemiańskiej Gubernii Warszawskiej w Kaliszu.
Pо śmierci:
3. Franciszka Bielskiego właściciela
dóbr to jest: a) Bogumiłowa; b) Pstrokońszczyzna c) Wójtostwo
Sieradzkie z przyległością Wiechucice i folwarkiem Zalesie, d)
wsiów Zawady i Chrusty wszystkich z Okręgu Sieradzkiego; e) Grabno
i Zamoście; f) Siedlce z częścią Korczyska lit. B. ostatnich
dwóch z Okręgu Szadkowskiego, tudzież wierzyciela kapitałów w
dziale IV. wykazu mieszczących się jako to: 1,.złp. 8,040 albo rs.
1206 sposobem ostrzeżenia na dobrach Buczku z Okręgu Szadkowskiego
pod N-mi 38 i 41; (…) 4, złp. 3954 gr. 15 albo rs. 593 kop.17 1/2
ad 14 ad b,ad aa, ad B. ad a; 5, złp. 3954 gr. 15 albo rs. 593 kop.
17 1/2, ad 14 ad b, ad aa, ad B. ad c; 6, złp. 11,863 gr. 15 albo
rs. 1779 kop. 52 1/2 ad 14 ad b, ad.aa, ad C; 7,złp.11,8..3* gr...5*
czyli rs. 1779 kop. 52 1/2, ad 14 ad b, ad aa, ad A: 8, złp. 19,566
gr. 20, albo rs. 2...35* i złp. 1466 gr. 20 czyli rs. 220 ad.15: 9,
złp. 3,000 albo rs. 450 ad 15 i ad 15...*; 10, złp. 15,000 albo rs.
2250 ad 17; 11, złp; 11,270 gr. 5 albo rs. 1690 kop. 52 1/2 złp.
2552 gr. 29, albo rs. 382 kop. 94 1/2 i złp 200 albo rs. 30 ad
27;12, złp.9000 albo rs. …..*, złp. 10,770 albo rs. 1615 k. 50,
złp. 80,098 gr. 10 albo rs. 12,014 kop. 75; złp. 18,144 gr. 15,
albo rs. 2721 kop. 67 1/2, złp. 400 albo rs. 60 ad 29, wszystkich
począwszу od Nr. 4 do włącznie N-u 12, na dobrach Błaszki
zabezpieczonych a bezpieczeństwo swe i na dobrach Wilczkowice i
Gzików z Okręgu Wartskiego opierających, dalej wierzyciela
następujących praw na dobrach Sokołowie z Okręgu Sieradzkiego
zapisanych to jest. 13, zastrzeżenia względem ostrzeżenia co do
skutków processów wytoczonego o kontrowers pomiędzy temi dobrami a
dobrami Bogumiłów zachodzący, w dziale III. pod Nr. 12, a
zastrzeżenie względem ostrzeżenia co do skutków processu
wtoczonego, o dewastacyą boru w kontrowersie będącego w dziale IV.
pod Nr. 21, nakoniec współwierzyciela; 14, złp. 2171 gr. 18, albo
rs. 325 kop. 74 w dziale IV. ad 10 na dobrach Bogumiłowie
zahypotekowanych, otworzyły się spadki do uregulowania których
wyznacza się termin na dzień 17 (29) Września r. b. w Kancellaryi
Ziemiańskiej w Kaliszu. Kalisz dnia 22 Lutego (6 Marca) 1849 r.
Jan Niwiński.
*nieczytelne
Dziennik Powszechny 1861 nr 17
LICYTACJE I SPRZEDAŻE РUBLICZNE. (N.
D. 4624) Dyrekcja Szczegółowa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego
Gubernii Warszawskiej w Kaliszu. Podaje do powszechnej wiadomości,
iż na zasadzie art. 7 Postanowienia Rady Administracyjnej Królestwa
Polskiego z dnia 28 Czerwca (10 Lipca) 1860 r. i upoważnień przez
Dyrekcję Główną Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego udzielonych,
następujące dobra ziemskie, za zaległość w ratach Towarzystwu
należnych, wystawione są na sprzedaż przymusową przez licytację
publiczną, w mieście Kaliszu w pałacu sądowym przy ulicy
Józefiny, w Kancelarjach hypotecznych poniżej wymienionych. Termin
sprzedaży 22 Maja (3 Czerwca) 1862 r.
2. Pstrokońszczyzna z wszystkiemi
przyległościami i przynależytościami, w Okręgu Sieradzkim
położone, raty zaległe w chwili zarządzenia sprzedaży wynoszą
rs. 84 kop 42, vadium do licytacji rs. 330, licytacja rozpocznie się
od sumy rs. 1610, przed Rejentem Kancelarji Ziemiańskiej Janem
Niwińskim.
Sprzedaże wzmiankowane odbędą się w
terminach powyżej oznaczonych, poczynając od godziny 10 z rana w
obec delegowanego Radcy Dyrekcji Szczegółowej, gdyby zaś Rejent,
przed którym sprzedaż ma się odbywać był przeszkodzony,
licytacja odbędzie się w jego Kancelarji przed innym Rejentem,
który go zastąpi. Warunki licytacyjne są do przejrzejnia w
właściwych księgach wieczystych i w biurze Dyrekcji Szczegółowej.
Ostrzeżenie. Wrazie nie dojścia do
skutku powyższej sprzedaży dla braku licytantów, druga i
ostateczna sprzedaż od zniżonego szacunku odbytą będzie, bez
dalszych nowych doręczeń w terminach jakie Dyrekcja Szczegółowa,
oznaczy i w pismach publicznych raz jeden ogłosi. (Art. 25
postanowienia Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego zd. 28
Czerwca (10 Lipca) 1860 roku.) Kalisz d. 23 Wrześ, (4 Paźdz.) 1861
r. Prezes, Szymanowski. Pisarz, Janczewski.
Dziennik Powszechny 1861 nr 41
(N. D. 5135) Dyrekcja Szczegółowa
Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Gubernii Wazszawskiej w Kaliszu.
Do niewiadomych z pobytu właścicieli dóbr Pstrokońszczyzna. a)
Jana, b) Zygmunta, c) Zenobij d) Marji rodzeństwa Bielskich. Na
zasadzie art. 7 postanowienia Rady Administracyjnej Królestwa
Polskiego z dnia 28 Czerwca (10 Lipca) 1860 r. zawiadamia wszystkich
interesowanych a głównie powyżej wymienionych iż dobra ziemskie
Pstrokońszczyzna z wszystkiemi przyległościami i
przynależytościami w Okręgu i Powiecie Sieradzkim Gubernii
Warszawskiej położonej, jako zalegające w ratach Towarzystwu
Kredytowemu Ziemskiemu należnych sumę rs. 81 kop. 42 z mocy
upoważnienia Dyrekcji Głównej z dnia 2 (14) Sierpnia 1861 r. N.
11730 są wystawione na przymuszoną sprzedaż przez licytacją
publiczną, która odbywać się będzie w obec Delegowanego Radcy
Dyrekcji Szczegółowej Kaliskiej w dniu 22 Maja (3 Czerwca) 1862 r.
poczynając od godziny 10 z rana w kancelarji hypotecznej przed Janem
Niwińskim Rejentem miejscowej Kancelarji Ziemiańskiej lub jego
prawnym zastępcą w mieście Kaliszu przy ulicy Józefiny w gmachu
Sądowym. Vadium do licytacji oznaczone jest w kwocie rubli srebrem
330 w gotowiźnie, lub w listach zastawnych z właściwemi kuponami.
Licytacja rozpocznie się od sumy rs. 1610 Warunki tej przedaży są
do przejrzenia w właściwej księdze wieczystej i w biurze Dyrekcji
Szczegółowej Kaliskiej. Ostrzeżenie: Wrazie niedojścia do skutku
powyższej sprzedaży dla braku licytantów druga i i ostateczna
sprzedaż od zniżonego szacunku odbytą będzie bez dalszych nowych
doręczeń w terminie jaki Dyrekcja Szczegółowa oznaczy i w pismach
publicznych raz jeden ogłosi wedle art. 25 powołanego na początku
postanowienia Rady Administracyjnej. Kalisz dnia 17 (29) Października
1861 r. Prezes, Szymanowski. Pisarz, Janczewski.
Dziennik Warszawski 1866 nr 151
(N. D. 4092) Obrońca Przy Radzie Stanu
Królestwa Polskiego.
Wyrokiem Trybunału Cywilnego
Kaliskiego, z dnia 22 Października (3 Listopada) 1864 r. pomiędzy
Janem Bielskim a nieletniemu Zygmuntem, Marją i Zenobią Bielskiemi,
przez matkę i główną opiekunką Filipinę z Kleszczyńskich
Bielską reprezentowanemi, wszystkiemi w Bogumiłowie Okręgu
Sieradzkim zamieszkałemi, jako spadkobiercami niegdy Franciszka
Bielskiego zapadłym, nakazany został dział i sprzedaż w tej
drodze dóbr
PSTROKOŃSZCZYZNA
z przyległościami z Okręgu
Sieradzkiego, do której termin przygotowawczy przez Delegowanego
Rudolfa Rojek Asesora, na dzień 15 (27) Lipca r. b. godzinę 4 z
południa został wyznaczony. W terminie tym, rozpocznie się
licytacja od sumy rsr. 3,000, taksą biegłych wynalezionej. Wzywa
się więc wszystkich interesowanych i wierzycieli hypotecznych, aby
praw swych dopilnowali. Warunki są do przejrzenia w Trybunale i u
popierającego sprzedaż.
Kalisz dnia 1 (13) Czerwca 1866 roku.
Rościszewski Teodor.
Dziennik Warszawski 1867 nr 88
(N. D. 2193). Pisarz Kancelarji
Ziemiańskiej przy Trybunale Cywilnym w Kaliszu.
Po śmierci:
5. Marji Bielskiej, współwłaścicielki
dóbr Bogumiłowa, Pstrokońszczyzny i Wójtostwa Sieradzkiego z
Okręgu Sieradzkiego, (...)
Otworzyły się spadki, do regulacji
których wyznaczam termin ostateczny nadzień 13 (25) Października
1867 r. w tutejszej Kancelarji Ziemiańskiej.
Kalisz dnia 1 (13) Kwietnia 1867 roku.
Radca Dworu, J. Ziemięcki.
Dziennik Warszawski 1868 nr 63
N. D. 1830. Pisarz Trybunału Cywilnego
w Kaliszu.
Wiadomo czyni, iż na popieranie
Bernarda Guranowskiego i Moritza Brokman kupców w Kaliszu
zamieszkałych, działających przez Franciszka Modrzejewskiego
Patrona, wystawione zostają na sprzedaż w drodze relicytacji na
niebezpieczeństwo Zygmunta Bielskiego, dobra Bogumiłów, Wójtostwo
Sieradzkie i Pstrokońszczyzna, w Okręgu Sieradzkim Gubernji
Kaliskiej położone, które w drodze działowej tenże Zygmunt
Bielski zalicytował, lecz wedle świadectwa Pisarza i Trybunału z
dnia 5 (17) Września 1867 r. warunkom licytacyjnym zadosyć nie
uczynił. Sprzedaż dóbr wzmiankowanych odbywać się będzie na
audjencji Trybunału Cywilnego w Kaliszu, posiedzenia swe w pałacu
sądowym przy ulicy Józefiny odbywającego i tym celem pierwsze
ogłoszenie warunków licytacyjnych w dniu 9 (21) Kwietnia r. b. o
godzinie 10 z rana nastąpi. Licytacja dóbr Bogumiłowa, Wójtostwa
Sieradzkiego i Pstrokońszczyzny, odbędzie się w trzech oddziałach,
mianowicie: oddział I. dobra Bogumiłów z przyległościami,
oddział II. dobra Wójtostwo Sieradzkie, a oddział III. dobra
Pstrokońszczyzna. Wadium do oddziału I. ma być złożone rsr.
3,000, do oddziału II. rsr 2,000, do oddziału III rsr. 500.
Licytacja rozpocznie się: oddziału I. od sumy rs. 15,000. oddziału
II. od sumy rsr. 17,100, oddziału III. od sumy rs 1,000. Warunki zaś
licytacyjne przejrzane być mogą w Kancelarji Pisarza Trybunału i u
Patrona Modrzejewskiego, sprzedażą dyrygującego.
Kalisz d. 8 (20) Marca 1868 r.
Korycki.
Dziennik Warszawski 1869 nr 1
N. D. 129. Pisarz Kancelarji
Ziemiańskiej przy Trybunale Cywilnym w Kaliszu.
Po śmierci:
2. Leopolda Cieleckiego, właściciela
dóbr Hutka i Nowa-wieś z Okręgu Częstochowskiego, oraz
wierzyciela sum:
b. Rsr. 1,890 na dobrach Smotryszew z
Okręgu Nowo Radomskiego hipotekowanej, rozciągającej
bezpieczeństwo i na dobrach Bogumiłów, Wojtostwo Sieradzkie i
Pstrokońszczyzna z Okręgu Sieradzkiego.
Otworzyły się spadki, do regulacji
których wyznaczam termin ostateczny na dzień 15 (27) Lipca 1869 r.
w tutejszej Kancelarji Ziemiańskiej.
Kalisz d. 27 Grudnia 1868 (8 Stycz.
1869 r.)
Radca Dworu, J. Ziemięcki.
Termin zamknięcia postępowania spadkowego oznaczono na dzień 10 września 1918 roku w kancelarji hipotecznej w Kaliszu.
Obwieszczenia Publiczne
1918 nr 12
Obwieszczenie.
Wydział hipoteczny sądu
okręgowego w Kaliszu podaje do wiadomości, że po śmierci niżej
wymienionych osób zostało ogłoszone postępowanie spadkowe:
2) Marjanny
Skrzypińskiej, współwłaścicielki osady czynszowej, zapisanej
pod Nr 16 działu III wykazu hipotecznego majątku
Pstrokońszczyzna, Sieradzkiego powiatu,Termin zamknięcia postępowania spadkowego oznaczono na dzień 10 września 1918 roku w kancelarji hipotecznej w Kaliszu.
Pisarz hipoteczny:
Scharfenberg.
Obwieszczenia Publiczne 1921 nr 90
Notarjusz przy wydziale
hipotecznym sądu okręgowego w Kaliszu, Stanisław Bzowski,
niniejszem obwieszcza, że zostały otwarte postępowania spadkowe po
zmarłych:
5) Franciszku
Stempniu, właśc. działki gruntu powierzchni 4 mórg z majątku
kol. Pstrokońszczyzna pow. Sieradzkiego i właśc. działki gruntu
powierzchni 78 pręt. z majątku Dzierlin A. B. pow. Sieradzkiego;
Termin zamknięcia tych
postępowań spadkowych wyznaczony został na d. 20 czerwca 1922 r. w
kancelarji notarjusza Stanisława Bzowskiego w Kaliszu.
Obwieszczenia Publiczne 1922 nr 92
Postępowania spadkowe.
Notarjusz przy wydziale
hipotecznym sądu okręgowego w Kaliszu, Stanisław Bzowski,
niniejszem obwieszcza, że zostały otwarte postępowania spadkowe po
zmarłych:
5) Jadwidze Bartos,
właścic.: a) działki gruntu i łąki ze składu majątku Charłupia
Mała, pow. Sieradzkiego, przestrzeni 7 mórg 150 pręt., zapis. w
Dziale II wykazu hip. pod Nr. 3. b (ros.) (str. 34, tom II), b)
działki gruntu ze składu kolonji Pstrokońszczyzna, pow.
Sieradzkiego, powierzchni 3 morgi (zapis. w Dziale II, pod Nr.
10a) i c) działki gruntu ze składu
majątku część Charłupia Mała, pow. Sieradzkiego, powierzchni 7
mórg 150 pręt. (zapis. w Dziale II pod Nr. 4);
Termin zamknięcia tych
postępowań spadkowych wyznaczony został na d. 7 czerwca 1923 r. w
kancelarji notarjusza Stanisława Bzowskiego w Kaliszu.
Obwieszczenia Publiczne 1923 nr 37
Notarjusz przy wydziale hipotecznym sądu okręgowego w Kaliszu, Stanisław Bzowski, niniejszem obwieszcza, iż zostały otwarte postępowania spadkowe po zmarłych:
6) Jakóbie Kikowskim, współwłaśc. działki gruntu ze składu majątku Pstrokońszczyzna, pow. Sieradzkiego, przestrzeni około 2 mórg 40 pręt. i 62 pręcików;
Termin zamknięcia tych postępowań spadkowych wyznaczony został na d. 28 listopada 1923 r. w kancelarji notarjusza Stanisława Bzowskiego w Kaliszu.
Obwieszczenia Publiczne 1923 nr 83
Notarjusz przy wydziale
hipotecznym sądu okręgowego w Kaliszu Stanisław Bzowski,
niniejszem obwieszcza, że zostały otwarte postępowania spadkowe po
zmarłych:
2) Władysławie
Pstrokońskim, wierzyc. sum: 18.400 rb. z % i kaucją na sumę 1.840
rb., zabezp. pod Nr. Nr.
1, 2 i 9, w Dziale IV, wyk. hip. nieruch. w Kaliszu, Nr. 779; 10.500
rb. z % i kaucją na 1.050 rb., zabezp. pod Nr. 7, w Dziale IV, wyk.
hip. nieruch. w Kaliszu, Nr., 440;
2000 rb. z % i kaucją na sumę 200 rb., zabezp. pod Nr. 1, w Dziale
IV, wyk. hip. nieruch. w Kaliszu, Nr. 749;
2.000 rb., zabezp. pod Nr. 5, w Dziale IV, wyk. hip. folw. Dębina,
pow. Wieluńskiego; 1.200 rb. i 360 rb. z % i kaucjami, zabezp. pod
Nr. Nr. 1 b i 3 w
Dziale IV, wyk. hip. kol. Pstrokońszczyzna, pow. Sieradzkiego;
10.000 rb. z % i kaucją na 1000 rb., zabezp. pod Nr 2 w Dziale IV,
wyk. hip. nieruch. w Kaliszu, Nr. 784.
Termin zamknięcia tych
postępowań spadkowych wyznaczony został na d. 4 maja 1924 r. w
kancelarji notarjusza Stanisława Bzowskiego w Kaliszu.
Obwieszczenia Publiczne 1924 nr 72
Notarjusz przy
wydziale hipotecznym sądu okręgowego w Kaliszu, Józef Dzierzbicki,
obwieszcza, że po zmarłym Michale Biłeckim, właścic. dóbr
Dębołęka i folwarku Pole Ruszkowskie, w powiecie Sieradzkim
położonych, oraz współwłaścic. nieruchomości w Sieradzu Nr 279
zwanej „Pstrokońszczyzna" zostało otwarte postępowanie
spadkowe.
Termin zamknięcia
tego postępowania spadkowego wyznaczony został na d. 13 lutego
1925 r. w kancelarji notarjusza Józefa
Dzierzbickiego w Kaliszu.
Obwieszczenia Publiczne 1926 nr 59
Notarjusz przy wydziale
hipotecznym sądu okręgowego w Kaliszu, Stanisław Bzowski,
niniejszem obwieszcza, że zostały otwarte postępowania spadkowe po
zmarłych:
12. Marcinie
Świątku, — a) właśc. działki gruntu o powierzchni 1 mor. ze
składu majątku „Kolonja Pstrokońszczyzna", star.
sieradzkiego, zap. w dziale II wyk. hip. tegoż majątku pod Nr. 6,
b) właśc. działki gruntu o powierzch. 3 morgi ze składu majątku
„Kolonja Dzierlin", star. sieradzkiego, zapisanej w dziale II
wyk. hip. tegoż majątku pod Nr. 5 i c) współwłaśc. działki
gruntu o pow. 10 mor., wchodzącej w skład majątku Smardzew B.,
star. sieradzkiego, zap. w dziale II wyk. hip. tegoż majątku pod
Nr. 1.
Termin zamknięcia tych
postępowań spadkowych wyznaczony został na d. 27 stycznia 1927 r.
w kancelarji notarjusza Stanisława Bzowskiego w Kaliszu.
Obwieszczenia Publiczne 1927 nr 25
Notarjusz przy wydziale
hipotecznym sądu okręgowego w Kaliszu, Stanisław Bzowski,
niniejszem obwieszcza, że zostały otwarte postępowania
spadkowe po zmarłych:
7) Romanie Janczaku,
współwłaśc. działki gruntu ze składu kolonji Pstrokońszczyzna,
o pow. 10 mórg. zapisanej w dziale II wyk. hip. potecznego pod Nr. 3
i współwłaśc. działek gruntu ze składu majątku. Część
majątku Charłupia Mała, pow. sieradzkiego, zapisanych w dziale II
wyk. hip. pod lit. a i b, o pow. 7 morgów 150 prętów i 15 morgów;
Termin zaniknięcia tych
postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 5 października
1927 r. w kancelarji notarjusza Stanisława Bzowskiego w
Kaliszu.
Obwieszczenia Publiczne 1935 nr 32
Wydział hipoteczny sekcja
II-ga przy sądzie okręgowym w Kaliszu, niniejszem obwieszcza, że
zostały otwarte postępowania spadkowe po zmarłych:
2) Marjannie Klucha,
współwłaścicielce działki gruntu o przestrzeni 6 mórg,
oznaczonej Nr. 47, zapisanej pod Nr. 45, działu II wykazu
hipotecznego, z kolonji Pstrokońszczyzna, pow. sieradzkiego;
Termin zamknięcia tych
postępowań spadkowych wyznaczony został na dzień 21
października 1935 roku, w którym to terminie osoby zainteresowane
winne zgłosić się do kancelarji wyżej wymienionego wydziału
hipotecznego w celu ujawnienia swoich praw pod skutkami prekluzji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz